ลมเหนือที่รัก
ตอน167 ทานข้าวและเล่าข่าว
------------------------------
lom’s
เกือบหนึ่งทุ่ม ร้านใบข้าวชั้น 3 ห้าง Em
ทาง GES มีจัดเลี้ยงสรรค์นักศึกษาและเซเลบมาร่วมกิจกรรมที่ผับย่านราตรีเริงเมือง
มีมินิคอนเสริตนักร้องชื่อดังเป็นแท็งค์กิ้วปาร์ตี้
แต่ทุกอย่างต้องพังครืน...
แค่พี่เจฟฟรี่เห็นตาลุงเกย์ช่างกล้องมาคุยกับพี่โจ๊ก พยายามดักคอให้ไปเลี้ยงฉลองให้ได้
เพราะคราวก่อนที่ถ่ายรูปจากสตูดิโอเสร็จก็หนีกลับแล้วรอบนึง ครั้งนี้อ้างผู้ใหญ่อยากให้ไป
เพราะนักศึกษาจากที่อื่นก็ถูกเชิญยกแผงด้วย
ว่ากันว่าคนผมแดงใจร้อน ขี้โมโหและอยากได้อะไรก็ต้องได้...
มีเหรอที่พี่ผมยาวจะยอม รีบสุมหัวกับนกขี้หวงก่อนแอบลงมติกับพี่กายอย่างลับๆ (แต่ไม่ลับตา)
เอกฉันท์ว่าไม่ยอมไปท่าเดียว อ้างพี่กายกับเก็ทและบีเพิ่งเหนื่อยจากการเดินทาง
เหตุผลลงตัวเป๊ะ...จบที่ร้านใบข้าวในเวลานี้
“นี่~ของฝากลมจ๋า"
"อ๊ะ เอามาฝาก” บีกับเก็ทยื่นถุงชอปปิ้ง 2-3 ใบให้ผม
“ขอบใจ ดีมากเพื่อนรัก ไม่รู้ว่าจะกลับเร็วของฝากยังอยู่ที่ห้อง ไว้วันหลังนะ”
"ได้จ้า" บียิ้มแป้น เก็ทพยักหน้า โม้เรื่องไปเที่ยวออสเตรเลียให้ฟังยืดยาว
บียังน่ารัก สดใสร่าเริงเสมอไม่เปลี่ยน ดูท่าอาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
คงจะปรับตัวปรับใจกับการมีครอบครัวเก็ทเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแล้วเรียบร้อย
เรื่องบางเรื่องช่างง่ายดายยิ่งกว่าเทพนิยาย ส่วนหนึ่งอาจเพราะเสน่ห์ของบี
จากความที่เข้ากับคนง่าย ช่างจำนรรจา ความคิดความอ่านเด็กน้อยหากฉลาดเป็นกรด
ฟังเท่าที่เล่า...บีน้อยแทบจะกลายเป็นจุดความสนใจของบ้านเก็ท
มากกว่าลูกชายแสนดีตัวจริงสองคนซะอีก ขนาดเพื่อนสนิทยังออกปาก
'พ่อแม่เรียกหาบี อะไรก็บี ลืมลูกตัวเองไปหมดแล้ว' ปากเก็ทว่ากระทบแต่ยิ้มกว้าง
ช่างมีชีวิตที่น่าอิจฉา ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับทั้งคู่...ผมลอบยิ้มปลื้ม ^^
“รูปยังอยู่ในกล้องหลังรถ ค่อยดูวันหลังละกัน” เก็ท ผมอมยิ้มพยักหน้า
“แล้วที่ครีตสนุกมั้ย?” บีถามหลังเม้าท์เรื่องตัวเองบาน
“สนุก ไว้แลกกันดูรูป เจอกันตอนไหนดี?” ผมเบี่ยงประเด็น
“มะรืนเลยเป็นไง ป้าของเก็ทให้ไปเอาลูกโกลเด้นบ้านพี่เจฟฟรี่ จะได้คุยเรื่องปาร์ตี้งานวันเกิดพี่เหยี่ยวด้วยไง” ท้ายประโยคก้มมากระซิบกับผม
ห๋า (=0=) วันเกิดใคร ไอ้นกเหรอ!?
“อะไรนะ---วันเกิด!?” ผมตาโต
“เออซิวะ ศุกร์ที่ 1 พฤศจิกาไง คราวนี้ตรงเปิดเทอมวันแรกพอดี" เก็ท
"เห็นพี่โจ๊กบอกพี่เหยี่ยวฮอตมาก ได้ของขวัญจากสาวๆ กับแฟนคลับเพียบทุกปี เป็นวันสำคัญวันนึงเลยล่ะ” บี
“พี่เหยี่ยวสั่งเหมาไอติม ลูกชิ้นเจ้าอร่อยกับร้านน้ำโรงหารวิดวะเลี้ยงฟรีทั้งวันแล้วด้วย" เก็ทสุมหัวขยาย
“พวกพี่บีก็เล่าว่าวันนั้นวิดวะขายดี ดังใหญ่ยกคณะ” หมวยเล็ก
“ใช่แล้ว” เก็ทยืดแต่ผมยุบ โดนข่าวล่าชิ้นนี้เผาเกรียมจนนั่งไม่ติด
"หนุ่มวิดวะได้แฟนข้ามเขตพวกนิเทศกับบริหารเพราะงานนี้ ใส่เกียร์แต่งหล่อก็วันนั้นล่ะ แต่หมูอ้วน---ห้าม!” บีชี้คนข้างตัว
"ได้ไง นี่เดือนมหาลัยนะ"
"เดี๊ยะ---"
"น่า นะครับ เพิ่งรุกกี้ในทีมบาสด้วย" เก็ทเอนตัวเข้าหาฉอเลาะบี
“ไม่!”
“น่านะ แฟนใครน่ารัก”
"มันน่านักล่ะ ห้าม!"
"ตัวเองก็อยู่กับเค้าดิ~" ต่ออีกหลายคำ ตกอยู่ในโลกส่วนตัวกันสองคน
ผมไม่ได้ใส่ใจฟังเพราะในใจตะโกนก้อง ตายแน่ตรู T^T
ทำไมไม่ได้นึกถึงเลย มัวแต่ยุ่งเรื่องเรียน เรื่องดนตรี เรื่องโน้นเรื่องนี้เต็มหัว
นี่ถือว่าประเสริฐหรือเปล่าที่เพื่อนช่วยเฉลยก่อน
...ทำยังไงดี?
...ให้อะไรดี?
คนนี้มีพร้อมซะทุกอย่าง อันโน้นอันนี้ก็มีแล้ว
หลายเรื่องรู้ดีทันข่าวมากกว่าผมเสียด้วยซ้ำ สอนกลเม็ดให้อีก
ไม่รวมสรรหาของมาถมที่ สั่งผมใช้ให้เห็นต่างหาก (Y-Y)
งานเข้าแล้วไงไอ้ลม!???
“เนี่ย บีคิดหาของขวัญให้ตั้งนาน ดูที่ซิดนีย์ไม่ได้ ไปได้ที่เมลเบิร์นโน่นแน่ะ เก็ทช่วยเลือกให้เน๊อะ” มีเน๊อะกันสองคน เพื่อนรอดล่ะแต่กระผมได้ตาย สภาพศพไม่สวยเพิ่มต่างหาก
“จุ๊ๆ ไว้คุยกัน"
"ใช่ๆ เกือบลืม เงียบไว้" บีคิกคัก
"พี่เหยี่ยวต้อง---เอ๊ะ ทำไมทำหน้า!?" เก็ทไม่อยากเผยความลับ แต่จับสังเกตผม
"นั่นดิ ลมจ๋าเป็นไร”
“มึงกินอะไรเข้าไปวะ!?” เก็ทตื่นอันตรายเรื่องอาหารสำหรับผม
“ไม่--ไม่ใช่ กูไม่เป็นไร” ผมติดอ่าง
“แล้วมึง---” เก็ทจ้อง
“อย่าบอกนะว่าลมจ๋าลืม?” บีโป๊ะเชะตรงเป้าเผง
"ใช่มั้ยวะ!?" เก็ท เพื่อนผู้รู้ใจลึกๆ เวลานี้ไม่ต้องรู้ดีไปหมดก็ได้สหายรัก (-"-)
“อาไร๊!?” เหงื่อเริ่มตก
"อีกล่ะ มึงนะลม หน้างี้เสียงงี้ กูรู้ล่ะ" เก็ทดูออก ไม่เคยปิดมันได้เลยซักครั้งหรือยังไงกัน เจอบีส่งเสริมให้กระจ่าง...
“ก็ที่เจฟฟรี่พูดเข้าเพลงบนเวที ก่อนลมจ๋าร้อง ‘รักไม่ต้องการเวลา’ ไง จำไม่ได้เหรอ?” บีไวว่อง ไม่รวมเมมโมรี่ดีเยี่ยม
"แล้วอาทิตย์ต่อมาพี่โจ๊กปลดรูปอินดรีมที่ชนะจากงาน 4K ให้ ครั้งก่อนไง" เก็ท
“ช่าย…เค้ารู้กันหมดมอ.แล้วลมจ๋า” ลูกคู่เป็นปี่เป็นขลุ่ย
ซวยล่ะซิ วีดีโอนั่นได้ดูแค่ครั้งเดียว ชนิดขาดๆ เกินๆ ต่างหาก
ผมหน้าเหลือสองนิ้ว นึกในใจให้วุ่น...
‘วันนี้เท่าไรแล้ว 21 รึ 22 หว่า อีกไม่ถึง 10 วัน’ แง๊ TT0TT
จำได้เรื่องรูป in dream นายแบบสวมบทนักร้องเกสรับเชิญในภาพ
จะโชว์หราห้องลิฟวิ่งข้างล่าง ผมไม่ยอมเพราะมันเด่นเด้งเสนอหน้าเกินไป
อ้อนตั้งนานกว่าจะระเห็จอยู่ผนังลึกในส่วนแต่งตัว วอล์คอินโคสเซ็ทของมันแทน
“เฮ้ พวกมึงสุมหัวทำไรกันวะนั่น” พี่ปากฆ้องทะลุกลางปล้อง
“ปล่าวคร้าบ!"
"ไม่มีไรคร้าบ!” สองรักยมยิ้มแฉ่ง กลบเกลื่อน
“แล้วไมไอ้น้องหน้ามันจ๋องงั้นวะ?” อย่าตาดีนักก็ได้ พี่โจ๊ก
“ลมเป็นอะไรรึเปล่า ทานจานไหนเข้าไปครับ รึเจ๊ทแลค---จะอ๊วก ไม่สบายมากมั้ย?”
พี่กายที่ดูสดใส กล้าคุยกล้าถามผมมากกว่าทุกทีเอ่ยทักยาว สีหน้ากังวลมาก
“ไม่มีไรครับพี่กาย ผมเพิ่งนึกอะไรออก...” ได้แต่เฉไฉ
“เรื่องไร/...เรื่องอะไรครับ?” นกขี้สงสัย/พี่กาย แทบจะพร้อมๆ กัน ดึงพี่โจ๊กกับพี่เจฟฟรี่หันมาสนใจมั่ง
“อ่า...” จ้องเป็นตาเดียวทั้งโต๊ะแบบนี้ก็แย่ซิ คว้าหมับจับแขนบีใต้โต๊ะ ช่วยทีเรื่องนี้หมวยน้อยเร็วกว่าเสียงหลายเท่า
“อ๋อ ลมจ๋าแค่สงสัย ทำไมพี่เมี่ยงคำไม่กลับมาด้วยน่ะครับ” ดีมากบี แต่เก็ทหน้าเปลี่ยน กระทุ้งศอกใส่หมวยเบาๆ
“เหรอ?" พี่เจฟฟรี่
"เออว่ะ กูก็ว่าอยู่” พี่โจ๊ก
“คะ...ครับ” ผมรีบหลบวูบ ทันรอดสายตานกจิกรึเปล่าไม่รู้ แต่อย่างน้อยก็โยนเผือกร้อนพ้นตัวได้เปลาะหนึ่ง
"นั่นดิ วันนี้พวกน้องเซ็ตไอ้ตี๋กับลีดหญิงมาเกือบหมด ไอ้เมฆาเลยควงสองสาวสวยไปปาร์ตี้เฉิบ" พี่โจ๊ก
"....." พี่กายก้มหน้าสนใจอาหารในจานคอยฟัง
"กูนึกว่าจะเห็นเมี่ยงคำมาในชุด GES เต็มยศ สลัดหลุยส์กับชาแนลชั่วคราวซะแล้ว" นึกชอบความสงสัยของพี่โจ๊กก็วันนี้
"......" คล้ายพี่เจฟฟรี่กับนกเหยี่ยวเงียบชะงักค้างช้อน สนใจมองพี่กายอยู่ครามครัน
ผมก็คิดอย่างนั้น ยังปลื้มดีใจแทนพี่เมฆาเจ้าของงานรูปถ่ายไม่หาย
ส้มแก้วเพื่อนคณะบีกับพี่ญาญ่าจาก ม. K ของพวกเราโดนสื่อขอถ่ายรูป
ไม่รวมนักข่าวที่มาขอสัมภาษณ์แวะเวียนรุมตอมยิ่งกว่าบรรดานายแบบนางแบบ
เซเลบร่วมงานตัวจริงซะอีก
ด้วยเพราะพี่ญาญ่าได้งานโฆษณาเครื่องสำอางกับโฟมล้างหน้าสำหรับเด็กสาว
กระแสสื่อเข้าโหมข่าวดังขึ้นไปหลายเท่าตัว เลยได้อานิสงฆ์ไม่ค่อยมีคนมายุ่งกับผมสมใจ
“เขา...อยู่อีกวัน พรุ่งนี้จะต่อไปเมกาหาญาติ เลยแยกกันที่ซิดนีย์” พี่กายชะงักเล็กน้อย เปลี่ยนเสียงบอกเล่าไม่มองหน้า ดูเคร่งขรึมพิกล
"อ๋อ แล้วไป" พี่โจ๊ก
“เอ่อ...ทานข้าวครับ บีเอาอะไรเพิ่มมั้ย เค้กรึไอติมดี!?” เก็ทเบรคบรรยากาศ ร้อนรนเกิน
"อ่า จริงด้วย เค้กรึไอติมดีนะ" บียิ้มแหยเหมือนเพิ่งรู้ว่าพลาดอะไรซักอย่าง
"มึงเจอไอ้มิกกี้รึเปล่าวะ?" พี่เจฟฟรี่เริ่มเรื่องใหม่ น่าจะถามถึงเพื่อนโรงเรียนตัวเองเพราะผมคุ้นว่าเคยได้ยินชื่อนี้อยู่บ้าง
"ทั้งขาไปขากลับนั่นล่ะ มึงเมล์ไปสั่งอะไรมันไว้ ของอยู่กระเป๋าหลังรถ จะกลับค่อยไปเอา"
พี่กายคุยเรื่อยๆ เป็นเรื่องวงในของพวกเขาเอง ค่อยแยกวงสนทนาได้ใหม่อีกครั้ง...
ผมเป่าปากโล่ง นั่งเอนพิงพนักหลบสายตาท่านผู้คุมกฎ
ชื่อนกเหยี่ยวที่เมียงมองจ้องไม่เลิก
ทว่าที่สะกิดใจเรื่องเมื่อกี้ ข่าวพี่เมี่ยงคำ...
หันมามองคู่เพื่อน คำตอบที่ได้คือยิ้มแหยๆ หลบหน้าหลบตา
มือเป็นระวิงวุ่นวายกับอาหารตรงหน้า
ทำไมจะไม่รู้...เก็ทกับบี สองคนนี้มีอะไรปกปิดผม
************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2930652 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก