หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[กาลณัฐ]

ใช่ๆๆๆ  น้องบี ให้ไปพี่เหยี่ยวมันเอาน้องลมกลับมาาาาา 

 

[Vavaviz]

บีคนสวยยยยยยยยยยย..

ไล่อิพี่เหยี่ยวไปตามลมจ๋ากลับมาเดี๊ยวเน้ !! 

แง่งงงง 

[nekko]

บีน้อย ช่วยหาน้ำไปสาดให้ พี่นกเอี้ยงฟื้นที


puppyluv

[KilGharRah]

บีกับเก็ทรักเพื่อนมากจริงๆ
น้องบีบอกให้พี่เหยี่ยวไปตามลมกลับมาเลย

อยากให้เลิกดราม่าเร็วๆจัง 

[praseat]

ไม่อ่าน...ทนมะได้อ่า...เศร้า+++

[Magis]

แง่มๆ บีน่ารักอะ คู่เก็ทบี ยังไงก็น่ารัก น่าสนใจแฮะ

[jeeu]

 อยากให้ไปตามน้องกลับมาซะที     แต่... ~      พี่เหยี่ยวเศร้าใจอยู่นี่เนอะ     โหมดพระเอกก็งี้...                        พี่คะ.. ลุกขึ้นมาจากเตียงไปตามน้องได้แล้ว

[Karn12]

น้องเหยี่ยวคะ  ไปตามหนูลมกลับมาให้ได้นะ  ไม่งั้นจะถอนตัวจากการเป็นแฟนคลับตลอดชีวิต

+1  ไปอีกครั้ง

[from_mars]

แล้วจะยังไงต่อคะ?
พี่เหยี่ยวจะมีความสามารถทำให้เรื่องคลี่คลายได้ไหมเนี่ย...ซะขนาดนี้แล้วนะยะ...
รออ่านต่อ ลุ้นเกิ้น!!!

[fomemy]

พี่เหยี่ยวตามลมด่วนนนน

คนอ่านจะขาดใจตายยยยย

[dragonnine]

ไม่มีใครยอมให้เรื่องเป็นแบบนี้แน่นอน


 

[acorntan]

ลมจ๋า...ช่วยพัดมาหน่อยได้ไหม  เพราะฉันนั้นสุขหัวใจ...อย่ารีบไป  อยู่ด้วยกันได้ไหม

[ToffeE_PrincE]

เง้อ
มาม่าอร่อยดี มีแคลเซียมสูง

[sulsul]

ลมเหนือไม่เพียงแค่คอยพยุงเหยี่ยวตัวขาวเท่านั้น
แต่ลมเป็นลมที่คอยพยุงทุกๆคนให้อยู่ด้วยตัวเองได้ในที่สุด

ลมเหนือไม่ได้พูดแบบเข้าข้างหรือใช้อารมณ์ส่วนตัว
แต่ลมรู้จัดพูด รู้ เข้าใจในสถานการณ์เป็นอย่างดี
คิดถึงลมมมมมมมมมมมมมมมมมม

ตอนหน้าจะเป็นลม เหยี่ยว หรือว่าหยังจะเป็นโจ๊ก ต่อด้วยกาย คุณแม่ แล้วค่อยวนมารึป่าวอ่ะ
แต่ยังไงก็รออยู๋นะค่ะ
จะเป็นใครก็อ่านอยู่ดี หึหึ

[amito]

"ไอ้พี่เหยี่ยวมันปัญญาอ่อนไม่มีน้ำยาพาลมจ๋ากลับมาหาผม?"

เห็นด้วยกับบีร้อยเปอร์เซนต์ 

[mur@s@ki]

ได้เวลาเก็ทช่วยพี่เหยี่ยวบ้างแล้ววววว ขอแรงหน่อยนะจ้ะ
ส่วนหมวยบี จะร่วมด้วยช่วยกันได้มั้ยล่ะ


  ลมจ๋า เค้าคิดถึงงงงงง 

[sunshadow]

    อ๊ายยยย หนูลมร้ายลึกน่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดด
    แอบเห็นด้วยกะบีอ่า อย่าอยู่เลยเหยี่ยวขาวววว!!!
    อ๊ะ ไม่ได้สิ เดี๋ยวหนูลมจะเสียใจ
    T T

[woodong]

มารอหัวเราะ เหยี่ยว

[puppyluv]

โอล่ะ ไม้ผลัดหลุดจากปลายมือ
ส่งให้ตัววิ่งหน้าตั้งตัวสุดท้ายแล่วววว
กลั้นหายใจแล้วก็ อึ๊บ!
อย่าได้คลาดสายตา อุอุ
nona159 เห็นที่เขียนผิดแล้ว ขอบคุณมาก
อรุณสวัสดิ์^^
อ้อ วันอาทิตย์ไม่อยู่ บุคคลสำคัญจะกลายร่างเป็นนาค
อัพมะรืนมะเรื่องแล้วค่อยเจอกันวันอังคารเลย
***********************************

ลมเหนือที่รัก
ตอน187 out to drink
-----------------------------

yeaw's

                 น้ำจากตาหยุดไหลไปตอนไหนหรือว่าแท้จริงมันเหือดแห้งหมดจากตัวตนก็ไม่รู้
อยากหลับให้ไหลตายหรือสูญสลายหายลับแต่ทำไม่ได้
ลืมตาตื่นมองเพดาน รอยอดีตยังคงตามมาย้ำเตือน
                 ในห้องนี้…ทุกๆ ที่ ทุกๆ ตารางนิ้ว มีลมเหนือเจือปนอยู่หมดสิ้น
มันตั้งแต่เมื่อไรกัน อาละวาดลงไม้ลงมือทำลายข้าวของแต่แล้วกลับพลันชะงัก
              ...หนังสือเล่มนี้หยิบบ่อย
               ...จานชามแก้วสีน้ำเงินพวกนี้เก็บเช็ดไปยิ้มไป
                ...โน่นกระปุกเครื่องเทศปรุงรส นกฮูกตาโตทองเหลือง
ที่ชอบเสนอหน้าบนโต๊ะอาหาร ปลายนิ้วเรียวแตะบ่อย
                ...โต๊ะทำกับข้าวสีฟ้าน้ำทะเลกลางห้องที่เคยรองรับร่าง
รักชอบหนักหนาจนตั้งชื่อให้ เรียก 'ทะเลของลม' ติดปาก

                  ระเบียงข้างนอกนั่นอีก ต้นไฮเดรนเยียที่ฟูมฟัก
เดซี่สีเหลืองสดใสข้างโคมไฟก้อนหินสีขาวนวล
เก้าอี้ไม้ข้างสระบุฟูกนวมผืนใหญ่รับร่างหลังเล่นโยคะเสร็จ
                  ห้องข้างบนที่เป็นอาณาเขตส่วนตัวของเขาเอง
ห้องที่มีเปียโนหลังใหญ่สีดำทะมึนตั้งตระหง่าน

                  โดยเฉพาะในสิ่งที่ปะทะในคลองสายตา โดดเด่นอยู่ชั้นล่างข้างตู้เย็น
ศัตรูตัวฉกาจ 'กิ๊กลม' สงบนิ่งข้างผนังรอเจ้าของ
มองดูผมทรุดตัวคุกเข่ากับพื้น ระบายความอัดอั้นตะโกนก้องว่า 'ไม่!'
--------------------
                  นั่นแค่สิ่งของสารพัดสารพันรอบกาย กิริยาอาการ ทุกอิริยาบถอีกล่ะ
...ผมจะผ่านวันคืนต่อจากนี้ไปได้อย่างไร
จดจำได้หมดแม้กระทั่งยามหลับตา เวลาไหนชอบหรือไม่ชอบอะไร

                 เวลาจะเอาใจผม...อยากให้ตื่นดีๆ จะนวดให้นุ่มนวลแสนสบายจนตื่นเต็มตา
เต็มความรู้สึก เผลอคล้อยตามไม่รู้ตัว
                  เวลาโดนผมงอแงเอาแต่ใจ...ก็หยิบหนังสือมานอนอ่านบนตัว
ชนิดนอนทับทั้งตัว โวยวายแค่ไหนไม่สนใจ ไม่ขยับ รอให้หนักตัวเล่น

                  เวลาอยากทานอะไรเกินกว่าเมนูประจำ หรืออยากให้ผมซื้อของให้
จะถูศรีษะซุยต้นแขน เอ่ยแต่ชื่อนั้นๆ อย่างเดียว ซ้ำไปซ้ำมาไม่ยอมแพ้
จนกว่าจะมีมาถวายตรงหน้า

                 เวลาผมเครียด...จะคอยอยู่ใกล้ให้เห็นในสายตา ไม่กวนไม่วอแว
วนเวียนลูบหัวไหล่ จูบแผ่นหลังแกล้งๆ จนต้องหัวเราะออกมา
ถ้าบอกข้อปัญหาออกไปก็จะตาแป๋วรอฟังอย่างสงบ
ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นไม่เคยเร่งรัด ไม่เคยคาดคั้น

                 เวลาอยู่ข้างนอก...ในรถ ติดไฟแดงจะพาดแขนกับพนัก
ปลายนิ้วเล่นเส้นผมที่ท้ายทอยแผ่วเบา จนรู้จังหวะรถ...
ถ้าไม่มีเหตุรีบเร่งจะพยายามขับให้ติดสัญญาณไฟทุกแยกไปด้วยซ้ำ
-----------------

                   ผมหลับตาลง ภาพติดตาประทับใจไม่มีทางลบทิ้งได้
...เวลาหิว
...เวลาโมโห
...เวลาโกรธเงียบ
...เวลาง่วงนอน
...เวลาครวญครางเรียกชื่อผม ขณะอยู่ใต้ร่างผม

                  ไม่เคยชวนทะเลาะ มีงอนง่อนแง่นบ้างเล็กน้อย
พอเอาใจเกี้ยวพาราสีเข้าหน่อยจะอายหน้าแดงถึงใบหู
ยอมตามใจผมว่าง่าย แต่ถ้าไม่ชอบจะมีวิธีบอกนุ่มนวล ละเมียดละไม...
“ขอบคุณที่มาส่งนะครับ แท็กซี่คนเก่งกลับไปนอนได้แล้ว”
                   โน้มมาเอนซบพลขับ มือไม่ได้เกาะกอดแต่ก่ายทิ้งน้ำหนัก
คนข้างนอกมองเข้ามาจะนึกว่าพาดข้ามมาเอาของเฉยๆ
ก่อนจุ๊บเร็วๆ หนักๆ ที่หัวไหล่ เวลาผมตื่นเช้าทรมานร่างกายมาส่งเด็กวันเสาร์อาทิตย์
เพราะซ้อมเดี่ยวกับอาจารย์ปู่ก่อนเข้าวงออเครตร้า

                  แค่ระยะทางสั้นๆ ไม่ถึง 10 นาที ลมเหนือละลายความขุ่นเคือง
ให้เช้านั้นให้แปรผันเป็นกระจ่างจ้าสดใส
----------------

“ลมชอบที่พี่เล่นบาสเหงื่อซก แล้วอาบน้ำสะอาดๆ หน้าพี่เหยี่ยวใสกิ๊งเป็นเด็กน้อยอารมณ์ดี...เหมือนเจสเตอร์ลัลล้าเวลาวิ่งควบคึกคัก สนุกมาก เหนื่อยแค่ไหนก็ยอม”
               ทำเอาหัวร่อก้อง จนต้องแกล้งเหวี่ยงเส้นผมเปียกหลังอาบน้ำใส่ทวิตตี้ช่างจ้อ
ว่ากันเป็นลาบราดอร์จ่าฝูงวิ่งสู้ฟัดกับแก๊งหมา อะดีนารีนหลั่งหลังเล่นกีฬาเสร็จใหม่ๆ
---------------

“ลมชอบร้านนี้ สะอาด เร็ว อร่อยด้วย คนเสิร์ฟใส่ใจเราดี...วันหลังเรามาด้วยกันอีกนะ”
                ไอ้เหยี่ยวยิ้มปลื้มเท่าบ้าน ที่เสาะหาแทบตายได้ใช้แล้วถูกชม จ่ายแค่ไหนบอกป๋าโลด
--------------

“ถ้าพี่จะขับรถซิ่งท้าแข่งกันแบบนี้อย่าให้ผมนั่งมาด้วย ผมคิดถึงแม่!”
                ตีนผีลดระดับทันใด เด็กไม่ได้ห่วงตัวเองหรือดุด่าคนขับ
แต่บอกไพล่ลามถึงคนในครอบครัวอยู่ข้างหลัง โชเฟอร์ใจร้อนไม่เคยยอมใครบนไฮเวย์อย่างผม
ลดระดับความผลีผลามวู่วามมากกว่ามากไม่รู้ตัว
----------------

“ลมชอบที่พี่เหยี่ยวไปทานข้าวกับคนอื่นแล้วโทรบอกลมก่อน ทำให้ลมรู้สึกดีแล้วก็...วางใจพี่...นิดหน่อย” อมยิ้มพร้อมโอบรอบคอ
                คนนี้ไม่ค่อยทานข้าวเย็น มีบ้างที่ไปกับสองเจถึงจะยอมตามไปนั่งฟังเพลง
ดูบรรยากาศด้วย ไอ้เหยี่ยวก็ติดนิสัยโทรหาทุก 5 นาทีนะซิขอรับ

                  ผมถูกปล่อยฟรีมีเวลาสังคมของตัวเอง ความไว้เนื้อเชื่อใจฉานฉายครอบคลุม
ถูกฝึกไม่รู้ตัว คืบคลานเข้าใกล้เงียบเชียบ เหมารวมยินยอมพร้อมใจหมดสิ้น
...............
..................

...ถ้าที่ในงานดนตรี ที่เจนีวานั่น
...ถ้าผมกล้าเอ่ยปาก
...ถ้าผมกล้าฉุดรั้งตัวให้กลับมาด้วยกัน
ผมคงไม่ทนทุกข์ทรมานอย่างนี้

                  ตอนรอคอย...ฟ้ากับทักษ์เข้ามาบอกเรื่องลมเหนือได้ทุนเรียนต่อ
เจฟฟรี่โทรย้ำอีกรอบ ร่างกายเบาหวิวราวเลือดในร่างกายแข็งตัวตามอุณหภูมิอากาศ
กลวงหมดตัวและหัวใจ
                  สะพายสายรุ้งทอดรอรับเขาคนนี้อยู่...เพื่ออนาคตข้างหน้า ผมจะทำอย่างไรดี?

                  ถ้าหากเอ่ยปาก 'เรากลับด้วยกันเถอะนะ'
เขาคงไม่รีรอ ไม่ใยดีกับโอกาสสำคัญของชีวิตแน่
ได้แต่สงบปาก เก็บกักความปรารถนาในหัวใจไว้
ให้ลมเหนือตัดสินใจเอง...จะขวางไม่ได้

                 ได้แต่หลับตา ถ้าเลือก...อีกไม่ถึง 10 วันลมเหนือจะจากผมไป
เรียนจบค่อยตามไปอยู่ด้วยกัน ถึงตอนนั้นผมจะทำทุกอย่าง ทุกวิถีทาง
ให้เขากลับมาอยู่ในอ้อมกอดให้ได้...อีกครั้ง

                  วาดหวังอนาคตของเราสอง เลือกสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อคนของผม
เพราะความคิดอย่างนี้ วันเวลาที่จะไม่มีตัวลมเหนืออยู่ข้างกายมันอาจไม่เลวร้ายนัก

‘มึงต้องอยู่ได้ มึงต้องทนได้...แค่รอซักหน่อยแค่นั้น’  ได้แต่ปลุกปลอบตัวเองซ้ำไปซ้ำมา
กระทั่งอยู่บนเครื่องก็ปิดเปลือกตาไม่ลง พร่ำวนเวียนเหมือนคนบ้า
‘ต้องอยู่ได้ อดเปรี้ยวไว้กินหวานเพื่อวันเวลาสำคัญของคนที่รัก...มึงต้องทำได้ เหยี่ยวขาว’

                   ทุกอย่างไม่มีอะไรฟรี มีราคาที่ต้องจ่ายต้องแลก
หนอนตัวน้อยต้องถักทอตัวเอง ฝังร่างในห่อใยอันอ่อนนุ่ม ระยะดักแด้ซ่อนตัวเพื่อรอวัน
กลายร่างโผบินเป็นผีเสื้อแสนสวย ลมเหนือกำลังจะได้รับสภาวะแสนวิเศษอันนั้น
                   วางกล่องลงในอุ้งมือของพิทักษ์เทพที่เดินเข้าหา
แล้วผละจากมาอย่างเงียบงัน
.................
.......................

                  นั่นมันตอนนั้น...หากแต่ตอนนี้ ผมรู้แล้วว่าทำไม่ได้!
ผมไม่มีลมเหนือไม่ได้
ไม่มีร่างกายของลมเหนือไม่ได้
ไม่มีซักอย่าง...
                 ภาพพวกนั้น บทเพลงในวีดีโอเฉลยชัดแจ้งทุกอย่าง ตอกย้ำว่าตัวผมคงไร้ชีวิต
ไร้ลมหายใจ ในวันเวลาที่ไม่มีลมเหนืออยู่ข้างกายแล้ว...
แค่คืนนี้ นาทีนี้จะก้าวข้ามผ่านไปได้อย่างไร
ก้อนเนื้อในอกซ้ายเต้นตุบโหยหาจนไม่อาจทานไหว

                  ดวงตาคู่นั้น รอยยิ้มส่งมา อุ้งมือแตะไล้ วงแขนโอบรัด
แล้วเสียงกระซิบพรายพร่างเต็มไปหมด

‘ไม่ๆๆๆ อย่าไปคิดถึงมัน เหยี่ยว มึงต้องเข้มแข็ง มึงต้อง---’
                 เหมือนคนบ้าสร้างตัวตนหลอกลวงเป็นเพื่อนในจินตนาการ 
...ทำไงดี
...ทำยังไงดี!???
                  ต้องปิดสวิทซ์สมองซะ คิดถึงแอลกอฮอล์ตัวช่วย
อีกครึ่งชั่วโมงจะ 6 ทุ่ม จะข้ามไปสู่วันใหม่ จะผ่านพ้นวันเกิดผมแล้ว
อยากลืม อยากหยุดความคิดคำนึงให้หมด แม้ซักวินาทีก็ยังดี

                 ฝืนตัวลุกขึ้น คว้าเสื้อผ้าใกล้ตัวสวมใส่ ฉวยสิ่งของตามความเคยชิน
มือหยิบสร้อย จี้รูปเหยี่ยว! เหตุการณ์มันทำเรื่องลับหลังยังคาลูกกะตา

'ชิ...ไม่ปลุกกู ปล่อยให้เขาบอกรักอยู่ฝ่ายเดียว แปรพักตร์ไม่พอ ยังรู้เห็นเป็นใจต่างหาก' ไม่ติดอันนี้คือตัวที่พ่อให้ได้เขวี้ยงทิ้งแล้ว
('แกร๊ง~') โยนคืนที่โต๊ะ 'คืนนี้ไม่ต้องไปหรอก ไอ้นกทรยศ!' กระทึบเท้าตึงๆ ลงมาข้างล่าง
....................
......................

"พี่จะไปไหนครับ!?" ตี๋น้องหน้าตื่น ปากไว รีบร้อนซ้อนหมอนอิงให้อาหมวยหนุนศรีษะแทนตักตัวเอง
                  กายที่นอนแผ่เหลือมอยู่โซฟารับแขกอีกตัวใกล้กัน ผงกลุกขึ้นมามอง
ยังอยู่อีกเหรอวะ!?...ไม่มีแรงตอบโต้ ได้แต่เดินไปเปิดตู้เย็น รินน้ำดื่มดับกระหาย

"มึงจะออกไปไหน?" โจ๊กโผล่มาจากระเบียง เวรอยู่จะครบองค์ ขาดแต่เจฟฟรี่คนเดียว
“...” ไม่ตอบ ไม่อยากตอบ
“ผมไม่ให้พี่ออกไปไหนทั้งนั้น ต้องรอพี่เจฟฟรี่กลับมาก่อนนะครับ” เก็ทจริงจังยืนขวาง

                     (="=) ตัวเท่าลูกแมว ช่างกล้าหือกะกู

“ใช่ มันดึกแล้ว รอเจฟฟรี่ก่อน” โจ๊กอิดโรย นัยน์ตาแดงช้ำคล้ายผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
“นะครับ รอพี่เจฟฟรี่ก่อน” ไอ้เสาไฟฟ้ามันจะพระเจ้าเกินไปแล้ว เห็นพ้องคลองเดียวกันหมด
“งึ่มงั่ม...หมูอ้วน...”
“บี ไม่มีไรนะครับ นอนต่อนะ” หมวยน้อยงัวเงียตื่นมาขยี้ตา อากัปกิริยาเดียวกับคนๆ นั้น

                อาตี๋เล็กรีบเดินไปหา ลูบหน้าลูบหลังพึมพำบอกไม่มีอะไรจะให้นอนต่อ

“จาไปไหนอ่า?”
“ไม่มีไร ไม่ได้ไปไหน นอนนะครับ”
“อืม...งั่มๆ” เสียงครางเล็กๆ จับชายเสื้ออีกฝ่ายไว้ไม่ปล่อย ผมวูบไหว

                ถ้าเขาอยู่...ถ้าลมอยู่...กิริยาพวกนั้น
เจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมคงตามติดตอกย้ำไม่เลิกรา ต้องทนอีกนานเท่าไร ถึงเมื่อไรกัน
เกลือที่ว่าเค็มโดนน้ำก็น่าจะจางกลาย หรือว่าผมคิดผิด มันยังคงความเค็มเท่าเดิม
คุณลักษณะโดดเด่นไม่เหมือนน้ำตาล นั่นพอเจือละลายในน้ำกลับจืดจางลงเรื่อยๆ จนเห็นได้ชัด
 
                  ลมเหนือต้องไม่ใช่เกลือสำหรับผม อย่างน้อยก็ในเวลานี้
ขอให้ได้ลบหน่วยความทรงจำซักเสี้ยวเล็กๆ ก็ยังดี...หลับตาปิดสวิทซ์ร่างกาย
ตัวงอในความรู้สึกเพราะมันปวดหนึบก้อนเนื้อหน้าอกจนเกินทน
----------------

“กูจะไปกินเหล้า” ผมเผด็จการ
“งั้นไป กูก็อยากกิน!” ไอ้กาย กลายเป็นผู้ร่วมอุดมการณ์เพียงคนเดียว

                    ความรู้สึกบอกว่าเป็นกายเพื่อนคนเดิมของพวกผมกลับมา
ตั้งแต่มันเดินเข้ามาในห้องนี้แล้ว อะไรจะสำคัญเท่ามิตรภาพวะ

“เดี๋ยวครับพี่กาย รอพี่เจฟฟรี่กลับมาค่อยออกไปพร้อมกันนะครับ” น้องชายท้วงเสียงอ่อยกับพี่ชาย
“ทำไมต้องรอ ให้มันตามไปก็ได้” พี่ชายฮึดเถียงน้อง
“ไปกาย” จะลืมเรื่องบาดหมาง จะร่วมหัวจมท้าย ไหนๆ ก็ไหนๆ วะ!

“เหยี่ยว เจฟฟรี่กำลังไปรับเพื่อนมึงมา” โจ๊กสอด
“ใคร?” กายถามแทน
“ไอ้มิกกี้”
“ก็ดี ให้ตามไปที่ผับเลย” กายค่อยเป็นกายหน่อย ท่าทางมันคงอยากเหวี่ยงอะไรออกจากหัวเหมือนกัน

                     ผมเดินถึงประตู มือจับลูกบิดเตรียมพร้อม เก็ทวิ่งมาดัก พะวักพะวงต่อโทรศัพท์

“เดี๋ยวก่อนครับ ผมโทรแป๊บ” น้องยืนขวางบานประตู
“...” ผมชะงัก กายก็รอ
“คร้าบ พี่เจฟฟรี่ถึงไหนแล้ว!?/---” ถามคนในสายร้อนรน ส่งสายตาอ้อนวอนผม
"เก็ท" กาย
“เร็วๆ เลยครับพี่ครับ!/---” ไม่วางสายดีแล้วยังขัดขวางไม่เลิก เอาตัวบัง

“หลีก!” ผมเปิดประตูได้แค่แง้มบานเพราะติดโซ่คล้อง เสียงดังข่ม
“...(^.^”)...” น้องซีด ยิ้มแหย
“กูจะไปกินเหล้า ใครก็ห้ามขวาง!”  แล้วผลักบานผลั๊วะ!

                 ประตูเปิดกว้าง สายตาปะทะร่างสีดำที่ยืนตรงหน้า...จังหวะหัวใจหยุดเต้นชั่วขณะ!!!
       
********************************TBC by puppyluv

[rujaya]

ใครมา ใช่มิกกี้ที่เจฟฟรี่พามาหาเหยี่ยวหรือป่าว   

มิกกี้จะมาช่วยเหยี่ยวได้ใช่มั๊ยยยย  มาช่วยเหยี่ยวกันหน่อยยยยยย

คนอ่านลุ้นจะแย่อยู่แล้ววววววววววววววววววว

[roseen]

 

[woodong]

ใครอีกละเนี๊ยะ
 

[ขนมหวาน]

ปะทะกับครายยยยยยยยย ลุ้นเลย
คงไม่ใช่น้องลม ถ้าใช่จะจุดพลุฉลอง
แต่คงไม่ใช่เนาะ เนาะ ต้องทรมานพี่เหยี่ยวอีกสักหน่อย
(หรือทรมานคนอ่านไม่รู้) อีกสองตอน ณ อาทิตย์นี้
จะคลี่คลายมั้ย หรือต้องรออังคารโน้นนนนนนนน ลุ้นกันต่อไป

[golove2]

 เค้าเครียดดดดดดดดดดด

 

[boylove_yj]

 

คายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย



กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  ค้างงงงงงงงงง

[litlittledragon]

ใครอะ เพื่อนเก่าหรือว่าใครแล้วหรือ หวังลึกๆ ว่าจะเป็นน้องลม

[Donaldye]

มิกกี้หรอ! เอามาทำไมหว่า
ไม่ค่อยรู้สึกว่ามาม่าและ เพราะเราเริ่มอืด อิ่มแปร้! 

[yeyong]

ลุ้นจนบีบหัวใจเหลือเกิน เฮ้อ

[MiSS-U]

ใครร่างทะมึนนั่นน่ะ

เป็นลมจะดีใจมากๆ  แต่แวบคิดว่าเป็นมาเฟียอิตาลีคนนั้นรึเปล่า

รอวันศุกร์ค่ะ  เฮ้อออ  ค้างคามาก

บวกเป็ดให้ค่ะ

[sayhi11]

น้องลมเถอะ....
คิดถึงแล้วหายไปหลายตอนแล้ว