หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[golove2]

    ลูกนกน่ารัก




  ตั้งแต่พรุ่งนี้ ได้หยุด 5 วัน  จะกลับบ้าน

แล้วที่บ้าน อินเตอร์เน็ต เป็นที่อนาถใจสุด ๆ

จาได้อ่านไหม๊นี่เรา     

[BeeRY]

เดี๋ยวอีกตัวก็ฟักออกมาเนอะ ลุ้นๆๆๆๆ

[sukie_moo]

อีกตัวจะฟักเมื่อไหร่น้า
ยังไงก็ขอให้รอดทั้ง 2 ตัวนะ
มีประกวดตั้งชื่อลูกนกไหม 555

รอฟังข่าวเหยี่ยวขาวออกโรงนะ

[EunJin]

ฟักออกมาเป็นตัวด้วยอ่ะ โอ้วว น่าตื่นเต้นแทนค่ะ

[insunhwen]

ลูกนกน่ารักจัง

รออีกตัวฟักออกมานะคะ 

[miniz]

จะฟักตัวแล้วว 

[yayee2]

อ้าว..นึกว่าเหยี่ยวขาวมา ที่แท้....
เป็นพิราบมาแจ้งความคืบหน้าของการฟักไข่ซะนี่
หึ หึ เหยี่ยวข่าว มีพิราบเป็นสมาชิกเพิ่มอีกตัวแระ

[Piaanie]

ลูกนกหน้าตาเหมือนลูกเป็ดเลย อิอิ

[Ugly Ducky]

ชั้น อิจฉา แกร อิพี่เหยี่ยววววววว
ลมจ๋า เก่งเป็นที่สุดดดดดดด

[pollapat]

 
 

[Me_kame_nishi]

ลูกนกไม่มีขนดูแปลกนิ ถ้าขนขึ้นเต็มคงดูดี....

[cy55555]

ลมเหนือตอนนี้แอบร้าย  อิอิ
เล่นเอาหมามาเป็นพวกได้เก่งจริง

[InuyashaM]

ลูกนกตัวแดง น่ารักๆๆๆ 

[aeyja55]

ว๊าว  ประสบการณ์ที่หาได้ยากนะเนี่ย ได้ดูนกฟักออกจากไข่ใกล้ๆ ขนาดเนี่ย

[DraCo_SLa13]

  เค้าเสียใจเค้าไม่ได้เข้ามาอ่านเลยอ่ะตั้งแต่หลังตอน เริ่มเค้าลางอ่า  ไม่ได้มาเม้นด้วย   อร๊าย

เสียคะแนนหมด  ขอเซฟไปอ่านให้ทันชาวบ้านก่อนนะค่ะ  เดี๋ยวจะกลับมาเม้น  ย้อนหลังให้นะ  ฮึกๆ  น้องลม ตะเองอย่าโกรธเค้านะ   ที่เค้าอยู่มันไม่มีเนตอ่า

[kanda53]

แก๊งค์ ..น้องหมาสี่ขาได้โล่ห์...
พี่เหยี่ยวไม่ต้องกลัวใครรังแกน้า....
เดี๋ยว...ลมจ๋าจัดให้

  &  จ้า...

[aorpp]

ตื่นเต้นอ่ะ
นกพี่ออกมาแล้ว นกน้องก็สู้สู้ รีบออกมาน้า
ขอให้รอดทั้งสองตัว

[oilzii]

นกน้อง พยายามเข้า~~

[roseen]

 

[andaseen]

 :m11:อ๊ายยยยยย ชอบลมเหนือกับเหยี่ยวขาวที่สุดดดด......ตามอ่านรวดเดียวสองวัน

[ao16]

นึกว่านกเหยี่ยวมา ที่แท้ก็ส่งนกพิราบมาแทน   

[choijiin]

น้องลมของเจ๊
ยอดเยี่ยวกระเทียมเจียวที่สุดในโลกหล้า
กดไลค์ล้านครั้งของประโยคที่ว่า
“เหยี่ยวขาวตัวนี้เป็นของลมเหนือเท่านั้น จำไว้!”
 
เอาใจพี่ไปทั้งดวงเลยจ้าน้องลมที่รักกกกกก
ถ้าเราเป็นพี่เหยี่ยว
จะไม่มีวันกางปีกในท้องฟ้าที่ไร้ลมเหนือแน่นอน
  puppyluv จ้า

ปลล.เมื่อวานไม่ได้เข้ามาเมนท์
นั่งรถจากภูเก็ตมาโผล่กรุงเทพเมื่อเช้านี้จ้า

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน86 ทิ้งกรวด-มีเคลียร์
------------------------------

yeaw's

               เลิกเรียน บ่าย 4 ระเบียงทางเดินห้องเลคเชอร์เล็กศิลปศาสตร์...ผมยืนรออยู่หน้าห้อง
“กลับ!” ออกคำสั่ง ร่างบางเงยหน้ามาสบตาลดมือถือลง น้องนักศึกษาคนอื่นชะงักแล้วเดินผละห่างไป ซุบซิบแอบมองยิ้มๆ มีกรี๊ดเล็กๆ ให้เห็น

               ผมไม่สนใจ ฉวยของทุกอย่างมาไว้ทั้งหมด มือถือสีขาวยังโชว์หน้าจอหรา ไอ้เพื่อนตัวเตี้ยข้อความบอกน้องมันแล้ว
‘ผู้คุมกฎรู้แล้ว ความแตกว่ะ’ ผมกดปิด ---เตือนกันดีจริง สาดโจ๊ก!!!
เดินลงบันไดเอื่อยๆ ใบหน้าเรียบเฉยไม่ทุกข์ไม่ร้อน ตรงไปที่ห้องชมรมวารสาร

                   ดึงเศษพลาสติกออกจากวงล้อสีฟ้าอันใหม่ แตะแท่งนกหวีดเรียกสุนัขแท่งสีเงินกับซี่เหล็กสีฟ้า
หมุนเบาๆ เสียงดังติ๊งๆๆๆๆๆๆ รัวดังกังวาน ...กิ๊กลมทักทายเจ้านายของมันเสียงใสแจ๋ว ^=^!!!
                เอาลงจากขาตั้ง ยกเดินผ่านออกไปรอที่ถนนก่อนหยุดหันกลับมามองผมที่กำลังตรงไปที่รถ ---น่าจะเหมือนทุกๆ วัน
เริ่มปั่นออกตัว หากถ้าดูไม่ผิด ...สีหน้าผ่อนคลายนั้นมีรอยยิ้มสดชื่นประดับไว้
----------------------------
               ไม่อยากจะบอกเลยว่าช่วงที่คนนี้นั่งอยู่ในห้องเรียน ผมหัวปั่นกับเพื่อนเลือดร้อนยกฝูงแค่ไหน
ไอ้เชษฐ์กับเก้ เจือกอยู่หน้านิเทศแล้ว ซ้งกับสุพจน์โทรเข้ามาหาผมกับเจฟฟรี่ตอนนั่งดูวีดีโอซ้ำไปซ้ำมาอยู่
                เป็นเจฟฟรี่กับโจ๊กห้อมอไซค์ไปสกัดดาวรุ่ง ลากคอเพื่อนขาลุย ปิดประตูคุยกันในอาคารชอปวิดวะไกลๆ โน่น...

                 ท่านสาธุคุณ-เจฟฟรี่ร่าย
'มึงอยากให้น้องเสียใจเหรอ มึงอยากเป็นคนเลวในสายตามันเหรอ!' ไม่เฉพาะเชษฐ์ที่เงียบ กูก็เงียบ...

                  ที่ลมเหนือเคยบอก กลัวการใช้กำลังเป็นที่สุดเห็นผลกับจิตสำนึกผมเองก็ตอนนี้
'ตอนนี้ถ้ามีเรื่องแดงอีกระลอก จะกลายเป็นศึกใหญ่ มหาลัยจะเข้ามายุ่มย่าม เรารับได้ ...แต่น้องล่ะ คิดดูมันต้องเรียนที่นี่อีกตั้งกี่ปี!?' โจ๊กนิ่งฟังอยู่ ปิดปากเงียบตามกันอีก
                 สุดท้ายเพื่อนผมยาวขโมยซีนสรุปจบ... 'รอตอนงาน 4k โอกาสเหมาะค่อยสอยเก็บรวบยอด ก็ยังไม่สายนี่หว่า'---ฮาตรึม
เชรี่ยเจฟฟรี่ล้ำลึกมาก โดยเนื้อในผมว่ามันน่าคงแค้นมากพอๆ กับผมด้วยซ้ำ
                ปล่อยเจฟเฟอร์สันผู้ยิ่งใหญ่ร่ายเวทย์ขณะตัวเองคิดแผนแยบยล ...ก่อนออกมารับเด็กที่ห้องเรียน ผมสั่งเพื่อนสนิทผมยาว
'คืนนี้-มึงรอรับโทรศัพท์กูด้วย'
เจฟฟรี่แสยะยิ้ม พยักหน้าน้อยๆ เทคมือชั่วร้ายกันสองคน
 
                 กว่าจะถึง 4k มันนานไป---กูไม่ปล่อยถึงวันงานหรอก ขอกำราบเด็กก่อน คืนนี้เจอแน่ ไอ้น้องพอล!!!
..............................
...................................
“...ทำไมไม่บอกพี่!?” ผมใส่คำแรกที่มาถึง โยนของโครมครามลงเบาะโซฟานั่งเล่นทันทีที่เข้าประตูห้องคอนโด
“ไม่คุยตอนนี้ ---ลมหิว ทำแกงจืดหมูห่อกระหล่ำปลีเพิ่มอีกอย่างได้มั้ย อยากกิน” ผมถอนใจพรืด พยักหน้า...

                  รอก็ได้วะ ไม่ใช่อะไร บทเรียนที่ผ่านมา ตอกย้ำเตือนจนซึ้ง แรงใส่วิ่งหนีหายไปอีก ทำกูประสาทกลับเป็นหมาบ้าได้

                  ดวงหน้าสวยพยักตอบรับรู้ เดินหายขึ้นไปข้างบน
ผมลงมือทำอาหาร ที่เครียดๆมา พอได้ลงมือหั่น สับ เฉือน อารมณ์ก็ดีขึ้นมาพิลึก---เพลิน
หันมาอีกที เจอคนตัวหอม เช็ดเส้นผมเปียกหมาดยืนมองอยู่เงียบๆ

“หิวแล้ว ไปอาบน้ำนะครับ จะได้ทานข้าว”
                   ผมยุติจากห่อหมู่ โยนทุกอย่างลงหม้อน้ำเดือด ปิดฝาฉับ ปลดผ้ากันเปื้อนขึ้นห้องอาบน้ำ---เกือบเก๊กไม่ไหว!
-----------------

"ทำไมลมไม่บอกพี่!?" แตร๊งงงงง-เปิดศึกทำลายความเงียบ

                 ข้าวกินแล้ว จานก็ล้างแล้ว ยังนั่งเก้าอี้โต๊ะทานข้าวตัวเดิม มองร่างบางนั่งเก้าอี้เตี้ย ก้มๆ เงยๆ สำรวจตรวจดูกิ๊กลมของตัวเอง
"มันไม่สำคัญ ...ลมจัดการได้" หันหน้าด้านข้างกลับมาตอบ น้ำเสียงเรียบเฉย
"แค่ไหนถึงเรียกว่าสำคัญ---ต้องเป็นอะไรก่อนใช่มั้ย!?" ผมเสียงดังสวนกลับทันใด
"......"
"ไหนว่า มีอะไรจะบอก ไม่ปิดบัง"
"......." ยังเงียบ
"แล้วนี่---ลมทำอย่างงี้ได้ยังไง!???" ผมใส่เป็นชุด

                  คนต้นเรื่องลุกเดินมาหา นั่งเก้าอี้ทางซ้ายที่ประจำ ...เอื้อมมือมากุมมือผมไว้ ไม่มีสบตา

  "พี่มันไม่สำคัญ ดูแลปกป้องลมไม่ได้ ให้ไอ้เจฟฟรี่กับไอ้โจ๊กหัวเราะเยาะ...!" ใส่คนเงียบให้แหลก
"ขนาดเก็ทกับบีมันยังรู้ ไอ้บอยเด็กบ้านั่น-ยังรู้ก่อนพี่ ...มันเป็นคนนอกแท้ๆ!"
"ทำไม...ต้องให้พี่รู้เป็นคนสุดท้าย ...จากปากคนอื่น-รู้มั้ยพี่เจ็บปวดแค่ไหน!?"

               ผมจ้องหน้า น้ำเสียงพร่าเลือน ตอนนี้คนนั่งนิ่งหน้าถอดไม่เหลือสี
"ต้องให้เกิดอันตรายซะก่อน...ถึงจะคิดถึงพี่ได้" เบาลง ให้ได้ยินแค่สองคน มือกุมมือผมเหงื่อซึม เย็นเฉียบ คอตกตั้งแต่แรกแล้ว

                  น่า...เหยี่ยว มึงต้องใจแข็ง!!!
ไม่ดัดตอนนี้ ต่อไปมิยากเข้าไปใหญ่เหรอ
แข็งใจไว้...ผมท่องในใจ

"ทำไมลมไม่บอกพี่ ...เห็นพี่เป็นตัวอะไรของลมกันแน่!" หยอดส่งท้าย

                  บิดมือหนีจากเกาะกุม ทำหน้าหดหู่ก่อนผละลุกหนี เปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม
ยืนพิงโต๊ะทำครัวสีฟ้าจางๆ ตัวโปรดของคนทำผิด 'ทะเลของลม' เรียกจนติดปาก
มองจักรยานสีขาวตัวแสบข้างผนัง ‘อยู่นิ่งๆ นะมึง เดี๋ยวกูหลุด!’ บอกกิ๊กร่วมชายคาในใจ

                  คนจ๋อยสนิทลุกตามมายืนตรงหน้า เงยมอง ---ตาสบตา
"พี่เหยี่ยวสำคัญกับลม...ที่สุด"
"หึ..." แสร้งเบือนหน้าหนี ใจเต้นแรง สมใจล่ะ---ห้ามดิ๊ด๊านะมึง!!!
"เป็นคนที่...ลมคิดถึงมากที่สุด..ที่สุดจริงๆ ไม่มีคนอื่น" กลั้นสะอื้น ร่างสั่นไหวถึงขีดทานทน
"........" ผมหันกลับมามอง
"แต่...เค้าใจร้ายจริงๆ ใจร้ายมาก-ฮืออออ"

                ปล่อยโฮเลยครับ ยกท่อนแขนปิดหน้าสะอื้นฮักจนตัวโยน
ผมตบะแตก อ้าแขนกางปีกโอบรัด เด็กน้อยโผซุกทั้งตัวร้องห่มร้องไห้ เป่าปี่ไม่หยุด

"ใจร้าย...คนใจร้าย รังแกกิ๊กลม---ไม่เอาแล้ว ฮือ..." เสียงดัง น้ำตาไหลพรากเป็นทำนบพัง

                ผมกอดปลอบ...ยอมรับตกใจ ลมเหนือร้องไห้คราวนี้ไม่เหมือนตอนรู้ข่าวแม่เข้าโรงพยาบาล
ตอนนั้นใจจะขาด น้ำตารินไหลช้าๆ เจ็บปวดรวดร้าวในอกจนช้ำ
แต่ตอนนี้ร้องไห้โฮเหมือนเด็กโดนรังแก ของรักแตกหักเสียหาย...แบบนี้ผมรับได้สบายมาก ^*^!!!

"ชู่ว์..ลมเหนือคนเก่ง...ชู่ว์" ได้แต่ปลอบประโลม วนเวียนจูบ-หอมหัวทุย ไหล่ผมเปียกเปื้อนน้ำมูกน้ำตามั่วไปหมดทั้งสองข้าง
 
           ...นานกว่าจะหยุด
ค่อยเอนศรีษะออก ชี้จมูกสูดคัดน้ำมูกครืดๆ ...ผมอมยิ้ม ยื่นทิชชู่ให้
('พรืดดดด...!')/"แหวะ เค็ม" สั่งน้ำมูกแรง ผมทำท่าเลียลิ้นชิม แกล้งล้อ ยู่จมูก ปั้นหน้าเหยเกใส่...ยิ้มเลย
"หึๆๆ" เรียกเสียงหัวเราะเบาๆ

                    ทำท่าจะสั่งจมูกอีกรอบ ซุยลงซบอก ทรุดต่ำแถวลิ้นปี่บริเวณเสื้อยืดยังแห้ง แกล้งถูไถจมูกชื้นไปมา
"แหวะ ขี้มูกโป่ง...เช็ดเค้า" แกล้งล้อเด็ก
"หึๆ" คนขี้แกล้งได้ใจ ยกเสื้อยืดผมเช็ดใหญ่
"ขี้แยจังเลยน๊าาาา..."
"หึ๊" ส่ายหน้าจะป้ายน้ำมูกเปื้อนเสื้อนอนกู

                   แกล้งทำท่าเบนตัวหนี เด็กขี้แยตามตอแย ตามเช็ดไม่หยุด
"...หิวน้ำ" เสียงแหบเบา ตัวพิงผมอยู่ ใบหน้าสวยเลอะคราบน้ำตาอิงแก้มกับต้นแขน
 
                  จัดการเทน้ำใส่แก้วป้อนเด็กเอาแต่ใจ วาดนิ้วมือไกล่แก้ม ปาดป้ายเช็ดคราบเปื้อนมอมแมมให้
แพขนตายังเปียกชื้น ลู่ติดผิวบางใส
ผมจูบแก้ม หอมหน้าผาก วนเวียนย้ำๆ ซ้ำรอยหนักๆ จนหัวร่อคิกออกมาอีกครั้ง

"เฮ้อ..." ผมถอนใจ อารมณ์ดีเข้ามาคลี่คลาย...หยุดน้ำตาท่วม-จนได้
................
...................
                     จัดการอุ้มลูกลิงไปนั่งโซฟานั่งเล่น
"เมื่อยยยย -หนัก!" แกล้งบ่นขณะช้อนก้นขึ้นเกี่ยวเอว
"ฮึ...!" เด็กโข่งไม่มีสน ทิ้งน้ำหนักปล่อยแขนขาห้อยร่องแร่ง ตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้ง ยอมให้อุ้มไม่ผละไปไหน

                      กลับมาท่านั่งประจำ ร่างบางนั่งคร่อมหน้าตัก เช็ดจมูกป้อย ---ยังสะอื้นเป็นพักๆ

"ไหน...เล่าให้พี่เหยี่ยวฟังหน่อย" ว่าเบาๆ คลำจี้เหยี่ยวน้อยกลางหลังเล่น
"......" ยังปิดปาก ปลายนิ้วเชยคาง-สั่งเด็ก
"ว่า!"
"เค้า...เค้านิสัยไม่ดี มารังแกกิ๊กลมก่อนด้วย" ฟ้องเลยประโยคแรก ไม่มีสบตาด้วย
"อือ หึ๊!?"
"ลมซี๊ดเลย กะไปอัดปาก ตัดมือคนทำทิ้งเดี๋ยวนั้น"

"โอ้..." ผมอุทานเบาๆ ปั้นหน้าเฉย ทั้งที่ในใจขำแทบปริ
"แต่นะ-ครั้งแรก พอให้อภัย ครั้งสองนี่ถ้าไม่หยุดจะตามไปหักแขนหักขา เหวี่ยงทิ้งลงน้ำเป็นอาหารปลา"
"อู่ยยย.." ผมคราง คิดได้ไงให้อาหารปลาด้วยเนื้อคน สระน้ำกั้นระหว่างที่จอดรถกับตึกเรียนใกล้ ๆ ที่เกิดเหตุแน่
"ส่วนไส้กับหัวจะโยนขึ้นหลังคาให้นกจิก"
"แบ่งให้นกด้วย---" ผมกลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์
"อื้อ!" พยักหน้าจริงจัง คงแค้นจัด
            
                      เรียนรู้อย่าง ตอนคนนี้อารมณ์พีคสุดๆ ถ้าต้อนเป็นเด็กเล็กๆ รับรองเสร็จโจร!!!

  "เค้าทำไรให้ ถามเค้ามั้ย" เหมือนซักเด็กสามขวบ
"ถาม... บอกจะมาแย่งของๆ ลม คนของลมด้วย" หน้าแดง หลบตาปลายนิ้วเล่นทิชชู่เฉย
"คน-หรือ-ของ?" ถามเอาให้แน่
"...คน!" จ้องตอบ นิ้วชี้จิ้มๆ หน้าอกผม จับได้ยกมาจุ๊บปลายนิ้วเบาๆ

"คนไหน?"
"ม่ายรู้..คนแถวนี้มั้ง!?" หน้าแดงก่ำ บิดมือดึงหนี ทำเนียนสูดจมูกครืดคราดซ่อนแอบ
"อ้อ...นึกว่าพี่เหยี่ยวเองซะอีก"
"คร๊ายยย-จะกล้ามาแย่ง!" สบตาเป้ง เขม็งกันเลยทีเดียว
"คนแถวโน้นมั้ง" ผมเย้าเลียนแบบ หน้าซีดให้เห็นแต่เม้มปากเงียบนิ่งไป

                 ปากเก่งไม่มีใครเกิน เด็กน้อยกู!!!
ทิชชู่เช็ดน้ำมูกตัวเองกับเสื้อยืดดำของผมแรงค่อด ไหปลาร้าพี่จะหักคามือน้องแล้วคร้าบ!!!

  "เค้าว่าไงอีก?" รู้หมดแล้ว แต่อยากได้ยินจากปากเด็กเฉไฉ ตีเนียนไขสืออมพะนำ
"ก็...บอกเค้ามาก่อน พี่เป็นของเค้า จะเอาคืนเมื่อไรก็ได้"
"ลมว่าไง?"
"ไม่ว่าไง ---บอกแน่จริงมาเอาไปเล้ย แถมข้าวสารอาหารแห้งด้วย!"

"ไหงงั้น..." ที่รู้มา เห็นเต็ม ๆ สองหูสองตา-มันไม่ใช่นี่!?
"ก็ช่างดิ เรื่องของพี่กะเค้า ลมไม่เกี่ยว"
"ทำไมจะไม่เกี่ยว" ที่รู้มาเกี่ยวเต็ม ๆ ไม่ยอมยกให้อีกต่างหาก ขย้ำคออัดเสียงใส่หน้าเต็มประโยค
"คนของพี่ พี่จัดการเอง แต่มารังแกกิ๊กลมอีกนะ-ฮึ่ม!" หรี่ตา กำหมัด ชกฝ่ามืออีกข้างของตัวเองดัง ปึกๆ

                    เฮ้อ เรื่องชวนลงคลอง บ่ายเบี่ยงเรื่องร้ายให้หายวับ...เก่งตั้งแต่แม่ยันลูกจริงๆ
ถ้าไม่ได้เห็นหลักฐานจะแจ้งเต็มลูกกะตา กูคงโดนปั่นทวิสเตอร์ เป๋ไปเป๋มาไม่หยุดหย่อน

"...เค้าเป็นคนอื่น ไม่สำคัญแล้ว ปล่อยพี่จัดการเอง" เด็กหนอเด็ก...จูบเปลือกตา ประทับพวงแก้มชมพูขึ้นสีบอกจริงจัง
"อือออ...." พยักหน้า หากหลบตา สีหน้าแดงร้อน
"พี่จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมารังแกลมของพี่ได้อีก ...สัญญาก่อน มีอะไรต้องบอกพี่"
"แหวะ-ต้องสัญญาด้วยเหรอ" อ้าวๆ

"ก็ใครไม่รู้ชอบพูดเฉไฉ ว่าเร็ว ...สัญญา!" ผมค้ำคอ
"...ก็ได้ ลมสัญญา"
"สัญญาว่า...!?"
"จะบอกพี่เหยี่ยวก่อน ทุกๆ เรื่อง"
"ดี---เด็กดี" หอมแก้มชมเชย

                 นึกได้ตอนท้ายๆ ที่ประกาศว่า-จะทำอะไรนะ จะจีบ จะทำให้หลงรึเปล่า!? ~^~!!!
"แต่เอ๊...ถ้าเค้ามาชวน พี่ต้องทำไงน๊า?” แกล้งหยั่งเชิง
"ก็ลองดูซิ!" ตาวาวเลยคราวนี้
"ให้ไปด้วยเหรอ!" ทำท่าดีใจเชิงตื่นเต้นมาก
"ลองกล้าดูซิ ลมจะตามไปฉีกอกมัน---!"

"โอ้ ชอบรุนแรง รังแกชาวบ้านเค้าไปทั่ว"
"ไม่-จะตามไปฉีกอกไอ้คนที่ตามไปนั่นแหล่ะ" พองแก้ม ปากจู๋เน้นแน่นๆ
"อ้าว-ไหงงั้น?" ผมหนาวสันหลังวาบ หัวเราะแห้งๆ
"อยากตามเค้าไป ก็เอาไปเลยยกตัวให้ แต่หัวใจ...จะควักกลับมา-แบบสดๆ เลือดหยดติ๋งๆ" ท้ายประโยคช้าๆ หรี่ตา มือลูบนิ้วตัวเองไปมา เห็นภาพหัวใจในอุ้งมือมาร ผมกลั้นไม่ไหวแล้ว

"555 เอากลับมาทำไม แบบนั้นได้ตายกันพอดี!" ม่าย-หวาย จะตายเพราะความน่ารักต๊องๆ นี่ล่ะ
"เอากลับต้มซุปให้พวกไอ้บิ๊กกิน ...ต้มแบบไฟอ่อนๆ ช้า ๆ ตายไม่รู้ตัว" -^-!!!

                   โรคจิต! เผื่อไปถึงเพื่อนหมาตัวเก่ง ตามมาตั้งชื่อตัวคล้ายกันในมหา'ลัยด้วย
ตอนนี้มีบิ๊กที่บ้านกับบิ๊กที่ ม. ต่างที่ม. มีตะกร้อครอบปากเป็นแอคเซสเซอรี่ ชอบมาเยี่ยวใส่ล้อรถผมเหมือนกันต่างหาก!

"มิน่า นกหวีดนั่นถึงได้ศักดิ์สิทธิ์นัก เอาของกินมาล่อนี่เอง" ผมล้อๆ ยิ้มตาปิด แลบลิ้นเล็กๆ ให้เห็นทันที
"รู้ได้ด้วยเหรอ พี่เหยี่ยวรู้ได้ไงอ่ะ?" ร้ายจริงๆ
"ทำ-ไม-จะ-ไม่-รู้!" ฟัดหอมแก้มใส นุ่มนิ่มตามประโยคเน้น ๆ หมั่นเขี้ยว---!!!
"นั่นต้องฝึกตั้งนานนะ  ซ้อมกับพวกดีเจก่อน โชคดีหยั่งชอบ วิ่งมาก่อนตัวอื่นเลย"
"อ้อ..." นึกถึงหน้ามึนๆ ไซบีเรียน คู่ปรับตัวใหม่ล่าสุดของกูเอง
"ที่มอ.ต้องขอกระดูกหมูจากร้านก๋วยเตี๋ยวหอบมาตั้งไกล หนักมากด้วย" เสียงใสเล่าเป็นฉากๆ

                  นกหวีดเรียกสุนัขจากเพื่อนผมยาวนี่เอง
พวกนี้มีอะไรลับหลังกูตลอด หอกข้างแคร่เจรงๆ

"เหรอ...ทีลูกสมุนล่ะเลี้ยงดี มีเตี๊ยมกันก่อนด้วย!”
"ช่ายยย เป่าปิ๊ดดด วิ่งกันให้คึ่ก!"
"เหร๊อ"
"พี่เหยี่ยวต้องเห็น---ทั้งฝูงวิ่งมานะ หน้ายิ้มย่อง เขี้ยวขาววับ ลิ้นแดงแฮ่กๆๆ น้ำลายไหลยืด ส่ายหางดิกๆ ไม่หยุดเลย" สารธยายจ้อยๆ ซะเห็นภาพ ไม่สนที่ผมประชดซักนิด

      55555 ไม่ไหว ผมขำกลิ้ง
ต้องกลับไปดูใหม่ สี่ขา-หมาหมู่พวกนั้นมันยิ้มจริงเปล่าวะ แล้วป๋าจะตามตบรางวัลยังไงดี!???

***********************************TBC by puppyluv

[LoveAholic]

^
^
^
^

จิ้ม ๆ ทันม้าย  

ลูกนกออกมาชมโลกแล้ว    ลุ้นไข่อีกใบด้วย แต่ดอกไม้สีสดชื่นมากค่ะ

ตอนนี้สองคนพี่น้องเค้าน่ารักกันจังมีหยอกกันไปมา ตอนแรกอิเหยี่ยวทำเป็นเข้ม  ฮุฮุ
เก๊กท่าได้ไม่นาน ก็ใจอ่อน อ่อนใจ ให้สุดที่รักเหมือนเดิม  รีบไปตบรางวัลให้เดอะแก๊งค์เลยนะ
 

[pollapat]

จิ้มๆๆๆ นิยายน่ารัก มีให้อ่านทุกวันเลย ช้อบ ชอบ 

[หมวยลำเค็ญ]

พี่เหยี่ยวจัดการมันเล้ย  ทำกับคนของเหยี่ยวได้ไง
น้องลมอยู่กับพี่เหยี่ยวนี่ปากเก่งเลยเน๊อะ กลัวเค้ารู้หล่ะสิว่าพูดอะไรออกมา 

[SuSaya]

ลมมีฟ้องด้วย พี่เหยี่ยวก็จี้อ่ะ คู่รักคู่บ๊อง

[roseen]

 :กอด1:น่ารักจริงน้องลม



เลี้ยงสมุนไว้ยกฝูง  หมาหมู่ตัวจริง

[Fanun]

น้องลมน่ารักอีกแล้ว เหมือนเด็กเลยอ่ะ   

[dragonnine]

น้องลมยังน่ารักเหมือนเดิม
จะไม่ให้พี่เหยี่ยวหลงได้ไงเนี่ย
แต่....น้องลมสัญญากับพี่เหยี่ยวแล้วน้า ว่ามีอะไรจะบอกพี่เหยี่ยวเป็นคคนแรก
อย่าลืมสัญญาล่ะ สงสารพี่เหยี่ยว