คุณนมซัม เกงแดงแรงงงงงงอ่า, 2pmui หน้าหวานจ๋อย เปลี่ยนรูปกันเป็นว่าเล่น สนุกดิ
sukie_moo---สู้ๆ
SuSaya---ใจเย็นๆ นะ บางเรื่องเวลาอาจช่วยรักษาอะไรๆ ให้ดีขึ้น เป็นกำลังใจให้
fuku, EunJin, the_pupae litlittledragon---ถามเรื่องลมจำพี่ๆ ได้มั้ย maicy (รีที่1954 p.66)ตอบแทนให้แล้วเน้อ
yeyong,2 pmui,patty)b009---เรื่องความหลังเหยี่ยวกับลม ถ้าขยันย้อนอ่าน ตอน23
kiss of apple p.20 พลางๆ ก็ได้
อรุณสวัสดิ์!!!
*************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน54 jeffry's move on
------------------
Jeffry’s
ที่เกาะกูด รีสอร์ทของพ่อไอ้กาย ...ทำผมทุรนทุรายอีกรอบ
...เหมือนภาพที่ประทับไว้ในใจไม่เคยลืมเลือน ย้อนกลับมาฉายซ้ำอีกรอบ
...ร่างบอบบาง ใบหน้าสวยหวาน สว่างเจิดจ้ากับเปียโนสีดำในห้องเล็กๆนั่น
เด็กคนนั้นชัดๆ เด็กที่ผมรู้จักแต่ตัวตน แต่ไม่เคยได้ยินชื่อจากปากเจ้าตัวเลยซักครั้ง
กลับต้องได้ยินชื่อจากปากของเหยี่ยว เหยี่ยวขาวเพื่อนสนิทยิ่งกว่าญาติ---ของผม!!!
เด็กนั่นชื่อ ลม อักษร L ที่ผมตามหามาตลอดคือ 'ลม'
เด็กนั่นจำผมไม่ได้ ไม่มีเค้าลางว่าจะจำพี่การ์เดี้ยนคนนี้ได้เลย
ได้แต่เก็บความผิดหวังไว้ในใจอย่างเงียบงัน เสพุดคุยสัพเพเหระกับเพื่อน...วางทีไม่สนใจ
ยิ่งรู้ว่ามากับเหยี่ยว ทำผมอัดบุหรี่เข้าปอดชนิดมวนต่อมวน เห็นอีกทีตอนร่างผอมโงนเงนฟุบลง หมดสติกับอกของเหยี่ยว
...คืนนั้นทั้งคืน ผมนอนไม่หลับ คำว่า'การ์เดี้ยนเทพผู้พิทักษ์ อัศวินผู้รักษา' ด่างพร้อย เด็กลมแพ้ควันบุหรี่
แต่เพราะโจ๊กเกือบเป็นอันตรายเพราะจะเหยียบหอยเม่น กระชากใจผมกลับ ...คนที่อยู่ข้างกายผมกลับรักษาไม่ได้ นับประสาอะไร!!!
---เป็นจิระอีกคนต่างหากที่รักษาจังหวะหัวใจผมให้เต้นเป็นปกติ สม่ำเสมอ
---เหลือคำพร่ำบอกตัวเองในใจ
คนของเหยี่ยว !
เป็นเหยี่ยวขาว อาทิตย์ชิงดวง ช่วงชิงไปแล้ว ---ไม่เหลือให้ผมอีกต่อไป
---------------------------------
ทว่า...คล้ายสวรรค์ต้องการทดสอบเน้นย้ำให้แน่ใจว่าผม-จะไม่ทรยศเพื่อนสนิทและคนรัก
ช่วงที่สองคนมาคลุกอยู่ที่บ้านผม กลับเป็นช่วงมืดมนที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมาเลย เสมือนบททดสอบอย่างยากจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด---เพราะมันหาทางออกไม่เจอน่ะซิ!
ขณะที่ลมเหนือเข้ามาใกล้ชิดกับผมอย่างที่สุด เหมือนฝัน ใช้ชีวิตด้วยกัน พูดคุยหัวเราะ เรียนรู้นิสัย ที่สำคัญเราเล่นดนตรีด้วยกัน
แต่สองคนนั่นกลับเป็นยิ่งกว่าเงาตามตัว...
ใจผมขาดวิ่น เจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อาการเหมือนไข้กลับซ้ำ วนเวียนไม่รู้จักหาย---ผมจะทำไงดี!?
รอยที่คอกับอาการเพลียจัดทำผมฟิวส์ขาด ล้ำเส้นกับเพื่อน
“Never and ever -อย่าให้กูเห็นอีกนะเหยี่ยว!”
“That's kisses !!!” .... พูดออกไปได้อย่างไร
.................................
..........................................
เสนองานแบบไม่รู้สึกตัว กลับมาเจอบ้านที่ว่างเปล่า มอไซค์คันเก่งของคนเก่งไม่จอดอยู่ที่เคยอยู่ สิ่งของรกรื้อบนโต๊ะหายไป
ผมเพิ่งนึกออก---จิระ อีกคนหายไป!
...ซบหน้าลงกับฝ่ามือ ร้องไห้สะอึกสะอื้น น้ำจากตาไหลเหมือนเด็กโดนตี...ไม่อาจกลั้นไว้ได้
ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไรแต่นาฬิกาปลุกแผดเสียง ตกใจจนสะดุ้งสุดตัวเกือบลืมหายใจ
ตี 5 เกือบจะ 6 โมงแล้ว ---เวลาตื่นของจิระอีกคน จิระที่ชอบดูพระอาทิตย์ขึ้น ถ่ายรูปเก็บไว้แล้วกลับมานอนต่อ---ซุกตัวกับอกผมเหมือนเด็กเล็กๆ
จอทีวีขนาดใหญ่แช่ภาพนิ่ง ...ฉากจบ
โครงหน้าสวยคล้ายสวรรค์สร้างขึ้นเพราะความลำเอียงนั้น ก้มนิดๆ มุมปากรูปกระจับมีอมยิ้มสดชื่น ดวงตาปิดขนตาเป็นแพเหลือแค่เส้นเดียว ไม่เห็นนัยน์ตา
...ไม่เห็นว่าจะมีผม-จิระในแววตาคู่นั้นเลย
...มันปิดสนิท คงเป็นเหยี่ยวขาวที่อยู่ในนั้น
ผมถอนใจ มือจูบริมฝีปากตัวเองก่อนสัมผัสมือข้างนั้นกับตำแหน่งริมฝีปากที่จอภาพเรียบลื่น
ส่งจูบลารักแรก
หลงแรก
ประทับใจแรก
ตัดสินใจได้---ตัดใจได้ กดปิด จอภาพดับวูบ โลกของผมกลับสว่างวาบ!!!
ก้าวไปเปิดผ้าม่าน แสงสีทองจับเส้นขอบฟ้า ดวงอาทิตย์กำลังยาตรา ...ดวงใหญ่สีทอง
น้ำตาเหือดแห้งไปตอนไหนไม่รู้ตัว และผมกำลังเริ่มต้นหัวเราะกับตัวเองเบาๆ
ที่หนักอึ้งบนบ่าไม่มีหลงเหลืออีกแล้ว ไม่อยากจะเชื่อ หึๆๆ
....................................
.............................................
เสียงโทรศัพท์ดังเตือน ....มีข้อความเข้า
“ถึงแล้ว อีก 3 ชั่วโมงจะเข้าเขตภู สัญญาณอ่อนติดต่ยาก ฝากไว้ที่ e-mail อังคารเที่ยงกลับโรงแรมจะเปิดดู ---ฝันดี/จิระ”
ผมยิ้ม ...จังหวะหัวใจเต้นถีบแรง สดชื่นมีชีวิตชีวาล้ำลึกกว่าครั้งไหนๆ มองพระอาทิตย์สีทองวงกลมวงใหญ่เต็มวงที่ลอยพ้นหมู่เมฆ -กดโทรออก
“ฮัลโหลลล...ฮ๊าววววว” เสียงงัวเงีย รับสายในทันที
“ถึงไหนแล้ว?” ผมกลั้วยิ้ม คงขยี้ตา อ้าปากหาวหวอดจนเห็นลิ้นไก่
“ท่ารถ ...มีไร เพลงเป็นไง?”
“จะรอบอกเอง ...เจอกัน”
“อื้อ พุธ-เจอกัน” วางสาย อาทิตย์เจิดจ้ามองตาเปล่าไม่ได้อีกต่อไป ผมรีบแจ้นเก็บกระเป๋า ความสุขตีกลองเสียงดัง หัวใจเต้นโครมคราม
วันจันทร์ไม่มีเรียน วันอังคารส่งรายงานทางอีเมล์ เรียนไอที ก็ต้องส่งงานแบบไอที เมพขิงอย่างผมสบายอยู่แล้ว
...อยากเห็นคนหน้าเป็นใจจะขาด!
...แค่คิดถึงหน้าเหวอ อึ้งจนหาคำพูดไม่เจอตอนตกใจ ก็สนุก—หัวเราะออก
ใช่---ในฝันคือในฝัน ของจริงต่างหากที่เก็บมากอดได้ ของจริงที่อยู่ข้างกายมาตลอด
อา...โล่งไปหมด!!!
J เป็นได้แค่ jack ไม่อาจเอื้อมถึง queen นั่นเพราะมี king เคียงคู่อยู่แล้ว
แต่ผมจะเป็นเจที่มีคู่ ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว โจ๊ก จิระ ใจรักษา กับผม เจฟฟรี่ จิระ กี่เจเข้าไปล่ะ หัวเราะขำความคิดตัวเอง ความสุขเปี่ยมล้น---ผมคงติดเชื้อโลกนี้ช่างโสภาจากคนของผมแน่
...จะเป็นเทพผู้พิทักษ์ เป็นอัศวินผู้รักษา
...จะเป็นการ์เดี้ยนแสนดี ให้สมกับชื่อที่เค้าเรียกขานผม
จิระ เจฟเฟอร์สัน แมคไนท์ (Jira Jefferson McKnight) อัศวินผู้พิทักษ์ของลมเหนือ
ทว่าตอนนี้ ...ขอไปหาอีกครึ่งหนึ่งก่อนนะครับ ^o^!!!
****************************************************TBC by puppyluv
จบพาร์ท คนที่ทำให้เรื่องนี้ชื่อ 'ลมเหนือที่รัก' คนที่ 2 -เจฟฟรี่>>>
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2931081 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก