โอ๊ว ชาวเล้าช่าง---!!!
---loveboy_yj เอามิน-บอล
---วิธีของ indy ช่างเหี้ยมเกรียม
---นมซัม เม้นท์ฮามาก ไม่คิดว่าจะร้ายเรยาขนาดนี้ ไว้มารับเลี้ยงลมตา ...น่าจะวันอาทิตย์นะ เลิฟคุณนม
---BeeRY เค้า-ม่าย-ด้าย-ตัด ตาเจ็บยังบังอาจเน้อคนเรา เดี๊ยะโดนตีก้น...ขอให้หายไวไว
กดบวกให้ทุกชื่อในตอนเมื่อกี้
1) เนื่องนกฟักไข่ 1 ตัว ทูมอโฮ่มาดูกัน
2) รีพลาย 68 เม้นท์ เด้งขึ้น 2 หน้าอย่างไม่เคยมีมาก่อน (ทุกที 30-36 ประมาณนั้น)...อรุณสวัสดิ์!!!
*********************************************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน85 วีดีโอ
------------------------------
yeaw's
แรกฉายให้เห็นผนังกราดไปที่พุ่มไม้เขียว ยังไม่เห็นตัวคน...ได้ยินแต่เสียง
เวลาในจอวีดีโอบอก 11.14 ---ก่อนเที่ยง
“หยุดดดด พวกพี่ทำอะไรรถผม!” เสียงลมเหนือดังจากที่ไกลๆ เสียงคนวิ่ง เสียงเหล็กโครมครามซาเสียงลง
“ว๊าย---มันมาแล้ว!” เสียงกระเทยควายคนนึงหวีดร้อง
“อ้อ---อีเด็กนี่เอง”
“มาก็ดีแล้ว จะได้รู้ดำรู้แดงกันไปข้าง” เสียงผู้ชายห้าวเป้งแต่ดัดให้แหลมเล็กจริตผู้หญิง เซ็งแซ่
ภาพหยุดอยู่กับที่ ค่อยๆ ปรับซูมผ่านกิ่งไม้เข้าไป เห็นกลุ่มกระเทยรุ่นน้องๆ กระทิงตัวล่ำๆ 6-7 คนรุมเศษเหล็กสีขาว เอียงแอ้งแม้งติดที่ล็อค
ลมเหนือตัวบางเล็กนิดเดียว (ถึงจะสูงสง่ากว่าก็เถอะ) เดินอาดๆ เข้าไปกลางวง สีหน้าเรียบเฉย ไม่มีท่าทีสะทกสะท้าน
...ผมตกใจวูบ!!!
“พวกคุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ นี่---จักรยานของผม!” ยืนใกล้ ไม่แตะต้องแต่มือชี้ 'กิ๊กลม' สภาพยับเยิน
“ก็แกเริ่มก่อน นี่แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ โฮ๊ะๆๆๆ” กระเทยล่ำปิดปากแดงแอ๊บแต๋ว
“ช่าย ต่อไปจะโดนมากกว่าอิเศษเหล็กนี่”
"นี่แค่สั่งสอนนะยะ" พวกลูกคู่รับเป็นทอดๆ
“เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ผมไปทำอะไรให้พวกคุณ” เสียงคนของผมเย็นเยียบสุภาพ ชัดถ้อยชัดคำกว่าปกติ นั่นแสดงว่าลมเหนือโกรธจัด!!!
“ทำเป็นใสซื่อ จะสงเคราะห์ให้ก็ได้ บอกมันหน่อยซิเธ๊อ!” จ่าฝูงตัวใหญ่สุดสั่งลูกน้องตัวผอมเป็นเปรต
กระทิงปากแดงไม้เสียบผีเดินนวยนาดออกมาทำการแสดง
“แก---ไปยุ่งกับพี่เหยี่ยว แฟนน้องนางฟ้าของพวกเรา” ลิ่วล้อหนึ่ง
“ช่าย พี่เหยี่ยวสุดหล่อเริ่ดของพวกเรา" ลิ่วล้อสอง
"อ๊า ที่สุดแสนเพอร์เฟค์ค๊า เซะเซยี่ะ ๆๆ” ลิ่วล้อสาม ...กระเทยเพ้อนี่น่ากลัวมากครับ ยิ่งควายปากแดงแบบนี้ด้วย
คนของผมยกยิ้มมุมปาก พยักหน้าน้อยๆ ทำท่าเข้าใจอะไรบางอย่าง
“อ๋อ---เข้าใจล่ะ"
"เข้าใจอะไรก็ดี หน้าตาก็ไม่ได้โง่นี่นะ" ลิ่วล้อ
"งั้นพวกคุณก็น่าจะทราบ เหยี่ยวขาวเป็นผู้ปกครองของผม คุณลุงเค้ากับคุณแม่ผมรู้จักกันดี” เอาล่ะซิ ฮุกหมัดแรกตรงเป้าเผง
“อะไร อย่ามาทำอวดอ้างรู้จักหน่อยเลย ดีแต่ปากซิไม่ว่า” ลิ่วล้อหนึ่งอีกที
“ใครดีแต่ปาก ต่อให้ก็ได้ ...พวกคุณคงไม่ทราบผมเรียนที่นี่เพราะทุนของอาทิตย์กรุ๊ป บ้านพี่เหยี่ยวส่งผมมาเรียน ให้เงินผมใช้” เด็กกูปากกล้ามาก
“พวกชั้นไม่เชื่อ..."
"ช่ายๆ โมเมแบบนี้ใครๆ ก็ทำได้” พวกนั้นทำท่าเลิ่กลั่ก ซุบซิบกันเองแต่ยังปากดีแก้เก้อ
“ไปถามธุรการกับการเงินได้เลย เด็กทุนน่ะมีอยู่ไม่กี่คนหรอก---โดยเฉพาะทุนของอาทิตย์กรุ๊ป” น้ำเสียงลมเหนือเป็นต่อ หลิ่วตาน้อยๆ
"อ่า ทุนนั่น จริงด้วยแฮะ "
“เอาไงดีคะ ---น้องพอลขา?” ลิ่วล้อตัวล่ำบางคน หันรีหันขวางไปหาพอลที่ยืนแอบอยู่ด้านหลัง
“นั่นซิคะ น้องพอล แบบนี้ พี่ว่า---”
ก่อนจะพูดอะไรกัน ผมเห็นลมเหนือเดินตรงแน่วไปหาพอลที่เงอะงะทำอะไรไม่ถูก
“คุณพี่ชื่อพอล ที่เป็นลีดมหา’ลัยจากนิเทศใช่มั้ยครับ!” ลม
“ชะ-ใช่--- งื้อออ!” ลิ่วล้อตอบแทนเสียงสั่น ลมเหนือมองหน้า แววตากล้าแข็งเหมือนปรามว่าไม่ได้เสวนาด้วย อย่าเฉือก!!!
“เคยเห็นพี่ตอนเพื่อนผมไปคัดตัวลีด ยังคุยกับเพื่อนอยู่เลย พี่ผู้หญิงสวยๆ คนนั้นทำไมใส่กางเกงผูกไทค์ ไม่ใส่กระโปรง แต่งตัวมาผิดรึเปล่า” ลมเหนือ
พอลเชิดหน้า ยิ้มมาดราชินี พวกนางข้าหลวงก็...บาน
“น้องพอลพวกเราสวยชนะเริ่ดดด"
"ช่าย... ใดๆ ในโลกหล้า จะหาสู้น้องนางฟ้าเรามิได้"
"ผู้หญิงยังอายเน๊อะตัวเน๊อะ” แทบยกกลุ่มออกปากสรรเสริญ บีบเสียงเล็กเสียงน้อย ตีมือแปะๆ ประกอบ
คนของผมเดินวนหลังเชื่องช้า รอบตัวพอล ---ทุกคนหลีกให้หมด
“ยิ่งดูใกล้แบบนี้ ยิ่งไม่น่าเชื่อ ...มิน่าใครๆ ถึงหลงไหล มีแต่คนพูดถึง” ลงเสียงช้าๆ ฟังไม่ออกว่าประชดหรือไร
บรรดาลิ่วล้อประดับฐาน สีหน้าปลาบปลื้ม พอๆ กับพอลที่ยิ้มกว้าง ทีท่าเอียงอายแตะแก้มตัวเองไปมา
“เริ่ดม๊ากกกค๊า คุณน้องพอลขา” ลิ่วล้อประกอบ
"วู๊ยยยย คุณน้องงามมั่กๆๆ ค๊า"
“ช่าย น้องพอลของเราชนะใจคุณพี่เหยี่ยวเห็นๆ” ชมกันเข้าไป ---คนของผมหันขวับตรงชื่อผมพอดี
จ้องหน้าพอลเขม็ง (พอลเตี้ยกว่าลมเหนือมาก (แค่165) สูงระหว่างบี (160) กับโจ๊ก(170))
“แต่พวกคุณทำไม่ถูก ทำข้าวของ ของผมเสียหายโดยไม่ถามไถ่กันก่อน แบบนี้ใครจะรับผิดชอบ” มองหน้ากราดรายตัว
"...แย้แล้วล่ะตัว”
“นั่นน่ะซิเธอ"
"หมี่เหลืองซะแล่ว" เริ่มเอ๋อ สถานการณ์พลิก
----------------------
“ต๊าย---อิแค่—จักรยานแค่นี้ ค่าซ่อมจะซักเท่าไรกันเชียวยะ!?” เสียงกระเทยเปรตแหว๋มา
“ง่ายๆ แค่ค่าซ่อม 12,850 บาท นี่ราคาของครั้งก่อนเมื่อวันอังคาร คิดแค่ล้อหลังกับเฟืองเท่านั้น ฝีมือใคร-อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ” เจ้านายกิ๊กลมตวาด กวาดสายตาดุเรียงตัว
ลิ่วล้อ...ร้องขรม
“อ๊ายยยยย อะไรกันถึงหมื่นเชียวเหรอ!"
"แย้ซิ มันรู้ด้วยอ่ะ ว่าเป็นเราอ๊ะ--ตัวเอง!”
"มีกล้องวงจรปิดด้วยป่าวอ่ะ ทำไมรู้อ๊ะ!?" ฮือฮากันเข้าไป
“อ้อ---ของวันนี้อีก คงต้องซ้ำราคาล้อหลังใหม่ เพิ่มบันไดถีบตัวใหม่กับโซ่ใหม่ด้วย น่าจะราวๆ 18,000 ถึง 20,000 แน่"
"ฮ๊าาาา!"
"ว๊าย สองหมื่นเชียวแหล่ะ!"
"เบ็ดเสร็จค่าเสียหาย 2 ครั้ง อย่างปราณี-คิดแค่ 30,000 ถ้วน” บอกราคาเสร็จ คนของผมจ้องกราดรายตัวหาเจ้าภาพรับผิดชอบ
จะสำนึกมั้ยนะว่ายืนในดงควายไบซัน ถือแป๊บเหล็กพร้อมใช้น่ะ---พ่อเจ้าประคุณรุนช่อง!!!
“ไม่มีทาง จักรยานสั่วๆ แบบนี้!” พอลเสียงแหลม เหยียดหยามไม่ปกปิด
“ช่าย ก็แค่เศษเหล็ก” ลิ่วล้อ
"โกหกล่ะม๊าง!"
"ช่ายจะถึง 500 รึเปล่าก็ไม่รู้" ต่อความยาว...ราชีนีฮึด บรรดาลูกน้องย่อมมีแรงต่อ
“พวกคุณพูดไม่คิด ระดับเหยี่ยวขาว จะให้คนของเค้าใช้ของระดับไหนล่ะ---จักรยานนั่นราคาเฉียดแสน พี่เค้าซื้อให้ผมเป็นของขวัญเข้าเรียนที่นี่!” ลมเหนือว่าเร็ว เสียงเริ่มดัง มือชี้ฟิคเกียร์ตัวปัญหา จ้องตาคนตัวโตสุดเขม็ง
แล้วก็เสียงกระเทยไบซันล้วนๆ แหกปาก
“อ๊ายยยยยยยย—ตาเถร แม่ร่วง /...อุ๊ยหกๆ อีแป้นแหก” พวงกุญแจปากนกอันใหญ่ ท่อเหล็กแป๊บหล่นจากมือควายป่าดังเคร้งคร้าง
“เป็นแสนเชียวเหรอเธอ!"
"เออดิ น่าจะใช่ ชั้นว่าคุ้นๆ เคยเห็นในห้างใหญ่ๆ ด้วยล่ะ”
"เค้ากะลังฮิตด้วยนะ แย้แน่ๆ"
“ตายแล้ว—ของขวัญคุณพี่เหยี่ยวให้ด้วยเหรอ---ตายๆๆ”
ยังครวญไม่จบ
“อ่า---จริงด้วยล่ะตัว พี่เค้าเจ้าชาย รวยจะตายน่ะ !" ซุบซิบเสียงดังมาก หน้าเริ่มเหยเก
"ช่าย ของไร้เกรดน่ะคุณพี่เค้าไม่มาแตะให้เสียหรอก”
“คุณพี่เหยี่ยวเค้าซื้อให้เด็กนี่ด้วย ---ทำไงดีล่ะน้องพอลขา” หันไปหาแม่ย่านาง ที่หน้าซีด ปากเหวอ-กว่าอีก
(ต่อ)
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2933973 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก