(***แก้ไขคำส่อติดเรท:15-01-2011)
(Vesi---ตอนแม่p.15 นะ)
(มามะ ไวไวแด่นักโพสต์มือทอง---พรุ่งนี้แวะมาการ์ตูน)
ลมเหนือที่รัก
ตอน28/1 get's call
------------------
Lom’s
ห้างสรรพสินค้า
[ ครืดๆ ๆ] เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง ต้องวางของควักหาให้ควั่ก
<‘Gสุดหล่อ’> ไอ้เก็ท ว๊าว
“หวัดดี เก็ท...!”
“ไง ลมเหนือเกลอแก้ว” ผมยิ้มเลย มันหยอกแบบนี้ ฟ้าเปิดชัวร์
คนถือของพะรุงพะรังมายืนชิดหน้ามุ่ย ผมรีบชี้มือร้านขายเครื่องนอน ทำนองให้เดินล่วงหน้าไปก่อน
“รายงานมาเลย เก็ท” ยังยืนกระแทกไหล่ไม่ยอมไป เลยต้องผลักเอวให้ออกไปห่าง ๆ คนเดินผ่านหันมามอง ทำปากไม่มีเสียง ’ตามไป เดี๋ยวตามไป’ ชี้ที่ร้านอีกรอบ เก็ทยังส่งเสียงตามสาย มือใหญ่ชี้นาฬิกาข้อมือ เคาะหน้าปัดเชิงเร่ง
เออ---รู้แล้วน่า แค่นี้ทำเป็นรีบ ทีเดินอ้อยอิ่งชอปปิ้งกระจายทั่วห้างยังทำได้ ตอนนี้ทำเร่งยิก
ผมหน้ายุ่งเลย -ยอมเดินไปก่อนแต่ทิ้งของลงกับเท้าผม โครมมมมมม...ให้มันได้งี้ซิน่า -^-
“เอาใหม่ อย่าให้กูถาม” คราวนี้มันส์-พะยะค่ะ ^0^
“ถามมาดิ” กวนเว้ยเฮ้ย ผมหัวเราะ
“เอาเรื่องที่มึงอยากเล่าให้กูฟัง ให้ไวเก็ท อย่าลีลา”
“เอาน่า ...กูกำลังมีฟามมมมม-สุข” กวนทีนนะมึง
“หนอย มีฟามสุข มึงทำกูทุกข์ตั้งแต่ยังไม่เริ่มสอบ รู้ตัวมั้ยวะ”
“เฮ้ย ใจเย็นดิ 555” มีหัวเราะใส่ ไม่สำนึกผิด
“เล่ามาอย่าให้สาว” อยากรู้เรื่องมันกับบียิกๆ แต่เสียงมันใส อมพะนำแบบนี้ผมยังไม่กล้าตีความ
“มึงไปเที่ยวกับพวกพี่กายมาเหรอวะ?” อ้าวเปลี่ยนเรื่องฉิบ หลอกให้อยากแล้วจากไปนี่หว่า
“-ไร?”
“รีสอร์ทกูไง!” ไอ้ตี๋ กูได้ข่าวว่านั่นรีสอร์ทพ่อมึงนะ มีพี่ชายมึงดูแลเป็นครั้งคราวมิใช่รึ
“พ่อเจ้าประคุณของกู เจ้าของรีสอร์ท หนอยยย กูได้ข่าวว่ามึงเป็นเบ๊แถวนั้นไม่ใช่เหร้อ”
“เฮ้ยลม อย่ากวน พี่กายเล่าให้กูฟังหมดแล้ว” เล่าแบบไหนวะ ชักหนาวๆ
“ยังไงวะ?”
“มึงไปกับพวกพี่เจฟฟรี่ ไปช่วยพี่โจ๊กเก็บตัวอย่าง ถ่ายรูปพวกสัตว์ทะเลอะไรเทือกนั้น แต่แม่งอ่อน ตัวแดงกลับมา กูฮามากกก” แล้วไป พี่กายสมเป็นพี่ชายที่แสนดีจริงๆ
“เหอะ-เจอกันตัวต่อตัวเลยดีกว่า”
“ไม่ต้องว่ะ กูดูรูปมึงอยู่ ฮาโคตร”
“เฮ้อ พี่กายมีรูปกูได้ไง” นึกได้ไอ้พี่โจ๊กหอกระจายข่าว โหลดรูปให้เพื่อนนกเหยี่ยว พี่กายคงถวายถึงมือ
“ทั้งทริป ขอบอก ตั้งแต่มึงมีรอยจูบกุ้งเต็มตัวด้วย ---คิสมาร์กจากกุ้งสุดที่ร๊ากกกกก กร๊าก555 ” อายมั่ก อยากเอาชื่อเพื่อนตัวเตี้ยมาอ้างแต่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง ยังกล้าเอ่ยชื่อบีออกไป
“พี่กายบอกกู ตอนเจอมึงครั้งแรก เค้าตกใจแทบตกน้ำเลยว่ะ” พี่กายชายที่แสนดี เอากะเค้าด้วยเหรอครับ
ส่งสายหาคนในร้านเครื่องนอนแบบโกรธๆ เพราะมันคนเดียว
“บอกเลยนะ ตอนนี้กูเป็นหย่าย”
“ใหญ่อะไรของมึงเก็ท ของมึงเล็กจะตายห่ะ” ผมล้อ หัวเราะหยอกๆ
“ใหญ่กว่ามึงละกัน ถ้าไม่ทำตามที่กูสั่งนะลม กูจะเอารูปพวกนี้ไปแฉ---รับรองได้เกิดแน่”
“เฮ้ย—เก็ทเพื่อนรัก รักที่ซู๊ดดดด”
“ไม่มีว๊อย จะใส่ไข่ให้เละ”
“เก็ทจ๋า ฟังนะ เก็ทจะเป็นที่รักของลมม๊ากมั่ก ถ้าเก็ทจะปิดตา ปิดปาก ปิดจมูกให้สนิท” ใช้มุกเล่นกับบีก่อนย้ายมาเล่นกับมันบ่อย
ปึ๊กกกกก! คนข้างหลังชนไหล่ ---ไอ้นกกระทุง มาตอนไหนไม่ให้ซุ่มให้เสียง
“บีมีคลิปว่าว กูก็มี ’น้องกุ้งสุทธิราชจุ๊บฝากรัก’ได้ 555” ผมตาวาว มันพูดชื่อเพื่อนอีกคน
“เฮ้ย มึงพูดชื่อบี!” อุทานดัง ยิ้มกว้าง พี่กายบอกมันเลือกเรียนคณะเดียวกับพี่เจฟฟรี่
"-ว่ะ"
“ไม่ไปเรียนเมืองนอกแล้วใช่มั้ยวะ เรียนมอ.K แน่เปล่า?”
“เออดิ” ปึ๊ก/”โอ๊ะ...”กร๊อบแกร็บ/โครม ผมโดนกระแทกตัวอีกรอบ เท้าเหยียบถุงใส่ของ รีบก้มดูความเสียหาย
“เป็นไรลม ทำไรอยู่วะ?”
“เอ่อ ...มาซื้อของ คนเยอะน่ะ” มีมันกับผมกับคนหรอมแหรม ชั้นนี้ไฮโซ ไม่ค่อยมีคนมาเดินหรอก
นกกระทุงหน้างอ ทำท่าจะลากตัวออกเดิน ---ถุงชอปปิ้งพวกนี้ล่ะ!?
“เอ่อ...เก็ท!” อึกอัก เอาไงดี
“เออ ๆ” เก็ทรู้ เจอบ่อยตอนคุยโทรศัพท์บ้านไม่ก็ต่อโทรศัพท์สาธารณะหามัน
“เก็ท ถ้ากูโทรหา มึงรับสายกูนะเว้ย”
“เอ้อๆ ไม่ต้องโทรว่ะ มะรืนเจอกันเลยทีเดียว กูมีเซอร์ไพร๊ซมึงด้วย”
“เซอร์ไพร๊ซไรวะ!?”
“ค่อยคุยกัน หวัดดี”
“เออได้ หวัดดี”
ยังมึนๆ โดนปริศนาเซอร์ไพร๊ซเป็นการบ้านอีก มะรืนก็ไปรับน้องอีกวิทยาเขตไม่ใช่เหรอ รึวันเกิดใคร ของมันก็ไม่ใช่ หน้ายุ่ง นึกไม่ออก
คนเดินห่างไปย้อนกลับมา จับต้นแขนลากลิ่ว
“กลับ!!!” อ้าว— ไหงงั้น บอกจะซื้อของอีก 2-3 อย่าง อาจดูหนัง ต่อดินเนอร์อีกยาวไม่ใช่เหรอ
“เดี๋ยวครับ ...ถุงของ” ลืมไปแล้วรึไง เงินมันจ่ายทั้งนั้น จะเอาไงแน่
ตอนสายย้ายของจากบ้านแม่ กำลังจะจัดของดันลากผมออกมา บอกหิวข้าวอยากดูหนัง มาถึงห้างพาเดินว่อนไปทั่ว นี่จะกลับอีกล่ะ ใครทำให้อารมณ์เสียเมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลย เอาแน่เอานอนไม่ได้จริง ๆ
***************************************************************
28/2 ครั้งแรก!?
------------------------------------------
lom's
คอนโด...หลังอาหารเย็น
เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำปุ๊บเรียกมานั่งปั๊บ กระดาษ 4-5 แผ่นถูกยื่นตรงหน้า
“...ครับ?”
“กฏกับรายการที่ต้องทำในแต่ละวัน” อ้อ---ลืมไป ตอนนี้คนๆ นี้มีสถานะเป็นเจ้านายผม
“...หมดนี่เลยเหรอครับ”
“ใช่ จะเพิ่มหรือปรับเปลี่ยนทีหลัง แล้วแต่พี่กำหนด” ทะแม่งแล้วไง ก้มลงอ่าน
ช่วงปิดเทอม...
1. ทำอาหาร มื้อกลางวัน,เย็น เฉพาะตอนเช้าไม่ต้องทำเผื่อ ไม่ตื่น ให้ทำทานเอง ถ้าตื่นจะบอกล่วงหน้า (ปราณีมาก)
2. ทำความสะอาดห้องนอนใหญ่ (ห้องสาเหตุที่ทำผมย้ายระเห็จมาอยู่ที่นี่) อาทิตย์ละ 3 ครั้ง หรือมีคำสั่งต้องทำทันที
3. ล้างห้องน้ำ
4. บลาๆๆๆ ---อื่น ๆตามมาอีกเพียบ
ผมเหงื่อตก ฉุนมากขอบอก นี่มันสัญญาทาสชัด ๆ แทบไม่ได้อกจากห้องนี้เลย ยกเว้นตอนซื้อของ ซื้อกับข้าว ซึ่งขีดชัด-ก้ำกึ่งต้องออกไปด้วยกันทุกครั้ง ---ตายหยั่งเขียด
“ยังไม่หมด นั่นแค่ช่วงนี้ มีช่วงเปิดเทอมอีก ...เปิดไป!” ฮ่วย อ๊วกออกมาเป็นกฏและข้อห้าม
25. ห้ามคุยโทรศัพท์หลังสี่ทุ่ม และต้องรายงานทุกครั้งว่าสายใคร เรื่องอะไร (ข้อนี้ทำผมวีนแตก ริดรอนสิทธิส่วนบุคคลเกินไปแล้ว)
“มัน...ไม่มากไปหน่อยหรือครับ” ถอนใจรอบที่ร้อย นับสะกดใจเป็นรอบที่พัน
“ไม่มากไปหรอก คิดได้จะเพิ่มอีก”
“พี่ครับ!”
“ปึ๊งงงง.../ข้อ7 หน้าแรก เรียกพี่เหยี่ยวทุกคำ” ห๋า--- ก้มเปิดกระดาษมือระวิง
“เงินเดือนสองหมื่น หักห้าพันเป็นค่าชดใช้ห้อง ไม่พอให้บอก จะเอาอะไรพิเศษต้องรายงาน” นกฮิตเล่อร์ดักคอหมด (รายรับจากดูแลห้องนี้ 13,000+ทุนอาทิตย์กรุ๊ป7,000 แจงยิบยิ่งกว่านักบัญชี)
“หักไปครึ่งนึงเลยครับ ...ผมไม่มีรายจ่ายอื่น”
“ไม่ต้อง หักเท่านั้นพอ คณะที่เลือกเรียนมีค่าใช้จ่ายสูง โจ๊กไม่ได้บอกเหรอ” อ้างพี่โจ๊ก ---ก็จริง เท่าที่คุยก็ควรประมาณนั้น
"-------" ผมเงียบ พยายามหาทางออกให้ตัวเอง
“มีอะไรไม่พอใจรึเปล่า?”
['ครืดๆๆๆ'] โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่น
<‘Bสุดที่รัก’> ดีใจออกนอกหน้า สบตาเหยี่ยวดุ รีบเก็บอาการทันควัน
“ไม่มีครับ เท่านี้ใช่มั้ย เล่มนี้ขอเอาไปอ่านนะครับ” รีบฉวยรีบลุก
“เดี๋ยว ข้อ25 รายงานด้วย-ใครโทรมา!” ไอ้นกกระตั้ว จะอ้าปากเถียง โทรศัพท์สีขาวสั่นครืดในมือ รีบปิดปากฉับ
พยักหน้ารับรู้พุ่งออกไปที่ประตู มันดักจิก
“ลิฟต์ไม่มีคลื่น จะรับโทรศัพท์ไประเบียงห้องโน่น” ผมกัดปากอีกครั้ง หันหลังกลับมุ่งไประเบียง กดรับยิ้มแก้มปริ
“บีจ๋า ...คิดถึงจังเลย” รีบก้าวเร็วมุ่งประตูบานเลื่อนกระจกบานใหญ่
“ลมจ๋า ทำไรอยู่ ...ไมรับช้า” ฮ้า---เสียงบีกระเง้ากระงอด
“โอ๋ๆ ก็มัวคิดถึงบีอยู่นี่ไง” ถึงซะที เปิดประตูครืดก่อนปิดตามหลัง กับบีต้องอ้อนหน่อย
“ไม่ต้องเลย หนีเค้าเที่ยวทะเลคนเดียวยังมีหน้ามาบอกคิดถึงอีก” อ้าว-ทำไมเรื่องผมรู้ถึงหูไอ้บีได้...รึว่า
“บียอมคุยกับเก็ทแล้วเหรอ!?” ผมเสียงดัง ท้องฟ้าตอน2 ทุ่มช่างสว่างไสว
“ไม่ใช่ เก็ทต่างหากที่มาคุยกับบีก่อน!”
“หือ---เรื่องเป็นไงกันแน่?”
“ไม่รู้ ...ไม่อยากเล่า” ไอ้นกกระตั้วมาเคาะกระจกบานเลื่อนครับ ทำนองมีเรื่องให้ช่วย-เข้าไปข้างในด่วน ผมเดินกลับเข้าไป มือกำโทรศัพท์คุยต่อ
“โอ๋ๆ บีไม่รักลมจ๋าแล้วเหรอ เมื่อกลางวันโดนเก็ทแกล้งอ่ะ” เรื่องรูปน้องกุ้งสุทธิราชฝากรักของมัน งัดมาขู่ผม
“มันแกล้งอะไรลมเหรอ เดี๋ยวจัดการให้” เหมือนเสียงกุกกักๆ คล้ายมีคนอยู่ข้างบี
“มากเลยล่ะ บีอ่ะ ช่วยลมด้วย เหงามากไม่มีคนคุยด้วย พอโทรมาจะเอารูปไปแฉซะได้” นกกระตั้วหยิบกล่องเครื่องเล่นอะไรซักอย่างใส่หอบผม ชี้สั่งให้เอาไปไว้ข้างบน พยักหน้าเออออก่อนเดินตามต้อย ๆ ไม่มีสติ
“เก็ทนิสัยไม่ดีเน๊าะ...” เสียงบีอ้อนผิดปกติ
“ใช่เก็ทนิสัยไม่ดี ไม่น่ารักซักนิด” กับบีไม้อ่อนติดลูกกวาด รับรองเสร็จ ประเดี๋ยวตะล่อมบีเล่าเรื่องเก็ทเอง แผนชั่วเหลือเกินผม
“แล้วตอนนี้บีอยู่ที่ไหนครับ?”
“อยู่บ้านเก็ท” เย้ แทบจุดพลุฉลอง
“ห๊า ---บีไม่เล่าให้ลมจ๋าฟัง ไม่รักกันแล้วเหรอ เล่านิดนะครับ นะ” อ้าว ...มาอยู่ห้องนอนใหญ่มันได้ไง มือใหญ่หยิบฉวยของจากมือผมไปวางที่โต๊ะทำงาน จากนั้นดันต้นแขนผมไปที่เตียง
“ไม่รู้ ไม่อยากเล่า เดี๋ยวโดนดุ” กดไหล่ผมให้นั่งลงกับเตียงนุ่ม ยอมแบบไม่ค่อยรู้เนื้อรู้ตัว
“เล่าหน่อยน่า ลมจ๋าใจจะขาดแล้วเนี่ย” เดินกลับมาพร้อมกล่องสีขาวหรูในมือ
“เล่าก็ได้” ผมยิ้ม -เยี่ยม!!!
...ตามองกล่องถูกเปิดตรงหน้า นาฬิกาข้อมือสีขาวสองเข็ม มีตัวเลขดิจิตอลสีฟ้าเล็กๆข้างใต้ น่ารักมาก ถูกใจสัด หน้าผมต้องยิ้มคลิ้มแน่ๆ ไม่งั้นมันไม่ทำท่าขำปนชอบใจขนาดนี้
“เก็ทไปบ้านพ่อบี ...แล้วเราก็คุยกัน” อ้อมมานั่งซ้อนหลัง สวมให้ที่ข้อมือขวาของผม (ถือโทรศัพท์ซ้าย)
“อื้อ...”วงแขนแกร่งกอดกระชับ จมูกปากซุกไซร้หลังคอ เชรี่ยยยยย จุดอ่อนนะนั่น
“พ่อบีหกล้มวันจันทร์โน้น ที่โรงเรียนเราหยุดโน่นแหล่ะ" ตั้งแต่ก่อนสอบไล่เลยนะ
"อื๊อ-ไอ้ ไอ้...เอกน่ะนะ?" แรกน่ะว่านกเลียลิ้มซอกคอ แต่พยายามถามต่อบทสนทนาในสาย
"บีรนน่ะ มันตื้อไปหมดเอกโทรมาพอดีเลยให้พ่อเอกช่วย" ว่าแล้ว พ่อเอกเป็นหมอ เป็นผมตอนนั้นก็ต้องทำงั้น ...มือว่างปัดป้องนกหื่นสุดฤทธิ์
"เก็ทโทรมาตอนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน แต่ตอนนั้นต้องวุ่นหาเงิน ดูพ่อด้วย...เลย..." ผมเข้าใจ มิน่า-หายหัวให้เพื่อนเก็ทตีความเอาเองสภาพศพซอมบี้แล้วซอมบี้อีก
"อ่า..." โว๊ยยยยยย ไรเนี่ย
"พ่อตอนนั้น อาจเดินไม่ได้ ...ต้องผ่าตัด” จะป้องกันคนข้าง ๆ ออกพลันชะงักข่าวกับหู มือใหญ่ได้ทีผลักตัวผมลงนอนง่ายดาย
“อื้อ ม่ายยย-ไม่! ---ไม่ใช่ ไงต่อนะบี” สำเหนียกอันตราย แต่บีอยู่ในสาย เรื่องสำคัญ
“เก็ทมาช่วย ตอนแรกพ่อไม่ยอม พี่กายเข้ามาช่วยพูดอีกแรง”
“พะ—พี่กาย-ระ--เหรอ” ติดอ่าง โดนรวบแขนที่ปัดป่ายตบตี ประกบปิดปากแรงเหมือนโมโหมาก
“อื้อ...(ผม) /ลม...เป็นไรเปล่า อ๊ายยยย-เก็ท ไม่เอ๊า!” อ้าววววววว เพื่อนบีเงียบหายตามด้วยเสียงโครมคราม
[“ไหนว่าจะไม่บอกมัน ...มาให้ลงโทษซะดี ๆ”] เสียงเก็ทแว่วเข้ามาในสาย เสียงบีกรี๊ดหัวร่อชอบใจ หยอกล้อตึงตังก่อนวิ่งห่างออกไป ผมกำมือถือแน่น
“บีๆๆ อื้ม--- ”ปากโดนประกบจูบ ไม่มีโอกาสส่งเสียง
รัวทุบหลังไหล่คนคร่อมผมยังไม่ยอมหยุด เสื้อยืดถูกถลกถึงคอ ลิ้นร้ายตวัดขบเม้มจุดที่ยอดอกรวดเร็วร้อนแรง
“ไม่นะ พะ พี่เหยี่ยว...” เสียวซ่านพร่าเบลอ เผลอแอ่นอกรับสัมผัส โทรศัพท์ถูกแย่งปิด โยนหายไปทางไหนไม่รู้
"...อื๊อ" ไม่ว่างฟังแต่ส่งเสียงขัดใจ มัวเมาปล้ำร่างกายผม
“พี่เหยี่ยว อาร์ ยะ--หยุด” เสียงตัวเองกระเส่าสั่นพริ้ว กางเกงหลุดหาย เสื้อกำลังจะหลุดจากหัว
“ไม่!—ลมเป็นของพี่ของ ...พี่-คน-เดียว” ถอนจูบให้หอบหายใจ ฟังคำบงการก่อนปิดปากอีกหน ข้างล่างถูกกอบกุมรูดชักจนร้อนฉ่า
“ซี๊ดส์ อ่าร์ ไม่-นะ”สะดุดหยุดสติการรับรู้แค่นั้น ในหัวเริ่มขาวโพลน เพลิงใคร่ลุกโชติผลาญเผาเร็วยิ่งกว่าระเบิดนาปาล์ม อารมณ์เสียวสยิวไต่ทะยานขึ้นรวดเร็ว ไม่รั้งรอ
"อืม..." ดุนลิ้นงับใบหู ข้างล่างโดนกรงเล็บเหยี่ยวกอบกุม สาวเร็วความรุ่มร้อนกลางลำตัวเร่งรัวแนบแน่นไม่ปล่อย
“อะ—อ๊าซ์---” ร่างทั้งร่างเกร็งกระตุก พ่นน้ำสีขาวขุ่นเต็มอุ้งมือ
...ทำไมช่างง่ายดายเยี่ยงนี้!!!
ผมหอบหายใจระทวยทิ้งกาย ไม่มีแรงแม้จะขยับนิ้ว ตาปรือเห็นคนบ้าระห่ำเลียชิมของเหลวที่อยู่ในมือเปื้อนช้า ๆ ยั่วยุ แตะริมฝีปากทีละนิ้ว ๆ ไม่เร่งร้อน สายตาเหยี่ยวคมกล้าจับจ้องที่ผม เหมือนสัตว์ล่าเหยื่อ
ร่างเปลือยเคลื่อนคร่อมทาบทับร่างผม คราวนี้ช่างเชื่องช้าทรมานจวนเจียนจะขาดใจ จูบหน้าผาก หางตา วกมาที่พวงแก้มที่แดงร้อน ก่อนเลาะเล็มปิดปากนุ่มอีกครั้ง
...จุมพิตดูดดื่มยาวนาน ลิ้นร้อนหวามหวานในโพรงปากประกบกระชับแน่น ดูดเดาะหยอกลิ้นผมให้เต็มตื้นด้วยแรงปรารถนาอีกครั้งและอีกครั้ง ค่อยๆ ดูดซับความหวามหวานกระจายซ่านลึกถึงในทรวง
ผมละลายยวบหมดสิ้น ลืมเลือนทุกอย่าง ค่อย ๆ วาดวงแขนพาดไหล่แกร่ง ลูบไล้กล้ามเนื้อแผ่นหลัง
อา---ช่างน่าหลงไหล น้องชายเริ่มกระตุกตัวตั้งขึ้นอีกระรอก
“อาร์...” คำจะปฏิเสธในใจกลับยั้งไว้แค่อก ที่หลุดออกมากลับเป็นเสียงครางรัญจวญ ความเร่าร้อนร่านลึกสุดหยั่ง เพรียกร้องรอให้ผลาญเผา...นี่ผมโดนยาสั่งรึไง
ข้างล่าง ...นิ้วเปื้อนน้ำเปียกวนปาดนิ่มนวลไม่บุ่มบ่าม ก่อนแทรกเข้ามาช้าๆ
“อ๊ะ ไม่นะ จะ—เจ็บ อื๊อ” นิ่วหน้า เกร็งกล้ามเนื้อต้นขาหน้าท้อง หนีสัมผัสรุกราน
“ลมเหนือ ...ลมเหนือของพี่...” ออดอ้อนเว้าวอนข้างผิวแก้ม ขบเม้มติ่งหูยุยั่วพร้อมๆ กับความจุกเสียดท้องน้อย ปวดเกร็งจนสะท้าน
“ผ่อนคลายก่อนคนดี หายใจเข้าช้า ๆ อย่างนั้น” จูบซับน้ำตา ริมฝีปากคลอเคลียข้างแก้มไม่ห่าง นิ้วร้ายยังสอดแทรกลึกเข้าพื้นที่ส่วนหวงแหนที่ไม่เคยมีผู้ใดล่วงล้ำมาก่อน
“อ๊ะ ---ออก เอาออก” ปากบอกไม่แต่วงแขนรั้งไหล่กว้างลงแนบชิด จิกเล็บลงกับผิวแผ่นหลัง
“เหยี่ยวขาว เรียกชื่อพี่ ...เหยี่ยว-ขาว” เผด็จการสั่งสุ้มเสียงเซ็กซี่
“ยะ เหยี่ยว---ขาว อ๊า” เพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง ร่างกายผมแทบแตกปริ ภายในปวดร้าวแต่กลับซาบซ่านทีละน้อย เผลอยกสะโพกลอยแอ่นรับผู้รุกราน
“อา ...แบบนั้น ดีมากเด็กดี อ๊า รัดแน่นเกินไป โอ๊วววว”
“เหยี่ยว...ขาว ตรงนั้น--ไม่นะ” ในหัวพร่าเบลอ เจอจุดอ่อนภายใน เหมือนไฟช๊อตทั่วร่าง หน้าหงายรับนิ้วที่สามฉกาจฉกรร
“ตรงนี้เหรอ หึๆๆ” สุ้มเสียงเซ็กซี่ มีชัยยิ่งกว่าค้นพบแผนที่ลายแทงสมบัติ
ยั่วเย้าด้วยลิ้นนุ่ม ไล้ไรฟันคมขบเบาๆ ซอกคอ ชวนให้ขนลุกเสียวสยิว ได้แต่ลูบไล้ผิวกายแกร่งแทนคำตอบ... อา จะบ้าตายอยู่แล้ว
เพลิงใคร่ภายในโหมกระหน่ำรุนแรงไร้ทางต่อต้าน...อยากได้จนเสียสติหมดสิ้นการควบคุม พ่ายแพ้ทั้งกายใจ
“ตรงนั้น ซี๊ด จะ –มะ ไหว” อารมณ์กำลังทะยานพุ่งขึ้นสูง นิ้วกลับถูกชักออก -พลันเหมือนถูกกระชากแค่เห็นขอบรั้วประตูสวรรค์
กริ้วมากกกกกก!
ผมลืมตาตื่น คิ้วขมวดมุ่ย ส่ายหน้าโกรธเกรี้ยวไม่พอใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต...ม่ายยยย นะ
ร่างทั้งร่างสั่นระริก อยากได้ของจริงที่มากและมากกว่า สัญชาตญาณดิบภายในร่ำร้องบ้าคลั่ง
“อ๊า ไม่นะ!” ไม่ยอม จะถึงอยู่แล้ว ...ปากร้อนดูดดุนลำคอ เสียงดังจุ๊บจั๊บ
“ขอพี่ ลมเหนือ ขอเหยี่ยวขาว --เดี๋ยวนี้” พร่ากระซิบคำสั่งเอาแต่ใจ ร้อนสะบัดพอกัน เพลิงพิศวาสห้ามไม่อยู่ลามเลียสุดโต่ง ส่วนของผมกระตุกเตรียมรับความหฤหรรษ อยากจะกระฉอกล้นออกเต็มเหนี่ยว---ไม่ไหวแล้ว
“...เหยี่ยวขาว ให้ลม-นะ เหยี่ยว—อิ๊มมม ”อ้าปาก โดนฉกจูบเร็วล้วงลึกปานจะกลืนกินทั้งตัว กลุ่มความร้อนก้อนใหญ่ถูกแทรกลึกล่วงล้ำเขตแดนบริสุทธิ์ ตัวหนาเคลื่อนทับ กดมิดด้ามเจ็บจุกท้องน้อยแทบฉีก ภายในเต้นเร่าแทบบ้า
เชรี่ยยยยย... เจ็บบบบบบบบบ โคตร!!!
“อื๊อ ฮึก...” น้ำตาร้อนไหลพราก ส่งเสียงอึกอักแค่ในลำคอ ปากยังถูกปิด ลิ้นกระหวัดดูดกลืน ส่วนล่างค้างแช่ เลื่อนอุ้งมือนวดเอวและบั้นท้ายคลายอาการเกร็งให้
แค่ชั่วแล่น ความเสียบซาบซ่านล้ำลึกอย่างที่ไม่เคยพบเจอวิ่งเข้ามาแทนที่ ตัณหาแห่งเพศรสลุกไหม้พุพร่าง ลามเลียทั่วร่าง---อีกครั้ง แต่ช่างโชติช่วงร้อนแรงกว่า
โอ้...สวรรค์วิมานอะไร!!!
แขนถูกรั้งให้ก่ายกอดคอ ขาเรียวถูกยกขึ้นกระชับรอบเอวแข็งแรง ก้มลงแนบเนื้อไม่เหลือช่องว่างระหว่างเรา
“อาส์ ซี๊ด ...อย่าตอดพี่แรง ที่รัก” เสียงเซ็กซี่ขาดห้วง ครางกระหึ่มในลำคอพึงพอใจอย่างที่สุด เป่าปากถอนลมหายใจหนัก เคลื่อนขยับโยกช้า ๆ เนิบนาบ แล้วค่อยเร่งรุก เร่าร้อนไม่ถ่ายถอน
ก่อนเร่งจังหวะประสานเร็วขึ้นๆ หัวสั่นหัวคลอน เนื้อกระทบเนื้อดังพั่บๆ ผสานกับเสียงร้องครางครวญบรรเลงประสานกันก้องทั่วห้อง
สุดทานทนไหว ---ร่างทั้งร่างเกร็งกระตุก รับความสุขสมในดินแดนฉิมพลีอันวิจิตร ผมแตะพื้นนุ่มถึงฝั่งสวรรค์ ฉีดพ่นออกมาทะลักทะลาย พร้อมตามติดกับของเหลวร้อนถูกฉีดพุ่งเข้ามาในกาย รับรู้ถึงม่านสีขาวเจิดจรัสเข้าครอบคลุม กระจ่างแจ่ม---พร่างพราย
***************************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3124606 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก