เครื่องงอแง ใช้ภาษาไทยไม่ได้ เป็นต่างด้าวหมด (ตาม P.266)
ดูก่อนว่าเย็นนี้แก้ note book ทันมั้ย อาจงดอัพพรุ่งนี้
ขออภัยในความไม่สดวก ^^
********************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน146 ดินเนอร์บ้านใหญ่
------------------------------
yeaw’s
เกือบ 6 โมงเย็น
โต๊ะอาหาร ในบ้านพ่อ รังใบใหญ่ของ 'อินทรี Arthurius อาทิตย์ชิงดวง' ประธานอาทิตย์กรุ๊ป
บ้านพ่ออยู่ใกล้มหาวิทยาลัยที่จัดงานแค่ 20-30 นาที จัดปาร์ตี้เลี้ยงข้าวอาจารย์และนักศึกษาในวง
ทักษ์-พิทักษ์เทพ วาทยากรหัวโจกและอาจารย์จะพากันตามมาในอีก 30-45 นาทีให้หลัง
ขอเก็บของกับคุยกับกรรมการก่อน
พ่อนั่งหัวโต๊ะ ด้านขวามือของพ่อคือป้า ผม เมี่ยงคำ กาย โจ๊ก ท้ายสุด...เจฟฟรี่
ฝั่งซ้ายมือนั่งติดพ่อคือแอนเดรียน่า เฟอดริเอโก้ ลมเหนือ บีแล้วก็เก็ท
ตากับสองน้า เฮียน้าจอมกับเจ้สะใภ้ญาติของโจ๊กแยกกลับไปแล้ว
เพราะตาเป็นมัคคะทายกวัด ประธานจัดงานบุญ ดูแลคนมาพักค้างนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมต้องรีบกลับ
พ่อให้คนเอารถไปส่ง สั่งโจ๊กกับเจฟฟรี่มาปาร์ตี้แทน
คิดถึงคุณแม่ คุณนายที่บ้าน ที่ไม่ได้มาคงพักค้างอยู่ปฏิบัติธรรมที่วัดอย่างที่เคยบอกคราวก่อน
ก็ดี มีเรื่องที่ตั้งใจทำแล้วได้กระทำให้ลุล่วง ผลบุญย่อมบังเกิด
กว่าจะกลับได้วนเวียนถ่ายรูปกับคนของผมเป็นร้อย
ลมเหนืออวดพระห้อยคอที่ตาเคยให้มาตอนคอนเสิร์ตงานวันกีฬา 4K ครั้งก่อน
ชมว่ามีพระดีจากตาถึงได้เล่นลื่นตลอดรอดฝั่ง ...ช่างประเหลาะจริงๆ
หลานตัวสูงมากพาตาไปนั่งเก้าอี้ คุกเข่าข้างเดียวปลดโบว์ไขว้คอออก
แกะกระดุมโชว์วัตถุมงคล เป็นเหรียญเล็กๆ เรียงลงมา 3 องค์ในกรอบใส
บอกเหมือนมีพระคุ้มครอง ตายิ้มปากบานถึงหูไม่มีหุบ
"นี่ไงตา ผมใส่มาด้วย" เปิดอกเสื้อโชว์ผู้ชายอื่นต่อหน้ากู๊---สาดดดดดด!!!!!
"ที่ให้ครั้งก่อนน่ะเหรอ" ครั้งไปเที่ยวบ้านตาเมื่อไกลๆ โน้น ที่เกาะมอเตอร์ไซค์ HONDA BOSS ของไอ้โจ๊กไปนั่นล่ะ
"ครับ...อันนี้แม่ให้" ดึงก้อนแก้วกลมเท่าปลายก้อยห้อยสายเดียวกัน
"อ้อ พระสารีริกธาตุแก้ว จากไหนนี่" ตาเก่ง ดูถึงเหมือนกันนะ
"เชียงใหม่ครับ แม่ไปไหว้ทุกปี"
คุณนายให้วัตถุมงคลลูกชายยังกะจะเตรียมลูกไปออกศึกรบพุ่งกับใครที่ไหน
ถึงห้องก็เก็บใส่กล่องพลาสติกใสวางบนชั้นเปิดโล่ง ห้องเปียโนในคอนโด
ที่วางสูงสุดเพียงองค์เดียวคือพระบูชา พระชินราชในซุ้มแก้วสีทองสุกสว่าง ขนาดสูงเกือบฟุต
มีพวงมาลัยดอกไม้สดเล็กๆ กับแก้วน้ำสะอาดใบเล็กจิ๋ววางตั้งบูชา
ไม่จุดเทียนหรือจุดธูป เพราะไม่ระวังให้ดีอาจไฟไหม้ได้ ที่สำคัญตัวเองแพ้ควันธูป ห้องเล็กด้วย
แค่จิตศรัทธา ตั้งใจทำดีในทุกวันก็เพียงพอแล้ว เด็กบอกผมยิ้มๆ
แล้วสวดมนต์ กราบไหว้ทุกเช้าเวลารุ่งสางแทน
จี้ใสทรงกลมขนาดเล็กจิ๋วหลิวอันนี้ไม่เคยใส่ เห็นวางไว้ใกล้ฐานพระบูชานั่น
เพิ่งเห็นใส่วันนี้เป็นครั้งแรก...ก้าวเข้าใกล้ จ้องที่ลำคอขาว
ถัดจากเส้นด้ายเชือกสีดำที่ห้อยพระของตามันคือสายทองคำขาว
เส้นเรียบลื่นใส่แบบขวางลำคอห้อยจี้ไว้กลางหลัง คุ้นเคยกันดี
หุหุ เท่านี้เหยี่ยวก็พอใจแล้ว จะห้อยมาลัยท่วมคอก็ทำไปเลยที่รัก
"แต่ข้อสร้อยมันจะหลุดล่ะตา นี่ไง" ชูให้ดู
"อ้อ เค้าคงทำไม่แน่น มะเอาทองไปใส่ดีกว่า" ตายิ้มปลื้มหน้าบานจะถอดสร้อยทองที่คอให้
"ไม่เอาครับ" หลานหน้าตื่น ผงะห่าง
"เอาของตาไป หลาน" จะถอดจริงๆ
"อ๊ะๆ จะให้อะไรกัน หยุดเลย นี่หลานชายตัวจริงอยู่นี่ ผ่านไอ้โจ๊กก่อนดิ~ตาอ่ะ" มึงเงียบก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอกเตี้ย! ผมคิด
"เอาไปนะ" ตาถอดพระเครื่องพร้อมสร้อยจะหลุดศรีษะรอมร่อ ติดที่เส้นสั้นเลยสาละวนแกะอยู่
"ไม่เอาครับ ตาถอดผมโกรธจริงด้วย" เด็กโบกมือห้ามอย่างไว เริ่มละล้าละลังล่ะ
"ให้ถอดมาเลยลม เราแบ่งกันเอง 2 คน อิอิ" ไอ้โจ๊กตัวเจือก ยักคิ้วกวนหยอกคนแก่บ้านตัวเอง โดนตาขยี้หัวเกรียนซะ
วันนี้เพื่อนเตี้ยใส่ห่วงหูทองคำที่ลมเหนือซื้อให้
โจ๊กเจาะหูข้างเดียวคือข้างขวา
เป็นห่วงกลมเกลี้ยง ดีไซน์ธรรมดา เหมือนกับเพื่อนอีกคน...
เจฟฟรี่ใส่ข้างขวาเหมือนกัน แต่มีจิวทองคำขาวกับเพชรเม็ดเล็กเพิ่มเต็มเรียงแถวครบ
เพื่อนฝรั่งเจาะใบหูขวา 4 รู ด้านซ้ายรูเดียว
เวลานี้ ห่วงต่างหูทองคำอีกข้างที่ได้จากลมเหนืออยู่ใบหูขวาเหมือนโจ๊ก
ส่วยใบหูด้านซ้ายของมันเป็นจิวสีดำ ตัวอักษร J คงเดิม
ไม้รู้ J jeffry หรือ joke คงทั้งคู่ละมั้ง
ผมก็ได้ เพราะไปซื้อด้วยกัน
เค้าใส่ให้กับมือตั้งแต่ที่ร้าน ไม่เคยถอดเลยตั้งแต่วันนั้น
อยู่ใบหูขวาทั้งคู่ แต่ดีไซน์เป็นห่วงวงกลม มีตุ้มเล็กๆ
(เจาะขวา 2 รู ใส่ห่วงทองของเด็ก ด้านซ้ายเจาะแค่ 1 วันนี้ใส่เพชรรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าอันเล็กจิ๋ว)
ตอนแรกเหยี่ยวไม่ยอม นี่มันแบบแหว๋วๆ ของเด็กผู้หญิงชัดๆ
เหมือนพวกเด็กริเจาะหูครั้งแรกๆ แล้วชอบใส่กัน ประมาณนั้นเลย
แค่เด็กบอก 'ลมชอบ'---กูก็ยอมครับ
พอใส่คู่กันใบหูเดียว เออ ลุคชิคไม่หยอก 555
น้าจอมรุดเข้าร่วมวง...บอก
"ไม่ต้องพ่อ เอาของผมดีกว่า" รีบถอดสร้อยทองอีกคน
"ดีเลย เอามาเยอะๆ สมบัติผลัดกันชม"
"ไม่เอาครับ พี่โจ๊กบอกน้าซิ"
"ตาไม่ต้องแล้ว ของเฮียหลายบาทกว่า" โจ๊กหยอดไม่เว้น ดูน้องออกหรือเล่นไม่เลิกกันแน่
"เอาไปเปลี่ยนที่ร้านก็ได้นะ/ ไม่เอาครับ---/ เอา---เอามาเล๊ย" 3 เสียงแข่งกัน น้าจอม /เด็ก /ไอ้โจ๊ก
"นี่แน่---เอาสมบัติผู้ดีก่อนดีมั้ย เจฟฟรี่สั่งสอนกันยังไง ยึดตัวคืนดีมั้ยนี่---ห๋า" น้าผู้หญิงเข้ามาจัดการเพราะแย่งกันให้วุ่นวาย
"โด่~เจ้อ๊ะ---" โจ๊กโดนเบิ๊ดวงในเลยแยก หัวเราะเสียงดังกันหมด ผู้คนผ่านไปผ่านมายิ้มแย้มมอง
สองคนยืนอยู่วงนอก...
"กูโดนหางเลขด้วยว่ะ" เจฟฟรี่เอนตัวว่าเบากับผม
"ไม่เชื่องก็งี้ ระวังเหอะมึง-จะ-หนาวววว" ผม เลยโดนใส่ศอกกระทุ้งเล่นกันเองเบาๆ 2 คน
สุดท้ายหลานตัวสูงต้องยื่นคำขาด จะเอาสร้อยด้ายอย่างเดียว ทองไม่เอา
ตาหัวเราะร่วนยินยอม บอกให้โจ๊กแวะไปเอาสร้อยด้ายสีอื่นมาให้หลานคนเก่งวันพรุ่งนี้แต่เช้าเพราะคราวงานกีฬา 4k โจ๊กก็โดนตามตัวตั้งแต่เช้าตรู่ให้บึ่งมอเตอร์ไซค์
เอาสายตุ้มนกคุ้มเล็กๆ มาคล้องข้อมือนักร้องน้องรักไปรอบแล้ว
โจ๊กโอดโอย 'ได้หลานใหม่ลืมหลานเก่า' แกล้งปล่อยโฮดังแต่เสียง
หยอกเล่น กอดอ้อนแกล้งเขย่าตัวคนแก่จะปล้นทองของตา...โดนสองน้าเบิ๊ดกระโหลกหลายรอบ
ไปหว่านเสน่ห์ใส่คนแก่ตั้งแต่เมื่อไรวะ ...มัคคะทายกวัดก็ไม่เว้น
ผมอมยิ้ม ลมเหนือของผมเป็นที่รัก คนไหนอยู่ใกล้เป็นต้องติดใจมีความสุขอิ่มเอมทุกราย
.....................
.......................
กลับมาสู่ปัจจุบัน...
"Alex ทานข้าว" ป้านั่งใกล้ตีต้นแขนให้รู้สึกตัว รีบละสายตาจากดวงหน้าหวานฝั่งตรงข้ามมามองป้า
"Alex ม่ายหิ๊วร๊อก" แอนเดรียน่าล้อ
"555 คงอิ่มไปแล้วมั้ง ไม่เป็นไรหรอก วันนี้คนเต็มโต๊ะ" พ่อหัวเราะร่วน บรรยากาศสดชื่นรื่นรมย์
ผมเริ่มตักข้าวเข้าปาก หากแต่สายตายังจ้องคนตรงหน้า ทำไมไม่มานั่งข้างกันวะ
เอาน่า โดยมารยาท ลูกชายหรือคนสำคัญรองจากเจ้าของบ้านอยู่ทางขวามือของหัวโต๊ะ
ส่วนผู้หญิงคนสำคัญรองลงมาถึงจะครองตำแหน่งทางซ้าย...ทนๆ ไปก่อน
แอนเดรียน่าเปิดปากเล่าเรื่องไข่เจียวรัสเชี่ยนรูเล็ตให้พ่อกับป้าฟัง
บีกับเก็ทเสริมยิ้มแย้ม เฟอดริเอโก้ฟ้องด้วยอาการเป่าปาก
น้องเล่าเป็นภาษาไทย โดนสอนมาครับ ข้างนอกถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยให้ใช้ภาษาอังกฤษ
อยู่กันส่วนตัวใช้ภาษากรีก อิตาลี ถ้าไปวัดไทยวันอาทิตย์หรือวันพระต้องใช้ภาษาไทยเลยพอแค่กล้อมแกล้มถูไถ
"แม่จ๋า~โลงไข่เจียวรัสเชี่ยนรูเล็ตยาง!?"
"six chilies เขี้ยวๆ แดงๆ เพ้ดมั่กๆ ชอบ" เฟอดิเอโก้เป่าปาก เรียกเสียงหัวเราะลั่นโต๊ะ หันไปหาคนครัวแสนสวยของผมที่นั่งอมยิ้มอยู่ข้างกัน
"ไข่เจียวพริกน่ะเหรอ" ป้ามารีน่า
"Praprika, small tiny one" หัวทองบีบปลายนิ้วเล็กจิ๋ว
"What's kind the---" ป้าเชิงถามชนิดพันธุ์กับลมเหนือ
"..." เด็กยังอมยิ้ม คงไม่ทันฟังเพราะหัวทองเอียงศรีษะทำท่าจะเข้าไปถาม
"พริกขี้หนูครับ" ผมรีบตอบแทน ยักคิ้วส่งสายตาเยิ้มให้ฝ่ายนั้นชะงักแล้วเขินอายเล่น
"แอนเดรียน่า lose twice อาร๊อยมั่ก" น้องสาว
"...ใช่ครับ ผมก็โดนสองรอบ" เก็ทเริ่มเปิดปากเฮฮาบ้าง
"บีไม่โดนซักรอบเลยครับ" หมวยฟ้องยิ้มกริ่ม
"yes บีเกงมั่กมาก" น้องสาวยกนิ้วโป้งชม หัวร่อกันสองคน
"พวกพี่เค้าผลัดกันโดนคนละรอบครับ" เก็ท
"ผมยังโดนเลย" โจ๊กแจม
"ทำยังไง แด๊ดยังงงๆ" พ่อลูบคางรอฟัง
"นั่นซิ" ป้ายิ้มๆ อีกคน
ผู้ปกครองทั้งคู่ต่างชายตามาที่คนของผมที่อมยิ้มก้มดูข้าวในจานเฉยไม่รู้ร้อน
เด็กไม่เอ่ยว่าอะไร ปล่อยเพื่อนร่วมโต๊ะอาหารเสวนากันเอง
"พิกเขี้ยวๆ แดงๆ ขี่นูน่ะแม่จ๋า นับ one two three four five six ในข่าย ตีๆ ลงกาทะ หมมั่กๆ" น้องสาวสาธิตเต็มที่ มือไม้ว่อนอากาศ
"ไข่เจียวกลมๆ ตัดแบ่งฉึกๆ วางมีดขวางกากบาท 4 ครั้งแบบนี้ ได้ 9 ชิ้นเป๊ะ" บีกระตือรือล้นทำไม้ทำมือช่วยอธิบายพอกัน
"แย่งกันคนละชิ้น จิ้มเข้าปากครับ" เก็ทกล้าคุยมากขึ้น
"แก๊งๆๆ เตะช่อนชะมะบี?" เฟอดริเอโก้ ชูช้อนตัวเอง หันไปถามบี
"เค้าเคาะฝาหม้อให้สัญญาณ แกร๊งๆ ครับ" บีแก้เตะช้อนของเฟอดริเอโก้
"สั่งกิน สั่งเคี้ยว ห้ามกลืนก่อนด้วย" เก็ท
"ซาหนุกมั่ก ใครกินพิกม่ายรู่ รัสเชี่ยนรูเล็ตจิงๆ" น้องสาวหัวเราะ
เด็กเจ้าของเรื่อง เอนหลังพิงพนักสบาย ใบหน้าอมยิ้ม
ชำเลืองมองซ้ายขวาดูคนร่วมโต๊ะรายรอบเล่าเรื่องวีรกรรมจากตัวเองระยะเผาขน
แด๊ดพยักหน้าหงึกๆ ยิ้มกว้าง ป้าหัวเราะตัวกระเพื่อมอยู่ข้างผม
"555 /อ้อ รู้ล่ะ"
"โรมมี่ no water จายล่ายมั่ก ซาหนุก" หัวทองบอยเฟรนด์ของน้องร่าเริง
"ใจร้ายครับ" บีพยายามแก้ลูกศิษย์
"เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปไว้ ไม่ทันจริงๆ ครับ" โจ๊กอารมณ์ดียิ้มกว้างอีกคน มีเจฟฟรี่กับกายกลั้นหัวเราะอยู่ข้างกัน
"Alex get last piece every time เพ้ดมั่ก piece ต่งกลาง หย่ายมั่กด้วย 555" แอนเดรียน่าสะใจ นั่งอยู่ข้างเดียวกันกูได้เบิ๊ดกระโหลกน้องแน่ๆ น้องสาวก็น้องสาวเหอะวะ
"อ้อ เข้าใจๆ 555" แด๊ดวางส้อม ถูมือรับฟังจริงจัง
"น่าลองเหมือนกันนะ" ป้าอมยิ้ม
"โรมมี่ อาวอีกๆ" หัวทองยกมือขวาเชียร์ ฮากันตรึม
ไอ้พวกในครัวอีก พวกเชฟนี่ตัวดี มาเสริฟ์เองกับมือ
วางผักกับเต้าหู้ของชอบกองตรงหน้าคนๆ เดียว ไม่เผื่อกูเลย ...(=^=)
ใช้สิทธิ์ลูกชายเจ้าของบ้านไล่ออกยกครัวดีมั้ยวะ
ไอ้หัวทองทำผมหมั่นไส้ ตักผัดผักวางขอบจานให้---มึงอย่าอยู่เล๊ย!!!
เตะหน้าขาไอ้หัวทองช่างประเหลาะอย่างแรง (มันนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม)
"อาร่อย โรมมี่ ---ouchhhh!" สีหน้าเจ็บปวดสุดๆ ก้มลูบหน้าแข้งตัวเอง
"พี Alex" น้องสาวตาขวางข้ามมา ผมยักคิ้วกวนตอบ ป้าวางช้อนตีแขนซะ พ่อหันมามองยิ้มๆ ส่ายศรีษะ
('เพี๊ยะ')/"เด็กไม่รู้จักโต ลูกชายชั้น" อูย...ป้าคร้าบบบ
แต่เห็นริมฝีปากสวยกลั้นยิ้มขำ ---ไหวโว๊ย แค่นี้
ดินเนอร์วันนี้อร่อยเพราะคนตรงหน้านี่ล่ะ^^
***************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3124770 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก