หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[indy❣zaka]

จะหวานไปไหนคะ
อิฉันจะเป็นเบาหวานตายแล้วค่าาาาา

[som]

พี่เหยี่ยว เก็บลมใส่ถุงแล้วเอาใว่กล่องเอาใว้ที่บ้านเลยครับ  จะได้ไม่ต้องจดชื่อใครลงในบัญชีดำอีก  ถ้าไม่อย่างนั้น
จดอีกซักสมุด 100 เล่มก็คงไม่พอ  เพราะลมน่ารัก

[dragonnine]

มาทำให้อิจฉา อีกแล้วอ่ะ

[majam]

ขอบคุณครับ
 

[ao16]

ตกลงในบัญชีดำเนี่ยมีมาเพิ่มเรื่อยๆใช่ป่ะ กว่าจะเรียนจบเต็มเล่มพอดีเนอะ อย่างว่าก็น้องน่ารักซะขนาดนั้น 

[yeyong]

น้องลมเป็นเด็กมีเสน่ห์ อยู่ที่ไหนใครๆก็รัก
พี่เหยี่ยวเลยมีลิสต์บัญชีดำยาวเป็นหางว่าว

[omuya]

ฮา ฮา ฮา น่ารักได้อีกกก นะเนี้ย ^^

 

[litlittledragon]

ดูท่าฟ้าจะโดนเหยี่ยมหมายหัว ขึ้นบัญชีดำ ประเภทเดียวกับกิ๊กลมแน่เลย

[LoveAholic]

    แอร๊ยยย    โลกส่วนตัวมาอีกแว้วววว
แต่แหม   คุณพี่เหยี่ยวคะ เพลา ๆ บ้างเหอะ
ไอ้เรื่องหวงน้องเนี่ย  คดีเก่ายังไม่ได้ชำระเลยนะ

[sam3sam]

สงสัยรายชื่อในบัญชีดำของเหยี่ยวขาวคงมีเป็นร้อย

[lomekung]

 

[puppyluv]

              ยาวไปหน่อย พรุ่งนี้ไปเลือกตั้ง ถ้ากลับมาถึงก่อน 4 ทุ่ม คงได้อัพดึกแน่ จะได้ไม่ต้องรอเช้าสายบ่ายเย็น
มีสิทธิ์ก็ออกไปใช้สิทธิ์ เลือกตั้งมีไม่บ่อยครั้งนัก...อรุณสวัสดิ์^^
***************************************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน115 ฝนตกรถติด
------------------------------

yeaw’s

                 สามทุ่มนิดๆ ออกมาแค่ครู่เดียวเจอฝนตกรถติด บรรยากาศน่าเป็นใจ เสียแต่ตุ๊กตาหน้ารถเงียบเกิน มาคุตั้งแต่เดินออกจากร้านแล้ว

"อร่อยมั้ย เป็นไงมั้ง"
"......" เงียบแฮะ
"วันหลังเราพาเจฟฟรี่กับพวกเก็ทมาทานมั่งนะ"
"......." ยังเงียบอีก ไม่ใช่ล่ะ

"เป็นไรไปครับ" หันหน้าถามจริงจัง อ่อนโยน
“พี่เหยี่ยวไม่บอกลมเรื่องนาฬิกา” เสียงตึงๆ ไม่ยอมมองหน้า
“นาฬิกา...ข้อมือ?” ผมย้ำ นึกว่าเรื่องอะไร
“ใช่ครับ ราคามันแพงกว่าเฟืองหลังกิ๊กลมอีก” ชูข้อมือขวาจะถอด ผมรีบคว้ากุมไว้
“ไม่ให้ถอดหรอก ไหนบอกชอบไง พี่หาตั้งนาน” กว่าจะเจอดีไซน์นี้ รู้เลยคนนี้ต้องชอบแน่ ก็จริงดังคาดใส่บ่อยจนผมปลื้ม

                  ไม่ค่อยชอบใส่เท่าไหร่หรอก เพราะพอผมเลคเชอร์ให้ฟัง รุ่นนี้ประวัติมีมางี้ ราคาประมาณนี้ เค้าฮิตเล่นกัน เป็นบอยทอยส์ริช เด็กจะหน้านิ่ว ถอนหายใจเฮือกงุบงิบว่าแพงมั่ง กลัวเป็นรอยหรือกลัวหายมั่ง หากยอมปล่อยให้ผมสวมกับข้อมือให้โดยดี
                 โน่นตอนเย็นถึงอมยิ้มกริ่มมาบอก เพื่อนทัก คนอื่นทัก บอกเบอร์ติดต่อพี่เหยี่ยวกับยื่นนามบัตรของร้านให้แล้ว

                 ชอบที่สุด ใบหน้าเด็กมีความสุขเก็บงำมาเผยความลับกับผมเพียงคนเดียว
นาฬิกาแพงแค่ไหน สำคัญหายากแค่ไหนก็ไม่เท่ารอยยิ้ม แววตาตื่นเต้นของเค้าเลย...จะรู้มั้ย-เด็กโง่

“ต่อไปลมไม่กล้าใช้แล้ว” เด็กหน้านิ่ว คิ้วยังยุ่ง
“น่านะ ราคาไม่สำคัญ พี่เห็นแว่บแรกคิดถึงลมเลย นะครับ ใช้นะ” รีบอ้อน จูบหลังมือใกล้ตัวเรือน
“มันแพง ถ้าลมทำพังรึทำหายล่ะ”
“ก็มีเรือนใหม่ให้”

                    จะยากอะไร ร้านนาฬิกาชั้น 1 ด้านหน้านั่นร้านผม ธุระดูแลร้านใช้คนของพ่อ
ไม่รวมสาขาใหม่ 3-4 สาขาในห้างดัง นั่นชื่อพ่อเต็มๆ แต่ผมฟันราคาค่าเอเจนย์นำเข้า สบายแฮ
                    ผมชอบตอนเราเดินเคียงข้างกัน ถ้าอยู่ข้างนอกผมมักจะแกล้งเดินทางขวามือของเด็ก นาฬิกาที่ข้อมือซ้ายของผมมักจะเฉี่ยวเฉียดนาฬิกาที่ข้อมือขวาของเค้าเสมอ วิธีแก้น่ะเหรอ อุอุ กำรวบข้อมือทั้งคนทั้งของไว้ซิครับ ริมฝีปากสวยก็ไม่กล้าต่อว่าผมด้วย โชคสองชั้น
                   เพราะ...'เดี๋ยวนาฬิกาเราชนกัน เป็นรอยแย่' 555 แค่นี้มีเหรอเด็กจะหือ ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมให้ผมจูงเดินด้วยกันต้อยๆ---เรี่ยมซะไม่มี
 
                  สนธิสัญญาว่าด้วยเรื่อง ห้ามทำรุ่มร่ามในสถานที่ข้างนอก โดยเฉพาะในมหาลัย
สยบเหยี่ยวขาวลื่นปลาไหลมิได้หรอก ...เด็กน้อยเอ๊ย^^

“แต่ลมว่า...” ยังงอแง
“นะครับ ฟ้าอุตส่าห์อยากได้ จะได้เป็นคู่สายรหัสกัน”
“พี่ฟ้าก็...” เริ่มยอม ผมจับไต๋ออกหรอก
"ฟ้าจะได้ดีใจนะ สายรหัสมีกันแค่ 2 คนเอง"
"อืม" เด็กกูยอมชัดล่ะ ใครว่าลมเหนือยาก ไม่มี๊ ไม่มีกับเหยี่ยว

“ให้ค่าจ้างนายแบบ อยากได้ไร-บอก” ผมหรี่ตาท้าเด็ก
"ได้เหรอ!?" เด็กตาตื่น-เอาล่ะซิปากตรู
"อือ หึ๊" เอาวะ
“ลมอยากเล่นโยคะแบบฟลู คอร์ส ปีนึงได้มั้ย?” ทีนี้ล่ะใสแจ๋ว
“โยคะอะไร ตอนไหน๊!?” เล่นกูแล้วไง
“ลูกศิษย์แม่พี่ฟ้าที่ไปเปิดสอน ฟิตเนสชั้น 3 ไง” แม่ฟ้าใสสอนครูโยคะ

“จะเล่นตอนไหนได้?” ผมท้วง ข้างนอกฝนแค่ปรอยๆ แต่ผมชักร้อน-ในใจ
“เล่นตอนเช้า พี่เหยี่ยวยังไม่ตื่น นะครับ”
“การ์ตูนช่อง 9 กับช่อง 7 ล่ะ โคนันกับมิกกี้ หมีพูห์ด้วย” ยกมาอ้าง

                    คนนี้ต้องดูทุกเช้าเสาร์อาทิตย์กับละครซิทคอมตอนเย็น ที่ดูทุกวันแทบขาดไม่ได้คือ ข่าวพระราชสำนัก ดูรายการทั่วไปน้อยมาก จะมีก็รายการเพลงบ้าง นอกจากนั้นคือดูหนังแผ่นกับผมแล้วก็ซีดีคอนเสิร์ตเท่านั้นเอง

“ไม่เป็นไร ตอนนี้เค้าเปลี่ยนเอาเรื่องอื่นมาฉายยังไม่ใช่โคนัน”
“กัมดั้มกับดราก้อนบอลอีกล่ะ” ผมไม่ยอมแพ้ ยกอีกช่องมาขยาย
“พี่เหยี่ยวมีกันดั้มทุกชุด-ทุกภาค ลมดูหมดแล้ว ดราก้อนบอลเก็ทก็เอามาให้เป็นแผง ดูจบแล้วไม่ต้องรอทีวีหรอก”

                     ชอบอ่านหนังสือครับ ว่างไม่ได้ กันดั้มของผมอ่านพรุนซะยิ่งกว่าผม ฟาดฟัน Gundam battle ซีออนกับสหพันธ์ประจำ
                    กลายเป็นว่า ผมสวมบทแม่ทัพใหญ่แห่งโคโลนี่สเปซเต็มตัว ส่วนเด็กนิวไทป์เข้าข้างฝ่ายสหพันธ์ ผมต่อโมเดลหรือมีหนังสือ Gunpla มาใหม่ เด็กน้อยจะคอยเวียนมาถามเรื่อย
'ตัวนี้ออกยัง', 'ต่อให้ดูหน่อย' ไม่ยอมต่อโมเดลเอง ยุแค่ไหนก็ส่ายหัวดิก
บอก 'พี่ต่อเนี๊ยบกว่า' พออ้อน ช่วยพี่หน่อย เค้ากลับบอก 'ตอนต่อชิ้นโมเดล นิ้วมือพี่เหยี่ยวสวยดี ดูเพลินออก-ลมชอบ'
                     อูยยยย >///< กูอยากเล่นกันดั้มให้เค้าดูทั้งวันทั้งคืนเล๊ยพ่อ!!!

                     ส่วนการ์ตูนทั้งหลายแหล่เก็ทกับโจ๊ก ลามถึงพวกไอ้เก้ สุพจน์ เอเจเวียนมาให้อ่าน เอามาทีเป็นลัง เรียกว่ายกเค้าหมดบ้าน
                     มาถึงจะกองเป็นตั้งๆ นั่งอ่านนอนอ่านเงียบ ไม่หือไม่อือ กวนแค่ไหนเฉยสนิท ---ทนไม่ไหว ต้องเอาโมเดลกันดั้มไปต่อใกล้ๆ ถึงจะกระดึ๊บๆ เป็นชิดิโจได๊-หนอนชาเขียว เอาหมอนมาพิงตัวผมหนุนนอน..อ่านต่อ

                      ช่วงเวลาที่ผมชอบ ...เราต่างเงียบ ต่างมีเรื่องที่โปรดปรานทว่าอยู่ด้วยกัน ภายในใจสงบ มีสมาธินิ่งอย่างเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก

“ก็พี่เหยี่ยวบอกให้ลมออกกำลังกายไง” เด็กอ้างที่เคยบอก มัวแต่เล่นกับกิ๊กลม ไม่ยอมเข้าฟิตเนสกับผมให้เป็นเรื่องเป็นราว
“จะพาเข้าฟิตเนส ว่ายน้ำกับพี่ไง” ผมย้อน
“ม่ายอ่ะ ลมไม่ชอบมีเหงื่อแบบแรงๆ ว่ายน้ำไม่เป็นด้วย” เฮ้อ---เอากะเค้าซิ ผมจะจัดการยังไงดี

                       ใครว่าลมเหนือเชื่อง ม่ายมี๊ ม่ายช่าย เหยี่ยวขาวขอเถียงหัวชนฝา
จับไม่เคยได้ ไล่ก็ไล่ลม คว้าอากาศชัดๆ

 “เราเคยเล่นโยคะเหรอ?”
“เคยครับ ตอนแม่พาไปนั่งวิปัสสนา เค้ามีสอนเช้ากับเย็น ลมชอบที่สุดไปทุกปี"
"อ้อ"
"เอ...พาแม่ไปสมัครที่ห้างด้วยดีกว่า แต่แม่ชอบลีลาศมากกว่านะ” เจื้อยแจ้วกับตัวเอง โครงการขยายไปถึงคนที่บ้านซะงั้น
“วันนี้เค้าปิดแล้ว” ถอนใจ เห็นรอยยิ้มแค่นั้นก็ยอมแล้วครับ
“พรุ่งนี้ลมไปสมัครแต่เช้าเอง ส่วนแม่ถ้าเอาด้วย ลมใช้บัตรเครดิตนะครับ” สั่งการเสร็จสรรพ ผมจะเหลือเร๊อะ
“เรานี่น๊า...” ได้แต่จับมือสวยเขย่าเล่น

                         ยิ้มตาปิดเป็นแพ ยื่นหน้ามาหอมต้นคอผม สูดจมูกดมฟุดฟิดไปมา โดนยิงอีกดอกตอกตะปูจมดิน
“ไม่มีกลิ่นที่ลมชอบอ่ะ“
“อะไร?” ผมยิ้มกว้าง ยกไหล่หนีบแมวขโมยให้เกยนานๆ รู้แล้วว่าจะมาไม้ไหน
“กลิ่นเหงื่อนิดๆ เหมือนตอนที่พี่เหยี่ยวเล่นกีฬาเสร็จใหม่ๆ ---ลมชอบ”

                         รู้ดี เจื้อยแจ้วให้ได้ยินบ่อยเวลาผมงอแงเอาแต่ใจกึ่งขี้เกียจ ชัดว่าหลอกล่อเห็นกันป็นเด็กเล็ก หากผมกลับรอฟังและตกหลุมทุกครั้ง

                         หน้าแดง แกล้งซุนจมูกไล่หาเหมือนหมาน้อยใคร่รู้ แสนซน ดันตัวผมติดเบาะรถ
"ต้องมีกลิ่นน้ำด้วยนะ คลอรีนนิดๆ สดชื่นออก" เหวย กูโดนโลมาภาคบังคับลงว่ายน้ำแน่นอน
“555” ผมหัวเราะก้องยอมศิโรราบ เห็นภาพรำไรว่าตัวเองต้องตื่นไปฟิตกับคนนี้แน่

                          ฉลาดพูดชะมัด ยิงกระสุนนัดเดียวได้นกเป็นพวง...โดยเฉพาะนกที่ชื่อ เหยี่ยวขาว หึหึ
..............
.......................
                          เงียบไปซักพัก รถเคลื่อนแค่ 4-5 เมตร ผมถามเรื่องคาใจ
“ลมครับ...ถ้าเพื่อนสนิทเราแอบคิดไม่ซื่อ จะแทงข้างหลังเรา ลมคิดว่าไง”
"แทงข้างหลังเหรอ?"
"อือ..." ผมพยักหน้า วางท่าไม่สนใจ

“อืม ก็ต้องดูว่าเค้าตั้งใจ มีเหตุผลรึเปล่าหรือเพราะเค้านิสัยไม่ดีเอง แบบนั้นแล้วค่อยตัดสินกันตามเนื้อผ้า ลมคิดว่างั้นนะ”
“อือ หึ๊” ผมพยักหน้า สายตายังเรื่อยเปื่อยมองถนน
“ว่าแต่...พี่เหยี่ยวถามทำไมครับ?”
“ถามดูเล่นๆ เผื่อว่าเก็ทชอบคนๆ เดียวกับลม จะเป็นยังไง”

                   ลองแถเป็นคนใกล้ตัวของคนนี้บ้าง
“เก็ทเหรอ---พี่เหยี่ยวอาจไม่รู้รสชาดการไม่มีเพื่อนสนิทให้คุยด้วย ว่ามันเปล่าเปลี่ยว อ้างว้างแค่ไหน ลมซึ้งตั้งแต่เด็กแล้ว”
“ตั้งแต่เด็ก?” ผมทวนคำ
“ครับ ลมเปลี่ยนโรงเรียนเป็นว่าเล่น อนุบาลโรงเรียนนึง ย้ายข้ามเมืองเข้าประถม ปอ.1 เชียงใหม่ ปอ.2 ย้ายเข้ากรุงเทพที่ปวดท้องต้องเข้าโรงบาลน่ะ"
"อ่า-ฮะ" ผมจำได้

"ปอ. 3 ไปภูเก็ต 4 โคราช  5-6 จบเชียงใหม่อีกรอบแต่ไม่ใช่โรงเรียนเดิม"
"แทบทุกปอ. เลยเหรอ" พ่อแม่ทำด้วยอะไร หิ้วลูกน้อยกระเตงร่อน
"นั่นประถมแค่ มีมัธยมด้วย ขึ้นมอ.1 มาเข้าที่กรุงเทพ เปลี่ยนโรงเรียนตอนมอ.2 อีก"
"อืม" ม.1 ที่นานาชาติโรงเรียนเดียวกับผมนั่นเอง
"ลม...ไม่มีเพื่อนเลย โดนแกล้งตลอด พอจะสนิทกับใครก็ต้องย้ายตามที่บ้าน เลยตัดปัญหาไม่เอาดีกว่า ไม่อยากเสียใจ” เล่ายาว คงฝังใจ

                    ผมพอเข้าใจ ชั้นประถมผมย้าย 2 โรงเรียน เพื่อนที่สนิทหมดไม่มีเหลือเพราะย้ายข้ามประเทศ มารู้จักสนิทจริงจังกับแก๊งค์เจฟฟรี่ตอนมัธยมที่ไทย กรุงเทพย่านชานเมืองนี่เอง

“ลมเคยโดนแกล้งด้วยเหรอ?”
“ครับ พวกเด็กผู้ชายด้วยกันนี่แหล่ะ หาว่าตุ๊ดมั่ง ผู้หญิงรึเปล่า เอากระโปรงมาใส่ซะ อะไรทำนองนั้น”
“แล้วทำไง?” ชักสนใจจริงจัง
“ตอนแรกก็เฉยก่อน หนักเข้าบอกครูกับบอกพ่อแม่ แต่ไม่ได้เล่านะว่าเค้าทำไร แค่ถามถ้าเพื่อนแกล้ง ผมทำให้เค้ารู้ได้มั้ยว่าผมไม่ชอบนะ ครูกับพ่อพยักหน้า เท่านั้นแหละ มีอีกครั้งลมต่อย-ผลั๊วะเลย”

“เราตัวเล็กๆ อย่างงี้เนี่ยนะ!?” ผมคิดภาพ บอบบางเหมือนเด็กผู้หญิง ใบหน้าสวยหวานคงน่ารักจัด กำหมัดซัดเด็กผู้ชายท่าทางหัวโจก
“ใช่-ก็ไม่หยุดซะที พอๆ กับพวกเด็กผู้หญิงที่รุมกรี๊ด รุมอิจฉาที่เรียนเก่ง ได้รำได้ถือพานไหว้ครูงี้"
"เด็กผู้หญิงด้วยเหรอ?"
"ครับ ลมต้องแกล้งทำคะแนนไม่ให้โดดเกิน แกล้งปวดท้องจะได้ไม่ครูเลือกไปแสดง ทำนองนั้น"
"เด็กผู้หญิงก็ด้วย..." ผมละเมอ
"ลมไม่กล้าสนิทกับใครเลย รู้แค่ชื่อตลอด”
“อื้ม---” เอาการเหมือนกันแฮะ

“พอรู้จักกับเก็ท ลมต้องดูถึง 2 ปี ขึ้นมอ.4 เก็ทไม่ย้ายโรงเรียนแน่ถึงกล้าเล่าเรื่องที่บ้าน เรื่องส่วนตัวให้ฟัง” ฝังใจใช้ได้
"......" ผมพยักหน้า เจอมาหนักกว่าผมอีก
“กว่าจะรู้ใจ ผ่านอะไรกันมาตั้งมาก ขนาดจักรยาน ลมกับเก็ทยังชอบคันเดียวกันออกบ่อย ถ้าจะชอบคนๆ เดียวกันคงไม่แปลก"
"ครับ" เห็นด้วย ผมกับเพื่อนโดยเฉพาะเจฟฟรี่ก็ใช่ว่าจะไม่เคย

"ถ้าลมรู้ แรกๆ คงแย่ แต่วันต่อ ๆ ไป ลมเชื่อว่า ตัวเองจะให้อภัยเก็ทได้”
“ห๊ะ-ให้อภัยได้เหรอ?” มัวแต่ฟังเพลิน หักมุมซะผมอึ้ง
“ครับ มิตรภาพสำคัญ แม้จะแตกคอแต่เพื่อนต้องเชื่อใจกัน ให้อภัยกันได้ แม้จะไม่สนิทกันเหมือนเก่าก็เถอะ รึพี่เหยี่ยวคิดว่าไงครับ” ย้อนถามผม
“ก็...คงงั้น” ผมหมดคำพูด ผ่อนคลายลง คล้ายจะได้คำตอบกลายๆ
 
                  บางทีแค่ปล่อยวางจิตใจ ไม่ใช้อารมณ์ตัดสิน เรื่องหนักมันก็อาจไม่หนักอย่างที่กริ่งเกรง

“แล้วถ้า...ถ้าคนนั้นเค้าเลือกเก็ทล่ะ ลมไม่เสียใจแย่” ลองยกตัวอย่างต่อ
“แรกๆ ลมคงต้องเสียใจแน่ แต่ถ้าเค้าเลือกเก็ท ลมคิดว่า จะต้องรับได้ไม่วันใดก็วันนึง -ลมยอมครับ”
“หึ...ยอมเป็นผู้เสียสละซะเอง” ผมแสยะยิ้ม ขมขื่นขึ้นมาในลำคอเฉยๆ
“ก็ความรู้สึกของคนเรามันห้ามกันไม่ได้นี่ครับ ยังไงซะเราก็เป็นบุคคลที่สาม เป็นคนอื่นของพวกเค้าสองคนอยู่ดี”
“.....” ผมเหม่ออีกรอบ

                    อตีตที่ผมไม่อยากจำ เรื่องเพื่อนแทงข้างหลัง ผมกลับฉุดรั้งเด็กคนนั้นให้อยู่ข้างกาย
กลับกลายส่งผลร้ายยิ่งกว่าตัดใจบอกเลิกในขณะแรกรู้เรื่อง
ยิ่งยื้อก็ยิ่งเจ็บ บทเรียนเมื่อเริ่มริรักในวัยรุ่นครุกรุ่น ตามย้ำมาตอกหน้าผาก

“แต่...ก่อนที่เค้าจะเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่ลม ลมจะทำทุกอย่างให้เค้าไม่ลืมลมจนชั่วชีวิต” ผมหูผึ่ง หันมามองคนพูดประโยคนี้เต็มตา
“ไม่-ลืม!?”
“ไม่ว่าเค้าจะอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร ทำอะไร เค้าจะต้องคิดถึงลมทุกครั้งที่นึกได้” หรี่ตาลง ขนตาปิดเป็นแพ ผมหนาววูบ---เหี้ยมได้ใจจริงๆ

                 นึกวูบ...บางที คล้ายลมเหนือเสมือนล่วงรู้ความว้าวุ่นภายในใจผม
บางที เค้าช่างคล้ายตัวผมเสียนี่กระไร
บางที คล้ายรู้จักผมมากกว่าตัวผมเองซะอีก
และหากไว้วางใจในตัวเค้า ผมอาจได้คำตอบที่ชัดเจนยิ่งขึ้น

                 อัดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด   
“ถ้า...” แล้วกลั้นหายใจ
“ครับ?” นัยน์ตาสวยสบตาผม
“สมมุติว่า...เจฟฟรี่หรือกายมาชอบลม---?” ได้แค่นั้น มันตื้อหมด

                  เอี้ยวตัวมาหา ท้าวแขนกับเบาะรองศรีษะคนขับ ปลายนิ้วสัมผัสผิวลำคอด้านข้างของผมแผ่วเบา
 สบตาชิดใกล้ ใบหน้าเราห่างกันแค่คืบ ...เอ่ยประโยคที่ทำให้โลกทั้งใบหยุดหมุน

“พี่เหยี่ยวครับ...ตอนนี้ เวลานี้ ลมอยู่กับคนที่ชื่อเหยี่ยว-เหยี่ยวขาว อาทิตย์ชิงดวง ไม่มีชื่ออื่น”

                   ค่อยโน้มมาหา มอบจุมพิตประทับตรานิ่มนวล ไม่ได้ล้วงลิ้นลึกแค่แตะปลายชุ่มชื้นไล้ริมฝีปากด้านใน
สัมผัสไรฟันช้าๆ ก่อนเม้มริมฝีปากล่างเนิ่นนาน---

                   ผละออกไปนั่งมองวิวข้างทางนิ่ง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ...ผมไม่ได้มองตาม ยังค้างอยู่ท่าเดิม
ทิ้งสัมผัสชื้นเล็กน้อยที่ปากเตือนย้ำว่า เค้าอยู่ที่นี่จริง มิใช่ความฝัน
                   จังหวะไฟเขียวกำลังเปลี่ยนเป็นเหลือง ข้างหลังบีบแตรยาวสนั่น เพิ่งรู้สึกรับลึกถึงโสตประสาท
ร่างกายผมอัติโนมัติสั่งรถเคลื่อนกระชากฉับไว เป็นคันเดียวที่พุ่งผ่านแยกออกสู่ถนนใหญ่ ตบเลี้ยวซ้ายผ่านตลอดขึ้นทางด่วนลิ่วโลดไกล
------------------------------------------------------------------------------

                   คืนนั้น...
                   ผมท้าวแขนหนุนศรีษะ นอนมองดวงหน้าที่กำลังหลับไหล คิดย้อนถึงตอนนั้น...ตัวเองมองผ่านกระจกช่องประตูห้องพยาบาล เห็นไอ้กายก้มลงหอมศรีษะ ริมฝีปากของมันแตะกลุ่มเส้นผมก่อนย้ายมาจับกุมที่มือ แล้วกุมไว้ไม่ปล่อย
                   ยามนั้น คนของผมหลับสนิทเหมือนยามนี้---ลมเหนือไม่มีสติรับรู้ใดๆ
                   มาถึงตอนนี้มันช่างเลือนลาง และไม่เจ็บปวดอีกต่อไป

                   ก้มจูบศรีษะนุ่ม แตะริมฝีปากกับเส้นผมละเอียดตำแหน่งเดียวกัน ทว่า เนิ่นนานกว่า ล้ำลึกกว่า
จุมพิตหลังมือสวย ---ลบรอย ก่อนจะแตะริมฝีปากไล่ปลายนิ้วทีละนิ้ว
เลื่อนท่อนแขนให้หนุนต่างหมอน ซุกตัวเบียดแทรกไออุ่น...ชิดใกล้ไม่เหลือที่ว่างระหว่างเรา
               
                    ในใจคิด ...เรื่องของมึง
ตอนนี้เค้าอยู่กับกู...คนนี้เลือกกู
จะกี่ร้อยกี่พันกาย กูก็ไม่สนหรอกเว๊ย!

************************TBC by puppyluv               

[roseen]

 

[april@tbl]

รักมากก็กังวลมาก นะเหยี่ยว

....ค่อย ค่อย  รักกัน..เบาๆ...^^ 

[Loidelohm]

จิ้มทันมั้ย

หึ หึ ม่ายยยยยยยยย  ทัน

ตาเหยี่ยวยังมีใจไปกลัวคนอื่นอีกเหรอ....เพอร์เฟคทุกอย่างขนาดนี้ น้องติดแหงกอยู่แล้ว
เหลือแค่ประคองดีๆ ดูแลดีๆ ใส่ใจความคิด ความเห็นกัน แค่เนี๊ยะ ก็ไร้ปัญหา
คิดว่าน้องน่าจะขาดความอบอุ่นนะ ตาเหยี่ยวให้ได้หมดเลย อยู่ชัวร์ อิอิ

[คนริมคลอง]

พี่เหยี่ยวผู้เพียบพร้อมยังหวั่นไหวอีกเหรอ

น้องลมออกจะรักซะขนาดนั้น  น้องไม่มีใจให้คนอื่นหรอกน่า

[gogo_jk]

น้องลมน่ารักมาก ประกาศกับพี่เหยี่ยวชัดเจน
พี่เหยี่ยวก็อย่าเครียดให้มากยังไงลมก็เป็นของเหยี่ยวคนเดียว

[sayhi11]

น้องลมน่ารัก รักเดียวใจเดียว
พี่เหยี่ยวมั่นใจในตัวเองได้เลยค่ะ...
 

[Motor-tricycle]

เออ คิดได้ซะทีนะอิพี่เหยี่ยววววว 

[urmein]

ต้องเชื่อใจกันนะพี่เหยี่ยว
น้องลมไม่มีทางมีคนอื่นแน่ๆ

[yeyong]

อยู่กับความหึง ทรมานนะพี่เหยี่ยว

[andaseen]

เหยี่ยวขาวจะเจ้าเล่ห์ยังไงก็แพ้ทางลมเหนืออยู่ดี  คิคิ

[kokoro]

น่านนน มันต้องแบบนี้ซิ่พี่เหยี่ยว
มั่นใจไม่ต้องหวั่นไหว
ยังไงพี่เหยี่ยวก็คือที่หนึ่งนะคะ   

[ขนมหวาน]

พี่เหยี่ยว หวั่นไหวตลอด ๆ ก็รักอะเนอะ คนนี้รักมากจริง ๆ
ก็น้องลมออกจะน่ารักนี่นา แต่ไม่แปลกที่พี่เหยี่ยวจะหวง
ก็พี่กายออกจะแสนดี มิสเตอร์ไนซ์กาย
แต่พี่เหยี่ยวไม่รู้อะไร น้องลมหลงรักเบอร์ 7 มาตั้งนาน
จนปัจจุบัน ไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอก มั่นใจหน่อยพี่เหยี่ยว

[Piaanie]

ก็เข้าใจพี่เหยี่ยวนะ เพื่อนสนิท ไว้ใจมาก มาทำแบบนี้มันก็เหมือนโดนแทงข้างหลัง ยิ่งบวกกับความหวงและหึงขั้นโคม่าด้วยมันเลยยิ่งไปกันใหญ่
แต่น้องลมก็เป็นลมบางเบาปัดเป่าความร้อนใจของพี่เหยี่ยวลงได้อย่างดีเชียว กรี๊ดๆ น้องลมน่าร๊ากกกกกกกก 
แต่ก็แอบโกรธพี่กายนิดๆนะ พักหลังๆพี่กายเป็นมิสเตอร์แบดกายในสายตาเราแหะ แสดงออกแบบไม่เกรงใจใครเลย
ไม่คิดซักนิดว่านั่นแฟนเพื่อน เค้ารักกัน ไม่ได้รักตัวเอง 

[MiSS-U]

เรื่องกายเป็นมาอย่างงี้เองพี่เหยี่ยวถึงหึงโหดขนาดนั้น

เหยี่ยวขาวของลมเหนือ

[Bee_YJ]

น้องลมหนักแน่นมั่นคง
พี่เหยี่ยวก็ต้องใจหนักแน่นมั่นคงเหมือนกันนะ

[fuku]

มันอาจจะเจ็บปวดที่รักคนคนเดียวกับเพื่อน
แต่ความรักมันยอมไม่ได้นะ
ขึ้นอยู่กับว่าเค้าเลือกเราไม่ใช่เพื่อน ยอมถอยให้เป็นเรื่องงี่เง่ามาก
เจ็บหมดทั้งสามฝ่าย 

นาทีนี้สงสารกาย หมดสิทธิจะแทรกตั้งแต่ต้น รีบๆ ตัดใจเหอะ

[p_phai]

รักของกาย 

[EunJin]

เป็นคนที่ถูกรักแล้ว....ดีใจเถอะค่ะพี่เหยี่ยว ฮิ้วววววว