---hahnnnnn, JJHJJHJJHJJHJJH วู๊วววววววว
---ชอบแมว kunkai
---ChiOln นี่ตัวจริงป๊ะ อะจิ๊อะจิ๊
*********************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน68 ไปบ้านพี่กัน, แล้วของพี่ล่ะ!?
------------------
<<<[ความเดิมตอนที่แล้ว]
["อืมม ก็...อยากเจอใครบางคน เค้าเรียนเช้า" กาย
"ผิดที่แล้วมั้ง นิเทศอยู่ฝั่งโน้น ข้ามลานกว้างๆ โน่น" โจ๊ก
"ผู้ชายคนอื่น...พี่ไม่อยากให้ที่ไม่รู้เรื่องคิดไม่ดีกับลมครับ นะครับพี่ไปหยิบมาให้” กาย
“จริงด้วยลม คนคิดไม่ซื่อ มันไม่เลือกสถานที่และเวลาหรอก อย่าเป็นเป้าดีที่สุด” เจฟฟรี่...]>>>
--------------------------------------------------------------
yeaw's
“ผมมีเสื้อในรถพี่เหยี่ยวแล้ว ขอบคุณมากครับพี่”
“งั้นเอามาใส่เลย ตอนบ่ายบรรยายพิเศษห้องนั้นแอร์เย็นยังกะช่องฟรีซ” โจ๊กตอบน้อง บ่ายนี้ศิลปศาสตร์ ปี 1-3 งดเรียน ให้ฟังบรรยายพิเศษจากวิทยากรข้างนอก เป็นคนดังระดับประเทศ คณะอื่นที่ว่างยังถูกตามให้เข้าฟังโครมคึก
“พี่โจ๊กเข้าด้วยใช่มั้ย ผมชวนบีกับเก็ทไว้แล้วนะ”
“ดี เรียกมันมาเป็นเพื่อนเลย พี่ต้องคุมน้องอยู่ห้องโสตข้างหลัง เสร็จบ่ายสองจะแวะกลับบ้านหน่อย” โจ๊กเจ้ากรมข่าวสาร
“บ้านแถวชานเมือง หน้าซอยเข้าโรงเรียนนานาชาติใช่มั้ยวะ” ไอ้กาย ตอนนี้กลายเป็นคุยกัน 3 คนไปแล้ว
“นั่นแหล่ะ นี่เพิ่งมีถนนลอยฟ้าตัดผ่าน มอไซค์วิ่งไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ”
“โรงเรียนนานาชาติที่มีโรงเรียนวัดหน้าปากซอย เลี้ยวเข้าไปแล้วมีร้านเค้กเนยสดอร่อยๆ ใช่มั่ย พี่โจ๊ก” ทีงี้ล่ะเสียงใส
“อืมม ---ไปด้วยกันมั้ยลม ไปเที่ยวบ้านพี่!”
“ผมรู้จักมอไซค์วินที่นั่นด้วย!”
“555 จำอะไรได้มั่งล่ะเรา?” โจ๊กถามใจดี ดวงตาเป็นประกาย
“หมาตัวสีแดงๆ ส้มๆ มอไซค์วินตัวใหญ่เบิ๊งเหมือนหมี น้ำแดงอร่อย แล้วก็---” นัยน์ตาสวยชำเลืองมาที่ผมยิ้มหวาน
“555 แบบนี้อาเจ๊รักตาย ป่ะเสร็จบ่ายเราไปกัน!/-ไปครับ!” พี่/น้อง รับคำว่องไว
“ไม่ได้!/...ไม่ดี !/...ไม่นะครับ!” ผม/เจฟฟรี่/กาย สอดไวพอกัน หันมามองกันเลิ่กลั่กไม่ได้นัดหมาย
“...ไหนบอกต้องส่งงานข่าว!” เจฟฟรี่ก่อน
“...ควันรถบนถนน ไม่ดีครับลม!!” กายต่อ
“...พี่ไม่อนุญาต!!!”ผมกำกับท้าย
“โหย แทคทีม ทริปเปิ้ลเอ็กซ์!---งานข่าวค่อยส่งพรุ่งนี้เช้าก็ทัน จะนอนบ้าน ไม่ได้กลับนานแล้ว เอารถให้เฮียน้าจอมดูด้วย ...แล้วกูขึ้นถนนลอยฟ้าเพิ่งเปิดใหม่ เค้าให้มอไซค์ขึ้นเฉพาะช่วงนี้ ไม่ลงมาคลุกฝุ่นกับรถข้างล่างหรอก” โจ๊กร่ายยาว ตอบเป็นรายตัว
“ไม่-โจ๊ก กูไม่ให้ไป!” ผม ช้ำทั้งตัวยังจะซ่าตะลอนทัวร์นั่งมอไซค์ซิ่งอีก ถึงจะบิ๊กบอสส์คันใหญ่ก็เหอะ
“นะครับ พี่เหยี่ยว...” มาแล้วครับมือนุ่มนวดแมวสูบวิญญาณ ลอดมากุมมือผมใต้โต๊ะ กดบีบนวดเบาๆ
อีกแล้วครับท่าน ---กลุ้มโว๊ย!!! +^+
“...เราไม่สบายอยู่ ไว้พี่ว่างวันหลังค่อยพาไป” ลดเสียงแค่เราสอง
“ใช่ครับลม กว่าแล็ปจะเสร็จโน่น เกือบบ่ายสี่” กายเจือก ไม่น่านั่งใกล้มันเล๊ย ถึงจะเก้าอี้คนละตัวก็เหอะ
“งั้นนนน -พอดีเลย พี่เหยี่ยวเสร็จก็ไปรับลมที่บ้านพี่โจ๊ก ให้พี่เค้านอนบ้าน -นะครับ”
“อันนี้ไม่ดีแน่...” เจฟฟรี่กอดอกนิ่ง พึมพำส่ายหัวส่ายหางกับตัวเอง
“เฮ้อ--” ผมเห็นแววแพ้ อ้อนปากดีไม่เท่าไรแต่อุ้งมือนุ่มนิ่มข้างล่างนี่ล่ะปัญหาใหญ่ ไม่เคยต้านทานได้ซักครั้ง...น่าจะรวมถึงครั้งนี้ด้วย +^+
...แล้วลมเหนือก็ให้ข้อมูลที่ผมประหลาดใจ
“ลมเคยเรียน ม.1 ที่นั่น อยากกลับไปดูแถวนั้น จะซื้อเค้กเนยสดมาฝากพี่เหยี่ยวด้วยน๊า” มี'น๊า'ตะล่อม...พูดซะคนอื่นคนไกลเลยเน๊อะ ของชอบตัวเองแท้ๆ ของหวานคนนี้ชอบไม่กี่อย่างเหรอ บลูเบอรี่ชีสเค้ก ทาร์ตไข่ ไอติมชอคชิพ เค้กเนยสดนอกนั้นเป็นขนมหวานไทยๆ พวกแกงบวด ของหวานใส่น้ำเชื่อม-น้ำแข็งเท่านั้น
ร้านนั้นเป็นร้านประจำตอนเรียนครับ ทั้งแก๊งค์ไปนั่งหลีเด็ก เค้กเนยสดก็กินอร่อยติดปาก ตอนนี้ขึ้นชื่อติดตลาด
“...ลมเคยเรียนที่นั่นเหรอ?” ผมแปลกใจ ข้อมูลใหม่ทำไมไม่มีใครบอก
“ครับตอน ม.1 แล้วย้ายมา เจอกับเก็ทตอนม.2” กายกับเจฟฟรี่กระแอม ทำหน้าผิดปกติเล็กน้อยแต่ผมไม่ทันสังเกตุ มัวแต่สนใจข่าวใหม่
“ไว้ใจบุตรหลายของท่านได้ครับท่านผู้ปกครอง พี่โจ๊กคนนี้ไม่มีประวัติเรื่องรถเสียหาย แต่วันนี้จะเป็นวันแรกเพราะไอ้ลมนี่แหล่ะ”
“อ้าวพี่โจ๊ก ช่วยกันงี้อยากให้ไปด้วยมั้ยคร้าบ” เสียงใสยิ้มระรื่น ผมส่ายหน้า ---แพ้ร่วง
“...ตอนเย็นกูไปด้วย” เจฟฟรี่ทะลุมาหาผม หน้ากูอ่านออกง่ายงั้นเชียวเหรอวะ!?
“ไม่ได้!” โจ๊กแหว๋-กลางอากาศ
“เป็นไรโจ๊ก นี่กำลังจะโทรไปเลื่อนงานเลี้ยงตอนเย็นของแม่ ถ้าได้จะขอไปด้วยอยู่นะ” กายท้วงอีกคน
“ถ้าไอ้โกลเด้นตัวนี้ไป ต้องลากกูกลับ ไม่ได้นอนบ้านชัวร์” หน้าหงิก
“กลับมาทำงานก็ดีแล้ว จะได้ไม่บ่นๆๆ ทำไม่ทันๆๆ อีก”
555 ผม กายกับคนน้องขำกลิ้ง
จำได้ว่าข้อมูลนักสืบจากคุณอารักษ์ระบุแค่สถานที่จบวุฒิการศึกษา จบ ป.6 ที่เชียงใหม่ จบม.3 จากโรงเรียนที่เรียน ม.6 ตอนนั้...ก็แค่นั้น ไม่บอกเรื่องที่ย้ายจากโรงเรียนมัธยมของผมเลย
(ก็แหงล่ะ เมิงเล่นบอกเค้าให้สืบวันนี้ วันพรุ่งนี้เอา เค้าก็ต้องหาจากใบประวัติการเรียนล่าสุดดิ)
นึกขึ้นได้ คุณอารักษ์นั่นให้ถามเรื่องรูปเด็กหน้าดุสีขาว-ดำนั่นกับตัวคุณอารักษ์เอง บอกเป็นความลับระดับคลาสสิไฟด์...มันจะทอปซีเครทไปไหนวะ ผมเลยตัดบทไม่สนใจ
ในใจคิด...คงเป็นญาติฝ่ายพ่อหรือปู่มั้งหน้าฝรั่งขนาดนั้น เพราะภาพสีขาว-ดำถ่ายจากหนังสือเก่าขนาดนั้นด้วย
---------------------------------------------
ปล. ภายหลังผมถึงรู้ว่าพลาดอย่างจัง ผมไม่น่าละเลยเรื่องสำคัญเท่าชีวิตนี้ เพราะถ้าผมซักถามเอาความจะรู้ว่านั่นคืองานประเดิมชิ้นแรกของสำนักงานนักสืบสุรักษ์ ที่พ่อผมสนับสนุนลูกน้องคนนี้เปิดบริษัทตั้งขึ้นมาเอง
'งานอารักขานายน้อย ลูกชายคนเดียวของนายอาทิตย์ อาทิตย์ชิงดวง ประธานบริษัทในเครืออาทิตย์กรุ๊ป' สารภาพ 'นึกว่านายน้อยล้อเล่นว่าผมจะจำงานแรกของตัวเองได้มั้ย แล้วกลัวอันตรายเลยให้ถามตรงกับผมเอง ...นายน้อยไม่ตามเลยนึกว่ารู้แล้ว' ไอ้สุรักษ์!!!
...เรื่องที่ผมโกรธตัวเองอย่างมากมายในเวลาต่อมา
**************************************************************
..........................
.......................................
สรุปแล้วไอ้กายคะยั้นคะยอให้ลมกับโจ๊กเลือกช็อคโกแลตไปฝากน้าที่บ้าน จะให้ลมเลือกให้ตัวเองให้ได้ แต่คนของผมเลือกให้บีเพื่อนหมวยแทน บอกให้กายหยิบกล่องนั้นให้บีรับรองกรี๊ดแน่ เพราะเพื่อนหมวยโปรดรสหวานมากและต้องมีไส้กรุบกรอบข้าง เออออกันสองคนโดยมีโจ๊กเจือกหน้าตลอด ที่เหลือกายบอกจะเอาไปแจกแก๊งค์ลีดเดอร์กับเมี่ยงคำ ---โจ๊กมีแขวะ
“เลือกให้บ้านพี่กับหมวยบีเยอะๆ กายจะได้ไม่ทำคะแนนกับน้องลีดสาวๆ สวยๆ คนเดียว” ดูคาสโนว่าตาคมพูดครับ
พอคนน้องไม่เลือกให้ตัวเอง กายก็รบเร้าอยู่นั่นจนผมพยักหน้า
“งั้นพี่กายเลือกให้ผมหน่อยครับ” กายยิ้มแป้น สารธยายขายของหมดถุงมีความสุข ต้องหยิบกล่องเล็กๆ กล่องนึงมาจนได้
ผมนึกในใจแต่แรกแล้ว คงไม่หยิบแน่ เพราะที่กายหิ้วมามีแต่หวานๆ ไม่ใช่รสที่ชอบ รสโปรดของลมเหนือต้องขมและเป็นช็อคโกแลตล้วน ในตู้เย็นที่ห้องยังมีเพียบ ผมเป็นคนซื้อตุนไว้ตลอดมีแต่ยี่ห้อโปรดของคนนี้ทั้งนั้น
----------------
แล้วลมเหนือก็ทำผมประหลาดใจอีกอย่าง หยิบที่ห้อยโทรศัทพ์สายหนังสีน้ำตาลสองเส้นคู่กัน ตรงปลายมีพู่ขนสัตว์กลมๆ สีดำลูกนึงกับสีครีมลูกนึง เขียนโน๊ตเล็ก ๆ ยื่นให้กาย
“ฝากขอบคุณพี่เมี่ยงคำด้วยนะครับ เรื่องกางเกงเลแล้วก็งานที่สปาด้วย”
"ให้เมี่ยงคำเหรอครับ...ได้ครับ" กายรับไปหน้าเปื้อนยิ้มหุบไม่ลง ทะนุถนอมเหมือนได้เป็นเจ้าของซะเอง
“ทำไมเราเป็นคนดีเยี่ยงนี้วะลม” โจ๊กเปรยเขินๆ
“พี่เค้าอุตส่าห์ให้งานเรานะพี่โจ๊ก...แล้วก็นี่” ยื่นที่ห้อยกุญแจเป็นแผ่นหนังล้วน ออกสีส้มๆ ปั้มนูนเป็นรูปเสือดาวให้โจ๊ก
"หือ ...อะไร?" โจ๊กรับไปงงๆ
“อ่ะ ---ช่างกล้องมือหนึ่ง”
“โอ้โห ถูกใจ ชอบมากกก ---แท๊งค์กิ้วน้องรัก” คนพี่ยิ้มกว้าง รีบแกะจากซองพลาสติก ห้อยกับซิบกระเป๋ากล้องทันควัน ฮัมเพลงอารมณ์ดี
“ของพี่เจฟฟรี่ก็มีนะครับ”
“เฮ้-ลาบราดอร์ว่ะ” คนรักหมาชูพวงกุญแจหนังล้วนแผ่นเดียวเหมือนของโจ๊กแต่ปั๊มนูนขึ้นรูปสุนัข
"ไม่มีสีชอคโก้เหมือนเจสเตอร์ มีแต่สีเจไดครับ" ลาบราดอร์2 ตัวพี่น้อง เจสเตอร์ตัวพี่สีชอคโก้ เจไดตัวน้องสีเยลโล่ ออกเหลืองๆ ขาวๆ พันธุ์โปรดเจฟฟรี่
“ขอบคุณครับ ลม” เจฟฟรี่ส้มหล่น ยิ้มแก้มปริพอกัน
“...ไม่มีของพี่เหรอ” ไปซื้อด้วยกันครับ ช่วงพักเบรคงานถ่ายแบบสปาวันเสาร์นี่เอง ยังนึกชมลมเหนือเลือกของมีรสนิยมดีพอตัว
“ไม่มีครับ นี่ของบีกับเก็ท ไว้หลอกล่อให้มาฟังบรรยายบ่ายนี้”
ที่ห้อยโทรศัพท์สายหนังสีขาว มีพู่ขนสัตว์สีขาวกับชมพูน่าจะเป็นของเด็กบี อีกอันเป็นแบบเดียวกันแต่สายสีดำ พู่สีดำกับน้ำตาลเข้มนั่นคงให้ไอ้เก็ท
“งี้พี่ก็แย่ซิ ไม่ได้อยู่คนเดียว” แกล้งเสียงอ่อยน่าฉงฉาน
“พี่กายก็ไม่ได้ ไม่เห็นว่า-ไรซักคำ” มีค้อนเล็กๆ พ่วงอมยิ้มกริ่ม แค่นี้พี่ก็สุขใจหาไหนปานแล้ว---ที่รัก หุหุ
"เออว่ะ กูขอแสดงความเสียใจกับมึงทั้งคู่ว่ะ มึงหนักสุด-กาย เพราะต้องเสียชอคโกแลตให้กูด้วยว่ะ 555" โจ๊กแกล้งเยาะเย้ยเรียงตัวไม่ปกปิด
"เอาน่า- แค่นี้ก็ดีแล้ว" กายหน้าแดงถึงหู ไม่มีสลดซักน้อยกลับยินดีปรีดามากมายซะด้วยซ้ำ
“ป่ะ ไปเอาเสื้อในรถ ลมจะได้เข้าเรียน -นะครับ” สบตา ยิ้มหวานกับผม สรุปจบข่าว!
กายแยกไปหาเมี่ยงคำ โจ๊กกับเจฟฟรี่เดินเข้าห้องชมรมวารสารและภาพถ่าย เพื่อนผมยาวบอกจะไปหลับต่อ ขี้เกียจกลับบ้าน-เปลืองน้ำมัน เหตุผลช่วยชาติใช้ได้
แล้ว---ในรถ ทำผมตัวลอยทั้งวัน
ถูกหอมแก้มเบาๆ ช้าๆ เนิ่นนาน
พวกมึงได้ของ แต่กูได้ตัวเค้า ...สะใจโว๊ย!!! 555
****************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2933723 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก