ลมเหนือที่รัก
ตอน98 Gundam battle fighting Durian
คอนโด โต๊ะสีฟ้าเขียวจางสวย ตัวโปรดของต้นเหตุ
'กริ๊ก'! มือสวยวงแก้ว เทน้ำผสมเย็นกับอุณหภูมิห้องครึ่งต่อครึ่ง
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน" ผมใส่ก่อน
'อึกๆ...' ชูมือเชิงห้าม ยกดื่มอึกๆ หมดแก้ว
"รู้ใช่มั้ย เรื่องไร" ผมต่อ
"หึ" สั่นศรีษะ แก้มป่องพองน้ำสองข้าง จะขำให้ได้ กัดลิ้นตัวเองเกือบขาด มาคุงี้ยังตลกได้อีกนะคนเรา
"ทำงั้นกับเด็กนั่นได้ไง!?" นี่ล่ะประเด็น
"....." ไม่ตอบ เทน้ำเย็นเจี๊ยบ ยื่นแก้วให้ผม
"ถึงจะเพื่อนกันก็เหอะ!" ยังไม่มีเสียงสวรรค์ จ่อแก้วน้ำที่ปากผม
เอาวะ จับรวบทั้งมือคน ทั้งแก้วยกดวลหมด วาง'ปัง'!
เด็กเด้งอยู่อีกขอบโต๊ะอีกฝั่งของสี่เหลี่ยมผืนผ้าหน้ากว้าง
"เน่" ผมก้าววนทวนเข็มนาฬิกา อ้อมจะจับหางแมว
"....." แมวย่องเดินวนอีกข้าง
"ลม!" พอผมเริ่มก้าวเท้า เค้าก็ประจันหน้าอีกฝั่งแล้ว
โต๊ะเคาน์เตอร์ตัวนี้มันกว้างไปไหน อยากเป็นฮักส์ ยักษ์ตัวเขียวจะได้คว่ำล้มโต๊ะทิ้งแม่ม!!!
เอาซิวะ จับขอบโต๊ะ โยกตัวซ้าย-ขวา ตามเข็มหรือทวนเข็ม กูต้องจับแมวหวงตัวให้ได้
"หยุด!" ผม
"พี่นั่นแหล่ะ หยุด" อ้อ แมวพูดได้ด้วย
"ตัวเองผิดอยู่นะ!"
"เรื่อง!?"
"ยังจะมาเล่นลิ้น"
"ก็ลมไม่ผิดนี่" มีลอยหน้าลอยตา กอดอกฉึบ!!!
"ไม่ผิดได้ไง ปล่อยคนอื่นนัวเนียออกหยั่งงั้น คนอื่นเห็นเต็มหูเต็มตา เต็มหอประชุม" ผมยิงยาวเป็นชุด ก้าวดักอีกฝั่ง
"พี่เหยี่ยวก็รู้ นั่นเพื่อน" อ้อมไปตอบอีกฝั่งตรงข้าม
"เพื่อนใครเค้าทำงี้กัน!?"
"เพื่อนลม บี-เพื่อน-ของ-ลม" เด็กมีย้อน
"ลมเหนือ---!" ผมดังก้อง
"...." เม้มปากเงียบทันใด ตาขวางเขียวปั๊ดส่งกลับมา ผมหนาววูบ จะซวยมั้ยวะ เค้าไม่ชอบให้เสียงดัง
"ยังอีก..." ผมยังต่อ ปากเก่งไปงั้น ใจอ่อนยวบตั้งแต่เค้ามองตาขวางแล้ว
"ลมเป็นอะไรสำหรับพี่กันแน่" น้ำเสียงเย็นยะเยือก ผมวูบร่วงสุดกู่
[Rrrrrrr!] ไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ผม กองกระเป๋าวางเบาะโซฟาโน่น เด็กน้อยทำมือไขว้ขอเวลานอก สาวเท้าก้าวเร็วไปหา
ผมตามติดจับหมับต้นแขนขณะเค้าคว้าโทรศัพท์ไว้ในมือพอดี
"แม่ ให้รับมั้ย?" สบตาชิ๊งชั๊ง
"เฮ้อ..." พยักหน้าอนุญาตแต่โอบกอดรวบจากข้างหลัง หุหุ จับแมวย่องได้แล้ว!!!
"ครับ ลมครับคุณแม่" โดนกดจมูกหอมหัวทุย
"....../ อื้อ ครับ สบายดีครับ" เสียงคุยทักทายถามไถ่ ผมแนบหูชิดใกล้ขนาดนี้ได้ยินเสียงใสแจ๋ว
"....../ พี่ยืนอยู่นี่แหล่ะครับ" คุณผู้หญิงถามถึงผม ลูกสุดที่รักยื่นมือถือตัวเองส่งให้
"คุณแม่จะคุยกับพี่" จะพูดอะไรกะกูตอนนี้วะ ผมรับโทรศัพท์เสียไม่ได้
"ครับ คุณแม่ครับ" ผมกรอกเสียง พยายามข่มความหงุดหงิดภายใน มือจับบีบต้นแขนแน่น
"ลูกเหยี่ยวเหรอลูก"แม่แมวส่งเสียงตามสาย ฝ่ายลูกแมวบิดตัวจะหนีผมอีกล่ะ ทำทีอ่านปาก 'ห้องน้ำ จะเข้าห้องน้ำ'
"ครับ คุณแม่" ดึงลากตามไปส่งถึงหน้าห้องน้ำ ไม่ยอมให้ปิดประตูหนีง่ายๆ 'ปล่อย'ว่าเบา บิดตัวหลุดจากการเกาะกุม
"คุณแม่มีเรื่องปรึกษา" คุณผู้หญิงในสาย
"อ้อครับ เชิญครับ" ผมชะงัก
"เรื่องที่ร้านน่ะค่ะ"
"ครับ" ลูกแมวปิดประตูห้องน้ำซะแล่ว ได้แต่ถอนหายใจ เก็บความคลุ้มคลั่งเดินออกระเบียง คุยธุระ
คุณแม่ถามถึงเรื่องที่ผมเคยเปรยว่าจะให้ที่เช่าเปิดร้านในโรงแรมของพ่อ ถามดำเนินการเร็วเลยได้มั้ย เพราะขณะนี้น้าอรมีเรื่องเดือดร้อนต้องใช้เงินด่วน
น้าอรแต่งงานมีครอบครัว เพิ่งแยกกันอยู่เมื่อปีที่แล้ว มีลูกสาวขณะนี้แค่ 4 ขวบ ให้พ่อแม่ฝ่ายสามีเลี้ยงดูอยู่เพราะทางปู่ย่ารวย แต่คราวนี้ผู้ชาย-สามีน้าอรติดหนี้การพนันต้องหาเงินมาใช้ ตอนนี้โดนกักตัวอยู่ชายแดน
ทั้งบ้านเดือดร้อนไปแล้วหลายรอบ ตัดหางปล่อยวัดลูกชายไม่ยอมช่วยเหลือ เดือดร้อนถึงน้าอรที่ยังไม่ยอมเซ็นต์ใบหย่าตั้งแต่แรก
น้าอรได้ที ยื่นเงื่อนไข ขอลูกสาวกลับคืน จะใช้หนี้ให้และต้องเซ็นต์ใบหย่าให้เรียบร้อย ฝ่ายสามียอมรับเพราะเมียน้อยที่ซุกไว้ก็เร่งมาเหมือนกัน
คุณแม่ตกกระไดพลอยโจนเป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของน้าอร ช่วยหาเงินร้อน คิดแผนการณ์ วันจันทร์-วันมะรืนนี้จะยืมเงินหัวหน้ากับคนที่ทำงานก่อนแล้วค่อยทยอยส่งหนี้คืน ...โทรมาขอเปิดร้านช่วยกันหาเงินอีกทางหนึ่ง
เด็กเปิดประตูห้องน้ำออกมาเยี่ยมๆ มองๆ คงเห็นผมคุยโทรศัพท์นานเลยแปรงฟัน ล้างหน้ารอ รู้หรอกอยากคุยสายกับแม่ตัวเองเพราะเปิดประตูห้องน้ำไว้ แปรงฟันไป มีชายตามาตลอด
"เรื่องนี้ผมพอมีทางออก ไว้ผมไปคุยกับคุณแม่เองดีกว่ามั้ยครับ" ผมคิดแผนการณ์ที่คิดว่าน่าจะดีกว่านั้นไว้ในหัว
"เอางั้นเหรอคะ ลูกเหยี่ยว"
"ครับ พรุ่งนี้ก่อนเที่ยง ที่บ้านนะครับ" รีบรวบรัดเพราะแมวเดินลากหาง ซับหน้าใสมาเมียงมองที่กระจกแล้ว
"ได้ค่ะ พรุ่งนี้คุณแม่จะรอนะคะ"
"ครับ สวัสดีครับ คุณแม่" ฝั่งนั้นบอกลาผมค่อยกดวางสาย ท่าจะงานเข้า มีนัดหมายให้จัดการวันพรุ่งนี้ แต่ตอนนี้ขอจัดการแมวตัวดีนี่ก่อนเถอะ
..............
....................
เดินขึ้นห้องนอน รายนั้นตามต้อยๆ อยากรู้ข่าวแม่ตัวเองล่ะซิ ใครว่าลมเหนือน้ำนิ่งไหลลึก ไม่ใช่ล่ะ คนนี้ดูออกง่ายจะตาย
ผมล้มตัว 'ตุ่บ' หน้าคว่ำกับเตียงทั้งชุดนั่นแหละ แกล้งนอนแน่นิ่ง หรี่ตามอง แมวตัวสวยยืนเคว้งกลางห้องก่อนตรงเข้าหาผม
เยี่ยม อย่างงั้น นั่นแหละ เข้ามาเลย เด็กโง่ หนีนักก็ให้เป็นฝ่ายตามซะมั่ง
นั่งลงข้างๆ
"พี่เหยี่ยวครับ แม่ว่าไงมั่ง"
"ฮึ..." หันหน้าหนีซุกหมอนนิ่ง
"พี่เหยี่ยว..." น้ำเสียงท่าทางเป็นห่วงคนที่บ้านจริงๆ
"เรื่องที่ร้าน ถามข้อสัญญา ไม่มีไรหรอก" ผมเฉไม่ตอบตรง
"อืม" รับรู้ ไม่ซักถามต่อความ ค่อยน่าคุยด้วยหน่อย
หนี้เผือกร้อนสามีน้าอรแค่ล้านเดียว ชิลอยู่แล้ว ไม่นึกว่าวันเวลาแม่ลูกคู่นี้จะอยู่ใต้อาณัติผมจะมาเร็วขนาดนี้
ตั้งแต่จ่ายหนี้ค้ำประกันคนผิด 5 ล้านเรียบร้อย เอาตัวเด็กมานอนด้วย คราวนี้มีช่องทางให้ก้าวล้ำเข้าไปอีก ท่าทางผมต้องคิดการณ์ให้รัดกุม
จัดการได้ ไม่น่ามีปัญหาอะไร จะมีก็แมวนั่งบนเตียงเดียวกันนี่ล่ะ ใช้ไม้ไหนดี...ต่างคนต่างเงียบ
"ไหนว่ามีเรื่องคุย ถ้าไม่มีไรลมไปอาบน้ำนะครับ" นั่นไง
"มี" ผมรีบเร็วจี๋แต่ยังซุกหน้าพูดผ่านหมอน
"ว่า?" ก้มชิดหลังใบหู รอฟังความ จั้กกะจี้จัง
"โกรธ งอน โมโห!"
"ห๊า!?" ดูทำเสียงเข้า
"มากกกกกก!" ลองดูซิ เด็กโง่จะสนใจผมมั้ย
ไม่มีเสียงตอบ ร่างบางกลับล้มตัวลงเอนนอนกึ่งนั่งชิดใกล้ ค่อยเลื้อยแขนมาช้อนศรีษะผมให้หนุนช่วงอกตัวเอง
อบอุ่นดีจัง ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับผม ส่วนหนึ่งเพราะผมตัวสูง ต้องเป็นหลักให้คนอื่นพิงตลอด
"ใครน๊า-ช่างกล้า ทำพี่เหยี่ยวของลมอารมณ์บ่จอย" ลูบเส้นผมหลังคอของผมเล่น
"หึ" มันจะมีคร๊าย...สะบัดไม่ตอบ กระดึ๊บตัวขึ้นเกยทับตำแหน่งหัวไหล่ ใกล้หัวใจข้างซ้าย ฟังเสียงหัวใจเต้นแรงของแมวดื้อ นอนทับเลยไม่ดี น้องจะเจ็บ
"แย่จังเลยเน๊อะ" มีเน๊อะ มีแน๊ะไรเล่า
"ช่าย แย่มาก" ผมแกล้งกระแทก เสียงดุหายไปครึ่งตั้งแต่ 'พี่เหยี่ยวของลม' แล้ว ซุนจมูกกับลิ้นปี่คนนอนเอน
"บอกมาเลย เดี๊ยะลมจัดการให้" ยังจะเล่นอีก ...เอาวะ เล่นด้วยก็ได้!!!
"เดวิลน้อยของตี๋!" ผมฟ้อง
"อ๋อ นึกว่าใคร หมวยบีนี่เอง"
"นั่นแหล่ะ"
"งี้ต้องตี ตีเพี๊ยะๆๆ ให้เจ็บ จะได้จำเน๊ะ" ไม่เน๊ะเปล่า ซัดมือตีต้นแขนกูอ่า ตีหมวยซิวะ มาลงไม้ลงมือกันได้ไง
"โอ๋ยยยย---!" แกล้งไปงั้น ไม่เจ็บหรอกครับ เบายิ่งกว่าแมวเกา
"ทีหลังจำไว้ อย่ามารังแกพี่เหยี่ยวของลมอีก นี่เอาให้เจ็บ" ยังมีสำทับ
ความรู้สึกเหมือนเด็กหกล้มเพราะชนขาโต๊ะแล้วย่าหรือพี่เลี้ยงลงโทษตัวทำผิด ตีขาโต๊ะตัวนั้นแทน น้ำตาเด็กน้อยเหือดหายไม่พอยังบรรเทาความเจ็บปลิวหายเกลี้ยง
กูไม่ใช่เด็กสามขวบ จะได้หลอกเล่นไม้นี้!!!
"ยังงอนอยู่" หายเจ็บใจจริงๆ ว่ะ ทำไมไม่รู้เหมือนกัน จะตลกก็ตลกไม่ได้อีก ซวยจริงเว๊ยเหยี่ยว
"อืม งั้นลมขับโมบิลสูท-ยูนิคอร์นไปถล่มงานเฟรชชี่ดีกว่า"
"ห๋า" มาไงล่ะนี่ เงยหน้ามอง วางคางกับลิ้นปี่เด็กโฉเก
"beam saber ฟาดสถานที่เกิดเหตุ -เช๊งงงง!" พุ่งมือเสือกหน้ากู ห่างหูแค่ 5 มิล นอนเคลิ้มๆ อยู่สะดุ้งตามแรงยกแขนฟาดอาวุธ พรึ่บ!!!
"ไม่ ไม่ดี ต้องซีออน แม่ทัพหย่าย ออกโรง" ผมเล่นด้วย
"ใครน๊า" แมวน้อยแกล้งหยอดเสียงหวาน
"ดาวหางแดง ชาร์ อัสนาเบิลกับ SAZABI MSN-04" เอคโค่ลำคอ วาดมือไม้ประกอบ
"มาเล๊ยซีออน เราไปถล่มเดวิลน้อยให้ราบคาบ" เทคมือผมดังเพี๊ยะ
"โอเช่ รับทราบ beam tomahawk ยิ๊งงงง-ตู๊ม!" กัดเสื้อเชิ้ตนักศึกษาแถวพุงแมวแล้วสะบัดๆ
"555 หอประชุมมอ.k ไม่ใช่แถวนี้ ผิดที่แล่ววว"
"อ้าวเหรอ หึหึ" อารมณ์บ่จอยหายไปไหนก็ไม่รู้
"ป่ะ ถล่มให้ราบ อย่าให้เหลือ buster rifle เตรียมพร้อม" เด็กพยักหน้ายิกๆ ชวนอย่างแรง มือผลักหน้าผมหนี ปากยังพากย์หนังต่อ
"ไม่ใช่ล่ะ ยูนิคอร์นไม่มี buster rifle ต้อง GUNDAM WING ต่างหาก"
"ได้ซิ ลมฉกมาเองแหละ สหพันธ์เหมือนกัน ยืมกันได้"
"ได้เหรอ" มันคนละภาคเลยนะนั่น แต่เจอโหมดยิ้มหวานประมาณนี้ เป็นใครก็ยอมว่ะ
"อื้ม WING ใจดี ---ป่ะ ไปเลยดาวหางแดง SAZABI เราจะคุมหลังให้เอง go go go!" มีเร่งไล่ตีหมอนฟาดหลังกูอีก
"ได้เล๊ยยยย funnel ปังๆๆๆ" ผมมุดงับหัวไหล่ ซอกคอแมวตัวร้าย
"ม่ายเอา หยุ๊ดดดดด 555" เพราะโดนเข้าคลุกปล้ำ ร้องห้ามพัลวัน...ช้าไปแล้วที่รัก
ผมลุก คุกเข่าคร่อมร่างแมวตัวป่วน ซุกไซร้ลำคอ ใบหน้า งึ่มงั่มนัวเนีย อีกฝ่ายหัวร่อดิ้นหนีดังก้อง
ฉากเรทบนเตียง ผ้าปูยับยู่ ยูนิคอร์นดิ้นขลุกขลักหนีผม โดนล็อคซิครับ จะไปไหนรอด
ฟ่อดๆๆๆๆ หอมแก้มนุ่มลบรอย มือคีมจับล็อคคางแน่นหนึบ
"เน่ พี่ พี่เหยี่ยว พอก่อนคร้าบ"
"ไม่ โดนไปกี่ดอก ต้องเอาคืน" ฟอดดๆๆๆ หอมหมูสับไม่ยั้ง
"อ๊อย เกินแล้วๆ กำไรเยอะแล้ว" โวยวายยันหน้าผมหนีห่าง
"ไม่---"/[Ttttttt!] จะต่อชุดใหญ่โดนขัดเพราะเสียงเรียกเข้า...มือถือของผมเอง
"ไร พี่เหยี่ยวดูก่อน นะครับนะ เผื่อเรื่องสำคัญ" พูดลิ้นพันกัน หัวหูแดงยุ่งขิง
"เฮ้อ ก็ได้" ยอมเพราะตาใสซื่อนี่หรอก
-------------
"ว๊าวววว พี่เจฟฟรี่โคตรเท่ห์อ่ะ" คลิปจากหนุงหนิงครับ เพื่อนฝรั่งกับไอ้แทนวงเดิมมันกำลังร้องเพลง พี่ตูน บอดี้แสลม
[Rrrrrrr!] โทรศัพท์เด็กดังขึ้น ผมดูหน้าจอ <เก็ทสุดหล่อ> ไอ้ตี๋จะส่งข่าวบอกเพื่อนคนสนิทแน่
"เก็ท.." ผมยื่นให้
"เก็ทเหรอ ยูนิคอร์นรับได้มั้ยครับท่าน!"
"อนุญาต-ครับผ๊ม!" ผมยิ้มกว้างพยักหน้าให้ เต็มใจกว่าเมื่อครู่ลิบลับ
อารมณ์เปลี่ยน รีบยันตัวนั่งซ้อนหลัง ดึงร่างบางหนุนไหล่ เสยผมยุ่งรังนกนิ่มลื่นออกให้พ้นหน้าผากมน
แมวน้อยขยับซ้อนพิงอกนั่งเอนลงดีๆ มือหนึ่งจับจอดูคลิป อีกมือถือโทรศัพท์คุย
"เฮ้ไงวะ เดือนวิดวะ" เด็กน้อยร่าเริงส่งเสียงกับมือถือตัวเอง
"ไม่ใช่ล่ะ เลื่อนขั้นกูด่วนเลยลม" เก็ทร่าเริงในสาย
"เฮ้ๆๆ อย่าบอกนะว่า---วู๊ววว ขอดีใจก่อนเลยได้มั้ยวะ!?" คนทางนี้ตื่นเต้น ขย่มเตียง
"ช่ายแล้ว เดือนมหาลัยโว๊ย ได้ยินชัดมั้ย เดือนมอ.k เก็ท-กิดากร วิดวะคอม ว๊อย 555"
"เย้ สุดยอดเลยว่ะ!"
"อยู่แล้ว 555"
"ได้ไงวะ ไม่เชื่อว่ะ!?" เพื่อนทางนี้ตื่นเต้นเสียงดัง
"กูชนะเพราะแบดบอยจะลงไปต่อยคนว่ะ คนโหวตให้ตรึม 555" เก็ทหัวเราะสะใจมาก ท่าทางไม่เชื่อตัวเองเหมือนกัน
"เฮ้ เกี่ยวกะกูอะดิ่"เด็กนิวไทป์โวยเพื่อนในสาย
"เออดิ ที่จริงนะ กูกะถวายตำแหน่งให้ถาปัดแล้วนะ กะโวยให้ดูเลว กลับเป็นว่ากูชนะเพราะเรื่องนี้เฉย.../(เกลียดแบดบอย)"เสียงบีกลั้วหัวเราะ ตะโกนแว่วๆ ลอดเข้ามา
"555 ก็ว่าอยู่ มึงเล่นซะเหมือนขนาด" ทางนี้ขำปนรู้ทัน ไอ้เด็กสองตัวนี่มันไงกันแน่!?
"เออกู ผิดแผนไปหน่อย สงสัยชอบคนดีแตก ช่างมันเหอะ ...เฮ้ แล้วมึงอยู่ไหนวะ ไมหนีกลับก่อนวะ"
"ทนดูเพื่อนโกหกประชาชีไม่ได้ว่ะ"
"555 รู้ได้ไงวะ" เก็ทหัวเราะสะใจ
"เด็กน้อยกระซิบบอกความลับแล้ว"
"555 เรื่องเต้นน่ะเหรอ"
"เออดิ สมน้ำหน้า"
"โหยยย ลม มึงง่ะ"
"อ้อ โซลคณะกูล่ะ---อ๊ะ!" ผมงับใบหูคนเฉไฉไม่ยอมวางสายเพื่อน
"ที่ 3 รองจากปอร์เช่-ถาปัด เดี๋ยวกูให้บีส่งรูปให้ดู"
"โอเช่"
"เฮ้ พี่เค้ามาตามไปถ่ายรูปว่ะ" เก็ทว่าไว ท่าทางธุระเยอะ
"เกลียดไอ้เดือนใหม่เนื้อหอมว่ะ ได้ เจอกัน ---อื๊อ" อุทานท้ายประโยคนั่นเพราะผมไซร้หลังคอ ย่นหนีซิครับ
"เดี๋ยวๆ กูจะตามคิดบัญชีมึงเรื่องลวนลามเด็กน้อยกูในที่สาธารณะ" เก็ทยังไม่เลิก
"เฮอะ ถามเด็กเลยใครเสียหาย หนอยยย พูดจา มึงไม่รู้จักเด็กน้อยตัวเอง"
"555 กูรู้น่า กลับไปคืนนี้กูจัดการให้เอง ---คร้าบ-ไปแล้วคร้าบ" เก็ทตอบเพื่อน ประโยคหลังน่าจะเสียงดังบอกคนที่มาตามตัว
"แก้มซ้าย 2 ขวา 6 นะเฟ้ย หวัดดี!" เสียงใสร้องสั่ง ร่าเริงซะ ได้ยินเก็ทหัวเราะก้องก่อนตัดสาย-ติ๊ด!!!
ผมเหวอ นิ่งคิด อย่าบอกนะว่าเคยกันมาแล้ว
"ไง ดาวหางแดง คุณไม่เคยโดนเหรอ แบบ-นี้-งาย" เด็กกำลังคึกพลิกตัวผมกดไหล่ลงนอนเอน ระดม...'ฟ่อดๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ'
"โอ๊ะๆๆๆ โอ๊ะ โย๊ะ โย๋ว 555"
ผมโดนจมูกปากถล่มคืนครับ ไม่ยั้งทั้งซ้ายขวา ตาหู จมูก ศรีษะ คาง คอ มั่วไปหมด
"555 อ๋อย" ไม่ไหวครับ ผมล้มเค้เก้กับเตียงอีกรอบ แมวยูนิคอร์นจับแขนให้นอนแผ่พาดหรากลางเตียง นั่งทับพุงผมไว้
"อุอุ เสร็จล่ะ SAZABI เสร็จแน่ๆ" หรี่ตาร้าย ดัดนิ้วตัวเองไปมา
"ช่วยด้วยยยย พลังงานหมดตัวแล้วอ่า" ผมแกล้งเสียงอ่อย แต่มันก็จริง เล่นระดมหอมหมูสับขนาดนั้น ดูดพลังงานหมดเกลี้ยง
"รู้ยัง ลมโดนตั้ง 3 ปีนะนั่น แค่นี้ยังน้อยไป"
"อะไร 3 ปี!?"
"ก็ ทุกครั้งที่เก็ทเล่นบาสแล้วบีไปเชียร์น่ะแหล่ะ...เก็ทแกล้งโกรธซะเหมือนเลยแฮะ"
"อ๋อ 555" เข้าใจล่ะ
"ถ้าอยู่ในสนามนะ มันทุ่มลูกบาสเปรี้ยงมาเล้ย ไม่มีสงสารกันหรอก" ยังมีเฉลยภาคต่อ
"แล้วบีกระซิบอะไร" ผมชักอยากรู้
"เอียงหูมานี่...บีบอกให้เก็ทเต้นให้ดูแก้เงี่ยน ลดพลังม้าศึก" ก้มกระซิบใกล้
"อ่า!" ทำเอากูอึ้งไป
"เป็นไง เพื่อนลม พี่เหยี่ยวไม่เคยรู้ล่ะซี๊ เก็ทไม่อยากเป็นเดือนเท่าไหร่หรอก ไม่อยากให้บีเป็นข่าว คิดแผนกับลมตั้งแต่แรกแล้ว นี่บีไม่รู้เรื่องนะ เล่นเอง-ซวยเอง...สมน้ำหน้ามันซะ" เฉลยยาว สองตัวเจ้าเล่ห์พอกันอ่ะ
"งี้ ซีอ้อนต้องโกรธต่อมั้ยนี่" ผมขำตัวเอง
"ลองดูซี๊" นั่งทับผมไม่พอ ตอนนี้ลงแรงหนีบขาใส่เอวกู กอดอกฉึบอีกต่างหาก
"อ่า ท่านยูนิคอร์นครับ กระผมหนัก" แมวแกล้งพลิกตูดไปมา ซี่โครงกูครับ พี่น้อง
"จุ๊ๆ ไม่ใจเลยนะท่านชาร์" เอาแล้วครับ แมวลามปามท่านแม่ทัพใหญ่แห่งสเปซ โคโลนี่
"โอ๋ย ชาร์หมดแรง"
"ยอมยัง งั่มๆ!?" มีก้มซุกงับหู ซุนจมูกปากจุ๊บจั๊บเนื้อตัวผมมั่วซั่ว
"555555 ยอมๆๆๆ" ไม่ไหว จะขำตาย สำลักหัวร่อใจขาดดิ้น
ผมนอนหงาย เด็กน้อยซบทับตัวผม หอบหายใจ รออารมณ์สงบ..ทั้งคู่
"หนัก!" แกล้งบ่น โอบแขนกอดคนนอนทับบนตัวแน่น
"2 กิโล กับกล้ามโตด้วย"
"อ๋อย หัดเล่นกล้ามได้ไง"
"นี่ๆๆๆ/ แอ่ก แค่กๆๆ" ท่อนแขนลงแรงค้ำคอกู
"ตัวเหม็น" เด็กบ่นแต่ก้มจมูกปากสูดดมฟุดฟิดไม่หยุด ผมแกล้งกดหัวทุยลงซุกแน่นหนึบ
"ดมให้พอ 555"
"อ๊อยยย จา-ขาด-จาย-ต๊าย อัสนาเบิล-ปล๊อยยย" มุดหนีไม่พอ ขานนามสกุล โมเดลตัวโปรดด้วย
"ม่าย-ปล่อย" ผม
"ไม่จีบด้วย" ไม้ตายแสกหน้าได้แต้ม
"ยอม แต่ไม่ย๊อมมม 555" หยุดสูดอากาศเข้าปอดแล้วเริ่มรีรันใหม่
กอดปล้ำกันอีกรอบ สภาพเพลียงั่กทั้งสองฝ่าย ขาดใจตายเพราะหัวร่อนี่ล่ะ
จนสงบ...
"อาบน้ำนะ เตียงเละหมดแล้ว"
"อืม" ผมกดหอมหน้าผากมนแทนคำตอบ
"ลมถอดให้มั้ย" ปลายนิ้วแตะติ่งหูผม พอพยักหน้าแมวน้อยก็เป่าไอร้อนจากปากรดปลายนิ้วค่อยแตะจิวรูปไม้กางเขนที่หู แผ่วเบา
อมยิ้มแก้มตุ่ย ..นึกออกแล้วว่าทำไมผมชอบจูบคนนี้ เค้าแปรงฟันบ่อย ปากสะอาด ที่สำคัญ แทบจะทุกๆ ครั้ง ลมเหนือมักจะมีเหตุให้ได้ดื่มน้ำก่อนเสมอ
"ยิ้มไร อย่าหือเชียวนะ แม่เคยโดนจิ้มร้องเจี๊ยกมาแล้ว" อ้าวแม่แมวร้องเป็นลิงเหรอ
ผมนึกภาพ เด็กผู้ชายสวยหวาน ตัวสูง ละมุนละไมจับติ่งหูคุณผู้หญิงสูงวัยร่างเล็ก ท่าทางอบอุ่น น่าประทับใจ
"ทีหลังอย่าถามนะ ลมเป็นตัวอะไรสำหรับพี่น่ะ" ผมย้ำเรื่องที่คาใจเมื่อแรกเริ่ม
'จุ๊บ!' คำตอบคือ มือข้างหนึ่งประคองใบหน้าผม โน้มตัวขึ้นกดประทับจูบกับหน้าผากนิ่งนาน ได้แต่หลับตาซึมซับจมุพิตจากปุยเมฆแสนสวย โอบเอวคนนอนเกยกระชับแน่น
'Ttttttttt!' ข้อความเข้า เด็กหันไปค้นผ้าห่มหา ค้วามากดดูกับผม
เป็นรูปเก็ทรับช่อดอกไม้ ตุ๊กตา ถ้วยรางวัลอะคลิลิคใสรูปดาวบนตัวอักษรตัวเค ปอร์เช่ยืนข้างซ้ายได้ที่สองแต่มีดอกไม้กับต๊กตาล้นหอบมากกว่าอีก
ข้างขวาเก็ทกอดคอเชิงวางมือกับโซล เดือนศิลปศาสตร์ แซมเดือนคณะอื่นพอให้เห็นประปราย
"เดือนถาปัดจบจากโรงเรียนพี่เหยี่ยวนี่ ทำไมลมไม่คุ้นเลย" ตามอง ปลายนิ้มจิ้มทัชสกรีนเลื่อนรูปดู บีส่งมาให้ 6 รูปได้
"เค้าเข้าใหม่ตอน มอ.2" ผมเฉลย ...จริงด้วย ลมเหนือเรียนโรงเรียนผม ตอน ม.1 นี่นา
เดือนถาปัดคนนี้ ทันผมช่วง ม.4 ตอนนั้นเจฟฟรี่คว้าไปกิน คบนานสุด 1 เทอมเต็มๆ เข้าเทอมสองเพื่อนผมห่วงเล่นบาสกับบ้าดนตรี เลยเลิกกันไป
ปอร์เช่คล้ายจะเข้าหาผม แต่ผมมันเชรี่ย ไม่กินของเหลือจากเพื่อนสนิท เด็กหน้าสวยคนนี้เลยหันไปคบคนอื่นแทน ถ้าจำไม่ผิดน่าจะดรัมมิเยอร์วงโยธวาทิต หรือรุ่นพี่นักดนตรี เทือกนั้น
เคยถามเพื่อนผมยาว 'ทำไมเลิกกัน ก็ดูเข้ากันดีนี่หว่า'เจฟฟรี่บอก 'ไม่ใช่คนที่กูคิดว่าใช่ว่ะ' เล่นเอางงงวยจนขี้เกียจหาคำตอบ (ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ด้วยว่ามันหมายถึงใคร)
"พี่เหยี่ยวรู้จักปอร์เช่ด้วยเหรอ?"
"อืม น้องโรงเรียน ทันตอนพี่ขึ้น ม.4"
"ท่าทางฮอทน่าดู" เหอๆ เสียงอิหรอบนี้
"ไม่เท่าไหร่หรอก" ผมหนาวสันหลังยังไงไม่รู้
"...." เงียบว๊อย มีคอแข็งหลังตรงแน่ว กูรู้ล่ะT-T
"เฮ้ๆ พี่ไม่มีไรกะเค้าจริงๆ จะมีก็กับพี่ชายเค้า"
"พี่-ชาย-ไหน!?" อูย แมวยูนิคอร์นเสียงเย็นเจี๊ยบ
"พี่จากัวร์ บ้านนี้ขายคันดำให้พี่ไง ได้ราคาพิเศษ ถอยออกมาจากโชว์รูมทันทีเพราะพี่ชายหวงน้องคนนี้แหล่ะ" น้องหล่อหน้าสวยหวานขนาดนั้น น่าหวงอยู่หรอก เจฟฟรี่กว่าจะเข้ากับพี่จากัวร์ได้ก็เกือบตาย เลิกง่ายดายซะผมแปลกใจ
"...." ยังเงียบกริบ ---เหว่ย ท่าทางจะโดนมาคุคืน ไม่ยอมหรอก
"ตอนนั้นพี่อยู่มอ.2 พี่จากัวร์อยู่มอ.6 นี่พี่เพิ่งพาลมไปเจอก่อนเปิดเทอมไง จำได้มั้ย บ้านที่มีซาลูกิกับเชฟเพิร์ดฝูงใหญ่-บ้านทางรังสิตน่ะ" ผมลิ้นพันกัน อธิบายเหงื่อเกือบตก
"เข้าใจล่ะ ซาลูกินั่นจำได้ แต่ไมลมจำพี่เค้าไม่ได้ล่ะ"
"เอิ่ม..." กูอยากบอกเหลือเกิ๊น ตัวเองมัวแต่เล่นกับหมา สนใครที่ไหน พี่จากัวร์ออกหล่อแมนแฮนด์ซั่ม เพิ่งกลับจากเมกา เซเลบดาวรุ่งพุ่งแรงวันนี้ ตัวเองไม่มีสนใจ
(แล้วก็เป็นปอร์เช่ร่วมมือกับบี-ที่สนิทกันตอนไหนก็ไม่รู้...แทคทีมเป็นเดวิลคู่ ผลักดัน ดึงรั้งให้ลมเหนือลุกขึ้นมาทำอะไรต่อมิอะไร ช่วงที่ผมแยกจากหลังเรียนจบ 1 ปีกับ 8 เดือน วันคืนที่ยาวนานสำหรับเรา
แล้วก็ปอร์เช่คนนี้ล่ะ ที่ก่อเกิดศึกชิงนายระหว่าง ปีเตอร์-เด็กเดือนบริหารกับไอ้เชษฐ์เพื่อนผม ยาวนานจนโน่น-ปอร์เช่เรียนจบ ได้เข้าทำงานกับบริษัทผม ไอ้เชษฐ์ถึงเป็นตัวจริงเดี่ยวๆ เสียที)
..................
...........................
ก้มดูต่างหูผม เพ่งพิศมองละเอียด
"พี่เหยี่ยว"
"หือ?"
"พี่เจฟฟรี่กับพี่โจ๊กแพ้ทองมั้ย"
"ทอง?"ผมงง
"ครับ ทองคำ คนที่ทำงานแม่บางคนบอกใส่ทองจะคัน แล้วลมไม่รู้จิวอย่างอื่น ว่าจะหาตุ้มหูทองให้ ซื้อแค่คู่เดียวแบ่งกันใส่คนละข้าง"
"อ่า..." ประเด็นที่ผมชักหนาวอีกเรื่อง
"ตัว J วันก่อนลมเห็นแล้ว วันนี้ไม้กางเขนเห็นบ่อย วงกลมก็ด้วย แบบไหนดีนะ" รำพึงว่าเรื่องกับตัวเอง พลิกดูจิวต่างหูผมในมือตัวเองเล่นไปมา
"ลมครับ!?" ผมถามเชิงทัก กลืนน้ำลายลำบาก เด็กแสบนี่รู้แค่ไหนกับความสัมพันธ์ระหว่างพี่ 2j
"ลม-ทราบครับ" ว่าเท่านั้นแล้วทำมือคล้ายรูดซิบปากตัวเอง
ผมยิ้มโล่งเลย เค้ารู้แต่ไม่พูดออกมา และเชื่อใจได้ถ้าไม่พูดสำหรับลมเหนืออาจหมายรวมถึง 2 ตี๋หมวยก็คงไม่รู้เรื่องจากปากคนนี้ด้วยแน่
(จริงๆ ถ้าสังเกตุให้ดี เฉพาะวันนี้มันก็ใส่กางเขนดำคนละข้าง น้อยครั้งที่เพื่อนสองคนนี้จะเปิดตัวแว่บออกมาให้เห็น ทว่า เด็กผมกลับจับได้)
นึกย้อน ลึกๆ แล้วลมเหนืออาจรู้มาตั้งนานแล้ว จำได้ว่าแซวป้อนไอติมพี่ตาคม 'ช้อนสุดท้ายแฟนหล่อ ผมยาวด้วย'แล้วก็ทำเมินเวลาพี่สองคนนัวเนียกันที่บ้านนั่นอีก
ชักไม่ชอบใจ วันหลังต้องตั้งกฎห้ามเอ่ยถึงบุคคลอื่นตอนเราทั้งคู่อยู่บนเตียงเหมือนเจฟฟรี่ซะแล้ว ผมโดนต้อนจนลืมว่าต้องโกรธ ต้องงอนแมวดื้อไปซะได้ แย่จริง
"วันพรุ่งนี้ มะรืนเลยได้มั้ย จันทร์นี้พี่โจ๊กจะได้ HONDA BOSS คืน แล้วก็ตอบแทนพี่เจฟฟรี่จ่ายตังค์ค่างานนอกลมด้วย" น้องคนเก่งยื่นคำสั่งกลายๆ ป๋าดันอย่างผม
"เสาร์-อาทิตย์นี่นะ ได้เลย ไว้พี่พาไปดู"
"เยี่ยม ลมจ่ายเอง พี่เหยี่ยว-ห้าม-ยุ่ง" เด็ดขาดซะจริ๊ง ลูกใครวะ
"หึหึ" ผมเต็มตื้นน้ำเต็มหัวใจ ไม่ว่าใครอยู่ใกล้เป็นต้องหลงแมวน้อยตัวนี้แน่
แล้วก็ถึงคิวทองของแม่ทัพใหญ่...
"ป่ะ ท่านชาร์ อาบน้ำ" เด็กน้อยยิ้ม ผมตาโต เวลาของกูล่ะ
"ม่ายอ่ะ ไม่อยากอาบ" แกล้งนัวนัวเกาะตีนตุ๊กแก กะเอาก่อนค่อยอาบ
"SAZABI MSN-04 please rise...up up up!" เด็กนิวไทป์สั่งลุก
"เฮ้อ" ผมจำใจเพราะโดนมือดีถอดถุงเท้าให้แล้วผลักตัว รุนหลังแรงจนต้องก้าวยืนข้างเตียง
"operation one, action!" ยังมีต่อ เกาะบ่าผม อ้อมหลังทำท่าจะขึ้นขี่
"okey อึ๊บ!" รู้ดี ผมอุ้มขาเกี่ยวเอว แบกลุกลิงขึ้นหลัง
"walkin-closet, march marh march!"
"yes, sir... march!" ผมหัวร่อ จับตูดนุ่มพาก้าวเดินสวนสนาม
"target กางเกงเล and t-shirt cabin 6, keep left left left!" เสียงใสเกาะหลังแน่นหนึบ ให้จังหวะตามก้าวย่าง
"555 roger that!" ผมเอียงเซซ้าย เข้าส่วนแต่งตัว เป้าหมายตู้เสื้อผ้าแมวช่างสั่ง
"อ๊าาาา steady-going!" ผมแกล้งเทก้มลงลิ้นชั้นเก็บกางเกงเล เด็กร้องเสียงหลงไม่พอมือล็อคคอกู!!!
"อ่อก หะ-จาย-มะอ่อก" เกือบตาย ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
"march march march" แมวตัวดีสั่งผมย่ำก้าวออกจากพื้นที่
"operation error" ผมพาเลี้ยวเข้าห้องน้ำฉิบ
"ไม่เอา ลมจะอาบข้างล่าง!" โวยวายไม่ยอมซิ มือลิงเกาะวงกบแน่น
"ม่ายอ่ะ ท่านชาร์จะอาบน้ำห้องเน้!"
"ไม่ ไม่งั้นลมโกรธจริงด้วย!" เด็กเสียงแข็ง ขืนตัว ผมดึงทึ้ง
"พี่ไม่ทำตอนอาบน้ำ-สัญญา" รีบว่าไวให้แมวน้อยหน้างอยินยอม แกะมือเหนียวเข้าห้องน้ำกับผม
หุหุ ไม่ทำตอนอาบก็จริง แต่ก่อนและหลังอาบน่ะ-ไม่ใช่ ...ก็มันไม่อยู่ในพันธะสัญญาใช่มั้ยครับ
และแล้วยูนิคอร์นตัวร้ายก็เสร็จผม ด้วยประการฉะนี้แล
.......................
............................
(ต่อ)
SAZABI
UNICORN
***SAZABI จาก thaigundamดอตคอม, UNICORN & GUNDAM WING photo by michael ขอบคุณที่เอื้อเฟื้อ
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3124562 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก