อีกที...เรื่องของรางวัลที่จะให้มือใหม่+มือทอง (อะคลิลิก ออน เฟรมผ้าใบ)
จะส่ง ปณ. ให้ราว X-mas เข้าปีเก่า-ปีใหม่โน่น
ช่วงนี้โจ๊กขอถ่ายรูปเก็บไว้ก่อน
ถ้าสะดวกส่ง PM หลังไมค์บอกชื่อที่อยู่มาได้เลย
บ้านใครน้ำท่วมอยู่ ยังเข้าไม่ได้ก็ติดไว้ก่อน
'เรารอได้' โจ๊กหมายมาดอย่างงี้
แต่ขอในประเทศ ต่างประเทศสายป่านไม่ยาวพอ ขออภัยด้วย
และคนเข้าใหม่ไม่ต้องล็อคอินเข้ามาก็ได้ หมดสต็อคพอดี
เดี๋ยวโมดุจะนอยด์ล็อคกระทู้ข้อหาปั่นหุ้น มะช่าย ปั่นกระทู้
('ค่อยภาคต่อนะ'---แอบกระซิบอย่างเบา เบ๊า)
เจฟฟรี่บอก 'เมิงรีดไถกูจนกรอบหมดแล้ว' พร้อมเบิ๊ดดังป๊าบ!!!(T0T)
จากใจ^^
**************************************************
ลมเหนือที่รัก พิเศษ#1 อรุณสวัสดิ์~
--------------------------------
yeaw's
เกือบบ่ายโมง ผมนั่งขอบเตียงสายตาจับจ้องร่างขาวที่กำลังหลับไหล
...เมื่อคืนฉากบอกรักดุเดือดองศาร้อน ทำร้ายร่างกายฝากความเจ็บปวดเล็กๆ ที่รอยบนลาดบ่า
วันแรกที่เจอจวบจนวันนี้ นาทีนี้ บนเตียงเดียวกัน
ผมเริ่มแตะต้องสัมผัสกาย เป็นเด็กคนเดียวกันนี้เอง
ลอบมองเชยชมลำคอ หน้าอก ต้นแขนอ่อนเปิดเผยเด่นชัด
ไม่รวมผิวภายใต้ผ้าห่ม หน้าท้อง ต้นขาแล้วก็แผ่นหลังเนียนละเอียด
รสชาติหอมนุ่มละมุนติดใจเหมือนเดิมเมื่อครั้งแรกสัมผัส
ไม่สิ เวลานี้สร้างกระแสกระสันต์มากมายกว่าหลายเท่า
ความทรงจำฝังกรุ่นกำจายติดรสในปาก น้ำลายสอจนต้องเดาะลิ้นเล่นพลางๆ
นั่นแค่เพศรสสัมผัสภายนอก ภายในใจผมเล่า...อดอมยิ้มกับตัวเองไม่ได้
เต็มตื้นหัวใจจนล้นปรี่ ไม่นึกว่าในชีวิตจะพบเจอกับคนๆ นี้
คนที่ใช่...อย่างแท้จริง
แหวนทองคำขาวเกลี้ยงเกลา วาววับประดับนิ้วนางข้างซ้ายบ่งชี้ ไม่ได้ฝันไป
ริมฝีปากเผยอนิด ๆ ลอบกลืนน้ำลาย แพขนตากะพริบไหว
เปิดเปลือกตาขึ้นมาสบตาช้าๆ มีเพียงผมคนเดียวในคลองจักษุนั้น
"อรุณสวัสดิ์...ที่รัก" คนเพิ่งตื่นประดับมุมปากยกยิ้ม อ้าแขนชูให้กอด
"อืม..."
"หึหึ" ใครจะปฏิเสธ สูดกลิ่นแก้ม ซอกคอ ตัวหอมอบอุ่นนุ่มนิ่ม
"อื๊อ" ยังงัวเงียไม่หาย
"น้ำไหม?" กระซิบข้างหู หัวทุยพยักหน้าช้าๆ ถูไถกับบ่าผม
ค่อยประคองขึ้นเอนนั่ง ป้อนน้ำแก้วใหญ่ถึงกลีบปาก ดื่มอักอึกหมดแก้ว
ผมจูบหน้าผากประทับตรา เก็บแก้วก่อนหันมาสวมกอดอีกครั้ง
วางมือนวดแผ่นหลังให้ เอนตัวอ่อนซบกับย้วยแปะกับอกกว้าง ครางอือพึงพอใจ
แอบหัวเราะเบาๆ โดนเอาใจหน่อยแล้วอ้อนกลายเป็นแมวขี้เซาอ้อนไม่เลิก
ชั่วครู่ใหญ่ค่อยประคองเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ
กลับออกมาเจอผมเตรียมเบรคฟัสอินเบดเรียบร้อย
"มาเร็วเจ้าหญิง" ผมยืนรับหน้าห้องน้ำ พากลับมาที่เตียงใหม่...ยิ้มกว้างแก้มใส
ยินยอมวางมือกับมือใหญ่ให้เกาะกุม
ป้อนเด็กหิวโซ ริมฝีปากแดงอ้ารับหมด เกือบค่อนจานถึงป้อนกลับผมมั่ง
...(^^)...มีความสุขชะมัด
"ไมห้องมันพังๆ กระจกก็หาย" กวาดตามองรอบ ๆ
"เอ่อ..." ผมเหงื่อตก
ข้างล่างฝีมือตี๋หมวยช่วยกันตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนข้างบนผมเพิ่งจัดการ
ตั้งแต่ตื่นมาตอนเที่ยงแล้ว ยังเหลือหลักฐานเห็นๆ
"พวกพี่มาฉลองแล้วเมาอาละวาดเหรอ" ตาใสถามเรื่อยๆ ไม่เอาความ
"หะ...อ่าครับ" เมาดิบน่ะ แล้วก็ฝีมือพี่คนเดียวล้วนๆ ไม่ต้องยืมมือคนอื่น
แม่บ้านโทรขึ้นมาตอนสายก็บอกปัดยังไม่อนุญาตให้เข้ามา
สิริรวมระยะทำใจแป้วเป๋ก็เกือบครบอาทิตย์พอดี เน่าใช้ได้
"ก็ดีนะครับ กิ๊กลมกับห้องสุดที่รักไม่เป็นไรเลย ทะเลของลมด้วย" หนอย...ไอ้ศัตรูหมายเลขหนึ่งตลอดกาล
"พี่ปิดห้องไว้ เลยไหลมาใช้ห้องน้ำห้องนี้" กลืนขนมปังปิ้งเอื๊อกติดคอ ต้องตบน้ำส้มตาม
"งี้ลมจะไปหาแม่ได้ไง ต้องเก็บกวาดทั้งวันแน่" เพลียงั่กขนาดนี้พี่คงยอมหรอก
"ไม่ต้องครับ พี่บอกแม่บ้านแล้ว เราไม่ต้องทำอะไร"
"งั้นไปบ้านแม่กัน"
คุณนายรมย์ฤดีตัวการใหญ่ จะแย่งคนของผมอีกคน
ตื่นมาต้องปวดหัวคิวทองเลยรึนี่
(Y^Y) กูอยากอยู่ฮันนีมูนดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์
ขมมานานอยากได้รสหวานเติมใจ
...............
.....................
"วันนี้คุณแม่ไม่อยู่ ไปสัมมนาที่โรงแรมแถวภูเขียวโน่น มีแต่น้องอยู่เต็มบ้าน"
"แม่บอกให้ไปเอาของขวัญให้พี่เหยี่ยวตั้งนานแล้ว" เด็กเปลี่ยนหัวข้อ อ้อมเส้นทางหาเรื่องจะไปให้ได้...
บอกผมตั้งแต่ก่อนสอบ ยุ่งอยู่เลยไม่ได้ไปเอา ช่วงนี้คุณนายจะไปสัมมนา
โทรหาใครไม่ติดเลยได้ใช้บริการมิตรอย่างไอ้กายนำส่งถึงห้อง เมื่อคืนนี้เอง
"ถ้าอันนั้นได้มาแล้ว นี่ไง" ยกกล่องไม้สีคล้ำซีดจากชั้นวางหัวเตียงใกล้ๆ
"ห๊า กล่องนี้ของลม แม่ให้มาได้ไง!?" ฉวยไปกอดหมับ ก้มหน้างุด ใบหูเล็กๆ สะอาดสะอ้านแดงก่ำ 555
"ไม่รู้ล่ะ คุณแม่บอกนั่นของขวัญวันเกิดพี่" เอื้อมจะแย่ง รีบหมุนตัวหนีหันหลังให้
"ได้ไง นี่ของลม อย่าบอกนะว่าเปิดดูแล้วอะ" มีเอี้ยวหน้ามาถามตาขวาง
"หึหึ" โบกสมุดพกขนาดเล็กสีฟ้าซีดแทนคำตอบ
"อ๊า เอาคืนมานะ โอ๊ย!" โผนตัวคว้า กะจะแกล้งต่อหรอก แต่ท่าทางกุมขมับ
หัวหัวตาป้อยเลยยอมยื่นให้โดยดี
มือสวยคว้าใส่กล่องปิดฉึบ ซุกใต้หมอนกดไว้มิด 555
จะใจร้ายให้พี่นอนหนุนกล่องความลับแพนโดร่าแทนหมอนเชียวหรือที่รัก
"ซ่อนไว้พี่ก็หาเจออยู่ดี คุณแม่บอกให้พี่ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่ ของลมต่างหาก”
“คร้าบ แต่เอ...ยังไม่ได้ลองแกงเขียวหวานนะ" เคาะนิ้วครุ่นคิด
ในสมุดคู่มือฝึกเหยี่ยวขาวนั่นเขียนสูตรต้มยำกุ้ง ผัดไทย แกงเขียวหวาน
น้ำพริกกุ้งเสียบ น้ำพริกลงเรือ แล้วก็สูตรของหวาน บรรดาเมนูของโปรดสมัยเด็กของผมเพียบ
ข้อมูลจากประวัติจุลสาร เป็นแมกกาซีนเล็กๆ จัดทำกันในโรงเรียนมัธยม
หัวข้อป๊อบปูล่าร์สตาร์ของฉัน นักกีฬาบาสเกตบอลรูปหล่อสุดฮอทถูกสัมภาษณ์ยกทีม
"พี่เหยี่ยวอะ เปิดดูแล้วจริงด้วย"
"ก็บอกของขวัญวันเกิดพี่เหยี่ยว แล้วก็ไม่ได้เขียนนี่ว่าเป็นไดอารี่หรือความลับห้ามเปิด พี่ก็เปิดซิครับ"
"ไม่ต้องเลย ลมจะโกรธพี่ ไม่พูดด้วย"
"อะไม่แกล้งแล้วครับ ทานต่อนะ" ป้อนองุ่นดำลูกโต
‘งั่ม!’ แกล้งงับนิ้วกูเกือบขาด
"ว่าแต่...เมื่อไหร่จะได้กินน้อ" แอบหยอด
"อื๊อ ไหนว่าไม่ไง!?" ตาเขียวปั๊ด
"คร้าบ 555" แค่อยากเห็นตาดุ คิ้วผูกโบแต่เขินอายจัด น่ารักแบบนี้ไม่วอแวยังไงไหว
คงอิ่มจริง ยกน้ำจิบ ผมกดรีโมทลดระดับเสียงเปลี่ยนเพลงที่เพิ่งจบพอดี
เป็นเครื่องเล่นอย่างเดียวที่อนุญาตให้อยู่ในห้องนอนได้
วิสาสะเก็บกล่องความลับไว้ข้างเตียงที่เดิม โดดคลุกร่างหอมนอนหนุนตัก
อยากอยู่อย่างนี้ทั้งวัน
...................
........................
สางนิ้วเล่นเส้นผมของผมแผ่วเบา เอ่ยถามเรื่องคาใจ
"ถามอะไรได้ไหม?" ผมเริ่ม
"ครับ?"
"ตอบตามตรงนะ"
"คร้าบ เป็นไม้บรรทัดเลย" ยิ้มหวาน ค่อยสว่างไสวหน่อย
"ลมชอบพี่ตั้งแต่เด็กๆ เลย? "
"เอ่อ...อือหึ๊" หน้าแดงอึกอักพยักหน้า
"ตั้งแต่เมื่อไหร่?"
"ต้องบอกอีกเหรอ เคยบอกพี่วันก่อนโน้นที่คอฟฟี่ชอปไง"
"อยากฟังอีก ชัดๆ นะครับ" ลุกขึ้นมานั่งซ้อนหลังโอบกอดไว้ในวงแขน จูบเส้นผมหอม
"อืม...ก็ตั้งแต่เด็กๆ แค่เจอพี่เหยี่ยวครั้งแรก" หลบตาแต่ทันเห็นประกายระยิบระยับยิ้มพราย
"งั้นเชียว..."
"ครับ ที่สนามบาส โดดชู๊ต...เก่ง" นัยน์ตาลอยเคลิ้มฝัน
“ก็เก่งทั้งทีม เบอร์ 4-5-6” ลองแย๊บว่าเรื่อย
“ไม่อะ เบอร์ 7 เก่งสุดต่างหาก” 555 ชัดเป๊ะ หมายเลขเสื้อผม ลักกี้นัมเบอร์
“ไม่ใช่ 12 ไอ้กาย” หยั่งเชิง
“หา พี่กายไหน เบอร์ 12 น่ะพี่กัปตันต่างหาก พี่กายไม่ได้เล่นไม่ใช่เหรอ!?” ตาโตย้อนถาม
(O-0) ผมเอ๋อชั่วขณะ
“เสื้อเบอร์ 12 กาย-กีรติ เพื่อนพี่ พี่ชายไอ้เก็ท!” จะหลุดหัวเราะก้อง
“ไม่โกหกแน่นะ?”
“ไม่ นี่เรื่องจริง” รีบพยักหน้ารับแข็งขัน
“จริงง๊ะ!?” เสียงสูง ผมหัวเราะเลย
"จริง!"
“อูย พี่เหยี่ยวอย่าไปเล่าให้พี่กายฟังนะครับลมตายแน่ เก็ทนะไม่เท่าไรแต่ถ้าบีกับพี่โจ๊กรู้นะ เอาลมคอขาดชัวร์” หน้าสลดมาก ท่าทางเรื่องจริง
แรกสุดมิกกี้เป็นกัปตันทีม แต่เพราะนิสัยเลือดร้อนมุทะลุ
โดนจับฟาล์วบ่อยไม่พอยังพาเพื่อนโดดซ้อม ตำแหน่งเลยเอกฉันท์มาที่ไนซ์กาย
โดยจำเป็นภาคบังคับจากโค้ชและเพื่อนร่วมทีม
“555 ไม่รู้จริงเหรอ” ผมคล้ายท้องฟ้าสีฟ้าหลังเมฆครึ้มลอยหายไป
“เพื่อนบอกว่าพี่กัปตัน ลมก็เข้าใจอย่างงั้นตลอด ไม่คิดว่าคือพี่กาย...มิน่า หน้าตาคุ้นๆ
ดีนะพี่เหยี่ยวบอกก่อน เผลอคุยเรื่องนี้ได้ปล่อยไก่ตัวเบ้ง อย่าเล่าให้ใครฟังนะครับนะ” บานยาวแสดงว่าร้อนตัวจัด
“ก็ได้ครับ แล้วเจฟฟรี่ล่ะ?”
“พี่เจฟฟรี่น่ะรู้ แต่เอ...เบอร์ 4 รึ 5 หว่า แหะๆ ลมจำไม่ได้ แต่สองเบอร์นี้ชัวร์ ไม่คนใดก็คนนึง” นี่อีกคน เจฟฟรี่รู้คงหักคอน้องอีกรอบ
“มิกกี้เบอร์ 4 ...เจฟฟรี่เบอร์ 5”
“เบอร์ 5 จำไว้ๆ” งุบงิบท่องเอาโล่ห์ แสดงว่าไม่อยู่ในสายตาจริงๆ
สองคนนั้นคู่หูแผดนรก ตัวสูงไล่เลี่ย ผมน้ำตาลออกแดงสกินเฮดทั้งคู่
ฝรั่งเหมือนกันอีก ต่างเจฟฟรี่ตาสีเทาฟ้า มิกกี้ตาสีน้ำตาล
โค้ชยังเรียกชื่อผิดต้องบอกเบอร์เสื้อแทนคิดดู
“แล้วพี่ล่ะ?”
“ก็ 7 ไง~” ยิ้มกว้างเขิน ฟ้ากระจ่างดวงอาทิตย์สว่างสดใส
ใช่ผมจริงๆ ด้วย ยะฮู๊วววววว^^
-------
“เสียงเปียโนตอนเย็น พวกชมรมไม่ซ้อมแต่พี่ได้ยินเกือบทุกวัน ลมของพี่ใช่ไหม?” ล้วงลึกอีกข้อ ปลื้มซะไม่มี
“ทำไมรู้ล่ะ ฮิ~เพื่อนให้ของขวัญ ตามเกาะขอบสนามเชียร์ ลมเล่นเพลงเด็ดๆ ให้ฟัง”
“แอบบอกชอบพี่ผ่านเสียงเพลง ใครเขาจะรู้” กดจมูกหอมแก้ม จะน่ารักกว่านี้มีอีกไหม
“ลมรู้นี่ เลือกเพลงที่เขี้ยวที่สุด ที่เหลือก็ซ้อมๆๆ ฝึกตัวเอง ได้เพลงใหม่ๆ เพียบ”
"อ้าว นี่แอบชอบแบบไหนเนี่ย" ไอ้เหยี่ยวเสียเซลฟ์เล็กน้อย
"ชอบทั้งคู่ไง วินๆ ทั้งสอง สามเลยด้วย"
"สามไหน?"
"ซ้อมเปียโน ได้ต่อเพลง แล้วก็บอกชอบพี่ อ้อ ลมชอบเองสี่ เห็นมะครบเลย" ยิ้มกว้างชูสี่นี้วเต็มสี่ห้องหัวใจ
ท่าทางผมคงแย่งตำแหน่งสุดที่รักอันดับหนึ่งไม่ได้ของแท้
“ขี้โกง ไม่ทันรู้เรื่องกันเลย ใกล้กันแค่ผนังกั้น”
“รู้ก็แย่แล้ว แฟนคลับเยอะ แถมพี่ก็เปลี่ยนคนเป็นว่าเล่น ทั้งสวยทั้งหล่อ น่ารักเพียบเป็นกระตั๊กขนาดนั้น ลมเป็นเด็กกะโปโล ถ้าเจอกันจังๆ พี่เหยี่ยวได้ไล่ส่งด้วยซ้ำ”
“เราเลยไม่เจอกัน...”
“ครับ...เก็บไว้ในใจ เป็นความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง” เด็กน้อยสารภาพ
มิน่าถึงร้องเพลง ’ตัวเปล่า’ ไม่ได้ พยายามกี่ครั้งก็ร้องไม่จบ
ผมถูกรักมากล้นขนาดนี้เชียวหรือ
ค่อยโอบรัดวงแขนแน่น อยากให้รู้ว่าอยู่ตรงนี้ เลือดเนื้อตัวตนจริงๆ
เป็นเหยี่ยวขาวของลมเหนือ
“ไหนว่าต้องบอกรักทุกวัน?”
“อะไร?” ยิ้มเขิน หันมาถาม
“คู่มือฝึกเหยี่ยวขาวเล่มเล็กๆ” ทวงซะ
“ฮิ~ม่ายบอก ไม่ต้องรู้แล้ว” เอนตัวหนีผม หัวเราะเสียงใส
“บอกหน่อย แอบบอกพี่ตอนไหน อยู่ด้วยกันทั้งวันปากแข็งขนาดนี้ เอ...รึว่าแอบบอกตอนกลางคืนตื่นนอนใช่ไหม~จุ๊บ~” หลอกแกล้งเด็กสนุกชะมัด
“บ้าดิ ตอนไหน ไม่มี๊ ไม่ได้ยินหรอก พี่เหยี่ยวหลับเป็นตายขนาดนั้น” เผยไต๋
“ฮั่นแน่! ตอนพี่หลับจริงด้วย อย่างนี้ไม่เก่งจริงนี่นา”
“ม่ายอาวววว 555” กลบเกลื่อนเขินแดงทั้งตัว
“ไม่เอาได้ไง ต่อไปนี่ต้องบอกทุกวัน ต้องพูดให้ยินกะหูตอนรู้ตัวด้วย ไม่งั้นโดนลงโทษหนัก”
“อูย เผด็จการ”
“จะเผด็จการกับลมของพี่คนเดียว”
“...” มีกัดปากแดงฉ่ำ ผมจุ๊บเบาๆ
“นะครับ อยากยินจากปาก”
“แล้ว...พี่เหยี่ยวไม่เบื่อ”
“จะเบื่อทำไม”
แต่ละวันอยู่ด้วยกันมีแต่เรื่องตลอด
หาเหตุให้ขับเคี่ยวคิดแผนเอาชนะร้อยแปด
เป็นบ้าตายวันละหลายรอบ สนุกจนเสพติดขาดไม่ได้
“ลมกลัว...พี่เหยี่ยวจะเบื่อ” หน้าม่อยเสียงอ่อย
“บอกแล้วไงที่รัก” กดจมูกหอมต้นแขน ปลอบประโลม
“ลึกๆ แล้ว ลมกลัวว่าถ้าบอกพี่ไป มันจะเป็นการผูกมัดให้พี่ต้องทนอยู่กับลม เพราะจำใจ
เพราะสงสาร สู้อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ วันข้างหน้าพี่แต่งงานหรือมีคนอื่นจะได้ไม่ต้อง---” น้ำตาคลอ
กลืนสะอื้นพูดต่อไม่ได้เพราะผมจูบปิดปาก...เนิ่นนานกว่าจะคลายให้หายใจ
รับรสองุ่นติดปลายลิ้นให้หวาบหวาม
“เราแต่งงานกันแล้ว ตกลงกันแล้วไง ชู่ว์” ดึงศีรษะเล็กๆ ซบกับบ่าตัวเอง
“พี่เหยี่ยว---ฮึก!”
“ชู่ว์~คนเก่ง ไม่ร้องนะ พี่จะขาดใจตายทุกที” จูบแก้มซับน้ำตา จรดหน้าผากมน
กอดโยนตัวเห่กล่อมเด็กขี้แย คิดมากมาตลอดไม่ยอมให้ผมรับรู้ความจริง น่าตีให้ตาย
................
....................
ซุกอกอุ่นผมนิ่งนาน ก่อนเอ่ยถามเบาๆ พังกำแพงในใจผมล่มสลาย
“ลมดีพอสำหรับพี่เหยี่ยวไหม?”
“ที่สุด...” ผมหลับตา สูดกลิ่นหอมจรุงคุ้นเคย
อยากกลืนกินคนนี้ไว้ทั้งหมด ได้กลายร่างเป็นคนๆ เดียวกัน
...ให้หัวใจเต้นดวงเดียวกัน
...ให้ลมหายใจเข้าออกเดียวกัน...ตลอดนิจนิรันดร์
“ต่อไปในวันข้างหน้า ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนๆ
ความรักของเราจะมีแต่พอกพูน เพิ่มมากขึ้นๆ
วิญญาณรักจะโหยหากัน ไม่มีวันหมด ไม่มีวันพรากจาก
เราจะอยู่ด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุข
ก้าวไปพร้อมกัน...พี่เป็นของลมคนเดียวแล้ว...คนดี"
"สัญญา?”
"สัญญา!" ผมกระชับอ้อมกอด หัวใจอบอุ่นไม่หนาวเหน็บอีกต่อไป
“ลมรักพี่เหยี่ยว”
“พี่ก็รักลม...ลมเหนือที่รัก”
จุมพิตแสนหวาน หลอมละลายหัวใจรักสองดวงให้เหลือเพียงหนึ่งเดียว
*******************************thanks for all^^
เครดิตรูปจาก theitalianไวน์คอนเนคชั่นดอทคอม
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2934245 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก