ลมเหนือที่รัก
ตอน55 เหยี่ยวตัวน้อย (พี่ชอบลม-เราคบกันนะ)
------------------
Lom’s
3 ทุ่มหน่อยๆ ที่คอนโด (ย้อนกลับมาที่ลม-เวลาปัจจุบัน)
วันนี้ทั้งวันผมทำภาระกิจไปกี่อย่างแล้ว...ตอนสายไปห้าง Cen กับแม่ คุยเรื่องเซ้งร้าน ...ลุล่วง!
ตกบ่ายไปบ้านพี่เจฟฟรี่ทำดนตรีให้นักร้องที่ชนะการประกวดร้องเพลงทางทีวี ต้องร้องไกด์ให้ ...ลุล่วง!
เสร็จ เหนื่อยเพลียพับ-เผลอหลับตอนเย็นใกล้พลบค่ำ โน่น-สุนัขเห่าเสียงดังถึงรู้สึกตัวตื่น
บ้านร้างเพราะพี่เจฟฟรี่ไปเสนองาน พี่โจ๊กไปทริปถ่ายรูปที่ภูชี้ฟ้า
พากลับมาทานข้าวร้านประจำแล้วไล่ผมอาบน้ำ ...นี่ต้อนจะให้มานั่งคุยกันอีก เอาแต่ใจไม่มีใครเกิน!
--------------------------------
จี้รูปเหยี่ยวกางปีก ตัวเล็กกว่า ต่างกันที่กรงเล็บมีเส้นกรอบรูปหัวใจติดอยู่ ทองคำขาววาววับ สายสร้อยสีเดียวกันถักเป็นเส้นกลมมนเล็กๆ ไม่มีเหลี่ยมให้บาดผิว
ถูกยื่นล่อลูกกะตาตรงหน้า คนประคองกล่องกำมะหยี่เนื้อละเอียดสีออกน้ำเงินม่วงชักเริ่มหน้าเสีย ผมไม่หยิบซะที
"สวยมั้ย หรือจะเปลี่ยนดีไซน์อื่น เดี๋ยวพี่สั่งให้ใหม่"
"สวยดีครับ เหยี่ยวกางปีกแบบเดียวกับของพี่เหยี่ยวเลย" ยังไม่แตะ เช็ดผมเปียกเฉย ลอบมองแผงอกแกร่ง...ใส่ล่อตาแหวกแผงอกโชว์ทุกวันแต่เป็นนกกางปีกตัวใหญ่กว่า ตัวเดียวเดี่ยวๆ ไม่มีอย่างอื่นปน
ออกมาจากห้องน้ำชั้นล่าง ห้องน้ำที่ผมใช้ประจำ ...ไฟมืด สั่งให้หลับตา พาประคองเดินออกมารับอากาศที่ระเบียง จุดเทียนบนโต๊ะและเต็มพื้นสว่างไปหมด
เทียนหอมที่เหมาแม่มา 6 กล่องคงใช้หมดเกลี้ยง -^-
ลุกจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมานั่งเบาะม้ายาวตัวเดียวกัน
"เส้นสั้นก็มี นี่ไง" นิ้วสวยแกะด้านล่าง หยิบอีกเส้น
"อือ........."
"เป็นทองคำขาว เหมือนของพี่เลย"
"........"ไม่ได้อยากรู้ ไม่สน อยากให้ใครก็ให้ไปสิ มาอวดทำไม
"ลมต้องใส่ทุกวัน ไม่เห็นจะโดนทำโทษ"
เฮ้ย! สวมให้ จี้รูปนกตัวน้อยขยุ้มหัวใจแกว่งเบาๆ เหนือลิ้นปี่
"เดี๋ยว-พี่เหยี่ยว..ไม่ได้จะให้คนอื่น!?" หน้าตื่น
"ไหน คนอื่นที่ไหนคร๊าบ ออกมาให้ตัวหน่อยเร๊ว!" ปากนกกระจอกเทศจริงๆ คนเรา
"ไม่มีคนอื่น พี่เหยี่ยวมีลมเหนือคนเดียว" ไปเสี่ยวไกลๆ หูหน่อย ขอร้อง
"เอ่อ..."
"นะครับ ใส่ให้พี่ชื่นใจหน่อย" ทุกวันนี้ยังไม่ชื่นอีกเหรอ ส่งยิ้มหวานกำกับให้ละลาย
"......." ผมก้มหน้างุดซ่อนสี หยิบจี้เหยี่ยวกางปีกขยุ้มหัวใจตัวน้อยเล่น
"ยอมให้ถอดแค่ตอนเราอยู่ด้วยกัน จะได้มีพี่เหยี่ยวคนเดียว ไม่ต้องมีตัวเล็กๆ นี่มากวน" โหย...ไอ้...เข่าแตะหลังผม นั่งคร่อมตัวพาดขายาว อยู่กลางหว่างขามันเต็มๆ กอดอ้อนโยกไปมากล่อมเด็ก
"น่านะ พี่จะได้เห็นลมเป็นของพี่ ตีตราจองไว้แล้ว จะได้ไม่เผลอทำรอยตรงนี้อีก" ปากยื่นปากยาวมาจุ๊บซอบคอ...เสียวโว๊ย
"พี่อ่ะ.. รอยยุงกัดเต็มเลย" ล้อเลียนคุณแม่แก้เขิน คนกอดหัวร่อหน้าหงาย
"555 ไม่ไหว คุณแม่ช่างคิดจริงๆ" แย่งผ้าขนหนูไปเช็ดผมให้
จู่ๆ ก็หยุด โดนฟัดแก้มนุ่มฟอดใหญ่ ว่าเป็นงานเป็นการ
"...พี่เสียใจ แต่ไม่ขอโทษหรอก"
"หือ?" ว่าแปลก
"เสียใจที่รอยมันน้อยไปหน่อย ไม่ขอโทษเพราะพี่เหยี่ยว...ตั้งใจทำ-แบบนี้" จะจู่โจมลำคอผมอีกล่ะ รีบผลักหน้าไปไกลๆ
"พี่เหยี่ยว-หยุด ไม่งั้นลมเขวี้ยงทิ้งจริงๆ ด้วย"
"โอ๋ๆ อย่านะครับ" มือใหญ่รีบกุมมือผมที่ฉวยสร้อยจะถอดพ้นศรีษะ
"น่า นะ พี่จะได้เตือนตัวเอง ฝึกนิสัยไปในตัว"
"นิสัย...ม่าย-ดี" ว่าล้อๆ ปลายนิ้วแตะจมูกโด่งเปาะแปะ
"งั่มๆๆๆ" จะงับนิ้วผม เล่นเอากลั้นหัวเราะไม่หยุด โดนกอดโดนคลุกจนเบื่อไปข้าง
.................
.........................
"เฮ้อ...หลงจะบ้าอยู่แล้ว"
"หือ ว่าไรนะครับ?" พูดกับเส้นผม คางตั้งบนศรีษะ อยู่ในกอดได้ยินไม่ชัด -อะไรบ้านะ!?
จู่ๆ ก็ลุกไปเก้าอี้เดี่ยวฝั่งตรงข้าม ตัวเดิม...แก้วนม ชามผลไม้ทรงสวย กับช่อดอกไม้เล็กๆ ฉาบไล้แสงเทียนอร่ามตา เหมือนอยู่ในม่านฝันนิทานแสนหวานไม่รู้จบ
เอื้อมมือข้ามโต๊ะมากุม มือของเราอยู่ตรงกลางระหว่างช่อเทียน
"ลมเหนือ..."
"ครับ?"
"พี่ชอบลม" ผมเงอะงะ หน้าแดงแปร๊ด
"เป็นของพี่ มีพี่คนเดียว" เผด็จการ
"มีอะไรให้บอก อย่าเก็บไว้คนเดียว" เห็นแก่ตัวด้วย
"เราจะเรียนรู้...ซึ่งกันและกัน นะครับ"
แสร้งหลบตากล้าแข็งแต่หวานฉ่ำ อยากหายตัววับไม่ทิ้งแม้เงา...ฮื่ยยย จ้องอยู่ได้ แบบนี้จะกล้าเปิดปากได้ไง
"ลมคบกับพี่นะ" ย้ายมานั่งข้างๆ เหมือนเดิม เก้าอี้นุ่มเบาะยาวตัวเดียวกันแต่มือไม่ปล่อยซักน้อย
แนบชิดแบบนี้ไม่ไหว ร้อนไปทั้งตัวแล้ว...บรรจงจูบที่ขมับ เอียงคอ ใจจดจ่อรอคอย
"เราจะ..คบกับแบบไหนครับ?" ประวิงเวลา เมื่อตอนต้นบอกให้เป็นของพี่แล้วย้อนมาขอคบ มันควรจะขั้นไหน สเต็ปก่อนหว่า ...งงๆ
"แบบไหนก็ได้ที่ลมต้องการ แต่ลมต้องเป็นของพี่...คนเดียว" อ้าว วกกลับมาให้มึนอีกรอบ เล่นบังคับคำตอบแบบนี้จะออกหน้าไหนได้อีก ลงกินเนสเรื่องความเอาแต่ใจตัวเองดีมั้ย
"แล้ว...คนอื่น หมายถึงคนทั่วไปต้องให้รู้มั้ย?"
"ลมคิดว่าไงล่ะ"
"ลมไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่าม เรื่องมากเปล่าๆ" ผมหวงนักล่ะเรื่องข่าววงในส่วนตัว
"ตามนั้นครับ พี่ก็คิดแบบนั้น" หน้าระรื่น
"ลมไม่ยุ่งกับใคร แต่อีกทางนึง -ต้องไม่เอาคนอื่นมายุ่งด้วย" ยื่นคำขาด ...ผมไม่ขี้หึงแต่หวง-นิดหน่อย แค่นั้นเอง
"พี่ก็ไม่มีคนอื่นมายุ่ง คนอื่นต้องไม่มายุ่งด้วย-เหมือนกัน" เอ...นี่มันเจรจาภาษาดอกไม้กันป่าวหว่า (ชักดาบมาฟาดฟันกันดีมั้ยน่อ)
"อื้อ..." งั้นเป็นอันว่า-เข้าใจตรงกัน!!! -^-
ที่ผ่านมานกเอาแต่ใจตัวนี้มีแกล้งผมบ้าง แต่แค่ผมปรายตา-ปิดปากเงียบจะเฉลยออกมาเอง นั่นลูกค้านาฬิกา นั่นคนรู้จักทางธุรกิจ ไม่มีเกินเลย
คนนี้ทำให้ผมเชื่อว่าจะมีผมคนเดียว ไม่รวมพี่โจ๊กพี่เจฟฟรี่ที่บอกเล่าเรื่องความเด็ดขาดกับความสัมพันธ์ของผู้คนที่มาข้องแวะกับเหยี่ยว 'ไม่แน่จริงมันไม่ทำหรอก' 'เหยี่ยวมันพูดคำไหนคำนั้น เชื่อได้'
เอาวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ ...มีอะไรจะเสียอีกล่ะ-ลมเหนือ
"เรื่องของเราสองคนเน้อะ"
"...ครับ"
"งั้น ตกลงเราคบกัน" ยิ้มหวานจะเอาคำตอบให้ได้
"...ครับ เราจะคบกัน" ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้าง ทำท่าเหมือนยกภูเขาออกจากอก
"พี่ชอบลม ลมเป็นของพี่คนเดียว" ยกมือขึ้นจูบ ลิงโลดเหมือนเด็ก ผมหัวเราะขำ ย้ำเป็นของพี่ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ โดนกอดโดนหอมไปทั้งตัวน่วมไปหมด...เอากะเค้าซิ
จนเหนื่อย...สะกดกลั้นลมหายใจตัวเอง มือใหญ่เกาะกุม ค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมา
เผยอริมฝีปากรับลิ้นร้อน แทรกล่วงล้ำชิมความหวาน ดูดดุน เกี่ยวกระหวัดหยอกเย้า...ช่างอ่อนโยนนัก
จำได้ว่าบนสะพานไม้ ก็มีเพียงริมฝีปากกับมือที่เกาะกุมเท่านั้นที่สัมผัสลึกซึ้ง ...เหมือนครั้งนี้
ผมหอบหายใจ ทรวงอกสะท้อนถี่ สบตาคนยิ้มพรายที่จ้องดูผลงานตัวเอง...น่าหลงไหล แววตาวับแวมเจ้าเล่ห์ก่อนกดจูบอีกครั้ง
คราวนี้ประคองท้ายทอยไม่ไห้หนีห่าง เร่าร้อน รุกเร้า เคล้ารสหวานวาบซ่าน ปลุกเพลิงปรารถนาให้ลุกโชน
ผมกลับยินยอม...
ค่ำคืนนั้นช่างแสนหวาน ถูกตามใจจนแทบสำรัก(ขอทำรอยส่งท้าย -ไอ้นกบ้า!!!)
นึกได้วันหลัง ...บอกชอบ ขอคบ-สั่งให้เป็นของพี่คนเดียวเพราะอยากทำแบบนี้บ่อยๆ เท่าที่ใจอยากหรือไงนะ
เฮ้อ...ยอมคนนี้จริงๆ
ปล. แล้วที่ยอมตามใจก็ได้เรื่อง เพราะมันส่งผลในอีก 4-5 วันต่อมา ...วันศุกร์บ่ายยังไงล่ะ
http://www.youtube.com/v/dzF2Z624XMI**********************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2929995 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก