หัวข้อ: "Just a Kiss a Day , then , Take my Heart away."

[LalaBam]

ทอมมี่-น้องชุน

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
 

[Rinze]

เกินลิมิตไปเยอะเชียว ~
ชุนน่ารักจริงๆแหละ

[epoch]

อ๊าย..น้องชุนน่าร๊ากที่สุด
ชอบเรื่องนี้จัง ว่าแต่ชุนต้องไปเรียนต่อจริงเหรอ T^T

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 7

ตอนที่ชุนเปิดประตูห้องนอนออกมา ลินดายืนอยู่ข้างหลังพ่อ ทำตาวาวประสงค์ร้ายเต็มที่ แต่พอพ่อเข้ามาในห้องชุนก็ปิดประตูห้องไม่ให้อีกคนตามเข้ามา
ถูกต้องแล้ว มันคือการปิดใส่หน้ากันแบบเห็นๆ
ยังได้ยินเสียงเรียกเสียงฮึดฮัดไม่พอใจอยู่หน้าห้อง แต่ว่าเจ้าของห้องเคยสนใจหรือ...ไม่มีทาง
ส่วนพ่อก็แค่หันมามอง แต่ไม่ซักถาม เพราะลูกชายคนเล็กแสดงออกอย่างชัดเจนเสมอว่า ไม่ชอบให้แม่เลี้ยงมาวุ่นวาย แล้วตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว จึงไม่ต้องมีทำทักทายถามไถ่กันว่าสบายดีหรือเปล่า พ่อตรงเข้าเรื่องที่สงสัย

“ทีแรกชั้นว่าจะอบรมแกที่เสียมารยาทเรื่องวันเกิดชั้น แต่ชั้นเห็นทอมมาที่นี่ 2 วันแล้ว มันยังไงกัน”
“ไม่รู้เหมือนกัน” ชุนบอกพ่อไปตามตรง ทำเอาพ่อเท้าเอว
“อะไรของแกวะ”
“ผมไม่ได้กวนนะพ่อ แต่ผมไม่รู้จะบอกพ่อว่ายังไงเหมือนกัน”
ท่าทางบรรยายสุดยากของลูกชายทำเอาพ่อก็ไม่รู้ว่าจะด่าหรือควรทำความเข้าใจก่อนดี
ประธานธนาคารใหญ่ เดินไปนั่งที่เตียงนอนของลูกชาย โดยมีลูกชายเดินตามมานั่งข้างๆ
“คบกันแบบไหน” พ่อเริ่มจากคำถามเบสิค
“ก็...พี่น้อง...มั๊ง”
“ทำไมมีมั๊งวะ”
“ก็มั๊งอ่ะ เจอกันคุยกัน....แล้ว...เขาบอกว่าเลิกเรียนให้ไปหาที่ทำงาน ผมก็ไปนั่งทำการบ้าน เสร็จก็กินข้าวแล้วเขาก็มาส่งบ้าน”
“แค่นั้นเหรอ”
“ก็มีที่บอกว่า เลิกเรียนอย่าไถลไปไหน ยังไงพ่อก็เป็นนักธุรกิจใหญ่ เกิดไปขัดขากับพวกนักเลง หรือถูกจับไปเรียกค่าไถ่ขึ้นมา แล้วก็บอกโน่นนี่ ว่าขี้โมโหอย่างนี้อีกหน่อยไปฝึกงานที่ธนาคารจะลำบาก”
พ่อทำเสียงประชด เรื่องพวกนี้พ่อบอกแล้วทั้งนั้นแหละ แต่ไม่เห็นไอ้ลูกชายคนเล็กจะสนใจ ทีเวลาทอมบอกมันกลับจำได้
ฟังลูกพูดไป ชักเริ่มมองเห็นความดีของทอมมากขึ้นกว่าเดิม นอกจากเรื่องที่ว่าเป็นคนหนุ่มขยันทำงานหัวเรี่ยวหัวแรงคนสำคัญของบริษัทการบิน
แต่พ่อยังติดอีกเรื่องหนึ่ง….
“อีกหน่อยแกจะใส่กระโปรง แต่งหน้าทาปากมั้ยวะเนี่ย ชั้นรับไม่ได้นะโว๊ย”
“ผมไม่ได้อยากทำอย่างนั้นสักหน่อย พ่อเลี้ยงผมมาเป็นอย่างนั้นเหรอ”
พ่อรีบส่ายหน้ายิก
“ก็แค่...ช่วงนี้...ก่อนที่ผมจะไปเรียนต่อมั๊ง เดี๋ยวเค้าก็คงไม่มายุ่งแล้วหล่ะ”

แต่พ่อกลับขมวดคิ้วสงสัย เพราะลูกชายบอกว่าไปหาเขาที่ทำงาน แล้วอย่างนี้มันใครยุ่งใครวะ แต่ซักมากๆ จะกลายเป็นการชี้โพรงให้กระรอก ไอ้ที่มันไม่ใช่ จะกลายเป็นใช่ก็เพราะความกังวลของพ่อนี่แหละ
…เลี้ยงลูกวัยรุ่นพูดก็ไม่ได้ ไม่พูดก็ไม่ดี ถ้าเป็นที่ธนาคารได้สั่งหักเงินเดือนตัดโบนัสไปแล้ว
....แต่นี่มันลูกเอาไงดีวะ!

“บอกเค้าแล้วใช่มั้ยว่าอีกไม่กี่เดือนจะไปเรียนต่อ”
“ไม่เห็นต้องบอก เขารู้แหละ ก็เค้าเพื่อนพี่ชาร์ล”

“ลำพังหญิงชายคบกันใช่ว่าจะไม่มีปัญหา เพศเดียวกันคบกันต้องดูให้แน่ใจว่า เป็นเพื่อน หรือพี่น้องหรือเปล่า”
“ก็ดูอยู่ พ่ออย่าระแวงเรื่องนี้เลย ถ้ามันมีปัญหาขึ้นมาพ่อไปเช็คบิลที่พี่ชาร์ลละกัน”
“เออ ไอ้นี่เหมือนกัน ไว้เจอกันที่ธนาคารพรุ่งนี้ค่อยถามมัน”
ลูกชายพยักหน้า คิดตาม ทำให้พ่อรีบฉวยโอกาสสอนต่อ “แกมันคนขี้หงุดหงิด ถ้าเวลารักใครเกลียดใครมันก็รุนแรงไปด้วย ถ้าเวลามีความรักแล้วพากันไปในทางที่ดีมันก็ดี ถ้าเกิดผิดหวังขึ้นมา.....”
“ผมไม่ทำร้ายตัวเองหรอกน่า พ่ออ่านข่าวมากไปแล้ว” ชุนรีบบอก
“เออ...อย่าลืมว่าแกมีชั้น ส่วนเรื่องไอ้ชาร์ล พรุ่งนี้พ่อจะเช็คบิลมัน”
“พี่ชาร์ลก็เพิ่งรู้เหมือนกัน” ชุนรีบเปลี่ยนมาปกป้องพี่ชาย เพราะพ่อย้ำเรื่องจะจัดการพี่ชายเป็นครั้งที่ 2 แล้ว
“พวกแกปิดเหรอ”
“ก็มันน่าเปิดเผยมั้ยล่ะ” ชุนเริ่มทบทวนเข้าสู่เรื่องที่ทอมเตรียมไว้ให้บอกกับทุกคน เวลาที่ถูกซักถาม “เขาก็งานยุ่งงานเยอะ หน้าที่การงานใหญ่โต มีเวลาค่อยเจอกันคุยกันมาเรื่อยๆ ไม่รู้จะเรียกว่ายังไงเหมือนกัน”

พ่อถอนหายใจยาว แสดงว่า 2 คนนี้ก็ยังก้ำกึ่งอยู่เหมือนกัน ว่าจะสานความสัมพันธ์นี้ไปทางไหน
..ก็ดี ถ้าความสัมพันธ์นี้จะหยุดอยู่แค่พี่น้อง...

เย็นวันถัดมา ชุนเดินก้มหน้าเข้าไปในบริษัทของทอม เพียงแต่ครั้งนี้พอออกจากลิฟท์ เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ก็ส่งยิ้มกว้าง บอกให้เข้าไปได้เลย ไม่ต้องแจ้งขอเข้าพบก็ได้....
ยิ่งพอมาถึงโต๊ะเลขานุการสาวสวย ก็รีบมาเปิดประตูห้องทำงานใหญ่ให้ทันที

ปัญหาคือพอเปิดประตูห้องแล้ว...มีคนตัวโตอีก 4 คนอยู่ในห้องนี่สิ!   
เลขานุการสาวทำท่าจะแนะนำ คนสวมสูทผูกไทค์ที่บ้างนั่งบ้างยืนอยู่ในห้อง
แต่คนที่ดูมีอายุที่สุดในกลุ่มนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานของพี่ทอม แค่ยกมือแล้วก็บอกให้เลขานุการสาวกลับออกไป
โดยไม่รู้ตัว ชุนยืนนิ่งเหมือนเจอผีอยู่ที่หน้าประตูห้องที่ปิดลง

“น้องชุนตกใจทำไมน่ะ” คนที่ท่าทางอาวุโสน้อยที่สุดเข้ามาโอบไหล่พาเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวยาวในห้องทำงาน แล้วแนะนำตัว “คนที่แก่ที่สุดคือพี่ไทค์ ถัดมาคือพี่เท็ด พี่ทิล ส่วนพี่คือท็องค์”
ชุนมองตาม ทำตาปริบๆ
“พี่ทอมไม่เคยเล่าเรื่องพวกเราเลยหรือ”
เด็กหนุ่มส่ายหน้า แล้วพยักหน้า ก็ที่ผ่านมาที่คุยกันมีแต่เรื่องที่บ้านของชุน ไม่เคยมีเรื่องครอบครัวของพี่ทอมมาก่อนเลยนี่นา
ส่วนเรื่องครอบครัวพี่ทอม ก็รู้เท่าที่เขาบอกน่ะแหละ คนขี้รำคาญไม่เห็นอยากรู้

พี่ไทค์ทำท่าหักข้อนิ้ว “ทอมเป็นคนที่ 4 ในพวกเรา 5 พี่น้อง และเพราะว่าที่ผ่านมา มันไม่เคยพาใครเข้าบริษัท และยิ่งไม่เคยเข้าบ้านมาก่อน พอมีคนบอกว่า มีเด็กมารอ พวกเราก็เลยมา...แนะนำตัว....”
“อ่อ...ฮะ....” ชุนจะพูดอะไรได้นอกจากคำนี้
“ถ้าน้องชุนอยากรู้อะไรเกี่ยวกับพี่ทอม ถามพี่ได้เสมอนะ พี่ยินดีเผาเอ๊ย ไม่ใช่ เสริมสร้างความเข้าใจ” พี่ท็องค์ ที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ หันมาบอกทั้งรอยยิ้มกว้าง
“ไม่ห้ามหรือฮะ”
“ห้ามทำไม” พี่ทิลที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของทอมถามกลั้วหัวเราะ
“อายุขนาดนี้ยังลอยไปลอยมา ไม่มีที่เป็นตัวเป็นตนสักที มันมาเจอน้องชุนพวกพี่ก็ต้องสนับสนุนอยู่แล้ว” พี่ทิลที่ยืนพิงหน้าต่างห้องทำงานช่วยเสริม
“พี่ชาร์ลของน้องชุนยังแต่งงานไปแล้วไม่ใช่เหรอ” พี่เท็ดหันมาถาม

ชุนได้แต่มองพี่ๆที่พูดต่อกันเป็นทอดๆ แล้วชักสงสัย ตั้งแต่เมื่อวานที่คุยกับพ่อมาจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครเตือนให้แยกกันเลยนี่นา
.....อ้อ...มีอยู่คนหนึ่งที่อยากให้แยก แต่โดนพี่ทอมขู่ไปเลยต้องหุบปาก….
จนกระทั่งประตูห้องทำงานเปิดออก พี่ทิลก็ผละจากกรอบหน้าต่าง เข้าไปล็อคคอคนที่เพิ่งเดินเข้ามาทันที
“ไงไอ้เสือ จะซ่อนน้องไว้อีกนานขนาดไหน ห๊า”
“โอ๊ะ โอ๊ะ”  ทอมหมดความสามารถในการป้องกันตัวอย่างสิ้นเชิง เมื่อโดนพี่เท็ด เข้าไปล็อคแขน
“กล้ามากนะ ที่ต้องให้พวกเราไปรู้เอาเองจากคนอื่นน่ะ!”

สภาพของพี่ทอมตอนนี้บอกไปคงไม่มีใครเชื่อ เพราะไอ้จอมเจ้าเล่ห์ช่างวางแผน โดนพี่ชาย 3 คนกับน้องชายอีกคนรุมยำในห้องทำงาน
ชุนได้แต่นั่งหัวเราะ
แต่ดวงตาของคนที่กำลังโดนพี่น้องรุมอัด กำลังบอกว่า
....หัวเราะซะให้พอ...เดี๋ยวจะไปเช็คบิลต่อที่ไอ้ตัวหัวเราะน่ะแหละ

จนแล้วจนรอดทั้ง 4 คนก็ไม่ยอมออกไปจากห้องทำงาน ต่อให้ทอมอ้างว่า น้องต้องทำการบ้าน ในระหว่างที่รอพี่เลิกงานก็เหอะ
“ทำไปสิ พี่สอนการบ้านให้” พี่ท็องค์อาสา
“เกรดสุดท้ายแล้ว ไม่ต้องรอให้สอนหรอก แล้วนี่ไม่มีงานทำกันหรือไง” ทอมไล่จนเหนื่อย ทำเป็นเดินเลี่ยงหลบพี่น้องไปหาคนที่นั่งหัวเราะอยู่ที่โซฟายาว
“มอ 6 ก็ทบทวนทำแบบฝึกหัดเข้ามหาลัยเท่านั้นแหละฮะ” ชุนหันไปโปรยยิ้มแจกบรรดาพี่ชาย 4 คน แต่พอหันมาหาอีกคนที่เดินเข้ามาใกล้
.....แววตารู้กัน....
วุ่นวายกันไม่หยุด .... ไอ้ดื้อเตรียมพร้อมอาละวาดแล้ว!   
คนเดียวที่โดนหางเลข....
แน่นอน....ไอ้ตัวโตคนนี้นี่เอง!
….คนหนึ่งบอกเกรดสุดท้าย อีกคนบอกมอ 6...ชั้นเดียวกัน แต่เจตนาขัดคอกันเห็นๆ ......
แถมพอทอมเดินเข้ามาใกล้โซฟายาว ไอ้ดื้อก็ออกลายลุกขึ้นเดินอ้อมโต๊ะตัวเล็กไปอีกฝั่งแล้วไปยืนข้างๆพี่ทิล ทำท่าสนใจโมเดลเครื่องบินบนโต๊ะตัวใหญ่

“พี่ๆทำที่บริษัทนี้กันหมดเลยหรือฮะ”
“ใช่” พี่ทิลบอกแล้ววาดแขนพาดไหล่บาง หันมายักคิ้วใส่ทอม  “พี่เป็นนักบินเพิ่งลงจากเครื่องเมื่อวาน ส่วนท็องค์น้องเล็กปกติอยู่อเมริกา ก็กลับมาติดต่องานที่นี่เหมือนกัน เลยได้เข้าบริษัทมาพร้อมหน้าพร้อมตา”
ชุนหันมาหาท็องค์กะพริบตากลมโต  “พ่อก็จะให้ผมไปต่ออเมริกา”
“ที่เดียวกับชาร์ลเหรอ” พี่เท็ดถามแบบคนที่รู้จักพี่ชายเป็นอย่างดี แต่มาถึงวินาทีนี้ ชุนไม่ได้สงสัยแล้วว่าพี่น้องตระกูล “ท” รู้เรื่องสองพี่น้อง “ช” มากน้อยขนาดไหน
ท่าทางเตรียมพร้อมมาเต็มที่!
แต่ว่า
....ทำไมพอบอกว่าจะไปเรียนอเมริกาแล้วคนตัวโตหมายเลข 4 ของตระกูล "ท" นั่นทำตาวาวๆด้วยนะ...
กั๊กตลอดแมร่ง!
ทันทีทีด่า ถึงจะแค่ในใจ แต่หน้าก็งอได้ทันที คิ้วเข้มชนกันเปรี้ยง ถ้าเป็นขบวนรถไฟงานนี้ตายเกลื่อน

“ชุน...” ทอมทำเสียงเข้มๆ คนโดนดุทำปากยื่นเท้าเอว....จากระยะไกล....
“ไอ้ดื้อเอ๊ย!”
“เออ!” ชุนเถียงข้ามห้อง
เหมือนคนตัวโตจะก้าวเพียงก้าวเดียวก็ถึงตัว ชุนลืมตัวก้าวถอยหลังแต่ว่าติดโต๊ะตัวใหญ่
ทอมไม่ได้กอด แต่ว่ามือหนึ่งล็อคเข้าหลังคอ อีกมือหนึ่งช้อนขา
แล้ว.....จับหมุนหัวทิ่มลงพื้น!
“โว๊ย....ปล่อย ไอ้บ้าๆๆๆๆ ไอ้หมาเน่า ไอ้ถั่วหมัก ไอ้โรคจิต @#$%^&” ชุนโวยวาย ทำให้พี่ทิลที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามาช่วย ขณะที่คนอื่นพากันหัวเราะ
 “เฮ้ยปล่อยไอ้ตัวเล็กลงก่อน”
ทอมปล่อยหนุ่มตัวเล็กลง แต่ไอ้ตัวเล็กกลับเซแซดๆ จนกลายเป็นยืนให้เขากอด
“กวนตรีน! ชอบเล่นแรงๆ”
“ยังไม่หยุดด่า เดี๋ยวโดนอีก” ทอมทำท่าจะขยับตัวช้อนขาน้องขึ้นมาใหม่อีกรอบ แต่เลขานุการสาวเคาะห้องแล้วโผล่หน้าเข้ามาถามอย่างเกรงใจว่ามีงานอีกหรือเปล่า เพราะเลยเวลาเลิกงานมานานแล้ว ....น่ะแหละ ....แต่ละคนถึงได้แยกย้ายกันกลับ

“วันนี้ไม่ได้ทำการบ้าน ไม่ได้แตะแบบทดสอบเลยซักข้อ” ชุนเดินบ่นเมื่อกลับมาขึ้นรถคันใหญ่ที่จอดอยู่บริเวณลานจอดรถ
“เมื่อกี้ด่าไปกี่คำเนี่ย” จู่คนที่เดินมาด้วยกันก็พูดขึ้นมาลอยๆ แต่น้ำเสียงจริงจังจนเด็กหนุ่มต้องหันมามอง
“อะไร”
ดวงตาที่หันมามองวาววับ!
“ก็ถ้าอยู่เฉยๆ จะโดนด่ามะ ชอบเล่นแรง โรคจิต”  

มือแข็งแรงช้อนใบหน้าเล็กๆขึ้นมาหาแล้วกดจูบ
คนที่กลายเป็นเขย่งอยู่สุดตัว กลายเป็นตาเหลือก
....นี่มันลานจอดรถนะโว๊ย เฮ้ย! ต่อไปไม่โดนจูบหน้าบริษัทเลยหรือไงเนี่ย!...
ทันทีที่ละริมฝีปากออก ชุนก็ฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อๆ เต็มแรง
“เกินไปแล้วนะ!”
คนตัวเล็กตะโกนลั่นลานจอดรถแล้วหันหลังกลับไปอีกทางทันที แต่ทอมคว้ากอดรวบเอวไว้
“ขอโทษ ขอโทษ”
กอดเอวเหรอ......ชุนกระทืบเท้าสุดแรงอีกทีแต่ทอมก็แค่ร้องโอ๊ย แขนแข็งแรงยังไม่ยอมคลายแขนออก
“ปล่อยนะ ไอ้บ้า ไอ้หมาเน่า ไอ้แมวสกปรก ปล่อยๆๆๆๆ”
ไม่ต้องห่วงเลยว่า ตอนนี้คนที่อยู่ในลานจอดรถ รวมถึงพี่ๆน้องๆของทอมทั้ง 4 คนและคนขับรถจะพากันออกมาดู
พี่ไทค์ต้องรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย
“เฮ้ย! โตๆกันแล้วกลับไปทะเลาะกันที่บ้าน”
พอพี่ชายคนโตบอก ทอมก็ยกเอวชุนขึ้น อุ้มกลับไปที่รถหรูทั้งที่คนตัวเล็กยังโวยวายไม่หยุด ขาเล็กๆ เตะไปทั่ว
“ก็น้องพี่มันบ้า! ปล่อยนะ! บอกให้ปล่อยโว๊ย ปล่อย!”
ปล่อยมือหยิบพวงกุญแจ ไอ้ตัวเล็กก็หมุนตัวหนี
“อย่าหนีนะ! ไม่งั้นโดนหนัก!”
“ไม่กลัวโว๊ย!” ชุนเถียง แต่โดนจับกลับมากดแน่นไว้จนติดประตู ขาแข็งแรงที่สอดเข้ามาหว่างขา ทำให้ชุนเงียบทันทีเหมือนถอดปลั๊ก
“ขึ้นรถ อย่าหนี”
ชุนกัดปากตัวเองจนเจ็บ กำหมัดแน่น ครั้นมองไปข้างหลังเห็นพี่ๆ หลายคนยังมองมา ถึงได้ยอมหันมาขึ้นรถ แต่ยังหน้างอไม่เลิก
คนตัวสูงสตาร์ทรถแล้ว แต่ยังไม่ขับออกไป
“ขอโทษ” ทอมบอกพลางเอื้อมมือมาแตะที่ริมฝีปากบางที่อีกคนกัดไว้แน่น  
ชุนสะบัดหน้าหนี แต่ไม่วายหันไปมองรอยนิ้วของตัวเองที่แก้มของอีกคน
“เหอะ!”
“ชุนครับ พี่ขอโทษ”
“อย่าทำอย่างนี้อีก”
ทอมพยักหน้า ขณะที่มือแข็งแรงช้อนคางเล็กๆ กลับมาเกลี่ยนิ้วที่ริมฝีปาก
“ปากแตกอีกจนได้ ขอโทษนะครับ”
ชุนปัดมือออกแต่กลายเป็นโดนจับไว้แน่น
“นึกจะทำอะไรก็ทำ ไอ้.....”
ทอมไม่ได้ข่มขู่ว่าจะจูบหรอก แต่อยู่ดีๆ ไอ้ดื้อก็เปลี่ยนใจไม่อยากด่า
“ขอโทษจริงๆ ตั้งแต่เห็นว่ามารออยู่ในห้องก็... แต่พี่ๆน้องๆเต็มห้อง แล้วชุนก็เอาแต่ด่า พี่ก็...”
ชุนหรี่ตามอง “พูดอะไร รู้เรื่องมั้ยน่ะ ที่พูดมาน่ะ”
“ก็....ชุนมาให้พี่จูบ แต่พอเห็นคนเต็มห้องไม่ได้จูบสักที”

.....หน้าแดง...หน้าแดงแน่ๆ....เออ...กูมาให้เขาจูบ...ไอ้บ้าชุน ไอ้บ้าๆๆๆๆๆ.....

“หยุดพูด!”
มือขาวๆ รีบปิดปากพี่ไว้แน่น
หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะหัวใจวายได้หากพี่พูดต่อไปอีกคำเดียว

มือยังคงปิดปากพี่แน่น แต่เจ้าตัวได้ก้มหน้ามองเบาะที่นั่ง
.....ไปยังไงต่อละทีนี้.....เอาไงดี...ทำไงดีล่ะ....
.....เขาอยู่ของเขาเฉยๆ กูมาให้เขา่จูบเอง...

ทอมพลิกมือที่ยังคงจับข้อมือขาวไว้ จูบเบาๆ ที่กลางฝ่ามือ
“อะ.....” ชุนเงยหน้าขึ้นมอง สบตาสีเข้มที่ดูหวาน.....
ริมฝีปากสวยยังคงกดจูบไล่มาถึงปลายนิ้ว ชุนดึงมือออก แต่ริมฝีปากสวยกลับตามมาหา
แตะริมฝีปากเบาๆ เพราะรู้ว่าอีกคนมีแผลจากการกัดปากเมื่อครู่ แทรกลิ้นสัมผัสไรฟัน ผ่านเข้าชิมรสลิ้นสีชมพู
มือแข็งแรงไล่จากข้อมือลงสู่ไหล่บาง รัดคนผอมบางไว้เต็มอ้อมแขน.....

-*-*-จบตอนที่ 7-*-*-

ไม่ต้องกังวลไปครับชุนไปเรียนต่อ ให้ยังไงก็ไม่มีมาม่า
จะกลับบ้านหรือเดินทางไกล ปลอดภัยและมีความสุขมากๆนะครับ

ขอบคุณที่คุณชอบเรื่องนี้
ว่าแต่...ถ้าเรื่องนี้ไม่มี NC จะเป็นไรมั้ยอ่ะ 555555

[roseen]

 :L1:ฮื่อๆ  หวาน

[indy❣zaka]

ไม่มีก็ไม่เป็นไรนะคะ แต่...... อิตาทอมมี่หื่นยังงี้   จะไม่มีNCได้ไงคะ โฮ๊ะๆๆ  

[kakuro]

ขอบคุณน้องไจฟ์
ไม่มีNCไม่เป็นไร
ขอ Happy ending ก็พอ
ครอบครัว ท.กะ ช.ยอมรับแล้ว
รอทอมกินชุนแบบไม่NC

[from_mars]

 
ไจฟ์เขียนแบบไม่มี NC ได้ก็ OK นะ พี่น่ะรับได้ 555
ชอบน้องชุนจัง น่ารัก แม้ว่าจะปากจัด 555
รออ่านตอนหน้าครับ

[seaz]

อย่ามาม่าเลยนะครับช่วงที่ชุนไปเรียนต่อ แล้วก็อย่าให้ทอมมีคนอื่นนะ เพราะแบบนั้นทำรายจิตใจ(คนอ่าน)มากๆ เลย

[heefever]

ไม่มี nc ก็ไม่เป็นไรไม่ได้ซีเรียสนะจุดนั้น

แต่อิตาทอมแลดูหื่นตัวพ่อ จะอดใจไหวเร้อออ

[iforgive]

ไม่มี NC ก็ไม่เป็นไร  แต่มีนิด ๆ หน่อย ๆ ก็กระชุ่มกะชวยดี  อิ อิ

[samsoon@doll]

อร๊างงงงงยังไงต่อเนี้ย ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ไม่มีNC ก้ไม่เป็นอะไร แต่มันก็ขาดๆไปเนอะๆๆๆๆๆ 555+

[พี่วันเสาร์]

น้องชุนด่าเก่งมาก
แต่เสียเปรียบทอมตลอด

[epoch]

ไม่เอานะ ทอมหื่นขนาดนี้ต้องมีNCถึงจะสมจริงค่า
ขอเล็กๆน้อยๆก็ยังดี

ชอบนิยายบรรยากาศน่ารักอย่างนี้จังเลยค่า

[yayee2]

อ๊ะ ๆ เรื่องNCนี่มันเป็นเรื่องธรรมดาโลกนะครับน้องไจฟ์

[RakorN]

ตายแล้วน้องชุนรู้สึกตัวแล้ว
ที่ผ่านมาหนูไม่รู้ตัวเลยใช่ไหมว่ามาทำอะไรที่นี่
ถูกแล้วค่ะ หนูมาให้เขาจูบเอง
ถึงป๋าทอมจะบังคับ
แต่หนูมาเองน๊า
คิดอะไรกับป๋าทอมเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?
ฮี่ๆ
ปล,สะใจซีนปิดประตูใส่หน้ามากค่ะ ถูกใจมากกกกกกก

[namtaan]

เรื่องนี้น่ารักมากอ้ะ ชื่อเรื่องก็น่ารัก น้องชุนก็น่ารัก แต่พระเอกเจ้าเล่ห์จริงๆ

ก็เพราะความเจ้าเล่ห์ล่ะนะ ที่จะทำให้น้องชุนรอดจากยายแม่เลี้ยงไปได้

เมื่อไรคุณพ่อจะรู้พฤติกรรมแม่เลี้ยงละนี่

บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากนะคะ ดีจังที่ไม่ต้องกินมาม่า 

[puppyluv]

เชียร์ tom

[pita]

ncเนี่ย แล้วแต่พี่ไจฟ์แล้วกาน
แต่ว่าถามอีตาทอมหน่อยม่ะว่าเค้า
จะเอายังไง

[konnarak]

เย้  เย้  เย้   

ไม่มีมาม่า  จิงๆๆ นะ


ชุนน่ารักก



  :กอด1:ไรท์เตอร์

[anajulia]

ก็ว่าว่าเมื่อวานลืมอะไร

ที่แท้ลืมแวะมาหาน้องชุนนี่เอง
ดังไปทั้งลานจอดรถแล้วนั่น กร๊ากกกกกกกกกกกก

แต่ๆๆ ชอบนะคะ ชอบแอ๊คชั่นจูบมือจูบนิ้วอ้ะ
แบบว่าส่วนตัวพี่นุ่นรู้สึกว่ามันเป็นแอ๊คชั่นที่โรมานซ์มาก

(คำว่า "โว้ย" ตั้งใจใช้ไม้ตรีเพื่อเน้นว่าโคตรเสียงสูงรึเปล่านิ? ถ้าไม่ได้ตั้งใจก็อย่าลืมนะคะว่าพยัญชนะต้นเป็นอักษรต่ำ ไม่มีรูปวรรณยุกต์ตรีกับจัตวาเน้อ)

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 8

ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้าเที่ยงวันอาทิตย์ ท่ามกลางกลุ่มเพื่อน ชุนมองผ่านกระจกหน้าร้านไปเรื่อย ปล่อยให้แต่ละคนเถียงกันเรื่องหมูย่างแสนอร่อยชิ้นนี้ของใคร เหมือนกับว่าชิ้นอื่นในถาดย่างร้อนฉ่าตอนนี้ มาจากคนละจาน
 
ดวงตากลมๆ สะดุดกับชายหนุ่มตัวสูงใหญ่คิ้วเข้ม ในมือมีถุงหลายใบ ข้างหน้าคือหญิงสาวที่เดินนำเข้าไปในร้านกระเป๋าแบรนด์เนม
.....ไม่ม๊าง.....
ผ่านไปสักครู่ หญิงสาวก็เดินออกมา พร้อมกับถุงอีกใบในมือ แล้วก็หันไปส่งให้ชายหนุ่มถือไว้

ชุนหัวเราะเสียงจมอยู่ในคอ จนเพื่อนที่นั่งข้างๆ รู้สึกถึงความน่าสะพรึงกลัว
“มึงอย่าหัวเราะอย่างนี้ น่ากลัว”
“กูหัวเราะน่ากลัว แต่ผู้หญิงต่างหากที่น่ากลัว เล่นซะคนเจ้าเล่ห์กลายเป็นเบ๊” ชุนหันมาตอบแล้วคีบหมูย่างที่เพื่อนกำลังจะงับเข้าปาก เอามากินเองเสียเฉยๆ
“หมูกู หมูกู”
ชุนยักคิ้วทำหน้าตาล้อเลียนเพื่อน หมูย่างร้านนี้อร่อยขึ้นทันตา ถึงขนาดที่ไอ้ขี้โมโหกลายเป็นไอ้อารมณ์ดี จนถึงกับประกาศว่ามื้อนี้กูเลี้ยงเอง....
....ใครเลี้ยง...ก็พ่อกูน่ะสิ...เงินกูพ่อให้มา ก็..เงินพ่อกู 5555555 บอกแล้วว่า"ลม" ดีว๊อยยยยยย....

เดินออกมาจากร้านเพื่อนฝูงวุ่นวาย ไอ้นั่นรุ่นใหม่ ไอ้นี่สุดเจ๋ง ชุนก็เดินยิ้มตามกลุ่มเพื่อนไปเรื่อย จนมาเสียอารมณ์ที่มือใหญ่ๆ แตะที่ไหล่บาง
“ชุน!”
....นั่นไง คนตัวโตเจ้าเล่ห์ ถุงยังอยู่เต็มมือ แต่ว่าแฟนหายไปไหนแล้วล่ะ
….โผล่มาทำไมให้กู “ลม” เสียว๊า...
เพื่อนๆ พากันเข้ามาห้อมล้อม ไม่ต้องรอแนะนำตัวต่างฝ่ายต่างก็บอกชื่อตัวเองกันเสร็จ จะมาขัดหูหนักขึ้นที่คนตัวโตบอกบรรยายว่า......
“พี่ชื่อทอม แฟนชุน”
เพื่อนหันมามองหน้ากันแล้วหัวเราะร่วน
ทอมรู้ว่าเพื่อนชุนไม่เชื่อแต่ก็....นะ....คนตัวโตยักไหล่ แล้วหันมาส่งยิ้มให้กับคน....หน้าหงิก....
“มาซื้อของกับเพื่อนเหรอ”
“เปล่า กำลังเล่นเทนนิสอยู่”

....ห้วน ไร้อารมณ์ที่สุด รำคาญว๊อย!

“ทอม ใครเหรอ...”
นั่นไงคนที่ทำให้อารมณ์ดีเลี้ยวโค้งกลับมาหา คนที่ส่งยิ้มทักทายมาจากร้านรองเท้าแบรนด์เนมอีกร้าน
“ชุนไง” ทอมหันไปบอกรอยยิ้มกว้างจนเห็นฟันทั้งปาก
“ต๊ายยยยยยยย น้องชุน”  แขนเรียวบางโอบชุนไว้เต็มอ้อมแขน
“สวัสดีฮะ นี่เพื่อนผม”  ชุนยิ้มหวานพอกันหันไปแนะนำเพื่อนที่เสนอหน้ากันเข้ามาทำความรู้จักสาวสวยโดยพร้อมเพรียง
“พี่ชื่อเมล เป็นแฟนพี่ไทค์นะ” หญิงสาวยิ้มกว้าง แต่ชุนกำลังยิ้มค้าง...
....พี่สะใภ้เหรอ...
...เฮ้ย! ไม่ใช่ เมียพี่ไทค์ต่างหาก...

“พ่อทิ้งลูกไปตีกอล์ฟ แม่ลากน้องชายมาช็อป เอาลูก 2 ให้ไอ้ท็องค์เลี้ยง”
“ย่ะ” พี่เมลสะบัดเสียงใส่ทอมที่แนะนำเชิงฟ้องเด็กหนุ่ม แต่หันมาทำเสียงหวานใส่ชุน “นัดกับทอมไว้เหรอ”
“เปล่าครับ ผมมากับเพื่อน”

เมลกะพริบตาถี่ๆ หันไปหาเพื่อนๆของชุน แล้วหันมามองว่าที่น้องเขย....เออ...น้องสะใภ้...หรือเปล่า ใช่มั๊ง...

“ปรับความเข้าใจกันแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ก็......” ทอมลอบมองคนตัวเล็กที่ขมวดคิ้วแน่น
...ปรับความเข้าใจอะไรกัน...
…นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ว๊อยเนี่ย!....

“งั้นเอางี้” เมลตัดสินใจ “เธอไม่ต้องตามชั้นละ พาน้องไปเที่ยว” คุณแม่ลูกสองแต่ยังสวยปิ๊งเหมือนสาว 20 ต้นๆ หันไปรวบถุงในมือของทอมมาถือไว้
“พี่ฮะ คือผม....” ชุนมองความวุ่นวายข้างหน้า แต่เมลไม่เปิดโอกาสให้พูด
“อย่าเข้านอนโดยที่ยังทะเลาะกันอยู่ อ่อ....อาทิตย์หน้าพวกพี่ๆ จะไปทะเลกัน ไปด้วยกันนะ”
ดวงตาของคุณแม่ลูก 2 กวาดลงมาที่เป้ากางเกงของชุน ทำให้ทอมรีบเข้าไปยืนขวาง
“เมล!”
“โอเค คิดว่ากะไซส์ได้ละ เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
“จัดการอะไร” ทอมยังตามพี่สะใภ้ไม่ทัน ยิ่งหนุ่มๆ คนอื่นยิ่งไม่รู้ว่าพี่สาวกำลังพูดเรื่องอะไร
“กางเกงว่ายน้ำไง ไปทะเลไม่ใช้กางเกงว่ายน้ำเหรอ”
“เดี๋ยวฮะพี่ ผมยังไม่ได้บอกว่าผมจะไปเลยนะ”
เมลโบกมือทาเล็บสีแดงสดกับการแต่งลวดลายสวยงามแล้วเดินฉับๆ กลับไปทันที เล่นเอากลุ่มชายหนุ่มตกอยู่ในความเงียบ

…ได้ยินที่ผมพูดมั้ยน่ะ ว่าผมยังไม่ได้ตกลงเลยว่าจะไปน่ะ...

ทอมได้แต่หันมามองคนตัวเล็กที่ได้แต่ยืนงง
“ชุน...”
อารมณ์เปลี่ยนอีกรอบ ตาแนวขวางที่ตวัดมาหาทำให้ทอมต้องเลือกที่จะเงียบไว้ก่อน ได้แต่เดินเข้าโรงหนังมากับกลุ่มเด็กนักเรียนไฮสคูล จนหนังเลิกกลับออกมาที่ลานจอดรถ ชุนถึงได้หันมามองคนรูปหล่อตัวโต
เหมือนดวงตาสีเข้มจะยิ้มได้ เมื่อน้องหันมาหา
ชุนหันไปพยักหน้ากับเพื่อน แล้วเดินตามพี่กลับมาที่รถหรูที่จอดอยู่อีกชั้น

พอออกมามันก็ค่ำแล้ว แต่ทอมกลับขับรถไปที่สวนสาธารณะเล็กๆ ริมแม่น้ำ
“พรุ่งนี้ผมมีเรียน” ชุนพูดกับพี่เป็นประโยคแรกเมื่อพี่จอดรถ
“อือ...พี่มีอะไรอยากให้ดูก่อนกลับ”
ทอมพาไปที่ริมแม่น้ำ แสงไฟจากสะพานยาวที่ทอดผ่านแม่น้ำ แสงสะท้อนจากอาคารสูง เรือที่แล่นผ่าน อากาศเย็นสบาย  กับความเงียบสงบที่แตกต่างจากเวลากลางวันอย่างสิ้นเชิง
.....แล้วไงเหรอ....
ชุนหันมามองหน้าตรงๆ ดวงตาที่มีแต่คำถาม ทำให้คนที่พามาเก้อเขิน
“ไม่ชอบเหรอ”
ชุนพยักหน้า แต่คำถามในดวงตายังไม่ไปไหน
“คือ...” พี่ลูบท้ายทอยเก้อๆ 
“งานหนักเหรอ”
“ไม่ๆไม่ใช่เรื่องนั้น คือที่นี่เป็นที่ที่พี่มักจะมาเวลาที่ทำงานเครียดๆ”
ชุนหันกลับไปมองสายน้ำข้างหน้า
เห็นชอบวุ่นวายทำโน่นนี่ไม่หยุด ส่วนเรื่องงานหนักน่ะรู้อยู่แล้ว แต่ไม่ค่อยอยากเชื่อว่าก็มีช่วงเวลาที่อยากหยุด แล้วก็พักทุกเรื่องไว้ข้างหลังเหมือนกัน
....เออ...คนเจ้าเล่ห์ฺคนนี้ก็คน ไม่ใช่หุ่นยนต์นี่นาเนอะ....

“ก็.....” เอาไงดีวะ ตั้งแต่จูบในรถวันก่อน ทำไมเวลาจะคิดจะพูดอะไรมันติดๆ ขัดๆ เสียทุกครั้งไป
ดวงตากลมๆ ยังคงมองมา
“น้องไม่ชอบคนวุ่นวาย แล้ววันนี้มันดูวุ่นวายทั้งวัน พี่ก็เลย.....”
.....เงียบ.....
“อยู่ที่นี่อีกแป๊บก็ได้” ชุนบอกเรียบๆ แล้วมองหาที่นั่ง แต่ทอมดึงข้อมือเล็กๆไว้
“ไม่จูบที่นี่ น้ำเน่า” คนตัวเล็กบอกทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง
ทอมอยากรับมุกแกล้งหันไปมองน้ำในแม่น้ำที่ออกจะใสแจ๋ว โรแมนติค
แต่ว่า......
คนตัวโตหัวเราะเสียงดัง แล้วเหนี่ยวไหล่บางๆ เข้ามาหา
“ไป กลับบ้านกัน ไอ้ดื้อเอ๊ย!”
บีบจมูกแถมอีกทีเหอะ
ไม่มีโรแมนติคเล๊ย! 

“เจ็บอ่ะ” ชุนบอกพลางลูบจมูกตัวเอง “ชอบเล่นแรงๆ”

รถหรูแล่นช้าๆ เข้ามาที่หน้าบ้านหลังใหญ่เหมือนเคย แต่ประตูใหญ่กลับเปิดออก ทำให้ทอมหันมามองคนที่ทำหน้าตาเฉยเมย
รอยยิ้มตามมาติดอยู่ที่มุมปากเมื่อเลี้ยวรถเข้ามาในบ้าน 


-*-*-จบตอนที่ 8 *-*-*

อารมณ์ดี^^
คำด่าของน้องชุนผมลอกมาจากทีน่ะครับ เวลาทีด่าคนเมื่อไหร่ กลายเป็นฮาทุึกที
..แบบ...ผมเพิ่งเห็นเหมือนกันว่า ผมลืมอะไร
ตอนนี้ไม่มี Kiss นี่นา.....
โมเมไปว่าทอมจูบวันก่อนๆตุนไว้แล้วได้มั้ย

ยังคงอารมณ์ดีกันต่อไป.
ขอบคุณครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

[anajulia]

คริ น้ำเน่า!

ปล.พี่เมลนี่น่ากลัวแฮะ เป็นประเภทรักการจัดการทุกสิ่งอย่าง งุงิ

[seaz]

ตกใจหมด!

คิดว่าทอมมีกิ๊ก พี่สะไภ้นี่เองนะหนูชุน ท่าทางใจดีเหมาะแก่การสมาคมไว้เป็นพรรคพวกนะหนู หุหุ

[RakorN]

“ไม่จูบที่นี่ น้ำเน่า” น้องชุนดักคอซะป๋าเบรคตัวโก่ง

[indy❣zaka]

น้ำเน่า ก็จูบเย้ย(เงา)จันทร์   เลยสิคะพี่ทอมมม

[LalaBam]

ถึงจะเน่า
แต่พี่ทอมก็รักน้องชุนคนเดียวนะ 

[puppyluv]

tommy หลงรักถวายหัวก็คราวนี้
ชุน เอาให้อยู่หมัดนะ เชียร์ๆๆๆ
happy new year ไรท์เตอร์ อัพบ่อยนะ ชอบๆๆๆ

[iforgive]

ตอนนี้ไม่มีจูบ  แต่วันนี้ของในเรื่องยังไม่หมดนี่นา
หรือว่าพี่ทอมจะได้อะไรมากกว่าจูบ  อิ อิ อิ

[kakuro]

ทอมเริ่มหลงรักน้องชุนแล้ว
ทอมคงอยากให้น้องชุนจูบด้วยความเต็มใจ
รอวันไปเที่ยวทะเล
ปล.สวัสดีปีใหม่เดินทางปลอดภัยนะไจฟ์ ขอบคุณที่มาต่อทุกวัน