หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[J_ann]

ตอนหน้าอยากได้ตอน Andreana get out

[harumi]

หายใปไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รีบหลับมาอัพด่วนเลยนะ
คนที่รอใจจะขาดแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

[poompoo]

ติดตามอ่านมาเรื่อยๆ จนทัน

ลมเหนือน่าร้ากกกกกมากกกกกกกกกกกก

พี่เหยี่ยวก็ดูรัก และหวงน้องมากๆๆๆๆๆ

อ่านแล้วอารมณ์ดี ยิ้มไป เขิน ไป

จนมาถึง 2 ตอนล่าสุด

มันอารายกานเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

สงสารลมเหนือ ทำไมพี่เหยี่ยวถึงทำแบบนี้

ทีตัวเองคิดมาก เวลาที่ลมอยู่กับคนอื่น หวงแบบไร้สาระมากมาย ทำได้ใช่มะ

แล้วทำไมทีตัวเองทำไม่คิด

เห้ออออออออออออออออออออ ..

สงสารน้องลม

[kanda53]

  โกรธ..ตาเหยี่ยวแล้ว...
ทำไมมีอะไรไม่พูด....สงสารลมจ๋าเด็กน้อยคิดไปไกลแล้ว...

  & 
 + มีความสุขทุกครั้งที่อ่าน

[แดดร่มลมตกก็ได้เวลาตื่น]

ขอเม้นท์แบบเล็ก ๆ น้อย ๆ เบา ๆ และ จิ๊บ ๆ

เจ็บใดใดไหนเล่าเท่าเจ็บจิต
เขาไม่คิดไม่หวงไม่ห่วงหา
ปล่อยให้เศร้าเจ็บช้ำกลั้นน้ำตา 
ไร้เยื่อใยไม่เห็นค่าไม่ปราณี

อิพี่เหี่ยว(ไม่เรียกพี่เหยี่ยวแล้ว) ใจร้าย ใจดำ อำมหิต ไร้หัวคิด ไร้สติ ไร้สำนึก ไร้ตรึกตรอง ไร้หัวใจ ทำหยั่งนี้ได้ยังไง ไม่คิดถึงหัวอกน้องมั่งหรืองัย เมื่อก่อนน้องโดนใครมองนิดมองหน่อยไม่ได้ แตะนิดแตะหน่อยทำเป็นโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วงัยตอนนี้ปล่อยให้น้องหงอยเหงาอยู่คนเดียว อิสองพี่สองจอก็ไม่ได้เรื่องมัวแต่หลงระเริงกับเพื่อนเก่าปล่อยให้น้องคิดมากและเศร้าอยู่คนเดียว อิเพ่เหี่ยวที่บอกว่าช่างสังเกตุรู้อกรู้ใจน้องแล้วตอนนี้ทำมั้ยทำมัยถึงไม่รู้สึก ไม่เข้าอกเข้าใจน้อง ไม่เห็นว่าน้องเศร้าและหงอไปขนาดไหน ลมจ๋าอย่าอยู่กับอิพี่เหี่ยวอีกเลย มาอยู่กะเราเถอะ เรารับเลี้ยงดูลมเอง ปล่อยอิพี่เหี่ยวบ้าให้มันบ้าของมันไป มาซุกอกเราให้หายเศร้าเหอะนะ อย่าไปสนใจพวกไร้ความรู้สึกพวกนั้นเลย คนแต่งใจร้ายมากถึงมากที่สุด ทำน้องลมเค้าเจ็บขนาดนี้ได้ยังงัย ใจร้าย ใจร้าย ใจร้ายที่สุด ทำให้น้องลมเค้ากลับมายิ้ม มาหัวเราะได้เหมือนเดิมโดยด่วน ขอบอก ก่อนที่เค้าจะงอนฟาดงวงฟาดงาใส่อิพี่เหี่ยวมากไปกว่านี้ ขอบคุณนะที่ทำเค้าเจ็บได้ขนาดนี้ บวก 1 จัดไปสำหรับความเจ็บ แล้วเราจะรอตอนที่น้องลมเอาคืน

[kwangun]

พี่เยี่ยว !!!!  ทำแบบนี้ก็ไปเลย เชอะ
ง้อนานแน่ๆๆๆๆ น้องลมงอนนานๆๆๆๆๆ

[iota]

เคยตั้งใจไว้ว่า จะรอรวมเล่มแล้วค่อยซื้ออ่านทีเดียวจบ ไม่อยากค้างเพราะ
หลังจากเจอเสน่ห์ของ ลมจ๋ากับเหยี่ยวขาว ไปเต็มๆ กว่า 70 ตอน ในช่วงแรกที่อ่าน
ใจจดจ่อเฝ้ารอเวลาที่จะได้อ่าน...จนบางที หายใจเข้าลม หายใจออกเหยี่ยว ก็มี
เข้าใจว่าเรารัก ชอบ หลงใหลเรื่องไหน มันก็เหมือนซึมเข้ากระแสเลือด อยากรู้เรื่องราวจะดำเนินเช่นไร
เหมือนกันกับของลมจ๋า เหยี่ยวขาว รวมทั้งผองเพื่อนฯ จะเป็นยังไงต่อไป....

จนเมื่อสติมาข่มใจบอกตัวเองให้ รอ... รอคอย ถึงเวลาแล้วค่อยอ่าน ผ่านเข้ามาดูหัวกระทู้อยู่เรื่อยๆ
ตอนแล้วตอนเล่าที่ผ่านไป เราก็ทำใจได้ดีมากไม่หวั่นไหว บอกกับตัวเอง รอก่อนนะไอ้ที่รัก
จนถึงตอนล่าสุด!!! คอมเม้นแต่ละคนทำไมพุ่งเป้าไปที่เหยียวขาวกันหมด ลมจ๋าร้องไห้ทำไม?
ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? นิ่งอยู่ไม่ไหว ความอยากรู้มีมากกว่า
ย้อนกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนที่ค้างไว้....
รู้ซึ้งถึงคำว่า อ่านจนแทบลืมหายใจมันเป็นยังไง
ก็เพราะว่า "ชอบ" คำเดียวเท่านั้น สำหรับ ลมเหนือที่รัก

[puppyluv]

เฮ้ เล่นไรกันเนี่ย เกิดอะหยังขึ้นอ่า---โรงงานน้ำตาลตรูพังเละ อุตส่าห์ปั้นมาตั้งกี่ตอน
โอ๋-โอ๋-โอ๋ คนเก่ง ไม่ร้องนะ (เดี๋ยวไอ้เหยี่ยวได้ใจนะเออ)---อรุณสวัสดิ์ ^^
***************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน134 Andreana's secret
------------------------------
 
yeaw’s

                    กว่าจะกลับได้ก็เกือบตีสอง เพราะบีพ่วงรวมแอนเดรียน่าสองคน เจอกันพลันตีสนิทกันราวเป็นซี้ย่ำปึ๊กตั้งกะปางก่อน สนุกเฮฮาเต้นรำเท้าไฟจนเรียกพวกเปรตแถวนั้นมาลวนลาม เก็ทหวิดเกือบจะมีเรื่องชกต่อย ต้องเรียกพี่พงศ์กับการ์ดมาจัดการ เสียเวลามากโข
                    ใจผมคิดยกเลิก-จะไม่ไปตั้งแต่ออกพ้นประตูหน้าห้องแล้ว อยากหันหมุนตัวย้อนกลับเข้าไปบัดเดี๋ยวนั้น แอนเดรียน่าต้องดึงตัวพาวิ่งเข้าลิฟต์ถึงไปผับได้
                   สิ่งแรกที่ผมทำคือโทรจิก รปภ. ห้ามไม่ให้คนในห้องออกมาถึงประตูทางเข้าข้างนอกโดยเด็ดขาด แค่มีความเคลื่อนไหวหน้าประตูห้องพัก-ต้องโทรรายงานผมทันที
                    กลายเป็นว่า...ผมโทรเช็คยามที่เฝ้าหน้าจอทีวีวงจรปิดของคอนโดในทุก 15 นาทีแทน

                    บ้าจริง---ห่วงคนในห้องจนไม่เป็นสัปรด –ไม่สนุกซักนิด ให้ตาย

                    กลับมาไม่มีร่างบางบนเตียง ผมแทบบ้า เปิดไฟหาทุกดวง ---ตู้เย็นก็ไม่เว้น ขอให้มีประตูเปิดได้ ผมวิ่งวุ่นหาขาขวิดจะแจ้งตำรวจรอมร่อ แอนเดรียน่าเป็นคนเจอ ชี้ที่กองผ้าห่มใต้แกรนด์เปียโน
                    บ้าชิบ---เข้าไปนอนตรงนั้นได้ยังไง ห่อผ้าคลุมโปงหนาแน่นขนาดนั้น แอร์-พัดลมก็ไม่เปิด เกิดขาดอ็อกซิเจนไหลตายขึ้นมาจะทำยังไง...อะไรร้ายๆ พุ่งเข้ามาในหัวสมอง

                    โว๊ย ออกไป!

"Like an angel..." แอนเดรียน่าก้มพิศมองดวงหน้าที่ผมประคองแนบตัก คลี่ห่อผ้าห่มออกมาอย่างนี้ ยิ่งคล้ายเข้าไปใหญ่
"Ya, my vento..." ผมละเมอ เกลี่ยปอยเส้นผมระใบหน้าคนนอนหลับออกแผ่วเบา
"De north"
"Ummm... my vento de north" ปล่อยกระแสแห่งความชื่นชมละมุนละไมส่งผ่านกับภาพตรงหน้า...คล้ายงานศิลป์ชั้นเยี่ยม

"เราทำเกินไปมั้ย อเล็กซ์" แอนเดรียน่าคุยกรีกกับผม หน้าม่อยยังไม่ละสายตาจากร่างบางที่หนุนตักผม
"ไม่ต้องคิดมากหรอก พรุ่งนี้จะบอกเค้าแต่เช้าเอง"
"Ok, got it" แอนเดรียน่าลุกยืน
"Get bed!" ผมตัดบท

“Good night, Alex~” แอนเดรียน่าอ้าปากหาวหวอด
"Have a goodnight, ugly ducky!" ผม
"I'm swan now!" แอนเดรียน่ายู่จมูก
"Oh realy!?"
"Ya ya ya, see!" หมุนตัวอวดก่อนปลิวหายเข้าห้องนอนใหญ่ไป

                  ผมทรุดตัว ค่อยบรรจงแงะร่างบางออกมากอดแนบอก คนในนิทราหน้ามุ่ยเบือนหน้าหนีทั้งที่หลับ
                  นึกได้---กลิ่นบุหรี่ในผับ รีบถอดเสื้อออก อุ้มพาขึ้นเตียงห้องนอนเล็ก จัดวางท่าให้นอนสบาย
แล้ว...สะดุดคราบน้ำตาอาบแก้ม หัวใจผมกระตุกจนเจ็บ---

                   เหยี่ยวขาว มึงทำอะไรลงไป!???
ไว้วันพรุ่งนี้พี่จะบอกความจริงนะครับ ...คนดี
........................................
...............................................
                   ผมสะดุ้งตื่นเกือบ 10 โมง ควานหาร่างนุ่มนิ่มที่นอนกอดทั้งคืน
 ---ไม่มี!---หายไปไหนวะ! ลุกวิ่งตามหาปึงปังทั่วห้อง
หอบฮั่กที่ชั้นล่าง กิ๊กลมหายไป!!!

                   เช๊ดเข้---กิ๊กลมพาเด็กกูหนี O-0!!!
รีบกดโทรหา---ไม่ยอมรับสาย เรียกซ้ำ 3-4 ครั้งก็ยังเฉย
                   ว๊าเว๊ย ให้มันได้งี้ซิน่า นี่คงเผลอปิดเสียงแล้วลืมที่ไหนซักแห่งห่างตัวแน่ ผมเจอประจำเวลาซ้อมเปียโนหรือเรียนแล้วเผลอลืมวางในกระเป๋า ขนาดนาฬิกาข้อมือมีระบบนำร่องติดจีพีเอสยังใช้ไม่ค่อยได้เพราะถอดบ่อย เล่นเอาอยากจะฝังชิพใต้ผิวหนังให้รู้แล้วรู้รอด
   
                  คิดซิคิด เค้าจะไปไหน???
                  บ้าน...ตัดไป คุณแม่ไปสัมมนา มีเด็กผู้หญิงอยู่เต็ม สัญญาใจของแม่กับลูกป้องกันข่าวฉาวนั่นผมรู้เรื่องดี เค้าต้องไม่ไปบ้านคนเดียวเด็ดๆ

                 บ้านอาจารย์ปู่...เวลานี้ไม่ได้ อาจารย์ปู่สุนิศพาเพื่อนที่เป็นกรรมการตัดสินทุนดนตรีเมื่อวานไปเที่ยวทะเล ปิดบ้านหมด เค้าก็ทราบรื่องไปเที่ยว-ไปหาไม่ได้ ตอนแรกจะอยู่

ติวตอน 8 โมงเช้า แต่ลูกศิษย์เล่นโมสาร์ตโดดเด่นเด้งผิดคาด โทรมาบอกวงในผมแล้วว่าลมเหนือได้ไปทำเวิร์คชอปที่โรม-ซัมเมอร์นี้ บรรดาท่านๆ และคณาจารย์ดีใจใหญ่พากันออกเดินทางตั้งแต่จบการทดสอบเย็นเมื่อวานนี้แล้ว

                  บ้านเช่าน้าอร...นั่นก็ไม่มีใครอยู่เพราะน้าอรไปรับลูกสาวที่บ้านสามีมาอยู่ด้วย ยังไม่กลับจากต่างจังหวัด และย้ายเด็กผู้ชายที่มาพักย้ายไปหอรับรองใกล้ที่ทำงานหมดแล้ว

                   คอนโดเก็ทกับบี...ไม่มีทาง เก็ทพาบีกลับบ้านตั้งแต่แยกจากผับเมื่อคืน เพราะพ่อกับแม่ตี๋เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศถึงไทยเวลาตี 4 วันนี้สองตี๋หมวยและกายแสนดีต้องเข้ารายตัวที่บ้านใหญ่ เก็ทบอกเพื่อนสนิทตัวเองแล้ว ลมเหนือไม่ไปให้เสียเที่ยวแน่

ที่ไหน?
ที่ไหนได้อีก?
ลมเหนือจะไปที่ไหน?

                  เช๊ดเข้---พิทักษ์เทพซ้อมวงเช้านี่หว่า หง่าวจริงกู เส้นผมบังตาจนเห็นเป็นภูเขาเลยแฮะ
นึกขึ้นได้ เปลี่ยนเป้าหมาย...กดเบอร์ฟ้าใส

“ฮัลโหล ฟ้า ลมอยู่มั้ย!?”
“อยู่ น้องลมอยู่นี่ มีไรคะ?” ค่อยหายใจโล่ง
“อยู่ที่มอ. ใช่มั้ย?” ถามเอาให้แน่
“ค่ะ ที่นี่แหล่ะ"
"ห้องซ้อม!?" กูเป็นบ้าล่ะ
"ค๊า ห้องซ้อมนี่แหล่ะ เล่นอยู่ เหยี่ยวจะคุยเหรอ ซัก 10-15 นาทีเพลงจบก่อนได้มั้ย?”
 
                 ฟู่~ค่อยหายใจโล่งหน่อย

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปรับ เสร็จกี่โมงนะ”
“ก็เที่ยงตามเคยล่ะ แต่วันนี้อาจหนักหน่อยเพราะพรุ่งนี้จะหยุดยาว 3 วัน”
“ครับ ขอบคุณมาก ...เจอกันครับ” กดวางสาย รูดตัวลงนั่งชันเข่าพิงผนัง โยนโทรศัพท์ทิ้งลงกับพรมหนาผืนนุ่ม

                 เฮ้อ---เล่นเอากูหมดแรงแต่เช้า
รีบแต่งตัวออกไปหา เขียนโน๊ตแปะไว้ให้แอนเดรียน่า ขานั้นตื่นบ่ายอยู่แล้วไม่ต้องห่วง
.......................
..............................
                   ที่มหาวิทยาลัย K ระเบียงหน้าห้องซ้อม ห้องประชุมใหญ่ศิลปศาสตร์ชั้น 3
                  ประตูห้องยังปิดสนิท ดนตรีทั้งวงกระหึ่มแต่ช่วงโซโล่เปียโนกลับโดด-เร่งเพี้ยนเสียจังหวะจนน่าตกใจ เสียงทักษ์-วาทยากรโวย 'เปียโน-มีสมาธิหน่อย ตั้งใจหน่อย!' ก่อนจะซ้อมใหม่อีกรอบ

                  ที่บ้านโทรมา...เดินลงมาคุยข้างล่าง เรื่องจะให้ผมไปหาป้ามารีน่าที่เกาะครีต กรีกให้ได้ ข้อหลักคือเอกสารทรัพย์สินมรดกทุกปี ลูกหลานในวงศ์ตระกูลยังไม่ 25 ต้องเซ็นรับปีละครั้ง...หาเรื่องชุมนุมญาติกึ่งๆ ควบคุมความประพฤฒิซิไม่ว่า
                  ที่ส่งแอนเดรียน่ามาก็ด้วยเหตุผลนี้ เพิ่งสอบเสร็จน้องหนีปาร์ตี้นรก อ้างมาหาพี่ชายอย่างผม

"นายน้อย ผมอภิชาตินะครับ" เลขาของพ่อผู้ควบคุมสายหลัก คอยรายงาน-จัดการธุระเรื่องผมโดยตรงแทนพ่อ คุ้นเคยกันดี
"ครับ ว่าไงครับ-อาชาติ" ผมถูกเลี้ยงจากน้าแดงกับแก๊งค์สาวอีสาณ มีใครสนิทให้เรียกเป็นญาติโกโหติกาเพียบ เป็นน้า อา ป้า แต่เฉพาะคนทำงาน สนิทรับใช้ที่บ้านเท่านั้น
"นายใหญ่ให้เรียนย้ำเรื่องไปครีตครับ ผมต้องจองไฟท์ให้นายน้อยให้ได้"
"อ้อ..." จะบังคับเดินทางให้ได้ว่างั้น

"นายน้อยครับ..." ท่าทางเลขาใหญ่คงโดนพ่อเฉ่งมาโข ไม่งั้นคงไม่โทรมาเอง
"พรุ่งนี้ผมเข้าบ้านใหญ่ ค่อยคุยกัน" ผม
"เดี๋ยวๆ นายน้อยยยคร๊าบ~นายแหม่มโทรมาแต่คุณหนูแอนไม่ยอมรับสาย ฝากเรียน เอ่อ---/ได้ ผมจะบอกให้-แค่นี้" ติ๊ด ตัดสายซะ กูไม่สนว่ะ

                 ใช่แล้ว แอนเดรียน่าเป็นลูกของป้ามารีน่า ลูกพี่ลูกน้องผมเอง ชื่อเต็มๆ 'หงส์ขาว แอนเดรียน่า' เหมือนผม 'เหยี่ยวขาว อเล็กซานเดอร์'  พ่อตั้งชื่อต้น ป้าตั้งชื่อกลาง ...
                 Andreana มาจาก Andrea ชื่อกลางของป้า Marina Andrea ป้าแท้ๆ แม่ทูนหัวของผม
                 
                 ที่จริงแอนเดรียน่ามาอยู่บ้านใหญ่ คฤหาสห์ของพ่อที่ชานเมืองตั้งแต่ 2 วันที่แล้ว ผมไม่ยอมกลับบ้านซักที ---ก็คนของผมยังสอบไม่เสร็จ  แถมนัดซ้อมเต็มเหยียด เรื่องอะไรจะปล่อยให้นอนคนเดียวเล่า (ผมไม่นอนคนเดียวอยู่แล้ว)

                 เอาน่า...วันนี้กึ่งซ้อมใหญ่ ก่อนหยุด 3 วัน ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ พักวงก่อนโหมสัปดาห์หน้าเต็มเหยียด ผมจะพาคนของผมไปเปิดตัวที่บ้าน  แต่แผนชั่วร้ายแล่นแว่บเข้ามาในหัวสองอันชาญฉลาด (และหลงตัวเอง) เสียก่อน   หุหุ...
.................
.......................
                   ย้อนเหตุการณ์...เช้าเมื่อวานไปรับน้องมา ม. K
                   ที่ยอมไปหาเพราะน้องสาวซื้อของมาฝากโจ๊กกับเจฟฟรี่ อยากเจอก่อนจะไปชอปปิ้งที่ฮ่องกง ผมเลยต้องไปรับ ควงเจฟฟรี่ตุ๊กตาหน้าปอร์เช่ ติดรถไปดูคอกหมาทางโน้นด้วย
                   แอนเดรียน่าได้ที 'งั้นมารับไปเจอโจกี้ที่มหาลัยด้วยเลยซิ' จำใจถอย cayenne ออก

                   หะแรกผมไม่ยอมเอาคันนี้ออกท่าเดียว แต่บ้านเจฟฟรี่เหลือแค่ Audi GT ของมันเหมือนกัน รถใจแคบนั่งได้แค่ 2 คนทั้งคู่ รถตู้-รถใหญ่บ้านมันให้คนที่คลีนิกเพ็ทชอปเอาไปทำธุระหมดตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว
                    ตอนขับคันขาวไปก็คิดถึงเจ้าของตัวจริงไปด้วย...เมื่อเช้าขับตามหลังเด็กฟิคเกียร์ปั่นกิ๊กคันเก่งเลี้ยวเข้าคณะ เจอเพื่อนในวงผมก็เลี้ยวรถออกมารับเจฟฟรี่เลย
                       
                    ป่านนี้เด็กตัวขาวจะคิดถึงผมมั้ยนะ  อยากให้นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถจัง-พับผ่า!!!

                    ในรถ...แอนเดรียน่าถามการใช้คำภาษาไทย ระบุลูกของป้าอย่างน้องจะบอกความสัมพันธ์กับลมเหนือว่าอะไร?
                    แอนเดรียน่าพูดเขียนภาษาอังกฤษได้ระดับดี แต่ไม่ดีเลิศและคล่องจัดเท่ากรีกและอิตาลีภาษาแม่ น้องยอดเยี่ยมฝรั่งเศษ จีนเป็นไฟ ส่วนภาษไทยบ๊วยสุด นับได้ 6 ภาษาเพราะแม่มัน (ป้ามารีน่าของผม) บังคับไปวัดไทยวันอาทิตย์ถึงจะได้พูดไทยอย่างน้อย 1 ครั้งต่อเดือน ทักษะแค่ฟังออก แต่ออกเสียงพูดเขียนไทยอ่อนระดับอนุบาลมาก

                    ส่วนผมยอดเยี่ยมภาษาไทย อังกฤษ กรีกและอิตาลี ระดับดีภาษาจีน, ฝรั่งเศษและเยอรมัน 7 ภาษา ...ภาคบังคับจากเล่นหุ้นและป้าสั่งดูงานธุรกิจที่โน่นที่นี่ทั่วโลกครับ
                     ทุกคืนต้องดู-ฟังเทปสอนภาษา เรียนด้วยตัวเอง ปิดเทอมใหญ่ทุกครั้งที่ผ่านมาผมต้องระเห็จไปอยู่ที่โรม ไม่ก็ครีตกับป้า ...ด้วยเหตุผล
                  1. ถือสองสัญชาติ กรีกและไทย ตามกฎหมายต้องมีระยะพำนักในถิ่นฐานภูมิลำเนา ผมไม่รู้รายละเอียดเชิงลึกหรอก อย่าถาม
                  2. เรียนภาษาและคอร์สธรุกิจเข้มข้น ป้ากรุยทางไว้ให้รับช่วงเจเนอเรชั่นต่อไป ผมใจรักชอบด้วย ที่สำคัญคือมีความสามารถ... รูปหล่อแต่กลวงความรู้ป้าไม่ชอบอย่างมาก
 
'อย่าให้คนอื่นตัดสินเราแค่หน้าตาดีอย่างเดียว คุณค่าของเราเอง ต้องเรียนรู้ไว้ใช้เพื่อเกิดประโยชน์ทั้งต่อตัวเองและช่วยคนอื่นได้' ป้าย้ำเกือบทุกครั้ง ผมกับน้องสาวรับรู้-รับทราบซึมเข้าดีเอ็นเอ เป็นความรับผิดชอบกลายๆ จนเคยชินแล้วครับ
                     แต่เวลานี้เลือกโยธาเพราะช่วง ม.ปลาย ได้คุมงานก่อสร้างผับ X88 ของพี่พงศ์และร้านอาหารในโรงแรมบางส่วนของพ่อ วิศวกรรุ่นลายครามที่ไซด์งานโคตรดี สอนงานสนุก เห็นตรรกะตอบโจทย์ง่ายๆ ตรงไปตรงมาของโครงสร้าง พ่วงเจฟฟรี่และเพื่อนสนิทอย่างไอ้กาย รักษ์ เอเจ เรียนที่นี่ เลยร่วมหัวจมท้ายอีกขั้นก่อนแยกต่อขึ้นบันไดเป็นผู้ใหญ่
..........................

                      เรื่องนั้นช่างมันก่อน...เรื่องความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องกับแอนเดรียน่าที่จะให้รู้ถึงหูเด็กเปียโนต่างหากที่ผมเก็ทไอเดีย (ชั่วๆ)
                      ถ้าไม่บอกความสัมพันธ์ ลมเหนือจะหึงผมมั้ยนะ แกล้งเล่นละครซักวัน แค่อำพะนำไม่บอกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องใกล้ชิด เด็กรู้ความจริงวันรุ่งขึ้นซึ่งก็คือวันนี้ ขี้คร้านต้องบอกรักผมแน่ๆ กร๊ากกก
                       ตกลงเป็นมั่นเป็นเหมาะ มีเจฟฟรี่กับโจ๊กเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด

                      ห่านเจฟฟรี่เถียงหัวชนฝาแต่สู้แอนเดรียน่าไม่ได้ ขานั้นรู้เรื่องลมเหนือตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ระริกระรี้อยากรู้จักตั้งแต่ผมพามาอยู่ด้วยใหม่ๆ เพียงแต่บ้านผมมันมารยาทจัด ไม่ยุ่งนัวเนียสร้างความรำคาญ จะแค่อยากสังสรรอยู่ใกล้ ชื่นชมในเรื่องของคนนั้นอยู่ห่างๆ ไม่ก้าวก่ายคุมเชิง ...ประมาณนั้น
                    (ที่ผ่านมาผมประพฤฒิตัวดีมาตลอด พอมีเด็กตัวขาวเจ้าของกิ๊กลมนี่ล่ะ กูผิดแผนหมด ไม่เป็นตัวของตัวเองซะ=3=)

                     อย่างนี้คงรู้ทั้งบ้าน ถ้าแอนเดรียน่ารู้เรื่องแทงตลอดอย่างนี้ แสดงว่าทั้งพ่อและป้าต้องรู้ก่อนหน้าชัวร์ สายข่าวเยอะครับ ลูกหลานก็ไม่เว้น
กลับบ้านคราวนี้ผมคงสุขยิ่งกว่าราชา
จะง้างเอาคำรักจากคนปากแข็งซะที 555

                     ในรถ...(เราคุยกันภาษาอังกฤษ)
"ใช้  relative, sibling หรือ cousin ดี?" น้องชะโงกจากเบาะหลังมาถามศัพท์ภาษาอังกฤษกับหมาหน้ารถผมทั้งขาไปและขากลับ---ไอ้เจฟฟรี่
"ใช้ cousin คนไทยเข้าใจง่ายกว่า" เจฟฟรี่
"OK consin~"   แล้วก็ตีความเรื่องความหมายของศัพท์กันนัวกับเจฟฟรี่
                   
                    ผมนึกอนาจน้อง ท่าจะอยากรู้จักคนของผมมากจริงๆ เตรียมตัว-เตรียมคำพูด ซ้อมคำศัพท์ซะ
คุยกันทางเมล์กับบรรดาโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คครับ แอนเดรียน่าเห็นหน้าตาเด็กตัวขาว รู้จักเพียงฝ่ายเดียวเรียบร้อยแล้ว เจอบล็อคไดอารี่ของไอ้โจ๊กเข้าไปยิ่งคลั่งไคล้หนัก

"ลำบากนักก็ไม่ต้องบอกก็ได้" ผมยิ้มขำ นึกในใจ ถ้าปล่อยสองคนนี้เจอกัน น้องสาวจะเครซี่เด็กฟิคเกียร์แค่ไหน ^^
"เฮ่ย เดี๋ยวลมเข้าใจผิดหรอก มึงเคยพาผู้หญิงเข้าใกล้เค้าขนาดนี้ที่ไหน บอกเลยน่ะดีแล้ว" เจฟฟรี่แจงยาว
"ช่าย ใช้ cousin ใช่มั้ยเจฟฟรี่" น้องสาวซ้อมคำ
"นั่นแหละ" ผมยาวพยักหน้า
"โอเค จะจำไว้ค่ะ"  yes sir, the witch! น้องล้อพ่อมดซะ   

                      ประโยคเมื่อกี้ของเจฟฟรี่ทำให้ผมคิดถึงอีกอย่าง...นิสัยที่ผมชอบ เค้าเชื่อใจผม ไว้ใจผม
มีบ้างช่วงแรกๆ ที่หน้าหงิก ผมจะรีบบอก นั่นลูกค้า-นั่นเพื่อน เค้าเมินบ้างเล็กน้อยแล้วค่อยยิ้มให้ผมเหมือนเดิม

"เค้าไม่เข้าใจผิดหรอกเจฟฟรี่ ลมไม่ใช่คนขี้หึงไร้สาระ กูพูดคุย ไปกินข้าวกับลูกค้าผู้หญิงก็ยังเคย เค้าก็ไม่ว่าหรอก"
"มันไม่เหมือนกัน นั่นคุยธุระคือคนอื่น แต่กับแอนเดรียน่ามึงจะสนิทชิดเชื้อกว่าปกติ ดูยังไงก็ว่าต่างกันอยู่แล้ว" เจฟฟรี่ขัด
"ลมเชื่อใจกู กูเชื่อใจเค้าว่ะเจฟฟรี่" ผม

"ไม่ต้องห่วง เราหน้าเหมือนกันนะ ~อเล็กซ์" จังหวะหยุดรอสัญญาณไฟ น้องสาวยื่นหน้ามาเทียบกับผม ยิ้มแย้มเล่นให้เจฟฟรี่ตัดสิน
"ข้อนี้ไม่เถียง ก็แค่คล้าย คนเรามันห้ามความคิดกันไม่ได้ กันไว้ดีกว่าแก้" เพื่อนผมยังยึดอีกฝั่ง...ผมได้ไอเดียชั่วๆ แล่นปิ๊งๆ

"ถามหน่อย โรมเค้าฉลาดเรื่องดูคนออกมั้ย ความสัมพันธ์กะคนอื่น---ทำนองนั้น?" น้องเปิดประเด็น
"มาก.../เป็นกรดเลยล่ะ รายนั้นดูคนออกในแว่บเดียวด้วยซ้ำ" ผม/เจฟฟรี่รู้จักนิสัยหวงตัว ยอมรู้จักคนอื่นแต่ให้สนิทด้วย...ลมเหนือยากยิ่งกว่ายาก

"งั้นสมมุติเจฟฟรี่เป็นคนนอก ดูออกมั้ยว่าเราสองคนเป็นพี่น้องกัน?" น้อง ตอนแรกพาแอนเดรียน่าไปเจอ ผมไม่ได้บอกเจฟฟรี่ว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องเหมือนกันครับ
"ตอนแรกก็ดูไม่ออกหรอก คุยๆ ไปก็พอเดาได้" เพื่อนผมยาว
"ทำไมล่ะ ดูจากอะไร?" น้อง
"การพูดคุยดูสนิทมากระดับหนึ่ง ลักษณะท่าทางที่คล้าย อ้อ-รูปร่างหน้าตาค่อนข้างเหมือนกันด้วย" เจฟฟรี่
"มึงเลยจับได้" ผม
"กูเดาเอา พี่น้องกับเพื่อน กับแฟน ท่าที-ความสัมพันธ์มันฟ้องต่างกันอยู่แล้ว" เจฟฟรี่

"งั้น ถ้าอย่างแอนเดรียน่าล่ะคุยเล่นกับอเล็กซ์ตามปกติ โรมจะดูออกมั้ย?" แอนเดรียน่าออกเสียง 'ลม' (Lom)ไม่ถนัด ถ้าลากเสียงจะง่ายกว่า ลมของผม กลายเป็น 'โรม' (Rome) กรุงโรมไปซะแล้วครับ ...น่ารักดีเหมือนกันแฮะ
"ยิ่งถ้าพาไปคอนโดด้วย เค้าต้องรู้อยู่แล้ว" ผมกำลังคิด เพราะแอนเดรียน่าต้องใช้เซฟซ่อนในห้องแต่งตัว ภายในห้องนอนใหญ่ครับ ป้ามารีน่าใช้ให้มาจัดการ ผมทำเองก็ได้แต่น้องคล่องกว่า เรื่องเงินๆ ทองๆ กับทรัพย์สินลับๆ ระหว่างเราครับ (ไว้จะเล่าให้ฟังทีหลัง บ้านผมมันความลับเยอะ)
"ช่าย ใครจะบ้าพาผู้หญิงเข้าบ้านล่ะ จริงมั้ย" น้องสรุป เอาล่ะซิ เรื่องชักลามท่วมทุ่ง
"นั่นน่ะ---" เจฟฟรี่อึดอัด ถอนหายใจยาว

"เอางี้ ยังไม่บอกลมว่าแอนเดรียน่าเป็นพี่น้องกะกูหรอก" ผมเริ่มไอเดียชั่ว
"ทำไม?"  เจฟฟรี่หันขวับ
"นั่นซิ ทำไม-อเล็กซ์?" แอนเดรียน่านั่งหลัง เกาะเบาะอยู่ตรงกลางยื่นหน้ามาถาม
"กูจะบอกเค้าเอง แกล้งอำหน่อยๆ เค้างอนเดี๋ยวกูง้อเอง" ผมกระหยิ่ม

"กูไม่ยอมเด็ดขาดเหยี่ยว มึงอย่าเล่นอำกันแบบนี้" เจฟฟรี่เน้นคำ NEVER AND EVER ลอดไรฟัน
"กูพูดว่า... เราแค่บอกเค้าไม่หมด-แค่นั้นเอง" ผมย้ำอีกรอบ
"ทำไมมึงว๊อน์ทนักวะ!?"
"ลมไม่เกรงกูเลย ดักคอกูได้หมดทุกทาง มึงรู้ใช่มั้ย?" ผมเล่าออนเอ็มให้มันฟังตลอด ก็เฉพาะเรื่องที่สมควรเท่านั้น
"แล้ว...?" เจฟฟรี่ ส่วนแอนเดรียน่าเกาะเบาะคนนั่งหน้า มองสลับไปมา เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจสุดๆ

"กูจริงจัง กูอยากให้ได้ยินว่าเค้าชอบกูมั่งมั้ย คิดอะไรกะกูมั่งเปล่า!?"
"เค้าทำให้มึงเห็นไม่พอ" เจฟฟรี่ใช้คำ in touch of yours!
"เค้าไม่เคยแม้แต่จะบอกว่าชอบกู ซักคำเดียว...ไม่เคยได้ยินซักครั้ง" ผมพ้อ just once, never!
"แล้วไง...?"

                     ผมเผยไต๋..
"กูแค่เก็บมาบอกวันพรุ่งนี้ที่จะพาเค้ากลับมาบ้าน บอกชอบเค้าแล้วถามชอบพี่มั่งมั้ย ไรงี้ เพราะแอนเดรียน่าก็ต้องกลับมาบ้านด้วยอยู่แล้ว ยังไงเค้าก็ต้องรู้ ต้องสงสัยมั่งล่ะ"
"กูว่าจะไม่แค่สงสัยนะ"
"เอ้า---สารภาพก็ได้ กูอยากบอกรักเค้าแล้ว" (>///<)
"อ๊าาาาา love this~~~" แอนเดียน่าเคลิ้มซะแทบนอนดิ้นลงไปกับเบาะหลังรถ
"สาด ไอเดียมึงนี่นะ...ถ้าโจ๊กอยู่ได้ด่ามึงสัตว์ปีกอีกตัว" เจฟฟรี่ส่ายหน้ากับความคิดเชรี่ยๆ ของผม เห็นหรอกว่ามึงกลั้นยิ้มหน้าไหม้น่ะ
 
                       อายว๊อย (-///-) แม่ม-ครั้งก่อนต้องสารภาพกับแม่เค้า ครั้งนี้เจือกต้องมาเฉลยให้พวกหอกนี่ฟังอีก ถึงจะเพื่อนซี้ จะน้องก็เหอะ
                       นึกด่าตัวเองในใจ ไม่กล้าบอกกะเค้าตรงๆ ซะที ต้องหาเรื่องวอแว...บ้าชะมัด^^
                       
                       เอาน่า ไม่ต้องรอคำไหนจากปากเค้าหรอก กูบอกเค้าเองนี่ล่ะ รู้ชัดๆ กันไปเลย
ส่วนเรื่องเค้าจะรู้สึกกับผมแค่ไหน ยังไง ...ที่ผ่านมาลมเหนือทำให้ผมเข้มแข็งระดับหนึ่ง
เค้าจะไม่มีทางทรยศผมเหมือนกับอดีตที่ผ่านมาแน่นอน ที่สำคัญ...ผมรับได้
ถ้ากับคนนี้ เหยี่ยวยอม...ยอมทุกอย่างล่ะ

"น่า กูแค่ขอความร่วมมือกับมึงเอง เจฟฟรี่" ผม
"คิดเป็นเด็กๆ ถ้าเค้าฉุกคิด รู้ทันมึงขึ้นมาจะหนาว ลมเงียบไม่ใช่ว่าเค้าไม่ทันมึงนะ" เจฟฟรี่เคยบอกว่าเด็กมึงเหมือนภูเขาน้ำแข็ง เห็นแค่ 1 อีก 9 ซ่อนอยู่ข้างใต้...น่ากลัว
"ก็เพราะเค้ารู้ทันกูหมดนี่หล่ะ ที่น่ากลัว กูไม่อยากเสียเค้าไป อยากมัดแขน-ใส่กุญแจมือติดกันเลยด้วยซ้ำ"
"f*ck you---
"อ๊าาาา am in~~~" เจฟฟรี่/แอนเดรียน่า เพื่อนด่าแต่ยอมผมแน่แล้ว ส่วนน้องเป็นหนึ่งในผู้สมรู้ร่วมคิดเรียบร้อยโรงเรียนจีน

                     แล้วเจฟฟรี่ก็ล้วงสิ่งที่ผมกลัว...
"ถ้าเค้าเกิดเข้าใจผิดแอนเดรียน่าจริงๆ มันจะน่ากลัวกว่าที่มึงคิดอีกนะเว๊ย"
"ลมเค้าฉลาด...ไม่ทำงั้นแน่ ที่สำคัญเค้าต้องอยู่เล่นงานดนตรี แค่นอนตื่นขึ้นมา พรุ่งนี้เช้าเฉลย---ขี้คร้าน 555" ผมกระหยิ่มถึงอนาคตในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า...คิดข้ามช็อตจะได้บอกรักคนของผม ไม่ต้องบอกชอบก็ได้ กูบอกรักเค้าเองซะก็หมดเรื่อง...ไม่ทันฉุกใจคิดประโยคต่อไปนี้ของเพื่อนสนิท
"เป็นกู---กูจะหนีไปให้ไกลเลยเชรี่ย" เจฟฟรี่สบถ

"โรมฉลาดมากใช่มั้ย?" แอนเดรียน่าร่าเริงจัด
"เป็นกรดเลยล่ะ/---มากอย่างนึกไม่ถึง ถ้าเค้ามีเวลาคิดเรียบเรียงน่ะนะ" ผม/เจฟฟรี่รู้ดี เวลานี้ผมว่าหมาผมยาวเริ่มสนุกตามกันแล้ว
"ถ้างั้นเค้าต้องคิดได้แน่ อเล็กซ์ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปใกล้ชิด-หนึ่ง ยิ่งพาเข้าห้องยิ่งไม่เคย-สอง และสามสุดท้าย พริ้นซ์เซสแอนเดรียสวยเริ่ดกว่าใคร โฮะ-โฮะ-โฮะ~~~"

                    จะเสียวก็ไอ้ โฮะ-โฮะ-โฮะ~นี่ล่ะ นึกถึงหมวยบี-เดวิลน้อยของตี๋เก็ททันที ถ้าปล่อย 2 คนนี้เจอกัน ๆ ไม่เฉพาะเด็กตัวขาว...อาจจะรวมถึงพวกผมได้โดนเล่นยับแน่
                   แล้วน้องสาวจัดการโทรสั่งที่บ้านให้เอาเสื้อผ้าไปส่งที่คอนโดผม และกดเบอร์โทรบุคคลสำคัญ-ขาดไม่ได้ Jokie ของแอนเดรียน่า...

"Tomorrow will see~" ผมหมายมาดอมยิ้มซ่อนร้าย
"Tomorrow never die~~" แอนเดรียน่าหัวเราะสะใจ
"Because will die tomorrow and YOU...die-try!" เจฟฟรี่พ่อมดทำนาย มึงไม่ตายดีแน่-เหยี่ยว

                  แผนลับขั้นสุดยอด...แต่ผมดันพลาดซะได้ ไม่น่าหลงระเริงชะล่าใจ
ผมน่าจะคิดได้ ตั้งแต่เมื่อวาน---ตอนกลับถึงห้อง ไม่มีคำว่าพี่เหยี่ยว ไม่มีคำว่าลม ไม่มีรอยยิ้มอ่อนหวานเลย
ใช่...ผมไม่น่ามองข้าม

***********************************TBC by puppyluv

[FRODO]

จิ้มมม

[malula]

ไม่มีใครบอกพี่เหยี่ยวเหรอว่า ไม่ควรลองใจกันในเรื่องที่ไม่ควร (เจฟฟรี่เตือนแล้วนะ)
เพราะผลลัพธ์มันมักจะออกมาตรงข้ามเสมอ

[veeva]

  ใช่ไอ้นกบ้าเอ็งลืมอะไรไป น้องลมไปแล้ว จะสมน้ำหน้าให้ ไม่มีสงสารหรอก เกลียดที่สุดเลยการเล่นกับความรู้สึกคนแบบนี้ คิดได้ไงฟ่ะ อยากรู้อะไรถามไปตรงๆดิเป็นไหม อ๊ากกกกกกกกกก จะฆ่ามัน

[fuku]

อ่านตอนนี้แล้วขอพูดคำเดียวให้เหยี่ยวฟัง
"ควาย"



(-___-" )

[andromeda]

  สมน้ำหน้า น่ะเหยี่ยว...
เล่นอะไร ก็ไม่รู้ เอาความเชื่อใจ มาอำเล่น คุ้มไหมเนี่ย ....
  เอาเหอะ ตามดูเหยี่ยวแก้ปม ที่ตัวเองผูกไว้ ต่อไป .....
....หวังว่าน้องลม จะเข้าใจง่ายๆ ไม่มีเรื่องนะ


 

[iota]

หมองูตายเพราะงูแท้ๆ เหยี่ยวขาว
ลมจ๋า 

[FRODO]

กับต้องการคำว่า "ผมรักคุณ" ลมเนี่ย  ทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ  เค้าว่าการเล่นกับความรู้สึกของคนน่ะอันตรายนะจ๊ะ
อันว่าจิตใจคนนั้น  ยากแท้หยั่งถึง      เพราะฉะนั้น เจ้าเหยี่ยวเจ้าสมควรตายหมื่นครั้ง  นอกจากเหยี่ยวทุกคนก็ผิดเหมือนกัน  ยอมให้ทำกันแบบนี้ได้ไง  ลมไม่ใช่เพื่อนเหรอ  ถึงผลที่ออกมามันจะแฮปปี้ก็เถอะ  แต่แก้วที่ร้าวไปแล้วมันก็ไม่สามารถประสานให้เป็นเนื่อเดียวได้เหมือนเดิมหรอกนะ 
ถ้าพูดตามความเป็นจริงน่ะนะ  ในเมื่อความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นแล้ว  รับรองเลยว่าถึงแม้จะแฮปปี้ขนาดไหน  แต่มันต้องมีบางเวลาที่ความรู้สึกไม่เชื่อใจ ขมขื่นใจ  ซึ่งเปรียบเหมือนตะกอนที่นอนก้นอยู่ พอน้ำกระเพื่อมเมื่อไหร่ ตะกอนมันก็จะค่อยลอยขึ้นอยู่ดี  ไอ้เรื่องที่ถูกคนรักและเพื่อนลองใจเนี่ยแหละ  บางทีก็อาจคิดว่า เฮ้ย! ตอนนี้เราโดนอีกเหรอเปล่าเนี่ย หรืออำเล่นอีกแล้ววะ เกิดความระแวงบ่อยครั้ง คิดซิว่าจะเครียดมั๊ย 
เฮ้อ! สรุปแล้ววันนี้เคลียร์กับผู้อ่านแล้ว  แต่กับลมยังเคลียร์ไม่ทัน   ทนอีกนิดนะลม  แล้วเลือกไปเลย เจ๊เชียร์เจ้าาาาา :โป้ก1:า

[harumi]

สมน้ำหน้าอิพี่เหยี่ยว

ให้ลมจัดหนักเลย

 
               ให้เลือก
 

[rujaya]

ปวดตับ 

[MiSS-U]

อ่านแล้วเจ็บมากๆก็รู้นะว่าเหยี่ยวรักอยากฟังคำรักจากน้องลม

แต่โอ๊ยเจ็บแทนลมอ่ะ ถามซิมีปากแต่ไม่ทำแบบนี้

ปล.ตอนหน้าน้องลมหนีแน่ๆ ไอ้เหยี่ยวแกเตรียมตัวตายได้เลย

 

[indy❣zaka]

กูว่าแล้ววววว  กร๊ากกกกก
ไม่ต้องไปแล้วกรีกเกริกน่ะค่ะ
ไปทุ่งนา  ช่วยเค้าไถนาดีกว่านะเหยี่ยว ^^

ได้ข่าวว่าลมยิ่งเกลียดคนโกหกอยู่ด้วยไม่ใช่รึ?

[tuckky]

 เรื่องแบบนี้คิดตื้นเกินไปรึเปล่า
เอาความเจ็บปวดมาล้อเล่นได้ไง
โกรธแทนโว้ย....

[BossZa]

    ทำไม่คิด ชิส์

[ขนมหวาน]

จำได้ว่าเคยตกลงไว้ เรื่องของเราสองคน อย่าเอาคนอื่นเข้ามายุ่ง
ฮึ ฮึ พี่เหยี่ยวลองดีซะแล้ว ลืมรึเปล่า น้องลมดื้อเงียบ เข้าใจง่ายจริง
แต่ถ้าเรื่องที่ตกลงกันไว้แล้วยังทำ จะยอมใจอ่อนง่ายรึไม่
พี่เหยี่ยวคงต้องแก้เองแล้ว

ลมฉลาดแต่เรื่องของความรู้สึก ใครเค้าล้อเล่นฟระพี่เหยี่ยว
ไม่เข็ดตอนปล้ำน้องแล้ว น้องหนี ยังไม่เข็ดอีกนะยะ
แช่งให้โกรธยาวเลยจะดีมั้ย ตบพี่เหยี่ยวแทนน้องลมสักสองฉาด 

[aorpp]

อ่านตอนนี้แล้วขอพูดคำเดียวให้เหยี่ยวฟัง
"ควาย"



(-___-" )

กร๊ากกก ชอบเม้นท์นี้มากกกกกกกก 

[nunamicky]

เล่นแรงไปแล้วละเหยี่ยวขาว
ลมหนีไปจะสมน้ำหน้าให้

[mur@s@ki]

มาเล่นกับความรู้สึกคนนี่มากเกินไปแล้วนะพี่เหยี่ยว
ความคิดในแง่ลบที่เกิดจากความไม่รู้อะไรเลยมันน่ากลัวแค่ไหนพี่รู้บ้างมั้ย(วะ)
ชีวิตไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่ใจต้องการไปทุกเรื่องนะ ..ไม่เข็ดซักทีนะคะคุณ


:กอด1:ลมเหนือที่รัก

[sayhi11]

สมน้ำหน้าอิพี่เหยี่ยวสุดๆๆๆๆ
ขอให้ลมโกรธจริงอะไรจิงที่เถอะ
ง้อยากๆๆ มีคนอื่นมาจีบลมด้วย
ให้อิพี่เหยี่ยวกระอักเลือดตายไปซะ 
เล่นไรไม่เล่นมาเล่นกับความรู้สึกของลมเหนือ...

[golove2]

สมน้ำหน้า อีพี่เหยี่ยว

 

ขอให้น้องลมโกรธไปนาน ๆ

[thejaoil]

โดเตะเหยี่ยวซะทีดีไหมเนี่ย

[dragonnine]

เล่นกับความรู้สึกแบบนี้น่ากลัวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[Ugly Ducky]

อิพี่เหยี่ยว ... ขอให้ ลมจ๋า โกรธแกร นานๆ โดนลด ลมตา ไป 3 เดือน
ลมจ๋า ... ใจดีดี เน้ออออ