พรุ่งนี้ไม่อยู่ กลับมาวันอาทิตย์ ถ้าถึงก่อน 4 ทุ่มจะอัพตอนต่อ
แต่ชัวร์คือเช้าวันอังคาร---ค่อยเจอกัน อรุณสวัสดิ์^^
*************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน103 ปาร์ตี้ระดมพล
------------------------------
yeaw's preview
บ้านเจฟฟรี่ เกือบเที่ยง ปาร์ตี้ระดมพลระหว่างเพื่อนพี่น้องในวงดนตรี ฉลองเนื่องเพราะเย็นวานซ้อมคิวไปได้สวยและกึ่งเคาน์ดาว์น 5 วันอันตราย
ผมกับโจ๊กล้างผัก-ผลไม้ที่อ่างล้างจานนอกบ้าน มองลอดบานเกล็ดเข้าไป คนของผมยืนอยู่หน้าเตากับเจฟฟรี่
เพื่อนผมยาวกำลังตักชิมต้มยำกุ้ง หัวร่อยกนิ้วโป้งชมกันสองคนข้างในครัว
“มึงเคยได้คุยกับแม่ไอ้น้องมั่งมั้ยวะ” ไอ้โจ๊กเปิดปากถาม
“ไมวะ?”
“ยายกูบอก ดูลิงให้ดูที่หาง ดูนางให้ดูที่แม่ ภาษิตไทย...นานาชาติหยั่งมึงเคยสอนแบบโรงเรียนวัดหยั่งกูรึป่าว!?” ไอ้นี่แหย่เรื่องสถาบันไม่เลิก ---ผมขำ
“เคย ...อาทิตย์ก่อนไปเจอหน้าแม่ หอบถุงกับข้าวมาเซ่น จำไม่ได้รึไง?” ผมเลี่ยง ไม่อยากให้โจ๊กรู้
“มึงนี่ ---ช่างเหอะ แต่กูอยากรู้จักแม่ลมว่ะ”
“จะหัดทำกับข้าว ร้อยมาลัย?” ผมแซว เจฟฟรี่เป็นพ่อครัว โจ๊กกินและติ 2 อย่าง สลับหน้าที่กันโคตรๆ
“ห่านดิ แค่อยากรู้ ทำไมมึงอยู่กับคนนี้ได้นาน ไม่มีอาการของขึ้นต่างหาก”
อ้าว---เพราะผมเหรอ
“เพราะ-กู!” ชี้หน้าตัวเองย้ำถาม
“เออ-มึงเปลี่ยนไปมาก รู้ตัวเปล่า"
"ฮึ!" ผมแสร้งสั่นศรีษะ รู้ว่ามันอยากคุย
"สมองไก่ก็งี้ กูสงเคราะห์ให้ก็ได้...แต่ละคนที่มึงคบนะต่อหน้า มึงจะทำทุกอย่างให้เค้าอยู่ใต้อาณัติ ปล่อยหลุดรอดสายตาไม่ได้"
"อ้อ" นี่ผมกำลังฟังอรรถาธิบายนิสัยตัวเองอยู่ ชิมิ!?
"มึงจะอารมณ์ร้าย ขี้หวง จู้จี้ ขี้บ่น แปรปรวนยังกะผู้หญิงวัยทองกำลังจะหมดประจำเดือนครั้งสุดท้าย”
“ซึ้งว่ะ โจ๊ก” พูดซะเห็นภาพ อยากเอาผักยัดปากมอมซะเจรง
“แต่ไม่ใช่กับคนนี้ มึงยอมเค้า ประนีประนอม รู้จักฟัง รู้จักรอ ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้น"
"เหรอวะ!?"
"เอ้อ แม้จะนิสัยเด็กดื้อเอาแต่ใจเหมือนเดิมก็เหอะ แต่ไม่เป็นสัตว์ปีกบ้าอำนาจ-โมโหร้ายเหมือนก่อน ...เป็นง่ะเกรดเอ จิตวิทยาการถ่ายภาพ 555” ตาคมตบท้ายซะ
“ขำตายล่ะ!” หลอกด่ากูเนียนนะมึง
“เอ๊า ภาพหนึ่งภาพแทนถ้อยคำนับพัน ระดับกู ...ถ้อยคำนับล้านว๊อย” เล่นกับหมา หมาเลียปากจริงๆ เพื่อนเจฟฟรี่อยู่กันท่าไหนวะ
ใช่ ผมเป็นยิ่งกว่าผู้คนอย่างที่มันว่า เป็นสุภาพบุรุษ เป็นเหยี่ยวขาวบินสูง ที่องอาจสง่างาม
ไม่มีอารมณ์ร้าย ไม่หึงหวงแบบไร้เหตุผล
มีทุกอย่างที่ผมอยากมี เป็นทุกอย่างที่ผมอยากเป็น
เพียงเพราะ---มีคนนี้อยู่ด้วย
ลมเหนือเป็นลมใต้ปีก ช่วยพยุง ประคับประคองให้เหยี่ยวขาวอย่างผมมีชีวิตชีวา เริงร่าภายใต้ดวงอาทิตย์ที่ยิ่งใหญ่
ในขณะค่ำคืน คนเดียวกันนี้จะกอดปลอบ โอบประคองจิตใจผมให้สงบ ชุ่มเย็น
ลมเหนือทำให้ผมมีความสุขมากกว่าที่คิดฝันไว้มากมายหลายเท่านัก
เนื้อแท้แล้วผมรู้สึกว่าลมเหนือมีเพียงผมคนเดียว...ภายในใจดวงนั้น
ภายนอกดูเก่งกาจ งดงาม กล้าโลดแล่นในทางของตัวเอง
หากแต่ลึกๆ แล้ว ผมคล้ายจะรู้สึก ...เค้าทำทุกอย่างล้วนมาจากอิทธิพลของผม
และเสมือนลมเหนือขาดผมไม่ได้ เค้าต้องหันมาหาผมในตอนท้ายที่สุด...ผมรู้สึกอย่างนั้น
ลมเหนือทำให้ผมแข็งแกร่ง สามารถปกป้องเค้าได้
กล้าที่จะร้องขอ และกล้าที่จะให้...กล้าทำให้ผมเป็นตัวของตัวเอง
.........................
.............................
"กูสังเกตดู ...ลมมันวางตัวดีชิบ ตอนแรกนึกว่าหยิ่ง พอดูๆ ไปมันต๊องเหมือนกันนะ ยิ่งอยู่ใกล้-ยิ่งชอบ-ยิ่งหลงว่ะ"
"ยังไงวะ?" ผมถาม พยายามตั้งใจล้างแอปเปิ้ลสุดๆ
"ก็อย่างกูกับสองตี๋นั่น มันสนิทจริง ให้แตะเนื้อต้องตัวได้แต่มันไม่เคยล้ำเส้นเลยนะ ขนาดหมวยมันยังมีหือกะกูบ้างแต่ลมมันไม่มีเลย"
"เหรอ?"
"กับเจฟฟรี่ด้วยแล้ว บอกไม่ถูก กูไม่หวงมันกับเจฟฟรี่เลย ...ไม่รู้ดิ"
ไม่รู้โจ๊กจะรู้เรื่องที่ผมทราบเรื่องมันกับเจฟฟรี่แล้ว แต่ท่าทางตอนนี้ ผมบอกได้เลยว่า เจฟฟรี่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ
"หึหึ" ผมขำนิดๆ
"มึงสังเกตุดูนะ ถ้ามันสองคนอยู่ด้วยกัน ไอ้หมาเพื่อนมึงแค่คุยยิ้มๆ เฉยๆ นั่นกะลังพูดเรื่องดนตรี เรื่องหนัง ฮ็อบบี้ทั่วไปอยู่"
"มึงรู้!?"
"ไหงดิ ถ้าเพื่อนมึงหัวเราะเสียงดัง ตบเข่าฉาด ออกท่าออกทางสนุกจนล้น นั่นคุยเรื่องหมา"
"ห๊ะ หมา!?"
"เอ้อ นั่นแหละ หมาจริงๆ นินทาหมาตัวเอง รึเจอหมาที่ไหนก็เอามาเล่าให้กันฟังแล้วก็หัวเราะกันเอง ตลกมั้ยล่ะ" เพื่อนเตี้ยร่าเริง
"555"
จริงครับ นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถผม ถ้าเส้นทางประจำจะจำได้ สายนี้ ผ่านบ้านนี้หลังนี้ต้องเจอไอ้ร็อตไวท์เลอร์ที่หยอกกับมินิเจอร์พิชเชอร์ตัวจ้อย หมาใหญ่นอนให้หมาเล็กเหยียบย่ำเล่น เหมือนเด็กโข่งหมดท่าสภาพจอมโหด ถัดอีกหลังเจอหลังอานสีกลีบบัว ชอบเอาหัวลอดซี่ลูกกรงออกมาทักทายชาวบ้าน
เลี้ยวตรงนั้นจะเจอบัซเซสฮาวน์ดหูห้อยระพื้น ทำหน้าง่วง นัยน์ตาโหลเบื่อโลกนอนเอาคางเกยกระจก
เด็กหัวเราะคิก อมยิ้มขำจนผมถาม เดี๋ยวนี้กลายเป็นผมมองหาจุดมาร์คตามเส้นทางพวกนี้เอง
"กับไอ้กาย ฟ้า ไอ้ทักษ์ด้วย สนิทแต่มีระยะห่าง กูโคตรชอบเลย" เพื่อนเตี้ยเปลี่ยนเป้าหมาย
"ไมวะ?"
"กูเคยถามมัน แก๊งค์เราสนิทกับมันที่สุด ทำไมกับไอ้กายถึงเฉยๆ มันบอกว่าไงรู้มั้ย?"
"ว่า?" กับมิสเตอร์ไนซ์กาย ผมพยายามสงบปากปิดเงียบ
"มันบอก...ผมคุยกับเก็ทแล้ว ถ้าพี่กายอยากรู้ก็พี่เค้าถามเก็ทเอง ผมสนิทกับน้องชายไม่ใช่พี่ชาย แล้วพี่ไม่เห็นสายตาพี่เมี่ยงคำเหรอ โหย...ดูคนออกปิ๊ดเดียว เจ๋งเป้ง!" โจ๊กเสียงสดใส ชื่นชมน้องคนเก่งของตัวเอง
ใช่...กับกายถึงจะเป็นพี่ชายเก็ท แต่คนของผมจะสุภาพและไม่คุยเล่นสนุกด้วยเท่าไร
แม้มีกระดาษปริ้นท์ชื่อและรูปถ่ายรุ่นพี่-เพื่อน อาจารย์ในคณะแปะติดผนังห้อง โหลดใส่ไอพอดด้วย จำคนแม่นจริงทักคนเรียกชื่อ-นามสกุลถูกแต่ไม่เคยเข้าหาใครก่อน เรื่องยอมให้คนอื่นเข้าใกล้...ลมเหนือยิ่งยากกว่า
มีรุ่นน้อง-รุ่นพี่ หญิงชายหลายคนมาติดพัน ยื่นของขวัญ ขนมดอกไม้ให้ สื่อความนัยว่าชื่นชอบขอเป็นแฟนคลับโต้งๆ หรืออาจขอเลื่อนขั้นต้องการเป็นคนพิเศษ ผมเห็นกับตา-ยั๊วะจัด ทว่าคนของผมไม่รับแถมตอกกลับโป้ง ‘ให้ทำไม คิดอะไรกับผม?’
'ถ้าคิดอย่างเพื่อนหรือพี่น้อง ผมยินดีรับ แต่เป็นอื่นจากนี้ผมให้ไม่ได้ ผมมีคนสำคัญของผม ...ขอโทษนะครับ'
โจ๊กยังเคยเจอ 'ชะนีมาหาไอ้น้องถึงห้องชมรมกู ยื่นขนม-ดอกไม้ให้ มันทำไงรู้มั้ย ---ดูท่าๆ นิ้วโป้งสองมือเกี่ยวหูกระเป๋าเกง แล้วบอกอย่างยะเยือก ...ขอโทษครับ ผมไม่ต้องการ ...เหวย กูแทบกรี๊ดแต๋วแตก' เพื่อนตาคมร่ายยาว สาธิตท่าทางให้ดูมาดเข้ม
ไม่เฉพาะแค่นั้นตอนรับโทรศัพท์แปลกๆ แม้กระทั่งไอ้กายโทรมาหาตอนกลางคืนช่วงเปิดเทอมแรกสุด
'ขอโทษ ผมซ้อมเปียโนอยู่ เวลาสำคัญของผม มีธุระให้ข้อความหรือฝากเสียงไว้ก็ได้ แต่ถ้าไม่มีอะไรกรุณาอย่าโทรมาเวลานี้อีกนะครับ'
สุดกู่จริงจัง เก็ทกับบีเล่าให้ฟังตอนแรกผมไม่เชื่อ ดันเจอกับตัวแบบนี้ ผมตัวเบาลอยละล่องด้วยความสุข
ผมเหนือทำให้ผมเชื่อใจ ไม่เคยต้องระแวง
กลายเป็นผมซะอีกที่ต้องระวังหลังให้เค้า กันท่าไม่ให้คนอื่นมองคนของผมไม่ดี ตอนมีเมล์มาโพสต์ในเว็บบล็อค ก็ผมกับเจฟฟรี่นี่ล่ะที่เป็นองครักษ์พิทักษ์เฝ้าสกรีน ช่วยตอบคำถามกึ่งกันท่าไว้
ลมเหนือมีแฟนคลับกลุ่มใหญ่แต่ทุกคนคล้ายพร้อมใจไม่เข้าใกล้ แอบกรี๊ด แอบเชียร์อยู่ห่างๆ
เคยถามตัวเองทำไมต้องระวังหลังเป็นวอท์ชด๊อก หมาเฝ้าบ้านให้คนนี้ขนาดนี้
ตอนนั้นหาคำตอบไม่ได้-ขี้เกียจด้วยเลยปลอยผ่านเลย ทั้งนี้ก็เพราะประโยคนี้จากปากของลมเหนือ...
'ทำไมผมต้องไปสนิท ต้องไปรู้จักกับคนอื่น ในเมื่อคนสำคัญของผมอยู่นี่ พี่เหยี่ยวสำคัญกับผมที่สุด ไม่มีใครอื่น'
...แล้วก็กอดผม
...จูบผม
...ร่วมรักกับผม
เราอยู่ด้วยกันทุกวัน ทุกค่ำคืน...ผมจะไม่รู้จักคนของผมเชียวหรือ
นี่ยังไม่รวมเรื่องฮาๆ ความคิดเด็กไม่ประสาของเค้าอีก ถ้าคุณรู้ที่ลมเหนือไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เพราะถ้าถูกจีบแล้วต้องไปนอนด้วยกัน 'ลมกลัวจะหลับก่อน' รึเรื่องระวังไม่ให้คนอื่นจับเนื้อตัวเพราะจักกะเดี๋ยมนึกว่ามีตัวบุ้งมาไต่แล้วคุณจะหนาว
เก็ทเคยบอก มันทำท่าเก่งเป็นคุณชายเลิศเลอเพอร์เฟ็ค แต่จริง ๆ มันเอ๋อ ติ๊งต๊องแล้วก็ไม่รู้ประสา ตามใครเค้าไม่ทันหรอก พี่เหยี่ยวห้ามปล่อยมันเด็ดขาดเลยนะ...ท่าจะจริง
555 แค่คิดเรื่องลับๆ ระหว่างเราพวกนี้ผมหายเบื่ออักโข
............
"ตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่ปวดหัวดี มีแต่เรื่องให้ฮาตลอด...กูชอบ" โจ๊กสรุป เรียกผมจากภวังค์
แต่ถ้ากูเป็นเจฟฟรี่ กูคงแย่ว่ะโจ๊ก...ผมคิดในใจ
เจฟฟรี่บ่นกับผมตลอด คนของมันสนิทสนมกับคนอื่นไปทั่ว
'จะมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศไปไหน!?'
'กูอยากจับขังไว้ในกรง ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน'
ผมหัวเราะก๊าก ใจเย็นระดับภูเขาน้ำแข็งเรียกปู่เดือดได้ขนาดนี้ โจ๊กธรรมดาซะเมื่อไหร่ล่ะ
...................................
........................................
อาหารเสร็จ ลมเหนือกับเจฟฟรี่ช่วยกันทำต้มยำกุ้ง ผัดไทยกุ้งสดกับไข่เจียวไว้รอท่า เจฟฟรี่สั่งอาหารอีสานจากร้านเจ้าประจำมาเพียบ ...บรรดาคนในวงทะยอยกันมาพอดี
วันนี้ไม่นัดซ้อมจริงจัง เป็นการมาสังสรรคุยเล่นก่อนต้องเหนื่อยจริงร่วมกันมากกว่า
ผมมองดูผู้คนรายรอบ ทักษ์นั่งติดกับฟ้า พี่ตั้มเครื่องเป่า ปี 4 มีน้องศรีอ้วนกับน้องหมวยเพ็ญร้องคอรัสปี 2 จากศิลปศาสตร์ภาคดนตรีคสาสสิค
ฝั่งดนตรีสากล...จั๊มพ์ปี 3 เด็กศิลป์ภาคดนตรีสากล-มือเบสมากับน้องหนุงหนิงที่เป็นลีดมหาลัย-แฟนเด็กที่เลี้ยงต้อยมาตั้งแต่ ม.ต้น
(หนุงหนิงคนนี้เป็นสาววายตัวยง ตอนผมอยู่ปี 1 ตามกรี๊ด ตามสัมภาษณ์ผมช่วงควงเด็กชายจนไม่ได้ย่างกรายเข้าสนามบาสอยู่พักนึง ที่ผ่านมาไม่รู้ลมเหนือไปพูดคุยอะไรด้วย เงียบสงบปากไม่ยุ่มย่ามจริงแต่ตามเป็นองครักษ์พิทักษ์เธอ ส่งคลิป-ส่งข่าว-ส่งรูปเด็กตัวขาวให้ผู้ปกครองอย่างผมประจำ)
ซีปี 2 นิเทศ-เพอร์คัสชั่น ต้าปี 3 ปีเดียวกันจากถาปัด-มือคีย์บอร์ด สองคนนี้มือแต่งเพลงเร็วกับเพลงช้า สวามิภักดิ์ ซื่อสัตย์เจฟฟรี่ขนาด มีน้องฝ้ายกับไอ้แว่นเสี่ยวเอ้อ ปี 2 ลูกสมุนผู้ภัคดีแห่งชมรมภาพถ่าย (สะเออมาเพราะกรี๊ดลมเหนือ) และเมฆา มือขวาของโจ๊กห้อยท้าย
กายไม่ได้มาเพราะตอนเช้าเข้าดูความเรียบร้อยที่มหาลัยแล้วตอนบ่ายนี้ถูกที่บ้านใช้เอาของไปให้ญาติที่นครนายกโน่น เอาเก็ทกับบีไปด้วย สองตี๋หมวยโอดครวญแต่ขัดแม่ไม่ได้ โทรคุยกับโจ๊กโดนพี่ตากล้องหัวเราะเยาะ สั่งซื้อของฝากเพียบ ซวยไป!!!
บรรยากาศสนุกเป็นกันเอง เฮฮาเสียงหัวเราะตลอด มีเพียงผมกับคนของผมที่ยิ้มแย้ม ไม่พูดคุยอะไรมากมาย
ทว่า...มือข้างที่ไม่ถนัดของเราสอดประสานกันใต้โต๊ะ เกาะกุมไม่ปล่อย ....มือซ้ายของผมและมือขวาของลมเหนือ
เราสบตา ยิ้มให้กันบางเบา
มีเพียงเราสองคน...เท่านั้น
***********************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2941770 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก