ตอน37 เจอกิ๊ก (ศึกใหม่ใสกิ๊ก -^-!!!)
-------------------
Yeaw’s
"พี่เหยี่ยวคร้าบบบบ ตื่นเถอะ"
"อื้อ..." ไม่เอาจะนอน
"พี่เหยี่ยว ...สายแล้ว" อย่าหวัง
เงียบเสียง รู้ว่าคนนี้ไม่เคยเซ้าซี้ให้รำคาญ น้อยครั้งที่จะใส่อารมณ์บูดกับผม...สบายจาย
อ๊า...จะได้หลับต่อ (แอบหรี่ตามองจุดแสงสีฟ้านาฬิกาไฮเอนด์ข้างผนัง 10 โมงเช้า)
นึกถึงเมื่อวานซืน...พาคุณแม่ออกจากโรงพยาบาลกลับบ้าน ผมต้องหง่าวหน้าที่สารถีขับรถให้บรรดาน้องผู้หญิงนั่ง แม่เค้ากับลูกเค้าโดนฉกนั่งคู่ไปกับรถคุณลุงหมอ เล่นเอาจี๊ดเล็กๆ มารอบนึงล่ะ ถึงบ้านเจอน้าอรกับบรรดาเพื่อนที่ทำงาน-เพื่อนบ้านละแวกนั้นแห่ต้อนรับยิ่งกว่าบุคคลสำคัญ
ขากลับได้ตุ๊กตาหน้ารถกลับคืน ผมค่อยยิ้มได้หน่อย...เสร็จเรื่องไปเปลาะ
มือเรียวออกแรงพลิกตัวผมนอนคว่ำ (เพราะผมยอมหรอกน่า)
ค่อยๆ กดนวดท้ายทอย ลูบวนต้นคอศรีษะลงน้ำหนักพอดีๆ ก่อนเน้นย้ำลงหลัง ไหล่ ลากต่ำถึงบั้นเอว กดนวดช้าๆ นุ่มนวล
ค่อย ๆ ฟื้นตื่นเต็มความรู้สึก ไม่เคยมีใครทำให้ผมแบบนี้มาก่อน อา---ช่างสบายจริงๆ คำว่าสุขารมณ์คือตอนนี้ชัดเลย
ผมลอบยิ้มอยากให้นวดต่อ ถ้าต่ำอีกนิดจะยอดเยี่ยม เหยี่ยวน้อยกำลังผงกหัวรอ
“...พี่เหยี่ยว” คงเมื่อย เลยจับตัวผมพลิกนอนหงาย กลั้นหน้านิ่งไม่ลืมตาแต่โอนอ่อนร่างกายตาม
“สบายมากกกก ไม่ยอมลุกเลย!” น้ำเสียงแกล้งหยอกกึ่งประชด
“อุ๊บบบบบบ...” จุกที่ท้อง แอบหลิ่วตามาดูข้าง เจอนั่งคร่อมตัวทับหน้าท้องเต็มๆ เท่านั้นไม่พอ กำลังดัดนิ้วหลิ่วตา ประกายวิบวับร้ายๆ ปากจู๋เชิดเล็กน้อยยยยยยย
รู้สึกว่า---อาจจะโดน-----
“อ๊ากซ ซซซซซซ 555555555” ผมดิ้นพร่าน เล่นจ๊กกะจี้พรมครบสิบนิ้วรุมสีข้าง ซี่โครง ซิกแพคยันขาอ่อน ไม่หลุดหัวเราะก็ตายด้านแล้ว
“ฮื้ยยยยยยย.../อ๊า อย่านะ” ผมจับพลิก โดนคร่อมใต้ร่างเรียบร้อย แกล้งเอาน้องชายแท่งหย่าย—ย ถูไถขาอ่อนด้านใน
หน้าซับสียิ่งขึ้นสีจัดเข้าไปอีก...หึๆๆ
ผมก้มฟัดแก้มหมั่นขี้ยว ล็อคแขนอยู่ในกรงหนีไม่ได้
“ตุ๊บบบบบ!/โอ๊ยยยยยยย...” ไอ้หมอนทรยศ!!!
“สม ต้องโดนแบบนี้ล่ะ ไม่ยอมตื่น.../เล่นพี่เหร๊อ—ออออออออออออ/...อ๊า” บนเตียงเกิดสมรภูมิย่อยๆ ผมโดนถีบ ต่อย ตี ฟาดด้วยหมอน
เสียงหัวเราะเสียงตะโกนก้อง กว่าศึกสงบก็โน่น วิ่งตึงๆ ลงไปจอดที่โซฟานั่งเล่นข้างล่าง
..................
......................
“ฟู่.../555”ถอนใจยาวสนุกจนลืมตื่น ทรุดนั่งหอบหายใจ ทำท่ายกมือขอยอมแพ้ เล่นคว้าของแข็งเชิงเทียนทั้งอัน ...ไม่ไหวครับ แผลกระจกจิ้มที่แขนยังทำผมโกรธตัวเองไม่หาย ถึงจะเล็กๆ กระจิ๋วหลิวก็เถอะ
วางมือ โยนอาวุธไว้แถวนั้น อีกฝ่ายอ้อมพนักหลังโซฟา เข้ากอดรอบคอ ลูบคางแมวเล่น
“แฮ่กๆ อ่า ซิลเวสเตอร์ตัวโต.../อืม-ม--ม” แมวดำกับนกสีเหลืองงั้นเหรอ
เห็นพี่เป็นแมวเหมียวหน้าโง่ไล่จับทวิสตี้รึไง ได้แต่ฮึ่มฮั่มครางในลำคอพอใจไปมา
“พี่เหยี่ยวตื่นแล้ว.../อือ หึ๊...” ตื่นแบบได้ออกกำลังเล็กๆ ด้วย กะลังเพลิน โดนกอดรอบคอจากข้างหลัง หอมแก้มฟอด—ด
ว๊าว โดนหอม ...รู้สึกดีจัง!
“ป่ะ ...อาบน้ำ ทานข้าว ไปข้างนอกกัน”
“ไปไหน ม่ายปายยยยยย...” ผมงอแง ยกแขนข้ามพนักโอบตัวนิ่มไว้
“ไม่ไปจริงๆ ง่ะ” หน้าสวยไม่ยิ้ม ริมฝีปากยังคลอเคลียแนวคางผม
“ไม่!” เด็ดขาด-พอๆ กับอีกฝ่ายผละออกเด็ดขาดกว่า เดินไปโต๊ะทานข้าวคว้าเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินสดกับกระเป๋าเป้ใบเล็ก
“งั้นลมไปก่อนนะครับ ข้าวตั้งโต๊ะแล้วทานได้เลย”
“ได้ไง---!?” ผมมองร่างบาง กางเกงยีนส์อ่อนสีขาวมีกระเป๋าเต็มทรงเดินป่า เสื้อยืดขาวข้างในกำลังรูดซิบเสื้อแขนยาวมีฮูดสีน้ำเงินสดขลิบเส้นขาว ดูดีเหมือนหลุดจากแคตวอล์ค น่ารักแบบนี้หาซื้อให้อีกดีกว่า
...แต่ช้าก่อน แต่งตัวพร้อมรบแบบนี้จะออกไปข้างนอกแน่ เฮ้ย... จะทิ้งกูเป็นแมวหง่าวนอนเฝ้าห้อง นี่เหยี่ยวขาว-ไม่ใช่ซิลเวสเตอร์ว๊อยยย!!!
“จะไปไหน?” ลุกพรวดเผลอขึ้นเสียง นึกได้รีบลดโวลุ่ม เป้ใบเล็กสีแดงคล้องบ่ากำลังสวมนาฬิกาสีขาวที่ผมซื้อให้
“นัดเก็ทไว้ไงครับ พี่เหยี่ยวหาข้าวเที่ยงทานเองนะอาจถึงเย็นด้วย ...ลมคงอยู่ยาววววว”
“เฮ้ ทิ้งกันได้ไง!?” เริ่มนึกออกรำไร ไอ้เก็ท ไอ้ตัวการ!!!
“ถ้าลมไปเองต้องรีบแล้ว เส้นลาดพร้าวรถติดมาก ไม่ทันนัดร้านเอสไบค์พอดี” ชูแผนที่เส้นทางรถเมล์กรุงเทพไม่สนใจผม
เช๊ดเข้---จะทิ้งกูไปหากิ๊ก +^+ (ดูมึงไม่สำนึกผิดเท่าไหร่เลยนะเหยี่ยว ทำเค้าเป็นแผลไม่ใช่เหรอ)
“ไหนว่าจะไปด้วยกัน?”
“เมื่อกี้บอกไม่ไปนี่ครับ ลมนึกว่าพี่มีธุระด่วน” จะเดินไปถึงประตูแล่ววววววว ...โดดขวางซิครับ ปล่อยไปได้ไง
“โอ๋ๆ ขออาบน้ำแต่งตัวเร็วจี๋ เดี๋ยวเดียวลงมานะครับ” กะจะโยกโย้อยู่หรอกแต่หน้าเฉยจริงจังท่าทางพร้อมเบ็ดเสร็จ เลย---ไม่ดีกว่า
“ไม่เป็นไรครับ ลมไปเองดีกว่า”
“น่านะ พี่อยากเจอกิ๊กของลมด้วย รอมาตั้งหลายวัน”
“อือ ...ให้ไว” ตาสวยจ้องเขม็ง โดนผมขโมยหอมคืนหนึ่งฟอดดดด
“ครับผ๊ม ---ทานข้าวรอก่อนเลย” ตะเบ๊ะขึงขัง ฉวยเป้จากไหล่หิ้วติดมือไปเป็นตัวประกัน
***********************************
yeaw's again
ตอนนี้จะบ่ายโมง ร้านเอสไบค์
ผมไม่มีกะใจร่วมกับงานรื่นเริงตรงหน้า ข้าวต้มหมูสับเมื่อสายหายไปตั้งแต่ก่อนเที่ยง ตอนนี้หิวซกปนหงุดหงิดเป็นที่สุด
อยู่ที่ร้านไอ้เด็กบัดดี้บอยมาเกือบจะ3 ชั่วโมงได้ ไอ้เก็ทกับเด็กแสบนั่นได้ฟิคเกียร์คนละคัน สีน้ำตาลทองคัน สีขาวคัน ตอนแรกจะไม่ยอมเอาจะเก็บตังค์ซื้อเอง พอผมกระซิบ "ของขวัญขึ้นบ้านใหม่ระหว่างลมกับพี่เหยี่ยว" คราวนี้ยิ้มอาย
เจือกโดนไอ้บอยยุเอารุ่นลิมิเต็ด เอดิชั่น พร้อมออปชั่นเสริมเพียบ
...จักรยานบ้าไรวะ ราคาเฉียดแสน!!!
"ถ้าเล่นกันจริงๆ ถึงสามแสนก็มีนะครับพี่" ไอ้บัดดี้บอย ไอ้ปลาดุกตากแห้งบอกป๋าดันอย่างผม
...ถ้าเป็นกันดั้มกูว่าไปอย่าง +^+!!!
"ให้ช่างประกอบให้เลยนะครับ ขึ้นซี่ล้อแป๊บๆ จะได้ลองสนามข้างหลังร้านฟรี" จะไม่ฟรีได้ไง ของไอ้เก็ทพ่วงรวมราคา 2 คัน เกือบแสนสอง ยอดสองคนนี่ทำมงกุฎฑูตตรีเพชรใส่ชฎารำป้อ
เพิ่งรู่ว่าจักรยานแบบนี้สั่งทำ สั่งประกอบได้ด้วย ---ช่างเล่นถอดชุดเกียร์ จานล้อ บันไดเท้าถีบ ใส่โน่นนี่วุ่นวาย ไอ้เด็กเสื้อสีน้ำเงินสดยกฮู๊ดคลุมหัวคุยกับเค้าจ้อ ถ้าไม่นับหน้าตาผิวพรรณดี คงนึกว่าเป็นเด็กในร้าน แต่คนผ่านกลับหยุดมอง นึกว่าเป็นดารามาถ่ายรายการทีวีซะงั้น
แล้วพวกมึงจะมองคนของกูไปถึงไหน...จะสึกหมดแล้ว!
........................
.............................
"ก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นเจ้านี้อร่อยค่ะ" น้องเฟริ์น ลูกสาวเจ้าของร้าน น่ารักท่าทางคลั่งกาหลี พาเดินข้ามถนนมาหาข้าวเที่ยง (ตอนบ่ายโมงแก่ๆ)
"...นายสกิ๊ดโค้งไม่เลวนี่หว่าลม" บัดดี้ชวนคุย
"เราใช้เกือบทุกวันน่ะ แต่นายเจ๋งกว่าเข้าได้ไงแคบไม่ถึงเมตร"
"หัดกับช่องประตูหลังร้านนั่นแหล่ะ เปลี่ยนวงกบไปหลายรอบ เกือบเปลี่ยนแขนขาตามไปด้วยเลยนะ" หัวเราะเฮฮา เข้าก๊วนฮ็อบบี้ไม่มีสนใจกู
ได้จักรยานมาก็ลองกันครับ เลยรู้ว่าไม่ใช้เบรคที่มือปกติ แต่แค่ขาไม่ปั่นหมุน ล้อจะฟิคเปลี่ยนเป็นเบรคลื่นไถลพรืดดดดด-ทันที ไอ้เก็ททำได้แค่ระดับเด็กอนุบาล สกิ๊ดทางตรงแค่ช่วงสั้นๆ ทางโค้งไม่ได้ ที่ถีบเท้าตีน่องมันร้องโอดโอย อ้อนไอ้เด็กบีอยู่นั่น
แต่เด็กผมเจ๋ง ซิ่งสุดยอด แม้ไม่ลีลาสวยเท่าบัดดี้บอยเจ้าถิ่น แต่ผมทึ่ง...อึ้งกิมกี่ไปเลย
"อีกสองเดือนข้างหน้า ที่ร้านจัดแข่ง SKID DRIVE CONTEST ค่ะ เฟิร์นจองตัวพวกพี่ไว้เลยนะคะ" น้องหัวการค้าแจ้งข่าว เพิ่งรู้ว่าเป็นแฟนกับไอ้บอย หนังหน้าปลาดุกตากแห้งโดนรถบรรทุกปูนทับอย่างมึง ทำไมได้แฟนคิกขุน่ารักแถมเป็นลูกเจ้าของร้านฟะ
"...เก็ท?" คนของผม
มองหน้าเพื่อน เหมือนรู้กัน เลื่อนชามก๋วยเตี๋ยวให้ชิม แค่อมใว้ในปากพักเดียวเดินเข้าห้องน้ำเฉย
"อะไรคะ?" น้องเฟริ์นดูท่าสนอกสนใจมันออกนอกหน้า วนเวียนล้อมหน้าล้อมหลังตั้งแต่อยู่ในร้านแล้ว สังเกตุทุกคนสั่งอาหารอาหารยกเว้นลมเหนือ
"เค้าใส่ผงชูรสครับ" เก็ทตอบ
"เออว่ะ เราลืมไป เดี๋ยวเอาข้าวที่ร้านมาให้ ...น้องเฟริ์นรอนี่นะจ๊ะ" บัดดี้บอยผู้อยู่ใกล้ชิดเหตุการณ์ลานรับน้องคณะมาหมาดๆ
สั่งแฟนเกาหลีของมันเสร็จเดินตัวปลิวข้ามถนนเข้าร้านไป ผมนึกชมมันอยู่ในใจ เด็กบอยฝีมือเขี้ยวพอตัวแต่ไม่โอ่อวด ที่สำคัญดูมีน้ำใจดี (ผมก็โอตาคุกันดั้ม พอรู้หรอกใครแค่มือสมัครเล่นหรือเซียนตัวจริง)ท่าทางจะเข้ากับคนของผมได้ แต่แค่เรื่องจักรยานเท่านั้นนะ… วาดไว้ในใจ
"เอ่อ...พี่ไข่ในหินที่พี่บอยเล่าให้ฟัง พี่ลมเองเหรอคะ?"
บีหัวเราะ เก็ทอมยิ้ม
"อย่าไปแซวล่ะ มันไม่ค่อยชอบเป็นภาระใคร"เพื่อนสนิทเบอร์หนึ่งปกป้องเต็มที่ นิสัยไนซ์กายถอดแบบพี่ชายแสนดีของมัน
"ชิมคำเดียวรู้เลยเหรอคะ?" ยังจะถามต่อ
"ครับ เห็นบอกลิ้นจะชาๆ จะหยุด ไม่เสี่ยงเลย"
"ยอดเลย หนูชักชอบพี่ลมมากขึ้นแล้วซิ!" ระรื่นนัก …กูชักจะไม่ชอบน้องก็ตรงนี้แหละ!
คนของผมเดินกลับมา จิบน้ำอึกใหญ่
ผมเอื้อมมือลอดใต้โต๊ะ กดบีบนิ้วสวยเบาๆ
ดวงหน้าหวานหันมายิ้มตอบผม ลิ้นเล็กๆ แล่บออกมานิดๆ แขนตาหลุบเหลือเส้นเดียว
ผมยิ้ม ลมเหนือเขิน ความรู้สึกผิดบางเบา …ต่อไปผมจะดูแลไข่ในหินคนนี้เอง
"...อภินันทนาการพิเศษจากเอสไบค์" บอยวางชามข้าว
"ไข่ต้มกับไก่ทอดครึ่งตัว ได้ใจเรามากเลยบอย!" บีอุทาน
"เมนูคิดนานมากนะ ไข่ต้มนี่ปลอดภัยสุดๆ ไก่ทอดป้าเจ้าของร้านทอดเองกับมือ หายห่วง"
"ขอบใจ นายมีน้ำใจมั่กๆ ว่ะบอย" คนเป็นข่าวแย้มยิ้มลงมือไวว่อง-หิวจัด
ทุกคนหัวร่อออกเกือบพร้อมๆ กัน ^o^!!!
*******************************TBC by puppyluv
ขอบคุณ hahn การ์ดน่ารักมาก เลือกนานมั้ย 'นกจิกหัวใจ' ตอนต่อๆ ไปเหยี่ยวมันจะให้ของผูกมัดลม ดีไซน์ประมาณนี้เลย มีเดจาวูส่วนตัวเปล่าเนี่ย
มือทองของเรา คุณนม---อิๆ มาทุกวันเลย คอมซ่อมเสร็จยัง วันไหนเข้าไม่ได้บอกนะ เช่น พรุ่งนี้คุณนมไม่เข้านะคะ ถึงวันพรุ่งนี้จะหยุดตอนนั้นรอไว้เลย เพื่อคุณนมนะนี่!!! (...เอาให้คนอ่านจำชื่อ samsoon@doll ขึ้นใจ) เป็นรางวัลโพสต์เต็ม
Vesi,yeyong---ติดสันดอนอิเหยี่ยวไว้ ซักตอน-2ตอนหน้า ก็จะได้เวลาล่ะ อาทิตย์หน้านะ
maicy---รู้ทันไงหว่า อุตส่าห์แอบ'ลมเหนือที่รัก' ซ่อนไว้ เขียนตัวเล็กๆ แล้วน๊า
sleepyzz---คนนี้สำคัญ รู้ได้ไง ตอนหน้าๆ โน้นไกล ในเรื่องลมจะถูกเรียก'ลมมี่' จนเกือบจบเรื่อง ร้ายจริงๆ
เค้าแอบเห็นนะ เปลี่ยนรูปแล้วมาเยี่ยมๆ มองๆ ให้ละลายเล่นชิมิ Clione กับ namtaan อ่า หยิกกระต่ายหน่อย
yayee2 อีกคน ไม่เคยปรากฎเม้นต์การ์ตูนเลย กลับจากงานแต่ง เจอการ์ดอิเหยี่ยวเข้ามาเฉย
...คิดถึงล่ะซิ
ที่เห็นครั้งแรกและหายยยยยย ไป กลับมาให้ชื่นชมบ้างก็มี--------
padigree (เปลี่ยนรูปใหม่ แวะมาอวดเค้าให้น้ำลายหกอ่า), askme,iranen,som(หายไป2อาทิตย์ ท่าจะติดธุระนาน),
TarnTaWan, winndy, punchnaja,
kubkamsoda (จับตัวได้อาทิตย์ก่อน ตอนรับน้องพอดี),
aim, k_U_K_K_I_K, ชะรอยน้อย, เกริด้า(o-*-o)v, mumoo, iota,
mahotsukei(เห็นอาทิตย์ละครั้งได้ ขยันใช้ได้ๆ หยวนๆ)
โดยเฉพาะ Annetemis (ครั้งแรก แล้วหายจ้อย 4อาทิตย์ผ่านไปถึงเจอตัวเมื่อวาน เม้นต์เดือนละครั้ง ดีไม่ลืมกัน)
---รู้ว่ายังติดตามกันอยู่ชิมิ เดาจากตัวเลขviews ที่เข้ามาอ่านน่ะ ไม่ต้องเข้ามาบ่อยหรอกแค่แวะมาโฉบบ้างเล็กๆ ก็พอ
ยังตามอ่านกันอยู่ก็พอใจแล้วล่ะ ว่างก็เข้ามาแวะพัก
เล้ามีเรื่องน่าอ่านเยอะแยะ พอให้ชื่นชูใจ เพราะทุกๆ การติดตาม สร้างความรู้สึกดีทุกครั้งที่เข้ามาต่อ ยิ่งได้อ่าน 30-35 ที่ตอบกลับแต่ละวันก็ชื่นใจล่ะ--- สิ่งเล็กๆ ที่น่ารัก ทุกๆ เช้า
---ขอบคุณทุกโพสต์ที่ช่วยดันให้ขึ้นหน้าใหม่เสมอ (ชีวิตง่ายขึ้นเยอะ)และได้รับรู้ แชร์อารมณ์ความรู้สึก
---ทุกๆ การติดตาม
เจอกันอังคารหน้าโน้น 22(ก็---ซัมวันหนีเที่ยวเมืองหิมะ, เมืองดอกไม้, ไปเกาะช้าง, ไปต่างจังหวัด, ไปโรง-บาล, ล่าสุดไปแต่งงาน เอ่อ รึงานแต่งหว่า เอามั่งงงงงงงงง)
---อรุณสวัสดิ์----
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2933497 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก