ลมเหนือที่รัก
ตอน72 ล้างมือ ล้างศึก
--------------------------------
<<<[ความเดิมตอนที่แล้ว]
["นี่-ของ-กู"
"อย่าบอกนะ พี่ลีดคนนั้นมาสีมึง?" เก็ท
"พาลมไปล้างมือหน่อย"
"ได้- เรามีเรื่องต้องคุยกัน!"]>>>
---------------------------------
yeaw's
ลากลิ่วที่ก็อกน้ำอ่างมือใกล้ๆ แค่ห่างพ้นตัวอาคารไม่มีผู้คนมากล้ำกราย
"ไปมองมันได้ไง!?" ผมใส่ก่อนเลย
"......" ยืนค้างมือกับขอบอ่าง
"ปล่อยให้มันจับมืออีก" ว่าไวแทบไม่หายใจ ได้ความเงียบกลับคืน นัยน์ตาสวยจ้องผมนิ่ง
"มีไร พูด!" ชักยั้วะหนัก
"งั้นฟัง ลมจะพูดครั้งเดียว พี่เชื่อ-ไม่เชื่อก็แล้วแต่พี่!" มีหือเว๊ย
"ฮื่ยยยย..." กำหมัดแน่น
"เค้าช่วยหยิบทิชชู่ให้ ...ไอติมเลอะ" ช้อนนัยน์ตาสวยจ้องตอบ ว่าเบาง่ายๆ ไม่ติดขัด
"ยิ้มให้มันอีก" ก็เห็นชัดๆ ว่ามันหลีอยู่
"พี่เหยี่ยว...เค้าเข้ามาขอเบอร์จริงแต่ลมไม่งี่เง่าให้หรอก มองตาตอบจนเค้ากระดาก-ขอโทษไปเอง ลมเลยขอบคุณที่เค้าเข้าใจ ก็แค่นั้น"
"แค่นั้นจริง!?" เห็นมันยิ้มกว้างเปิดปากหลายคำนี่ ผมไม่ยอมง่ายๆ ถึงจะพอดูออกอยู่หรอกอากัปกิริยาปฏิเสธอย่างนั้นเพราะนั่งจ้องตลอด
"อื้อ อัดคลิปไว้ ดูมั้ย---ลมล้อเล่น" หัวเราะเสียงใสแกล้งแหย่กองไฟอย่างผม
"นี่-!!!" หน้าสิ่วหน้าขวานยังจะ...
"เชื่อลมนะครับ เรื่องของเราสองคน ลมไม่เอาคนอื่นให้มายุ่งหรอก" เหยี่ยวขาวหงายเงิบ ลมเปลี่ยนทิศพัดวูบกระชากหล่นจากฟ้าทั้งที่ยังไม่ได้ตั้งท่า
สบสายตา รอยยิ้มพิมพ์ใจชู๊ตหมัดตรงเผง -^-
ผงะทั้งใจ คล้ายอุกกาบาตดวงไฟลูกใหญ่ถูกทิ้งดิ่งลงทะเลลึก-เย็นเฉียบ!!!
ไม่เคยมีใครกล้ากับเหยี่ยวขาวคนนี้...เยี่ยงนี้มาก่อน
เนื้อในผม อ่อนยวบตั้งแต่เค้าหยุดรอให้เดินตีคู่จากซุ้มขนมโน่นแล้ว ไม่รู้รึไงเด็กโง่! ^o^
"เรื่องของเรา..." ผมละเมอ ภายในวูบไหว
"อืม เรื่องของเรา"
"เอิ่ม..." มือปาดหน้าผาก ใช่เรื่องที่กูสั่งให้คบเค้ากะกูเองใช่มั้ยวะ !???
"ต้องให้บอกอีกมั้ย เรื่อง-ของ-เรา-สองคน" ยิ้มหวานหยด
เท้าไม่ติดพื้นยังไงไม่รู้ หน้าผมคงฟ้องอาการจนเค้าจับทางได้แน่
"ลมไม่ลืมหรอก...เปิดน้ำได้แล้วนกขี้หวง" รองมือใต้ก๊อก
"ห๊ะ ว่าพี่เหร๊อ!?"
"ขี้หวงๆๆๆ .../ยังอีก---555!!!" ผมหัวร่อก้อง อารมณ์ร้ายพัดปลิวหายไม่เห็นฝุ่น
ทำไมผมว่าง่ายยิ่งกว่าง่าย ภายในใจพองโตกว่าบอลลูนใบใหญ่สีสันสดใสภายใต้ท้องฟ้าสีครามได้นะ แค่ลมเหนือพลิกลิ้นไม่กี่ประโยค บ้าไปแล้วตรู
สงสัยตัวเองทว่าไม่มีเวลาหาคำตอบเพราะโดนกระแทกสะโพกแกล้งยั่วกันอีก เดี๋ยวเหอะ!!!
ลูบมือสวยช่วยล้าง
หึหึ 'เรื่องของเราสองคน' ค่ำคืนนั้นเอง สายสร้อยทองคำขาวกลางแดดบ่ายแบบนี้สว่าง กระจ่างใสราวกับเพชรเลอค่า ตอกย้ำค่ำคืน-คำมั่นจริงยิ่งกว่าจริง
ว่ะ-เว๊ย นี่กูต้องหาเรื่องโกรธเค้าต่อดีมั้ยเนี่ย นกไฟบรรลัยกัลป์บินหายไปไหนวะ !?
..........................
................................
"ห้ามให้ใครมายุ่ง ลมต้องเป็นของพี่คนเดียว!" ผมยังไว้ลาย ขู่สำทับ -เฮ้อ กว่าจะกลับเก๊กตีขรึมได้
"พี่เหยี่ยวก็ต้อง...เป็นของลมคนเดียวเหมือนกัน!"
"วะ ว่าไงนะ...!!!" งงๆ กูโดนย้อนแสกหน้ากลับมาได้ไงวะ !???
"6 นาฬิกา ข้างหลัง ...โต๊ะประเทืองที่เราเดินผ่านเมื่อกี้ดูท่าจะอยากรู้จักพี่เหยี่ยวมากไปหน่อยนะ"
"อ่า...." รู้ล่ะเค้าหมายถึงใคร -0-!!!
ชิบๆๆ ไอ้เหยี่ยว ชิบๆๆๆ ลืมนึกถึงไปเลย ...
นั่นอดีตตั้งแต่เทอมที่แล้ว ผมตัดขาดใครไม่มีวอแวในหัวสมอง หากคนตรงหน้าคงโดนทั้งเพื่อนบี ทั้งไอ้ปากสว่างโจ๊กกอสซิบฝังหัวมาแน่ๆ
เสียงกรี๊ดแว่วๆ ตอกย้ำ 'นั่น-พี่เหยี่ยว!/...ต๊าย พี่เหยี่ยวแหล่ะเท๊อ/...พี่เหยี่ยวค๊า น้องพอลขา'
น้องพอลกระเทยสวยด้วยแพทย์-ตัวราชินีและแก๊งค์กระเทยรุ่นเฮฟฟวี่เวทนิเทศ 'โมนา-ลิซ่า' นางข้าหลวงขาใหญ่ฝั่งนี้
ผมไม่เห็นเพราะนั่งหันหลังให้และโต๊ะอยู่ห่างกันมาก
-----------------------
"พี่ไม่สนใจ ไม่ได้อยากรู้จัก พี่สนคนของพี่คนนี้-คนเดียว!" ท้าวแขนคร่อมอ่างล้างมือไม่ให้หนีไปไหน อมยิ้มตาปิดเป็นแพเลย...งี้ค่อยน่ารักหน่อย
"ลมไม่ปล่อยให้คนอื่นมายุ่งได้แน่ แต่พี่เหยี่ยวก็ต้องไม่มีเหมือนกัน ไม่ว่าคนเก่าคนใหม่ก็เหอะ" อูยยยย ยังปากเก่ง ไม่ติดคนเป็นหนอนผมจูบไปแล้ว
"คร๊าบ แค่เราสองคนเน๊อะ"
"ลมต้องรู้ความเป็นไปในทันที ต้องมีแค่เราเท่านั้น" จ้องนิ่งๆ แววตาดุคล้ายตอนเค้าโกรธผมบนทางด่วน เมื่อครั้งแรกเจอคราวนั้นคือตอนนี้ชัดเด๊ะ!
"......" กรูเย็นเยียบยิ่งกว่าอยู่บนยอดหิมาลัย +^+
กล้ายื่นคำขาดด้วย โหย...มันจะมากไปแล้ว
คล้ายโดนดาบคม ฟันฉับคอขาดเลือดกระฉูด สยดสยองสุดโต่งแต่ยังแกล้งนิ่งปั้นฟอร์มเก่ง ให้มันรู้ซะมั่งว่าคุยกับใครอยู่
ในใจคิด...ลมเหนือคล้ายมีตาที่ 3 เหมือนรู้ว่าผมอยู่ในอารมณ์ไหน ดักทางผมได้เด็ดขาด เหนือชั้น...และเงียบกริบ
ถอนหายใจแผ่วๆ คนนี้ซ่อนลายไว้แนบเนียนกว่าใคร เพิ่งประจักษ์แจ้งแก่ใจก็ครานี้!!!
................................
.....................................
ลูบมือสวยช่วยทำความสะอาด อยากให้เวลามันหมุนช้าที่สุด หยุดนิ่งตายไปเลยได้ยิ่งดี
"รู้จากไหนเนี่ย" รำพึงรำพันกับตัวเอง แต่เแกล้งเฉี่ยวจมูกกับแก้มใส ลูบนิ้วลื่น...พลิกคดีมาไม้นี้ได้ไง กูงงตัวเองมาก
"จากใครไม่สำคัญ แต่ถ้ามีเค้า เราเห็นดีกันแน่" หรี่ตาร้าย ขนตาหนายาวเป็นแพแตะผิวแก้มชมพูขึ้นสี
อ๊างงงง กูขอลบสนธิสัญญาว่าด้วยการห้ามทำรุ่มร่ามในสถานศึกษาได้มั้ยวะ!? (ไม่งั้นผมจะอด ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ ดูดิ๊ รันทดสุดๆ ใครมันจะทนไหว)
"ห้ามไปฟังไอ้ปากนกกระจอกเตี้ยนั่นนะ อยากรู้ไรต้องถามพี่เอง -เข้าใจมั้ย!" ต้องกีดกันความน่าจะเป็น
"คร้าบบบ..."
"ห้ามฟังความจากคนอื่น!" ไม่รู้ล่ะ คนนี้ของกู!!!
"อือ-หึ๊"
"ไอ้พวกหน้าม่อที่ไหนมาใกล้ พี่ต้องรู้หมด!"
"อูยยย... นี่ก็ตัวติดด้วยกันแทบ 24 ชั่วโมงอยู่แล้ว ยังรู้ไม่พออีกเหรอ ฮิ"
"ไม่รู้ล่ะ พี่สั่ง ลมเป็นของพี่คนเดียว!"
ทำพยักหน้าเงียบๆ เอียงหัวทุยมาหา
"พี่เหยี่ยว ...ลมมีอะไรจะบอก" อมยิ้มแก้มป่องพยักหน้าทำท่าจะกระซิบ ก้มเข้าใกล้ริมฝีปากแดงฉ่ำ
"...อะไร" เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวนัก เดี๊ยะกูฉวยโอกาศแอบจุ๊บซะหน่อยแล้ว
"...นก-เอี้ยง-ขี้-หวง!!!" กระซิบชิดใบหู ทว่ามันดังก้องกระเทือนทั้งใจ
(ซู่!!!)
"เหวยยย---/อ๊าาาาาา เปียก!!!" ผลักก๊อกเปิดซ่า น้ำแรงกระฉอกล้น
"555.../อ๊าาา แกล้งลมเหร๊อ!/...ปล๊าวววว!!!" สลัดน้ำใส่กันเหมือนเด็ก แต่เหมือนผมโดนอยู่ฝ่ายเดียวนะ
คล้ายเห็นสายรุ้งเล็กๆ ในพรายน้ำกระทบไอแดด ลมเหนือช่างสดใส เต็มไปด้วยสีสันสดใส กระจ่างจ้า...พร่างพราย
------------------------------
"เฮ้ย ไอ้ลูกหมาสองตัวนั่นน่ะ กูเรียนบ่ายโมง-วันนี้ ไม่ใช่พรุ่งนี้!" ไอ้หอกเจฟฟรี่ยืนรอ สองมือล้วงกระเป๋า ส่งเสียงจากทางเดิน
"กูต้องเตรียมน้องทำข่าวลีดนะมึง!" ไอ้กากโจ๊กท้าวสะเอวรอ
"เก็ทต้องให้พี่เจฟฟรี่สอนเคลียร์ไฟล์" ตี๋โบกไอแพดของผมไปมา...เออจริงด้วย คดีพิพาทหนูบีนี่หว่า!?
"บีจะกินหนมมมม..." อ้าวหมวย มันเกี่ยวอะไรกับพี่วะ
กำลังเผลอ...
"พี่เหยี่ยวจะโดนกิ๊นนนน!" ปากสวยอ้างับปลายผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าอกเสื้อชอป
"โอ๊ยยย..." ฟันคมครูดให้สยิวเล่น คาบได้วิ่งลิ่วหาพวกปากบอนที่ยืนรออยู่พร้อมหัวร่อเสียงใส
ว๊าเว๊ย-กลับไปจะจูบคนช่างจำนรรจาให้ขาดอากาศหายใจไปเลยคอยดู
แต่ตอนนี้...ได้แต่กุมตำแหน่งหัวใจที่โดนกินไปเรียบร้อย
แย่แล้วเหยี่ยวขาว อกซ้ายกลวงโบ๋-ไม่มีหัวใจ ได้ตายจริงๆ แน่!!!
***********************************TBC by puppyluv