:L1:ยินดีต้อนรับและขอบคุณ nuttapat_t, Panehove ที่กระเทาะเปลือกไข่ที่นี่
หวังว่าคงสนุกในการอ่านและเม้นท์ในเล้า
เรื่องสนุกเยอะมาก ขอบอก---เที่ยวให้ทั่วนะ^^
***************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน144 ฟาล์ว
------------------------------
yeaw’s
แล้วเย็นวันรุ่งขึ้นก็มาถึง (วันอาทิตย์)
555 เอาล่ะ---พร้อม!!! บทเรียนเจ้าพ่อเซ็กส์โฟนแบบล้วงลึกถึงน้ำถึงเนื้อ
หาเรื่องทำจนเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ขอปลดปล่อยทีเถอะ
โทรข้ามไปหาพี่เลี้ยงเด็ก...ไอ้เจฟฟรี่
"เฮ้...ไงมึง" โจ๊กเจ้าเก่ารับปลายสายแทนเจ้าของเครื่อง
"ไงวะ" ผม
"เสียน้ำไปกี่ยกล่ะ ได้ข่าวทรวดทรงบ๊ะละฮึ่ม เต้าแตงโมทั้งน้าน"
"ระดับเหยี่ยว คิดว่าไงล่ะวะ"
"เหม๋ๆ มึง ระดับเหยี่ยว (เสียงยานคางกวนทีน) ไอ้เจ้าชายไฮโซ อย่ามาโซเซให้กูเห็นนะมึง"
"มือคนละชั้นกันว๊อย ไว้จะเก็บรูปไปให้น้ำลายหกเล่น 555"
เพื่อนเตี้ยท่าจะหมั่นไส้ ไม่ก็โดนเจฟฟรี่เล่นชุดใหญ่มาแน่ ออกอาการบ่จอยไลฟ์ในชีวิตขนาดนี้ เพราะมัน...
"ขอด่าหน่อยเหอะ"
"555 อย่ามา" ผม
"กูจะฟ้องเด็กเปียโน โทษฐานมีไม่แบ่งเพื่อน"
"จะกล้าเร้อ..." ปากดีแต่ในใจร่วงตาตุ่ม
"เหอะ ไอ้น้องงงง---พี่มีเรื่องจะบอก---" เอาหูโทรศัพท์ออกห่าง ตั้งท่าตะโกนให้ได้ยิน ผมเหวอลุกพรึ่บ-ปาดเหงื่อซิก
"เฮ้ยๆๆ เสื้อหนังมอชชิโน่ หัวใจแหววๆ ของมึง เพิ่มรอยคัตเตอร์ซัก 10-20 รอย ดีมั้ยวะ"
"อ้อ ลืมปะ...ขอคิดก่อน" ห่านนนน ยังจะคิด ของฝากตัวเองแท้ๆ สั่งได้สั่งดี 'ไม่มีไม่ต้องกลับมาให้กูเห็นหน้า' ...หนอย ไอ้เตี้ยหมาตื่น
"บู๊ตไอ้หมาผมยาว" ผมรีบชูไม้เด็ด เหอๆ รู้จักกูน้อยไป
"กะด้ะ เฮ้---หน้าขน ไอ้นกปีกหักหัวโกร๋นจะคุยด้วย" ปากดีแท้ๆ สั่งคนของมันหาอะไรอุดปากดีกว่า
"ไง..." เจฟฟรี่ส่งเสียง
"ออกมายัง?"
"ยัง ทักษ์ล้างสมองอยู่ ถึงห้องโทรบอก"
"ใจว่ะ" อา...ยิ้มปลื้มรอแกะห่อของขวัญ
ชายตามองกองของฝาก ห่อของขวัญสีฟ้าสดแยกต่างหาก...
เสื้อหนังมอชชิโนก็เป็นมันออร์เดอร์ 'มีหัวใจสีแดงๆ ของกูสีดำ อีก 2 สีขาวกับสีชมพูของไอ้น้องกับหมวย ซื้อมาเลย 3 ครบเซ็ท'
ผมก็ 'อ้าวไหงงั้น'
เพื่อนเตี้ยบอก 'ค่ารูป in dream ที่มึงเอาไปแขวนในซอกตู้เสื้อผ้ามึงไง'
'ไหนว่าฟรี' ผมเหวอ
'ฟรี---ถ้ามึงแขวนลิฟวิ่งข้างล่าง โดดเด่นอย่างหราให้สวยสมฝีมือช่างภาพมือหนึ่งหยั่งกู นี่อาไร๊ ซ่อนซอกหลืบขนาดนั้น'
ได้แต่เงียบ นี่มึงตามซักฟอกเด็กขนาดนั้นเชียวเหรอ ไม่ถามล่ะว่าใครสั่งให้กูไปตั้งไว้ในนั้น
แต่พอเห็นของในชอป นึกชอบใจวีรบุรุษนักบิดก็ตอนนี้ สีขาวหนังนิ่ม ดีไซน์สวย เค้าต้องชอบแน่ๆ
จัดการรูดปรื๊ด ห่อของขวัญเรียบร้อย...อา คิดถึงชะมัด
........................................
.............................................
เดินวนหน้าเตียงรอ...
แค่รับขึ้นรถ เพื่อนผมยาวก็โทรมา ผมโทรเข้ามือถือ รีบบอกก่อน
"แบตจะหมด นิดนึงนะครับ.." สายตัด ---อ้าว
โทรไปอีกทีไม่มีสัญญาณ เลยโทรเข้าเครื่องเจฟฟรี่ เด็กเจือกไม่คุยกะกูอีก
จะรอรับสายที่ห้องเลย ออกตะหงิดๆ จะเริ่มอาการเซ็งระลอกแรก...นั่นยกหนึ่ง
รอจนกระวนกระวายได้ที่...
"คร้าบ...สวัสดีครับ"
"อยู่ตรงไหน" รู้ว่าโทรศัพท์ที่ห้องแต่เป็นแบบไร้สาย
"ก็...ในห้องเราไง" สุ้มเสียงอิดโรย
"ทำไร..."
"......." เงียบ ไม่ตอบ แต่ได้ยินเสียงเปิดประตูตู้เย็น เสียงเทน้ำ คงผสมน้ำดื่ม
ลมเหนือดื่มน้ำอุณหภูมิห้อง หากอยากสดชื่นถึงจะดื่มเย็นขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ชอบน้ำแช่เย็นจัด
มองนาฬิกา ที่โน่น 4 ทุ่ม 40 นาที เอาน่า...เกินลิมิตนิดหน่อย
ผมรอ ฟังเสียงคนยกน้ำดื่ม 2 แก้วรวด ท่าทางกระหายจัด
ชอบดื่มน้ำก็จริงแต่ยกเร็วขนาดนี้มีไม่บ่อย...ได้ยินแก้วกระทบโต๊ะ
"เป็นไงมั่ง วันนี้”
"อืม ดีครับ แต่หนัก...นิดหน่อย" ถ้านิดหน่อยต่อท้ายสำหรับลมเหนือ แปลว่า...เพียบแปร้
"เล่าให้ฟังหน่อย" ผมถอดเสื้อเชิ้ต เหลือกางแกงสแลคสีดำ นั่งขอบเตียงรอ
"ครับ...ก็ดี" เสียงเดินขึ้นบันได เปิดประตูห้อง แล้วก็...
ฟุ่บ/ตุ่บบบบ!!!
เฮ้ย---อย่าบอกนะว่าทิ้งตัวลงที่นอน ผมนิ่วหน้า ทุกทีไม่เคยเฉียดใกล้เตียงถ้าตัวไม่สะอาด
"...ลมครับ?"
"หือ..."
"เป็นไรรึเปล่า?"
"ลม...เหนื่อยนิดหน่อย ง่วงนิดๆ แล้ว ฮ้าววว" หาวหวอด ยานคางพูด ผมเดาว่าหนังตาคงหนักแทบปิดมิด...เริ่มเซ็งระลอกสอง
อุตส่าห์เตรียมคิดบทเรียนฟลูคอร์สจะสอนเซ็กส์โฟนให้มือใหม่มาทั้งวัน ท่าทางจะฟาล์ว (="=)
"เมื่อเช้าไปไงครับ" โอ้โลมเด็กน้อย โจ๊กรายงาน 'เมื่อเช้า ไอ้ค้างคาวเพื่อนมึงไม่ตื่นแถมไม่ยอมให้กูออกไปรับเด็กมึงด้วย' รายงานสภาพอากาศ กรุงเทพฝนตกหนัก
"ฮ้าว...พี่กายมาพอดี..รับ..อืมมม" ผมหูผึ่ง สติหลุด ลุกพรวดพราด
กับใครไม่ว่า ทำไมต้องเป็นมัน!!!
"ว่าไงนะ ไอ้กายมารับได้ไง" เผลอเสียงดัง นึกได้รีบลดโวลุ่ม
"ผ่านมากับพี่...ฮ้าว ง่วงจัง" ผมควันออกหู ไอ้กายมึง
"มันมาได้ไง บอกมา ลมๆ---ลมเหนือ" ปลายสายหาวรอบที่เท่าไรไม่รู้
"อื๊อออ...ลมง่วงงงงง!" เสียงสะบัดหงุดหงิด ตุ๊บ...ลงวางโทรศัพท์ห่างตัว ทิ้งทางนี้กริ้วจัด อยากจะบีบคอให้คายออกมานัก
ไอ้กายมาฉวยคนของผมได้ไง แมวขโมยปลาย่างชัดๆ
ใส่แหลกทันที จะต้องรู้เรื่องให้ได้
"ลมๆๆ ตื่นมาคุยกันก่อน!" ผมระเบิดลง เรียกซ้ำหลายครั้งจนเว้าวอน
"....."
"ลม...ลมคร้าบ"
"........" ไม่มีเสียงสัญญาณตอบกลับ---ปลายสายเงียบเชียบ
เงี่ยหูฟังเสียงลมหายใจแผ่วเบา คงเข้าสู่ห้วงนิทราเรียบร้อย
บ้าเอ๊ย...คงหลับทั้งชุด อย่างนั้นจะนอนสบายได้ยังไงกัน
...ใครจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเช็ดหน้าเช็ดตาให้?
...เปิดแอร์รึยัง?
...มีน้ำข้างหัวเตียงรึเปล่า?
ทุกครั้งมีอะไรกันเสร็จคนนี้จะหลับวูบ ผมเป็นฝ่ายลุกมาทำความสะอาดให้
เช็ดเนื้อตัว อุ้มไปล้างเหงื่อ ล้วงคราบคาวให้นอนสบาย
ไม่งั้นจะตื่นกลางดึก หงุดหงิดโมโห วีนสุดๆ กำปั้นทุบเตียงปึงปัง
วันรุ่งขึ้น...ไม่ต้องทาย นกเหยี่ยวตัวนี้โดนพายุพัดซ้ำ
ดีไม่ดีอาจได้อดอีกหลายมื้อต่างหาก
มาอยู่ด้วยกันช่วงแรกๆ ตี 1 กว่า หิ้วปลายหมอนลากเรี่ยพื้นจะข้ามไปนอนห้องนอนเล็ก
นึกว่าละเมอ ถามจนได้ความ...บอกเพราะเสียงปั๊มน้ำตู้ปลาดังกับรำคาญผมทำงานก๊อกแก๊ก ไม่หลับไม่นอน
ถึงจะเปิดแค่โคมไฟอยู่ไกลโพ้นถึงมุมห้องโน่นก็เถอะ...ไม่ยอมท่าเดียว
วันต่อมาทั้งผมเจ้าของห้อง ทั้งปลาสิงโต เดอะสตาร์ 'กระโห้ลูกรัก'
ร่วมกับแก็จแกจประดามี ต้องระเห็จออกมาอยู่ข้างนอกเป็นการถาวรจนทุกวันนี้
ต้องทำร้ายประตูไม้สักบานหนาลายสวยสุดโปรด เจาะช่องกว้าง 5 เซนติเมตรใส่กระจกลายผ้า
ยาวเป็นเมตรเกือบสุดตัวบาน เพื่อจะได้มองเห็นความเคลื่อนไหวข้างใน
ไม่รวมห้องทำงานก็ต้องเปิดโล่ง ห้องนอนเล็กเดิมที่บอกยกให้เด็ก
ก็กลายเป็นห้องกระจกหนาสองชั้นกันเสียง (ด้านที่ติดที่ทำงานผม) เพื่อจะได้เห็นเค้าซ้อม
แอบเจาะช่องบานเกล็ดเล็กๆ ข้างใต้ซ่อนไว้ จะได้ฟังเสียงเพลงเวลาเตร่อยู่แถวนั้น
แค่นั่งทำงาน ผมก็เห็นความเคลื่อนไหวทั้งหมด
บันไดทางขึ้น ห้องเปียโนตรงหน้า แล้วก็ห้องนอนใหญ่ข้างใน
ไม่เคยทำให้ใครมาก่อนในชีวิต ทว่าคนนี้ผมกลับกระตือรือล้นอยากทำให้
ทุ่มเทถวายสุดหัวจิตหัวใจ...ไม่รู้เพราะอะไร
แต่ตอนนี้
ไอ้เจฟฟรี่---เมิงงงงง ตายยยยยยยยยยย!
.............................................
.................................................
"มึงไม่ได้ไปรับเค้าตอนเช้า!?" ผมโวยลั่น บีบโทรศัพท์แน่น
"moment..." (ประเดี๋ยว) เพื่อนฝรั่งตอบกลับใจเย็น
"....." ผมรอ เสียงเพื่อนผมยาวเดินกุกกัก เสียงปิดประตูหมุนล็อคแน่นดัง 'กริ๊ก'
"say it." (พูดมา) ผมรู้มันอยู่แค่คนเดียวแล้วตอนนี้
"ตอนเช้า---ทำไมไอ้กาย---มัน---" เหนียวลำคอ โกรธจนสำลัก
"ฝนตก กูไม่ไห้คนของกูออกไปเอง"
"ทำไม กูอุตส่าห์ย้ำ!" ผมสั่งคนทางนี้กับคนของผมห้ามเอากิ๊กลมออก กลับดึกอันตรายทั้งปลอบทั้งขู่สารพัด
"Juliet on top in my bed, understood!?" (จูเลียตออนท็อปอยู่บนเตียงกู เข้าใจชัดมั้ย)
"Hey---hey, easy easy" เห็นภาพ หน้าม้าน มึงซัดตรงเกิ๊น แต่เวลานี้กูโมโหหน้าดำหน้าแดง
จูเลียตคือโค๊ตรหัสเรียกคนของมันเวลาอยู่กันสองต่อสองบนเตียง...ใช่ ตอนมีอะไรกันนั่นแหละ
"เหมือนกันใช่มั้ยวะ..." เจฟฟรี่
"อะไร?"
"ฝนตก...มึงคงไม่ให้คนของมึงคลานออกจากอกมึงไปเจออะไรข้างนอกนั่น เหมือนกู---ใช่มั้ย!?" เสียงดังกลับ same am I
"เออ โทษทีวะ เจฟฟรี่ กู---"
"แล้วน้องไม่บอกมึงเหรอ กายกับเมี่ยงคำเจอที่ใต้ตึกตอนจะเรียกแท็กซี่น่ะ"
"หะ!"
"กายมันมากับผู้หญิง"
"เค้า...เหนื่อย จะหลับ ไม่ทันพูดอะไร" นึกได้ กายกับพี่อะไรซักอย่าง ผมเสียงอ่อยผิดเต็มบาน
เพื่อนถอนหายใจยาวววว---
"เหยี่ยว...กูเข้าใจ แต่มึงไม่น่าต้องห่วงอะไร"
"ไมพูดงั้น!?" ถ้าอยู่ใกล้กันคงคว้าคอเสื้อ เงื้อกำปั้นเตรียมฟาดปาก
"เค้าเป็นอะไร ผิดปกติตรงไหน มึงต้องรู้ซิ ถึงไม่ไว้ใจเพื่อนแต่มึงก็ควรเชื่อใจคนที่มึงอยู่ด้วย"
เจฟฟรี่พูดถูกกับท้ายประโยคที่ว่า trust in yours
ลมเหนือไม่มีอะไรสะกิดใจผมแม้แต่น้อย ตัวผมเองต่างหากที่ตีโพยตีพายไปเอง
ทั้งน้ำเสียง ทั้งท่าทางที่เดาได้ ทุกอย่างล้วนไม่มีอะไรที่จะบอกว่า เด็กผิดแผกจากปกติที่เคยเลย
พรุ่งนี้เค้าจะขึ้นเล่นแล้วด้วย บ้าเอ๊ย!!!
"sorry...Jefferson"
"ไม่เป็นไร ถ้าเป็นกูคงหนักกว่ามึงหลายเท่า"
"หึหึ 555"
"555" เข้าใจกันโดยไม่ต้องเอ่ยปาก
คุยต่อเรื่องนัดเหมายพรุ่งนี้ แด๊ดให้รถที่บ้านไปรับถึงสนามบิน
ป้ายกเลิกตั๋วเอเธนส์-กรุงเทพของผม เพราะป้ามีธุระต้องเข้าโรมก่อนตอนเช้าตรู่
จัดการเอกสารแล้วเอาเจ็ตส่วนตัวยิงตรงถึงสุวรรณภูมิเลย
ส่วนเจฟฟรี่จะพาโจ๊กไปรับครอบครัวไปดูคอนเสริตด้วย ตากับน้าสะใภ้อยากดูลมเหนือเล่นดนตรี
ค่อยนัดเจอกันที่งานเลย แล้ววางสาย
โล่งไปหนึ่ง...เหลืออีกหนึ่งที่จะให้ความกระจ่างได้
นิสัยผมไม่เคยปล่อยอะไรให้ค้างคาใจหรอก ยิ่งถ้าเป็นเรื่องข้อมูลข่าวสารล่ะก็---เหยี่ยวไม่มีพลาด
มองเวลา ที่โน่น 5 ทุ่ม 20 นาที เอาน่าคงไม่เสียมารยาทมาก
โทรหาเมี่ยงคำ..
-------------------
ทำทีคุยธุระเรื่องมีน้ำหอมกลิ่นใหม่กับกระเป๋ายี่ห้อหรูไปฝาก
ตอบแทนค่านายแบบที่ร้านสปา อยากได้อะไรเพิ่มมั้ย...เมี่ยงคำยังน่ารักเสมอ
ลองแย๊บเรื่องเจอลมเหนือเมื่อเช้า
เมี่ยงคำบอกเอานาฬิกไปตัดสาย กายนึกได้ว่ามีธุระด่วนแถวนั้น แวะไปที่ร้านผมแทน
เจอลมเหนือลงมาเรียกแท็กซี่พอดี กายรีบปาดหน้ารถโดยสารก่อนพ้นตัวตึก
เลยได้ย้ายคันรถ ไปส่งคนของผมที่มหาลัยแทน
ค่อยโล่งอกแต่ดันหนักใจตรงประโยคท้ายๆ
จู่ๆ เมี่ยงคำก็ออกปากทำนองปรึกษาปนน้อยใจ...
"เหยี่ยวพอรู้มั้ย กายเค้ามีใครอื่นอีกหรือเปล่า"
"ไม่หนิ ทำไมครับ"
"ท่าทางมีอะไรในใจตลอดเวลา เหมือนคนคิดไม่ตก ...กายทำให้เมี่ยงคำกลัวยังไงไม่รู้ค่ะ"
"ไม่มีอะไรมั้ง เมี่ยงคำอย่าเพิ่งคิดมากดีกว่า" ปากว่าแต่ในใจวูบไหว จะเกี่ยวกับคนของผมมั้ยนะ
ได้แต่รีบบอกไม่มีอะไร รับปากจะดูเพื่อนให้
เฮ้อ...เดินวนเป็นงู เครียดแต่ทำอะไรไม่ได้ ร้อนใจไปหมด อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วไว
หยุดยืนมองสระน้ำสีฟ้าลูกใหญ่
เสียเหงื่อก็ได้วะ น้ำเหมือนกัน ทดแทนไม่ได้แต่พอถูไถ...กูคิดถึงเค้าว๊อยยยยยยยยยยยย TT^TT
*******************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2941629 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก