ลมเหนือที่รัก
ตอน24/1
------------------
Lom’s
“โอ๊ย เหนื่อย กูไม่ไปกับมึงแล้ว!” พี่โจ๊ก 180 หลอด ถอดชูชีพโยนโครมลงเรือแคนู ปล่อยคนรัดผมยาวเปียกซกออกแรงตัวเซลากเรือเข้าฝั่งคนเดียว
พี่เจฟฟรี่หันมากวักมือเรียกหยอย ๆ ไร้เรี่ยวแรง ทำหน้าเชิงอ้อนให้มาช่วยกันก๊อนน o^oTT
“ไม่! มึงไปไกลๆ ตีน เชรี่ยยยย... ทำกูจะจมน้ำตายหลายรอบ!” พี่ตาคมด่าไม่ยั้ง ส่งสายตามาคุไปหา หน้ามะล่อกมะแล่กจะถอดเสื้อเปียกต่อหน้าผมกับคนเพื่อนตัวสูง
“ไส่เสื้อไว้ รีบไปอาบน้ำที่ห้องทีเดียวววววว!!!” พี่เจฟฟรี่ที่ทำท่าจะหมดแรงหันมาตวาดลั่นท้องคุ้ง ชี้หน้าพี่โจ๊กหมับ โยนกุญแจห้องขึ้นบนระเบียงไม้ หล่นแกร๊งใกล้ที่พวกเรายืนอยู่
ผมรีบไปเก็บมายื่นให้พี่โจ๊ก ไอ้พี่ตัวเตี้ยไม่ยอม ชี้หน้าคาดโทษกลับคืน
“มึ๊งงงง ๆๆ...!”
พี่ฝรั่งทำท่าปาดคอเชือด หันกลับตั้งหน้าโขยกเขยกลากแคนูเข้าท่า
คนเริ่มเข้ามาเรือนรับรองมากขึ้น ดวงไฟสีส้มเรียงรายเป็นสาย เสียงเพลงคลอเคล้า บรรยากาศทานอาหารเย็นและปาร์ตี้ยามค่ำ ดูสนุกคึกคัก
“ทะเลาะไรกันอีกวะ?”
“ก็มันดิ กวนกูจนเกิดเรื่อง ถ่ายรูปไม่ได้ ปลาหาย ปะการงปะการัง ไม่ต้องดูกันแล้ว ฮือ!”
“เป็นไรวะ?”
“แม่ม -กูจะถ่ายปลาใต้น้ำ กำลังจะยืนก้อนหินข้างใต้ มันมาจากไหนไม่รู้ พุ่งชนกูเกือบกระแทกหินอีกก้อน ...ตัวมันเลยโดนหอยเม่นเต็ม ๆ ตีน” ท้ายประโยคเสียงอ่อยหลบตา รู้เลยใครผิด
“แสดงว่าพี่เจฟฟรี่ช่วยพี่โจ๊กไว้ซิ” ผม
“ช่วยให้เกิดเรื่องไม่ว่า เฮ้าส์ซิ่งพี่พังเลย ดูซะ!” ล้วงเอากล้องจากถุงกันน้ำสีเหลืองมะนาว กล่องใส่อุปกรณ์ใสสำหรับสวมกล้องมีรอยแตกเกือบนิ้ว เม็ดน้ำพราวข้างในข้างนอก
"..ก็มันช่วยมึงไว้" นกช่วยเพื่อน
“ไรเล่า-กล้องก็พัง ฟิลม์ก็เสีย ทุกอย่างบรรลัยหม๊ดด...” หัวฟัดหัวเหวี่ยง หน้าเบ้จะร้องไห้แต่ดูจะโอเว่อร์แอคติ้ง ไอ้นกปากห่างที่ยืนเยื้องข้างหลังทำปากพะงาบ ๆ ไม่มีเสียงบอกใบ้ผม ’มันฟอร์ม ทำแกล้งเว่อร์ๆ’ ทำนองนั้น
“เอากุญแจมา จะไปอาบน้ำ หิวววว” พี่เจฟฟรี่ตะโกนจากท่า มือยันต้นไม้ไว้รอให้เดินลงไปหา
“เชรี่ยยยยย ---จะใช้ เขวี้ยงมาทำไม!?” บ่นงุบงิบอีกหลายคำแต่เดินไปหาต้อย ๆ
“พรุ่งนี้ ไอ้กายก็เอาตัวใหม่มาให้ ...โวยวายน่า” พี่ขาเจ็บเขยกเดินมารับตัว ก่อนลูบผมสั้นของพี่โจ๊กเบา ๆ รายนั้นก้มหัวงุดยอมให้โดยดี
“เหยี่ยว ...พรุ่งนี้เย็นไอ้กายมา!” ตะโกนบอก
คนข้างผมพยักหน้าไม่ตอบ ไล่สองคนไปอาบน้ำเร็ว ๆ
ผมมองตามหลัง พี่โจ๊กตัวเตี้ยโอบเอวพี่เจฟฟรี่ตัวสูงโย่งประคองหลังกันไป กะระยะความสูง-ต่ำน่าประมาณบีกับเก็ทได้ (บีราว160 เก็ท 181 เกือบเท่าผม คู่นี้ต่างกัน 20 เซ็นติเมตรได้ )
พี่เจฟฟรี่ใช้วางแขนพาดบ่าสบายไม่ต้องเอื้อมให้เมื่อย...เหมือนที่ไอ้เก็ทชอบทำกับบี -ตอนพักเดินเปลี่ยนคาบเรียน เก็ทจะล็อคคอ พาดแขนกับบ่าเล็กๆ ของบีแบบนี้ แต่ต้องมีข้อแม้ว่าในมือเพื่อนเตี้ยต้องมีขนมหรือของหวานที่ชอบ แล้วเกรทเดนเก็ทรับภาระหิ้วกระเป๋านักเรียนให้
...เฮ้อ คิดถึงเพื่อนจัง
เหลือบมองนกปากห่างยืนซะชิด เพิ่งสังเกตุว่าตัวน่าจะสูงเท่าพี่ฝรั่ง (ตอนหนูยืนเคียงไหล่มันหน้าบ้านก็ปากจิ้มลิ้มอยู่ราวบ่ามันพอดีมิใช่รึ รู้ภายหลัง-พี่โจ๊กสูง 170 พี่เจฟฟรี่ 189 ส่วนเหยี่ยวตัวนี้สูง 188 จะเปรตไปไหน) ก็นะ...เด็กลูกครึ่งฝรั่งจ๋า เล่นบาสต่างหาก ไม่เสาไฟฟ้าก็บ้าแล้ว แต่พี่เจฟฟรี่กล้ามล่ำหนากว่าเยอะ เทียบกับคนยืนใกล้ผมเลยดูเป็นนายแบบสะโอดสะอง สำอางค์กว่าฉิบ
ผมก็ว่าผมสูงแล้วนะแต่ยืนเทียบกับมันแบบนี้กลับเล็กกว่าเห็นๆ ยิ่งเรื่องกล้าม เอ่อ...บางแจ๋วแหวว มวยคนละรุ่นเลยวุ๊ย มิน่าที่ผ่านมาฟัดผมเป็นถุงนุ่นปลิวใส่บ่าเฉย - เขินว่ะ
...รู้ไง เล่นบาสกะไอ้เก็ทซะก็ดี ป่านนี้คงหุ่นแมนเท่ห์ๆ สบาย
ไม่ใช่อะไร มันยืนชิดใกล้ขนาดนี้ ปลายจมูกผมอยู่ราวต้นคอมันพอดี กลิ่นโคโลนจ์ผสมกลิ่นกายกรุ่น กวนประสาทการรับรู้ของผมปั่นป่วนถึงไหนต่อไหนแล้ว บ้าชิบ!!!
โอ๊ยยยยย ออกไปจากหัวของเค้านะ ตัวเอ๊งงงงง!!!
เอาน่า คิดอีกเรื่อง 'พี่กายจะมาเหรอ ...เก็ทมาด้วยรึเปล่า' ถึงไม่มาก็จะรู้ข่าวไอ้เก็ทจากพี่ชายมันล่ะน่า
................................
......................................
ทางเดินกลับห้องพัก หลังท้ายคุ้งน้ำโน่น...
“ตื่นเต้นๆ รอถึงพรุ่งนี้ไม่ไหว” นาฬิกาหน้าจอมือถือสีขาวบอกเวลาสามทุ่มหน่อย ๆ เห็นตราผลไม้แหว่งแล้วไพล่คิดถึงจูบรสแอปเปิ้ลที่สะพาน---ตอนดูพระอาทิตย์
“ไม่รับไอ้โจ๊กเป็นพี่ไม่ได้เหรอ?” มีประเด็นมาดุไม่เลิก
ไม่รู้พี่โจ๊กถูกใจอะไรผม จู่ๆ เอ่ยปากขอไอ้สัตว์ปีกให้ผมเป็นน้องชายซะงั้น
“ไม่ได้หรอกครับ พี่เจฟฟรี่ยังบอก เค้าคนนี้ไม่เคยขอใครเป็นน้องมาก่อนเพิ่งเห็นลมเป็นคนแรก ทุกทีมีแต่ไปขอสาวๆ ว่าขอเป็นพี่ได้มั้ยน้อง” 555 ขำมุกหน้าตายพี่ผมยาว
“ไอ้โจ๊กมันไฮเปอร์ ไปบ้าตามมันก็ตายพอดี”
“ดีซิ พรุ่งนี้ทานข้าวเช้าเสร็จ ไปดูปะการัง บ่ายกลับมาเล่นน้ำ เล่นเจ๊ตสกี เล่นไคท์บอร์ด บานาน่า พายแคนู เล่นทุกอย่าง เย้ๆ” คิดถึงรายการที่นัดแนะ แทบอดใจรอไม่ไหว
“พรุ่งนี้ไปดูปะการังอย่างเดียว บ่ายกลับมาเล่นบานาน่าก็พอ เจ๊ตสกีไม่ต้อง ไคท์บอร์ดก็ห้ามเด็ดๆ!!!” เหวยยยย
“งั้นพายเรือแคนูด้วยได้มั้ย หน้าอ่าวเอง ...ไม่ไปไกล” ปะเหลาะ วันมะรืนได้กล้องตัวใหม่จากพี่กายมา ก็จะได้ไปดูปะการังกับพี่โจ๊กอีกรอบ แหร่มซะไม่มี
“จะแอดเวนเจอร์ไปไหน รอให้หายก่อน พรุ่งนี้มีไข้นิดเดียวจะงดให้หมด กลับบ้านเลย” มีคาดโทษรอ
“น่านะ ชื่อก็ขาว ตัวก็ขาว ...ใจไม่น่าดำ” อารมณ์ดีไม่มีตะกอน คิดตกก็งี้
“คุณแม่อุตส่าห์ไว้ใจให้เรามากับพี่ พาลูกเค้ามาป่วย จะสู้หน้าไงไหว...” อ้างคุณนายที่บ้าน แต่ผมเห็นรอยยิ้มแบบแอบๆ นะนั่น
“งั้นจะรีบเข้านอน หัวถึงหมอนหลับปุ๊บ นะครับ นะ” รีบทำคะแนน บีบนวดแมวกับมือใหญ่ที่กุมไม่ปล่อย
“ก็ดี พรุ่งนี้เล่นเท่านั้นพอ เจฟฟรี่อุตส่าห์เจ็บมือตั้งสายให้ อยู่เล่นเป็นเพื่อนมันหน่อย”
"คร้าบบบ"
"555 เด็กดี ว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย" ไม่ต้องเล๊ยยย!!!
จริงด้วย สองคนนั่นมาถึงก็กินเป็นพายุบุแคม ท่าทางหิวซกตายอดตายอยาก ไม่ถึงทุ่มดีจัดการเรียบโต๊ะ ซากปูกองพะเนิน พี่เจฟฟรี่ไม่พูดจาแต่พี่โจ๊กพังพาบ โอดโอย บ่นจุกขยับตัวไม่ได้หลายคำรบ
เฮฮาไปมา พี่นักดนตรีเข้าไปตั้งสายเปียโนให้ เล่นกีตาร์ด้วยกัน เกือบครึ่งชั่วโมงถึงเลิกรา
เพราะพี่เจฟฟรี่เหยียบหอยเม่นหรอก เลยรีบแยกย้ายกันเข้าห้อง แถมโชคดีได้อยู่ต่ออย่างน้อยก็สองวัน พรุ่งรอพี่กายเอากล้องใหม่ วันมะรืนตามถ่ายรูปซ่อมที่เสียไปอีกรอบ ...หวานไอ้ลมล่ะ!
อะไรจะโชคดีปานนี้ ...หวังว่าคงไม่มีโชคร้ายมาแวะทักทายกันอีกนะ
****************************************************
ตอน24/2
--------------------
Lom’s again ผมพลาดซะแล้ว +-+!!!
“...ลมเหนือ” เรียกชื่อเต็ม จูบทัดดอกไม้ข้างหู ค่อย ๆ เล็มเลียคลอเคลีย ดูแผ่นพับไม่รู้เรื่อง
“มะ ...มี -มีน้ำตกในเกาะด้วยครับ” พยายามกลั้นสติเพริด ใจเต้นแรงแทบอยากเขวี้ยงจากอก
...ผมพลาดซะแล้ว
...เพิ่งรู้ตัวว่าพลาดสุด ๆ
อาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟันทำธุระส่วนตัวเสร็จ เจอแผ่นพับนำเที่ยว นอนพาดเตียงกะอ่านเล่นเพลิน ๆ
“อืมม...” รับคำแต่จมูก ปากยังซุกไซร้วนเวียนเก็บแต้มต้นคอด้านหลัง ผมขนลุกซู่ จุดอ่อนสยิวแผ่ซ่าน
ทาบทับตัวพอหนัก ๆ ไม่ให้หนี ขาก่ายพาดแทรกหว่างโคนขาอ่อนอีก เข่ามันอยู่ร่องตูดผ๊มมมมม แล้วมันก็--- เสียวววมาก
“พี่ พี่เหยี่ยว เดี๋ยวก่อน” สัญญาณเตือนภัยระดับเก้า ...ไม่ได้การแล้ว
“ไม่เอา ไม่มีเดี๋ยว...” กลืนน้ำลายเฮือก เหนียวคอชะมัด
มือใหญ่ล้วงไต่ขอบเอวยางยืดกางเกงวอร์มตัวย้วย วางแปะแน่นิ่งที่โคนขา ตำแหน่งชายแดนจะเสียเอกราช
อย่าลูบบบบ โอ๋ยยยย ...ใจหวิวหวาม
ก่อนมือจะไต่ถึงก้น ผมรีบดิ้นสุดแรง หนีล็อคมาได้แต่โดนรวบทั้งตัว จับพลิกนอนหงายตัวใหญ่ขึ้นคร่อม
ไฟในห้องมืดตั้งแต่เมื่อไร ทำไมมีแค่ไฟหัวเตียงที่ผมเปิดอยู่ดวงเดียว
ก็พอรู้อยู่ เตรียมใจไว้บ้าง ...ครั้งก่อนหน้า-ครั้งแรกจำได้ลางเลือนไม่น่าประทับใจ ไม่รู้อะไร มันเจ็บตรงนั้นร่างกายแทบฉีกขาด สลบพับไม่รู้ตัว แต่ครั้งนี้ เอ่อ... จะเร็วไปมั้ย หัวสมองคิดเรื่องเก่าที่ร้ายฝังลึกลอยมาเห็นจะๆ ราวใหม่เอี่ยมเพิ่งเกิดเมื่อวาน
ผวาลงเหววูบ ภาพเหตุการณ์ตอนเกิดเรื่องคืนแรกจ่อวูบเข้ามาในหัวสมอง กลัวจนเกร็ง...แข็งเป็นหิน!
“ไม่ ๆๆๆ พี่ครับ ขอร้อง ...ผมยังไม่พร้อม” สะอื้นฮัก อุณหภูมิในตัวเย็นชืด รู้สึกเสียงตัวเองทั้งสั่นทั้งเบา น้ำตาร้อนไหลพรั่ก
“...พี่ไม่ไหวแล้ว ให้พี่นะ” เสียงแหบพร่า เซ็กซี่ปนออดอ้อนชวนละลายแต่สติผมกระจุยกระจาย ขวัญหายบินลับ
“กะ ..กลัว ลมกลัว ตอนนั้น-คืนนั้นน่ะ มัน ...ฮือๆ ” ปล่อยโฮครับ สะอื้นไหวตัวสะท้าน
“ชู่ส์ ๆ ...คนดี”ดูท่าตกใจเล็กๆ
มันปล่อยมือจากตัวผม เปลี่ยนเป็นโอบกอดปลอบประโลมเบา ๆ หนุนหมอนให้นั่งเอน ๆ ท่าทีอ่อนโยน ตระกองกอดแนบชิด นิ้วมือปาดป้ายน้ำตาออก
“ไม่เอา ไม่ร้องนะ ...พี่ขอโทษ ขอโทษนะครับ” ลูบหัวลูบหางเบาๆ ครู่เดียวรู้ตัวว่าสะอื้นน้อยลง มันยังกกกอดผมไม่ปล่อย ดูนุ่มนวลไปหมด
"......"
“พี่ผิดเอง ขอโทษนะครับ ลมยกโทษให้พี่เหยี่ยวนะ” กดหน้าผากชนหน้าผากผม ถูจมูกไปมาแผ่ว ๆ
“ตอนนั้น น่ะ---” ยังตามเก็บมาสะอื้นนิด ๆ ส่งท้ายให้นึกถึงก่อนจะถอนใจยาว
“ชู่ส์ ...พี่ขอโทษ“ ย้ำจริงจังน้ำเสียงนุ่มละมุน สองมือประคองใบหน้าผม มันอุ่นจนร้อน
"......" กลืนน้ำลาย ลอบมองดวงหน้าหล่อเหลา เกลี้ยงเกลา
“ให้โอกาสพี่แก้ตัวนะ เรามาเริ่มกันใหม่ ...พี่มีวิธีทำให้ลมของพี่ลืมหมดกริ๊บ!”
“ลืมหมด...ได้ด้วยเหรอ?” จู่ๆ ก็นึกสงสัยโง่ๆ เหมือนเด็ก สงสัยร้องไห้จนประสาทกลับแน่ผม
“อื้อ หึ๊ ...สนิท หายจ้อย!” หลอกเด็กมากกกก ส่งแววตาวิบวับเจ้าเล่ห์แต่ท้าทาย รั้งรอให้กระโจนใส่
“ทำไงอ่ะ?” สบตามัน คงเพี๊ยนจนเพ้อ จะทำไงก็ได้ให้ที่หนักอึ้งในหัวตอนนี้หายไป ยอม!
“หลับตาก่อน ห้ามลืมตาจนกว่าพี่จะสั่ง---หลับ-ตา” ผมทำตาม ลมหายใจโล่งขึ้นมานิดๆ
สองมือประคองศรีษะผมนิ่ง ๆ ปากพร่ำเสกคาถา
“โอม อะคาราดาบรา ...เรื่องร้าย ๆ จงหายวับไป ...หายไป ...หายไป”ค่อยแผ่วเบา ได้ยินเสียงคลื่นซัดซ่า ช้า ๆ
"......." สูดลมหายใจเข้า-ออกช้าๆ นึกตาม
“มีเรื่องใหม่ ดี ๆ สดใส จงมา เพี๊ยงๆๆ!!!” เป่ากระหม่อมสามครั้ง ริมฝีปากร้อนนาบทับปิดผนึกเวทมนต์
ที่อึดอัดพัดหายสลายโต๋
“ลมเหนือ ...ลืมตา เรียกชื่อพี่ ‘เหยี่ยวขาว’” คำสั่งช้า ๆ ชัด ๆ
ผมค่อย ๆลืมตา เมฆหมอกเลือนหาย ผ่อนคลายหมดสิ้น
...ดวงหน้าหล่อเหลารูปสลักกรีกโดดเด่น
“ชื่อพี่ ...‘เหยี่ยวขาว’” กระซิบซ้ำ ผ่านสายลม
“เหยี่ยว-ขาว” ผมเอ่ยตามแผ่วเบาราวไม่ฟื้นจากมนต์ สบตาที่รอส่งยิ้มหวานมาให้ ปลายจมูกชนกันผะแผ่ว
“เป็นชื่อวิเศษ ไว้เรียกความสุขมาให้ลมเหนือคนนี้ ...คนเดียว” ปลายนิ้วเริ่มนวดคลึงแถวท้ายทอย ระเรื่อมาที่พวงแก้ม บางเบา อ่อนโยน
ผมหลับตาลง อีกครั้ง...
“เหยี่ยว...ขาว” เหมือนมีมนต์วิเศษจริง ๆ ปิติสุขอิ่มเอมค่อย ๆ แผ่ซ่าน แล่นกระจายทั่วร่าง ถูกจุมพิตที่เปลือกตา พวงแก้ม แนวคาง ไล่ต่ำลงไปลำคอ
“...เหยี่ยว” วกประทับมุมปากผม นิ่งนาน
“ยะ...เหยี่ยวว ขาวว”คล้ายสุ้มเสียงตัวเองขาดห้วง ความอบอุ่นนนิ่มนวลเริ่มเร่าร้อนลามเลีย เสื้อยืดตัวเก่งร่นลู่เกือบถึงคอ พอ ๆ กับลิ้นร้อนออกแรงดูดดุนที่ต้นคอ ลาดไหล่ ระเรื่อยลงไปที่เนินอก
"อื๊อ...เหยี่ยว”ผมนิ่วหน้า เพลิงร้อนอย่างอื่นตีปะทะ หน้าท้องเกร็งขมวด ความรุ่มร้อนกลางลำตัวเต้นปวดตุบ
ลิ้นร้ายหยอกเย้าเม็ดชมพูที่ยอดอก ขบเน้นไม่ปล่อย อีกข้างโดนบี้เบียดจนแข็งเป็นไต
จุดติดอารมณ์ใคร่ลุกเพริด หน้าแหวนหงาย ...ร้อนฉ่าปรารถนาจากภายใน ไฟสุมขอนมอดไม่ได้
เสื้อปลิวพ้นศรีษะ สองแขนถูกเหนี่ยวนำให้วางบนผิวหลังแน่น อาร์...มัดกล้ามเนียนสู้มือ กรุ่นกลิ่นบุรุษเพศรัดรึงสำนึกภายในหัวหมุนติ้ว
ขาอ่อนถูกบีบเน้นล่วงล้ำเข้ามา กางเกงปลิวหาย สัมผัสแอร์เย็นผมชักขาหลบวูบแต่มือคีบเหล็กกลับดื้อดึง ไม่ยอมให้ทำตามที่ใจต้องการ
ไม่ไหว ...ผมปั่นป่วนไม่เป็นตัวของตัวเองไปทั้งใจทั้งกาย-หมดสิ้น
กระพริบตาตื่นรู้สึกร้อนฉ่า ลมหายใจขาดห้วง เอื้อมมือสางผมนิ่มสลวย บีบเค้นหลังคอแกร่งคลายอารมณ์
“อาร์...” เผลอครางเล็ดลอด
ดวงตาคมเฉี่ยวเงยมองก่อนส่งยิ้มเปี่ยมเสน่ห์จนยากจะต้านทานไหว ค่อย ๆไต่ตามหน้าท้องผมขึ้นมาที่ยอดอก ก้มช้าปิดริมฝีปากด้วยจูบเร่าร้อน ล้วงลึก กวาดกลืนทุกรสชาด พร้อมๆ กับกดตัวลงสัมผัสเตียงนุ่ม คร่อมทาบทับไร้ช่องว่างระหว่างกาย
ความรุ่มร้อนโหมกระพือสุดกลั้นส่งแรงปรารถนาท่วมท้น เพลิงพิศวาสลุกโชน สัญชาตญาณชักนำดำดิ่งจนเกินห้าม
...ค่ำคืนนั้น คล้ายได้ยินเสียงตัวเองพร่ำครวญร้องเพรียกชื่อ 'เหยี่ยวขาว' ไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้ง
****************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2933615 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก