หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[Karn12]

หวังว่ากายคงจะทำในสิ่งที่ถูกต้องเพื่อคนที่รักและเพื่อน

[pim_onelove]

ทำไมมีแต่คนด่ากายอ่ะ ก็คนมันรัก รักมาตลอด รักก่อนเหยี่ยวขาวด้วยซ้ำไป
อยู่ดีๆ จะให้มาตัดใจง่ายๆ ใครจะไปทำได้ กายก็บอกแล้ว ถ้าลมไม่รัก เขาก็จะถอยไปเอง
แล้วมารุมด่ากายทำไมเยอะแยะ ไอ้ที่สองคนนั้นมันทะเลาะกันความผิดกายที่ไหน
เพราะนิสัยของพวกมันทั้งสองคนเองนั่นแหละที่ก่อให้เกิดปัญหา
ไม่ใช่เพราะกายตอนนี้ ก็ต้องเป็นเพราะคนอื่นในอนาคตอยู่ดี
นิสัยอย่างพวกมันสองคนถ้าไม่ปรับเปลี่ยน เดี๋ยวก็ต้องเลิกกันจริงๆ ซักวัน
อย่างโทษคนอื่นเลย โทษนิสัยแท้ๆ ของพวกมันสองคนดีกว่าที่งี่เง่าเอง 

[ujen]

อ่านแล้วปวดตับมาก

 

[i1_to*pp]

ฝากกายไปคืนเป็นเรื่องอีกแน่
ต่างคนต่างคิดไปเองไม่ยอมพูดออกมา

[pochu52]

จะไปคนละทิศละทางอีกนานไหม
กับคนอื่นลมพูดชัดเจนเสมอ แต่คำพูดนี้ว่า รักเหยี่ยวขาวไม่เคยเอยออกไปต่อหน้า เหยี่ยวขาวคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ หัวใจตัวเองและของลมคว้าเอามาสิ จะแคร์อะไรคนอื่น #อินจัด

[patee]

อ่านตอนนี้แล้วมันรู้สึกแบบนี้ 

[sayhi11]

อิพี่เหยี่ยวใกล้จะโดนต่อยหล่ะ สมน้ำหน้าล่วงหน้าเลย
สงสัยพี่เหยี่ยวต้องโดนต่อยก่อนแน่เลยถึงจะระลึกชาติได้ว่า
รูปตัวเองอยู่ในมือถือของลม
และเรื่องเสื้อ เบอร์ 7 อีก
ทำไมความจำสั้นจังเลยยยยยย
หงุดหงิง อิพี่เหยี่ยวอ๊า
คราวนี้ให้ลมหายไปไหนไกลๆๆเลย ทำให้อิพี่เหยี่ยวขาดใจตายไปเลย

[river]

ลมชัดเจนกับตัวเองเสมอ มีแต่เหยี่ยวแหละที่คิดมากติงต๊องอยู่คนเดียว
สงสารลมมาก ถึงคราวน้องตัดใจแทบจะขาดใจตาม

[Ak@tsuKII]

สงสารกาย ขอให้พี่กายเจอคนรักเร็วๆๆ เฮ้ออออ

ส่วนลมอย่ากลับไปคืนดีง่ายๆ เป็นพอ ต้องให้เข็ดหลาบบ้าง
นิสัยแบบเหยี่ยว

[mameaw_1926]

แทบขาดใจตาย เพราะกลั้นหายใจอ่านตั้งแต่ตอนไหนก้อไม่รู้ พออ่านจบก้อโคตรเหนื่อย (นี่ดิชั้นนอนอ่านนิยาย หรือทำไรแน่ว่ะค่ะ)

[jiki]

เอ้า ดี. ลมถอดสร้อยฝากกายคืนเหยี่ยว. ดี. อีรุงตุงนังกันเข้่าไป.   เฮ้อ

[pasallatel]

เหยี่ยวขาว ไม่ฟังอะไรเลย
ไหนบอกว่ารุจักน้องดี แล้วทำไม่รุว่าอาการน้องแบบนี้
หมายถึงอะไรน่ะ คิดเองเออเอง
ระวังถ้าโดนเอาคืนจะซ้ำเติมอย่างหนัก
ขอร้อง สงสารน้องจริงๆ ค่ะ อึดอัดมากๆ เลย

[MS SASA]

ฝากกายไปคืน จะมี มาม่าอีกชุดไหม อิพี่เหยี่ยวยิ่งคิดเองไม่ได้อยู่
น้องลม จัดหนักไปเลยน่ะ อย่าได้แคร์อินกโง่
หายไปเลยให้ตามหาไม่เจอซัก อาทิตนึง
อยากจะเห็นนกลงเเดงตายย

[NOO~KUNG]

“ผมรักพี่เหยี่ยวครับ”
“พี่เหยี่ยวคนเดียวเท่านั้น คนเดียวจริงๆ” 
ชัดเจนตรงประเด็น ตลอดมาแบบที่น้องเป็น...
สำหรับกายคง ซาบซึ้ง + โล่งอก กับสิ่งที่อยากทำมาตลอด..
ไปของคืนให้เพื่อนโง่  แล้วชกให้เต็มๆ หมัดหน่อยล่ะกัน...
สำหรับสร้อยเหยี่ยวน้อย...ที่มาพร้อมกับคำหวานที่อิพี่นกมันคงลืมไปแล้ว
"ลมเหนือ..."
"ครับ?"
"พี่ชอบลม" ผมเงอะงะ หน้าแดงแปร๊ด
"เป็นของพี่ มีพี่คนเดียว" เผด็จการ
"มีอะไรให้บอก อย่าเก็บไว้คนเดียว" เห็นแก่ตัวด้วย
"เราจะเรียนรู้...ซึ่งกันและกัน นะครับ"
"ลมคบกับพี่นะ"
 
แจกมาม่าลังใหญ่ช่วงน้ำท่วมแล้ว  ของแบบจัดหนักให้พี่นกมันฉลาดหน่อยค่ะ...

ปล. ไปกดโหวตให้แล้วค่ะ...

[MoMoRin]

Fark p'guy chok p'yeaw rang rang sak 2 tii duai na kha..mansai jing jing,,mai chalaad sak tii!!

[sulsul]

เพิ่งอ่านถึงตอนงาน 4k
อ่านแล้วรำคาญพี่กายมากอ่ะ ในความรู้สึกเรานะ แบบว่า
ถ้าพี่จะมานั่งทำตัวเหมือนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของลม แล้วก็พาลโมโหเหยี่ยวแบบนี้
มันไม่เยอะไปหน่อยหรอ
ถ้าตัวเองไม่คิดจะทำอะไร แม้แต่จะบอกยังไม่กล้า แล้วมานั่งทำตัวหวง โดยที่ตัวเองก็ไม่ลงมือทำ
มันไม่แย่ไปหน่อยเหรอค่ะ
ถึงจะบอกว่ารักลมเหนือ รักมาก ห่วงมาก แล้วทำอะไรให้สมกับที่รักมาก นอกจากทำตัวเป็นหมาหวงห้างแบบจินตนาการเอาเองอีก

ปล.อินจัดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 555

ชอบตอนลมอ้อน นัวเนียสุดๆๆ กรี๊ดดดดดดดด

--------------------------
ดิทๆๆ
อ่านทันแล้ว  อย่างรวดเร็วววว
อ้ายพี่เหยี่ยวววววว ชัทดาวน์หูเร็วจิงเว้ยยยย แถมรับมาไม่หมดอีก แรมต่ำจริงคนเรา
แต่ก็นะ แบบว่าหูเบา โดยเป่าหูง่าย เสียศูนย์เลยเป็นไง 55555 แอบสะใจนิดหน่อย(หน่อยแบบลมเหนือ)

แต่ลมเราเมพกว่าาา ชัทดาวน์เครื่องเลย สวิตช์ตัดฉับ!
จบเลย ไร้สติ โหววววววววว ลมจ๋าาาาาา

พี่กาย
ยินดีด้วยค่าที่กล้าบอกแล้ว แต่สงสารพี่เหมือนกัน มาผิดจังหวะที่สุดของที่สุด
แต่นะพี่นะ บอกไปแล้วเจ็บ ดีกว่าไม่บอกแล้วมาพูดประชดตัวเองทีหลัง (อันนี้เจอกัตัว มันประชดจนถึงทุกวันนี้...เอากะมันสิ )

ปล.สุดท้ายยยยยยย คนเขียนนนนนนน อย่าปล่อยให้รอนานนะค่ะ 

[hahn]

ตาย!!!!!!!!!!!งานนี้มีเข้าใจผิดอีกหลายยก +1

[sukie_moo]

เฮ้อ!!!!
ลมของพี่ น่าเอ็นดูนัก

กายชัดเจนเนาะ  ถ้าเป็นไปได้ ไปไขกระโหลกนกกระปูดที

[Whatever it is]

ให้ลมหนีไปไกลๆเลย สมน้ำหน้าอีพี่เหยี่ยว

[iamsher]

พี่กายแค่ชอบ แต่รักคนเดียวเหยี่ยวขาว...น้องลม ชัดเจนดีมากค่ะลูก 
อยากให้อิพี่เหยี่ยวมาได้ยินจริงๆ ตบๆๆๆอิพี่เหยี่ยวใจร้อน
พระรองจะกลายเป็นพระเอกก็งานนี้แหละ จัดอิพี่เหยี่ยวหนักๆเลยนะพี่กาย เอาให้หายง่าว ชริๆๆ 

ปล. สวัสดีค่ะน้อง puppyluv นั่นสิมากระเทาะไข่ช่วงนี้ เป็ดน้อยของพี่จะจมน้ำไหมเนี่ย คึคึ

[karenoo]

มารอลุ้นขอให้รีบเคลียร์กันได้เร็วๆ ป้าลุ้นจนหัวใจจะวายอยู่แย้ว

[กาลณัฐ]

สมมุต นะ สมมุตว่าดักกระทืบเหยี่ยว กับ กาย   

จะมีใครว่าม้ะ ? ถ้าไม่มีขอจัดเลยละกัน 

ตุบๆๆๆๆ (กระทืบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ) 

บังอาจมากพวกแก มาทำน้องลมฉันเสียใจ!!   

( เฟี้ยว ~ วิ่งหนีแฟนคลับเหยี่ยวกับกาย ) 

[talentcs]

เศร้าโคตร TT^TT

[Boys]

มาเม้นก่อนเริ่มอ่าน
อยากบอกว่าเยอะมาก 

เข้ามาช้าเกินไปมากๆ 

[iota]

เวลานี้ไม่รู้ว่าตัวเองทุกข์ใจเพราะเฝ้าระวังน้ำที่กำลังจะมา
หรือว่าทุกข์ใจเพราะลมเหนือฯ แต่คงเป็นทั้งสองเรื่องมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายT__T

[eern]

 :angry2:อ๊ากเหยี่ยวกินรำแทนข้าวเหรอทำไมมันดูโง่งี้ไม่สมกับชื่อเหยี่ยวขาวน่าจะให้ชื่อนกเอี้ยงมากกว่า

[Ember]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !!!
ทำไมลมเหนือไม่พูดแบบเน้ตอนยุ่กับพี่เหยี่ยวล๊าาา >.<
(แต่ถ้าพูด ก็ไม่มาม่าสิเนาะ ฮิฮิ)

เห้อออออ..ลม ชัดเจนกับกายไปล่ะ
เหลือแต่ใครจะไปบอกเหยี่ยวเนี๊ยย ??
แล้วถ้าบอก แล้วเหยี่ยวจะทำไงต่อไป เห้ออออ >.<
มีใครอัดเสียงตอนลมบอกรักเหยี่ยวไว้ม่ะ 5555+
เอาไปเปิดให้บักเหยี่ยวฟัง คริๆ

ขอบคุณคนแต่งจ้าาา ^^

[puppyluv]

อยู่สุดทางรัก  ทั้งอาทิตย์นี้อ่านเต็ม 4 วัน อังคาร-ศุกร์ (ไม่หยุดพฤหัส)
ของดเสาร์,อาทิตย์
อ้อ เข้ามาอ่านหลัง 10 โมงเช้านะ ร้านเน็ตเปิดตอนนั้น
อรุณสวัสดิ์ตอนสายๆ ^^
***********************

ลมเหนือที่รัก
ตอน 177 กายต่อยเหยี่ยว...ทำไมถึงต้องเป็นมึง!?
-----------------------
yeaw’s
         
                        หนึ่งทุ่ม อยู่ในห้องได้ไงไม่รู้...
บรรยากาศภายในช่างเงียบสงบเหมือนขาดอะไรไปซักอย่าง เพราะไม่มีลมเหนือ
ไม่มีร่างหลงเหลือในห้องนี้ แต่ภายในหัวผมกลับมีภาพวิ่งวุ่นไม่หยุดหย่อน

                       อ่อนแรง ไร้พละกำลัง ความรู้สึกเหมือนคนจมน้ำใกล้จะตาย
คงให้ความรู้สึกอย่างเดียวกัน...ต้องทำอะไรซักอย่าง อะไรดี? ทำอะไรดี?

(ติ๊ง ต่อง~)
กาย ยืนจังก้าอยู่หน้าประตู ยื่นมือมาให้

“เขาฝากมาคืน!” จี้รูปเหยี่ยวตัวน้อย สร้อยของลมเหนือ!

                      แค่ไม่กี่ชั่วโมง ทุกอย่างพังภินท์ลงง่ายดายปานนี้
ผมไม่เหลืออะไรให้ผูกมัดเขาได้อีกต่อไปแล้ว
...สายสัมพันธ์ของเรา
...ข้อพันธะระหว่างเรา
...ข้อสัญญาที่ให้

                     ไม่ยื่นมือ ไม่อยากรับ...ไม่เชื่อ ไม่ใช่เด็ดขาด
ยังไม่อยากยินยอมรับสภาพผู้แพ้ ทำไมถึงเป็นศัตรูหัวใจใกล้ชิดอย่างไอ้กายที่เป็นคนเอามาคืน
ทำไม!?
ทำไมกัน!?
ทำไมต้องเป็นมัน!?
ทำไมลมเหนือกับผมถึงเพียงนี้

                    ข้อที่ผมไม่ใช่รักแรกที่เก็บซ่อน...เรื่องนั้นไม่มีทางทำลายได้
แต่ข้อที่ลมเหนือจะจากผมไปอย่างไร้ความอาวรณ์อย่างสิ้นเชิงนี้ดูจะโหดร้ายเกินไป
ผมยังหวังว่าสิ่งที่ได้กระทำมาทุกอย่างตั้งแต่ต้นจะดลใจให้เขารับรู้
ให้สัมผัสถึงความรักที่มีแม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี
หวังให้ลมเหนือมีใจหันกลับมามองบ้างซักนิดก็เอา...แม้หางตาก็เถอะ

                     แมวยังมีเก้าชีวิต เหยี่ยวขาวตัวนี้ควรจะมีโอกาสลิ้มชิมรสความหวัง...
ผมสมควรได้รับมันอีกซักครั้ง แต่โอกาสที่ว่ากลับปิดตายสำหรับผมเสียแล้ว เพราะ...

(‘ฟุ่บบบบบบบบบบบบ’)
กายกระแทกสร้อยในมือเข้าประชิดติดลำตัว
ใจหายวาบ ผวายื่นมือรับก่อนโดนหมัดลุ่นๆ เสยเข้าที่ปลายคาง ‘พลั่ก’
ผมเซเข้าห้อง ดีที่พนักโซฟายันร่างไว้ได้

                   กายโผนตามเข้ามาซ้ำ ประเคนหมัดใส่ท้อง หัวไหล่ ปลายคาง ใบหน้า
มั่วซั่วสะเปะสะปะไปหมด เหมือนคนชกไม่เป็นแต่ยังพยายามออกแรง
มันน้ำตานองหน้า พร่ำร้องตะโกน...

“ทำไม!?”
“ทำไมเหยี่ยว!?”
“ทำไมต้องเป็นมึง ทำม๊ายยย!?”
                   กายแหกปาก ผมไม่ตอบโต้ ปล่อยมันระบายอารมณ์อยู่ฝ่ายเดียว
.................
.....................
                  ถ้าหากมีตาชั่งสำหรับตวงวัดความรู้สึกในเวลานี้
ความรู้สึกที่มีคงเอียงแกนตาชั่งให้ล้มคว่ำไม่เป็นท่า
ด้วยความเจ็บปวดที่ผิวนอกร่างกายช่างเบาหวิวเหลือเกิน...ไม่ระคาย ไม่มีทางเทียบเคียงได้
                   ความเสียใจข้างในท่วมท้นไม่เท่าความเจ็บปวดแปลบที่ได้รับจากข้างนอก
จากศัตรูใกล้ตัวคนที่ใกล้ชิด คนที่ผมให้เกียรติ คนที่ผมไว้วางใจไม่อยากทำให้มันเสียใจ
ด้วยซึ้งว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนดีที่หนึ่ง มันควรเป็นกายที่ดีงามพร้อม ไม่คู่ควรกับเรื่องเหลวไหลใดๆ

                     ไม่ผิดนักที่ผมเคารพเพื่อนคนนี้เสมอมา

                    กายผู้แสนดี กายผู้ไม่เคยใช้กำลังกับใคร ที่ผ่านมาเป็นเพื่อนคนนี้
ที่คอยห้ามปรามไม่ให้มีเรื่องตีต่อย ลดความขัดแย้งจากทุกฝ่าย
เป็นคนแรกที่ยอมก้มหัวขอโทษ
เป็นคนแรกที่ก้าวเข้าไปสงบศึกร้าวฉานของคนอื่นแทนเพื่อนเลือดร้อนอย่างพวกผม

                    เพื่อนคนนี้ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ นิสัยอ่อนโยนรักสงบเกิดจากเนื้อจิตใจภายใน
แสดงออกถึงภายนอก ส่งมาออกมาจนเป็นที่ประจักษ์แจ้งยอมรับ
                    มือของมันไม่เคยแม้จะเปื้อนเลือด เปื้อนฝุ่นจากการทะเลาะเบาะแว้ง
ด้วยเท่าที่รู้จักกันมา...เพื่อนแสนดีคนนี้ไม่เคยกำหมัดชกต่อยใครเลย ไม่เคยเห็นเลยซักครั้ง
             
                    แต่ครั้งนี้ นาทีนี้...ไม่ใช่
กายต่อยผม
ลงมือ
ลงหมัดกับร่างกายผม
                    เพราะรัก...เพราะความรักเพียงคำเดียวเปลี่ยนคนไม่สู้คน
ให้กำหมัดชกเหวี่ยงออกไปได้ ...ช่างน่าขันเหลือเกิน
--------------

                    แผลที่ได้รับยังส่งสัญญาณบ่งบอกความเจ็บปวดใดๆ
นั่นเพราะมัวแต่คิดถึงหมกมุ่นแต่กับความรวดร้าวข้างในที่ยากประสาน
คนนั้นคือคนของผมและตรงหน้าตอนนี้คือเพื่อนที่ดีของผม
รู้ในกมลสันดานว่าทั้งคู่ไม่ได้ตั้งใจทรยศ

                    หากโลกช่างเล่นตลก สร้างละครฉากใหญ่โดยเฉพาะหัวข้อที่ชื่อ 'ความรัก'

“ทำไม...”
“ทำไมกาย...”
“ทำไมต้องเป็นมึง...” ผมละเมอแผ่วเบา

                    รวบนิ้วกำหมัดบีบเหยี่ยวตัวน้อยในอุ้งมือแน่น
เนื้อตัวระบมน่วมไปทั่วแต่ยังยืนหยัดบนเท้าสองข้าง ทรงตัวเป็นกระสอบทรายให้อีกฝ่ายระบายความคั่งแค้น
ในหัวสมองรับรู้เพียงอย่างเดียว ถนอมไว้...อย่าให้เป็นอะไร อย่าให้หลุดมือกับแค่จี้โลหะอันเดียวเท่านั้น
-------------

                      ให้อภัยเพื่อนมือใหม่ เพราะมันคงไม่เคยชกใคร
คงไม่เคยรู้ว่าผมกับเจฟฟรี่จะลงหมัดแค่ท้องและลำตัว
ซัดหมัดวัดกันด้วยพละกำลัง คนชนะคือผู้ที่ยืนเท้านานที่สุด
ใบหน้ากับส่วนที่สังเกตเห็นได้ง่ายคือบริเวณที่ไม่แตะต้องเพราะคืองานแบบ
คือความรับผิดชอบ เรื่องภายในระหว่างเราไม่บอกโชว์ให้ใครอื่นรับรู้
แต่ครั้งนี้ ผมยินยอมไม่ปัดป้อง...เพราะผู้ชายคนนี้คือคนที่ลมเหนือรัก

                  กระทั่ง...
ผมทิ้งตัวนอนแผ่หลาบนเบาะโซฟา ปากแตก คิ้วน่าจะแตกเพราะเลือดกลบข้างหางตา
ภาพบางส่วนย้อมเป็นสีแดงให้เห็น ร่างกายหอบโกยอากาศเข้าปอด
ทิ้งให้ทางคนออกหมัดโซเซทรุดร่าง กองหมดรูปพิงหน้าขาโซฟา
นั่งลงกับพื้นถัดออกไปไม่ห่างเท่าไหร่
   
                  กายมันก็สภาพไม่ต่าง...หมดแรงทั้งคนชกทั้งคนถูกชก
...น้ำตาไหลทั้งคู่...เหงื่อโทรม...เม็ดหยดเลือด
...เจ็บปวดรวดร้าว เศร้าเสียใจเพราะลมเหนือทั้งคู่
..........................
................................

                    สั่งตัวเองให้หลับตาลง ไม่อยากคิดอะไรอีก
กายกลับไปตอนไหนก็ไม่ทราบได้ รับรู้เพียงว่าฟื้นขึ้นมาผมบ้าเลือด
คลุ้มคลั่งอาละวาดพังห้องตัวเอง...แต่ก็หยุดอยู่แค่นั้น
                   เศษแก้วกริ๊กแกร๊กใต้เท้าบอกความเจ็บแปลบ มีเลือดไหลออกมาให้เห็น
ก้มลงมองแล้วภาพในหัวกรอย้อนกลับวันที่เด็กเสียขวัญ
สติหลุดแต่สองมือยังดึงรั้งไขว่คว้าร่างกายผมไว้แน่น
แม้หลับตายังเห็นใบหน้าซีดเผือดแม่นยำราวเกิดขึ้นเมื่อครู่...สติวูบคืนกลับ

                  ครั้งนั้นมึงทำเขาเจ็บปวด แล้วก็ครั้งนี้อีกอย่างนั้นหรือ!???
ลืมตาเปิดสติรับรู้สภาพโดยรอบ
...นั่น ’ทะเลของลม’ โต๊ะสีฟ้าจางๆ ตัวโปรด
...นั่นโต๊ะทานข้าวที่ใช้นั่งทำการบ้าน
...นั่นจานชามสีน้ำเงินที่ชอบ
...นั่นดอกไม้ที่ลมชอบ ไฮเดรนเยียกำลังออกดอกที่ระเบียง
...นั่น ‘กิ๊กลม’ ของขวัญที่รักหนักหนา

                  แล้วก็นั่นอีกนี่อีก รายรอบเต็มห้อง ไม่รวมพื้นที่ส่วนตัวข้างบน
...ตู้ผนังบิวด์อินชั้นวางกั้นดั้มจดจำชื่อทุกชื่อ
...ปลาสิงโตตัวรักที่ถูกเรียกว่า ‘กระโห้’
...ห้องซ้อมเปียโนสุดที่รัก
...วอล์คอินที่กรุ่นน้ำหอมกลิ่นกายละมุม
...เตียงกว้างที่ใช้ร่วมกันยามหลับสนิทในนิทรา
----------------------

                  ไม่มีลมเหนือ ไม่มีอีกต่อไป ทำไมถึงตามหลอกหลอนกันถึงเพียงนี้
คุกเข่าลงทิ้งร่างกระแทกพื้น ไร้เรี่ยวแรง ไร้ชีวิต

“ไม่---ลมเหนือ ม่ายยยยยยยย!”

                     ได้ยินเสียงสัตว์ป่าบาดเจ็บแสนสาหัสเจียนตายตะโกนก้อง
ท้องฟ้ามืดมิดพร้อมกับใจผมมืดมน...ไร้ทางออก

********************************TBC by puppyluv

[Donaldye]

นกเอี้ยงโง่ทำไมไม่ยอมรับรู้อะไรสักทีเลยอะ โมโหแล้วนะ!
กายเค้าก็บอกอยู่ทำไมต้องแก ไม่เอะใจไรเลยหรอฟ่ะเนี่ย
กินมาม่ามาหลายตอนแล้วนะไอ้นกเอี้ยงฉลาดสักทีสิเฟ้ยยยยยยยยยยย

[rujaya]

ปวดตับ เฮ้ออออออออ