WHAT'S SAAAAAAPPPPPPP!???
MY VOICE IS BROKEN BUT IT'S AWESO000000MEEEEEE ^0^
************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน156 ดูรูป
------------------------------
yeaw’s
เกือบ 5 ทุ่ม ในห้องนอนของผม...วันอาทิตย์
จำได้มั้ย เราเพิ่งกลับจากเที่ยวอยุธยา ศูนย์ศิลปาชีพบางไทร
ทั้งขาไปขากลับ คนของผมม่อยหลับกับอก ตลอดทริปก็สงบเสงี่ยมเรียบร้อย
ส่วนใหญ่ว่าง่าย ถ้าไม่มีลูกคู่ยุส่งก็อยู่ใต้อาณัติผมดี
ไม่ใช่อะไร เมื่อคืนวานผมวางยาไว้ 2 ดอก (ผมกลั้นใจเก็บแค่ 1)
สมยอมเองก็เสร็จโจรซิครับ^^
แต่...ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ กรรมติดจรวดได้
ซ้ำเป็นรุ่นระบุจุดจีพีอาร์เอสพร้อมเน็ตไวไฟความเร็วสูงจัดจริงเลย---ให้ตาย
เด็กหน้าหงิกตั้งแต่ขึ้นห้อง จนอาบน้ำเสร็จไม่พูดกับผมซักคำ
เวลานี้เดินออกจากห้องน้ำมายืนเหล่อยู่ข้างๆ
"มาดูรูปเร้ว" ผายมือรอ แมวน้อยก้าวมาใกล้ ผมคว้านั่งตักเช็ดเส้นผมเปียกให้
"........" เงียบเว๊ย ไม่ต้องสนใจ เฉยไว้เดี๋ยวก็คายออกมาเอง
"นี่โจ๊กเก็บแต่เช้าเลย มาดูครับ" เชิญชวน กดคลิกเข้าโฟล์เดอร์พร้อมรอท่า
"...กล้องพี่โจ๊กเหรอ" จ้องจอโน๊ตบุคสนใจ เปิดปากได้หนึ่งล่ะ
"ครับ ของเก็ทด้วย แต่กล้องกาย เมี่ยงคำรีบกลับพี่ขอเซฟไม่ทัน"
ข้อดีของลมเหนือ ถ้าคล้ายมีเรื่องชนวนชวนทะเลาะ
เค้าจะไหลตามน้ำก่อนค่อย ไม่มีโวยวายซัดกันโป้งตูมตามทันที
แต่จะหาทางบอกผมกลายๆ อย่างนุ่มนวล ประมาณเชือดนิ่มๆ ให้เลือดไหลช้าๆ
(ยกเว้นตอนหิวซกกับง่วงนอนจัดๆ นั่นอารมณ์เด็กหย่านม วีนเหวี่ยงน่ากลัวมาก)
ซึ่งไม่มีทางหรอกเพราะเหยี่ยวเป็นชนิดปลาไหลเรียกพ่อ มีคารมเป็นต่อ
แค่น้ำกลิ้งบนใบบอนเล็กน้อย คนตัวจ้อยก็โดนผมต้อนเก็บกินเรียบ 555
ปล่อยให้คนนั่งตักกดดูเองตามใจสุดโต่ง
รูปแรกเจอเลย...แม่กับลูกกอดกันกลมหลายอริยาบท
เริ่มยกยิ้มน้อยๆ มาคุคลายออก ผมอมยิ้มกระหยิ่มลันล้าข้างใน
ชัยชนะเล็กๆ ว่าเหนือกว่า...อุอุ จัดการคนนี้วิธีไหน เหยี่ยวขาวรับมือได้หมดจด
รูปแรก...รูปนั่งโซฟาดูคอนเสริตในจอทีวี โจ๊กถ่ายจากด้านข้าง
ทั้งคู่ต่างยกหมอนอิงปิดรอยยิ้ม ริมฝีปากสวยเผลอหัวเราะคิกทันที
"ฮิ~รูปนี้พี่โจ๊กเห็นได้ไง"
"ยิ้มหน้าเหมือนกัน นิสัยก็เหมือน แทบจะเป็นพี่น้องกันเลย ว่ามั้ย" ผมชี้ชวน
"จริงด้วย เวลาแม่ดูทีวีก็นิสัยแบบนี้"
"อา...ใช่ หึหึ" แม่ลูกโขลกกันมาเด๊ะ
กดไล่ดู แม่ยืนข้างเปียโน ลูกเล่นให้ฟังซ้ำเพลงโซโลดี่ยว
ในภาพระบายยิ้มทั้งคู่ มีพ่อถือแก้วกาแฟมาแจมไม่ก็ป้ามาอยู่ข้างๆ บ้างบางรูป
"เวลาลมยิ้มจะตาปิดพิมพ์เดียวกับคุณแม่" ผมชี้รอยยิ้มมุมปากของคุณแม่รมย์ฤดีในรูป
"ใช่ แต่แม่ตาโค้งสวยกว่า เหลือเส้นเดียวเหมือนกัน~ฮิ" หันมายิ้มอวดให้ผม
นั่นไง สายลมเริ่มพัดเปลี่ยนทิศหน่อยๆ แล้ว ^^
"มีลักยิ้มเล็กๆ ตรงนี้ด้วย" ผมชี้มุมปากสวยด้านซ้าย รอยบุ๋มเล็กนิดเดียว มองผ่านไม่มีทางรู้เด็ดขาด
"ไหน!?"
"ดูรูปถัดไปนะ" กดซูมให้เห็น
"ฮ๊า ทำไมลมไม่เคยสังเกตตัวเองเลย" พูดเผลออายๆ เอียงศรีษะมาซุนต้นคอผม โดนหอมซะฟอดใหญ่
โอบกอดตัวลื่นเย็นๆ นิ่มมือ ชอบที่สุด หอมกรุ่นกลิ่นสบู่เวลาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
รูปชุดต่อมา...ป้านั่งเก้าอี้ มีมาลัยดินหอมพวงใหญ่คล้องข้อมือ
มีเด็กเปียโนคุกเข่ายืดตัวให้ป้ากอดประคองโอบไหล่ อีกรูปเชยคาง
เห็นเลดี้ผู้ยิ่งใหญ่เรียกไปหาแล้วอยู่ด้วยกันตั้งนาน
ทางผมโซ๊ยของเช้าเข้าปากและจัดการเก็บศพเจฟฟรี่อยู่ข้างนอกวงสนทนาของสองราชินี
ไม่ได้แนบหูใกล้ชิดเลยไม่ได้รับรู้ด้วย
"คุยไรกันเหรอครับ?" ชวนคุยใคร่รู้
"ไม่นะครับ แต่ถามแม่...คนนี้เหรอ โตจนป่านนี้เหรอ แล้วก็มองลมยิ้มๆ ไม่คุยกับลม คุยแต่กับแม่ไม่รู้ถูกใจอะไรกัน"
"อืม..."
"นี่ๆ ป้าพี่ถอดสร้อยข้อมือไข่มุกสีชมพูให้แม่ด้วย พี่เหยี่ยวดู" ชี้ให้ดูภาพ
"อือหึ๊" กระจ่างในใจ สงสัยเรื่องเคยให้เลือดกรุ๊ปเอเนกาทีฟกับคนนี้ปางตายตอนเด็กๆ แน่
หันมาขวับ กอดอกฉึบ ตาเขียวปั๊ด...มาคุเปรี้ยง!
มาล่ะ อาการประมาณนี้ เตรียมรับพายุก่อตัวได้
"พี่เหยี่ยวชวนแม่ไปเที่ยวบ้านป้ามารีน่า!?" นั่นไงเสียงแข็งโป๊กแบบนี้...แบหน้าไพ่ออกมาแล้ว T0T
"ไม่หนิ ป้าออกปากเอง วันนี้พี่ไม่ได้พูดว่าไรเล๊ย ไม่เชื่อถามคุณแม่ดู๊" หยั่งยาว หยั่งเร็ว
กูคงไม่ได้เสียงสูงให้เค้าจับโกหกได้หรอกนะ O-0!???
ใช่วันนี้ไม่ได้พูด แต่เมื่อคืนตอนตัวเองหลับอยู่ต่างหาก
ช่วงเวลา 5 ทุ่มเล็กน้อย ป้ากลับมาจากงานเลี้ยงเจอผมดักรอ อ้อนตะล่อมบอกแผนการณ์
พาคุณนายที่บ้านและลูกท่านไปเที่ยวครีตด้วยกันยกแพ็คเก็จ
ป้ายิ้มขำนึกว่าล้อเล่นจนผมย้ำหลายรอบ
พอรับปากเสร็จเจ้าแม่ซับปากหัวเราะ โฮะ~โฮะ~โฮะ~
เข้าบ้านเรือนไทยของตัวเองมาดราชินี ลืมเรื่องงานตัวเองเฉย
"แน่นะ?" ทางนี้ไอ้เหยี่ยวโดนเด็กเค้นคอ
"แน่ซิ!"
"ไม่ใช่จากพี่เหยี่ยวแน่?" หรี่ตาร้ายถามย้ำเอาชัด แพขนตายาวแตะผิวแก้มชมพูบางใส ปากจู๋ยื่นน้อยๆ เอาเรื่อง
อ๊าง...ลูกใครฟะ น่ารักโคตร (><)
"ด้วยเกียรติของลูกเสือ วันนี้ไม่มีออกจากปากพี่แน่" ว่าให้งงไว้ก่อน รอคิดตามผมก็บินฉิวไกลลิบ
"ต้องไปด้วยเหรอ…" 555 เริ่มยอม รุกนิดๆ เท่านี้ก็จบเห่
"ม่ายด้าย...ต้องไป ป้าชวนคุณแม่เอง โรมิโอจัดทัวร์ไว้แล้ว ที่สำคัญ---"
"หื๊อ?"
"ที่สำคัญ บัตรคอนเสริต์ของ นิมแมน000 ก็จองแล้วเรียบร้อย"
ตาโตซิครับ มือโซโลเปียโนชื่อก้องโลก แผ่นดีวีดีคอนเสริต์เด็กหัวทุยดูตั้งหลายรอบ
"นิม~นิมแมน000 ตัวจริงเหรอ!?"
"ช่าย ที่อะโครโปลิสต่างหาก โรมิโอไม่มีเพื่อนไปดู...เสียใจแย่" แกล้งทอดเสียงเสียดาย
"ฮ๊า~จริงดิ๊ พี่เหยี่ยว!?"
"ใช่มั้ยน๊า รึไม่จริงดี"
"อะโครโปลิส ที่โค้งๆ น่ะนะ" เด็กตาวาวโรจน์
"จริงเหร๊อ?" แกล้งหรี่นัยน์ตาคืนกลับมั่ง
"โอ๊ยยยย จริงๆๆๆ จริงนะ จริงๆ เถ๊อะ" เขย่ามือ เด้งดึ๋งกับตักจะเอาให้ได้
"55555" ผมหัวร่อก้อง โอบเอวแมวร่าเริงไว้แน่น
ถึงเก้าอี้ตัวใหญ่สไตล์โคซี่สำหรับเลซี่บอยคนขี้เกียจหลังยาว
มีเด็กร่างบางนั่งกลางหว่างขาไม่ลงน้ำหนักกับเนื้อตัวผมก็จริง
แต่มันถูไถเหยี่ยวน้อยจนจะขยับปีกออกบินแล้วที่รัก
เพลาๆ ตูดนุ่มเนื้อแน่นลูกพีชหน่อย T-T
พ่อชอบเครื่องเป่า ป้าชอบไวโอลินกับเปียโน
โรมิโอตาลุงเลขากระเทยเฒ่าบ้าเปียโนถึงขั้น
ระหกระเหินตามมาไทยก็เพราะอยากดูงานดนตรีอย่างเดียว
อ้อ หาโรงพยาบาลทำศัลยกรรมพลาสติกอีกข้อ
งานดนตรีจบลงไม่ถึงสามวินาทีเล่นกรี๊ดคนของผม
ซุบซิบกับป้าอยากพาตัวไปอยู่ด้วย ได้ศพสวยลอยกลางเจ้าพระยาหรอก
“ว๊าว ไม่เห็นบอกลมเลย!” มือโซโล่เปียโนยังตื่นเต้นไม่หยุดง่ายๆ
“จุ๊ๆ อย่าบอกนะว่ารู้จากพี่ ลมไม่เซอร์ไพรส์ ป้ากับโรมิโอเอาพี่ตายแน่” นิ้วชี้จุ๊ปากห้าม
“เหรอ~ยอดไปเล๊ย!”
"ห้ามเผลอเด็ดๆ"
"คร้าบบบ~~" เด็กยิ้มกว้างยิ้มกว้างสว่างไสวพลุไฟ
บิงโก 555 หัวเราะในใจ เท่านี้ก็เรียบร้อยโรงเรียนเหยี่ยวขาว
ให้โรมมิโอจองบัตรจริงแต่เพราะผมสั่ง ตาลุงอยากแปลงเพศดี๊ด๊าจัดให้โดยพลัน
ป้าได้แต่ตีแขนผมเพี๊ยะๆ ขำหลานคนนี้ไม่หยุดหย่อน
“งั้นพรุ่งนี้ลมช่วยหิ้วถุงชอปปิ้งทั้งวัน ไม่บ่นชัวร์~” แอนเดรียน่าจะถลุงเงิน ป้าจะไปดูร้านคุณแม่ที่ห้าง
ลงล็อคแบบไม่ต้องทำอะไร
“555 ห้ามพูดเรื่องคอนเสริตนะ” ผมรีบกำชับตีเหล็กร้อน
“คร้าบ~ป้ามารีน่าพี่เหยี่ยวน่ารักชะมัด” ตาหวานเยิ้ม ซนถูจมูกกับปลายจมูกผม ซบไหล่กอดคอนัวเนีย
หนักหน่วง แรงๆ ซุกซนไม่หยุด
กร๊าซซซซ~~~กำไรเห็นๆ ^0^
เล่นกะใครไม่เล่น มาเล่นกะเหยี่ยวขาว ลมเหนือก็ลมเหนือเถอะ ไม่รอดหรอก
.......................
............................
กดดูรูปต่อ...
“พี่เหยี่ยวบอกไม่ฟัง ชอบฉวยโอกาส” พองแก้มปากจู๋เล็กน้อย
"Good luck kiss ก่อนออกเดินทางไง๊~" ผมจุ๊บแนวคางหอมๆ สาธิตอีกรอบ
"ใครเค้าทำกัน" 0///0
"ก็พี่ไง" ^^
"นิสัยไม่ดี" >///<
ดุผมครับ รูปขโมยหอมแก้มบนรถ สั่งดุดันเสียงหยั่งเขี้ยวมั่กๆ
'พี่ต้องไม่แตะต้องตัว ห้ามทำรุ่มร่ามโดยเฉพาะต่อหน้าแม่กับป้าเข้าใจมั้ย!'
อะครึอะครึ ทำยังไงน่ะเหรอ อมยิ้มปิดปากเงียบตามเรื่อง
ไม่ตอบไม่ว่าเอ่ยอ้างอะไรซักคำเดียว...แค่เลี้ยวรถไม่พ้นประตูรั้ว เหยี่ยวจัดการทันที
ต่อหน้าพ่อที่ยืนโบกมือส่งหน้าบ้านนี่หล่ะ อยากโบกมือตอบแถมยิ้มให้ชายอื่นดีนัก
เค้ารู้กันทั้งบางแล้วที่รัก จะอายทำไม ^0^
แล้วก็รายการสารธยาย ซับไตเติ้ลใต้ภาพ...
“เก็ทแอบหอมแก้มบีด้วย พี่เหยี่ยวดู๊!” ตื่นเต้นตาโต กระเด้งดึ๋งดั๋งทับเหยี่ยวน้อยอีกรอบ
“พี่เมี่ยงคำซบพี่กายตลอดนะว่ามั้ย” เมี่ยงคำหลับกับหัวไหล่กาย
“พี่เจฟฟรี่น้ำลายไหลยืด 555” เจฟฟรี่ไม่ตื่นจนโน่น จอดแวะปั๊มสุดท้ายก่อนเข้าอยุธยา
“ดูๆ พี่โจ๊กแกล้งเอาผมแหย่จมูกยังไม่รู้ตัว โอ๊ยขำ 555”
ให้เก็ทถ่ายให้ โจ๊กชูสองนิ้วยิ้มทะเล้นกับเพื่อนหมาพันธุ์ค้างคาว
จับปลายผมแดงแกล้งเล่นท่าตลก...
เก็ทบีนั่งเบาะหน้าผม ตรงข้ามกับพี่ชายกับหญิงสาวแฟนมัน ส่วนสองตัวเจนั่งเบาะตรงข้ามผม
กดดูเรื่อยๆ ถึงเหตุการณ์ถึงศูนย์ศิลปาชีพ
รูป...ป้อนไอติมผมที่บริการกางร่มบ่อสร้างบังแดด
สองมือผมไม่ว่างเพราะบริการเบ้หิ้วของให้
ร่มแฮนด์เมดเพ้นท์ลายสวยผมซื้อแจกให้ลูกทัวร์หมดคันรถ
ป้ากับโรมิโอแกล้งเหมาคนละโหลไปฝากคนอื่น
เด็กอนามัยโดนผมขู่ครับ ถ้าแพ้แดดจนเป็นลมหรือผิวผื่นขึ้นเป็นจ้ำ มีอาการไข้แดด
คนอื่นจะเดือดร้อนโดยเฉพาะคุณแม่ คนของผมเงียบกริบไม่งอแงยอมถือตลอดทริป
รูป...ผมหิ้วของพะรุงพะรังมีอีกฝ่ายเช็ดหงื่อให้
ใส่แว่นกันแดดเรย์แบนแบบคล้ายกัน ของลมเหนืออกลุคสปอร์ตสไตล์หวานกว่าหน่อย
เสื้อขาว กางเกงยีนส์ซีดเหมือนกัน ก็ผมเตรียมไว้ให้
อยากไปเที่ยวต้องยอมซิครับ ^^ ชื่นใจสุดๆ
อ๊า~กอดหนึบหนับเหมือนเด็กได้ของเล่นถูกใจ
ไปเที่ยวรอบโลก ไม่มีความสุขอิ่มเอมเต็มปลื้มเท่านั่งชิลมีแมวน้อยนั่งในกอดเท่านี้เลย...ชอบชะมัด (>///<)
*****************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2930893 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก