ตอน : แล้วเธอจะชอบของดำ....(เหตุการณ์ก่อนหน้าน้องหมาทำสาวท้อง)
“พี่บิ๊ก......ผมไปส่งเอาป่าว”และนี่ก็เป็นอีกเหตุการณ์สำคัญ เหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นซ้ำเป็นรอบที่สามและในรอบหลายล้านปีแสง...ในยามเช้าที่ดูเหมือนเช้าปกติทั่วไปของชาวกรุง...ดังเช่นทุก ๆ วัน……
ในตอนเช้าที่สองศรีพี่น้องต่างไซส์มีเรียนนั้น หน้าตึกห้องเช่าราคาปานกลางจะปรากฏภาพของผู้ชายร่างหนาในชุดไพรเวท นั่นคือเสื้อกล้ามสีขาวรัดติ้วโชว์กล้ามหน้าอกแน่น ๆพอให้เก้งกวางแถวนั้นน้ำลายหก ร่างที่ว่ากำลังค่อมอยู่บนมอเตอร์ไซด์คู่ใจที่ดูคันเล็กไปถนัดตา.....คอยอย่างใจจดใจจ่อ....หนวดเครารกครึ้มถูกโกนจนเกลี้ยงเกลา ทำให้จากเดิมที่ชายชื่อกันต์อเนกดูหล่อแบบดิบเถื่อน....ดูละอ่อนทว่าคมเข้มแต่พอสังเขป
“ไปให้พ้นหน้ากูเลยมึง” ดำศรีเชิดหน้าสะบัดปอยผมที่เริ่มยาวปรกหน้าผาก หนุ่มร่างสูงชะรูดเดินอาด ๆ อย่างไม่ใส่ใจ ผิดกับเจ้าเด็กเตี้ยสุดแนวที่วิ่งแถเข้าไปหาหนุ่มกล้ามงาม....
แม้ว่าจะเคยลั่นวาจา.....ประกาศกร้าวว่าจะตั้งตนเป็นศัตรูของชายร่างหนา....โทษฐานที่มาข่มเหงพ่อเลขาหน้าตี๋ก็ตามที!!!“พี่ไปด้วยดิกันนี่ ขาพี่สั้นนายก็รู้....ขี้เกียจเดินน่ะ”
“ไม่ครับ.....ผมตั้งใจจะมารับน้องชายของลูกพี่ตังหาก....ว่าที่แฟนผมน่ะ”
“ครึครึครึครึ....สวีวี่วีกันจังนิ....ถ้านายจ่ายพี่มาห้าร้อยพี่จะยอมบอกนายเลยอ่ะ.....ว่าเบอร์ใหม่ของบุ๊กบิ๊กคือเบอร์อ่าไร....”
ตุ่บ.....
กระเป๋าเป้สะพายข้างถูกฟาดลงบนหัวของหมาน้อยอย่างเหมาะเจาะ จนพี่ชายแทบหน้าทิ่ม....ดีที่ได้กล้ามหน้าอกล่ำ ๆ นั้นรับเอาไว้ได้ทัน แต่พ่อพรีเดเตอร์น้อยก็โดนมือดำ ๆ ดึงคอเสื้อกลับขึ้นไปยืนโงนเงน...
“ไอ้หมาบู้....ไอ้เด็กบ้าบอ...นี่คิดจะขายน้องกินเรอะ”
“บิ๊กซ้อนนมยักษ์ไปดิ.....เค้าอุตส่าห์มารับนะบิ๊ก เล่นตัวเดี๋ยวเค้าไม่ให้พ่อมาขอนะ”
“สัดหมา...อยากเจ็บตัวใช่มั้ย”
ยิ่งเห็นคนผิวเข้มทำท่าโกรธจนควันออกหู...กันต์เอนกกลับยิ่งรู้สึกว่ามันน่ารักอย่างบอกไม่ถูก
“น้องดำครับ มาซ้อนท้ายพี่ม๊ะ....โอบเอวพี่กันต์หลวม ๆ เดี๋ยวพี่กันต์จะพาน้องไปสวรรค์”
“ม่านรูดน่ะสิไอ้เหี้ย.....ไปหมาบู้....เดิน!!!!”
บิ๊กกระชากตัวพี่ชายแล้วคอยดันให้คนตัวเล็กนั้นเดินไปข้างหน้า ถึงแม้จะเจ็บนิด ๆ แต่นายบู้กลับรู้สึกคึกมากกว่า....เมื่อเห็นคนที่คอยข่มเหง.....บังคับขืนใจ กลายเป็นฝ่ายถูกไล่ต้อนบ้าง
“พี่บิ๊กคร๊าบ....ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะคร๊าบบบบ” กันต์เอนกตะโกนไล่หลัง
“เรื่องของมึงโว้ย” ดำศรีตะโกนกลับมาโดยที่ไม่ยอมหันมามอง
สองพี่น้องลับตาไปแล้ว พอเตรียมจะสตาร์ทรถกลับก็เหลือบไปเห็นคนคุ้นเคยวิ่งออกมาหน้าตึก แล้วกระโดดข้ามบันไดเตี้ย ๆ ไม่กี่ขั้นนั้น ลงมายืนอยู่ที่พื้นด้วยท่าทางรีบเร่ง....
“ไอ้ตี๋”
“กันต์”
คนแปลกหน้าทั้งสองเอ่ยปากขึ้นพร้อมกันก่อนที่ราเชนทร์จะผลุนผลันวิ่งออกไปอย่างรีบเร่ง....เช่นเดียวกับกันต์อเนกที่สตาร์ทรถแล้วบึ่งออกไป....
.
.
.
.
.
.
(ย้อนกลับมาที่ปัจจุบัน)
ดำศรีนั้นไม่มีกระจิตกระใจจะอ่านหนังสือสอบ แม้ว่าจะเหลือวิชาสำคัญอีกตั้งสองตัวก็ตามที....
“จนป่านนี้แล้ว....พี่หายไปไหนนะ”
หากเป็นเมื่อก่อนนี้...ถ้าเกิดว่าคุณพี่ชายกลับเข้ามาพร้อมกับทำท่าทางเริงร่าไม่ทุกข์ไม่ร้อนแล้วล่ะก็ พ่อดำศรีก็จะเกิดอาการอยากปรี่เข้าไปประทุษร้ายให้ดับดิ้น
เพียงแต่ว่าคราวนี้นั้นกลับต่างออกไปโดยสิ้นเชิง...
พี่บิ๊กครับ....ฮึก...ฮึก...พี่บู้เค้าทำพลอยท้อง.....เจ้าเด็กขี้แยคนนั้น ดำศรีส่งเข้าห้อง ห่มผ้าห่มผ่อนให้แล้ว...ดูจนแน่ใจว่าพ่อตี๋น้อยหลับปุ๋ยเหมือนเด็ก ๆ แล้วจึงกลับมานั่งเครียดที่ห้องของตนตั้งแต่บ่าย....
คำพูดของราเชนทร์ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเจ้าหมาดำ สลัดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหายไปเสียที....
“บุ๊กบิ๊ก....พี่กลับมาแล้วล่ะเน้ออออออออ พี่ซื้อขนมมาฝากนายด้วยนะ....แล้วก็วันนี้พี่ใช้เงินไปแค่ครึ่งเดียวเอง เหลือเก็บหยอดกระปุกด้วย....ฮ่าฮ่าฮ่า....นายจะไม่ถามหน่อยเหรอ ว่าเป็นไปได้ไงน่ะ....ขนมพวกนี้น้องพลอยเค้าซื้อน่ะ.....มีของนายด้วยนะ.....เฉาก๊วยไง....ดำสนิทเหมือนสีตัวบุ๊กบิ๊กเลย....เฮ้ยยยย”
หมาน้อยตกใจจนแทบทิ้งถุง ร่างเล็กถูกน้องชายรวบกอดไว้แน่น แก้มใสถูกหอมแล้วหอมอีก...
“อะไรของนายบุ๊กบิ๊ก....อ้อนพี่แบบนี้ก็เป็นด้วย”
“หุบปากซะหมา...หมาแค่ยืนให้เค้ากอดก็พอ”
“บิ๊ก”
“หมา.......จำได้มั้ยว่าหมาน่ะชอบถามเค้าบ่อยๆ...”
“ถาม?”
“หมาถามเค้าเรื่อยเลยว่าเค้ารักหมามั้ย.....คราวนี้เค้าขอถามหมากลับบ้างนะ....พี่จ๋า....พี่รักน้องคนนี้มั้ย....”
“บิ๊ก......นายเป็นอะไร อย่าร้องไห้ซี่....พี่ทำอะไรให้นายโกรธงั้นเหรอ...พี่ขอโทษ”
“ตอบเค้ามาสิ....พี่รักเค้ามั้ย”
“รักสิ”
“ไม่เอา....ตอบใหม่....ตอบเค้ามาจากใจของพี่.....พี่รักเค้าแบบไหน....รักยังไง...เค้าอยากรู้...พี่บอกมาให้หมดเถอะ”
“พี่รักนาย......ก็....รักน่ะ.....ก็นายเป็นน้องพี่นี่”
“รักเหมือนที่รักไอ้เบียร์รึเปล่า”
“เหมือนสิ!!!! น้องพี่ทั้งคู่นี่นะ.....แต่ตอนนี้พี่รักนายมากกว่านิดนึงก็ได้เอ้า.......บิ๊ก.....บิ๊กเป็นอะไรรึเปล่า พี่เป็นห่วงนายนะ”
“เปล่าหรอก.....ไปอาบน้ำกันเถอะ เค้าจะได้อ่านหนังสือพร้อมพี่ไง จะได้กินขนมพวกนี้ด้วยกัน.....”
“อื้อ”
หมาน้อยอดแปลกใจไม่ได้ที่อยู่ ๆ น้องชายก็มีท่าทีที่แปลกไป....ผิดไปจากลิงยักษ์คนเดิมที่ทั้งเกรี้ยวกราดและบ้าอำนาจ เจ้าบุ๊กบิ๊กในวันนี้ดูเศร้า ๆ แล้วก็อ่อนไหวผิดวิสัย.....มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยฟองแชมพูขยำเบา ๆ บนหัวของพี่ชาย รอยยิ้มเหงา ๆ ฉาบอยู่บนใบหน้าคม
ใจหายเหลือเกิน.....เจ้าลิงยักษ์รู้สึกใจหาย.....ที่ต้องปล่อยมือจากพี่ชายไปโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว
ไหนว่าเบื่อไง.....เหนื่อยไม่ใช่เหรอกับเด็กคนนี้....อยากมีชีวิตเป็นของตัวเองอย่างที่ฝันเอาไว้มาตลอด
ตอนนี้ก็สมใจแล้วนี่“พี่......โตขึ้นเยอะกว่าที่คิดเหมือนกันนะ”
“อื้อ”
สองมือประคองหัวโต ๆ ของพี่เอาไว้.....ริมฝีปากของน้องชายค่อย ๆ ทาบทับลงมาอย่างแผ่วเบา.....
ปากของพี่ยังนุ่มนิ่มเหมือนเดิม....
จูบนี้เพื่อเป็นการบอกลา....บอกลาความสัมพันธ์ที่คลุมเครือนี้......แล้วกลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนอย่างในตอนแรก
“เค้าคงไม่ต้องสอนพี่จูบแบบผู้ใหญ่แล้วสินะ”
“บิ๊ก.....ทำไมถึงพูดอะไรฟังดูเศร้า ๆ แบบนั้น”
“สอบเสร็จแล้วไปหางานพิเศษกันเถอะ.....เค้าจะช่วยพี่หาเอง”
“อ๋า.....อื่อ......เอาดิ.....แต่พี่ไม่รู้หรอกนะ....ว่าคนอย่างพี่จะทำอะไรได้บ้าง แต่พี่จะพยายาม....ก็พี่น่ะ....”
เจ้าหมาน้อยอ้ำอึ้งเหมือนมีเรื่องจะพูด.....แต่แล้วก็เงียบไป มือใหญ่เอื้อมมาแตะเบา ๆ ที่หัวของพี่ชาย พร้อมกับลูบเบา ๆ
“พี่มีเรื่องต้องรับผิดชอบมากนะ....จะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังให้ดีดี ปรึกษาเค้าได้ทุกเรื่องนะ เค้าสัญญาว่าจะไม่ดุพี่ ไม่ทำร้ายพี่.....”
“พี่ไม่ได้มีปัญหาอะไรซักหน่อย”
“เอาเถอะ.....ถ้ามีก็บอกเค้าแล้วกัน”
ฟองสบู่ถูกชะล้างออกจนเกลี้ยง......นานแค่ไหนแล้ว ที่ไม่ได้อาบน้ำให้พี่ด้วยความรู้สึกเต็มใจแบบนี้....ถึงพี่จะเปลี่ยนไปแค่ไหน.....พี่ก็ยังคงเป็นเด้กน้อยคนเดิมเสมอสำหรับเจ้าบุ๊กบิ๊ก
“บิ๊ก.....”
“หืม”
“พี่รักบิ๊กนะ.....รักแบบไหนพี่ก็บอกไม่ได้หรอก.....แต่พี่ไม่ได้รักบิ๊กเหมือนที่รักเบียร์กับป๊า......แต่ก็ไม่ได้รักบิ๊กแบบนั้นน่ะ.....พี่ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่ะ.....เอาเป็นว่าบิ๊กสบายใจเถอะ.....บิ๊กจะมีแฟนก็ได้นะ พี่ไม่รั้งบิ๊กหรอก.....บิ๊กจะได้มีความสุขแบบเด็กคนอื่น ๆ ไง”
ความรู้สึกแบบนี้.....
ใช่ความรู้สึกแบบเดียวกันกับตอนที่พี่ชายถูกคนเป็นน้องผลักไสรึเปล่านะ.....
ร่างเปลือยเปล่าของเจ้าหมาน้อยในวันนี้หาได้กระตุ้นความต้องการไม่....แต่ยิ่งมองก็ยิ่งเศร้า.....เศร้าและรู้สึกผิด.....พี่ชายที่แสนบริสุทธิ์.....เด็กน้อยไร้เดียงสาถูกทำให้แปดเปื้อน
ด้วยน้ำมือของน้องคนนี้
“แล้วบิ๊กล่ะรักพี่มั้ย”
“หึ.....เค้าน่ะเหรอ.....ยังเกลียดพี่เหมือนเดิมแหละ.....เกลียดที่สุดเลย พี่เข้าใจใช่มั้ย”
พี่ชายโผเข้ามากอด.....กอดเจ้าหมาดำเสียแน่น....เจ้าหมาดำไม่ได้กอดตอบ.....หากแต่กำลังข่มใจตัวเองให้หยุดเรื่องราวทั้งหมดลงเสียแต่ตอนนี้!!!!
.
.
.
.
.
.
.
To be Con.......
แอบอัพตอนดึกดื่น.....ตอนนี้นังคนแต่งหนีน้ำตามบริษัทมาอยู่พัทยา....ใจมันไม่อยากจะทำเลย....งานน่ะ อยากจะออกไปเต้นอะโกโก้ หาผัวฝรั่ง....เอิ๊ก ๆ แต่เพื่อเป็นของกำนัลแด่คนอ่าน....เดี๋ยวตอนหน้าจะแต่งอะไรแหยง ๆ ให้อ่าน
...............................................................
Skit
“คุณแม่คะ.....รีบมาที่โรงเรียนตอนนี้เลยได้มั้ยคะ”
น้ำเสียงร้อนรนระคนหงุดหงิดจากปลายสายปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากความง่วงงุน จากบรรยากาศก่อย ๆ ในออฟฟิศขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ กองเอกสารที่กองท่วมหัวและต้องส่งให้หัวหน้าตรวจในวันมะรืนนี้ และร่างกายที่อ่อนเพลียจากการทำงานหนักแต่พักผ่อนไม่เพียงพอ
นาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายสามสี่สิบห้า.....อีกตั้งสองชั่วโมงแน่ะกว่าจะเลิกงาน
“หัวหน้าคะหนูขอลาไปทำธุระ.....”
เธอต้องทนฟังเสียงสวดจากหัวหน้าระดับเมเนเจอร์(ผู้ซึ่งทำงานที่บริษัทนี้มาสิบสองปี....หน้าตาไม่ดี ไม่มีสามีเป็นของตัวเอง หนำซ้ำยังแต่งตัวได้เห่ยสุด ๆ)
“หนูไม่ฟังแล้วนะคะพี่.....หักเงินไม่ก็ยื่นซองขาวให้หนูเลยละกันค่ะ จะได้หมดเวรหมดกรรม รำคาญ”แน่นอนว่าประโยคเมื่อดังกล่าวต้องใช้เครื่องหมายแบบนี้..........‘’
ใครล่ะจะกล้าพูด....งานสมัยนี้ใช่ว่าจะหากันได้ง่าย ๆ.....แล้วไหนยังจะภาระที่ต้องรับผิดชอบอีกสองชีวิต
“หนูสัญญาว่าวันหลังหนูจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกค่ะ”
แมร่ง.....ลาป่วยไข้ทับระดูซะก็ดีอ่ะห้าโมงสิบ.....หลังจากล็อครถแล้ว เธอก็วิ่งกระหืดกระหอบไปยังตึกเรียนของยัยหนู ลูกสาวแก้มยุ้ยผู้แสนน่ารักวัยหกขวบ....ตรงดิ่งไปยังห้องของครูประจำชั้น
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณครู....คราวนี้ยัยหนูก่อเรื่องอะไรอีก”
“ไม่ใช่น้องเอมิหรอกค่ะ.....แต่เป็นนายคนนี้ตังหาก”
พระเจ้า.....สามีของเธอในชุดเด็กแว๊นซ์.....เสื้อผ้าสีขาวคลั่กไปด้วยคราบดินโคลน ใบหน้าฟกช้ำแต่ทว่ายิ้มระรื่นอย่างไม่มีทุกข์ร้อน
“พี่บู้......”
“แหะ ๆ”
“ไหงมาอยู่นี่ล่ะคะ”
“ก็วันนี้พี่ว่าง.....ก็เลยอยากมารับลูกเองง่ะ.......พลอย.....ยัยหนูของเราถูกไอ้เด็กอ้วนในห้องหอมแก้มด้วยนะ.....คาตาเลยอ่ะ ตั้งสามฟ่อด.....พี่งี้เดือดชิบเลย ก็เลยฟัดกับมันยกนึง.....พี่ชนะนะ....แต่พ่อมันก็ชนะพี่อีกทีนึง.....หมัดหนักชิบเป๋ง”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้ผัวเฮงซวย วันดีคืนดีเกิดกระแดะอยากจะมารับลูก....มาแล้วก็ก่อเรื่อง....ทำอย่างกับหวงลูกสาว ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะมาเพื่อแย่งเด็ก ๆ เล่นเครื่องเล่น.....
นี่ชั้นมาแต่งงานกับอีตานี่ได้ไงนิหญิงสาวถอนใจในอกอย่างระอา....แต่ก็ส่งยิ้มให้สามีหน้าเด็ก มือของคุณพ่อจับมือของลูกสาวอย่างหวงแหนไม่ยอมปล่อย....
“เอมิจัง....จำไว้นะลูก....นอกจากป๊ะป๋าแล้ว...ผู้ชายทุกคนบนโลกนี้ล้วนแต่อันตราย เอมิจังห้ามสนิทกับเพื่อนผู้ชายนะ....พ่ออนุญาตให้หนูคบแต่เพื่อนผู้หญิงเท่านั้น....ทอมก็ไม่ได้.....ตุ๊ดก็ไม่ได้.....ม๊ะ......มาขี่คอพ่อมา....”
อย่างน้อยก็เป็นพ่อที่ดีละนะ.....หญิงสาวยิ้มออกในที่สุด.....ยิ้มกว้างอย่างเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข.....
“อีพลอย.....ตื่นย่ะ......วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วเอเน่!!!!!”
อั๊ยย่ะ......ฝันอีกแล้วนะนังพลอยใส!!!!!.................
โปรดติดตามตอนต่อไปเด้อค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
