(SuSaya, iforgive TONG, BeeRY,samsoon@doll, namtaan, pinkky_kiku, golove2,aeyja55, whatever it is, primmi ที่ติดเรื่องบีไว้ และคนนี้สำมะคัญ bellity มีนัดกันวันอังคารนะ ว่างก็แวะเข้ามาเคลียร์เรื่องเก็ทกะบี มดเต็มเตียงเลยหลุดไปอีกวัน)
(เพิ่งเห็นแวะเข้ามาใหม่ kubkamsoda มาให้เห็น2 ครั้งแรกแล้วหายไปจะครบ3อาทิตย์ได้,padigree หนักกว่า ชมลมเหนือน่ารักแล้วหายจ้อย เจอตัวเมื่อวานนี้เอง, kunkai, nongrak, kissme, ~^PrinceZa^~ ก็มีรีเทอร์นเมื่อวาน จมูกไวน้ำตาลมากนะนี่) พรุ่งนี้ไม่อยู่ เจอกันวันอังคาร ---อรุณสวัสดิ์!!!
ลมเหนือที่รัก
ตอน31เยี่ยมไข้
------------------
yeaw's
เด็กลมทำผมวิญญาณหลุดจากร่างจะครบ 3 ครั้งได้
...ครั้งแรก ตอนเห็นมันล้มตัวลงนอนกลางลานคณะศิลปศาตร์ ที่มหา'ลัย ---ไอ้โจ๊กว๊ากเกือบเสียสติ!!!
พอบอกเรื่องงี่เง่าเท่าที่ผมเคยได้ยินมา คนอื่นคงหัวร่อ ---ไอ้เด็กนี่แพ้ผงชูรส แต่ทั้งผม โจ๊กและเจฟฟรี่เห็นสภาพโคม่าขนาดนั้น แทบเป็นบ้าตาย
...ครั้งที่สอง มันถูกหามเข้า ICU
ไม่น่าเชื่อ เรื่องเล็กๆน้อยๆ สำหรับคนอื่น กลับเป็นเรื่องความเป็นความตายของมันไปได้ ผมคลั่งเกือบได้พังห้องน้ำโรงพยาบาล ดีที่เจฟฟรี่อัดท้องลงไปกองซะก่อน
แม่แสนดี-แสนน่ารักของมันรู้ข่าว เลยรู้ว่าตอนเด็กมันเคยเกือบตายมาแล้วครั้งนึง ถ่ายท้องรุนแรงตกเลือดจนต้องขอบริจาคโลหิต
ข้างนอกห้องเมื่อครู่คุยกันสองคน ช็อคหนักเข้าไปอีก คนที่เคยให้เลือดช่วยชีวิตไว้ คือป้ามารีน่าของผม ป้าที่เลี้ยงผมมา ป้าที่ให้ปลา 'ไอ้กระโห้'(ที่มันเรียก)ให้ผม ---โลกช่างหมุนวนมาบรรจบกันอย่างไม่น่าเชื่อ
...และครั้งที่สาม แค่มือเล็กๆ ไร้เรี่ยวแรงเอื้อมมาหา กลับทำให้คนหยิ่งผยองไม่ยอมใครง่ายๆ สงบราบคาบ ไร้ทางต่อกร
อยากปกป้องเหลือเกิน...
อยากโอบอุ้มทั้งตัว ให้ลึกถึงขั้วหัวใจ
ถ้าเราได้อยู่ด้วยกันเหรอ พูดออกมาได้ ไม่ใช่อย่างที่อยากได้ยินซักหน่อย
เราต้องอยู่ด้วยกันต่างหาก
ผมจะไม่ยอมปล่อยมันคลาดสายตา...แม้ซักวินาทีเดียว คอยดูซิ!
โน้มตัวลงสูดกลิ่นกาย แตะริมฝีปากหยักรั้ง
---------------
["ก๊อกๆๆๆ...แกร๊ก"] แม่งเอ๊ย ไม่รออนุญาต ไม่เห็นรึไง กูกำลังทำไรอยู่ +^+!!!
"...น้องลม" ไอ้กาย ชิ...กำลังจะสูบวิญญาณคืน มาขัดเชี่ยไรวะ
คนตามหลังมา ลิ่วละล่องมาหาถึงเตียงไวว่อง
"ลมจ๋า.../ไอ้ลม" สองหัวโผล่มายึดข้างเตียงคนละฝั่ง คนนึงไอ้เก็ทส่วนอีกคนตัวเล็กๆ ผิวออกขาว น่ารัก อ้อ...อาทอมหมวย เด็กคนที่จับตัวมันไม่ปล่อยตอนมันไข้ขึ้นที่บ้านไอ้กายคราวก่อน
ผมอ้อยอิ่ง ลากขาช้า ๆ ไปทรุดนั่งโซฟา เซ็งงงงง...มองปรอทสองตัวคว้าคนของผมไปครองฉิบ กายพยักหน้าทักไม่ว่าอะไรซักคำ กินยาผิดไรมาวะ ยิ้มบานนะมึง ไม่มีแรงจะเสวนากับมัน ปรายตามองที่เตียงคนป่วย
"ลมจ๋า เป็นไงมั่ง ต้องเข้า ICU ครึ่งค่อนวันเลยเหรอ" ตัวเล็กๆ เสียงใสแจ๋ว รู้ละ เด็กผู้ชายชัวร์ ไม่ใช่ทอมหมวยอย่างที่คิด จับแขนจับมือหมับ...เฮ้ย คนป่วยอยู่นะมึง
"โรคคุณชายผู้ดีเก่าของมึงรึวะลม?" เก็ทยิ้มกว้างให้กำลังใจ
"เออดิ..." เสียงอ่อยแต่ยิ้มรับทั้งคู่
"แล้วดีขึ้นยัง ข่าวมึงดังท่วมมหา'ลัยเลยนะเฟ้ย เกมส์เถื่อนๆ ถ่อยๆ โดนเรียกเก็บหมดสบายแฮ แต่กูโดนพี่กายเรียกไปซักฟอก-เลยรู้เรื่องมึงซะ" เก็ทก้มกระซิบ
"แม่บอกอยู่ว่าคณบดีโทรมาเลยว่ะ สั่งตรงกะหู-ไม่ต้องรับน้องเฟรชชี่ตอนเปิดเทอมด้วย กูน่ะเด็กเส้นหย่ายค่อดดด " คนป่วยตอบเบาติดตลก เรื่องมันผ่านไปแล้วคิดมากพิรี้พิไรก็ป่วยการ ลมเหนือบอกผมภายหลัง ทำเอาพูดไม่ออกไปนาน
"อ้อเหรอ-ไอ้เด็กเส้น...งี้กูเปลี่ยนใจไม่สงสารมึงดีกว่าว่ะ ปากดี" หัวเราะกันสุมหัวสามคนครับ เด็กน้อเด็ก
"ลมจ๋าเลยอดไปเที่ยวรับน้อง เล่นรอบกองไฟสนุกม๊าก ได้เพื่อนใหม่เพียบ"
"คณะกูมีแต่ผู้ชายว่ะ เซ็งมาก รู้งี้เลือกคณะมึงก็ดี หญิงแจ่มๆ ทั้งนั้น" ไอ้ตัวเล็กเอื้อมข้ามตัวไปซัดแขนเก็ทดังเพี๊ยะ แรงงงงงง
"อย่าให้กูเห็นนะมึง ...หญิงแจ่ม!!!" ชี้หน้าหมับ ไอ้เก็ทอ้อนข้ามเตียงมาหาคนปั้นหน้าบึ้งทันควัน
"น่า... บีจ๋า เก็ทมีบีคนเดียว ตกลงกันแล้วไง"
"ประกาศ ก่อนจะตบตีกัน โปรดทราบ ลมเหนือตกข่าว เอามาชัดๆ เคลียร์ๆ ไม่เล่ามีได้เสีย" คนของผมยกมือข้างไม่ติดสายน้ำเกลือห้าม มองสลับสองคนไปมา
เด็กบียังงอนเก็ทต่อหน้าเปื้อนยิ้ม ส่วนเก็ทดูอารมณ์ดี หัวเราะร่วนยอมให้อาหมวยทุบเล่น
"อย่าบอกนะ...ว่า นี่เป็นเรื่องเซอร์ไพร๊ชน่ะ!?" คนป่วยตรงกลางตาโต ชี้เป้าซ้ายขวาสลับไปมา
"บ้าเหรอ!!!" ชัดเป๊ะ หมวยบีหน้าแดงอายม้วน เก็ทยิ้มยืดอกทำผมคลั่งไปด้วย
“บีเรียนที่เดียวกัน คณะบริหาร เซอร์ไพร๊ซพอป่ะ” เก็ทเฉลย
“เยี่ยม-เซอร์ไพรซ์มากว่ะ วู๊ววว บีอ่ะไม่บอกกัน”---เฮฮาดีใจสามคน
บ้าเอ๊ย...กูโกรธด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องรึนี่!?
เมื่อคืนก่อน คืนแรกที่อยู่ร่วมเตียงที่คอนโดพุ่งตามมาปักอกฉึก
...ครั้งแรกของมันกับผม
กูหึงเรื่องไอ้สองเวรนรกได้ยังไง...!!!
ท่าทีแบบนี้แมวตัวไหนก็ดูออก ผมผ่านเรื่องนี้มาก็มาก ความสัมพันธ์คนมองปราดเดียวก็รู้ 'สองคนคบกันอยู่ แบบแฟนกัน อาจมีอะไรกันแล้วด้วยซ้ำ' ความผิดก่อตัวแต่ช่างเถอะ เพียงแว่บนึกถึงพลันอุณหภูมิในร่ายกายกลับร้อนระอุขึ้นมาซะงั้น
อา...รสสัมผัสคืนนั้น ...อยากได้อีก คราวนี้จะนุ่มนวล ให้ร้องครางเรียกชื่อผม...ถึงเช้า
.................................
.......................................
ในห้องยังส่งเสียงแค่สองคนสลับไปมา มีคนป่วยเออออร่วมแจม ผมวางท่าไม่สนใจแต่ล้างหูรอฟัง
"อย่างงี้ต้องจับบีกด จะเล่ามั้ยเก็ท" อ่า..คนป่วยจะทำเด็กหมวย ฟ้าก็ผ่าหรอก
"อย่าหวังเลยลม กูมีช็อตเด็ดของมึงอยู่ในมือ" เก็ทตี๋หน้าตาดียกโทรศัพท์มาล่อ
"ภาพเกอิชาน่ะเหรอ" บีโพล่ง ไอ๋หยา!...ผมตะโกนในใจ
ไอ้กายนั่งโซฟาข้างกันเพิ่งเปิดปากหัวเราะไม่มีเสียงอยู่คนเดียว สายตาไม่ละจากคนบนเตียง เห็นคนของผมหน้าม่อยเปลี่ยนเสียงสลด
"เก็ท ...มึงอยากเป็นที่รักของกูมั้ย ลบภาพนั้นด่วนนนน"
"ม่ายด๊ายยยย เก็ทจะเป็นที่รักของลมได้ไง ลืมบีสุดที่รักแล้วเหรอ ...หันมานี่ มองหน้าบีคนเดียว" เด็กบีประคองมือช้อนหน้าหวานหันมาทางตัวเอง
"อ่า...บีจ๋า"
"คลิปว่าวของเราอยู่ไหนจ๊ะ ลมจ๋า" ตาอาหมวยมองหาของ ผมหนาววูบ
"โอ๋ย ช่วยด้วย เค้าโดนรุม" หัวร่อเบา ฟุบหน้ากับไหล่บีแบบแกล้งๆ
"555ไม่ต้องโอดครวญ ไม่ใจอ่อน ไหนโทรศัพท์ลม ให้บีสุดที่รักเช็คเดียวนี้ ...ไม่งั้นเราขาดกัน!!!" เหี้ยมแจ๋วแหว๋วมากน้อง
ตาสวยชายส่งมาทางผม ...ผมสบตา หยิบจากกระเป๋ากางเกงช้า ๆ ยื่นให้ เด็กบีรับไปหน้าแดง ---เขิน
555 มั่นใจมาก เสน่ห์กูยังแรงดีไม่มีตกเฟ้ย
"เครื่องใหม่ สีขาว สวยจัง!" บีตาโตเท่าไข่ห่าน
"ได้ไงรุ่นนี้ล่าสุด กูกะลังอยากได้อ้อนแม่อยู่ สอยมาได้ไงวะ!?" เก็ทตื่นเต้นพอกัน
"นี่ไง คลิปของเรานอนอยู่นี่" ไล่สำรวจแค่ชื่อแต่ไม่ได้กดเพลย์
"เอามานี่เลย เด็กเล็กห้ามดู!"
คนของผมฉวยไป ค้อนบี หน้าแดงยิ่งแดงก่ำ
"จะดู ลมอ่ะ.../ไม่ให้ เด็กต่ำกว่า 13 ห้ามเข้า!" ล้อเล่นกันสองคน
"คลิปอะไรเหรอครับน้องลม?" กายทำวงแตก
"คลิป...อ่า" บีค้างปิดปากไม่พูดต่อ ยิ้มกว้างเฉยๆ ผมอึดอัดหายใจไม่ทั่วท้อง
"เก็ทกับบีแอบถ่ายตอนมันทำท่าประหลาดๆไว้ครับ" น้องชายรายงานพี่ชายช่วยเพื่อน
ชัดเลย เสียงหัวเราะคิกคักในคลิปนั่น ไอ้สองตัวนี่เอง ผมลูบหน้าคว้าหมอนอิงมาปิดตักเนียนๆ ...ชักไม่ได้การ
"พี่กายอย่าดูเลยครับ บีถ่ายเก็บไว้อำผมเล่น" ตอบไอ้กายสุภาพ ไอ้นี่ก็ยิ้มพยักหน้ายินยอมไม่ว่าอะไร
"คุณแม่รู้เรื่องยังครับ น้องลม" มารยาทดีจัด ทำกูอาย
"ทราบแล้วครับ เพิ่งกลับไปพร้อมพี่สต๊าฟก่อนพี่มาครู่ใหญ่ได้" ตอบได้ดี
"ว๊า เลยไม่เจอกัน" บี
"เอ้อ...พูดถึงแม่ พ่อบีเป็นไงมั่ง" ดี ไม่อยากให้คุยกับไอ้กายเท่าไร
"พ่อเกือบหายแล้วล่ะ ผ่าตัดเรียบร้อยดีแต่ยังต้องเฝ้าไข้อยู่" บีรายการ
"น้องบีนอนบ้านพี่ครับ ใกล้โรง'บาล สะดวกไปดูคุณพ่อ" กายแทรก เดินไปเกาะบ่าเก็ท ใกล้เตียงเกินไปนะมึง
คุยกันเรื่องพ่อเด็กบีป่วย เลยรู้ว่าลื่นล้มจะเดินไม่ได้ต้องผ่าตัด เหมือนกายกับเก็ทจะยื่นมือเข้าไปช่วย แล้วก็เรื่องอื่นอะไรต่อมิอะไรอีก ครู่ใหญ่คนของผมเริ่มหาวหวอด
"ลมง่วงแล้วเหรอ" เด็กบีสังเกตุ ผมโล่งใจ ออกปากซะทีมองตั้งนานแล้ว กระแทกแก้วน้ำ-กระแอมตั้งหลายรอบ คนมาเยี่ยมยังคุยจ้อไม่มีมาสน
"อือ ตามันหนักๆ ...นิดหน่อยน่ะ"
"นิดหน่อยๆ ของมึงอ่ะ กูเห็นตอนเพียบทุกที กลับดีกว่านะเรา" ดุเพื่อนก่อนชวนคนตัวเล็ก
"งั้นเรากลับดีกว่า เพราะพี่กายพามาหรอกถึงมานี่ได้น่ะ" บี
"โอ้โห-ไอ้เรานึกว่าเป็นห่วงเพื่อน รู้ความจริงงี้ซึ้งจนน้ำตาจะไหลว่ะ...แต่ก็ขอบคุณนะครับพี่กาย" หันไปยิ้มให้คนยืนข้างเก็ท
พี่กายอีกล่ะ ชักพี่กายบ่อยเกิน
ผมลุกเชิงบิดขี้เกียจ รินน้ำยกแก้ววาง-ปึ๊งงงง เบรคบรรยากาศ
"กลับดีกว่านะ ...เอ้านี่ของฝาก" บียื่นช็อคโกแลตให้ เอ่ยปากต่อ
"จะกลับเพิ่งให้นะ" คนป่วยยิ้มรับของล้อเพื่อน
"แม่บ่นคิดถึงลมจ๋านะ ถามหาไอ้เพื่อนตัวสูงๆ สวย ๆ ที่ไปช่วยขายของ กินเป็นแต่ช็อคโกแลตคนนั้นจะไปเยี่ยมแม่เมื่อไร ว่างี้" พูดเองหัวเราะแก้มป่องเอง คนถูกพาดพิงรับแท่งขนมมายิ้มๆ
"ก็กินอย่างอื่นไม่ได้ นี่แพงสุดด้วย ของโปรดต่างหาก" โบกยั่วน้ำลาย
"เหรอ ไอ้คุณชายโมโนโซเดียมกลูตาเมต" เก็ทล้อเพื่อน
"นั่นเก่าว่ะ พี่สต๊าฟเรียก ลมรวยเพื่อนกับลมไข่ในหิน อัพเดทหน่อย" อำต่อ ไม่เจียมอีกนะคนเรา
"ไว้มาเยี่ยมใหม่พรุ่งนี้นะครับ" กายโปรยยิ้ม
"-มึงโทรเช็คกูก่อนละกัน" ผมเหลืออด จะพรุ่งนี้ไร ไอ้โจ๊กไม่น่าคาบข่าวไปกระจาย แม่ม--- โทรหาผมทุก 10 นาทีได้ 'ฟื้นยัง เป็นไงมั้ง' จะปิดมือถือเพราะมึงเลยว่ะเพื่อน (กายเป็นประธานเชียร์ ต้องไปรับน้องด้วย สม)
"ไปนะลมเพื่อนรัก หายไวๆ กูไม่อยากเสียเพื่อนพันธุ์สงวนหายากอย่างมึงว่ะ" ไอ้นี่
"รีบเข้านอน อย่าลืมกินยา ห้ามดื้อรู้มั้ย!" น้องบีจ๋า ถูกใจป๋าเจรงๆ ให้ดิ้นตาย
หันมายกมือไหว้ลาผม กว่าจะต้อนออกจากห้องได้ ลีลาซะ
--------------------------------
หันกลับมา คนของผมยิ้มน้อย ๆ เดินไปหยิบขนมจากมือไปวางโต๊ะข้างหัวเตียง
"...ชอบช็อคโกแลตยี่ห้อนี้เหรอ?"
"ไม่เชิงครับ อันนี้หาง่ายร้านไหนก็มี บ้านบีเปิดเซเว่นมีไม่กี่อย่าง ชอบหยิบมาฝากเรื่อย”
"แล้วที่ลมชอบล่ะ?”
"อืมม...ชอบอันขมๆ หน่อย อันนี้หวานไป"
ยิ้มตาปิดมิด แล่บลิ้นแดงนิดๆ ขนตาดำเป็นแพ รู้เลยไม่ค่อยชอบแต่เกรงใจเพื่อน
ผมกลืนน้ำลาย พยายามนึกเรื่องที่อย่างถาม
"ทำไม...จะไปจับบีกดได้?”
"ฮิ เก็ทมันไม่ค่อยกล้าคุยจริงจังกับบี อ้อมหยอกเล่นอยู่นั่น ลมเลยแกล้งจะหอมแก้มบีให้เก็ทโมโหเล่น...แต่ไม่เคยได้หอมซักครั้ง เก็ทขี้หวงครับ" ผมหัวเราะ ชัดเลยเด็กนั่นชอบกัน มีคนของผมเป็นตัวทำประจุ ---หึงไม่ดูตาม้าตาเรือ เหยี่ยวเอ๊ย
"เรื่องคลิป?"
"ไรเนี่ย ถามเหมือนลมเป็นผู้ต้องหา ง่วงแล้วนอนได้ยังครับ" จะขยี้ตา ผมรีบจับข้อมือบางไว้ทัน
"เล่าเรื่องคลิปก่อน..." เจ้าเล่ห์ หยิบโทรศัพท์สีขาวขึ้นมาล่อ
"อ๊ะ...พี่เหยี่ยว" จะแย่งคืน 555 อย่าหวัง
"บอกก่อน ไม่งั้นไม่คืน จะเปิดดูด้วย อันไหนน๊า" หลอกเด็กติดกับ
"พี่อ๊ะ!" หน้างอ คิ้วยุ่งแก้มป่องปากจู๋ กอดอกฉับ น่ารักชะมัด แกล้งต่อดีกว่า ...เคลื่อนเข้าใกล้ แขนข้างหนึ่งโอบประคองอีกมือไล่กดโทรศัพท์ ลิงจ๋อตามยื้อคืนสุดตัว
"นี่ใช่ป่าวหว่า"
"อ๊ะ... ไม่เอา ไม่ให้ดู" ทุบผมน่วมทั้งตัว
"บอก!/โอ๊ย.." ซวยล่ะซิ สายน้ำเกลือกระตุกเจ็บวูบ ผมละมือผวาประคอง
"เจ็บเหรอ โอ๋ๆ พี่ขอโทษ หายเจ็บนะ" น้ำตาคลอครับ หน้าม้าหมารุกไม่มอง อารมณ์อยากแกล้งหายวับ
"...แค่อยากรู้เรื่องของลม อยากได้ยินเสียง ตอนนอนป่วยพี่อยากให้ลมจะลุกมาพูดจ๋อย ๆ แบบนี้ดีใจจะแย่...ไม่โกรธพี่เหยี่ยวนะ" พูดอย่างใจคิดแอบหอมขมับ กำไรทั้งขึ้นทั้งล่อง
"แต่ลมเจ็บอ่ะ..." เกลี่ยนิ้วซับน้ำตาคลอให้ ผิวแก้มเนียนน่าหม่ำจริง ๆ
"โอม...อะคาดาบรา ---เพี๊ยงงงงง หาย" เป่ากระหม่อมสวย ก่อนเป่าท่อนแขนที่มีเข็มปักอยู่ จูบหน้าผากมนอีกรอบ ปากเม้มค่อยคลายออกสีแดงระเรื่อ เงียบชั่วครู่
"...ที่คอนโดพี่กายครับ ตอนนั้นพี่เค้าไปค้างแรมรับน้องอีกวิทยาเขตนึงเหมือนตอนนี้แหล่ะ เก็ทอยากมีปาร์ตี้ต้อนรับบีที่เพิ่งเข้าใหม่ ชวนกันกินเหล้าเลยประหลาดไปนิดหน่อย" เล่ายาวแต่ประโยค’ประหลาดไปนิดหน่อย’ ตอนท้ายหน้าแดง
"ลมกินเหล้าด้วยเหรอ?" คุณแม่ให้ข้อมูลมาไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า
"ไม่ครับ เคยกินแล้วแพ้ลมพิษขึ้นทันทีอาการเดียวกับที่กินกุ้ง แต่วันนั้นเก็ทเอาอะไรมาไม่รู้ลองแล้วไม่เป็นไร บีกลัวไม่เชื่อเลยถ่ายคลิปไว้ประจาน"
"เอาไว้อำลมเล่น?"
"ครับ แรกๆ ก็เปิดโชว์กันแค่ 3 คน ต่อมาไม่ดูแล้วแค่เปิดดูว่ามีไฟล์อยู่ บีห้ามลบเด็ดขาด บอกไม่งั้นเราขาดกัน"
ผมยิ้ม ความคิดเด็กๆ แต่ใช่ว่าพวกผมจะไม่เคยทำกัน
...................................
.............................................
เงียบไปพัก ขอน้ำดื่ม ผมป้อนให้ก่อนซุกแก้มแนบอกผม
"...พี่เหยี่ยวว่าลมเป็นคนประหลาดมั้ย" เสียงเบาหวิว
"เรื่อง...?"
"เรื่องที่คนอื่นว่าเป็นเรื่องง่าย แต่มันกลับเป็นเรื่องใหญ่สำหรับลม"
"ทำไมคิดงั้นครับ?"
"ก็เรื่องแพ้อาหาร ลมจะไม่บอกใคร เคยบอกตอนเด็กๆ โดนว่าเรื่องมาก ไม่จริง โกหกก็มี เลยไม่กล้าพูด"
ผมโอบกอดแน่น น้ำเสียงเหมือนจะแตกสลาย ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย จูบเส้นผมนิ่มแผ่วเบาปลอบโยน
"...ลมเหนือของพี่ไม่ใช่คนประหลาด แต่เป็นคนพิเศษที่สุดต่างหาก จะมีใครที่ไหนในโลกที่จะมีลิ้นวิเศษแบบนี้ กว่าพี่จะหาลมของพี่เจอ ต้องหาตั้งนาน ...นานมาก"
"...จริงเหรอ?"
"อือ หึ๊ พี่โชคดีใช่มั้ย ...โชคดีมากจริงๆ" รำพึงกับตัว ---ใช่ หนึ่งในกี่ล้าน
"...ไม่น่าเชื่อจริงด้วย" เอ่ยเบาเหมือนละเมอ
"เพราะมีลิ้นพิเศษกว่าใครๆ ...แบบนี้" เชยคาง ก้มริมฝีปากจุมพิตช้า ๆ แทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่มนวล ก่อนเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้าลิ้นเล็กที่แสนวิเศษ
ถอนออกเพราะทำท่าจะขาดอากาศ ได้แต่ยั้งจูบที่พวงแก้มและเปลือกตาแผ่วเบา
"ไว้เราไปเรียนทำอาหารด้วยกัน เราสองคน ...นะครับ" คนในอ้อมแขนถอนหายใจ พยักหน้าน้อย ๆ ตาปรือจะหลับ ผมกอดเห่กล่อม ปลอบประโลมให้เข้าสู่ห้วงนิทรารมย์เชื่องช้า อ้อยอิ่ง
ปล.
มองดวงหน้าที่กำลังหลับสนิท ไม่น่าเชื่อว่าคนๆ นี้ก่อความรู้สึกหลากหลายแก่ผมได้
โกรธจนสะกดกลั้นอารมณ์รุนแรงของตัวเองไม่อยู่ ...จนเพื่อนต้องตุ๊ยท้อง ตัวงอเป็นกุ้งลงไปกองกับพื้น
เพศรสพลุ่งพล่านแค่ดูคลิป หรือแค่มองริมฝีปากแลบเลีย
หรือสงบสุดใจแค่ได้กอดชิดใกล้
เมื่อครู่ ผมอยากถนอมเค้าไว้ไม่ให้แหลกสลาย อยากเป็นคนสำคัญที่เด็กนี่ต้องคิดถึง
เป็นคนๆ เดียวที่เด็กนี่ร้องเรียกหา
ผม...เป็นอะไรกันแน่ !!!
ในใจคิด กูต้องหาจิตแพทย์เปล่าหว่า
**************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2932665 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก