หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[kokoro]

บางที ความรักมันก็บังตา ทำให้มองอะไรไม่ชัดซะที

ค้นหาความจริงให้มันเจอจังๆไปเลยก็แล้วกันนะกาย

จะได้ชัดๆ ไม่ได้หลอกตัวเองอีกต่อไป

[Bee_YJ]

กายเอยอย่าเลยนะ
ยังงัยน้องก็นับถือเป็นพี่ชายเพื่อน
อย่าให้ความสัมพันธ์เปลี่ยนเลยนะ มันไม่คุ้ม

[cancan]

กรรม  กาย  ช็อตนี้แอบสงสายกาย..........................ติ๊ดนุง  อิอิ  รู้แล้วอาจจะเจ็บน้อยลงก็ได้  เพราะ ลมเหนือเลือกคนนั้นแล้ว

[nunamicky]

จะเป็นไนซ์กายเนี่ย
ก็ลำบากใช่เล่นนะคะ

[J_ann]

กายๆๆ ท่องไว้นะจ๊ะ มิสเตอร์ไนท์กายยยย

[a_tapha]

พี่กายจะเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเหรอค่ะ   

[MiSS-U]

 

เหยื่อยใจแทนกาย เหมือนรู้แต่แกล้งไม่รู้

ยังไงรับความจริงๆดีกว่า มีเมี่ยงคำแล้วหนิ

[pummy09]

น่าสงสารกาย
แต่ไม่ว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วอะ
ถึงจะไม่มีเมี่ยงคำ
เพราะลมเค้าหลงรักพี่เหยี่ยวมาตั้งกะมอหนึ่งแล้ววว

[choijiin]

ทำไมเป็นคนเลวบริสุทธิ์ขนาดนี้คะพี่กาย?
ข้างนึงก็เพื่อนที่เคยบอกว่าเป็นเพื่อนรัก
อีกข้างก็แฟนสาวของตัวเองที่ไม่เคยมีความผิดอะไรเลย
ใจคอจะทำร้ายจิตใจ 2 คนนี้ได้อย่างเลือดเย็นแบบนี้เหรอกาย?
คิดดีแล้วเหรอที่จะมายุ่งวุ่นวายกับน้องลมแบบนี้
คิดอะไรต้องคิดให้ลึก
ก่อนที่จะสูญเสียทุกสิ่งแล้วมานั่งเสียใจทีหลัง

วันนี้มาแบบเอาจริงเอาจัง
เพราะปัญหาเรื่องกายทำคนอ่านคนนี้ไม่แฮปปี้มาตั้งนานแล้ว
 

แต่ยังไงก็  puppyluv เหมือนเดิมน้า

[samsoon@doll]

อย่านะ อย่านะนายกายยังไงก็มีเมี่ยงๆอยู่แล้วอ่ะ ไม่สงสารผู้หญิงหรอ

[Ugly Ducky]

กรี๊ดดดดดดดดดด ... พี่กายขา นี่ยังไม่รู้อีกหรอออออ
ตาเหยี่ยว .. คราวนี้ เค้าเชียร์เต็มขั้น อย่ายอมให้ใครมาเข้าใกล้ลมจ๋าได้นะ .. โดนแน่ๆ

[som]

พี่กายอยากจะหลับหูหลับตาเจ็บก็เอานะ แต่อย่าไปเป็นมือที่ 3 เลยมันบาป

[ao16]

ออกตัวช้าขนาดนี้เพิ่งจะเริ่มขยับ ไม่ทันพี่เหยี่ยวแล้วละ พี่เหยี่ยวโฉบตัดหน้าไปนานแล้ว อยากเจ็บก็ลองดู 

[yeyong]

ที่จริงก็มีหลายเหตุการณ์ที่พอจะอนุมานได้ว่าน้องลมกับเหยี่ยวขาว น่าจะมีอะไรๆกันมากกว่าที่เห็น  แต่คงเป็นเพราะความรักบังตา กายเลยต้องเจ็บอยู่อย่างนี้แหละ
เฮ้อ! แต่ก็แอบสงสารกายเหมือนกัน  รู้ที่หลังคนอื่นเขา

[dragonnine]

พี่กายคิดจะทำอะไรเนี่ย
เป็นกำลังใจให้พี่เหยี่ยว คร้าบบบบ

[kanda53]

  พี่กาย...ประทับใจกับสิ่งที่ทำให้ลมจ๋า...
แต่...ความจริงก็ยังคงไมใช่...ยอมรับซะเหอะ...
ปิดหูปิดตาปิดใจแบบนี้...มันไม่ยุติธรรมกับเมี่ยงคำเลยจริง ๆ

  & 
กด + ให้กับความเข้มข้นของเรื่อง

[kinjikung]

สงสารพี่กายหว่ะ ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำแล่า
ใครช่วยบอกความจริงพี่แกทีเถอะว่าลมเหนือเป็นของเหยี่ยวขาว only

[harukagd]

อย่าหลอกตัวเองดิกาย

[amito]

แค่ที่เห็นยังไม่ชัดอีกเหรอกาย ว่าลมกับเหยี่ยวเค้าเป็นอะไรกัน ตัดใจเถอะ

[nekko]

พี่กาย  ยอมรับความจริงได้แล้วนะอย่าหลอกตัวเองเลย

เชียร์เหยี่ยวเต็มที่ 

[Whatever it is]

กายนี่เวิ่นเว้อไม่เ้ลิก 

[majam]

สงสวนหนู เมี้ยงคำ เป็นที่สุดถูกกายหลอก ไห้มาเป็นแฟน

[nam-nueng]

ชอบความรักที่พี่กายมีให้ลมนะ ดูมันอบอุ่นดี เป็นความรักแบบทนุถนอมยังไงไม่รู้ 

ขอฝาแฝดลมเหนือมาให้พี่กายได้ไม๊ สงสาร T_T

[MrTeddy]

กาย นี่ไม่ได้รับรู้ความรู้สึกของเพื่อน(เหยี่ยวขาว) กับเพื่อนน้อง(ลมเหนือ) เลยหรือ ว่าเป็นยังไง
คิดแต่ด้านเดียว ที่เป็นด้านของความคิดตัวเอง จนลืมรอบตัวไปหมดแล้วเหรอ
ไหนจะเพื่อน ไหนจะน้อง เฮ้อ...ตั้งตัวกับใจให้กลับมาปกติเร็วๆ นะ เดี๋ยวจะเสียคนรอบตัวที่รักไปซะก่อน

[puppyluv]

[edit*บ่ายสาม5*6/2011
แจ้ง---
            พรุ่งนี้ พุธ 6/7/2011 ของด 1 วัน         
            ที่จริงพรุ่งนี้เป็นคิว ลมตา (nc)
แต่...โมดุ oaw-eang เจ้สองของเราแวะเข้ามาบอกเมื่อวันก่อนโน้นๆ
ขอความร่วมมือเพลาๆ ลงหน่อย เลยส่งเนื้อหาไปขอ QC
เจ้สองตอบกลับทันใด บอกพอไหวแต่แก้ได้ก็ดี
อ่า สารภาพ...แก้ไม่ทัน^^
ขอเลื่อนลงตอนนี้เป็นวันศุกร์-เช้า
           มะรืนถ้าว่างแวะเข้ามา ดูสรุป june's report พลางๆ ก่อน
ขออภัยในความขัดข้อง]
-------------------------------------------
           puppyluv ให้ผมเข้ากระทู้เค้าได้  2 นาที ขอกอดรวบ *indy!zaka* แขนซ้าย
ก่อนแขนขวาคว้ากอด BeeRY อีกคน
ตรงกลาง iforgive ถลามาหาได้ไงไม่รู้
อ้อ yeyong แอบเข้าข้างหลัง หอมแก้มผมฟอดใหญ่---ขอบคุณที่เข้าใจและกำลังใจครับ/ กาย
*********************************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน117 กายรู้
------------------------------

Guy’s

                   เกือบ 2 ทุ่ม วันอาทิตย์ บีกับเก็ทโทรมาบอกว่าเพิ่งออกจากโรงหนัง
 ‘กำลังจะเข้าบ้าน พี่กายเอาอะไรมั้ย’ ผมไม่ว่าอะไร บอกน้องให้รีบเข้ามา ในใจร้อนรนอยากคุยเรื่องลมเหนือ อยากรู้ให้มากกว่านี้ ที่เจอกันที่ ม.แทบทุกวัน ไม่จุใจอีกต่อไปแล้ว

                   ผมโทรหาโจ๊ก...คนรับคือเจฟฟรี่
"โจ๊กอยู่ในห้องอัด มีไร-กาย?"
"ไม่มีไร จะถามเรื่องบอร์ดพรุ่งนี้ ต้องเบิกอะไรเพิ่มมั้ย?" ผมเบี่ยงเบนประเด็นเรื่องงานนิทรรศการโชว์รูปถ่ายหลังงาน 4k ของชมรมภาพถ่าย
"ไม่แน่ใจ ถ้าจะช่วยมึงไปแต่เช้าละกัน คืนนี้พวกกูคงโต้รุ่งว่ะ"
"ได้ ก่อน 7 โมงทันมั้ย?"
"อื๊อ...ใจเว๊ย" เจฟฟรี่ทำท่าจะตัดสาย

"เฮ้ย แล้วเป็นไงมั่ง เห็นมั้ยรูปใครเยอะสุด!?" ผมถามเรื่องไม่น่าถาม
"ความลับทางราชการ หาเรื่องให้กูโดนหวดด้วยขาตั้งกล้องซะได้"
"โทษว่ะ...กู ตื่นเต้นไปหน่อย" ผมละอายนิดๆ
"ขอบอก คนในวงกูเพียบ 555" เจฟฟรี่อารมณ์ดีไม่ถือสา ผมหูผึ่งกำโทรศัพท์แน่น

"คนไหนวะ!?"
"จะใครที่ไหน เจ้าชายคาวบอยของกูเฟ้ย!" เจฟฟรี่โอ่ ผมระทวย ความสุขแล่นริ้วไปทุกเส้นประสาท
"555 ต้องงี้ซิวะ!"
"ช่าย...เจอกันโว๊ย-กาย!"

                  ผมโยนโทรศัพท์ทิ้งบนเตียง กระโดดโลดเต้นโห่ฮิ้วอยู่คนเดียว รู้สึกเหมือนเด็กดีใจจะได้ของเล่นที่ตัวเองอยากได้ใต้ต้นคริสต์มาสวันรุ่งขึ้น
----------------
                  เช้าตรู่วันจันทร์ วันรุ่งขึ้น...ผมไปถึงมหาลัยตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เห็นน้อง-เพื่อนนักศึกษาในชมรมภาพถ่ายมาติดรูปบ้างแล้ว 3-4 คน
โจ๊กกับเจฟฟรี่มาทีหลังผมเกือบครึ่งชั่วโมง ไม่พูดอะไรกันมากเพราะดูสภาพซอมบี้ภาคหมีแพนด้าทั้งคู่ รีบช่วยกันติดรูปแล้วเสร็จ โจ๊กโดนเจฟฟรี่หิ้วปีกร่องแร่งขึ้นรถยนต์กลับไป

                  เมี่ยงคำโทรมาจะให้ไปรับแต่ผมปฏิเสธ บอกช่วยดูน้องจัดนิทรรศการ ปลีกเวลาไปไม่ได้
                  ช่วงที่ผ่านมาเมี่ยงคำหาเหตุให้ผมไปหาตลอด ตั้งแต่อ้างรถเสียสตาร์ทไม่ติด พอไปดูไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลับถูกชวนทานข้าว โทรตามให้ช่วยทำธุระด้วยกัน ผมเบื่อมากแต่ขัดแม่กับครอบครัวไม่ได้

                  เกือบ 8 โมงเช้างานถึงเรียบร้อย รูปถ่ายกว่า 40 ใบเรียงราย ทว่าในสายตาผม มีบุคคลเพียงคนเดียว
ภาพของลมเหนือ...มันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ชัดกว่าวันไหนๆ
                  ยิ่งตอนเที่ยงวันนั้นยิ่งคมชัด บาดขั้วหัวใจ...ลมเหนือหมดสติในวงแขนผม เป็นผมเองที่โอบอุ้มร่างกายของเค้าไว้
.......................
.............................
                ในห้องพยาบาล
ผมเอื้อมมือค่อยๆ บรรจงเช็ดเม็ดเหงื่อที่ไรผมกับต้นคอด้านหลังออกเชื่องช้า เบามืออย่างที่สุด

                   ใบหน้าหล่อออกสวยหวานโดดเด่น ผิวเนียนบางใสขาวกระจ่างตา ขนตายาวเป็นแพสีดำสนิททาบทับพวงแก้ม จมูกโด่งและริมฝีปากเผยอนิดๆ นั้นหยักรั้งเสมือนยกยิ้มตลอดเวลาแม้ในยามหลับไหลไม่ได้สติแบบนี้
                   ลอบกลืนน้ำลาย มองไล่ต่ำลงไปที่ลำคอระหง มีสร้อยทองคำขาวเส้นเล็กขวางชิดติดลำคอ ผิวใต้ร่มผ้ายิ่งเนียนละเอียดน่าทะนุถนอมเป็นร้อยพันเท่า กระดุม 3 เม็ดที่ปลอดคลาย...ชกสติผมเปรี้ยง-กู่ไม่กลับ

                   อยากเห็นทั้งตัว...
ผมต้องบ้าแน่ๆ ดันมีอารมณ์กับผู้ชายด้วยกัน!
ลุกเดินงุ่นง่านคนเดียวในห้อง---ทำไงดีวะ!?

                     มือสวยขยับผลักผ้าห่มออกจากอก ผมถลาเข้าหา ละล้าละลังไม่กล้าแตะต้อง สาบเสื้อเชิ้ตสีขาวนักศึกษายิ่งเปิดกว้าง ปลุกปั่นไฟอารมณ์ภายในให้ผมคลั่งเข้าไปอีก หลับตา มึนศรีษะ...สับสนหนัก

                      เมื่อ 2 ปีที่แล้ว เด็กคนนี้ไปช่วยเสิร์ฟน้ำในงานเลี้ยงของที่บ้าน นอนค้างคืนชายคาเดียวกันทำผมคลั่งมาหนนึง มาคราวนี้คล้ายกันแต่ช่างหนักหน่วงกว่า
แล้ว...ผมจะทำยังไงดี พระเจ้า..ได้โปรดยกโทษให้ลูกด้วย
                       ก้มลงจะจูบชิมริมฝีปาก พลันเสียงฝีเท้าที่ทางเดินข้างนอก ใบหน้าสวยพลิกขยับเล็กๆ ผมตกใจวูบรีบดีดตัวออกห่าง ใจเต้นระทึกยิ่งกว่าวิ่งสปีด 100 เมตร...เดินไปทรุดพิงผนัง...ขอทำใจก่อน

                       เอาใหม่ กดจมูกหอมผมนิ่ม ...แค่สูดกลิ่นแชมพูเข้าปอดผมลอยละล่อง ที่ขมวดเกร็งสลายหายไปสิ้นเชิง หมดแรงยืน ทรุดนั่งกับเก้าอี้ ก้มจับหลังมือแผ่วเบา กุมไว้อยู่อย่างนั้น
                        อยากหยุดเวลาได้หลือเกิน ...ห่อหุ้มผมกับคนนี้เพียงเราสอง ถึงโลกแหลกสลายต่อหน้าผมก็พร้อมยอมตาย

                       หากแต่...เหยี่ยวขาวก็ก้าวเข้ามา
แล้วพาคนของผมบินลับ-หายไป
...........................
....................................
                       วันรุ่งขึ้น ผมสลัดภาพใบหน้ายามสลบไสลของลมเหนือไม่ออก
เมี่ยงคำให้ผมไปรับ นึกขึ้นได้ บีเคยบอกลมชอบทาร์ตไข่ร้านขนมชื่อดังแถวนั้น
คิดในใจ เมื่อคืนคงหลับเพราะไม่สบาย เช้านี้ถ้ามีขนมของชอบต้องดีใจแน่ จะไม่พลาดเหมือนคราวช็อคโกแลตอีก นั่นยังไม่รู้เลยว่าชอบแบบไหน

                       กลับกลายเป็นว่า คนที่หวังไม่ได้แตะขนมผมเลย ซ้ำร้ายมีแผลที่เท้าเพราะเหยียบเศษแก้ว
 ใบหน้าเหยี่ยวมีพลาสเตอร์สีขาวแปะที่หางคิ้วนั่นอีก ผมกังวลหนักพาลเรียนไม่รู้เรื่องทั้งวัน
                       ไปดักรอเจอ รุ่นน้องในห้องบอกว่าออกไปเลี้ยงสายรหัส...ผมเซซังกลับบ้านชนิดไร้สติ
 
                       เป็นห่วงเหลือเกิน ทำไมเมื่อเช้า ..คนที่อุ้มประคองร่างบางถึงไม่เป็นผม
ทำไมต้องเป็นเหยี่ยว
ทำไม...
ทำไมวะ...
-------------------------
                 นาฬิกาส่งเสียงติ๊ด 10: 00 ...สี่ทุ่ม เค้าน่าจะเพิ่งกลับจากเลี้ยงสาย เอาวะ ผมตัดสินใจโทรหาอีกครั้ง
[ตื๊ดดด ๆๆ] -ปิ๊ด- คนกดรับสาย
"ฮัลโหล...น้อง-น้องลมครับ" รีบดักเร็ว กลัวตัวเองติดอ่าง
"กาย มีไร?" ใจหล่นวูบ ไม่ใช่เจ้าของเครื่อง

"ใคร-นั่นใคร?" ผุดลุกพรึ่บ ใจเต้นถี่เร็ว แรงกระดอนจากอก ...ขออย่าใช่ อย่าใช่---!?
"เหยี่ยว...กู-เหยี่ยวขาว" ผมหนาวสุดขั้วปอด
"ยะ...เหยี่ยว!?" เสียงตัวผมเองแผ่วเบาคล้ายละเมอ
"เอ้อ มึงมีไร โทรมาดึกดื่น?"

"ปะ เปล่า... กูแค่...เดี๋ยวนะ-กูโทรหาลมนี่หว่า!?" รึตัวเองกดเบอร์ผิด ใจชื้นขึ้นมา
"...หลับแล้ว"
"วะ-ว่าไงนะ!???" ผมแทบตะโกน
"กูบอกว่าเค้าหลับไปแล้ว มึงโทรมาไม่ผิดเบอร์หรอ"
"หลับ---อะไร ยังไง โรงบาลหรือที่ไหนวะ!?" ผมตื้อ นึกอะไรไม่ออก งุนงงไปหมด
"เอ้อ หลับบนเตียงของกู!"

"กูไม่เข้าใจ!?"
"เค้าเป็นคนของกู-กาย ลมเป็นของกู!"
"....."
"ไม่ต้องห่วงให้กินยาแก้อักเสบไปแล้ว โทรศัพท์นี่ก็เครื่องสำรอง ไม่ค่อยได้---"

                 ผมแหลกสลาย ไม่ได้ฟังต่อ ...'คนของกู'
รุ่นพี่ที่ว่าคือเหยี่ยวขาว ห้องนั้นคือห้องของเหยี่ยว เตียงของเหยี่ยว คนใกล้ตัวของผม เพื่อนสนิทผม
เคยคิดไว้แต่โกหกกับตัวเองว่า-ไม่ใช่...
ไม่ใช่---
ไม่ใช่---
ต้องไม่ใช่---

                 เจอคำตอบตีแสกหน้าตัวเองแบบนี้ มัน---
...ไม่รู้สายตัดไปตอนไหน
...ไม่รู้หัวใจที่ไหลนองกับพื้น
...ไม่รู้กระทั่งรสเค็มของน้ำจากตา
...ไม่รู้อะไรเลย

***********************************TBC by puppyluv

[iforgive]

จะเห็นใจพี่กายดีมั๊ยหว่า  คิดก่อน ๆ ๆ ๆ  เอาเป็นว่าสงสารนิด ๆ นะ
โถ ๆ ๆ ๆ ๆ พ่อคุณ  เวลาจะรู้ความจริง  คนบอกก็ดันเป็นเหยี่ยวซะอีก
บอกซะชัดเจน แจ่มแจ้ง ขนาดนี้  ดีไม่โทร.ไปตอนเขาอ่ะจึ๊ ๆ ๆ กันอยู่  เฮ้อออ

[a_tapha]

    จะจิ้มทันไหมเนี่ย

[mizuths]

หลับหู หลับตามะเชื่อมาต้ั้งนาน  โดนเหยี่ยวบอกคำเดียว น๊อคเลย จะสงสารกายดีไหมอ่ะ แบบ มีคนของตัวเองเเล้ว ก็นะ   ความจริงกระจ่างก็คราวนี้

[Gokusan]

เอ่อ...จะว่ายังไงดีหนอ
สงสารก็...นิดหน่อย

รู้แล้วยังดีกว่าไม่รู้...ที่จริงก็รู้นี่
แต่เข้าข้างตัวเองมากไปจนไม่สังเกตอะไร
ทั้งที่คนกรี๊ดทั้งม. แล้วเขาก็แตะตัวกันได้ถึงขนาดนั้น...ไม่คิดเอง

สงสารนะ แต่...ทำใจเหอะ ไอ่น้องงงง ^^V

ปล.ขอเพิ่มซักนิด กลับมาอ่านอีกรอบเพราะติดในใจจริงๆ แหะๆ ^^"
เห็นสร้อยที่คอน้องแล้วไม่เห็นจี้ที่ห้อยเหรอ...ทำไมไม่รู้ ทำไมยังเข้าข้างตัวเอง ทำไมไม่เผื่อใจ - -"

[ขนมหวาน]

ใจก็สงสารกายแหละ แต่ทำไงได้
น้องลมเค้ามีเจ้าของซะแล้ว แถมเป็นเหยี่ยวขาว
ที่น้องลมรักมาแต่มัธยมด้วย

พี่กายทำใจซะเถอะ