ลมเหนือที่รัก
ตอน12
เริ่มเค้าความยุ่งยากของเก็ท (เริ่มศึกนอกศึกใน)
---------------------------------------------
Lom’s
ตอนเช้า... วันอังคาร
“ไงวะ หายดีแล้วเหรอ?” เสียงเก็ททักจากข้างหลัง ผมหยุดรอให้เดินมาตีคู่ พยักหน้ายิ้มแย้ม
“ดีแล้วว่ะ” มันล๊อคคอดึงตัวผมเข้าใกล้เกือบกระซิบ
“...แต่กูชักไม่ดีว่ะ”
“ยังไงวะ...เรื่อง?” แค่อ้าปากยังไม่ทันได้ตอบ
“ลม ...ลมจ๋า ล๊ม!” เรียกแบบนี้มีคนเดียว ...เด็กชายบีตัวจ้อย
“ไง...บี” หยุดรอ เก็ทผละหนีรีบก้าวพรวดไล่ควาย ไม่สน แซงหน้าขึ้นตึก
“ไข้หายยัง วันนี้มาได้แล้วเหรอ วันก่อนตอนเป็นลม ห่วงแทบแย่ นึกว่าวันนี้จะไม่มาซะแล้ว” ต่อยหอยยาวไม่รอเอาคำตอบ
“หายดีแล้ว ไม่เชื่อจับดู” ยังเพลียแต่เนียนได้ออสการ์ พยายามถอยไม่ให้เข้าใกล้
“บี!” เสียงไอ้เอกจากทางเดินเชื่อมอาคาร รีบคว้าแขนเพื่อนขึ้นตึกแต่บียังเหนื่อยหอบ ชักช้า
“ใครช้าเลี้ยงน้ำ…” เปิดเกมส์วิ่งขึ้นห้องเรียน
“อ๊าย... ลมจ๋า บีเหนื่อย/ ...ต่อให้ก่อน 5 ขั้น!” บี/ผม
เพื่อนชายตัวเล็กร้องวี๊ดดีใจวิ่งผ่านหน้า รอให้ขึ้นบันได 5 ขั้นค่อยวิ่งตาม ทิ้งไอ้เอกไม่เห็นฝุ่น
-------------------------------------------
คาบพละวิชาสุดท้ายก่อนเลิกเรียน
นั่งพิงผนังคุยกันเบา ๆ พอได้ยินแค่สองคน
“มึงไม่สบายใจเรื่องต้องโกหกแม่กู ว่าให้กูนอนบ้านมึง?” นกจอมวางแผนฉลยละเอียดหลังกินข้าวไข่เจียว ‘อยากให้คุณแม่ไม่สบายใจก็บอกความจริงไปเลย เพื่อนจะได้เดือดร้อน’ ...กัดจิกไม่ปล่อย
คุณผู้หญิงที่ไม่อยากให้รู้นอนอยู่ห้องข้างๆ บอกแผนกันใต้จมูก ระยะเผาขน
เก็ทโบกมือเบา ๆ ตามองที่สนาม
“ตอนมอ.4 ยังมากกว่านี้ด้วยซ้ำ”
“เออ จริงด้วย” ผมนึกตาม
แก๊งค์นักบาสลูกคุณหนูเพื่อนทางเก็ทอยากกินเหล้า หาเรื่องเมา พี่กายเพิ่งได้เป็นเจ้าของห้องคอนโดใกล้มหา-ลัย ไปรับน้องเฟรชชี่นอกสถานที่ โอกาสเหมาะเหม็ง
ต่างโกหกว่าไปทำรายงานส่งตอนปิดเทอม ปาร์ตี้กันเมาอาละวาด งานเลี้ยงเลิกตั้งแต่ยังไม่สี่ทุ่มดี เพราะเพื่อนเล่นฟาดทีวี โต๊ะ ตู้กระจกแตก ผมกับไอ้บีเข้าไปตอนคนที่บ้านพวกนั้นตามมาลากคอขี้เมากลับ
(ผมไปเล่นดนตรี ลากไปไปด้วย กะให้พวกคุณหนูเมาแล้วให้เก็ทสารภาพรักกับบีซะสิ้นเรื่องสิ้นราว)
เหลือแค่ 3หนุ่ม3มุม บี เก็ท ผม สนิทจนทุกวันนี้ แต่เก็ทยังเหลือไอ้เอกเข้ามาบ้างประปราย ฐานเป็นญาติห่าง ๆ กัน
กว่าจะเก็บของล้างห้องเสร็จ เพื่อนตัวเล็กก็คิดแผลง ๆ อยากรู้ผมแพ้แอลกอฮอลจริงดังว่ารึเปล่า (เคยกินครั้งแรกตอนมอ.2 บ้านไอ้เอก วงแตก...ตอนนั้นยังไม่มีบี)
คว้าเตกีล่าขวดสุดท้ายมาลอง เลยได้คลิปชักว่าวมาเป็นอนุสรณ์จนทุกวันนี้
.......................................
...............................................
ยังเงียบ เสียงลูกบาสกระทบพื้นปึงปัง เพื่อนกลุ่มข้างๆ วงใหญ่นั่งหัวร่อ ไม่สนใจกัน
“มึงเห็นกูเป็นเพื่อนก็เล่ามา---” ผมเปิดประเด็น
เก็ทนั่งชันเข่า ใบหน้าเครียดไม่คลาย
“...กูไปเรียนเมืองนอกดีมั้ยวะ” ผมนิ่วหน้า ไหนว่าจะยื่นเรื่องเรียนมหา-ลัย K ในกรุงเทพ
“ที่บ้านมึงจะให้ไป?” เก็ทส่ายหน้า ก้มลงชิดหัวเข่า เอนตัวเข้ามาหาผม
“วันก่อน ตอนทำรายงาน มันหลับ ...กูแอบจูบมัน” พยักหน้ารับรู้
"................." เงียบให้เพื่อนต่อความ
“---คงแรงไป มันเลยตื่น กูไม่รู้ทำไง มึงเข้ามาพอดีนั่นแหละ” เดาได้ไม่ยาก ถึงไข้ขึ้นแต่เซ้นต์เรื่องคนยังแม่น เปิดประตูเจอแบบนั้นจะเป็นไรไปได้อีก
“...แล้ว” ทำเนียนสนใจบาส แต่เอนตัวเข้าใกล้ คุยกันเองเบาขึ้น
“มึงไปโรงพยาบาล มันร้องไห้ใหญ่ พวกทรายก็ปลอบ ส่วนกู...โดนพี่เรียกไปด่า”
ผมมองหน้าขวับ พี่ชายที่แสนดีของมัน ไม่เคยตีน้องจะดุซักคำก็หามีไม่ ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ความผิดมัน
“ว่ามึง!?” ยังไม่เชื่อ เก็ทพยักหน้าจริงจัง
“ไม่ดูเพื่อน ไม่สบายยังปล่อยมาให้ทำงาน ...ทำนองนั้น”
“เฮ้ย ความผิดกูเอง” เพื่อนพยักหน้าส่ง ๆ เชิงบอกช่างมันเถอะ เรื่องมันแล้วไปแล้ว
“กูกลับเข้าไป เจอมันร้องไห้ซบอกไอ้เอกอยู่” ผมอึ้ง
“โมโหมาก ไม่รู้ตัวกระชากมันออก ถีบไอ้เอกล้ม มันตบ...มันตบหน้ากู” เสียงขาดห้วง ตาแดงก่ำ
“เฮ้ย...น่ามึง” พยายามปลอบ เพื่อนนั่งใกล้เริ่มมอง
เสหยิบขวดน้ำส่งให้มันกรอกลงคออั๊ก ๆ แย่งมาคืน
“เดี๋ยวได้สำรักตายหรอก”
“ลม...กู...”
“เล่ามา เก็ท!”
หอบหายใจ พยายามสงบสติพลุ่งพล่าน
“กูขึ้นไปข้างบน นานเลยกว่าจะลงมา---คนหาย ทรายกับเจนี่ทำงานกันแค่สองคน บอกมันออกไปกับไอ้เอกแล้ว”
“แล้วเมื่อวาน?”
เมื่อวานวันจันทร์ วันครบรอบสถาปนาโรงเรียนจัดให้เดินพาเหรดลดโลกร้อน เฉพาะมอ.ต้นกับมอ.4 มอ.5-6ไม่ต้อง แต่เก็ทกับทรายเป็นหัวหน้าห้องและรอง ต้องร่วมขบวนห้ามขาด
“มันไม่มา” บีบอกกะจะช่วยน้องดรัมมิเยอร์แต่งตัว รอร่วมงานนี้โดยเฉพาะ
“ไอ้เอก?”
“มันก็ไม่มา…ทั้งคู่เลย” แย่แล้ว... ผมเพิ่งเจอเรื่องร้ายๆ เลยคิดเรื่องร้าย ๆ
“กูโทรไปบ้าน แม่มันบอกออกมาตั้งแต่เช้า” คราวนี้เก็ทหันมามองผมจริงจัง
“---ทรายบอกตอนบ่ายว่าง ชวนไปหาไรกินกัน มีเวลาเหลือจะได้ดูหนัง ฉลองงานกลุ่มก่อนสอบไล่” ผมพยักหน้า ท่าทางถึงจุดไคลแมกซ์
“ทรายให้กูโทรหามึง เครื่องคงเจ๊ง โทรเข้าบ้านจะติดต่อมึงให้ได้ เปลี่ยนจะไปกินสุกี้ห้างแถวบ้านมึงแทนแต่ไม่มีใครอยู่” วันจันทร์แม่ไปทำงาน ส่วนผมก็ ...จับปลาอยู่มั้ง หนาวสันหลังวูบ
“กูให้ทรายโทรหาไอ้เอก บอกจะได้ขอโทษมันด้วย แต่...เชี่ย.ย...ย” หันหน้าหนี มือกุมขมับ
“เฮ้ย...เป็นไรเพื่อน?” เห็นท่าไม่ดี ...ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย
“มันอยู่ด้วยกัน ...มันสองคนนั่น!”
เท่านั้น...เก็ท ฟุบหน้าลงมือกอดเข่า กำปั้นเกร็งจนขึ้นข้อขาว
ผมหน้าซีด...
-----------------------------
“คุณแม่ สวัสดีครับ” ไหว้แม่ตอนเย็นเกือบจะทุ่ม กลับค่ำ นั่งคุยกับเก็ทนาน
คนที่ไม่อยากเจอยังอยู่ในชุดนักศึกษา พับแขนยาวขึ้นครึ่งศอก หันหลังให้ ตัวใหญ่บังแม่มิด
“ลมกลับมาแล้ว ทานอะไรมายัง” ไม่เคยดุเรื่องกลับบ้านตรงเวลา เชื่อใจลูก
“คุยกับเก็ทอยู่ ...เรียบร้อยมาแล้วครับ” เห็นมันเหลือบๆ มาค้อนให้
“ป้านัดฝากวุ้นฟักทอง กับลูกชุบมาให้คุณแม่ด้วยครับ”
“ดีจังกะลังอยากกินของหวาน ๆ ใส่จานยกมาให้พี่เค้าด้วยเลย” คุณนายผู้ชอบขนมทุกชนิด เหมือนบี ...เฮ้อ คิดแล้วท้อแทนเพื่อนตี๋
ท่าทางเจอคุณแม่สอนทำมาลัยดินหอม นิ้วยาวสวยคลึงดินญี่ปุ่นสีขาวคล่องแคล่ว ไม่มีท่าทีเก้งก้างซักนิด
ยกวางที่ว่างระหว่างกลางจะก้าวออก จังหวะแม่หันหลังก้มหยิบวัสดุจากชั้นใต้โต๊ะ...เท้าเกี่ยวขารวบน่องผม เข่าอ่อนเซซวบปะทะตัวมัน ดีมือยันบ่ากว้างไว้ทัน
ชิ... ปากมันจุ๊บหน้าอกผมเต็ม ๆ โดนกัดเบา ๆ เด้งหนีหน้าตื่นกลับทำไม่ได้อย่างที่คิด ก็แขนว่างโอบเอวผมแน่น เข่ามันรัดขาผมเข้าไปอีก ...อยู่ในหว่างขามันเต็มๆ
อิโรติกต่อหน้าแม่กูเล้ย..ย..ย!!!
“อ้าว..ลูก” แม่ยิ้ม ๆ ก้มใส่แว่นตาไม่สนใจ ไม่ว่าอะไรต่อ
“น้องจะหกล้มครับ” ยิ้มชวนละลาย ยักคิ้วยั่ว
ระรื่นนักนะ ไอ้...นกกระจอกเทศ!
ไม่ยอมปล่อย บิดเนื้อที่หลังแน่น ๆ เน้น ๆ ยิ้มให้แม่ ตบตา ...ทุบไม่ได้เสียงมันดังเกิน เชิดมองคนหน้าเหยเก
ก้มลงหอมหัวไหล่คุณแม่ ไม่ค่อยหอมแก้มไม่อยากให้เสียสมาธิ หยิบกระเป๋าขึ้นข้างบนก่อนลงมาอาบน้ำข้างล่าง สองคนนั่นยังหัวร่อคุยกันเบาๆ
.....................
.........................
ในห้อง ...วางผ้าลงในตะกร้าซัก หันมาปะทะอกกว้าง ปึ่กกก แต่หอมกรุ่นกลิ่นกายติดปลายจมูก ผมยกมือลูบดั้งป้อย ๆ ชนกันได้ ...เข้ามาตั้งกะเมื่อไร
“กลับ..บ...ช้า” ยานคางพูดเหมือนเด็กกำลังงอน มามุมไหนโหมดไหนเนี่ยตามไม่ทัน เมื่อวานจะฟาดปากกันจะๆ
แสดงว่ากลับเร็ว คุณแม่เข้าบ้านเกือบ 6 โมงเย็น วันอังคารกับวันพฤหัสบดีแล้วก็วันอาทิตย์ คุณนายมีนัดลีลาศกับก๊วน ไม่เคยขาด
“นี่ ...ผมต้องอ่านหนังสือสอบ” เสียงลอดไรฟัน พยายามเบายิ่งชีพ
“ยังไม่หายดีเหรอ กินยามั้ย”
“ ...ไม?” ก็ปกตินี่
“ตัวก็ไม่ร้อน ทำไมหน้าแดง” เดินชิดทำท่าจะกดริมฝีปากเข้ามาอีก หน้าไม่ลุกไหม้ก็บุญแล้ว
“บ้าแล้ววว.. ตัวเหม็น!” แกล้งทำหน้ายู่เบนศรีษะหนี ได้ผล ชะงักกึก ก้มพิสูจน์กลิ่นตัวเองฟุดฟิด ๆ
“ไม่เหม็นหรอก หอมจะตาย ---อ๊ะ ให้ดม” รีบถอยฉาก ทำไมผมยังยอมให้มันกระทำชำเราอยู่ได้!
“เนี่ยทำผมตัวเหม็นด้วยเลย ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้” เอ้อ น้องพีท สามขวบข้างบ้านยังว่าง่ายกว่านี้
เงียบเว๊ยยยย
“ก็ได้...ไหนผ้าเช็ดตัว” อ้าว คุณชาย ...ชี้หน้าตัวเองกูเหรอ นกกระจอกเทศพยักหน้าแสยะมุมปากยิ้มชั่วอารมณ์ดี
“เสื้อ กางเกงด้วย” โหย ...ปาก
ชี้หมับกองสมบัติส่วนตัว กินอาณาบริเวณไปครึ่งห้อง ---หาเจอกูก็บ้าแล้ว
“ถุงสีแดง ข้างซ้าย” กอดอก นั่งบนเตียงรอ
“เอาเสื้อขาว” สั่งมากไปว๊อย---
จับถุงได้ ในนั้นเสื้อขาวล้วนไม่มีสีอื่นปน ยกมาวางแทบเท้าทั้งถุง กอดอกท้าพยักเพยิดให้ มันหรี่ตาเล็กๆ หยิบเสื้อยืดขาวตัวแรกออกมา
“กางเกง!” สั่งกูอีกกกก ผมไม่ยอมขยับ!
“ถุงสีดำ ข้างกัน ...” จับเอวผมหมุนให้ไปเอามาให้ หยิบมาประเคนทั้งถุง นั่งเลือกล้วงไปมา
“ไหนว่าจะไปอยู่บ้านเพื่อน?” ลองแย๊บคุณชาย---หยุดมือ หันมาหรี่ตามอง
“ก็ที่นี่มันแคบ ของของคุณก็ครึ่งห้องแล้ว” คุยกันทีก็ลำบาก กดเสียงเบากลัวแม่ได้ยิน ต้องใกล้กันโดยไม่จำเป็นอิ๊ก
ยืดตัวเต็มความสูง เชิดหน้ามองผมด้วยหางตา มือซ้ายถือเสื้อผ้ามือขวาจิ้มๆ หน้าผากผม เน้นย้ำทีละคำ
“ความ-รับ-ผิด-ชอบ” ไอ้ ๆๆ…
หันรีหันขวาง ขว้างหมอนตามหลังประตูที่ปิด ดัง ตึ๊บ!
******************************************TBC by puppyluv
ขอบคุณทุกเมนต์และทุกคนอ่านที่เข้ามาแวะ
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2930685 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก