(ต่อครับ)
ตอนที่ 22โทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นในตอนเที่ยงวันถัดมายังไม่ได้ทำให้ไออุ่นร้อนในอกนี้หายไปได้เลย ทั้งดูเหมือนว่ามันจะร้อนหนักขึ้นกว่าเดิม
“วันนี้พี่ยังยุ่งอยู่เลย ต้องจัดการหลายอย่าง ถ้าชุนไปที่ห้องไม่ต้องทำอาหารไว้ให้พี่ก็ได้ เพราะว่าพี่คงไม่ได้กลับไปกิน”
ชุนนิ่งฟังพี่พูด รู้ตัวอีกทีก็คือไนท์เพื่อนรักร้องทัก
“เฮ่ย! เป็นไรมึงกัดปากเลือดไหลแล้ว”
เสียงของเพื่อนคงดังพอที่พี่จะได้ยิน เพราะน้ำเสียงเรียกชื่อที่เปลี่ยนไปทันที
“ชุนครับ”
ชุนกดสายทิ้ง บอกกับตัวเองว่าอารมณ์ไม่ดี
เสียงเพื่อนพูดคุยเรื่องไปกินดื่มกันค่ำนี้ แต่ชุนนั่งกอดอกนิ่ง
“ไปมั้ย” ไนท์เพื่อนรักหันมาถาม
“ไม่ กูอารมณ์ไม่ดี”
“งั้นมึงไปร้านเกมกับกูมั้ย” เพื่อนอีกคนชวน แต่กลับโดนเสียงโห่
“บ้านมึงไม่มีเล่นหรือไงถึงต้องไปร้าน มีเป้าหมายแหง”
เสียงแซวและเสียงพูดคุยของเพื่อนที่ล้อมรอบ พาไอ้อารมณ์ไม่ดีออกไปไหนไม่รู้ แต่พอถึงเวลาเลิกเรียนชุนก็กลับบ้านทันทีไม่ได้แวะที่ไหน
ถูกต้อง
วันนี้ชุนเลิกเรียนก็กลับบ้าน ลินดายังงงที่เห็นชุนเดินเข้าบ้านด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
ก่อนหน้านี้ก็มักจะทำหน้าตึง ไม่สนใจกันทุกครั้งที่เข้าบ้าน
แต่วันนี้ดูแปลกไป ขนาดพ่อกลับมาบ้านแล้วชุนยังไม่ยอมออกจากห้อง
เรื่องของลินดานับจากวันที่พ่อคุยกับพี่ทอมเรื่องที่พาน้องไปค้างนอกบ้าน แล้วกลับมาตอนค่ำอีกวันน่ะดูเหมือนจะอยู่ในสถานะคงที่ คือไม่ได้ทำให้ลินดาเดินหน้าเต็มที่ออกแนวร้ายกาจกว่าเดิม แต่ก็ไม่ได้ถอยแบบเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
หนึ่ง คงเพราะลินดาเองก็มาจากครอบครัวธุรกิจ แต่งงานเพราะธุรกิจ เมื่อพูดคุยกับเธออย่างเป็นทางการ ไม่ใช่แบบที่สามีกับภรรยาคุยกัน มันก็ทำให้ลินดารู้ว่าพ่อเอาจริง
สอง ลินดาเองก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้มาตั้งแต่แรก เฝ้าตามไปไม่มีประโยชน์ และมีแต่จะทำให้เกลียดตัวเองในท้ายที่สุดน่ะแหละ
และสาม ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง แต่เด็กหนุ่มที่ดื้อ และเอาแต่ใจ มันก็เป็นความท้าทายในวันเวลาที่แสนจะเงียบเหงาไม่ใช่หรือไง แล้วตอนนี้ พ่อก็พูดอย่างชัดเจนว่า อย่ายุ่งกับชุนอีก
..ลินดาบอกกับตัวเอง ว่าไม่ได้ถอย แค่อยู่เฉยๆเท่านั้น..
ถามใจพ่อว่า เมียเด็กไปชอบลูกคงอยากคลั่ง แต่ก็ต้องยอมรับด้วยเหมือนกันว่าเพราะตัวเองมัวแต่ทำงาน ส่วนลูกมีนักธุรกิจหนุ่มอีกคนมาติดพันก็เครียดหนักจนแทบเส้นเลือดในสมองแตกตาย แต่ก็ต้องชั่งน้ำหนักเหมือนกัน เพราะทอมก็เป็นคนหนุ่มไฟแรงไม่ได้มีประวัติด่างพร้อยอะไร หากทำใจยอมรับว่าลูกชายคนเล็กจะมีครอบครัวไปโดยที่ไม่มีหลานให้อุ้ม มันก็ไม่ได้น่าประหลาดใจตรงไหน ก็ชาร์ลลูกชายคนโตแต่งงานไปแล้วนี่ อีกไม่นานคงมีหลานสมใจ
ย้ำอีกที ณ บรรทัดนี้ พ่อยังคงคาดหวังเสมอว่าความสัมพันธ์ระหว่างลูกชายคนเล็กกับทอมจะหยุดอยู่เพียงแค่พี่น้อง
แต่ถ้ามันจะไม่ใช่ ก็หวังว่าทั้ง 2 คนจะรับมือกับคำถาม และสายตาของคนที่ไม่ได้รักเราได้เช่นกัน
กลับมาที่เรื่องของคนที่อารมณ์ไม่ดีกับอะไรก็ไม่รู้ แล้วอีกคนจะเป็นยังไง
จะว่าคิดเข้าข้างตัวเองหรือยังไงก็ตามใจเถอะ แต่ทอมแสนดีรู้ว่าอารมณ์ไม่ดีของชุนมีสาเหตุมาจากทอมแสนดีคนนี้นี่เอง..
ก็นะ..เขาอยู่ของเขาดีๆ กำลังจะไปเรียน โดยที่ทิ้งพ่อไว้กับผู้หญิงที่ไม่ได้รักพ่อ
ทอมแสนดีก็ดันเสนอหน้าเข้ามาหาเรื่องจูบเขา วนเวียนเอาใจ
เป็นใครก็สับสนวุ่นวายใจกันทั้งนั้น
จนเลยเวลาอาหารชุนก็ยังไม่ลงมากินข้าว มีรถหรูเลี้ยวเข้าบ้านจอดเทียบบันได คนตัวโตก้าวลงจากรถทำความเคารพพ่อ แล้วขออนุญาต
ทอมไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องนอน พอจะยกมือเคาะประตู ประจุไฟฟ้าก็แล่นปร๊าด กลับลงมาข้างล่างขอเสียงของพ่อสักเล็กน้อย
พ่อถอนหายใจหนักๆ ได้ยินเสียงพึมพำคล้ายๆ
“นึกแล้วเชียว”
แน่นอนเพราะว่าพ่อมาเคาะประตูและเรียกที่หน้าห้อง ชุนถึงได้เปิดประตู แต่กลับเป็นคนตัวโตที่เอามือดันประตูไว้
ทอมไม่ลืมหันไปขอบคุณพ่อแล้วดันประตูเข้ามาในห้องนอนของชุน
ระหว่างรอจนให้แน่ใจว่าคนที่อยู่หน้าห้องลงไปข้างล่าง ทอมก็ถอดเสื้อนอกพาดเก้าอี้ แล้วตามมาด้วยขยับเนคไทค์ แกะกระดุมแขนเสื้อ
“โกรธพี่เรื่องอะไร”
“ไม่”
กอดอก หน้างอ ตาขวาง เสียงก็ห้วน บอกว่าไม่โกรธคงเชื่อหรอกนะ
...โปรดอย่าลืมว่าทอมแสนดี เป็นคนเคลียร์เร็ว...
“ถ้าพี่ทำให้ไม่พอใจต้องบอก ถ้ามีคำถามต้องถาม”
“ไม่”
“แน่ใจนะ”
ชุนกัดปากแน่น ทอมหรี่ตามอง
“งั้นถ้าชุนไม่ถาม พี่จะเป็นคนถามนะ”
“ไม่ตอบ”
“ได้”
ทอมคว้าใบหน้างอนๆ เข้ามากดจูบเต็มๆ ปากกระแทกปากเจ็บจนน้ำตาร่วง
ใช่เพราะว่าเจ็บปากน่ะแหละถึงได้ร้องไห้
ร่างสูงใหญ่ดันไปจนติดเตียงแล้วผลักหงายหลังลงจมเตียงนอนกว้าง ชุนลืมตาโตกำหมัดทุบหลังพี่ ริมฝีปากที่เปิดออกทำให้พี่ส่งปลายลิ้นเข้าหากดเบียดแล้วม้วนดูด
ชุนผวาเฮือก มือขาวๆ ขยุ้มเสื้อพี่ไว้แน่น ยิ่งพี่ขยับขาเบียดก็ยิ่งหายใจยากลำบากเมื่อพี่ละริมฝีปากไปที่แก้ม เด็กหนุ่มถึงกับหอบหายใจ
ทอมผละออกปาดน้ำตาจากแก้มใส
“โกรธพี่เรื่องอะไร”
“ไม่”
ทอมจูบเบียดลิ้นรุนแรงหิวโหย ฝ่ามือเบียดบี้ยอดอกผ่านเสื้อนอน ชุนบิดตัวคราง
“อือ...”
“ไม่ตอบจะทำต่อนะ”
“ไอ้บ้า”
“คิดถึงพี่มั้ย” ทอมกระซิบถามแนบแก้ม
“ไม่”
เสื้อนอนถูกถอดออกแล้วเหวี่ยงไปอีกทาง แล้วกดจูบปิดปาก ชุนพยายามยื้อมือที่ฟอนเฟ้นอกบาง แต่ทุกสัมผัสของพี่กลับทำให้เรี่ยวแรงหดหาย
“อย่า....อึก อา...”
ทอมลากลิ้นลงมาหายอดอกสีอ่อนเด็กหนุ่มส่งเสียงคราง เมื่อทั้งมือทั้งปากวนเวียนอยู่ที่จุดอ่อนไหว
“อย่า...พ่ออยู่บ้าน..อย่า....”
ทอมเลื่อนขึ้นมาจูบปากจูบแก้มแทรกมือลงใต้กางเกงนอน แก่นกายร้อนรุ่มสู้มือ ใบหน้าแดงซ่าน
“ชุนครับ....”
“อือ...พี่ฮะ”
“เรื่องมันเกี่ยวกับพี่ใช่มั้ย”
“ไม่”
ทอมยิ้มที่มุมปาก ยันตัวลุกขึ้นดึงกางเกงนอนสีอ่อนออก
“เฮ้ย บอกว่าพะ....อะ.....”
ปลายลิ้นแตะที่ส่วนปลายเปียกชื้นแล้วครอบริมฝีปากลง ชุนบิดตัวคราง หอบหายใจแรงจนต้องคว้าหมอนมากอดปิดเสียงร้องไว้
ร่างผอมบางโดนลงลิ้นจนดิ้นพล่าน กระทั่งพี่แตะปลายนิ้วที่ปลายทางด้านหลังชุนก็กลายเป็นกลั้นหายใจ เม้มปากแน่น ทอมค่อยๆเบียดนิ้วเรียวยาวเข้าลึก จนสัมผัสจุดอ่อนไหวด้านใน ร่างกายเหมือนโดนถอดสลัก ความต้องการไหลวนทุกอณู ถึงกับพลิกหน้าซ่อนเสียงคราง ทอมยิ่งเร่งริมฝีปาก จนน้องกระตุกตัวแรงเข้าหาปากพี่
“โคตรบ้าเลย เคยกลัวอะไรกับเขามั้ยเนี่ย” ชุนทั้งบ่นทั้งทุบที่อกกว้างของพี่ เมื่อโดนม้วนเข้ามานอนกอดไว้
“ก็ถามไม่ตอบ บอกอะไรก็ไม่ ดื้อมาก็ต้องดื้อไปเนี่ยแหละ”
ทอมบอกขณะที่ก้มลงหอมผมฟูๆ ที่ชื้นเหงื่อ
“หื่นไม่รู้เวลายังมาอ้างโน่นนี่”
“คนดื้ออะไรไม่รู้ โกรธอะไรก็ไม่รู้ แล้วจะให้ทำยังไง”
ชุนหน้างอ ทุบอกกว้างเบาๆ
“ผมอยากไปล้างตัวออกก่อน”
“เดี๋ยวก่อนก็ได้ ขอกอดอีกนิด”
ชุนนอนนิ่งซุกหน้าลงกับอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจของตัวเอง
“ผมเป็นอะไรไม่รู้ หงุดหงิดอะไรไม่รู้ บ้าบอ”
ทอมยิ้มให้กับคนที่ยังเอาแต่ก้มหน้า
“แล้วอาละวาดใครหรือเปล่า”
ชุนส่ายหน้า ทอมช้อนคางของน้องขึ้นมอง
“ดีที่ไม่อาละวาด แต่เรื่องที่หงุดหงิดเนี่ย.....ค่อยๆแก้ไขกันไปดีกว่า”
….เอ่อ...คือว่า...ทอมแสนดีกำลังตั้งใจแก้นิสัยขี้โมโหของน้องอยู่นะ เปล่าเจ้าเล่ห์จริงจริ๊ง...
“ชุนครับ”
“อือ”
“อย่ากลัวอนาคต”
ดวงตากลมโตกะพริบมองพี่ แล้วก้มหน้าซุกอยู่ที่ไหล่กว้าง
“ผมเปล่ากลัว”
“โอเค งั้นพี่กลัวก็ได้ พี่กลัวว่าชุนจะไปอ้อนคนอื่น”
“ไหนบอกว่าอย่ากลัวอนาคต” คนที่ซุกหน้าอยู่ที่ไหล่พูดย้อนให้ทันที
“เพราะพี่กลัวว่าชุนจะอ้อนคนอื่น พี่ก็เลยทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้ชุนอ้อนพี่คนเดียวไง”
รอยยิ้มที่มุมปากปรากฏเมื่อหนุ่มหน้าใสเงยหน้าขึ้นมองพี่ “เหมือนโรคจิตเลยอ่ะ”
ทอมทำตาโตล้อเลียน “เออ...จริงด้วย ทอมแสนดีกลายเป็นทอมโรคจิตอีกแล้วเหรอเนี่ย”
“ทอมหื่นต่างหาก หื่นตลอดเวลา” ชุนบ่นงึมงัมเมื่อลุกไปห้องน้ำ
-*-*-จบตอนที่ 22 -*-*
ขอบคุณครับ
ไจฟ์
หัวข้อ: "Just a Kiss a Day , then , Take my Heart away." (อ่าน 322878 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก