ลมเหนือที่รัก
ตอน139 จานสอง...ดวลรอบสอง
------------------------------
yeaw’s
ย๊างงง -ยัง กรรมซ้ำกรมซัดยังไม่หมด...เพราะนั่นแค่จานแรก
จานสองมาวาง เสียงโห่ดังก้อง คนเจียวไข่ยืนเคาะช้อนสลัดกับฝาหม้อปรามดังถี่รัว
(แตร๊งๆๆๆๆ)
"ดวล 2 Your folk ส้อมๆ ให้ไวๆ Quickly” ผมยังเผ็ดไม่หาย จะจิบน้ำก็ไม่ได้
บีจิ้มใกล้ชิ้นเล็กตรงขอบๆ บุ้ยใบ้ข้ามตรงฝั่งกับน้องสาวตัวแสบของผม ฝ่ายนั้นรีบพยักหน้ารับรู้ จะหาชิ้นไม่เผ็ดล่ะซิ
ผู้คุมร้องสั่ง---
“ห้ามลอกข้อสอบกัน ไม่งั้นโดนหนักแน่ พี่เจฟฟรี่-แปล!”
"555 alright, it's---" เจฟฟรี่กลั้นหัวร่อ อธิบายภาษาอังกฤษให้ฟัง แอนเดรียน่ากับบีแข่งกันปากจู๋สองคน
"ไม่น่าเล๊ย" เก็ทโวยเล็กๆ
"ลมจ๋า~ใจร้าย" บีงุบงิบยกซ้อมบัง
"555 จายร่ายๆๆ ~~" น้องสาวร้องเป็นเพลง เปื้อนยิ้มแก้มใส โคลงตัวไปมากับเก้าอี้เตรียมจิ้ม
“ok พร้อม ...จิ้ม!" (แตร๊งงงงง) ฝาหม้อกระทบโลหะเสียงใส
พุ่งเปิดศึกชิงขอบกันครับ กายกับเจฟฟรี่ลุกมาเลย พอๆ กับโจ๊กที่หัวเราะร่วนได้ชิ้นเล็กๆ สมใจ
(แตร๊งงงง) "eat กิน!” ทรงอำนาจส่งเสียงอีกรอบ ทุกคนปิดปากยอมเคี้ยวเพราะผู้คุมนักโทษเดินวนหลังเก้าอี้ รอบโต๊ะ
เฟอดริเอโก้น้ำตาไหล ไอแค่กๆ ก่อนใครเพื่อน คนเจียวไข่รีบมาบอกให้กลืน
โดนแอนเดรียน่านั่งใกล้ที่เคี้ยวตุ้ยอยู่กระทืบให้ ค้อนให้กันหลายวง
หัวทองเช็ดน้ำตาป้อยไม่รู้เผ็ดหรือเจ็บเท้าดี ---ที่เหลือกลั้นหัวเราะแทบตาย
คราวนี้บีกับเจฟฟรี่รอด เดินไปเทคมือ Give me 5 กันสนุก บีโอ่ ไม่โดนทั้งสองรอบ กิ๊วก๊าวดีใจ
"เย๊~พี่เจฟฟรี่ เรารอดแล้ว" บี (^0^)
"วู๊ววว give me, give me" พี่ผมยาว (^=^)
"กินน้ำได้ยังวะ เพ่โจ๊ก" เก็ทแลบลิ้นเป็นหมา (+v+)
"แอร๊ะ เผ๊ดดด" โจ๊ก (><)
"555 โอย ขำว่ะ" กาย (^^)
ชิ้นสุดท้ายเลื่อนมาที่กูอีกแล้ว ชิ้นตรงกลาง ...ใหญ่สุดด้วย
แอนเดรียน่าเอาส้อมเขี่ยดู เห็นเม็ดพริกเขียวอื๋อเต็มเม็ดนอนแผ่แอ้งแม้งหรา ชัดๆ เต็มลูกกะตา
อ้อ มีซีกสีแดงโดนมีดแบ่งอีกต่างหาก เม็ดครึ่งเล็กจิ๋วงี้พริกขี้หนูชัวร์
"special for Alex 555"
"สุดท้ายแฟนหล่อ"
"อย่ารอช้าครับ"
“กินเล้ยๆๆๆ”
เชียร์กันจริง หัวทองเสียงดังกว่าใคร ผมรีรอ ไม่ยอมง่ายๆ อยากให้ป้อนอีก
“...ขอทำใจก่อนว่ะ” ผมหัวโต๊ะยักคิ้วกวน
เสียงม่วนซื่นขนาด กึกก้องซะ---
“โหยยยย เหยี่ยว มึงอ่ะ" โจ๊ก
"กล้าๆ หน่อยซิวะ" เจฟฟรี่
"พี่เหยี่ยวเร็วครับ" เก็ท
"Alex กินเล่ยๆ"
"Alexๆๆๆ” น้องสาวกับบอยเฟรนด์ ...เล่นชูมือขวาสลอนยิ่งกว่าดูคอนเสริต์ไมโคร
“งั้นลมป้อน”
"หึหึ" แหม่ๆ กะลังรออยู่เชียว...มองดูเพลินว่ากำลังจะทำอะไร!???
(o^o) เชรี่ยยยยยยย---ราดซอสพริก ทอปปิ้งแดงเถือกตักจ่อปาก
ผมผุดลุกจากเก้าอี้พรวด ---ถอยดีฝ่า
“หู๋ย ---โหดว่ะ"
"กระเพาะพังแน่ลมจ๋า"
"Alex กินเล่ยๆๆๆ"
"555 ตายแน่ๆ ตายแน่ๆ”
ไอ้กายกับเจฟฟรี่รัวมือตีโต๊ะ หัวเราะเป็นบ้า
โจ๊กแผ่ราบพิงพนักกลั้วหัวเราะกุมท้องโอดโอย
ไอ้พวกเด็กๆ แม่ม เชียร์กูจัง หุบปากได้มั้ยวะ ไม่สงสารโชคชะตากันมั่ง
“ไม่งั้นไม่คุยด้วย” ยิ้มยะเยือกนางพญา
"ง่า..." ผมหน้าเบี้ยว ได้แต่จำใจอ้าปากรับ ทำท่าสะอื้นเยี่ยงนางทาสโดนโบย (T^T)
ยังไม่สาแก่ใจ เสียงเฮฮา ปรบมือหัวเราะดังจากข้างหลังกลุ่มใหญ่
พวกเชฟกับคนรับใช้ที่บ้านมายืนออกันเต็มแผงดูผลงาน ...ยลโฉมลูกชายเจ้าของบ้านขายหน้า
...คงเป็นทอล์คออฟเดอะเฮ้าส์ชั่วชีวิตจะหาไม่
เหยี่ยวขาว---มึงหนอมึง!!!
.............................
...................................
“เยี่ยมว่ะลม เสียดาย น่าจะถ่ายวีดีโอไว้” โจ๊ก
“ผมโดนสองดอกซ้อน เอาตัวไม่รอดอ่ะครับ” เก็ท
"I'm win twice, he lose twice 555" บีส่งเสียงคุยข้ามโต๊ะกับน้องสาว
“same like Andreana double duals 555!” แอนเดรียน่าดวล 2 รอบเจอ 2 รอบ น้องสาวอารมณ์ดีชอบทานเผ็ดครับ กินเก่งกว่าผมอีก
“ซา-หนุก~~ again and again" หัวทอง
"เอาอีกๆ” บี ร่วมประสมโรง
“เดี๋ยวกูจำไปเล่นที่บ้านมั่ง โอ๋ย ขำจนปวดท้อง 555"
"555 ชวนกูด้วยเจฟฟรี่” เจฟฟรี่กับกายหัวเราะไม่หยุด
"โหดมันส์ ฮา มากเลยว่ะ มันคิดได้ไงวะ นี่ไอ้น้องกูป่าวเนี่ย" โจ๊กไม่ยอมหยุดจิบน้ำแก้เผ็ด
"เก็ทเคยโดนบ้านมันนี่แหล่ะ ทำเวอร์ชั่นบรอคโคลี่กับแครอทมาบังคับอ่ะครับ" เก็ทท้าวความ
"จากไม่ชอบ บีเปลี่ยนมากินแครอทสุกๆ ได้เพราะไข่เจียวรัสเชี่ยนนี่ล่ะ" บี
"อ๋อ มิน่า แม่แปลกใจใหญ่ทำไมเรากินบรอคโคลี่ได้ 555" กายหัวเราะ
"with brocoli and carrot same like this, me broccoli and B hate carrot" เก็ทเล่าคร่าวๆ ไม่สนเทนส์และไวยากรณ์ โวแคบคำศัพท์ล้วนๆ เพื่อหัวทองเข้าใจตามไปด้วย แต่
สังเกตกับน้องสาวจะคุยภาษาอังกฤษคล่องและเต็มรูปประโยคกว่า
แอนเดรียน่ากับเฟอดิเอโก้ที่ชะโงกหน้ามาพยักรู้หงึกหงักตาแป๋วแหว๋ว
"I see/ ---got it!" สองคนเหลือบตามองร่างสูง ทว่าร้ายกาจอย่างหวาดๆ เล็กน้อย
สรวลเสเฮฮาจริง นี่บ้านกูนะเฟ๊ย!!!
ไอ้พวกเชฟนี้อีก ทำท่าจะเดินมาถามคนของผมเรื่องพริกขี้หนูหรืออย่างอื่นแน่
สนิทกันครับ บ้านผมเคารพคนทำงานเสมอ
ผมไอเผ็ดพริกร้อนแสบคอ จิบน้ำอึกๆ โบกมือให้สัญญาณแอนเดรียน่าจัดเก็บอุปกรณ์ฆาตกรรมอำพรางยกหมู่คณะ
น้องเข้าใจรีบฉวยชามตีไข่ พร้อมยัดกระทะร้อนใส่มือแฟนหัวทองก่อนวิ่งเอาไปยื่นให้คนรับใช้ที่ยืนออใกล้ๆ ช่วยกำจัดพ้นหูพ้นตา
ดีมากน้องรัก---
“เชฟช่วยบอกให้ยกอาหารมาเพิ่มได้แล้วครับ” รีบตัดบทสั่งการเพราะเชฟกับตัวหัวหน้าคนดูแลเข้ามาใกล้ถึงโต๊ะ ท่าทางจะเข้ามาคุยกับคนของผม
"ยินดีครับ นายน้อย"
"ครับ นายน้อย"
ไม่ให้หรอก ---ตั้งแต่มาถึง มีคนมาเมียงมองตลอด
ยกน้ำเสิร์ฟขนม เดินเฉี่ยวผ่านทุก 5 นาทีได้ ถูกใจ ใคร่รู้อะไรนักหนา...ปกติทุกทีไม่เคย
แต่ละคนรับผิดชอบงานหน้าที่ตัวเองเสร็จจะระเห็จกลับเมดควอเตอร์แยกรั้วอีกส่วน อยู่เฉพาะคนดูแล 2-3 คนในที่เฉพาะ ไม่มีมาให้เห็นตัวเหมือนบ้านทรายทองแบบ
ในทีวีหรืออย่างบ้านทรายทองของไอ้กายหรอก จะใช้ค่อยโทรตาม
ติดนิสัยฝรั่งหวงพื้นที่ส่วนตัวครับ พ่อเจ้าของบ้านลามมาถึงลูกชายอย่างผม
แต่เหตุการณ์ประมาณนี้ใช่ว่าจะไม่เคยเกิด มีไม่กี่คนหรอกนับหัวได้
แอนเดรียน่าล่ะหนึ่ง รายนั้นนิสัยเฟรนด์ลี่ ชอบซื้อของฝากคนรับใช้ ...
แล้วก็มาถึงคนนี้ที่ทำกฎข้อบังคับของบ้านหลุดลุ่ย
ยอมไม่ได้เฟ้ย---กู-หวง!
------------------
ผมเอื้อมไปฉุดข้อมือบางให้นั่งลงเก้าอี้ข้างตัว
"นั่งเหอะ กินอะไรดีกว่าครับ" ตั้งแต่พวกสิงสาราสัตว์เข้าบ้านมา คนของผมยังได้เอาอะไรเข้าปากซักน้อย
สวย-โหด-ดุ อมยิ้มหวานยอมนั่งลงข้างผม โน้มตัวมากระซิบเบาข้างหู ...ด้วยรอยยิ้มโนนาลิซ่าดวงเดิม
“ได้---เดี๋ยวเราต้องคุยกัน”
เฮือก---ยังมีก๊อกสองอีกเหรอ
ม่ายก๊ออออออดดดดดด ชะตาชีวิตของเหยี่ยว
ใครก็ได้ ช่วยด้วย T^T
ZXskpหายเฉย dfกด:]
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2941792 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก