หัวข้อ: "Just a Kiss a Day , then , Take my Heart away."

[Akad3ar]

อ่านค่ะอ่าน

[MyTeaMeJive]

ตอนพิเศษ


ไอ้ดื้อชุน ตอนนี้กลายเป็นชุนคนเก่งชุนคนดีด้วยความจำเป็นบางประการ ทั้งยังต้องมาทำหน้าที่เป็นเบ๊อยู่ที่สนามบินก่อนวันคริสต์มาส์อีฟจะมาถึง
ข้างนอกยังมีหิมะตกอยู่ปรอยปราย แต่ข้างในผู้คนหลายพันคนติดค้าง บ้างนั่งบ้างนอน คนที่ยังรอเครื่องอยู่ด้านนอกยังไม่ได้ส่งกระเป๋าขึ้นเครื่อง กลายเป็นคนที่โชคดีกว่าคนที่โหลดกระเป๋าขึ้นเครื่องไปแล้ว
ต่อให้มั่นใจว่า จะได้เดินทางในทันทีที่เจ้าหน้าที่สนามบินกวาดหิมะออกไปแล้วก็เถอะ แต่ว่าในช่วงระหว่างรอนี่แหละที่มันทรมานใจสำหรับคนที่ไม่มีเสื้อผ้าให้เปลี่ยน
ก่อนหน้านี้สายการบินของตระกูล “ท” เค้าเน้นเที่ยวบินในแถบเอเชีย แล้วก็เริ่มขยายเส้นทางมาขนส่งสินค้าจากสหรัฐ จากนั้นก็เปิดเส้นทางบินแบบแวะโน่นนี่นั่น อาทิตย์ละเที่ยวบิน
แล้วทำไมชุนคนเก่ง ไม่ไปฝึกงานกับพี่ชายที่ธนาคาร มาทำอะไรอยู่ที่สนามบินเนี่ย
ก็เพราะว่าตอนนี้ชุนคนเก่งเรียนอยู่ที่นี่ถึงจะคนละรัฐก็เหอะ  แล้วช่วงคริสมาสต์ที่นี่เค้าไม่มีเรียนกัน จะกลับบ้านไปหายใจทิ้งเปล่าๆทำไม มาช่วยกันทำมาหากินดีกว่า  
แล้วสถานการณ์ที่สนามบินแบบนี้ ก็เกิดขึ้นเป็นประจำทุกปี
เสียงบ่น และคำถามว่าเมื่อไหร่เครื่องจะได้ออกเดินทาง นั้นไม่ดี นี่ไม่สะดวก ชั้นปวดหลัง เมื่อยไหล่ ไปจนถึงหาของเล่นให้เด็กๆ หน่อยสิ
ชุน..ทำได้...
เออเนอะ ถึงเวลาเข้าจริงๆ ชุนก็ทำได้

“เฮ้ย วิ่งไปวิ่งมา เอาน้ำผลไม้มั้ย” ไอ้พี่ท็องค์รูปหล่อเจ้าที่สนามบินส่งน้ำผลไม้กระป๋องให้
“คุณป้าตรงนั้นแกอยากได้เสื้อกันหนาวเพิ่ม” ชุนชูเสื้อกันหนาวสีอ่อนหลายตัวให้ดู
พี่ท็องค์เดินตามไปคู่กัน “ไปเอามาจากไหน”
“จากห้องพักพนักงานเราน่ะฮะ ผมเห็นมีเสื้อผ้าสำรองอยู่เลยหยิบมาเผื่อ”
“เออดี เสื้อผ้าพวกนี้ก็มีเพื่อการนี้แหละ” ท็องค์บอกแล้วหันไปมองที่กระจกบานใหญ่ของสนามบิน “ท่าทางจะนานเกิน 10 ชั่วโมง”
เพราะต่อให้กวาดหิมะออกได้ เครื่องบินที่จะออกจากสนามบิน ก็ออกได้ทีละลำ ไม่ได้ออกได้พร้อมกันเหมือนปล่อยนักกีฬาวิ่งแข่งนี่นะ
“เป็นอย่างนี้ทุกปี”
“อือ ดีที่พวกเราไม่ต้องฉลองคริสมาสต์”
“แต่ผมว่าถ้ายังติดค้างที่นี่จนถึงพรุ่งนี้ เราน่าจะจัดปาร์ตี้เล็กๆให้เขา”
พี่ท็องค์เห็นด้วยแล้วช่วยแจกจ่ายเสื้อกันหนาวให้กับผู้โดยสารที่ตกค้างอยู่
“แล้วของเราเนี่ย เมื่อไหร่จะได้ปล่อยตัวสักทีล่ะฮะ เห็นโหลดของมาตั้งนานละ ”
พี่ท็องค์หัวเราะ “เออ รอปล่อยตัว แต่ขนาดมีกับเขาเที่ยวเดียวยังลุ้นซะฉี่เหลือง เครื่องบินสินค้าไม่ต้องพูดถึงรอกันไป”

แต่อีกไม่ถึง 5 ชั่วโมงถัดมา เครื่องบินลำแรกของสายการบินขนาดใหญ่ก็เริ่มปล่อยตัวออกจากท่าอากาศยาน พร้อมกับการลุ้นระทึกว่าอย่าเพิ่งมีหิมะตกลงมาอีก
เครื่องบินลำแล้วลำเล่า ทยอยออกเดินทาง
จนกระทั่งถึงคิวของสายการบินตระกูล “ท” พนักงานของสายการบินทั้งหมดแทบจะมายืนทำความเคารพผู้โดยสารถึงบันไดเครื่องบิน
พี่ทิลที่เป็นนักบินโบกมือไหวๆ เยาะเย้ย “กลับบ้านก่อนนะน้องรัก”
“เออ แมร่ง” พี่ท็องค์บ่นแล้วหันมากอดคอหนุ่มหน้าใสเดินกลับออกมาขึ้นชัตเตอร์บัส
“กลับไปทำซุปข้นให้กิน”
“ใครทำ ผมทำน่ะสิ”
“เหวย รู้ทันได้ไงวะ” พี่ท็องค์หัวเราะร่วน
ขึ้นรถกลับออกมา แวะดูความเรียบร้อยที่เค้าท์เตอร์แล้วเดินเท้ากลับสำนักงาน
“ชุน!” เสียงใส ๆ ร้องทัก เมื่อเดินผ่านแถวที่นั่งของผู้โดยสารขาออก ด้านนอก
“มามิเอะ” ชุนทักตอบพร้อมกับการที่หญิงสาวหน้าตาสดใสกระโดดเข้ามากอดไว้แน่น
“ดีใจมากเลยที่เจอชุนที่นี่”
“โอ๊ะ โอ” พี่ท็องทำเสียงแปลกๆ สีหน้าก็แปลกๆ ทำให้ชุนหันไปแนะนำให้พี่ท็องค์รู้จัก
“เพื่อนผมตั้งแต่ไฮสคูลฮะ เขาเรียนอยู่อังกฤษ” ชุนหันไปมองอย่างนึกขึ้นได้ “แล้วทำไมมาที่นี่”
“มาเที่ยว” มามิเอะตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง แล้วหันไปชี้ที่กลุ่มเพื่อนหลายเชื่อชาติที่โบกมือทักทาย พลางดึงมือไปนั่งรวมกลุ่ม
“งั้นพี่ไปที่สำนักงานนะ” พี่ท็องค์บอกแล้วเดินกลับไปพัก

จำมามิเอะได้มั้ย คนนี้คือครั้งแรกของชุนไง แล้วก็...คนที่ทำให้ชุนงานเข้าเพราะจูบในงานวันเกิดน่ะแหละ

ชุนเดินเข้าไปทักทายพูดคุยกับเพื่อนๆของมามิเอะ แล้วก็โดนดึงมืออีกครั้งให้แยกกลุ่มออกมาคุย แต่อ้างว่า แยกออกมาซื้อขนมกิน
“ชุนฝึกงานกับสายการบินของพวกพี่ๆเหรอ”
“อือ”
“คิดว่ากลับไปฝึกที่ธนาคารเสียอีก”
“ปิดเทอมกลับบ้านถึงไปธนาคาร แต่ช่วงนี้ฝึกกับสายการบินเพราะคนเยอะ งานยุ่ง มียุ่งอีกช่วงคือตรุษจีน แต่ที่นี่ไม่เท่าไหร่”
หนุ่มสาวคุยกับไปเรื่อยๆ แล้วไปยืนมองกระดานตารางการบินอยู่ด้วยกัน
“ของมามิเอะกลับอังกฤษยังไม่เห็นเลย”
“อือ ฮีทโธรวมันยังปิดอยู่นี่” มามิเอะตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจ
“เพื่อนคนที่ต้องกลับไปคริสมาสต์ที่บ้านคงอยู่ไม่สุขเหมือนกันนะ เดินทางกันไม่เผื่อเวลาเลย”
“งี้แหละ หยุดกันตั้งแต่ต้นเดือน มาเที่ยวกันเพลิน แล้วของชุนล่ะ”
“ผมเพิ่งปิดวันที่ 20 ก็บินจากมิชิแกนมานี่เลย”
“ขยันจริงๆ” มามิเอะพึมพัม
“ก็เดี๋ยวคนส่งให้เรียน เขาเปลี่ยนใจขึ้นมา”
ประโยคนี้ทำให้มามิเอะถึงกับหัวเราะร่วน “แหมหลงชื่นชมมาตั้งนานว่าชุนเป็นผู้ใหญ่ขึ้น”
คนหน้าใสถึงกับลูบท้ายทอยเก้อๆ
“จะยังไงก็ตาม ชั้นดีใจมากที่เจอกับชุนที่นี่”
ชุนยิ้มกว้างขณะที่มามิเอะ เดินเข้ามาใกล้ โน้มคอเด็กหนุ่มลงมาหา
จูบกันในสนามบินไม่แปลก
แต่ว่า......
คนตัวโตคนหนึ่งกำลังยืนนิ่ง มือกำหมัดแน่น ริมฝีปากหนากลายเป็นเส้นตรง ดวงตาเหมือนมีไฟลุก!
“พี่ทอม”
ชุนถึงกับคราง ส่วนมามิเอะหันไปส่งยิ้มหวานให้
“พี่ทอม คิดว่าพี่กลับไปพักแล้วซะอีก”
“ยัง พี่เพิ่งมาจากคาร์โก้” ทอมพูดเครียดๆ พยายามปั้นยิ้มการค้าให้กับเด็กสาว
แต่ว่าอีกคน....กำลังหน้าซีด....
กูนึกแล้ว เจอมามิเอะแต่ละทีงานเข้ากูตา-หลอด
นั่งรถกลับบ้านท่ามกลางหิมะหนาๆ ที่ถูกกวาดไปข้างทางคนตัวโตคนนั้นก็ยังหน้าเครียดแล้วเครียดอีก
มีใครมีเตารีดมั่งมั้ย ขอยืมมารีดหน้าคนหน่อยดิ

กลับมาถึงก็พบว่าพี่ท็องค์กำลังจะไปพักผ่อนพอดี
“อ้าวไม่กินซุปข้นก่อนเหรอพี่” ชุนหาพวก
“พี่เรียบร้อยมาแล้ว”
ทีนี้ก็ยังเหลืออยู่อีกคนหนึ่ง “พี่จะกินอะไรก่อนมั้ยฮะ”
“ไม่หรอก ชุนกินมาแล้วนี่”
ชุนอ้าปากค้าง...กินตอนไหน ก็ตอนที่ยืนคุยกับมามิเอะที่สนามบินไง
เย๋ย ....นี่ยืนดูอยู่นานเลยเหรอเนี่ย
กูหนอกู ยืนคุยกับสาวจนมองไม่เห็นยักษ์ขี้หึงเหรอเนี่ย
“คือว่า”
“พี่จะไปล้างตัว”
ชุนได้แต่ยืนมองคนที่เดินหลังตรงขึ้นไปห้องพัก ส่วนตัวเองเดินเข้าครัวทำข้าวผัดไข่ กับแฮมขึ้นไปที่ห้องนอน
คนที่กำลังหึง งอน และโกรธตอนนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว และยืนมองจานข้าวกับน้ำส้มนิ่งๆ เหมือนกำลังนับ 1 ถึง 5 ถึงได้รับมา
ชุนเดินเข้าไปห้องน้ำ จัดการธุระส่วนตัว ออกมาคนตัวโตหายไปแล้ว
แต่พอเปิดประตูจะออกไปดู ก็ปรากฎว่าอีกคนกำลังเดินขึ้นมาพอดี
“ไม่กินหรือฮะ”
จ๋อยสิ จ๋อยสนิท งานเข้าขนาดนี้ มีแรงเหวี่ยงเหรอ
เอาข้าวผัดมาไถ่โทษ ไอ้หน้าเครียดๆนี่ยังอยู่อีก
คนตัวโตเดินเข้ามาในห้อง ก็ล้มตัวลงนอน ชุนปิดไฟแล้วเดินมานอนข้างๆ
“ขอโทษ”
“.....”
“ขอโทษ”
ทอมพลิกตัวมือแข็งแรงล็อคอยู่ที่ปลายคาง กระแทกริมฝีปากสวยลงหาริมฝีปากบางทันที จูบกัดอย่างรุนแรงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธ
“ริมฝีปากนี้เป็นของพี่”
“พี่ผมเจ็บ”
ทอมหยุดมองริมฝีปากบาง กับน้ำตาซึม
“ของพี่”
ชุนพยักหน้าอย่างยากลำบาก
“ชุนสัญญาแล้วว่า จะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”
“ผม....”
ทอมทิ้งน้ำหนักลงกอดชุนไว้แน่น
“ไม่เจอกันพี่คิดถึงแทบขาดใจ พอพบกันก็ต้องทำงานหนักเพราะเป็นเทศกาล แต่พี่กลับต้องมาเห็นภาพแบบนี้ ต่อหน้าพี่ครั้งแล้วครั้งเล่า มันเจ็บจริงๆให้ตาย”
ชุนกอดตอบพี่ ไม่มีคำพูด รู้ดีอยู่แก่ใจว่าทำไมพี่ถึงคิดมาก
ความห่างไกลกัน ความกังวลที่ไม่ได้ดูแลกันและกันเหมือนที่ผ่านมา ทำให้คิดไปต่างๆนานาว่า ใครอีกคนจะเปลี่ยนไป
ที่มากกว่าทุกสิ่งก็คือ เพราะคนๆนี้คือมามิเอะ ผู้หญิงคนแรกของชุน
ชุนพลิกหน้าจูบที่คางพี่
“พี่ไม่ได้จูบผมมากี่วันแล้วนะ”
ทอมเกร็งคอมองคนที่เหมือนจะพูดท้าทาย แต่กลับมองเลยไปทางไหนไม่รู้  
“ชุน เข้าใจมั้ยเนี่ยว่าพี่หึง พี่โกรธมากอยู่น่ะ”
“แล้วไง จะจูบผมมั้ย”
ทำไมเสียงตอนท้ายชักสั่นวะชุน อย่างนี้พี่ก็รู้น่ะสิ ว่านายกำลังพยายามเปลี่ยนเรื่อง แล้วก็ไปไม่รอดอีกแล้ว

ทอมหรี่ตามอง
“บอกซะก่อนนะว่า นอกจากจะย้อนหลังเท่ากับจำนวนวันที่ไม่ได้จูบแล้ว ยังมีค่าปรับของวันนี้อีก”
“ขะ ของวันนี้ จ่ายด้วยข้าวผัดไม่ได้เหรอ” ไอ้ตัวเล็กชักเริ่มยุกยิก เบี่ยงตัวหนี
แต่ว่า...
รอยยิ้มเหี้ยมโหดปรากฎชัดเจนที่มุมปากของพี่
“งะ งั้น ทยอยจ่ายได้มั้ย”
มือแข็งแรงดึงเสื้อนอนสีอ่อนของน้องออก
“หนะ หนาวอ่ะ”
....นั่นแหละ ต่อรอง อ้อน ไปเรื่อยๆ เผื่อไอ้หน้าเครียดๆนี่จะคลาย ....
“ชุน”
เสียงเรียกชื่อ แม้จะไม่มีน้ำหนักที่แสดงถึงความไม่พอใจ แต่ก็ทำให้ชุนกัดปากตัวเอง
“ขอโทษ ผมไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนั้น”
“ประโยคเดิมเป๊ะ”
“คนตั้งเยอะ”
“เหมือนเดิม”
“ก็.....” ชุนเงียบ ขณะที่นิ้วมือเรียวสวยแตะที่ริมฝีปากบางและเบียดแตะปลายลิ้น
ชุนลืมตาโตแล้วหลับตาลง มือเรียวนิ้วในปากเคลื่อนไหว แต่จู่ๆ พี่ก็ดึงมือออก
“พี่ฮะ”
ทอมยิ้มเครียดๆ กดริมฝีปากที่ต้นคอขาวแล้วดูดเม้ม ชุนผวาเฮือกบีบต้นแขนพี่ไว้แน่น ริมฝีปากสวยกดจูบไล่ลงมาหาอกบาง มือสีอ่อนแทรกผมสีอ่อนของพี่ไว้ ขณะที่งอตัวส่งเสียงคราง
ทอมยกตัวขึ้น พร้อมกับเลื่อนมือสัมผัสแก่นกายของน้องตรงๆ
“อ๊ะ อย่า อย่าเพิ่ง” ชุนหน้าแดงจัด
“ไม่ได้เอาออกเลยหรือไงเนี่ย มันถึงได้แข็งขนาดนี้เนี่ย”
“เอาออกสิ แต่ว่า...”
ทอมดึงกางเกงนอนออกรวดเดียว ดวงตาสีเข้มกวาดมองไปทั่วร่างเปลือย ที่เจ้าตัวพยามปิดโน่นบังนี่ จนต้องดึงมือออก
“อย่ามองสิ ผมอาย”
ทอมหัวเราะเบาๆ แตะปลายลิ้นที่อกบางแล้วดูดดุน มืออีกข้างกอบกุมความร้อนรุ่มแล้วรูดมือช้าๆ
“อือ....” เด็กหนุ่มคราง แล้วหอบหายใจแรงขึ้น
ทอมยกตัวจูบปากแล้วถอนออก มือที่เคลื่อนไหวเนิบช้าเปลี่ยนไป ชุนได้แต่มองดวงตาสีเข้ม แล้วต้องเบียดเปลือกตาแน่น แหงนเงยจนสุดตัว หลั่งน้ำสีขุ่น
“อะ อา......”
ริมฝีปากสวยกดจูบไปทั่วใบหน้าหวาน ละเว้นเพียงริมฝีปาก “พี่..ผมไปล้างออกก่อนมั้ยฮะ”
“ไม่”
เสียงห้วนสั้นแต่มือลูบไล้อยู่ที่ต้นขา
“ดะ เดี๋ยวอย่าเพิ่งโดนมัน...” ชุนรีบร้องห้าม แต่พี่ไม่ฟังลากปลายลิ้นลงสู่หน้าท้องและใต้สะดือ จนน้องส่งเสียงสั่นไหว แก่นกายที่เพิ่งคายพิษผงาดขึ้นมาใหม่ทันที
“ผมตายแน่”
หนุ่มหน้าใสโอดครวญ เพราะพี่รู้ดีว่าจุดอ่อนจุดเร้าอยู่ที่ไหนบ้าง พอเสร็จใหม่ๆ นี่คือจุดที่ชุนสุดหวงไม่อยากให้พี่โดน แต่ก็...นะ...
มีหรือที่ทอมจะปล่อยไป
ปลายนิ้วเรียวที่แตะจุดอ่อนไหวด้านหลังแล้วแทรก ชุนกลั้นหายใจเกร็งกล้ามเนื้อโดยอัตโนมัติ  ยิ่งปลายลิ้นและริมฝีปากที่โลมเลียที่ส่วนรุ่มร้อน ยิ่งทำให้หมดความสามารถที่จะควบคุมความต้องการ

มือขาวๆขยุ้มที่นอนไว้แทบขาด
ทอมยกสะโพกบางขึ้นแล้วเพิ่มนิ้วปลุกเร้าจุดอ่อนไหว ใช้เวลานานกว่าครั้งแรก ชุนก็กะตุกตัวครั้งแล้วครั้งเล่าแล้วคายพิษอีกครั้ง
อกบางหอบหายใจหมดแรง พลิกตัวหนีเมื่อพี่ขยับตัวขึ้นมาใหม่
ทอมช้อนกอดไว้จากทางด้านหลัง
“แค่แตะเฉยๆ เอง” ชุนงึมงัม
“จะแตะหรือดีบคิสก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ”
เสียงถอนหายใจยาว เหมือนคนในอ้อมแขนจะหลับ ทอมกัดที่ไหล่เบาๆ
“ขอนอนก่อนเดี๋ยวค่อยต่อได้มั้ย”
“ไม่”
“แล้วไม่ง่วงหรือไงเนี่ย”
“ไม่”
ชุนหันมามอง  “นี่ตอนที่ผมกับพี่ท็องค์พี่ทิลวิ่งเป็นบ้าอยู่ในสนามบิน พี่ไปพักอยู่ที่คาร์โก้ หรือไง”   
คำตอบคืออาการยักคิ้ว
“ไอ้ยักษ์บ้าเจ้าเล่ห์นี่”
กำปั้นเล็กๆ ทุบที่แขนล่ำ ขาบางๆตะกายหนี แต่ว่าลองมาอยู่ในอ้อมแขนแบบนี้แล้ว คงจะรอดอยู่หรอกนะ
ทอมเลื่อนมือลงกอบกุมส่วนกลางแล้วขยับ พร้อมไปกับสะโพก ริมฝีปากซุกไซ้
ชุนบิดหน้าซุกลงกับหมอนนิ่มเก็บเสียงครางหวาน
“ได้หรือยัง” เสียงพี่กระซิบถามที่ข้างหู
“ไอ้บ้า”
ทอมหัวเราะ
“พิษยังไม่หมด งั้นอีกสัก 2 รอบแล้วกัน”


..........จบตอนพิเศษครับ....

วันนี้วาร์ปมาสนามบิน พรุ่งนี้ค่อยกลับไปทะเลเนอะ
ไจฟ์ครับ

[fuku]

....ทำไมรู้สึกเหมือนทอมไม่ได้หึงเท่าไหร่ แต่หื่นมากหว่า??
หาข้ออ้างอ่ะป่าวเนี่ย XD

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์
ทอมหึง+หื่นกำไรตลอด
ตอนนี้ชุนน่ารักจังด่านิดเดียว
มีแค่2ประโยคเอง
“ไอ้ยักษ์บ้าเจ้าเล่ห์นี่” กับ“ไอ้บ้า”
รอตอนทะเลหวาน
+1นะไจฟ์

[takara]

เห็นใจพี่ทอมอะ เป็นใครเห็นแบบนั้นก้อต้องหึง

[indy❣zaka]

 
วานเรียกร่วมกตัญญูมาเก็บศพทีนะคะ 

[hahn]

พิเศษจริงๆ

[PeeYaR]

ของตอบแทนความหึงดูจะคุ้มค่าอยู่มากนะเนี่ย
555+

[samsoon@doll]

หุหุ มะไหร่เรื่องจะเดินไปถึงช่วงๆแบบตอนพิเศษเนี้ย หุหุ

[Cupcake]

....ทำไมรู้สึกเหมือนทอมไม่ได้หึงเท่าไหร่ แต่หื่นมากหว่า??
หาข้ออ้างอ่ะป่าวเนี่ย XD

+1 เห็นด้วยค่ะ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

ถ้าจูบแล้วเป็นแบบนี้.... จะส่งตั๋วไปให้มามิเอะ่บ่อยๆ  เอิ๊กๆ

[konnarak]

หุหุ มะไหร่เรื่องจะเดินไปถึงช่วงๆแบบตอนพิเศษเนี้ย หุหุ

เห็นด้วย   เเล้วมามิเอะ เคยกิ๊กกะชุนหรออ  ไม่ดีนะนูชุน

+1

[Whatever it is]

เพิ่งได้อ่านค่ะ นายเอกเรื่องนี้สมกับที่พระเอกเรียกว่า ไอ้ดื้อ จริงๆ  เถียงตลอด

ส่วนพระเอกเราก็นะ สมฉายาเหมือนกัน หมาบ้าเ้จ้าเล่ห์ เนี่ยอะ 

ว่าแต่ตอนพิเศษนี่ เหอะๆ มันคือ หื่นเ้ปนพิเศษป่าวคะไรท์เตอร์ 5555555

[namtaan]

มาตามต่ออีกรอบ
หายไปสองสามวัน คิสกันไม่ทันเลย หุหุ

ตอนไปทะเลน้องก็ดื้อให้พี่ได้ลงโทษอีกแล้ว
เริ่มสงสารพี่ทอมแล้ว เหนื่อยงาน แล้วก็ต้องมาเหนื่อยเรื่องคิสอีก 

ตอนพิเศษทำเอาพี่ทอมเซ็งเป็ดขั้นรุนแรง เพราะมามิเอะโผล่มาให้รำคาญใจ
แต่จากหึงพี่แกเปลี่ยนเป็นหื่นได้เนียนๆเลยวุ้ย

บวก 1 แต้มนะคะ สนุกสนานมากค่ะ ขอบคุณค่ะ 

[roseen]

ชะนีมาทีก็มีเรื่องตลอด

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)
กลับมาทะเลกันนะ

ตอนที่ 14

ชุนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ออกมานอนพิมพ์แมสเซจตอบกลับเพื่อนๆ ที่พากันถามไถ่ สั่งของฝากกันยาวกว่าบัญชีหางว่าว
…กูคงซื้อไปให้พวกมึงหรอกนะ ขนาดพ่อกู กูยังเกี่ยงให้พี่สะใภ้เป็นคนซื้อเลย...
ชุนพิมพ์ไปหัวเราะไปจนเสียงเคาะประตูดังขึ้น ถึงได้วางโทรศัพท์ที่ยังพิมพ์ตอบไม่เสร็จแล้วไปเปิดประตู
“อ้าว...” คนตัวโตยืนยิ้มกว้าง เอามือขยี้ผมชื้นๆของน้องทันที
“ยังไม่เช็ดผมอีก”
“ผมพิมพ์แมสเซจอยู่” ชุนเดินกลับมานอนพิมพ์แมสเซจต่อ ขณะที่อีกคนเข้าไปหยิบถังผ้าเปียกในห้องน้ำออกมาส่งให้แม่บ้านที่มารอผ้าไปซัก
“ขอโทษฮะ ผมลืม” ชุนรีบลุกมาขอโทษ
แม่บ้านบอกไม่เป็นไรแล้วกลับลงไปด้วยรอยยิ้ม แต่คนตัวโตยังอยู่ ทั้งหันไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้คนที่กลับไปนอนพิมพ์แมสเซจ แต่สายตาก็คอยเหลือบมองข้อความในโทรศัพท์
“กี่คนกันเนี่ย” พี่ชักสงสัยเพราะดูเหมือนว่าจะพิมพ์แล้วส่งให้หลายคนแล้ว
“10”
“แล้วมี.....”
เฮ่ยๆๆๆๆ หยุดก่อน อย่าหึงให้เสียฟอร์มทอมแสนดีเด็ดขาด
แต่ว่าชุนหยุดพิมพ์หันมามองหน้า ทอมก็เลยแบบ...ยักคิ้ว...
”อาจารย์ที่ปรึกษาหรือเปล่า”
ชุนส่ายหน้า แล้วพิมพ์ส่งไปเป็นคนสุดท้าย
“ปะ เสร็จละ” วางโทรศัพท์ก็ขยับตัวจะลุกขึ้น แต่คนที่เช็ดผมให้กลับทิ้งตัวลงนอนแผ่บนเตียง
“แก่แล้วก็เงี้ยะ เล่นแล้วหมดแรง” ชุนส่งค้อนให้คนนอน แล้วหันไปคว้าผ้าเช็ดตัว แต่กลับโดนเหนี่ยวลงมานอนกอด “ฮึ่ย มือปลาหมึกตลอด”
คนโดนค่อนขอดไม่ตอบคำ ซุกไซ้จมูกลงที่แก้มใส แต่พอจะลดระดับลงมาที่คอชุนก็ทั้งผลักทั้งถีบ
“เฮ้ย ไม่เอา ปล่อย”
ทอมพลิกตัวคร่อมไว้ กำปั้นเล็กๆ ยังพยายามง้างไหล่พี่ออก
“ชุนครับ”
“ไม่ชุนครับ ออกไปเลย”
“งั้น นิดเดียว”
“มะ...”
เรื่องอะไรจะรอให้ปฏิเสธอีก ริมฝีปากสวยกดจูบครั้งแล้วครั้งเล่าแล้วแทรกลิ้นเบียด ชุนเบียดเปลือกตาแน่นเมื่อลิ้นหวานถูกดูดชิม นิ้วแข็งแรงที่ประคองใบหน้ากลายเป็นการแตะเพียงปลายนิ้วไล่ลงมาที่ลำคอ
เสียงครางแผ่วเบายิ่งทำให้ทอมดูดลิ้นสลับริมฝีปาก
ทอมถอนริมฝีปากจ้องมองใบหน้าแดงเรื่อ กับริมฝีปากสวยสด แต่พอจะจูบซ้ำเจ้าตัวก็หันหน้าหนีเหมือนเคย
“พอแล้ว”
แต่บางสิ่งบางอย่างที่กดแน่นอยู่ที่ต้นขาทำให้ชุนลืมตาโพลง ไม่กล้าส่งเสียง
“ทำไงดีล่ะ” คนเจ้าเล่ห์แกล้งถาม
“กะ ก็ ไปห้องน้ำสิ”
หน้าแดงอีกแล้ว ทำไมพักนี้อาการแบบนี้มันมาบ่อยนักนะ
“ช่วยพี่หน่อยสิ”
.....ต้องโทษปฏิกิริยาของคนที่โดนคร่อมอยู่นะแหละ ที่ทำให้....อาการนี้มันกำเริบ....
ท่าทางขัดเขิน เดี๋ยวกล้าเดี๋ยวกลัว
....ไม่อยากทนว่ะทอม...

“ไม่!” มีแต่คำนี้ที่จะทำให้ชุนรอดพ้นจากอาการหัวใจวายตาย
“นะครับชุน”
“ไม่ ก็เมื่อเช้าทำยังไงก็ไปทำสิ”
รู้หรอกน่า ว่ามันขึ้นได้ก็ลงได้เอง ไม่ต้องมาแต้มแก่
“เมื่อเช้าไม่ได้เอาออก เพราะกลัวรอนานไง”
“ไม่เอา พี่ทำเองสิ” ชุนหันหน้าหนี ทั้งพยายามดันตัวพี่ออก แต่ทอมกดไว้แน่นทั้งเหมือนสิ่งที่กดอยู่ที่ต้นขายิ่งอุ่นร้อนขึ้นกว่าเดิม
“ชุนครับ” ทอมกดจมูกที่แก้ม จูบลากไปที่ใบหู “นะครับ” เสียงแหบพร่ากับมือแข็งแรงที่ดึงมือที่ไหล่มาแตะที่ส่วนกลางโป่งนูนของตัวเอง ชุนถึงกับยั้งมือหนี แต่ทอมยังไม่ยอมปล่อย “นะ....”
“แต่ว่า....” ชุนเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ส่วนร่างกายที่ถูกกดแน่นแทบไม่กล้าขยับตัว
ทอมเล็มเลียที่ใบหู กลับมาที่แก้มแล้วช้อนจูบบดริมฝีปาก ขณะที่จับมือน้องกอบกุมความอุ่นร้อนผ่านเนื้อผ้า
“ชุนครับ...”
มือแข็งแรงที่จับข้อมืออยู่ นำทางให้แทรกผ่านขอบกางเกงเข้าไปด้านใน ยิ่งพลิกมือขัดขืนกลายเป็นยิ่งปลุกเร้า
“นะ....จับเฉยๆ ก็ได้เดี๋ยวก็ออกแล้ว”
“มะ...” รู้แล้วว่าต้องไม่รอให้ปฏิเสธ ริมฝีปากสวยรู้งานรีบสกัดคำปฏิเสธได้ผลอีกครั้ง
ทอมเลื่อนมือมากอบมือชุนให้จับแกนกายไว้แล้วขยับช้าๆ จากนั้นก็เพิ่มความเร็วขึ้น
เสียงครางต่ำๆ กับเสียงลมหายใจแทรกผ่านริมฝีปากที่บดเบียด ถ่ายทอดความต้องการให้อีกคนจนกระทั่งร่างสูงใหญ่เกร็งตัวพลิกนอนหงาย แต่ยังไม่ลืมรั้งให้อีกคนพลิกตัวตามมาด้วย
“อา....” ทอมเกร็งตัว น้ำเสียงแหบพร่า
ชุนรีบดึงมือออกแล้ววิ่งหนีหายเข้าไปในห้องน้ำทันที

หลังอาหารเที่ยงคนที่หลับอยู่บนห้องก็ยังไม่ยอมตื่นลงมา แต่ให้ยังไงชุนก็ไม่ยอมไปปลุกลงมากินมื้อเที่ยงอยู่ดี ชุนไม่เรียก คนอื่นก็ไม่เรียกเหมือนกัน ปล่อยให้นอนไปงั้นแหละ
แต่พอก๊วนกอล์ฟกลับมา พี่ไทค์ถามถึงแล้วแค่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า
“ชุนเรียกให้หน่อย”
ชุนก็ลุกขึ้นเดินก้มหน้างุดๆ ไปยืนตะโกนเรียกอยู่หน้าประตูห้อง เอาชนิดให้ได้ยินกันไปทั้งซอย เสร็จแล้วก็วิ่งปรู๊ดลงมา
พอพี่ชายใหญ่ 3 คนมาก็ถึงเวลาที่ผู้หญิงและเด็กสมควรเลี่ยง ถ้าไม่อยากสมองระเบิดตาย

พี่โรสผู้รู้ใจส่งเครื่องเล่นเกมให้ไปนอนเล่นอยู่ริมทะเล
ก็เตียงนอนที่ถีบคนเจ้าเล่ห์ตกเตียงเมื่อสายน่ะแหละ เกมสนุกมากเล่นจนมือจะเป็นเหน็บ ถึงได้วางแล้วนอนมองทะเล
“เหงาหรือเปล่า”
“เปล่ากำลังเล่น MV อยู่ต่างหาก” ตอบไปเลยไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใครถาม
“ไปอีกไม่กี่กิโลมีสวนสาธารณะ แล้วก็วัด มีเขื่อน ไปกันมั้ย”
ไม่มีคำตอบจากคนที่นอนมองทะเล
“เป็นอะไร”
“เป็นคนหล่อ”
คนที่กำลังทำท่าเป็นห่วงถึงกับคอตก แต่ไอ้เสียงหัวเราะข้างหลังนี่สิที่ทำให้ไอ้ดื้อจำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมอง
โห....ไม่สามารถนับจำนวนได้ว่าพยานมีมากน้อยแค่ไหน แต่หนึ่งในนั้นคือคุณพี่ชายที่กำลังเอาหมัดชนขมับตัวเอง ท่าทางจะกลุ้มใจน้องชายเต็มที
ดวงตากลมๆ ที่กำลังกลายเป็นสีแดงหันขวับมาหาคนที่นั่งยองๆ อยู่ข้างเตียง มือเล็กๆ รวบคอแล้วเขย่าๆ
“อ๊าก~~โดนคนหล่อทำร้าย~~~” ทอมเหนี่ยวเอวบางๆออกมาจากเตียงนอนข้างสระ หมุนตัวแล้วกลายเป็นโดดลงน้ำในสระ เสียงดังตูมจนเด็กๆ ที่กำลังถูกต้อนไปนอนกลางวันคิดว่าคุณอา 2 คนกำลังเล่นสนุกขอแม่กลับมาเล่นน้ำในสระด้วย
ระหว่างที่เด็กๆ คิดว่า 2 คนในสระเล่นน้ำกันสนุก แต่จริงๆ แล้วมันไม่สนุกเพราะชุนพลิกขึ้นหลังแล้วกลายเป็นตะกายขึ้นขี่คอกดหัวคนตัวโตลงใต้น้ำ ทอมย่อตัวลงแล้วพลิกทำให้ชุนหลุดออกจากไหล่ เพราะเผลอปล่อยมือออก
....ใต้น้ำ...ทอมไล่ตามล็อคเอวแล้วกดจูบ พอปล่อยออก อีกคนก็กลายเป็นสำลักน้ำโผขึ้นมาเกาะขอบสระไอจนตัวโยน
“มึงจะฆ่าน้องกูต่อหน้าเลยหรือวะเนี่ย” พี่ชาร์ลเข้ามาถึงน้องชายขึ้นมานอนหอบจนซี่โครงบาน แต่อีกคนยังดูชิวๆ ตามมาเกาะขอบสระ มองหน้าแล้วหัวเราะร่วนอารมณ์ดี
ชุนได้แต่ชี้หน้าฝากไว้ก่อน
“วันนี้ไม่ต้องกินมื้อเย็นแล้วเนี่ย ทั้งน้ำทะเลน้ำสระ ไอ้ชุนพุงแตกตาย”
เป็นสัญญาณที่ดีที่คนขี้โมโหยังสามารถล้อเลียนตัวเองได้
ชุนถอดเสื้อยืดเปียกๆออกมาบิด แล้วขยับออกมาให้พ้นจากขอบสระ
“โห มีขยับหนีรู้ทันด้วย” ทอมทำเป็นบ่นแล้วปีนขึ้นมาจากสระ หันไปรับผ้าเช็ดตัวจากพี่เมล แต่แทนที่จะเช็ดตัวเองก็กลับเอามา “ห่อ” หนุ่มตัวเล็กไว้ ส่วนอีกผืนก็เช็ดผมให้
ตัวเองก็นั่งอยู่ทั้งเปียกๆ นั่นแหละ
ชุนหันมามองคนที่กำลังเช็ดผมให้
“ปอดเหล็กว่างั้น”
“ไม่กินน้ำทะเลและน้ำสระอีกต่างหาก”
“แมร่ง! ย้ำให้โมโหทำไมวะเนี่ย” ชุนทำฮึดฮัดเสียงเริ่มดัง
“ก็จะโมโหทำไมเล่า” อีกคนก็เริ่มเสียงดังตามไปด้วย
“ก็สู้ไม่ได้แล้วพาลไง ไม่รู้จักรึไงแพ้แล้วพาลอ่ะ ปลาเค็มเอ๊ย!”
อันที่จริงไม่มีใครอยากห้าม 2 คนนี้ทะเลาะกัน แต่เพราะว่าเด็กตัวน้อยๆ ที่กำลังช่างจดจำอาจนำไปใช้ได้ เพื่อเห็นแก่อนาคตของชาติ พี่ชาร์ลเลยต้องเข้ามาแยก
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทั้งคู่น่ะแหละ แล้วลงมาใหม่”
คุณพี่ชายตัวจริงได้แต่ค่อนขอดในใจ ....พอกูทักว่าน้องกูไม่รักมึงเข้าหน่อยเลยโชว์ซะไม่มียั้ง
พอทอมขยับตัวลุกขึ้นจะเข้าบ้าน ไอ้คนที่คิดว่าจะตามมาก็กลับถอยหลัง ออกไปทางประตูที่จะออกไปชายหาด
“อ่อนว่ะ”
“อะไรไอ้ตัวเปี๊ยก”
“บอกว่าอ่อน..............น ว๊อย..............ย”
ขอโทษทีเถอะ ทำเป็นร้องด่าร้องท้าเค้าน่ะ ยังไม่ทันพ้นเขตรั้วบ้านก็โดนอุ้มต่อไปลงทะเลแล้ว
เสียงร้องด้่ากลายเป็นเสียงโวยวายดังลั่น

“น้องกูจะมีแขนขากลับบ้านครบมั้ยวะเนี่ย” พี่ชาร์ลได้แต่ยืนเท้าเอวเหนื่อยใจ

-*-*-จบตอนที่ 14-*-*

หุหุหุ...ผมก็คิดๆอยู่เหมือนกันว่าทำไมทอมแสนดีจริงใจกลายเป็นทอมหื่น

ขอบคุณที่ิติดตามครับ
ไจฟ์

[LalaBam]

 

เค้าก็เริ่มหื่นเหมือนป๋าทอมและ



ป๋าทอมเนี่ย
นอกจากจะขี้หื่นแล้ว ยังขี้หึง ขี้โหดด้วย
 

[puppyluv]

หวานนนนน อร่อย ป๋าทอมหื่นได้ใจมั่ก
เอาอีกๆๆๆๆๆ

[from_mars]

ไจฟ์กลับมาคราวนี้นี่...เลือดท่วมจอ โฮก...
แต่เล่นกันได้น่ารักเชียวนะเด็กแสบ...
รออ่านตอนหน้าคร้าบ

[iforgive]

หืม   พี่ทอม  ได้เปรียบทั้งขึ้นทั้งล่องเลยนะ

[fuku]

มีแฟนเด็กมันกระชุ่มกระชวยแบบนี้น่ะเอง -_,-
การต้องนั่งคิดหาวิธีเต๊าะ และเอาเปรียบช่างทำให้ชีวิตมีสีสรร

[PeeYaR]

คู่นี้เค้าช่างเล่นรุนแรงกันจริงๆ
555+

[kakuro]

ทอมรุกหนัก
ชาร์ลเป็นใจ
ชุนเสร็จแน่
ขอบคุณไจฟ์

[samsoon@doll]

หื่น แต่แสนดี ก็โอเค น๊าค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[yayee2]

             
      "หุหุหุ...ผมก็คิดๆอยู่เหมือนกันว่าทำไมทอมแสนดีจริงใจกลายเป็นทอมหื่น"

น้องไจฟ์จ๊ะ พี่ว่าพี่ เอ๊ย..ใครๆก็ต้องเป็นแบบทอมทุกคนแหละ ถ้ามีคนน่ารักๆแบบชุนอยู่ใกล้ๆ
และยิ่งคนน่ารักคนนั้นเป็นคนที่เรารักด้วยน่ะ มันเกินห้ามใจนะจ๊ะ หุ หุ หุ

[indy❣zaka]

แขนขากลับบ้านครบแน่ค่ะ
แต่ที่อาจจะกลับบ้านไม่ครบ น่าจะเป็น "หัวใจ" มากกว่า

[myall]

น่ารักอีกแล้วน้องชุน ว่าแต่พี่ทอมหื่นจังเลยน้า

[hahn]

หื่นเข้าไว้พี่ทอม เดี๋ยวน้องชุนก็ใจอ่อน

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

ทำไมผัดไทรู้สึกว่าเป็น คู่บ้าพลังมากกว่าจะหื่นนะนั่น

[seaz]

พี่ทอมเริ่มหื่นแล้วววววว
น้องชุนเตรียมตัวดีๆ นะ