ผ่านตาเจ้สองแล้ว---จัดได้
และขอแจ้งว่าจะไม่เก็บเรคคอร์ดนักโพสต์มือทองแล้ว คงเหลือเพียงทักล็อคอินที่เข้าใหม่เท่านั้น---เนื่องจาก
1) ผลประกอบการเป็นที่น่าพอใจแล้ว
2) บางช่วงลายาว ไม่ได้ลงต่อเนื่อง ขออภัยงามๆ
จึงใคร่จะบอกว่าเม้นท์หรือไม่เม้นท์ ตามสดวกขอรับ/ เจฟฟรี่ พนักงานเก็บสกอร์
อ้อ ปล. เจอกันวันศุกร์ที่ 16 โน้น
puppyluv ไม่ยอมให้ตัวเองเข้าเล้าเพราะยุ่งเรื่องเผางานตัวเองอยู่
ทำเอาโจ๊กของผมเครียดตามไปด้วย T^T
**************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน151 ลมตา (shall we dance?)
------------------------------
lom’s
ม่ายยยยย---ผมไม่ได้เมาซะหน่อย
แค่เหล้าขาวฝรั่งชอตครึ่ง แก้วเล็กจิ๋วหลิวขนาดนั้น ทำอะไรคนอย่างลมเหนือม่าย-ด้ายยย
ทางเดินชั้นสอง มองทะลุกระจกผ่านสวนหย่อมกับบ่อปลาคาร์ฟไปคือลานจัดงาน
คุ้นๆ ว่าตรงนี้มันทางไปตัวเรือนปีกซ้ายด้านหลัง โซนของไอ้นกกระจิบไม่ผิดแน่
เหอๆๆ ความจำยังดีอยู่เฟ้ย---ตรูม่ายมาววว
แต่ทว่า จะลากไอ้กระผมออกมาทำมายกะอิแค่ 3 ทุ่มครึ่งเนี่ย
เสียงไวโอลินผสานเปียโนพริ้วแผ่วแว่วหวาน
เพลงเต้นรำในหนังเรื่อง Scent of woman ฉากที่ผมชอบ
อืมมม--- สูดอากาศเย็นๆ เข้าปอด อยากเต้นรำจัง
วาดแขนสลับเท้า ฮัมเพลงคลอตาม ตัวสูงที่เกาะกุมเอนตัวออกเล็กน้อยแล้วอมยิ้มส่งให้
เราสบตากัน...
ทำไมมันโคตรหล่อเลยวะ หล่อแบบเทพๆ หล่อแบบเอี๊ยๆ หล่อสราดดด...
แสงไฟหลอกตาชัวร์
“Shall we dance?” สุ้มเสียงซ็กซี่
ร่างสูงสูดลมเข้าปอด ยืดอดสง่าผึ่งผายตัวตรง ผายมือมาจับมือผมแล้วกางแขนออก มือขวาโอบกระชับแผ่นหลัง
ดึงร่างเข้าปะทะอกแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้าม สร้อยจี้เหยี่ยวแกว่งล่อแสงไฟ ไม่หัดติดกระดุมเสื้อมั่งวะ
อืมมม หึหึ ผมหลิ่วตาท้าทาย
มาเจอกันหน่อยมั้ย พ่อจะสอนลีลาศชั้นครูให้ โดนแม่หนีบไปทุกเย็นวันอังคารกับเช้าวันอาทิตย์
ไม่เป็นก็ต้องเป็น จนเปลี่ยนเป็นนักร้องประจำก๊วนไปแล้ว
ลมเหนือเท้าไฟระดับเมพขิง จะหนาวจริงๆ นะจ๊ะ ขอบอกไว้ก่อน
แต่ทว่า...แทงโก้นิดๆ วาดลวดลายง่ายๆ แต่ไหงตรูกลายเป็นฝ่ายตามฟะ!
[Al Pacino - Scent of a Woman]
http://www.youtube.com/v/dBHhSVJ_S6A“อ๊ะ อ๊า...” ท่าผลักเอนหลัง ต้นขามันนั่นแหละรองรับ จะเก่งเกินหน้าไปหน่อยนะ
มีรึคนอย่างไอ้ลมจะยอม ---แกล้งทิ้งน้ำหนักลงเน้นๆ
“หึหึ” อีกฝ่ายไม่มีสะทกสะท้าน ดึงตัวกลับมาแล้วหมุน จับแขนผมคล้องบ่า ก้าวชิดก้าว
จะแนบเนื้อไปไหนพ่อหนุ่ม เสกกันเข้าท้องดีกว่ามั้ยนั่น!?
อุณหภูมิในร่างกายผมร้อนขึ้นเรื่อยๆ ใจเต้นแรงโครมครามจับจังหวะไม่ได้
จะแทงโก้ รุมบ้า ชะชะช่า หรืออะไรไม่ปรากฏสัญชาติ
ก็เป้ามันอ่ะตุงโด่งติด เอ่อ แถวท้องน้อยผมแล้วมันก็ปลุกช้างน้อยของไอ้ลมให้ลีลาศผิดจังหวะตามไปด้วย
ม่ายหวาย เมาๆ ง่วงๆ จางหายไปตอนไหนไม่รู้ตัว
สบตาก็ไม่ได้ เจ้าชู้วิบวับจะกินหัวกินหางกินกลางตลอดเกลี้ยง
หมุนตัวท่าหันหลังซ้อนตัวมัน แขนไขว้ล็อกพาดอก แล้วผมก็ลมหายใจขาดห้วง
เอิ่ม---โอละพ่อของมันทิ่มร่องตูดชัดๆ ก้าวเท้าสลับยิ่งถูไถหนัก
พ่อแก้วแม่แก้ว ลูกยอมแล้วคร้าบบบ T///T
“พอแล้วเหรอ งั้นไปต่อที่ห้องกัน”
“อื๊ออออ พี่เหยี่ยว” โดนหนีบตัวปลิวเข้าห้อง ปิดประตูตามหลังปึง!
เฮ้ย---มาถึงตั้งแต่เมื่อไรกันล่ะเนี่ย
---------------------------
สเต็ปเท้าย่างเยาะคล้ายเต้นรำต่อไปเรื่อยๆ แต่มือปลาหมึกเลาะเสื้อผ้าออกจากร่างจนเกือบจะหมดจด
เอิ่ม...พอๆ กับผมจัดการขว้างเข็มขัดมันทิ้งครับ
ม่าย-ช่ายยยย!---นั่นไม่ใช่ผม
โครบังคับร่างข้าน้อยอยู่ครับ สละเรือออกไปด่วน คนอย่างไอ้ลมมิใช่เยี่ยงนี้
“อา...ลมเหนือ...ที่รัก" ควันออกหูเป็นรอบที่ร้อย ถ้อยคำหวานป้อนจนตัวผมเองระทวย จะทรงตัวไม่อยู่
“ดะ-เดี๋ยว ขะ...ขอเข้าห้องน้ำ”
"อื๊อ" เสียงแบบนี้ มันยอมรึก็เหมือนจะไม่...ไม่ยอมแหงม
"นะ ห้องน้ำ" ไอ้ลมขอล่ะคร้าบบบบ
ไม่ไหว โดนฟัดอยู่แค่ประตู แผ่นหลังติดหนึบกระแทกบานกึงๆ
ขาสั่นซะขนาดนั้น อีกนิดเดียวคงไม่แคล้วลงไปกองคาพรมเช็ดเท้า อายครับ
มันไม่อายเด็กรับใช้ที่อาจเดินผ่านไปมา ผมก็อายตัวเองเหมือนกัน
(ห้องชุดของมันติดระเบียงชิดแนวต้นไม้ มีคอร์ทจัดแลนด์สเคปปลูกต้นไม้ตรงกลางกว้างขวาง ประมาณอารมณ์รีสอร์ทกลายๆ ปลูกเรือนกระจกกลางธรรมชาติว่างั้น)
มองตัวเองในกระจกห้องน้ำ...
“อื๊อ" ตายแน่ตรู ปากแดงบวมเจ่อ อดอยากมาจากไหนวะ แค่เปิดน้ำบ้วนปาก โดนมือใหญ่รวบสวมกอดจากข้างหลังฉึบ
“ลมเหนือ อืม~” เปลือยเกือบโป้ ทั้งเนื้อตัวคนข้างหลังมีแค่กางเกงในตัวเดียว ไวยิ่งกว่าปรอท
“อา~~” โดนจูบล้วงวิญญาณไม่พอ งูเห่าข้างล่างยังอยู่ในอุ้งมือมารแถมพ่วง
แล้วก็อะไรต่อมิอะไรมันก็ฉุดไม่อยู่...
แค่แผ่นหลังแตะฟูกนุ่ม ต่อให้เมาแค่ไหนก็ต้องรู้สึก
ความรู้สึกตีปะทะปนเป วันนี้วันเกิดพ่อ ที่ทุ่มเทซ้อมเครียดเกร็งแทบตายเพิ่งจบลุล่วง
สำคัญสุดๆ เวลานี้ได้กอดคนที่ยิ่งกว่าคิดถึง
จู่ๆ มวลความเครียดทั้งหมดพุ่งมาทุบหน้าประตูใจ
“อืออออ...ฮึก!”
“หื๊อคนดี เป็นไรครับ!?” หยุดใบหน้าจากการซุกไซ้ เงยมาสบตาตระหนก
“พี่เหยี่ยว...อึ่ก” น้ำคลอหน่วยตา ร่างสะท้านไหวกลั้นสะอื้นไม่อยู่
“ชู่วส์ เกิดไรขึ้น ลมเหนือ ชู่ววว” มือใหญ่ลูบเนื้อลูบตัวปลอบโยน
“พี่เหยี่ยว ฮืออออ” น้ำตาไหลพราก สองแขนไข่วคว้าหา
“ที่รัก ไม่เป็นไร ไม่ร้องนะ ชู่วส์...พี่เหยี่ยวอยู่นี่แล้วนะๆ” ล้มตัวลงนอนเคียงคู่ ดึงผมเข้ากอดในปีกกว้างจนมิดทั้งตัว
“อย่าไปจากลมอีกนะ” สารภาพน้ำตาอาบสองแก้ม
“หือ--ว่าไงนะ!?” ผุดลุกนั่ง มองหน้าเต็มตาเหมือนไม่เชื่อ
“ลมไม่อยากอยู่คนเดียวอีกอ่า” เม็ดน้ำตาโดนปลายนิ้วเกลี่ยทิ้งให้...นิ่มนวล
“โอ๋ๆ นึกว่าเรื่องอะไร มานี่คนเก่ง หึหึ” ดึงแขนผมลุกนั่ง ชันเข่าให้พิง เข้าไปอยู่ในหว่างขาเต็มจอ
“นอนคนเดียวทรมานจะตาย” คางเกยไหล่ สูดกลิ่นคุ้นเคยที่ต้นคอ ขอฟ้องหน่อยเหอะ ไม่เอาแล้ว ไม่เก๊กไม่กั๊กมันแล้ว
วันมันโทรมาคืนแรกตอนนอนกลิ้งอยู่บนเตียงใหญ่หลังนั้น
ฟูกนุ่นที่นอนอยู่ด้วยกันทุกวันคืน กลิ่นกายหอมยังกรุ่นติดหมอนและผืนผ้า
แค่คิดก็หวิวจนใจจะขาดสะบั้น
ยิ่งรู้ว่านกตัวร้ายไม่ได้กลับมาตามกำหนด ต้องทนนอนคนเดียวอีกคืนข้างหน้า
ยิ่งซุกใบหน้าคลุกเคล้า สูดดมกลิ่นกรุ่นที่ทิ้งไว้ให้ตัวเองจมหายลับไป จะได้ลืมวันเวลาที่เชื่องช้าปานจะขาดใจ
แล้ว...แล้วเพราะเสียงทุ้มนุ่มของมันนั่นแหละที่ผมป่วนในอารมณ์ เล่นอะไรก็ไม่รู้
คุยเล่าถึงบทรักที่ระเบียงวันก่อนๆ นั้นกับมันเฉย
ก็เสียงมันอยู่ข้างแก้ม ออดอ้อนอ่อนหวานขนาดนั้น มันคิดถึงจนแทบบ้าน่ะซิ
ทำยังไงก็ได้ ให้รู้สึกว่าอยู่ในกอดของมัน แม้ในจินตนาการก็ยังดี
ส่วนคืนที่สองผมทำยังไงน่ะเหรอ ก็ซ้อมๆๆๆ
กลั้นใจทุ่มเทซ้อมเป็นบ้าเป็นหลัง ให้เหนื่อยสายตัวแทบขาดจะได้หลับผึงเดียว
ทรมานอย่างที่สุด ยิ่งช่วงเที่ยงวันพี่ผู้คุมจำเป็น-สองเจเอาข้าวมาส่ง มานั่งทานข้าวด้วย
(เดี๋ยวนี้พี่เจฟฟรี่ชอบทำกับข้าวมาฝากผม เปรมไอ้ลมล่ะ)
พี่โจ๊กได้โน๊ตบุคมาใหม่ จัดการถ่ายโอนไฟล์ภาพเลยได้เห็นของดี
เปิดให้ดูรูปงานเลี้ยงปีก่อนๆ เห็นมันซบเต้าฟักแฟงแตงโมอิสาวฝาหรั่ง
นางแบบเพลย์บอยสภาพหน้าแดงก่ำเมามาย ท่าจะสนุกสุดเหวี่ยง
ไอ้ลมฉิววูบ ขยำกระดาษโน๊ตเพลงบรรทัดห้าเส้นเป็นก้อนกลมไม่พอ
อะไรอยู่ในระยะใกล้ได้ปัดหล่นเคร้งคร้าง
พี่สองเจตาโตชะงักกึก ไม่รู้พี่เจฟฟรี่ต่อสายตรงโทรไปฟ้องอะไรมันมั้ย
เพราะเห็นคุยเรื่องคำไว้อาลัยในหินวางทับหลุมศพ
ประหนึ่งว่าถ้ามึงเข้าไปแจม ไม่ตายดีแน่ไอ้เพื่อนรัก ...ทำนองนั้น
ไม่ได้ฟังต่อเพราะกำลังมาคุ
มาดหมายไว้ในใจ...กลับมาไม่ทันไม่เป็นไร
แต่ถ้ามีรอยคิสติดเศษลิปสติกมาให้เห็นล่ะก็ พ่อจะเอาให้โคม่าซัก 10 วันเป็นอย่างน้อย
แล้วก็หันหลัง ซ้อมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างเงียบๆ สะกดกลั้นไว้
หากแต่ที่ไหนได้...มาระเบิดลงสุดๆ คือบนเวที เล่นรวมวงกับออเครสตรา
เพราะไม่มีมัน---ไม่มีแม้เงาของนกชั่วตัวร้ายจอมเพลย์บอย
ตื่นมาคิดว่าจะเจอกันอยู่ที่เตียงแต่กลับแห้ว แล้วผมต้องรีบมาขึ้นรถที่ ม. K เอง
จะขึ้นเล่นยังก็ไม่เห็นหัว มือโซโล่ที่ดีเยี่ยงกระผมก็คลั่งซิครับ ใครจะทนเก็บไว้ไหว
กลับมาบ้านนี้อีก ยังไปเต้นรำกับน้องสาวคนสวยเฉย
มันนนนนนนน---ทำ---ผม---พังงงงงงง
ไอ้นกเอี้ยงขี้หลี นิสัยไม่ดี!!!
------------
แล้วทำไมมานัวเนียอะไรไอ้ลมไม่ทราบครับ
“555 ใครกันแน่ บอกพี่ไปน่ะ” หัวเราะก้องกอดโยนตัวไปมา กดริมฝีปากจูบซับน้ำตา เวียนหอมศรีษะจนน่วม
“ใครเหรอ?” ยังแรมต่ำ ประมวลผลไม่ทัน
“ลมอยู่ได้ ไม่มีใครกวนจะได้ซ้อมๆๆ ใครบอกพี่กันน๊า” ฟัดแก้มผม
“ใช่ ลมบอกพี่เหยี่ยวงั้นเหรอ?” มองตาแป๋ว นึกตาม
“ไม่ใช่มั้ง แต่แว่วๆ เด็กขี้แยแถวนี้นะ” ยิ้มเจ้าเล่ห์หลอกเด็ก จูบซับน้ำตาบางเบาให้อีกรอบ
“หื๊อ--ไมลมจำไม่ได้” คุ้นๆ แฮะ แต่ไอ้ประโยคตรง ‘ซ้อมๆๆ’ นี่กระผมเองชัวร์ป้าบ
“น่าน้อยใจจัง ไอ้เราคิดว่าอยากให้ไปจริงๆ” มีงอน
“ก็แด๊ดบอกสำคัญนี่!” ผมท้วง นึกออกแล้วฝ่ายนั้นยิ้มร่าเลยครับ
“หึหึ คิดถึงพี่เหยี่ยวมาก...ใช่มั้ย?” จมูกถูจมูกผมเล่นจะเอาคำตอบ
"....(>///<)" เขินว่ะ กัดปากแน่น
“ไม่เอา ไม่กัดปาก ช้ำหมด” ปลายนิ้วไล้ริมฝีปากผม
“ม่ายอ่ะ” กำลังเก๊ก อย่าเพิ่งยุ่ง
“พี่เหยี่ยวทำช้ำได้คนเดียวพอ” ก้มลงเลียชิม จุ๊บเบาๆ
ผมหลับตา ปล่อยตัวปล่อยใจรับสัมผัสละเลียด หัวใจข้างในเต้นถี่รัวเร็วล้นอก
นกเหยี่ยวของผมกลับมาแล้ว กางปีกโอบรัดนุ่มนวล
“ตอบก่อน ลมคิดถึงพี่ใช่มั้ยครับ?”
“ฮิ---ม่ายรู้” หลบหน้า ซุกอกอุ่นจนร้อน แนบฟังหัวใจเต้นแรงอีกดวง
“งั้น ให้พี่ลงโทษคนไม่รู้ยังไงดีน๊า”
“ม่ายอ่ะ” ปัญญาอ่อนแน่ผม ตอบเป็นอยู่อย่างเดียว
“บอกมา คืนนั้นใครลักไก่พี่”
“คืนไหน ไก่ไหน?” ที่ห้องมีแต่ปลากระโห้ลูกพ่อกับกันดั้มลูกรัก
“คืน...วัน~sex~phone” เซ็กซี่เลียติ่งหู เสียววูบ หน้าไหม้คึ่ก
“อ๊ะ--ม่ายยยย” ดันให้ล้มหงายแล้วขึ้นคร่อมบนตัว จูบไซร้ซอกคอหนักหน่วงก่อนเลื่อนชิมยอดอก
"หึหึ"
“อ๊า~~” ผมดังก้อง มือสองข้างโดนจับรวบหนือศรีษะ หมดทางประทุษร้ายคืนได้แต่แอ่นอกรับสัมผัสหวาม
"อืมมม" บดเบียดเน้นนุ่ม
“พี่เหยี่ยวว อา~~” แสงสีรุ้งในหัวพร่างพราย แว่วเสียงหัวเราะหึๆ พอใจ กางเกงหายไปตอนไหนไม่รู้ สาบเสื้อเปิดหลุดรุ่ย
“พี่จะเอา...ถึงเช้า ไม่หยุดเลย ร้องแค่ไหนก็ไม่สน” ชิ มีขู่ รังแกกันหน้าด้านๆ
ทำผมกังวลเรื่องมันจะข้องแวะกับสาวสวยเอ็กซ์เซ็กส์อึ๋มจนต้องหลอกถาม
ได้เสียน้ำเพราะเสียงกระเส่าข้างหู ปีศาจร้ายอย่างไม่ต้องสงสัย
“คนบ้า เซ็กส์จัด!” ผมด่า อารมณ์ร้อนแผดซ่านเผาผลาญ
“ช่ายยย ที่รัก จะเอาให้หายคิดถึง” ไม่เอาเสียงซู่ซ่าแบบนี้นะ
“อา~นิสัยไม่ดี” บิดเร่า จูบดูดดุนทำรอยที่หน้าท้อง เจ็บจี๊ดแต่เสียวแปล๊บ
“ทำให้ดูหน่อย” จู่ๆ มือใหญ่กุมมือผมเลื่อนให้จับน้องชายตัวเอง
ห๊ะ ว่าไงนะ เรื่องอะไรเล่า!???
แค่นั้นก็อายจนอยากมุดผ้าห่มหนี นึกขึ้นได้ว่าวันรุ่งขึ้นตื่นสาย รีบพุ่งออกจากเตียงไปซ้อมเลย
คืนวันต่อมาเมื่อวานอีก นั่นฟุบหลับเพลียพับเพราะฝืนตัวเองเต็มที่จะได้ลืมไม่ให้คิดถึงมัน
ฉุกใจนึกขึ้นได้ ตรูเก็บชิ้นส่วนยังหว่า คงไม่น่าพลาดเพราะมันคงไม่บ้าแวะไปที่คอนโดก่อนมางานแน่
แต่ตอนนี้ งูเห่าส่วนตัวของกระผมมัน...มันนิสัยไม่ดี
ไม่เชื่อฟังเจ้านาย เมื่อกี้วูบลงไปแค่กึ่มๆ ไม่ใช่เหรอ ทำไมตั้งไข่แบบนี้ได้ล่ะ
น้ำแฉะเลอะมือ กำรูดขึ้นลง ครางซี๊ดส์สยิว
“อย่างนั้น ...ที่รัก น่ารักจังเลย หึหึ” อย่าชม กูเหลิง (>///<) ฟ้อนเล็บตัวเองต่อหน้ามัน
"อ๊า~~" นี่ไอ้ลมกำลังทำอยู่เนี่ย
“ลืมตา...มองพี่คนเดียว” สั่งจริง
"อื๊ออออ" ขัดใจแต่ทำอะไรไม่ได้
“ห้ามทำหน้าแบบนี้ให้ใครเห็น ...เข้าใจมั้ย” หอกเอ๊ย แบบไหน? ไม่มีกระจกจะไปรู้ได้ไง ฟังเสียงตัวเองเผลอคราง
ข้างล่างถูกเจลเย็นๆ ป้าย อืมมม---หอมกลิ่นผลไม้ เหมือนองุ่น
อา น้ำลายสอร่างเกร็งสะท้าน กำลังจะลิ้มรับความสุขสมจากแม่นางทั้งห้าของตัวเอง
ไม่รู้ตัวว่าสะโพกหนุนลอยสูงเมื่อไหร่ นิ้วร้อนแทรกลึกเข้า มือใหญ่อีกข้างมากุมมือผมช่วยกันขมีขมัน
“อาส์—เจ็บ เหยี่ยววววว”
“ชูวส์---อย่าเกร็ง คนดี” ไม่เกร็งเชรี่ย จะไต่ขอบสวรรค์รอมร่อพ่อแทงกันได้
วนนิ้วสอง ผมหอบฮั่ก ภายในถูกบุกเบิกค้นพบขุมทรัพย์
จุดกระสันต์โดนแตะกระตุ้นให้ดิ้นสะเด่า ร่างไหวสั่นสู้ เด้งรับผู้รุกราน
“แบบนั้น ดี---มันตอดพี่จะแย่แล้ว อุ๊ววว” ลืมตาแอบมอง อา มันลูบลูกนกของตัวเอง ค่อด-หย่าย
ไม่เจอกันแค่ 48 ชั่วโมง เลี้ยงด้วยไรวะ!?~
หน้าหงายครางอู้ ผมกำลังจะแตะปุยเมฆอีกระลอก แต่คอนคอร์ทลำใหญ่พุ่งเสียบเข้ามา ไม่ทันตั้งตัว
“อ๊าาาา~~ส์” ทั้งจุกทั้งเจ็บ เสียวท้องน้อยเกือบวูบตกสวรรค์
มือใหญ่ใจบริการรีบกำรวบมือผมให้จัดการของตัวเองถี่เร็วและแรงขึ้น
“เหยี่ยวขาววว จะ-ไป---อาส์”
“ลมเหนือ—-สุดยอด”
สภาพนอนหงายหกสูง ค้ำร่างกายตัวด้วยหัวไหล่ ตัวลอยไปกับหมอนหนุนให้ยิ่งสูง รับ เอิ่ม...ของมันเต็มๆ
ลึกเกินไปแล้ว แน่นเกินไป...ท่าโยคะยังไม่พิสดารวิตถารเท่านี้เล๊ย
รับความร่านร้อนมิดลึกสุดความยาว กดจุดใคร่ภายในตัวผมแตกเป็นเสี่ยงๆ
ระเบิดพร่างขาวขุ่นคาวทะลักทะลาย เกือบโดนใต้คางตัวเอง
ร่างเกร็งสะท้านรับความหฤหรรษ์ คนด้านบนที่กดแช่หน้าหงายเหยเก
สายเสน่หายังไม่หมดดี โดนกระแทกหนักเน้น 2-3 ที มวลความร้อนฉ่าฉีดปะทะข้างใน
เพลิงรักค่อยถ่ายถอน ผมเหงื่อไหลโทรมกาย ฝ่ายข้างบนแค่ซิบๆ
ได้ยินงึมงัมสุ้มเสียงเซ็กซี่ของคนเซ็กส์จัดแข่งกับเสียงหอบโกยอากาศของตัวเอง
“สุดยอด ลมเหนือ ที่รัก~”
รับรู้หัวเปียกฟุ่บลงมากับอก เม็ดเหงื่อผสมปนเป
สางนิ้วกับเส้นผมนุ่มลื่นเบามือ...ไม่มีแรงเหลือ ขอเวลานอกนิ๊ดส์
“ลักไก่ต้องแบบนี้ ที่รัก หึหึ”
ห่านจิก รอให้แตะขอบสวรรค์ก่อน
กำลังชะล่าใจ แม่ม เสียบฉึก---เลวสุดอ่ะ
“มะ-แมว...แมวขโมย แฮ่กๆ” ผมเลียริมฝีปากกระหาย พยายามสูบวิญญาณกลับคืน
“หึหึ เค้าเรียกรุกฆาต อร่อยออก ล้มทิ้งกระดาน” กระหยิ่มกับผลงานแล้วเริ่มโยกขยับสะโพก ผมหน้าร้อนวูบ
“คนบ้า นิสัย---” นึกคำด่าไม่ออก ยังหอบอยู่กลับโดนรุกรานอธิปไตย น้องชายตรูจะตั้งไข่อีกรอบ—เดี๋ยวซิพ่อ!!!
“วันก่อนใครทำพี่ค้าง หือ?” ใครค้าง ลูกชายมึงคาแช่ในตัวกูเนี่ย
“เหยี่ยวขะ~~~อ๊าาาา” ถูกจับพลิก ร่างหมุนเกลียวความเสียวสยิวแล่นริ้ว
“ต้องคิดบัญชี"
"อ๊า ---เหยี่ยวขาว ม่ายยย~~”
กรงเล็บเหยี่ยวกางจิกก้นลูกพีช (ที่มันว่า) เต็มๆ ฝ่ามือ
ลำตัวแน่นกล้ามเนื้อแกร่งทาบทับแผ่นหลัง ปลุกไฟสวาทคุโชนอีกครั้ง
“ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล...ที่รัก~”
-------------------------------------
ปล.ไม่เอาแล้ว ต่อไปผมไม่เล่าจริงๆ นะ ลมตาน่ะ--มะอ๊าวววว
*************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2932869 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก