(***แก้ไขคำส่อติดเรท:15-01-2011)
(hotladyanyavee หายป่วยแล้วเหรอ น้องน้ำปั่นอย่าหักโหมนะ welcome welcome)
(both^^ รูปใหม่น่ารักน่าหยิกมั่ก)
(พรุ่งนี้ไม่อยู่ มะรืนหลังยาว เจอกันวันอังคาร ---happy valentine's ล่วงหน้า!)
**************************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน35 ลมตา
--------------------------------------
yeaw's
ตี 3 บนเตียงห้องนอนใหญ่
วงหน้าเนียน แสงไฟสีอ่อนจับต้องกำลังหลับสนิท ...
ผมไม่กล้าจะแตะต้องแม้เพียงปลายเส้นผม กลัวตื่น กลัวต้องเห็นหยาดน้ำตาอีก
เมื่อ 5-6 ชั่วโมงที่ผ่านมา...ที่โรงพยาบาลของลุง ร่างระหงเหมือนแก้วบางพร้อมปริแตก เหม่อลอย แก้มซีดมีรอยคราบน้ำตาเป็นสาย คุณแม่สุดที่รักของลมเหนือผ่าตัดแล้วยังไม่ฟื้น พวกเด็กๆ ผู้หญิงพักที่บ้านกองรวมกันอยู่ในห้องนั้นหมด เซ็งแซ่นกกระจอกนกกระจิบว่าเป็นมะเร็งที่ต่อมน้ำเหลือง ผมไม่มีเวลาถามไถ่เอาความจริงจากหมอหรือพยาบาลคนใดเพราะมัวแต่เฝ้าลูกที่หัวใจสลาย ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด
.....................
กว่าจะปลอบโยน พากลับมาที่ห้องคอนโดตอนเกือบตี 1 ได้เล่นเอาท้อไปหลายยก
"พี่เหยี่ยว แม่จะตายมั้ย แม่จะทิ้งลมไป ...ฮือ" มาถึงยังร่ำไห้ไม่มีน้ำตากับอกผม
"....ลมครับ" หาคำพูดไม่เจอ
"...พี่เหยี่ยว อย่าทิ้งลมนะ ...อย่าทิ้ง"
เสียงแหบ เบาบางราวกระซิบขณะวางลงบนเตียงนุ่ม แขนเรียวยังโอบรอบคอผมแน่น
"ให้ลมเป็นของพี่ นะครับ อย่าทิ้งลมไป" สะอึกสะอื้น ตาแดงช้ำไม่มีน้ำตาจะไหล
...ก้มจูบเบาหน้าผากมน เปลือกตาไล่มาที่พวงแก้ม ค่อยๆ ไล้เล็มริมฝีปากแห้งและเย็นชืด สอดเกี่ยวลิ้นเล็กๆ ให้อุ่นขึ้นทีละน้อย อ้อยอิ่ง
ละจากปากนุ่มที่ค่อยกลับชุ่มชื้น
"อา...กอดลมหน่อย" เว้าวอน อ่อนระโหย
"คนดี... " ผมจุกแปลบเสียดแทงหัวใจ อีกด้านกลับเต็มตื้นล้นปรี่ ลมเหนือเรียกหาผม
ที่พร่ำเอ่ยคำ 'ขอโทษ'ข้างหู คลอเคล้าริมฝีปากจูบซับน้ำตาให้มาตลอดเวลาที่ผ่านมา...กำลังจะได้รับการอภัย ยิ่งกว่านั้นคือ เค้ากำลังร้องขอกับตัวผมให้ปลุกปลอบขวัญร่างบอบบางในวงกอดนี้...ในเรื่องที่ผมถนัด ในเรื่องที่ผมเชี่ยวชาญ
"...ให้ลมเป็นของพี่เหยี่ยว ให้ลมนะ" ออดอ้อนไม่เว้นวาง
จูบดูดดุนผะแผ่ว เนิ่นนาน พรมทั่วผิวไม่เว้นที่ว่าง..แทนคำตอบ
ไม่มีรอยสะอื้นหลงเหลือ เสียงถอนหายใจยาวบางเบาเสมือนความเหนื่อยล้าถูกถอดถอน มือเรียวสวยไล้ต้นคอและแผ่นหลังของผม เผลอครางอือในลำคอเบาๆ ความปรารถนาตีตื้นไร้ทางต่อกร ประตูสวรรค์กำลังเปิดแง้มรอท่า
"เรียกพี่ ...ลมเหนือ" ผมกระซิบสั่ง ปลดเปลื้องอาภรณ์ออกช้าๆ ไม่เร่งร้อน
"เหยี่ยว...ขาว อืม"
"....อา-ใช่" ชื่อเดียวเติมกำลังใจผมฟูฟ่อง
"เหยี่ยว...ขาว" ชื่อเดิม ซ้ำๆ โยนเชื้อไฟประทุโชน
งับจูบบดบี้ตุ่มไตสีทับทิมยอดอก มือล้วงลูบไล้ส่วนล่าง แตะผ่านส่วนรุ่มร้อนที่อ่อนตัว ปลุกปลอบแผ่วผ่านให้ค่อยๆ เต็มตื้นอีกครั้งและอีกครั้ง
ไล่ประทับริมฝีปากกับหน้าท้องเนียบกระชับ สัมผัสเอวบางคอดทั่วทุกตารางนิ้ว
"อ่าร์.."
บีบเค้นก้อนเนื้อหนั่นบั้นท้าย ขณะลากไล้เขี้ยวฟันคมกับโคนขาอ่อนเนียนขาว ขบเม้มเบาๆ เรียกเสียงครางอือ
"ยะ เหยี่ยว อืมมม..."
เสียงครางรัญจวญ ลมหายใจขาดห้วง เริ่มหอบกระเส่าใบหน้าหงายพริ้มหลับตารับสัมผัสสะท้านอารมณ์
นิ้วเรียวสางขยุ้มเส้นผม อีกข้างจิกบีบท้ายทอย สลับวนเวียนถึงแผ่นหลังขณะผมก้มลงใช้ปากลิ้นรัวดูดกลืนความปรารถนากลางลำตัว
"อาร์ อะ เหยี่ยว.ว..ว" อารมณ์หวามไต่ทะยาน แอ่นตัวโค้งจะทานทนไม่ไหว ผมละปากใช้มือชักรูด เคลื่อนตัวขึ้นมาที่ใบหน้าอ้าปากกว้างแทรกจูบ รับเอาทั้งเสียงร้องครางและลิ้นร้อนฉ่ำนั่น
มือชักถี่เร็ว เสียงอื๊อในโพรงปากก่อนร่างกายใต้ร่างเกร็งกระตุก ปลดปล่อยของเหลวเต็มอุ้งมือ
ผมละริมฝีปาก ทอดมองคนใต้ร่างหอบหายใจแรงจนทรวงอกไหวกระเพื่อม ตัวอ่อนแรงคลายลงกับฟูกนุ่ม ใบหน้าหวานไร้ความเครียดปะปน ตาปรือปรอยตอนนี้คลอน้ำตา ผิวขึ้นสีลามไล่ลงไปถึงทรวงอก
.....
"อา...หาย ๆ -หายไป...หมดเลย" ถอนใจ พ่นลมหายใจยาวที่ติดขัด...โปร่งโล่ง แววตาแจ่มกระจ่าง ดวงหน้าสบายโปร่งเบาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
หึๆ เด็กโง่--- !!!
ผมยิ้มพรายก้มจูบซับริมฝีปากฉ่ำอีกครั้ง กระแสความหนักอึ้งที่บ่าจางหายกว่าครึ่ง
ความภาคภูมิใจค่อยๆ พอกพูนคืนกลับ ที่นึกโกรธ นึกโทษตัวเองมาตลอดโมงยามที่ผ่านมา... นาทีนี้กลับเจือจางหายลับไปอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะประโยคเบาราวกระซิบเพียงเท่านี้
...ผมทำให้เค้าวางความโศกเศร้าด้วยสัมผัสของผม
...ผมทำให้เค้าผ่อนคลาย เบาสบายด้วยบทรักของผม
...ผมทำให้เค้ามีความสุข...ด้วยตัวของผมเอง
นิ้วมือข้างสะอาดแทรกผ่านเรือนผมสีน้ำตาลเข้ม นิ่มละเอียดระผิวกายก่อนจรดริมฝีปากซ้ำ เน้นย้ำปลอบขวัญหายให้บินกลับคืน... ก่อนเริ่มบทใหม่ ขับพิษร้ายภายในที่เหลือน้อยยิ่งกว่าน้อยนั้น ...ให้พัดหายไปให้หมดสิ้น
ยกขาข้างหนึ่งเกี่ยวกระหวัดเอวแกร่ง พรมจูบคลอเคลียกับพวงแก้มนวล ขึ้นสีจัด
ใช้มือเปื้อนปาดน้ำเมือกลื่นเข้าเพื่อเตรียมพร้อม ค่อย ๆ สอดนิ้วเนิบช้าไม่บุ่มบ่าม อยากถนอมให้มากที่สุด
"อ๊ะ ...อา" นิ่วหน้า กระถดตัวหนี
"ชื่อพี่ ...ลมเหนือ ที่รัก" ปลุกปลอบกระซิบเลียติ่งหู
"อ๊ะ..เหยี่ยว ขะ..ขาว" เล็บเกี่ยวครูดผิวกล้ามให้เสียวซ่าน
เพิ่มสองนิ้ววนกดภายใน ใบหน้าแหวนแหงนหงาย ฉ่ำอารมณ์
"อ๊ะ..."
"อาส์ ที่รัก ...ช้าๆ"
เพิ่มนิ้วสุดท้าย ขาเรียวสองข้างตวัดรัดรอบเอวผมแน่น แอ่นกายขึ้นสู้บดเบียด ...คนข้างใต้พร้อมแล้ว
ผมกัดฟันกรอด เคลื่อนชักนิ้วออก จับสะโพกมนแน่น พยายามกลั้นหายใจดันความรุ่มร้อนของตัวเข้าไปเชื่องช้า ความอ่อนนุ่มกลับตอดรัดแน่นไม่หยุดหย่อน
"เจ็บ ...อื้อ" วงหน้าสวยคิ้วขมวดเม้มริมฝีปาก มือสวยบิดผิวเนื้อสะโพกผม
ใจหวิวสะท้านไหว อยากดึงความเจ็บปวดทั้งหมดทั้งมวลขว้างทิ้งไปให้หมด... หมดไปจากร่างกายของคน-คนนี้ คงเหลือไว้เพียงความพึงพอใจ เปี่ยมล้นด้วยความสุขอย่างที่สุด
จับข้อเท้าข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่า ช่วยอ้ากว้างขึ้นแม้เล็กน้อย
"ชู่ว์...ลมเหนือที่รัก ให้พี่เข้าไป...นะครับ" ขบเม้มกลั้นอารมณ์ประทุภายใน เน้นคำหวานขับกล่อม
เหงื่อหลั่งเป็นสายยิ่งกว่าขับเคี่ยวชิงชัยในสนามแข่ง รู้สึกสายตัวจะขาดจากการรัดรึง
ตอดถี่รัวแน่นจนผมสุดจะทนไหว
เสมือนความรัดรึงส่วนเชื่อมต่อของเรา ค่อยๆ ถอดถอนความทุกข์ระทมภายใน ให้คลายออกมาทีละขนดๆ เชื่องช้า
อยากยืดเวลาให้ไหลรินหยาดหยดแห่งความหวานนี้ออกไปชั่วกัลป์ชั่วกัลป์
ปล่อยแช่ค้าง ...กลายเป็นอีกฝ่ายที่เริ่มขยับรุกเสียเอง
"ให้ลม... อย่าทิ้งลมนะ" ผมระบายยิ้ม ค่อยๆ เคลื่อนขยับสะโพกแทนคำตอบ
ขย่มช้า เน้น ๆ ก่อนเร่งเร็ว สอดมือประสานระหว่างนิ้วกับนิ้ว กุมกระชับ ส่งแรงบีบสะท้อนกลับให้รับรู้ว่ามีผมร่วมทาง ...อยู่เคียงข้างตรงนี้...เวลานี้
"อีก...ซี๊ด"
"อาร์...แน่น อื้อ"
สองเสียงครวญครางประสาน บรรเลงเพลงสวาท
สลัดความรู้สึกทุกๆ อย่าง ทุกๆ ประการออก เวลานี้มีเพียงเราหลอมรวมเป็นหนึ่ง
เพลิงความใคร่ อารมณ์ร้อนรักพุ่งทะยาน ร่างบางเกร็งตัวกระตุก ขาเรียวเหนี่ยวรั้งร่างผมรัดแรง ฉีดของเหลวข้นคาวเปรอะทั่วหน้าท้องทั้งตัวเองและผม
รีบกดย้ำลึกตามติด มวลความร้อนถูกปลดปล่อยภายใน ...โลกทั้งโลกพร่างพรายสีขาวเจิดจรัส
ผมฟุบหน้าลงซบ ไม่ปล่อยอุ้งมือให้แยกจาก
ไม่เคยรู้สึกหลอมละลายรวมเป็นหนึ่งเดียวเท่านี้มาก่อน
...ครั้งเดียวที่ได้ปลดปล่อย
...ครังเดียวที่น้อมรับความทุกข์ทั้งมวลไว้
...ครั้งเดียวที่เติมเต็มซึ่งกันและกันลึกสุดขั้วหัวใจ
-------------------------------
และเป็นค่ำคืนที่ไม่มีวันลืม ทุกครั้งที่คนของผมนอนป่วยไม่สบาย ผมจะคิดถึงบทรักครั้งนี้เสมอ
ช่วงเวลาที่ได้ดึงความทุกข์ ความโศกเศร้ามาไว้ด้วยความเต็มใจ ก่อนเติมเต็มอีกฝ่ายด้วยเพลงรัก..ของเรา
ในวันที่คนๆ นี้ไม่มีใคร เป็นผมที่เขาเรียกหา...
'เหยี่ยวขาว' ของ 'ลมเหนือ'
*********************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2931344 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก