คิดถึงงงงงงง-เห็นแว๊บๆ หลายคนแวะเข้าบ่อยมั่ก thanksalot & อรุณสวัสดิ์!!!
*******************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน70 โรงอาหารกลาง ศึกของลม
-------------------------
lom's
วันอังคาร (วันรุ่งขึ้น) เป็นวันที่หนักหน่วง น่าหนักใจอีกวัน
ทั้งที่เมื่อวานเพิ่งอิ่มเอมกับบรรยากาศความสุข อันได้จากญาติๆ แสนดี เฮียน้าจอมและน้าสะใภ้แสนห้าวของพี่โจ๊กมาหมาดๆ
ผมเพิ่งจำได้จริงๆ จังๆ ว่าวินมอเตอร์ไซค์เหมือนหมีตัวใหญ่ๆ ที่แม่เคยเหมารับ-ส่งผมช่วงบ้านเราเข้าวิกฤติ คือวินที่ปากซอยถัดจากบ้านพี่โจ๊กนี่เอง (พ่อหกล้มเป็นเจ้าชายนิทรา บ้านหลังใหญ่ต้องประกาศขายทอดตลาด ใช้หนี้เพราะคนในบริษัทของพ่อคดโกง)
ยิ่งกว่านั้น ยังได้อัลบั้มรูปสมัยเรียน ม.1 โรงเรียนนานาชาติ ที่ผมเคยลืมกล้องไว้บ้านพี่โจ๊กอีกต่างหาก...ดูท่าน้าพี่โจ๊กจะจำผมได้แม่นมาก ขนาดรูปผมตอนเด็กยังอัดใส่กรอบไว้เลย ได้แต่ยิ้มอย่างงงๆ เออออฟังตากับ 2 น้าเล่าอารมณ์ดี แช่มชื่น
โดยเฉพาะเรื่องผมอวดเพื่อนในห้อง ม.1 เรื่องได้นั่งมอไซค์วินแล้วเพื่อนฮือฮา ถามไถ่จนเป็นเหตุให้มาเก็บรูปไปให้เพื่อนดูก่อนจะย้ายโรงเรียน น้าสะใภ้พี่โจ๊กเล่าหลายรอบมากจนผมเขิน ยังดีที่พอไอ้นกเค้าแมวมารับเลยแห่ไปคุยไอ้นกกับพี่เจฟฟรี่เฉย...ปล่อยผมกับตาคุยกันเบาๆ 2 คน-สบายไป
-----------------------------------
นั่นมันเมื่อเย็นวาน...
ตอนเช้าวันนี้...พี่กายพาพี่เมี่ยงคำมาบุกถึงโต๊ะนั่งเล่นประจำหน้าชมรมภาพถ่าย ร่วมมือกับพี่โจ๊กให้ผมไปคัดตัวลีดเดอร์มหา-ลัยให้ได้ (ไม่ต้องคัดลีดคณะ เพราะมีงานกีฬาฟุตบอล 4k เข้ามาเสียบเร่งด่วนเสียก่อน)
"เก็ทรับปากพี่แล้วค่ะ คัดตัวเย็นนี้ เริ่มบ่าย 4 โมงที่หอประชุมกลางของนิเทศนะคะ" พี่สาวสวยเสียงใสหลอกล่อด้วยเพื่อนสนิทผม
"ไปเลยลม กูหนับหนุนเต็มที่ ไม่ต้องเป็นเดือนคณะก็เป็นลีดนี่ล่ะ" พี่ตาคมลูกคู่
"เฮ้ย ไหนว่าคัดตัววันพุธ-พรุ่งนี้วะ" นกกระปูดโป้งกลางวง อารมณ์บูดเล็กๆ
"เลื่อนมาเป็นวันนี้แทนค่ะ เมี่ยงคำเลยต้องมาตามตัวน้องเองเลย นี่จะไปถาปัดต่อ" สาวสวย หัวหน้าลีดมหาลัยฝ่ายหญิง
"วันนี้คัด พรุ่งนี้เช้าประกาศผล มะรืนซ้อมวันนึงถ้าไม่ไหวก็คัดอีกรอบวันศุกร์ไง" พี่เตี้ยตากล้องประชาสัมพันธ์ชั้นยอด
"นะคะน้องลม"
"ป่ะลมเป็นลีดนี่แหล่ะ รุ่งชัวร์" สองเสียงประสานเห็นดีเห็นงาม
"ผม.../มึงถามกูยัง-โจ๊ก!!!" น๊าน คนที่คุณก็รู้ว่าใครสอดกลางอากาศ เหลือบมองพี่กายที่ถอนหายใจหนักหน่วง สีหน้าหนักใจนิ่งเงียบอยู่
"ไม่ต้อง นี่เรื่องของน้องเลิฟกู/-เน่!" ได้ใส่กันแน่ ขาดพี่เจฟฟรี่เรียนบ่ายเลยไม่มีใครปรามพี่เตี้ยนี่ด้วย ...เอาไงดี
"พี่ๆ ครับ ขอบคุณครับ แต่ผมขอบาย-ไม่ดีกว่า"
"ทำไมล่ะคะ?/...ทำไมวะ!?" สองแม่ยก/ป๋าดันหันขวับ
"ถึงผมไม่ได้ซ้อมเชียร์รับน้อง แต่ผมต้องซ้อมเดี่ยวกับอาจารย์สุนิศ จารย์ปู่ทุกเย็นอยู่แล้ว...อีกอย่าง พวกพี่ก็รู้-ผมแพ้แดด"
"ต๊าย จริงด้วยค่ะ ---ที่เกาะกูดนั่น" พี่เมี่ยงคำเสียงอ่อย
"กูลืมไป ตัวแดงเถือกเป็นไก่ย่างถูกเผาขนาดนั้น" จ๋อยสนิทศิษย์ส่ายหน้าทั้งคู่ ไฟมอดดับไม่เห็นควัน...ยอมรับโดยดุษฎี
นกกระปูดตาแดงยิ้มกว้างงงงงง ยักคิ้วล้อพี่โจ๊ก พี่กายอมยิ้มนิดๆ สีหน้าสดชื่นขึ้น ...ส่วนผม แอบเป่าปากโล่งใจสุดๆ
นั่นเหตุการณ์ตอนเช้าก่อนเข้าเรียน...ศึกแรก!!!
--------------------------
ตอนเที่ยงต้องไปเจอเก็ทกับบีที่โรงอาหารกลางฝั่งนิเทศและบริหาร โซนไกลๆ โน่น
ขาดพี่กายที่พาพี่เมี่ยงคำออกไปทานข้าวข้างนอก เพราะพี่เมี่ยงคำมีธุระเร่งด่วนต้องไปซื้อของวันเกิดให้เพื่อน
เก็ทเข้ามากระแซะเบียดขณะยืนรอคิวซื้อเครปครีมสดใส่ไอติมให้บีกับพี่โจ๊ก
"มึงไม่ต้องคัดตัวลีดแล้ว?"
"เออ เรื่องกูแพ้แดดเลยยอม ไม่ต้องแล้ว"
"แต่กูต้องว่ะ"
"โว๊วๆ แหง๋ดิ เพื่อนกู-รูปหล่อ พ่อรวย ซวยสะเด็ดโดนใจเกย์ตุ๊ด กระเทย ไม่รวมสาวแก่-ไม่แก่ขนาดนี้ จะให้ไปแหกปากตะโกนเชียร์หน้าไหม้ที่แสตนด์ได้ไง" มุกผมแกล้งหยอกกึ่งยอมันไปในตัว
"หึๆ ปากมึงนี่น๊า อ้าย-ลม-เพื่อน-ร๊าก" โดนผลักหลังให้ขมำเล่นซะงั้น
"หึๆ อยู่แล้ว ก๊อ-กูเพื่อนมึง" หัวเราะเบาๆ เพราะผู้หญิงที่รุมๆ ต่อคิวที่ร้านเริ่มหันมามอง หัวร่อกันคิกคัก
เก็ทถอนใจยาว กอดอกแน่น คิ้วยุ่งมาก
"มีไร ว่ามา" พอรู้ เพื่อนมีเรื่องแน่
"10 นาฬิกา-โต๊ะ3 หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ" เก็ทว่าเบาแสร้งไม่มอง ไม่สนใจ...ผมลอบมองข้ามไหล่มันไป
"อือ......" โต๊ะกลุ่มผู้ชายหน้าตาดี 4-5 คน คุยกันเสียงดัง แก๊งค์ลีดชายคณะบริหาร บีกรี๊ดคนสวย-คนหล่อ บุ๊ยให้ผมดูตั้งแต่เข้ามาถึงที่นี่แล้ว
"หัวหยิกสุดโต๊ะทางซ้าย -ปีเตอร์ เดือนบริหารจะประกวดเฟรชชี่ไนท์กะกู" ผมปรายตา ก็หน้าตาออกฝรั่งดี ทว่าไอ้คนล่ำสีแทนนั่นมันมองจ้องกูว่ะ ยิ้มให้ด้วย...เป็นเชรี่ยไรวะ!?
"เยี่ยม!" ผมตบบ่าชมเพื่อน แสดงว่าตัวเต็งปี 1 อีกคนจากภาคโยธาชื่อ'โชน-โชนวิทย์' หลุดโผ เพื่อนเก็ทของผมได้เป็นตัวแทนเดือนวิดวะเต็มตัว
"ใจว่ะ แต่เรื่องไม่แค่นั้น" เพื่อนตี๋หน้าใสแต่คิ้วยุ่ง แสร้งมองดูเครปตรงหน้าจริงจัง
"-ว่า"
"ไอ้หยิกนั่นมันสีเด็กน้อยเรา วันก่อนนู้นตอนกูมารับหน้าตึกมองหน้ากันแล้วด้วย" อั๋ยยะ มีประกาศศึกกันแล่ว
"เด็กน้อยเรา!?" โค๊ดเนมไว้เรียกหมวยบี เสน่ห์แรงดีไม่มีตกจริง จริ๊ง
"มึงต้องทำหน้าที่" ประโยคคำสั่งมาอีกล่ะ พอกันทั้งนกฮิตเล่อร์และลูกไก่ (เก็ท-กิดากร แปลว่า ดาวลูกไก่ครับ)
"โรงเรียนก็แล้ว นี่กูต้องดำรงมิสเตอร์ไม้ตามมาถึงมหา-ลัยเชียวเหรอวะ" ไม้กันหมาให้มดแดงแฝงพวงมะม่วงครับ ไม่ยอมจีบ ไม่บอกชอบแต่ให้ผมกันท่าทุกคนที่เข้าใกล้
"แค่ช่วงนี้ พ้น 3 เดือนอันตราย กูก็ปร๋อแล้ว" อ้อ...เรื่องบียื่นคำขาดกับเพื่อนตี๋ ดูใจกัน พ้นโปรเมื่อไรค่อยพัฒนาขั้นกว่า
"ได้ มีไรว่ามะ -เกลอ"เอาวะ
เพื่อเพื่อน น้อยกว่านี้ได้ยังไง -O-!!!
"คัดตัวลีดเย็นนี้ มึงต้องไปนั่งเป็นเพื่อนเด็กน้อยหน่อยดิ"
"วันนี้ได้ พี่คนเก่งของมึงจองตัวให้กูเป็นเด็กหิ้วของไปปล่อยข้างนอก เดี๋ยวกูบอกปัดพี่เค้าเอง"
"ได้เหรอ!?"
"อือ มึงเพื่อนกู" ผมพยักหน้า
"ตามนั้น...ใจว่ะ" เพื่อนค่อยยิ้มออก
"แต่วันอื่นกูต้องเดี่ยวกับ'จารย์ปู่ทุกเย็นว่ะ"
"เออ วันหลังค่อยหาทางกันอีกที "
"เอาไปให้เด็กน้อยมึงก่อน เดี๋ยวกูรออีก 2 เอง" รับเครปส่งให้เพื่อน สตอร์เบอรี่ของบีกับชอคชิพของพี่โจ๊ก พี่สองเจชอบชอคชิพเหมือนผม รู้ใจกันดี เหลือชอคชิพของพี่เจฟฟรี่กับวานิลาของเก็ทโดนแทรกคิวซะก่อน
นกเหยี่ยวนัดคนไว้ข้างนอก บอกเป็นลูกค้าคนสำคัญของที่บ้านและเป็นลูกค้าวีไอพี นาฬิกาด้วย
ไม่มีเวลาแวะที่ร้านแต่อยากได้ของให้ศรีภรรยา-ครบรอบฮันนีมูนเลยบริการดีลิเวอร์รี่ถึงบ้าน...ผมคุ้นแล้ว-ช่วงปิดเทอมที่เข้ามาอยู่กับมันแรกๆ โดนบ่อย ไปกันสองคน วางของตรงหน้า คุยสัพเพเหระสบายๆ ได้ออร์เดอร์มากกว่าขายในร้านแถมพ่วงงานธุรกิจอย่างอื่นติดมาต่างหาก
เรื่องชั้นแชิงธุรกิจร้ายเป็นที่หนึ่ง บินเหนือเมฆสูงลิบลิ่ว ใครว่านกเหยี่ยวตัวนี้ไม่รอบจัดผมขอเถียงหัวชนฝา!
......................
..........................
"วานิลาได้แล้วค๊า"
"ครับ..."
"น้อง-น้องคะพี่ขอแทรกคิวได้มั้ย อันเดียวเอง อยากกินมากอ่ะค่ะ แต่พี่จะรีบไปห้องสมุดก่อนเข้าบ่าย นะคะ-น๊า" พี่ผู้หญิงร่างท้วมตราเด็กสมบูรณ์ต่อคิวจากผม ท่าทางร้อนรนกึ่งตื่นเต้นมาก
"...เชิญครับ" ผม
"ขอบคุณม๊ากมั่กนะค๊า น้องนี่น่ารักจัง เห็นนิ่งๆ ชื่อลมเหนือใช่มั้ย ตอนแรกนึกว่าจะหยิ่งแต่นิสัยดีผิดคาด พี่ชื่อนกน้อย ปี3 นิเทศ เรียนตึก---/คุณคะ เอาไส้อะไรดีคะ?" พี่อ้วนคนนั้น/ คนขายผู้หญิงรีบแทรก
ผมรีบถอยฉาก ซ้อนหลังคิวอย่างห่างๆ ทันที กูไม่ชอบคนมาเจาะแจ๊ะ ยิ่งอากาศร้อนๆ บวกคนเบียดเป็นหนอนตัวเมียอย่างนี้ด้วย
บีไม่น่าอยากกินร้านนี้เล๊ย ฝั่งวิดวะก็มี เดือดร้อนพวกผมต้องยกโขยงมาทั้งชุด
"น้อง...น้องครับ ไอติมละลาย เลอะมือหมดแล้ว" เสียงผู้ชายอยู่ใกล้มาก
"หือ ..." กระดาษก้นรั่ว ครีมวานิลาไหลตามง่ามนิ้ว
"ทิชชู่ครับ เช็ดก่อน-ขอกระดาษรองรึถุงใหม่ด้วยคร้าบ" กุลีกุจอหยิบทิชชู่จากตระกร้าหน้าร้าน จัดการให้เสร็จสรรพ ...แค่นี้เอง เรื่องใหญ่ไปได้
"ขอบคุณครับ" หยิบทิชชู่ให้ จะกุมมือผม รีบชักหนีทันที
ไม่ยอมเดินออก กลับเข้าใกล้ มีไรกะกูป่าว!?
"เอ่อ น้องชื่อลมเหนือใช่มั้ยครับ"
"...." พยักหน้างงๆ มาไม้ไหน
"เอ่อ อ่า พี่มีเรื่องให้น้องช่วย พี่ชื่อโมทย์ ปี 2 บริหารนะครับ"
"หือ..." ผมหันมองเต็มตา ตัวสูงต่ำไล่เรี่ยกับผมแต่หนากว่าผิวสีแทน หน้าตาดี-ไอ้คนที่จ้องผมอยู่โต๊ะลีดชายข้างไอ้หัวหยิก ปีเตอร์นี่หว่า!
"พี่ อ่า...อยากรู้จักน้องลม ฟู่- แหะๆ ไม่เคยตื่นเต้นเท่านี้เลย เอ่อ...ขอเบอร์น้องลมได้มั้ยครับ" เฮ้ย รู้จักชื่อกรูด้วยอ่า ไม่เคยให้เบอร์ใครเลยนะ เรื่องช่วยเป็นแบบให้ร้านแม่บีก็กำชับหนักหนา ห้ามให้ติดต่อตรงถึงกูเด็ดขาด-เก็ทกับบีก็รับปากขึงขัง
"....." ช่างเถอะ มหา-ลัยไม่ได้แคบและไม่ได้กว้าง คนมันต้องรู้จักกันมั่งล่ะ ตรูยังไม่รู้จักไอ้พี่โมทย์นี่เลย เหอๆ
"นะครับ ไม่งั้นพี่ต้องเลี้ยงพวกนั้นทั้งโต๊ะ น้องลมช่วยพี่หน่อย" บุ้ยปากไปหาเพื่อน อ้อ-รู้เรื่องนี้ยิ่งน่าให้เบอร์มากเลยแฮะ
"....." ผมจ้องหน้ามันนิ่งๆ ไม่ละสายตาไปไหนทั้งนั้น ได้ยินเสียงหัวร่อเฮฮาเบาๆ จากโต๊ะนั้นแว่วมา
"เอ่อ น้อง-น้องลมว่าไงครับ?" ถือมือถือรอ
"......" ยังจ้องตาอยู่ พอประจันหน้าตรงๆ แบบนี้รู้ชัดว่าพี่คนนี้เตี้ยกว่าผม น่าจะ 4-5 เซนได้ เลยมองต่ำสบาย เชิดหน้าใส่แบบนี้ยิ่งง่ายกว่าง่าย
ครู่ใหญ่ คงจ้องตานิ่งงัน อีกฝ่ายเริ่มเงอะงะ แบบนี้เจอมาเยอะ ไม่ต้องห่วง
"อ่า...พี่ว่า พี่คงได้คำตอบแล้วล่ะ ขอโทษน้องลมด้วยนะครับ" หลบตา ถอนหายใจยาวก่อนส่งยิ้มเจื่อน เข้าใจบอดี้แลงเกวส กูก็ดีแล้ว จะได้ไม่สาวความยาวยืด
"ขอบคุณที่เข้าใจครับ" ผมตอบสุภาพ เซ็งจิต-จะหันกลับโต๊ะ นึกได้ต้องยกเลิกของหวาน
"ครับ เอ่อ ว่าแต่น้องลมครับ---" ท่าทางยังไม่เลิกง่ายๆ แฮะ แต่กูไม่สน
"พี่ครับ ชอคชิพ 2 อัน ไม่เอาแล้วนะครับ"
"ไม่เอาแล้วเหรอคะ ค่าๆ ได้ค่า" ผมเซย์กับพี่เจ้าของร้านที่สาละวนหมุนแป้งเป็นวงใหญ่
"พี่คัดตัวลีดเย็นนี้ ถ้าว่างแวะไปนะครับ จะได้รู้สึกว่าน้องลมยกโทษให้พี่บ้าง..." ไอ้พี่โมทย์ตามติด ทะลุหูซ้ายออกหูขวา
ทว่า...จังหวะยื่นเงินค่าของหวาน
('ฟุ่บบบบ เพล๊งงง')
"โอ๊ยยย.../กรี๊ดดดด.../ว๊าย ตายแล้ววววว !!!"
เสียงวี๊ดว๊ายดังลั่น เสียงของตก...วงแตกฮือ ---อะไร เกิดอะไรขึ้น!!!
หันกลับ จุดเกิดเหตุอยู่ห่างผมไม่ถึงเมตร---เหยี่ยวขาว o0o!!!
นกเพลิงบินโฉบมาตอนไหนไม่รู้ ตอนนี้ขย้ำคอเสื้ออีกคนไปชิดชนผนังข้างร้านขนมซะแล่วววว
เสียงนักศึกษาชาย-หญิงรายรอบ
'ต๊ายยยย/ ว๊าย-กรี๊ด พี่เหยี่ยว' 'พี่โมทย์นี่' 'ปราโมทย์เหรอ' 'กับเหยี่ยวขาวน่ะนะ' ดังเป็นซาวด์ประกอบอื้ออึง
"นี่-ของ-กู!!!" ว่าเบา ผมได้ยินชัดเพราะมันห่างจากผมแค่ช่วงแขนเอื้อมถึง
"ผะ-ผม...ขอโทษครับ" เสียงอ่อย หลบตาหน้าจ๋อย ค่อยน่ารู้จักหน่อย
พี่โมทย์คนนั้นตอนนี้หน้าเหลือ 2 นิ้ว ผิวแทนยิ่งคล้ำไม่เหลือสี...พวกผู้ชายหน้าตาดีโต๊ะไอ้หัวหยิกกำลังลุกมา -จะซวยมหากาพย์
ผมตัดสินใจทันที!
รีบประชิดคนได้เปรียบ ว่าให้ได้ยินสองคน
"ไม่พูดด้วย 2 วันเต็ม!" ยื่นโนติสพร้อมยื่นมือข้างไม่เปื้อนจับชายเสื้อชอป
"......" ไม่มีฟัง
" ...พะ-พี่ครับ พี่เหยี่ยว อ่อก" ยังขย้ำคอเสื้ออีกคนยับยู่เข้าไปอีก หมอนั่นไอค่อกแค่กขอโทษขอโพย
"3" แค่คลายกรงเล็บ คงเหลือนกเหยี่ยวดุตาแดงจ้องกินเลือดกินเนื้ออยู่
เอาวะ สูดลมหายใจ กระตุกปลายเสื้อชอปแน่น
"6!"
"ห๋า-ว่าไงนะ 4,5 หายไปไหน!?" อ้อ...ฟังเหมือนกันแฮะ
หันมาทันควัน ผมรีบละมือทำท่ารูดซิปปาก-ฉับ! สบตาท้าทาย...นิ่งไปเว๊ยยย !!!
เดินห่าง 2-3 ก้าว หันกลับไปมองนกเพลิงตัวร้าย ...หยุดรอให้เดินตีคู่-กลับโต๊ะ
มือใหญ่ผลักไอ้พี่ลีดโมทย์คนนั้นเซพรืดไปกับผนัง ส่งเสียงลอดไรฟัน "ฮื่ยยยย..." ทว่าโลดลิ่วมาหาผม
บีบต้นแขนแน่นพาเดินกลับ เจอะพี่เจฟฟรี่เชิดหน้ามองข้ามไปหาพี่ผู้ชายคนนั้นก่อนเดินตามหลังมาเงียบๆ
"กลับ!...เผลอ-ไม่-ได้!" กัดฟันกรอดเอ่ยเบาข้างหู
บีบต้นแขนหมับแรง ตรูเจ็บน้ำตาจะเล็ดยังตีหน้าเนียนเฉยได้โล่ห์
"เกิดไรขึ้นวะลม พี่พวกนั้นทำ-ไร!?" เก็ทลิ่วมาเจอกันกลางทาง หน้าตาตื่นมองผมสลับกับเหตุการณ์ข้างหลัง
"...." ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดีเพราะแรงบีบกระชับแน่นเกิน
ถึงโต๊ะ ไม่ยอมปล่อยมือ นกบ้าเลือดใช้ข้างที่ว่างคว้าเก็บสิ่งของตัวเอง มือถือ ไอแพด (กระเป๋าใบอื่นฝากไว้ห้องชมรมพี่โจ๊กแล้ว)
"ลมจ๋า เกิดไรขึ้นอ๊ะ!?" บีตาโต ยืนค้างเติ่งหากสองมือมีขนม ข้างนึงเครป อีกข้างน้ำหวานสตรอเบอรี่ปั่นไม่ห่างของหวานกันเล๊ย
"อย่าบอกนะ พี่ลีดคนนั้นมาสีมึง?" เก็ท-เก็ทไวสมชื่อ รีบเก็บกระเป๋าบีกับของตัวเองไวว่อง
"ห๊ะ พี่โมทย์ หัวหน้าลีดปี 2 น่ะนะ ไม่อยากจะเชื่อ เค้าอุตส่าห์กรี๊ด" บียืนอึ้ง เสียงผู้คนยังฮือฮา ซุบซิบหนาหูให้ได้ยินประกอบข่าวฮอท-ประเด็นร้อน
"ไม่รู้อะไรหมวย ไอ้นั่นน่ะ---ปล่อยยยย จะทำข่าว!" พี่ตากล้องโดนกัน
"ไม่ต้อง---เรื่องไม่เป็นเรื่อง!!!" พี่เจฟฟรี่ตวาดเข้ม นักข่าวหัวเห็ดโดนมือใหญ่เก็บกล้องคู่ชีพเข้ากระเป๋า-หุบปากไปทันที
ลากเร็วไปไหนคร๊าบ
---------------------------
ทว่า...ตรงทางออก พี่กระเทยกลุ่มใหญ่เรือนร่างเฮฟวี่เวทส่งเสียงราวผึ้งแตกรัง
"ว๊ายพี่เหยี่ยว/...ตายแล้ว พี่เหยี่ยวมาแล้วววว เร็วค่าน้องพอลขา"
"...พี่เหยี่ยวแวะนิ๊ดส์นึงค๊า" อะไรกันฟะ!?
"พะ พี่---พี่เหยี่ยวฮะ...อ๊ะ!" พี่กระเทยคางแหลม จมูกเหลาเป็นสันโผล่มาใบหน้าตื่นเต้นหน้าบานสุดชีวิต ยื่นถุงขนมไทยร้านชื่อดังให้กลับโดนไหล่นกยักษ์ปัดหล่นทันใด งงวุ้ย นั่นของชอบของไอ้นกเดือดทั้งนั้นเลยนะ!
('ตุ๊บบบบ')
"ว๊าย ตายแล้ว -ขนมพอล" กระเทยหน้าสวยด้วยแพทย์ ตัวเล็กลีบหัวโต
"ว๊าย-น้องพอลขา"
"ต๊าย -เป็นไรมากมั้ยคุณลูกขา"แว่วเสียงลูกคู่แก๊งค์กระเทยไล่ล่าตามหลังพอได้ยิน แสดงว่าคนสวยด้วยมีดหมอคนนั้นชื่อพอลนั่นเอง...
ไม่สน ตอนนี้ตรูเจ็บแขน ปล่อยยยย!!!
"อ๊ะ นั่นพวกพี่พอลกับพวกพี่โมนาลิซ่า-ราชินีนิเทศนี่"บี
"เร็วบี" เก็ทดึงแขนเด็กน้อยของมัน
"ท่าทางพวกมันจะสงบไม่เอาเรื่องว่ะ นั่งเฉยกันไปแล้ว ...ไอ้น้องเป็นไรมากมั้ย?" โจ๊กยังยุ่งขิง สอดส่ายสายตาดูเหตุการณ์ข้างหลังทั้งที่พ้นตัวอาคารมาแล้ว
"ไม่เป็นไรหรอกเจ่เจ๊ หยั่งงี้ลมจ๋าเจอบ่อย" บีโอ่จะฟื้นฝอยความหลัง
"กูตกข่าวเลยว่ะ เสียชื่อโจ๊กหมด" พี่ตากล้องตัวเจือก
"บีก็ไม่ได้มองอ่ะ นั่งหันหลังให้ด้วยอ่ะ" เพื่อนหมวยซุบซิบกับพี่ตากล้อง
"ใช้มุก 'เจ้าชายน้ำแข็ง' เหรอวะ ได้ผลใช่ป่าว?" เก็ทผ่อนคลาย รู้จักผมดีเพราะผ่านสมรภูมิมาด้วยกัน
"อือ...เอาไป วานิลามิลค์เชคว่ะ" ยื่นขนมเจ้าปัญหาให้เพื่อน ยังจะฮา ถูกบีบต้นแขนแรงยิ่งขึ้น-พาก้าวเร็วขึ้น
"เฮ้ย ไหงเละงี้..." เก็ทโวย
"อ๋อย ทิ้งไปเหอะ" บีส่ายหน้า
"ยังไงวะตี๋ อย่าบอกนะ อย่างงี้ลมมันเจอบ่อย" พี่โจ๊กวิญญาณนักข่าวลงประทับ ควานหาข่าวไม่เลิก กัดไม่ปล่อยจริงๆ ต้องระวังพี่คนนี้ให้จงหนักซะแล้วผม
"ประ-จำ-พี่ ที่โรงเรียนนะ---" เก็ทท่าจะปล่อยยาว
"ยุ่ง!!/เงียบ!!!" เจฟฟรี่/นกเถื่อนเสียงดังข่ม
พี่เสาไฟฟ้าล็อคคอเพื่อนจอมจุ้นตัวเองกลับไปเดินใกล้ สองศรีบีเก็ทถอยวูบ-โดดโหยงเข้าหากันแน่นหนึบ o0o!!!
ท่าจะบานปลาย ...ผมตัดสินใจอีกครั้ง
"พาลมไปล้างมือหน่อย" สบตานกเพลิงตัวร้าย
"ได้- เรามีเรื่องต้องคุยกัน!" งื้ดดดด T^TT ...ศึกสอง!!! (หน้าร้านเมื่อกี้...อ่อนด้อยลงอย่างเห็นได้ชัด)
*************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3124613 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก