ลมเหนือที่รัก
ตอน46 นกเอี้ยง
------------------
Yeaw’s
ร้านไอติมข้าวนิ่ม ข้างมหาวิทยาลัย K
ผมนั่งตรงข้ามเจฟฟรี่ ด้านตรงข้ามกับคนที่เรียกผมว่า ’นกเอี้ยง’ ร่างบางนั่งแทรกกลางระหว่างโจ๊กกับเจฟฟรี่
มือสวยกำลังยกช้อนไอติมรสชอคโกแลตชิบ จ่อปากมอมของไอ้โจ๊ก
“น่า นะ ...พี่โจ๊ก น่าร๊าก รูปก็หล่อ หน้าทะเล้น ตาก็คมเหมือนแขก” ยื่นช้อนไอติมหลอกเด็ก
“ไม่!!!” พี่ผมสั้นกอดอก สะบัดสะบิ้งหน้าหนี
“น้องพีท พัทธกานต์ หุ่นนายแบบมาดแมน หล่อแบบชายชาตรีผิวสองสี---อ๊าม” สารยายสรรพคุณเชิญชวน
"ไม่!!!" โจ๊กอ้าปากงับไอติมหมดช้อน สะบัดหน้าหนีต่อ
“น้องโซล ศิริดนัย ลูกครึ่งเกาหลี หล่อตี๋กระชากใจ อินเทรนด์สุดๆ—อ๊าม” ตักมารออีก เล่นกันอยู่สองคนจนก้อนที่ 2 เหลือแค่ครึ่งเดียว
“ไม่!!!” ยังกอดอกแต่หันมารับไอติมเหมือนเดิม
“น้องพีท ชายไทย ---อั้ม” ป้อนต่อ
"งั่มมมม"
“น้องโซล เกาหลีอินสุด---อั้ม” ยังอ้าปากรับเหมือนเดิมเป๊ะ
"ฮื่ย..." แต่ก็..งับ
“สุดท้าย---แฟนหล่อ” ไอ้โจ๊กชะงักไม่ยอมอ้าปาก เป็นเจฟฟรี่ที่พาดแขนขวาคร่อมพนัก จับบีบหลังคอ
"อ่อกกก..."
“...เท่ห์ด้วย ผมยาวด้วย” คนของผมยังจ้อ คนพี่หน้าแดงแปร๊ดงับไปทั้งช้อนคาบติดปาก หันมาค้อนคนป้อนกับคนผมยาวนั่งถัดมา
“กูอยากส่งชื่อมึงอ่ะ ลม ไม-ไม่ให้ความร่วมมือวะ” เจฟฟรี่เขี่ยครีมที่เลอะแก้มคนพูดออก
ผมชักไม่ชอบใจ มันพาดแขนคร่อมแบบนี้เหมือนโอบเด็กของผมไปในตัว
แอบเตะหน้าแข้งมันใต้โต๊ะ---แค่หน้าโอดโอยนิดๆ แต่เก็บอาการเงียบ มองจะกินเลือดกินเนื้อผมข้ามโต๊ะมา รีบส่งสายตาที่แขนยักคิ้วเตือนซ้ำ เจือกผายมือไม่ยกออก ลอยหน้าลอยตากวนทีนย้อนคืน
ผมกระทืบลงเกือกเต็มๆ ได้ผล ชักมือกลับ หยิบช้อนตักชอคชิพในถ้วยตัวเองเข้าปากคำใหญ่ประชดทันที...ฝากไว้ก่อนเว๊ย!
“โหยยย-พี่ ถ้าส่งไอ้ลมไปนะ เค้าจะได้สับสนทั้งมหา’ลัย อะดิ๊ ประกวดดาว รึประกวดเดือนกันแน่” เก็ทนั่งติดกับผม
“ใช่ ลมจ๋าหน้าหวาน สวยกว่าผู้หญิงตั้งเยอะ คอก็ไม่มีลูกกระเดือก เสียงก็ทุ้มนุ๊มนุ่มใสๆ น่าฟังอีก ไม่เห็นตัวนี่เสียงผู้หญิงชัวร์ ชนะดาวคณะอื่นกินขาด” บีนั่งชิดผนังตรงข้ามโจ๊ก เสริมเพื่อนหลังจากจัดการไปสองถ้วย เริ่มแย่งเชอรี่ในถ้วยเก็ทต่อ
จริงครับ เหมือนเด็กผู้ชายสุขุม นุ่มนวลแต่ใสๆ น่าฟัง ยิ่งงตอนร้องคอรัสยิ่งเซ็กซี่จัด
ตอนปล่อยลมจากปาก ตอนฮัมเสียง ...มันน่าจับกดเป็นที่สุด
“อ้าวบีสุดที่รัก จะส่งเสริมกันขึ้นเขียงซะงั้น” ปากว่าแต่ยกเชอรี่ของตัวเองยื่นข้ามให้บี หมวยกรี๊ดให้ได้ยินเล็กๆ ชอบใจมาก
“ก็มึงขึ้นกล้องกูสุดแล้ว...” โจ๊กยังค้อนไม่เลิก
“แต่ยุคนี้ต้องตี๋กิมจินะครับพี่โจ๊ก แบบโซล ศิริดนัยลูกครึ่งเกาหลี มีเพ็ดดีกรี ใช่สุดๆ ส่งคนนี้ล่ะเดือนศิลปศาสตร์ ชัวร์/...ช่าย/...เก็ทก็ว่างั้น” ตอนท้ายบีกับเก็ทลูกคู่รับ ผมกับเจฟฟรี่หัวเราะหึๆในลำคอเบาๆ กายนั่งหัวโต๊ะ ระหว่างผมกับเจฟฟรี่ยังยิ้มๆ ส่ายหน้าขำเงียบๆ
“แค่มีชื่อเข้าประกวด ไปไหนมีคนรู้จัก ยิ่งมีงานถ่ายรูป กูจะบอกเลย นี่เดือนคณะเชียวนะ”
“...คิดถึงผลประโยชน์ของตัวเองมากไปรึเปล่า” เจฟฟรี่ปรามคนของมัน
“ก็อยากให้น้องมีชื่อเสียง มีคนรู้จักเยอะๆ กูอยากอวดอ่ะ มีไรเปล่า” ดื้อสอยข้ามมาหาหมาปากเปราะ อีกฝ่ายถลึงตาข้ามไปก่อนส่ายหัวน้อยๆ ยอมหมาเตี้ย
ผมชักเดือดแล้วแฮะ ยิ่งคนรู้จักมาก-ยิ่งไม่ชอบใจ อยากพาเก็บเข้ากล่อง ปิดเทป เชือกมัด นั่งทับไว้เดี๋ยวนี้เลย!!!
“นะครับพี่โจ๊ก ผมชอบอยู่เงียบๆ มากกว่า” น้ำเสียงสุภาพจนเจฟฟรี่กับกายหันไปมอง
“โหยยย-ลม ...มึงไม่ช่วยพี่ซักครั้ง” โดนแบบนี้ใบหน้าสวยหลบต่ำ ถอนใจบางเบา เงียบไม่ต่อซักคำ
“พอแค่นี้แหละโจ๊ก กูไม่ให้” ผมพูดเบาแต่เด็ดขาด เด็ดเดี่ยว จับจ้องใบหน้าหวานที่หม่นลง
ไอ้โจ๊กอ้างปากค้าง “ไอ้ผู้ปกครอง---” จะต่อไฟแล่บเป็นเจฟฟรี่เอื้อมไปกดบ่า ได้แต่กลืนคำลงลำคอ
“พี่โจ๊ก... ผมชอบนะครับที่พี่เห็นผมสำคัญ อยากให้ผมประกวด แต่คนทุกคนล้วนเป็นเดือนเป็นดาวของตัวเอง จะส่องสว่างกว่า สวยงามกว่าด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้ใครมาตัดสิน ---ผมชอบแบบนั้นมากกว่า” กลืนน้ำลายทั้งโต๊ะ อึ้งกันหมด รู้กันดี...หากเสียงเย็นจัดแต่สุภาพยะเยือกแบบนี้ บ่งบอก-ลมเหนืออยู่โหมดไหน ถ้าไม่ใช่พายุ ไม่ใช่พายุธรรมดา...พายุใต้น้ำ
...เงียบกริบทั่วถ้วน วาจาเหนือเมฆของลมเหนือ!!!
“อีกอย่างถ้าพี่เก็บผมไว้เป็นไพ่ตายของพี่ ตอนท้ายๆให้คนหายเห่อ พี่จะเฉือนคนอื่นเข้าเส้นชัยสบายเลยนะครับ” โดนจองตัวเป็นแบบถ่ายรูปทำโปรเจ็คจบปี 4 ไว้ครับ ...ไม่รู้ติดใจอะไรคนของผม
"......" ยังไม่มีเสียงใดๆ
“ช่างภาพส่วนตัวของผมมีพี่โจ๊กคนเดียวนะ” น้ำเสียงจริงจัง แต่คำพูดเรียบๆ ก่อนหยอดน้ำผึ้งตอนท้าย ไม่เฉพาะโจ๊ก ทุกคนเอ๋อแดกหมด
ผมอยากหัวร่อให้ก้อง คุณต้องเห็นสีหน้าไอ้พี่โจ๊กตอนนี้... น่าถือกล้องวีดีโออัดไว้ดูหลายรอบเจรงๆ
“จริงด้วยครับ ตอนนี้มีแต่คนน่ารัก สวย หล่อ มารอคิวขอให้พี่โจ๊กทำพอร์ท-โพลิโอ ทำโฟโต้บุ๊คเพียบบบบ ตากล้องเลือกได้รับงานไม่หวาดไม่ไหว โอกาสแบบนี้หาไม่ได้นะครับ” บีแปรพักตร์ ---ถูกใจพี่มากเลยน้อง ไอติมอีกถ้วยมั้ย
“อยากเป็นพี่โจ๊กจัง มีแต่คนมารุมง้อช่างภาพมือหนึ่ง ฮอทๆๆ” เก็ททำท่าชื่นชมพี่เตี้ย ช่วยเพื่อน
เข้าเค้า ทุกคนรู้ผลชัด ---โจ๊กมองหน้ากราดรายตัว ถอนใจยอมแพ้ในที่สุด
“เออดิ มีแต่คนมาง้อกู ...แต่คนที่กูง้อ ป้อนไอติมจนลิ้นชาหมดแล้วเนี่ย!” ทุกคนหัวเราะก้อง หันมาหาทำท่าบีบคอสวย ไอ้เด็กแสบรับมุกทำท่าไอค่อกแค่ก โยกหัวโยกตัวไปชิดตากล้องของมัน เรียกเสียงหัวร่ออีกระลอก บรรยากาศมาคุคลี่คลาย
ไม่น่าเชื่อ เด็กนี่ทำคนหัวดื้อกระต่ายขาเดียวอย่างไอ้โจ๊กยินยอมอย่างสงบราบคาบ
---แต่ใกล้ชิดแบบนี้ไม่ไหว!
ถึงที่ผ่านมา ให้ช่างเปลี่ยนห้องนอนเป็นห้องเก็บเสียง จะเอาแกรนด์เปียโนของผมจากบ้านใหญ่มาตั้งให้คนแถวนี้เล่น ไม่ต้องถ่อไปไหนไกล
ต้องระเห็จสิงบ้านเจฟฟรี่ตั้งแต่เช้าจรดค่ำเกือบสองอาทิตย์ หยอกเล่นถึงเนื้อถึงตัวโจ๊กบ่อยครั้ง ---แต่ผมยังหวง ยังต้องนับ1,2,3,… สะกดลมหายใจที่พลุ่งพล่านอยู่ดี
...กลับไปคืนนี้ต้องคิดบัญชีค่าป้อนไอติมคนอื่นต่อหน้าผมเสียแล้ว!
***********************************************TBC by puppyluv
บี: ทิวากร หมวยน้อยผู้ชื่นชอบของหวานโดยเฉพาะไอติม เป็นชีวิตจิตใจ ^0^!!!...อรุณสวัสดิ์
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3127446 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก