ลมเหนือที่รัก
ตอน 132 Andreana&Alex
------------------------------
lom's
ชีวิตสงบราบรื่นจริงแต่หนักหลังแอ่น
3-4 สัปดาห์ ...เกือบเดือนต่อมาทั้งซ้อมวงหนักควบเทศกาลสอบไล่ เพียบแอ้ไม่มีตามองเห็นอย่างอื่น
โงหัวขึ้นมาก็โน่นใกล้เที่ยงวันพุธ ยื่นกระดาษสอบปุ๊บ---ไชโย---สอบวิชาสุดท้ายแล้ว วู๊ๆๆๆ
เพื่อนในห้องสาขาอื่นเป่าปาก โห่ฮิ้วกันเป็นแถว คุยกันโขมงโฉงเฉงปิดเทอมนี้เที่ยวไหนกันดี
หันไปหาเพื่อนในวงอีก 2-3 คน ข้างกัน พยักหน้ายิ้มแห้งๆ ชะตาเดียวกันเด๊ะ
คนอื่นได้หยุดแต่งานดนตรี คลาสสิค มิวสิค เฟสติวัลระดับอุดมศึกษาจะแสดงในอีก 10 วันข้างหน้า
ชีวิตของลมเหนือมันช่าง---เอาน่า โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี
ไขก๊อกสอง สู้โว๊ย!!!
"เฮ้-ลม พี่ฟ้าเรียกว่ะ รออยู่หน้าห้องนะ" เพื่อนผู้ชายตัวสูงระดับผมร้องบอก คนนี้ชื่อ ณัฐ-ณัฐวัฒน์ สาขาเดียวกันแต่เอกดนตรีสากล เลือกกีต้าร์เป็นอาวุธ สนิทกับผมระดับหนึ่ง
"โอเช แล้วนั่นณัฐไม่ไปกินข้าว?" ผมดูเพื่อนหยิบกีต้าร์โปร่งคู่ชีพขึ้นมาโซโล่ที่นั่งระเบียงทางเดินหน้าห้อง
"เราต้องทดสอบเอาทุนแข่งกับพี่เซนปี 3 ว่ะ ขอซ้อมหน่อย-ไม่อยากพลาด" ท่าทางเอาจริง
"งั้น เราซื้ออะไรขึ้นมาให้มั้ย?"
"ไม่ต้อง ให้หนึ่งจัดการแล้ว" หนึ่ง เพื่อนผู้ชายอีกคนที่สนิทในชั้นปี เป็นน้องรหัสพี่ทักษ์คุ้นเคยดีเพราะไปทานข้าวเลี้ยงสายด้วยกัน
" อืม" ผมพยักหน้าเข้าใจ ดูเพื่อนเริ่มวางชีทโน๊ตตรงหน้า เกากีต้าร์สไตล์ลาตินรัวร้องแรง จบบทพูดคุย
เฉพาะภาควิชาดนตรีที่ผมเรียน ชั้นปีหนึ่งๆ มีไม่ถึง 10 คน ปีผมเพิ่งทำลายสถิติมีนักศึกษา 12 คน ครบโหล อาจารย์แซวว่าสามารถตั้งทีมฟุตบอลได้แล้วปีนี้
แต่พอแบ่งสายวิชาเอกแยกคลาสสิคกับสากลก็ยังน้อยอยู่ดี นักศึกษาเรียนสากลแค่ 4 ส่วนคลาสสิคมี 8
อาจเป็นเพราะแนวเพลง-เครื่องดนตรีเฉพาะเจาะจงและมีจุดมุ่งหมายเล่นรวมเป็นวงออเครสตร้าชัดเจนกว่า
หรืออาจเพราะเรียนหลักเกณฑ์-ตรรกะของคลาสสิค ส่วนจะต่อยอดเปลี่ยนเป็นสากลก็สามารถทำได้ ผมคิดว่านะ
“น้องลม รีบทานข้าวแล้วขึ้นมาห้องประชุมชั้น 5 เริ่มทดสอบบ่ายโมงครึ่งนะคะ” พี่ฟ้า-ป้ารหัสแสนสวยมาดักรอหน้าห้อง
คนจากมหาลัยแม่ที่สวิตเซอร์แลนด์ มาทดสอบฝีมือครับ เรื่องทุนอะไรไม่รู้ ชื่ออ่านออกเสียงยากมาก
ทุนนี้มีข้อดีคือจะได้ร่วมทำเวิร์คชอปที่มหาวิทยาลัยในต่างประเทศ เล่นดนตรีรวมวงกับต่างชาติช่วงซัมเมอร์ ประมาณฝึกงาน-ติวเข้มนอกรอบนั่นล่ะ
พี่ทักษ์บอกเฉพาะพวกเขี้ยวๆ โซโลลิสต์ เหมาหมดทั้งสากลและคลาสสิค
ขนาดแย้งว่าผมแค่ปีหนึ่งนะ พี่ทักษ์ไม่สน ส่งชื่อตอนไหนไม่บอกกล่าว เพิ่งรู้ว่ามีชื่อติดโผในโพยก็เมื่อวันก่อน เอากะเค้าซิ
นึกได้ จะสวยมั้ยวะ? เครื่องดนตรีชิ้นอื่นมีแข่งกัน 2 คนเป็นอย่างต่ำ ไหงเปียโนมีตรูผู้เดียวโด่เด่
พี่ผู้หญิง ปี 4 ถึงแม้ฝีมือไม่จัดเท่าผมแต่ก็น่าจะมาเล่นเป็นเพื่อนกันได้บ้าง
เอาน่า...ผมคงไม่ทำให้คณะขายหน้าได้หรอกมั้ง ไม่งั้นอาจารย์ปู่ได้เคาะกระโหลกบาน
ให้กำลังใจตัวเอง---ลมเหนือ สู้ๆ ^=^
------------------------------
“ลมจ๋า กินข้าวกัน~” บีเรียก โรงอาหารวิดวะ ฝั่งตรงข้าม
“สอบเสร็จแล้วเหรอวะ” เก็ท
“อื้อ ข้อเขียน เหลือสอบเปียโนบ่ายโมงอีก” ไม่รู้ครับ เรียกสอบไว้ก่อน
“เหมือนเก็ทเลย มีบ่ายนี้อีกวิชาก็เสร็จ ของบีเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” บีรายงานแป้นแล้น มิน่า สบายตัวแล้วนี่เอง
“เฮ้อ จะได้ไปเที่ยวซะที" เก็ทวางท่าสบายใจแต่มือยังจับชีทวิชาสุดท้ายในมือไม่ห่าง
"งั้นก็รีบกิน รีบอ่าน" บี
"คืนนี้กูจะได้ปล่อยผีแล้วว๊อยยยย!” เก็ทกางมือกว้าง หน้าหงายไปข้างหลัง ระเบิดอารมณ์รับความสนุกที่จะมาเยือนข้างหน้าในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
"555" ผมขำเพื่อน
"ลมไม่ไปด้วยแน่เหรอ?" บี ย้ำเรื่องนัดเที่ยวผับ X88 ร้านที่ผมเคยไปครั้งก่อน
"ไม่ล่ะ พรุ่งนี้เเช้าจารย์ปู่นัดตั้งแต่ 8 โมง ซ้อมวงเต็มวันอีก แอ่กเลยล่ะ"
"เออ แล้วจะเที่ยวเผื่อว่ะ ไอ้คุณชายไข่ในหิน" เพื่อนสนิทนัมเบอร์วันของผม
"ซึ้งจัดๆ ว่ะ อยากล้างหน้าด้วยสตอปั่นนี่หน่อยมั้ยวะ ไอ้เดือนมหาลัย" ผม
"555 เอาน่าลม กูเครียดอยู่นะเนี่ย" เก็ทโบกชีทโพยข้อสอบ
"ว่างเหรอ-อ่านไป" บีบีบติ่งหู
"คร้าบ-เจ้าแม่~"
"แต่งตัวน่ารักๆ แล้วบีบีมาให้ดูด้วยนะ"
"จ้า~" เรื่องถนัดของหนูบีเค้าล่ะ
คืนนี้นัดไปกันหมดครับ พี่เมี่ยงคำชวนเพื่อนสาวๆ ไปด้วยตรึม ผูกขาดพี่กายจองคนเดียว ปล่อยให้ตี๋กับหมวยเพื่อนผมเกาะฝั่งพี่ไอดอลไปกันเอง...ยกเว้นก็แต่ผมนี่แหล่ะ ก็ดี-ไปก็เป็นตัวถ่วง จะพาลหมดสนุกเปล่าๆ ไม่ใช่แนวถนัดผมด้วย ...
เต็มที่กับเรื่องที่ชอบดีกว่า คนเรามันไม่เหมือนกันนะ
"แล้วมีโปรแกรมไปไหนต่อมั้ย หลังกลับจากออสเตรเลียน่ะ" ผมถามข้ามช็อตต่อไป
"ยังไม่คิดเลย คิดแต่ไปดูโอเปร่าเฮ้าส์อย่างเดียวนะนี่" หมวยน้อยตื่นเต้นรอ ครั้งนี้บีจะเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรกในชีวิต ไปออสเตรเลียเที่ยวและเยี่ยมบ้านญาติเก็ท
"เพิ่งมีพาสปอร์ต เห่อซะ" เก็ทล้อคนน่ารักข้างตัว
"ก็เค้าไม่เคยนี่! เปิดซิงได้เที่ยวเมืองนอกแล้ว ฮิฮิ~" บีโยกตัวไปมา ร่าเริงจัด
"555 ต่อไปจะพาไปทัวร์ให้เบื่อเลยดีมั้ย" เก็ทเอื้อมมือโอบเอวบีโยกไปมา
"จริงนะ~!"
"อื้ม จริง" ผมยิ้มกว้าง มองเพื่อนทั้งคู่...จะน่ารักไปมั้ย ออร่าวิ๊งๆ ซะ ^^
ผมมีตั้งแต่เด็ก จำไม่ได้ว่าเคยเดินทางไปที่ไหนบ้างเพราะเด็กมาก แต่ในหนังสือเดินทางระบุ 4-5 แห่งไม่ซ้ำ ที่จำได้หนึ่งี่คือสวิตเซอร์แลนด์-บ้านปู่ เพราะพ่อย้ำให้ฟังทุกครั้งที่หยิบเอกสารมาตรวจดู ในนั้นมีรูปถ่ายผมวางขวดนม จับดอกไฮเดรนเยียช่อใหญ่ชูเหนือศรีษะทำเป็นหมวกดอกไม้ มันใหญ่กว่าหัวผมซะอีก
“แล้วกลับมาให้ทัน 15 บ่าย 4 ละกัน ไม่งั้น---” ผมปาดคอขู่ย้ำเพื่อนวันเวลาแสดงดนตรีเสร็จสรรพ
“รู้น่า!"
"อยู่แล้ว เพื่อลมจ๋า~” เก็ท/บียิ้มแฉ่ง เพื่อนรักกันจริงๆ
“กินๆ จะได้มีแรงลุย” บียื่นของกินมาให้
เริ่มตักข้าวเข้าปาก ตะหงิดๆ ว่าพลพรรคหายไปไหน นึกได้ว่า เมื่อเช้าบอกจะไปรับคนนี่หว่า
ช่างเถอะ คงยังไม่เสร็จธุระดี
................................
..........................................
แค่ 10 นาที โลกพลันหมุนเปลี่ยน ยิ่งกว่าหนัง season change
เสียงหัวร่อต่อกระซิกเฮฮาจากข้างหลัง เก็ทกับบีนั่งตรงข้าม มองข้ามไหล่ผมตาโตอ้าปากค้าง บีรีบหยิกแขนเก็ทหุบหน้าหื่นลงทันควัน
“ไงลม สอบเสร็จแล้วเหรอ?” เสียงพี่เจฟฟรี่ทักจากด้านหลัง ไม่ค่อยเห็นพี่ผมยาวเดินยิ้มอามรณ์ดีแบบนี้มาก่อน ทุกทีสภาพค้างคาวไม่ฟื้นตลอดศก
“ใกล้แล้วครับ เหลือตอนบ่ายอีกหนึ่ง”
"พี่เจฟฟรี่สอบเสร็จหมดแล้วเหรอครับ ยิ้มเชียว" บีทัก ช่างสังเกตใบหน้าพี่สุดเท่ห์คนนี้เหมือนกันแฮะ
"อืม วันก่อน มีไม่กี่วิชา ส่วนใหญ่เป็นงานส่งน่ะ" พี่เจฟฟรี่ขยายยาว
ท่าจะอารมณ์ดีจริงๆ เสื้อผ้ายังสีสรรสดใสด้วยต่างหาก เสื้อยืดข้างในสีขาว สกรีนสีเหลืองเส้นกราฟฟิคสีส้ม เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีน้ำตาลดาร์คชอคโกแลต ยีนส์สีดำฟอกซีดตัวเก่ง
"เฮ้อ อยากอยู่ปี 3 มั่งจัง" เก็ทโอด
"555" พี่เจฟฟรี่หัวเราะ จับบ่าเก็ทโยกไปมา ท่าจะชิลมากจริงๆ
"อ่านไปเลย ทำไม่ได้นะคืนนี้บ่นอีก เที่ยวไม่สนุกแน่ เร็วเข้า" บีดุวิดวะคอมข้างตัวเพราะมีนัดเที่ยวผับ X88 คืนนี้
"คร้าบ อ้อ พี่เหยี่ยวล่ะครับ ไม่ได้มาด้วยกัน" เก็ทรับคำก่อนถามหาพี่ไอดอลของตัวเอง
คำตอบน่ะเหรอ...
"555"
“Alex , don’t you love it~” เสียงผู้หญิงท่าทางจะสวยแทรกผ่าน หากแต่ทำไมถึงได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่ผมกำลังคิดถึงรวมอยู่ด้วยนะ
"careful, man!" พี่ฝรั่งหันไปปรามเพื่อน
หน้าผมไม่ต้องหันไปไหน ...สาวสวยเจิดจ้าโคตรๆ น่าจะวัยไล่เลี่ยกันก็มาเปล่งประกายที่หัวโต๊ะข้างขวามือของผม ยืนอ้อล้อ เกาะแขนเกาะบ่า กระซิบกระซาบข้างหูร่างสูง
"Alex ~~~"
“Andreana, don’t!” บอกห้ามแต่ไม่ปัดป้องจุ๊บจากหญิงสาว ผลคือข้างแก้มปรากฎรอยลิปสติกชมพูอมแดงเชอรี่แวววาว
(0+O)---ต่อหน้าต่อตากูเลย ---เชรี่ยยยยยยยย!!!
“เฮ้ เบาๆ หน่อย” พี่เจฟฟรี่นั่งข้างผมเมื่อไรไม่รู้
“ลม นี่แอนเดรียนา Andreana here…Lom” แนะนำยิ้มๆ น้ำเสียงชวนฟังมิคลาย
แต่—อินังคนสวยเริ่ด หุ่นเอ๊กซ์ เซ็กส์บึ๊ม สะโพกผาย อกอิ่มทะลัก เอวคอดกิ่ว ชุดกระโปรงสายเดี่ยว ลายดอกไม้พริ้วหวาน สั้นจู๋แค่ต้นขาอ่อนนี่มันใครวะ---!???
(“วู๊---วิดวิ๊ววว”) เสียงฮือฮา เป่าปากจากชายไทยใจหื่นดังสะเทือนเลื่อนลั่นโรงอาหารวิดวะ แว่วมาแต่ไกลอยู่แล้ว เจอจุ๊บข้างแก้มเมื่อกี้หนักกว่าตอนโหมโรงรัวกลองเป็นไหนๆ
“This is Rome, that your--- ผมลมออกหูไม่ทันฟัง ดีที่อิ่มแล้ว ไม่งั้นคงได้ทิ้งช้อนเปรี้ยงปร้างแน่
"right!" เสียงนุ่มชวนฟังมิคลาย ไม่รวมนัยน์ตาพราวระยับ เวลานี่-ตอนนี้ช่างบาดหูอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนนะ
“Hi, how do you do. I’m Andreana, sorry you’re so sweet and beautiful more than---" (ไฮ ชั้นชื่อแอนเดรียนา ขอโทษนะคุณสวยน่ารักมากกว่าที่---)
มึนครับ ยิ่งมือนุ่มยื่นมาจับ กลิ่นน้ำหอมดอกไม้อ่อนๆ ราคาคงแพงระยับจับจิตเข้ามาอีก ผมหาทางไปไม่เจอ
ปากอิ่ม จมูกโด่ง ตาสีน้ำตาล คิ้วสวยโค้งได้รูป หน้าผากมน ทุกอย่างลงตัว คำว่าฟ้าสรรค์สวรรค์สร้างคงไม่ผิดนัก ที่สะดุดตาที่สุดคงจะเป็น...สะบัดกลุ่มผมนุ่มเป็นลอนยาวถึงกลางหลัง ดุจแพรไหมชั้นเลิศ ...ใช่เส้นผมของเจ้าหล่อน
ผมหวิวหวั่นทั่วสรรพภางค์ ภาวนาในใจที่เย็นเฉียบ ซ้ำไปซ้ำมา—ขออย่าใช่ๆๆ
คล้ายไม่ได้ยินศัพท์เสียงใดๆ เลย
เห็นแต่ใบหน้าสลักเสลาปานเทพบุตร ยิ้มแย้ม ฉายแววตาอบอุ่นอ่อนโยน
มอบให้เทพธิดาสวยหยาดฟ้าที่ยืนเคียงข้างกัน
เหยี่ยวขาว...กับ...แอนเดรียน่า
ไม่ใช่ซิ แม่เทพธิดานางฟ้าเรียกชื่ออว่าอะไรนะ Alex เหรอ
ชื่อที่ผมไม่รู้จักและไม่เคยได้ยิน อย่างนี้ยิ่งไม่ใช่เหยี่ยวขาวของผมอีกต่อไป
“อยู่นี่เอง หาตั้งนาน!” พี่โจ๊กโผล่มาชุดดำ เสื้อหนังดำมันวาวยังไม่ถอดดี พี่เจฟฟรี่รีบลุกขึ้นช่วย
"พี่โจ๊กครับ"
"เจ่เจ๊" เก็ท/บีทักพี่ตัวเองน้ำเสียงตื่นๆ เชิงขอความช่วยเหลือว่านี่คือใคร ขอข่าววงในด่วน
ผมรู้สึกข้างในตัวเองยังควานหาสติสัมปชัญญะตัวเองต่อไปไม่จบสิ้น...มันหล่นหายไปไหนนะ
ได้แต่มองตาม นัยน์ตาเลื่อนลอย...มันพร่ามัวไปหมด
“แอนเดรียน่า มา” พี่เจฟฟรี่บอกพี่โจ๊ก บีกับเก็ทยังอึ้งเหรอหรา แต่บียิ้มเยิ้มแก้มปริ เคลิบเคลิ้มลุ่มหลงความสวยเลิศเลอเพอร์เฟคของหญิงสาวตรงหน้าไปเรียบร้อย
“เฮ้---แอนเดรียน่า ที่ว่าเป็นคู่หมั้นของเหยี่ยวตั้งแต่เด็กๆ น่ะเหรอ” พี่โจ๊กแทบตะโกน พุ่งข้ามไปหาสาวน้อยร่างสูงระหงกว่าตัวเอง ที่ตอนนี้กรี๊ดเล็กๆ ยิ้มสดใส อ้าแขนต้อนรับกอดพี่โจ๊กท่าทางดีใจมาก
"Jokie, my sunshine~" สาวสวย
"how are you!?"
"greatful---" รัวอังกฤษไฟแล่บกับพี่โจ๊ก
"ห๊าาา!/---อ๊ะ ว่าไงนะ!?" เก็ท/บีส่งเสียง ตื่นตะลึงตาโต ...น่าจะเหมือนผมแต่ทำไมมันมึนจนตื้อตามไม่ทันแบบนี้ก็ไม่รู้ เหมือนร่างกายถูกใครควบคุมอยู่ ด้านชาไปหมด
“หายไปตั้งปีกว่าปี กลับมาคราวนี้สวยขึ้นเป็นกอง more and most beautiful ดูดิ๊ ไรเนี่ย!” พี่โจ๊กจับมือสวยเขย่า เมียงมองสำรวจ เรียกเสียงเป่าปาก ฮือฮาจากโต๊ะอื่นเพียบกระบุงโกย
"my gorgeous, Jokie!"
"แอนเดรียน่าพูดไทยคล่องยัง!" พี่โจ๊กคงเฮฮาใหญ่
"kiss,kiss,kiss" สาวสวยโน้มใบหน้าไปแตะแก้มแนบแก้ม ส่งเสียงออกปากจุ๊บจั๊บซ้ายขวา french's kiss
("อูยยยยย---/ โอ๊วววววว---/ วิ๊ดดดด วิ๊ว!")
ผมกลับไม่ได้ยินอะไรเลย...
เสียงสะท้อนก้องไปมา
คู่หมั้นของเหยี่ยว...ตั้งแต่เด็กๆ งั้นหรือ
---คู่หมั้น
---คู่หมั้น
---คู่หมั้น
---คู่หมั้น
---คู่หมั้น!!!
ปลายนิ้วชนแก้วน้ำพลาสติกกระฉอกรดผิวแค่แผ่วเบา หากมันกลับแปล๊บไฟช็อตสะดุ้งหมดใจ
นัยน์ตาเลื่อนลอย...มองเห็นเก็ทท้าวแขนหลุดพรืด พอๆ กับบีที่กุมสองแก้มแดงของตัวเองเยิ้มละลาย
ผมทะลึ่งลุกพรวด สายเส้นใจรัวระริกสั่นเหมือนดังจะขาดสะบั้นลงในวินาทีนี้
สั่งตัวเองข้างใน...ต้องรีบหนีก่อน
“ลม!“ เหยี่ยวขาวยื่นอีกนิดเดียวจะถึงศอก ผมอัตโนมัติสะบัดพรึ่บเหมือนโดนก้อนไฟร้อนระอุ หนีห่างออกไกลตัว
“จะไปแล้วเหรอ?” พี่เจฟฟรี่ถือเสื้อพี่โจ๊กหันมาถาม
“คะ-ครับ ต้องรับเนื้อเพลง” นึกได้แค่นั้น มือใหญ่จะตามคว้า ผมรีบพุ่งไม่เหลียวหลัง
"ลม---!"
ให้ตาย---นี่มันเกิดอะไรขึ้น ในหัวอึงอล!
แค่พ้นมุมตึกลับสายตา เท้าสั่งผมออกวิ่งตรงดิ่งเข้าลิฟต์ที่กำลังจะปิดฉิวเฉียด หันเห็นเหยี่ยวที่วิ่งตามมาไกลๆ
ประตูลิฟต์เลื่อนปิด...พร้อมหัวใจผม-ที่ปิด...ตาม
***********************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2941799 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก