หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[pp4]

กริ๊ดๆๆๆๆ สะใจมากค่ะคุณพี่นาย!! 

ถ้ารวมนี่ อุดหนุนแน่นอนค่ะ!! 

[piride]

รวมเลยค่ะ อยากเก็บไว้เหมือนกัน

[kyoya11]

รอจ้า^^

[Pamphlet]

ขอบอกว่า นาย นี่ได้ใจไปเต็มๆเลยตอนนี้
ปล.รวมเล่มเลยค่ะพี่อิ๊ก...จะรออุดหนุนนะคะ

[โน๊อา]

แอบตามคุณนายไปด้วย

>>รวมเรื่องอะไรบ้างคะ

[A-J.seiya*]

ตบบบบบ
ตบมัน !!!!!
รวมเล่มก็เก๋นะ ^^

[badbadsumaru]

เกือบตายแล้วมั๊ยล่ะ ต้อย อิอิ
รอดูหนิง  เป็นรายต่อไป
5555555

[taroni]

อืม นายจัดชุดใหญ่จริงๆ

[Dark_Evil]

รวมเลยค่ะ ถ้าเป็นเรื่องนี้จัดเลยค่ะ
อุดหนุนแน่นอนค่ะ

พี่นายยยยยยยยย รักพี่นายจังสุดยอดเลยค่ะ

[nemesis]

มันส์มากอะอยากอ่านต่อออ

[Ryze]

 

หนึ่งเสียง ร่วมซ์้อ ถ้าคุณอิ๊กกี้จะรวมนะ อิอิ

[t2007]

สนับสนุนครับ

[K3n0]

อ่านแล้ว คันไม้คันมือ   อยากร่วมด้วยช่วยตบ  ด้วยจ้ะ

[talentcs]

ขอมอบ "เกียรติบัตรเหรียญทอง" เลยครับ

 

[Monkzaa]

รู้สึกว่าเล่นล่ะไม่กี่บาทนี่คับ กินเหล้ายังเสียมากกว่านี้ แถมบ่อยอีก อุดหนุนคับ

[darling]

ยกมือ..รวมเล่มเลยจ้า

[Fanun]

สนุกและมันส์มากค่ะ 

[eiky]

อิอิ สรุปว่ามีคนอยากให้รวมเล่มกันหลายคน แต่ผมแค่ถามไว้ก่อนล่ะครับ ถ้าจะรวมจริงๆผมจะแจ้งข่าวอีกที

ถ้าจะรวมคิดว่าจะรวมทุกๆเล่ม ไม่ได้หวังจะเอายอดอะไรนะครับ ขอชี้แจง แค่อยากเก็บนิยายที่มานั่งนึกๆดู ตายห่าปีเดียวผมเขียนได้ห้าหกเรื่อง ออกจะเวอร์ไปหน่อย เลยอยากจะเก็บไว้เผื่อให้ลุกให้หลานดู แว้กกกก
อีกอย่างจะได้สมทบทุนทำอะไรช่วยเล้าบ้าง เพราะผมเขียนเป็นงานอดิเรก คิดว่าเขียนแก้ง่วง แก้งุ่นง่าน จะได้จิตไม่ว่าง เอาไปเอามาได้ห้าเรื่อง หุหุ

ยังไงเดี๋ยวผมแจ้งอีกทีนะครับ

อ้อ ถ้าจะรวมเล่ม จะมีการรีไรท์ทุกเรื่องนะครับ บางตอนในนี้อาจจะไม่มีเพิ่มหรือตัดก็แล้วแต่อารมณืในช่วงนั้น อิอิ

ส่วนเรื่องนี้ ไม่มีตอนพิเศษนะครับ แจ้งไว้ก่อนเลย แต่จะมีภาคสอง แว้กกกกกกกก
ชื่อเรื่องได้มาแล้ว ถ้าอยากรู้เดี๋ยวลงบอกในตอนหน้า

ยังไงก็ขอบคุณทุกๆคนนะครับที่สละเวลาเข้ามาอ่าน บางครั้งถุกใจไม่ถูกใจก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย แต่ถ้าไม่มีเพื่อนๆเข้ามาอ่าน ผมก็คงเขียนได้ไม่เท่านี้ เอาเป็นว่า ขอบคุณทุกๆคนนะครับ จบเรื่องนี้จะขอทำงานหลวงก่อน อิอิ เรื่องต่อไปก็ต้องรอกันนิดหน่อยน้า สำหรับแฟนๆขาประจำที่ติดตามและคอยให้กำลังใจกันเรื่อยมา ส่วนเพื่อนๆที่เพิ่งเข้ามาอ่าน ขอขอบคุณมากๆเช่นกันครับ หวังว่าคงยังอยากจะอ่านเรื่องต่อๆไปน้า จุ๊บๆๆ

จากใจ อิ๊กกี้

[rutchi]

อยากอ่านทุกเรื่องที่คุณอิ๊กกี้แต่งเลย 555

ปล.มาต่อไวๆนะ แก้แค้นให้สาสม !!!

[min_min]

ชอบมากกกกกกกกกกกก

รอดุรายละเอียด

[eiky]

องก์ ๕๖

"ตกลงมันจะพาอีนั่นไปไหนเนี่ยแก ทำไมมาแถวนี้"

อีพัทมันถามขึ้นครับ เราตามมาจนถึงถนนพัฒนาการ มันเลี้ยวรถเข้าเต็นท์ขายรถละแวกนั้นล่ะครับ

"มันจอดทำไมวะแก หรือว่านี่คือบ้านอีหนิง"

"ดูไปก่อนแก น่าจะใช่"

"ไอ้นั่นมันพาอีหนิงกลับบ้านมาทำไมเนี่ย แบบนี้ก็ไม่ได้ตบมันน่ะสิ"

"เออน่า ไม่ตบแต่มีอะไรที่น่าจะสะใจกว่านะแก"

"ทำอะไรก็ทำเถอะ ชั้นเริ่มไม่ไหวแล้วนะ"

ผมจ้องมองพฤติกรรมของทั้งคู่ล่ะครับ ไม่ดึกมากนะแต่เต็นท์รถมันปิดไปแล้ว มีเพียงยามที่เขาจ้างมาเฝ้า อีหนิงก็ลงจากรถไปแล้วเหมือนไปพูดกับยามท่าทางมันเหมือนกลัวไอ้ปอนด์อยู่มาก ทีเดียว ส่วนผมกับเพื่อนก็จอดรถดูลาดเลาอยู่ตรงใกล้ๆเต็นท์รถนั่นล่ะครับ

"รีบๆทำสิแก เร็วๆ"

เสียงอีหนิงแว่วมาครับ ผมเดินลงจากรถไปแล้ว รอดูว่ามันจะทำอย่างที่ผมแนะนำไปหรือเปล่า

"มึงช่วยกูเลยอีหนิง เอาน้ำมันไปราดให้ทั่ว"

"ปอนด์จะทำอย่างนี้จริงๆเหรอ"

เสียงสั่นเชียวนะอีชะนี แหมทีเรียกผัวเก่านี่เสียงอ่อนเสียงหวาน อารมณ์เสีย ผมค่อยๆย่องเข้าไปให้ใกล้ที่สุดล่ะครับพอได้ที่เหมาะๆก็หลบอยู่ฟังมันคุยกัน

"ทำตามที่กูบอก มึงอย่าคิดหนีนะ ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่"

"เงินปอนด์ก็เอาไปหมดแล้วนะ จะมาเอาอะไรอีก ฮือๆ"

เหมือนมันสะอื้นล่ะครับ แต่พูดคุยกันเสียงไม่ดังมากนัก คงเพราะกลัวว่าใครจะมาได้ยินเอา

"เงินแค่นั้นมันจะพออะไร ได้ข่าวมึงซื้อรถให้คนใหม่เหรอ"

"อ๊ะ ใครบอก ไม่มี"

"อีตอแหล เพียะ นี่แน่ะ"

"โอ๊ย ปอนด์ตบหนิงทำไม หนิงไม่ได้โกหกนะ"

"ไม่ต้องมาโกหก กูไม่ใช่ควายนะอีหนิง มึงหนีกูมาแล้วไปออกรถเบนซ์สปร์อตให้ผัวใหม่มึงใช่ไหม อีร่าน"

ไอ้ปอนด์มันจิกหัวนังหนิงลากถูไปครับ แอบสะใจเล็กน้อย

"หนิงไม่ได้ โอ๊ย"

ยังไม่ทันได้อ้าปากก็โดนไอ้ปอนด์มันตบเอาอีก อีหนิงแลดูน่าสงสารนะ หึหึ

"ช่วยกูราดน้ำมัน เดี๋ยวนี้"

เสียงสั่งเข้มๆสั่งกึ่งขู่ เราสามคนก็ยังเป็นอีแอบซ่อนตัวอยู่ล่ะครับ ก่อนหน้านั้นตอนก่อนที่จะมาที่นี่

"ตกลงมึงจะให้กูทำไร"

ตอนที่ผมคุยโทรศัพท์อยู่กับมันนั่นล่ะครับ

"มึงอยากได้เงินล้านไม่ใช่เหรอ กูรู้มาว่าพ่ออีหนิงมีเต็นท์รถอยู่"

"แล้วไง ไม่เกี่ยวกับกูนี่"

"แล้วมึงรู้ไหมล่ะว่าเขาทำประกันภัยไว้ด้วยน่ะ ชื่ออีหนิงเป็นผู้รับผลประโยชน์"

ไม่รู้หรอกครับ แถไป ไม่เคยรู้ด้วยว่าพ่อแม่มันจะทำประกันภัยเอาไว้

"แล้วไง"

ควายอีกแล้ว เบื่อที่สุดเลยพวกที่ต้องให้บอกทุกสิ่งอย่างเนี่ย น่ารำคาญคิดเองบ้างอะไรบ้าง หน้าตาก็ดูไม่น่าโง่ แต่แหมนะ พูดออกมาแต่ละคำ เรียมเหลือทนจริงๆ

"มึงก็คิดเองสิว่าจะทำยังไงให้ได้เงินประกัน"

มันเงียบไปครู่หนึ่งล่ะครับ ผมก็อดใจรอฟังมัน ดูซิมันจะมีสมองคิดอะไรดีๆไหม

"ให้คนไปทำลายเต็นท์รถมันน่ะเหรอ"

"ทำลายยังไงมันถึงจะได้ประกันล่ะ คิดให้ดีนะ"

"เผาเลยเหรอ"

"ก็แล้วแต่มึงจะหาวิธี แต่ก็นั่นล่ะยิ่งทำเร็วมึงก็ยิ่งจะได้เงินประกันเร็ว อีหนิงมันหนีมึงไปไหนไม่รอดหรอกนะ"

ผมค่อนข้างมั่นใจแล้วจึงวางสาย คุยกับมันอีกนิดหน่อยล่ะครับ ท่าทางมัน น้ำเสียงมันไม่ได้ลังเลอะไรเลยนะ เสียงนิ่งๆถามเพราะมันไม่รู้จริงๆแต่ไม่ได้มีน้ำเสียงของคนที่ประหม่าอยู่ เลย ทำแบบนั้นล่ะที่ชั้นต้องการ

"มึงทำให้เร็วๆหน่อยได้ไหม"

ไอ้ปอนด์มันลากอีหนิงให้ตามมันไปล่ะครับ มันเตรียมน้ำมันมาสองแกลลอนให้อีหนิงถือหนึ่งแกลลอนส่วนไอ้ปอนด์ก็ถืออีกหนึ่ง

"หนิงไม่อยากทำ หนิงกลัว"

"มึงจะกลัวห่าอะไร นี่มันจะเป็นอุบัติเหตุ ประกันเขาไม่รู้หรอก มึงจะทำหรือไม่ทำ"

"ไม่ ว้าย อย่า"

มันโดนฝ่ามือฟาดหน้าอีกแล้วหน้าหันไปเลย

"กูไม่รู้ กูไม่สน แต่มึงต้องหาเงินมาให้กู มึงทำได้ไหมล่ะ"

"หนิง หนิงไม่รู้จะไปหาเงินมาจากไหนนะปอนด์ เงินเยอะขนาดนั้น"

"กูไม่สน ก็นี่ไงทำแล้วจะได้ประกัน"

มันสองคนทั้งราดน้ำมันทั้งตบตีกัน เฮ้อนะเห็นแล้วก็อนาถใจ

"แกถ่ายไว้แล้วใช่ไหมอีพัท"

เชิดใส่ เรื่องหักหลังนี่ผมก็ถนัดนะขอบอก ตั้งแต่มันจอดรถเดินเข้าไปบอกยามให้เดินหนีไปน่ะ มันอยู่ในบีบีเครื่องอีพัท เครื่องอีป้าหมดแล้ว

"มันไม่ค่อยชัดแก"

"เอาของชั้นไปถ่าย"

ยื่นโทรศัพท์ให้มันครับ ไม่เคยถ่ายเหมือนกันล่ะวีดีโอคลิปเนี่ย อีพัทมันก็รับโทรศัพท์ไปแล้วถ่ายไว้สองเครื่องเลย ส่วนอีป้ามันก็ยังถ่ายของมันอยู่ครับ

"มันจะดีเหรอ ถ้าป๊ารู้"

"พ่อมึงไม่มีทางรู้หรอก ไหนมึงบอกว่าพ่อมึงไปค้างที่อื่น"

"ฮือๆ หนิงกลัว"

"ไม่ต้องกลัว เร็วๆช่วยกูราด"

ไม่นานนะเท่ที่มันราดน้ำมัน อีหนิงนะพอร้องไห้แต่ใช่ว่ามันจะไม่ทำนะนั่น เดินแยกกันกับไอ้ปอนด์ช่วยกันราดน้ำมัน ไม่ได้คิดจะร้องให้ใครช่วยเลยนะ

"เงินล้านมันต้องเป็นของเราอีหนิง เราจะรวยแล้ว"

เสียงของไอ้ปอนด์ดังกึกก้องก่อนที่มันจะหยิบไฟแช็กขึ้นมา

"ปอนด์ แน่ใจเหรอ หนิงกลัว"

"มึงไม่ต้องกลัว มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีใครรู้หรอกมึงเชื่อกู เดี๋ยวเงินน่ะมึงก็เอาไปครึ่งหนึ่ง ที่เหลือกูเอาไปใช้หนี้เขาไง"

"แต่"

"อย่ามาหลายเรื่อง เดี๋ยวพอได้เงินมาเราจะไปเที่ยวยุโรปกัน"

ถ้าไม่เวอร์ไปผมว่าผมเห็นแววตามันส่องประกายแวววาว แววตาของคนเขลา ถ้าประกันเขาให้เงินมันก็โง่เต็มที หลักฐานมันคามือของเพื่อนผมอยู่นี่ไง เงินล้านน่ะอาจจะใช่แต่ไม่รู้ว่าจะเสียหรือว่าจะได้นี่สิ ไม่แน่อาจจะไปนอนในคุกก่อนก็ได้ ควายสองตัวนี่หญ้ามันยังไม่คู่ควรที่จะให้มันกินนะ น่าจะไปกินของเสียอย่างอื่น

"พรึ่บ"

ไฟติดน้ำมันลุกลามไปรวดเร็วนัก จากที่มืดสลัวๆเปิดไฟบางดวง ตอนนี้เปลวไฟสีส้มแดงลุกสว่างโชติช่วงทั่วทั้งเต็นท์รถที่มีเนื้อที่เกือบ ไร่เศษๆ ทะเลเพลิงดีๆนี่เอง

"ว้ายตายแก มันเผาแล้ว"

อีพัทร้องขึ้นครับ

"ถ่ายไว้แก เอาทุกอริยาบท ซูมหน้ามันด้วย"

ผมบอกไปครับคราวนี้ไม่ได้แอ๊บเสียงเบาแล้ว ถึงเวลาต้องเปิดเผยตัวแล้วสินะ

"ตูม บึ้ม"

กรี๊ด รถระเบิดครับท่าน น่ากลัวมากนึกว่าตัวเองอยู่ในฉากหนังออลีวูดเลยนะเนี่ย ตื่นเต้นดีจัง

"อ๊ะแก หลบก่อนๆ เดี๋ยวซวย"

อีป้ามันบอกเราก็วิ่งกลับมาที่รถล่ะครับ

"เดี๋ยวแก ชั้นยังไม่ได้ตบอีหนิงเลยนะ"

อีพัทก็นะ แหมแค่นี้มันก็จมดินไปแล้วล่ะ

"อย่าเพิ่งแก วันนี้มันซวยแล้วล่ะ ไฟไหม้ลุกลามขนาดนั้นคงไม่เหลือแล้วล่ะ"

ผมลากแขนมันให้ตามมาขึ้นรถครับ สังเกตุการณ์ในรถดีกว่า ไอ้ปอนด์กับอีหนิงลากถูกันขึ้นรถขับรถออกไปแล้ว เสียงยามร้องโหวกเหวกโวยวายดังไปทั่วบริเวณ เสียงแตกร้าวของตัวรถระคนไปกับเสียงผู้คน อีกทั้งยังเสียงระเบิดของรถอีก หลบก่อนดีกว่า

"ไปหาเหล้ากินกันเถอะแก พรุ่งนี้หยุดแล้วนี่"

ผมพูดขึ้นล่ะครับ ทำหน้าแบบสบายๆไม่เครียด แต่เพื่อนสองคนนี่แบบว่า

"นี่แกวางแผนเหรออีนาย"

อีป้าครับ เสียงเครียดมากขอบอก

"ชั้นไม่ได้วางแผนนะอีป้า มันทำของมันเองนะ"

"แล้วทำไมแกรู้ว่ามันจะมาเผาที่นี่ แกเอาคืนมันใช่ไหมอีนาย"

เริ่มขึ้นเสียงแล้วครับ

"นี่แก ชั้นไม่ได้โง่อย่างนั้นนะ จริงชั้นแนะนำมัน แต่ชั้นไม่ได้บอกให้มันทำแบบนี้ ชั้นแค่บอกว่าอีหนิงมีประกันอยู่ ทำยังไงล่ะถึงจะได้ประกันให้มันคิดเอง มันก็คิดออกมาแบบนี้ ชั้นไม่เกี่ยวนะ"

"นั่นสิอีป้า ทำไมทีเผาบ้านคนอื่นยังทำได้เลย แล้วเรื่องแบบนี้ทำไมจะรับไม่ได้"

"ไม่ใช่รับไม่ได้ ชั้นแค่กลัวว่าเรื่องมันจะมาถึงแกน่ะสิอีนาย ไม่อยากให้เดือดร้อน"

"ไม่หรอกป้า มันมาไม่ถึงชั้นหรอก"

ผมหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เพิ่งจะยัดเข้าไปเองนะ หยิบออกมาอีกแล้ว

"คุณวิทย์ครับ ตอนนี้อยู่ไหนนะครับ เดี๋ยวนายไปหา"

"อ้อ พอดีผมว่าจะไปหาอะไรกินน่ะครับคุณนายเสร็จเรื่องแล้ว"

"มาทานข้าวกันไหมครับคุณวิทย์ ตอนนี้มีร้านส้มตำเปิดอยู่นะ"

ร้านเดิมนั่นล่ะครับ ทำไมต้องส้มตำด้วยนะ เหอๆ คิดอะไรไม่ออกไงครับ ผมเคยออกไปกินตอนดึกๆที่ไหนล่ะ ก็มีอยู่ร้านเดียวที่เคยสาดน้ำร้อนใส่กันนั่นล่ะครับเท่าที่เคยไป

"มีเหรอครับ ผมอยากกินน้ำตกอยู่พอดี คุณนายสะดวกออกมาเหรอครับ"

"สะดวกครับ งั้นเราเจอกันที่ร้านนะครับ แต่"

ผมก็บอกชื่อร้านและที่ตั้งไปล่ะครับ เรื่องของอีต้อยต้องถามหน่อยว่ายังไงถึงไหน แล้วคงส่งมอบคลิปที่ถ่ายเมื่อครู่ให้ทางคุณวิทย์ไปล่ะครับ

"ไปเจอคุณตำรวจเหรอแก"

"อืม เอาคลิปไปให้เขา"

"ไปเลยแก จับมันเข้าคุกซะที"

คราวนี้อีป้านิ่งเงียบไปครับ มันคงเครียดล่ะผมว่า เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆหรือว่าเรื่องล้อเล้น มันคือชีวิตทั้งชีวิตของใครหลายคน และผมเองก้ไม่เคยคิดที่จะล้อเล่นกับมัน เอาจริง ตั้งใจ อยากให้มันออกมาในรูปแบบนี้

"เดี๋ยวสิแก มือตีนชั้นยังไม่โดนหน้าอีหนิงสักนิดเลยนะ ไปแบบนี้ไม่ได้หรอกก่อนที่จะส่งมันให้ตำรวจ ขอก่อนเถอะ"

ผมพูดออกมา สองคนนั่นหันขวับทันที

"ว้ายตาย แล้วแกจะตามมันไปยังไงป่านนี้ไปไปถึงไหนต่อไหนแล้วแก"

อีพัทมันทำท่าสงสัย

"นั่นสิอีนาย อย่าไปยุ่งกับมันเลย ปล่อยให้ทางตำรวจเขาจัดการเองเถอะ"

"เรื่องให้ตำรวจจัดการน่ะ แน่นอนอยู่แล้ว แต่ต้องหลังจากที่ชั้นตบมันก่อน"

"เออๆ ตบก็ตบแล้วจะไปตบยังไงล่ะ มันไปนานแล้วนี่"

"แกแวะจอดตู้โทรศัพท์ข้างหน้าหน่อยสิแก"

ผมบอกอีพัทไปครับ มันก็จอดรถผมเดินออกจากรถทันที

"แกจะพามันไปไหน"

พอไอ้ปอนด์มันรับสายผมก็พูดขึ้นไม่มีรีรอเสียเวลาหรอกนะครับ

"พามันไปด้วยสิ เดี๋ยวมันจะหนี"

"มึงไม่ต้องพามันไปไหน เดี๋ยวตำรวจก็รวบตัวแกเข้าคุกไปด้วยหรอก ไม่กลัวเหรอ"

"แล้วกูจะได้เงินยังไง"

"ทิ้งมันไว้ตรงสวนใต้ทางด่วนนั่นล่ะ เรื่องเงินเดี๋ยวทางประกันก็โอนเข้าบัญชีอีหนิงเองล่ะ แกมีเอทีเอ็มมันไม่ใช่เหรอ ค่อยจัดการ ตอนนี้ทิ้งมันไว้นั่นก่อน"

"เออๆ ได้"

"ปอนด์ คุยกับใคร"

"อย่าเสือก ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่าลืมนะอีหนิง พอเรื่องจบมึงต้องเอาเงินมาให้กู"

"หนิงกลัวนะปอนด์"

ผมวางสายจากไอ้ปอนด์ไปแล้วครับ ตอนนี้หน้ามันร้อน มือเริ่มสั่น มาอีกแล้ว องค์ชั้นเริ่มประทับอีกแล้ว สงสารมันไหมน่ะเหรอ ถามจริงตอบจริงๆว่าไม่เลย ไม่สักนิด หึหึ ถ้าพ่อแม่มันรู้ว่าลูกสาวสุดเทิดทูนบูชาคนนี้มันเป็นคนเผาบ้านเผาเรือนของ มันเองเพื่อผู้ชายนี่ คงน่าปลาบปลื้มใจอยู่ไม่น้อยทีเดียวนะเนี่ย หึหึ เลวเข้าเลือด หมายถึงผมนะ เพราะผมกำลังจะไปตบมันทั้งที่น่าจะส่งตัวให้ตำรวจ ไม่ได้หรอกนะนางร้ายยังไม่ได้สำแดงฝีมืออะไรเลย ยังไม่ร้ายพอ ยังไม่ถึงแก่น

"ไปตรงสวนใต้ทางด่วนศรีนครินทร์"

ผมบอกอีพัท

"ไปทำไมตรงนั้น เปลี่ยวจะตายแก หรือว่าอีหนิงมันอยู่นั่นเหรอ"

"อืม พวกแกรออยู่บนรถนะ"

"ไม่ได้หรอกแก เดี๋ยวแกก็องค์ลงเหมือนตอนตบอีต้อยหรอก"

อีป้ามันบอก ไม่สนใจ ทำนิ่งๆไว้ก่อน อีต้อยนั่นแค่ซ้อมมือนะ แต่อีหนิงนี่ผมหน้ามืดแล้วกระหายอยากมาก คิดท่าจะตบไว้แล้วด้วยเวอร์ไปไหมแต่แค่คิดก็เม้มปากแน่นหมั่นเขี้ยวแล้วครับ

"นั่นไงมันอยู่นั่น"

ไอ้ปอนด์ก็อยู่ด้วยนะ ไอ้ควายนี่แล้วไม่ไปเสียทีล่ะ ไม่ได้กลัวมันนะ แต่ไม่อยากให้มันเห็นหน้าผม มันจะไปกันใหญ่ เราไปจอดรถห่างจากรถมันพอสมควรล่ะครับ แต่มันก็น่าจะรู้ว่าใครเพราะเลี้ยวเข้าไปใต้ทางด่วน

"อุ๊ย มาวังสวนผักกาดก็ไม่บอก อิอิ"

อีพัทหัวเราะขึ้น ที่นี่คงเป็นที่ที่มันเคยมาเดินอ่อยผู้ชายล่ะครับ พอรถเราจอดไอ้ปอนด์มันก็วิ่งขึ้นรถไปทันที มันคงเห็นและคงรอให้มั่นใจก่อนว่าผมมาก่อนจริงๆแล้วมันค่อยไป

"ปอนด์ จะไปไหน ปอนด์ อย่าทิ้งหนิงนะ ปอนด์"

เสียงอีหนิงดังกึกก้อง เหนี่ยวรั้งแขนของไอ้ปอนด์ไว้ครับ

"เพียะ มึงอยู่นี่ล่ะ"

อุ๊ย อย่าไปตบมันชั้นยังไม่ได้ตบเลยเดี๋ยวมันช้ำก่อน

"แล้วปอนด์จะไปไหน ฮือๆ ปอนด์จะทิ้งหนิงเหรอ"

"กูไม่ได้ทิ้ง แต่กูไปกับมึงคนเขาก็สงสัยสิ อีโง่"

"ไอ้สัตว์ มึงจะทิ้งกูเหรอ"

อีหนิงมันจับมือของไอ้ปอนด์ไว้ครับ กระชากกันอยู่สักพัก ไอ้นั่นก็หวดกระหน่ำเอาๆ

"มึง มึงหลอกกูใช่ไหมไอ้ควาย"

"มึงนั่นล่ะหลอกกู มึงออกรถให้ผัวใหม่ คิดจะหนีกูเหรออีหนิง ไม่มีทาง"

ไอ้ปอนด์เดินเข้ารถไปครับ อีหนิงพอลุกขึ้นได้จากพื้นเพราะโดนหนักทั้งตบทั้งผลักมันก็มองหาวัสดุ อุปกรณ์ ส่วนเราสามคนยังนั่งรอดูสถานการณ์อยู่ในรถ มันเดินไปลากท่อนไม้ขนาดเขื่องๆมากำไว้ในมือ

"ไอ้เชี่ยปอนด์"

"ปึ๊ก"

"โอ๊ย"

ไอ้ปอนด์มันกำลังจะเปิดประตูรถ ส่วนอีหนิงวิ่งมาฟาดท่อนไม้เข้าที่ท้ายทอย พิษสงเยอะเหมือนกันนะเนี่ยอีหนิง ไม่ใช่น้อยเลย ร่างของไอ้ปอนด์ฟุบลงทันตา

"มึงกล้าลองดีกับกูเหรอไอ้ปอนด์ มึงคิดว่ามึงเป็นใครมาตบเอาๆ กูไม่กลัวมึงหรอก นี่แน่ะ พลั่ก"

โอ้โห อีหนิงมันหวดเข้าที่ปลายคางของไอ้ปอนด์อีกครั้งคราวนี้นิ่งหลับกลางอากาศไปเลยครับ

"เฮ้ย มันจะตายหรือเปล่าแก"

อีป้ามันตื่นเต้นกว่าใคร ร้องออกมา

"น่าจะ"

ผมพูดพร้อมกับก้าวออกจากรถ เดินตรงเข้าไปหามัน ตบมือตัวเองไปแต่ไกลเลย ชื่นชมจริงๆ ชะนีหัวรุนแรงเนี่ย

"แปะๆๆ เก่งมากชะนี พิษเยอะเหมือนกันนะมึงน่ะ"

"อ๊ะ อีกะเทย มึงมาได้ยังไง"

แหมแอ๊บโง่บานสะพรั่งอีกแล้ว

"อย่าถามมาก กูมาตบปากมึงนี่ไง"

"อีกะเทย มาสิ มาเลยกูจะได้จัดการพร้อมๆกัน"

"หึหึ เก่งมาก เก่งจนไม่มีใครเกิน เผาบ้านคนอื่นแล้วยังกล้าเผาร้านรวงของตัวเอง อีสัตว์นรก"

"กรี๊ด มึงอย่ามาด่ากูนะ อีเปตร มึงรู้ได้ยังไงว่ากูทำ"

"กูไม่ได้ควายเหมือนมึงนี่ กูบอกมึงแล้ว อย่าคิดว่ามึงน่ะร้ายที่สุดแล้วนะในโลกนี้ คนที่เขาร้ายกว่ามึงก็มี และคนๆนั้นก็กูนี่ไงอีผีปอบ"

"อย่ามาตอแหล มึงต้องการอะไร"

"ไม่มีอะไรมากหรอก แค่เอาเลือดมึงล้างตีนกูเท่านั้นเอง"

"มาสิอีกะเทย มาเลย ใครจะเอาเลือดใครล้างตีน ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอหน่อยเถอะ ด่ากูมานานแล้ว"

มันปรี่เข้ามาครับแบกไม้มาแต่ไกลเชียว เปรี้ยวมาก มาสิ

"นี่แน่"

มันหวดเข้ามาแต่ไกล อย่าได้ไปทำที่ไหนนะครับ เวลาจะตีคนด้วยไม้เราต้องมั่นใจว่าเป้ามันใกล้ตัวพอที่จะหวดแรงออกไป ต้องมั่นใจว่าเป้ามันจะไม่คลาดเคลื่อน แต่อีนี่มันหวดลมมาแต่ไกล ผมก็ยืนนิ่งๆนะ แต่พอมันหวดมาใกล้ผมก็หลบ มองอยู่นานแล้วนี่นะ พอมันเสียหลักหันหลังให้

"อีดวก"

"อ๊าย"

ถีบเข้าที่บั้นท้ายมันล่ะครับ หัวขมำไปล้มระเนระนาด

"วันนี้ล่ะที่มึงจะได้ชดใช้กรรม อีชะนี"

ผมสาวเท้าตามเข้าไป มันยังล้มอยู่พยายามจะลุก ผมจิกหัวมันขึ้นทันทีทึ้งแรงๆ ดึงขึ้นดึงลง แล้วฟาดมือลงบนหน้าของมันแรงๆ ขอเน้นว่าแรงๆ

"กรี๊ด โอ๊ย ปล่อยกูๆ อีบ้า"

เสียงมันร้องระงมอยู่ทั่วบริเวณ เสียงผมก็ก่นด่า อุ๊ย ไม่ได้เป็นคนแบบนี้มาตั้งแต่ต้นนะ สถานการณ์มันพาไป แต่ก่อนนี่ไม่เค๊ยไม่เคยนะจะหัวรุนแรงแบบนี้ แค่คนที่ผมทำนอนหยอดน้ำข้าวต้มไปเป็นอาทิตย์เท่านั้นเอง โฮะๆ เบาๆ

"จะร้องเพื่อ ทีแบบนี้ร้อง ทีทำคนอื่นมึงไม่คิด"

"กรี๊ด กูจะแจ้งตำรวจมาจับมึง อีควาย ปล่อยกู"

"มึงไม่ต้องแจ้งให้เสียเวลา อีกไม่เกินสิบนาที มึงเตรียมตัวเข้าไปอยู่ในคุกได้เลย อีผีปอบ นี่แน่ะๆ"

"กรี๊ด"

ทั้งมือทั้งเท้าไม่ได้ตบแต่หน้ามันนะทั่วบริเวณที่พอจะมีพื้นที่ ผมจัดไปให้มันอย่าได้เสีย

"พอแล้วอีนาย พอแล้ว"

อีป้ามันคงทนดูอยู่ไม่ไหวครับ มันมากระชากตัวผมออกจากอีหนิง กรี๊ดอีกแล้วอีนังนี่ เลยไม่ทันสะใจเลย

"อีบ้า กรี๊ด ช่วยด้วยๆ ชั้นโดนทำร้าย"

"หนอย ยังมาปากดี อีป้าแกพามันไปก่อน ขอตบทีเถอะชะนีดวกๆแบบนี้น่ะ"

อีพัทปรี่เข้าไปตบอีกคน

"กรี๊ด"

"โว้ย บอกให้พอ พวกแกเป็นอะไรกัน คุณวิทย์กำลังจะมา ชั้นโทรฯบอกเค้าแล้ว ปล่อยให้เขาจัดการ พอแล้ว"

อีป้ามันตวาดครับ ผมก็นิ่งไปอีพัทก็นิ่ง

"หนอย นี่เห็นแก่เพื่อนชั้นนะยะ ไม่งั้นหล่อนเจ็บหนักกว่านี้แน่ๆ"

สภาพอีหนิงตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากคนไร้ทางไป มันคลานอยู่บนพื้น น่าสังเวชใจไม่อยากจะเชื่อว่านี่มันเป็นฝีมือผม แต่มันก็ใช่มันเป็นฝีมือของผมเอง บอกแล้วว่าอย่าให้ร้าย ผมไม่ได้อยากให้มันตายหรอกนะ แต่อยากให้มันเจ็บ เจ็บเท่าที่มันจะรู้สึกได้ เท่าที่หัวใจมันจะรับรู้ได้ว่านี่ล่ะคือเจ็บ ในเมื่อมันเจ็บคนอื่นเขาก็ต้องเจ็บเป็นเหมือนกัน เรายืนมองอยู่สักพักคุณวิทย์กับตำรวจก็มา โอ้โห นี่แห่กันมาทั้งสถานีเลยเหรอเนี่ย

"ช่วยด้วยค่ะคุณตำรวจขา หนูโดนลอบทำร้าย มันจะฆ่าหนู จับมันเลยค่ะคุณตำรวจ"

มันยังไม่วายนะ พอเห็นตำรวจมาก็ลุกขึ้นมาได้เข้าไปกอดแข้งกอดขาเขาทันที

"เชิญที่โรงพักครับ มีคนเจ็บๆ"

ทางตำรวจก็เข้าไปดูอาการว่าไอ้ปอนด์มันตายไปหรือยัง ท่าจะยังเพราะตำรวจเขาแบกมันขึ้นรถไปแล้ว

"ผมอยากรู้เรื่องทั้งหมดครับคุณนาย ผมจะได้ช่วยได้ถูก"

"ได้ครับ ผมเตรียมพร้อมไว้แล้ว"

"ทำไมไม่จับมัน กรี๊ด ทำไม"

To Be Continued

[eiky]

อีนั่นมันยังร้องระงมอยู่ครับ ทางตำรวจก็เชิญเราสามคนไปที่โรงพักเช่นกัน ผมให้คุณวิทย์เป็นคนขับรถมีตำรวจอีกนายนั่งมาด้วย คงกลัวว่าเราจะหนีอะไรแบบนี้ แต่คุณวิทย์ก็คงบอกไว้แล้ว อีกอย่างที่ตำรวจมากันอยะขนาดนี้คงเพราะใกล้ๆกันมันมีเพลิงไหม้อยู่นั่นล่ะ ครับ

"คือพวกเราว่าจะไปกินข้าวกันน่ะครับคุณตำรวจ ขับรถผ่านพอดีเห็นอีหนิง ตอนแรกว่าจะลงไปตบ แหมนะก็เจอคนตัดสายเบรค เผาบ้านตัวเองลอยหน้าลอยตาอยู่ได้ใครจะไปทนไหว แต่พอลงรถไปก็เห็นมันคุยอยู่กับผู้ชายคนที่นอนโรงพยาบาลอยู่ตอนนี้ล่ะครับผม ก็เลยสังเกตุการณ์อยู่ห่างๆ ไม่คิดเลยว่าสองคนนี่จะเผาเต็นท์รถ ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยให้เพื่อนๆถ่ายคลิปไว้น่ะครับ"

"อ๊ะ"

อีหนิงมันอ้าปากค้างครับ น้ำตาไหลออกมาท่าทางเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง ตัวเริ่มสั่นพูดไม่เป็นคำ

"ทางเราดูแล้วครับ ชัดเจนมาก"

"ครับ ทีนี้เราก็เลยขับรถตามจะไปบอกให้หนิงมอบตัว แต่พอลงรถไปก็เห็นเขาเหมือนทะเลาะกันอยู่ก่อนแล้ว พอผมจะลงไปห้าม ฮึกๆ ไม่คิดเลยว่า ฮือๆ"

คือว่าน้ำตาไหลอ่ะนะครับ ต้องสมบทบาทหน่อย เรื่องสตอเบอร์รี่แถแถดกระแตแวแวดนี่ผมก็น้อยที่ไหนล่ะ เอาสิ เอาอีกสักตั้งจะได้จบอย่างสวยงาม

"หนิงเขาก้ถือไม้เข้ามาจะทำร้าย"

"ไม่จริงคุณตำรวจ อย่าไปเชื่อมัน อีนี่มันวางแผนไว้ทุกอย่าง ตอนนั่งอยู่ในรถมันก็โทรฯเข้ามาหาไอ้ปอนด์ บอกให้ทิ้งหนูไว้ที่สวนนั่นแล้วมันก็เข้ามาตบ"

"หือ หนิงพูดอะไร พี่ไม่เห็นรู้เรื่อง ทำไมจนป่านนี้ยังไม่ยอมรับผิดอีก ฮึกๆ จะต้องให้ถึงแค่ไหน ต้องให้เขาตายเหรอหนิงถึงจะพอใจ"

"อี อีตอแหล ไม่จริง ไม่จริง"

มันแหกปากขึ้นครับ ผมก็ทำท่าสะดุ้ง เจ็บปวดรวดร้าวรับไม่ได้อะไรประมาณนี้

"นี่ไงโทรศัพท์ไอ้ปอนด์คุณตำรวจก็ดูเบอร์ที่โทรฯเข้ามาสิคะ มันบอกให้ปอนด์ไปเผาเต็นท์รถพ่อหนู"

คือหลักฐานทุกอย่างมันอยู่บนโต๊ะตำรวจแล้วล่ะครับ ผมกลัวไหม ไม่นะ เชิดใส่ ชั้นไม่ได้อยากจะเป็นนางร้ายก็เป็นนะอีชะนี ไม่ได้ร้ายกะโหลกกะลาอย่างที่หล่อนคิด หึหึ

"เบอร์ตู้นี่ครับ"

"เอ่อ แล้วโทรฯเข้ากี่โมงล่ะครับ"

"เที่ยงคืน สิบนาที"

"แหมอีหนิง ตอนนั้นชั้นก็กำลังขับรถตามแกอยู่นะ แวะตู้ก็คลาดจากแกสิ"

อีพัทมันดอดขึ้นครับ

"ไม่จริง คุณตำรวจอย่าไปเชื่อ มันโทรฯมาจริงๆ กรี๊ด"

เอ่อ พอจนทางไปก็แหกปากกรี๊ดออกมาล่ะครับ

"คุณตำรวจครับ ผมแค่อยากเป็นพลเมืองดี จริงอยู่ที่มีเรื่องกันอยู่ก่อน แต่นั่นมันก็ไม่มีมูลเหตุอะไรที่จะทำให้ผมเป็นคนบงการเรื่องทั้งหมด ผมไม่เคยรู้เลยว่าพ่อของหนิงมีเต็นท์รถ เรื่องตบตีกันน่ะจริงครับ เพราะผมเองก็ทนไม่ไหวที่เห็นคนเลวๆลอยนวลอยู่ได้ มันไม่ยุติธรรมเลยนะครับ ฮึกๆ"

สะอื้นนิดหน่อยแต่พองาม จ้องเข้าไปในตาของตำรวจ เขาพยักหน้าแล้วแยกเราสามคนออกไปสอบสวนอีกห้องหนึ่ง คนสอบสวนจะใครล่ะครับก็คุณวิทย์นั่นล่ะเข้าไปด้วย ท่าทางเขาจะใหญ่ไม่น้อยนะ เห็นทางตำรวจเรียกเขาว่าสารวัตร พอสอบถามเสร็จถึงรู้ว่าเป็นตำรวจที่มาจากกองบัญชาการเคยทำงานอยู่ในกระทรวง แต่เป็นคนสนิทของพ่ออีคริสพูดง่ายๆก็ลูกน้องพ่อของมันนั่นล่ะครับ เขาเป็นคนสอบสวนเอง หลักฐานต่างๆ ทั้งคลิปเสียง กระดาษที่อีหนิงมันโง่เขียนมาสอดใต้ประตู คลิปที่ถ่ายได้เมื่อครู่ อีกอย่างจากปากคำของอีต้อยนั่นล่ะครับ เรื่องของผมก็จบลงที่ผมก็เสียค่าปรับไปตามระเบียบ

"แล้วจะไปกินข้าวกับผมไปมครับคุณวิทย์ คุณวิทย์อยากกินน้ำตกไม่ใช่เหรอครับ ผมมีที่อร่อยๆอยู่ที่หนึ่งไม่ไกลมาก"

พอเรื่องสะสาง หมายถึงทางฝั่งผมนะครับผมก็เอ่ยปากชวนเขา

"ครับ เดี๋ยวผมตามไป"

"คุณตำรวจชวนผู้กองคนนั้นไปด้วยก็ได้นะครับ จะได้ไม่เหงา อิอิ"

อีพัทครับ แหมนะ เสือยังไงมันก็ไม่ทิ้งลายวันยังค่ำ อีนี่ก็คงเหมือนกัน

"อ้อ หมวดนนน่ะเหรอครับ"

"อุ๊ยชื่อนน น่ารักจัง"

"งั้นผมไปรอที่ร้านนะครับ เดี๋ยวสั่งรอ"

ผมลากอีพัทออกมาทันที แหมนะทำตาวิ้งๆเชียวนังนี่ ส่วนอีป้านั่งนิ่งหน้าตาดูเครียดมาก

"เป็นไรอีป้า เมนส์ไม่มาเหรอ"

ผมแหย่มันล่ะครับ หน้าตาที่นะเหมือนว่าไปฆ่าใครเขามา

"ชั้นหนักใจว่ะแก เรื่องมันจะจบยังไงเนี่ย"

"เอาน่าแก มันจบลงแล้วล่ะ คงไม่มีอะไรอีกแล้ว อย่าห่วงไปเลย"

"แกทำเกินไปไหมนาย"

อีกแล้วครับท่าน กรี๊ด ยกตำแหน่งนางงามเพื่อสันติภาพให้อีนี่เลยนะ อารมณ์เสีย

"ก็รู้นะ แต่จะให้ทำยังไง ชั้นรู้ว่ามันแรง มันเกินไป แต่ก็อย่างที่แกว่า คนบางคนถ้าไม่ใกล้ตายก็ไม่เห็นค่าของชีวิตหรอกจริงไหม"

"นั่นสิอีป้า อีนายนะชั้นไม่เห็นมันทำอะไรรุนแรงเลยนะ"

"เรื่องเผาเต็นท์รถน่ะแก มันเกินไปนะ ถ้าพ่อแม่มันรู้ซึ่งเขาไม่เกี่ยวข้องด้วยเลยน่ะ เขาจะทำยังไง"

"แล้วคุณนายแม่ชั้นเกี่ยวข้องอะไรด้วยเหรอเรื่องนี้น่ะป้า ถ้าเขาเจ็บ แกก็รู้ไว้ซะว่าคนอื่นเขาก็เจ็บ ชั้นเข้าใจความรู้สึกแกนะอีป้าว่าอยากให้เลิกแล้วต่อกันไปน่ะ แต่สำหรับอีหนิง ชั้นว่าแบบนี้ล่ะดีแล้ว อีกอย่างชั้นไม่ได้เอ่ยออกจากปากชั้นสักคำเลยนะว่าให้เผา ชั้นแค่แนะนำว่าเต็นท์รถมันมีประกัน ไอ้นั่นมันอยากจะเผาเองนี่"

"หา นี่แกคุยกับมันเหรอ"

"ใช่ บอกแล้วนี่ชั้นโยงทุกคนเข้ามาหากันเอง จะได้รวบตัวได้ง่ายๆ"

"ว้าย จริงเหรออีนาย ร้ายกาจมาก แล้วทางตำรวจว่าไงล่ะ"

"อีต้อยน่ะ ติดคุกไม่รู้กี่ปี หรือแค่ปรับไม่รู้ต้องรอถามคุณวิทย์อีกที ส่วนไอ้ปอนด์ก็น่าจะติดคุกเพราะเป็นคนเผา อีหนิงน่ะ หลายกระทงคงรอดยาก"

"เฮ้อนะ จบๆกันไปสักที หมดเวรหมดกรรมกันไปนะแก อย่าได้จองเวรกันอีกเลย"

"ชั้นไม่จองเวรหรอกป้า จบก็จบ"

"แล้วไอ้เรย์ล่ะแก มันยังไง"

"ไอ้เรย์ตอนนี้ฝากขังอยู่ เพราะตอนแรกจะประกันตัวแต่โดนฟ้องก่อนทรัพย์สินมันเลยอยู่ในการพิจารณาของศาล"

"หาฟ้องเรื่องอะไร"

ผมก็ต้องเล่าอีกครั้งล่ะครับ เฮ้อ เหนื่อย นี่ถ้าไปถึงร้านต้องลองกินส้มตำปูปลาร้าที่อีป้ามันชอบกินบ้างแล้วล่ะ เหนื่อยจริงอะไรจริง เอาอะไรเผ็ดๆมากระแทกหน่อยก็คงดี

"พรุ่งนี้เช้าชั้นจะไปสระบุรีนะอีพัท แกจะไปไหม"

พอถึงร้านผมก็เอ่ยขึ้นครับ อีป้ามันเป็คนสั่งอาหาร ตอนแรกเจ้าของร้านมองแล้วทำท่าขยาดๆยังไงไม่รู้คงกลัวจะมาสาดอะไรใส่ใครอีก ไม่หรอกน่า แหมนะ

"อยากไปเหมือนกันล่ะแก แต่ไม่รู้จะไปทำไมให้ช้ำใจ"

"อืม งั้นก็อย่าไปเลยแก ชั้นจะไปหาผัววะหน่อยเป็นไงบ้างก็ไม่รู้"

"อืม"

อีพัทมันทำหน้าหงอยลงมากล่ะครับ ผมเข้าใจมันนะเลยเปลี่ยนเรื่องคุย เราสั่งอาหารรอไม่นานคุณวิทย์กับนายตำรวจคนนั้นก็มา

"คุณเรย์น่ะครับคุณนาย ทางบริษัทเขาฟ้องเรียกร้องค่าเสียหาย ทรัพย์สินโดนยึดหมดแล้ว"

"ขึ้นศาลแล้วเหรอครับ"

"ยังครับ แต่วงในเขาบอกมาว่าขึ้นศาลพรุ่งนี้ แต่คงเป็นไปอย่างที่ผมว่าเพราะเพื่อนผมคนนี้เขาเป็นคนพิจารณาคดีเอง"

"อ้อ น่าเห็นใจจังนะครับ" ผมพยักหน้าน้อยๆพองามล่ะครับ

"แต่มีอีกกระทงนะครับ คือพยายามฆ่า และพรากผู้เยาว์อันนี้หลักฐานมีมัดแน่นหนา น่าจะจำคุกประมาณห้าถึงสิบปี"

"ห้าปีเองเหรอครับคุณตำรวจ"

อีพัทมันดอดขึ้นครับ

"ครับ น่าจะประมาณนี้มากกว่านี้ไม่ได้ มันมีกฎหมายระบุไว้"

"ถ้าพ้นห้าปีแล้วมันออกมาทำอีกล่ะคุณตำรวจ"

"ไม่หรอกครับ เขาน่าจะเข็ด"

"ขอให้เข็ดจริงเถอะ"

ผมพูดขึ้นบ้างครับ สรุปก็คุยกันเรื่องนี้บ้างเรื่องอื่นบ้าง เครียดเหมือนกัน กว่าจะได้นอนก็ตีสี่ครับ ผมตัดสินใจไม่นอนขับรถไปสระบุรีเลย คิดถึงสามีที่จริงแจ้งข่าวมันไปหมดแล้วล่ะครับ แต่ก็ยังอยากเจออยู่ คิดถึงนี่นะ ผมไปถึงก็สว่างพอดี เห็นเขาจัดงานกันนะที่สวนผู้คนเดินขวักไขว่เชียว

"คุณลูก"

พอเจอหน้าคุณนายแม่เธอก็ปรี่เข้ามากอดครับ ผมก็ไหว้แล้วกอดไปตามประสา

"มีงานอะไรกันเหรอครับคุณแม่"

"เลี้ยงพรล่ะคุณลูกล้างซวย คุณแม่รู้จากตาหลวงแล้วนะว่าใครเป็นคนทำ จัญไรจริงๆ"

"มันโดนจับแล้วล่ะครับคุณแม่ อย่าห่วงไปเลย"

"สมน้ำหน้ามัน ขอให้ติดคุกหัวโตอย่าได้ผุดได้เกิดกันเลยนะ"

คุณนายแม่ก็กอดหอมผมอยู่ล่ะครับ ผมเห็นสามีเดินมาโน่นแล้ว กรี๊ด ทำไมสามีชั้นโทรมอย่างนี้เนี่ย

"แก"

ผมครางออกมาเพราะมันปรี่เข้ามากอด

"เหนื่อยไหมคุณ ผมคิดถึงคุณจัง"

"ไม่เหนื่อยหรอก แค่ยังไม่ได้นอนเท่านั้นเอง ชั้นก็คิดถึงแกนะ"

"เดี๋ยวเลี้ยงพระเสร็จแล้วค่อยนอนนะคุณ หรือว่าคุณอยากจะนอนก่อน"

"ไม่เป็นไร เลี้ยงพระก่อนก็ได้"

ผมก็คุยกับคุณสามีอยู่สักพักล่ะครับแล้วค่อยขึ้นไปอาบน้ำต้องรีบหน่อย เพราะพระท่านมาแล้ว พอเลี้ยงพระเสร็จก็ขึ้นไปบนบ้านครับ ง่วงมากมายตาจะปิด

"ผมว่าจะสร้างบ้านหลังใหม่ให้นะคุณ"

"หือ สร้างทำไมเปลืองเงิน อยู่หลังนี้ก็ดีแล้วนี่"

"ไม่อ่ะ ผมอยากสร้างให้คุณ"

"ชั้นไม่อยากได้ ไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น แค่แกอยู่กับชั้น ที่ไหนก็ได้ ไม่ต้องรบราฆ่าฟันกับใครแล้วก็พอแล้วแก อย่าสร้างเลย"

เรานอนกอดกันบนเตียงล่ะครับ อากาศเย็นสบายดีนะ ผมคิดไว้แบบนี้จริงๆนะ ไม่ได้อยากได้อะไรจากใครแล้ว จะสร้างบ้านทำไมในเมื่อผมทำงานอยู่กรุงเทพฯ ไปๆมาๆไม่ได้อยู่เลยซะหน่อย เสียดายบ้าน

"แต่ผมก็ยังอยากทำอะไรให้คุณอยู่นะ"

"ก็เป็นผัวที่ดีก็พอแล้วแก จะสร้างอะไรมากมาย ชั้นไม่ต้องการ"

"เอาแบบนั้นเหรอ ห้องนี้มันทึบไปน่ะผมว่านะ"

"ก็ดัดแปลงเอาได้นี่แก อีกอย่างชั้นไม่อยากอยู่ห่างจากคุณแม่ เผื่อมีอะไรจะได้ดูแลกันทัน"

"คุณ"

มันครางออกมากอดผมแน่นเชียวครับ มันจูบหนักๆที่ปาก โอย อยากจะทำอยู่หรอกนะสามีจ๋า แต่ไม่ไหวจริงๆ ตาจะปิดแล้วเนี่ย สรุปเราก็นอนกอดกันนั่นล่ะครับ จนหลับไป ตื่นมาอีกที อิอิ สี่ทุ่มเอง เหมือนขับรถมานอนยังไงไม่รู้

เขียนโดย อิ๊กกี้

[bbyuqin]

^
^
^
จิ้มๆๆคุณอิ๊กกี้.....
ขอไปอ่านก่อนเดี๋ยวแวะมาเม้นท์จ้า
---------------------------Edit---------------------------
คนชั่วก็ต้องรับผลกรรมกันไปตามระเบียบ น่าสงสารนะแต่ทำอะไรกับใครไว้ผลกรรมมันก็ตามย้อนกลับมาเข้าตัวนั่นแหล่ะ

ส่วนนาย..ถึงจะดูเหมือนเป็นนางร้ายแต่จริงๆไม่ได้ร้ายกับใครก่อนเลยนะ..เพราแต่ละคนนี่ร้ายใส่ (แถมมาแรง)ก่อนทั้งนั้น...

เห็นที่นายต้องไปสู้รบปรบมือกับคนพวกนี้แล้วเหนื่อยแทนจริงๆ

+1 จ้า 

[DraCo_SLa13]

คราวหน้าแนะว่าอย่าชวนป้าไปนะคะ
เวลาจะออกงิ้วเนี่ย  ขัดอกขัดใจมากมาย

[rutchi]

ขัดใจกับป้ามาก แม่พระเหลือเกิน ตอนมันทำยังไม่คิดถึงคนรอบข้างเราเลย อย่าไปยอม ทำดีแล้ว55555

[yayee2]

เฮ้อ..คงหมดเรื่องร้ายๆไปซะทีนะคุณนายพล  เล่นเอาดิฉันต้องกลั้นลมหายใจไปตั้งหลายตอน
กลัวค่ะกลัวว่าแผนต่างๆ มันจะมีช่องโหว่ ให้คุณนายพลต้องเดือดร้อน เป็นห่วงนายพลไง
ก็คงเหมือนอิป้าแหละ  ยิ่งอ่านไปอิฉันยิ่งสงสัยว่าอิป้ามันเข้ามาอยู่ในความคิดอิฉัน
หรืออิฉันเข้าไปอยู่ในความคิดอิป้า 555 คงขัดใจใครหลายคน อิ อิ

[miniz]

สวดยอดดดดดดดด 

[sukie_moo]

สุดยอด

[Rhythm]

 

[tutu]

      สุดยอด