ลมเหนือที่รัก
ตอน147 mini-concert
------------------------------
yeaw’s
พ่อเปิดห้องคาราโอเกะ ติดสนามหญ้าลานกว้างใกล้สระว่ายน้ำ
ด้านโน้นเป็นโต๊ะบุฟเฟต์ คราคร่ำด้วยคนของวงดนตรี ม. K กำลังเมามันหิวโหย
ทักษ์ ฟ้า รุ้นพี่ปี 4 กับอาจารย์ 7-8 คน คุยพลางทานอาหารกับพ่อ ป้าและเลขา โรมิโอ
เจฟฟรี่คว้ากีตาร์โปร่ง ผมตีกลองบองโก้
คนของผมเคาะแทมโพลีนกับลูกเขย่า เก็ทบีกับเด็กในบ้านคุมเครื่องคาราโอเกะ
แรกนั้นจะจ้างวงดนตรีมาเล่นเป็นกิจจะลักษณะ แต่ดูบรรยากาศอยากให้เป็นส่วนตัว
บวกฟังและเล่นดนตรีมาทั้งวัน จะอ๊วกออกมาเป็นตัวโน๊ตซะก่อน
เพลงเต้นรำ เจฟฟรี่ร้องคลอแค่เล็กน้อย
พ่อโค้งป้ามารีน่าเปิดฟอร์ แค่ครึ่งท่อนเฟอดริเอโก้โค้งป้า มารีน่ามาตัดสลับคู่กับพ่อ
เต้นรำต่อเพลง 2 ถึงเดินหัวเราะกลับไปนั่งที่
เกือบจบเพลง เลขาส่วนตัวของป้าส่งโน๊ตเล็กๆ ขอเพลง เจฟฟรี่โยนส่งต่อให้คนร่างระหง
แค่เอื้อนเอ่ยเปล่งเสียง แทบทุกคนหยุดยืนฟัง
[ Knife : โรส สิรินทิพย์]
http://www.youtube.com/v/DDzIqQmB9B0 You touched my life
With your softness in the night
My wish was your command
Until you ran out of love
...
Knife
Cuts like a knife
How will I ever heal
I’m so deeply wounded
You cut away the heart
Of my life
*****
เพลงโปรดของป้า แค่ท่อนแรก...ป้ายิ้มกว้างยกมือทาบอก
ออกมานั่งเยิ้มฟังเพลง ตาลอยจ้องดูนักร้องนิ่ง ไม่พูดจากับใคร
ปล่อยฟอร์ให้หลายคนเข้ามาวาดลวดลาย
แอนเดรียน่าวิ่งมาขอเพลง ฉุดดึงมือผมออกไปเต้นรำด้วย
เพลงเร็ว ...ลมเหนือร้องอีกแล้ว
[Save The Last Dance for Me ; Micheal buble ]
http://www.youtube.com/v/qmi3EPUrw6gYou can dance-every dance with the guy
Who gives you the eye, let him hold you tight
You can smile-every smile for the man
Who held your hand neath the candle light
But don't forget who's takin' you home
And in whose arms you're gonna be
So darlin' save the last dance for me
...
.....
'Cause don't forget who's taking you home
And in whose arms you're gonna be
So darling,save the last dance for me
Save the last dance for me
Save the last dance for me.
*****
โดนน้องสาวลากแขนออกไปจนได้ ผมละเหี่ยจำยอม เอาวะน้องสาวกู
โอบร่อนรอบฟอร์ได้แค่ครึ่งเพลงหัวทองแฟนมันก็มาขอคัท โฉบไปแทนซะ
เก็ทกับบีลากกันออกไปอยู่อีกฝั่งใกล้ๆ อาหมวยเหยียบเท้าตี๋ ส่งเสียงคิกคักเปื้อนยิ้ม
เดินเขยกกลับมานั่งหัวร่อกันสองคน
เพลงนี้เจฟฟรี่สอนมวยไอ้แทนกับวงของมัน แกล้งเล่นให้ฟังตอนพวกนั้นรอห้องจะซ้อมวงต่อ
เล่นเอาไอ้แทนเปลี่ยนเพลงไม่ยอมใช้เพลงนี้ตอนดึก
(มือกลองกับมือกีตาร์ในวงร็อคขอกลับมาเล่นให้เจฟฟรี่เพราะอยากเล่นเล่นวงกับนักร้องเสียงสวย
แต่เจฟฟรี่ไม่ยอมท่าเดียวเพราะกลางคืนดนตรีต้องแน่น
ต่อรองเหลือไอ้โมมาตีกลอง 2 เพลงสุดท้ายก่อนจบเท่านั้น)
ตอนนั้นผมแกล้งๆ ไปเคาะกลองคุมจังหวะให้ อยู่ในเหตุการณ์พอดี
สองศรีพี่ร้องเทคมือกันเพี๊ยะๆ Give me 5 เย้ๆ แพ็คคู่ ร้ายแท็คทีม
-----------------------
เพลงจบ นักร้องถูกเรียกไปรับรางวัล ผมตามติดไม่ห่าง ...ทำไมหน้าบูดนัก
ป้ามารีน่าถอดแหวนมุกสีทองเม็ดใหญ่จากนิ้วกลางให้ บอกรางวัลสำหรับเพลง 'Knife' สุดโปรด
เสียงเพราะไม่เหมือนใคร ถูกใจมาก บอกให้ผมอัดวีดีโโอส่งให้ด้วย
เจฟฟรี่ครวญเพลงหวาน 'More than that' ของ Blackstreet boys
จ้องมองตรงเผงไปคนของมันที่ซูมกล้องวีดีโออยู่ใกล้ๆ ไม่มีคลาดสายตาซักน้อย
ป้าก็คุยอยู่นั่น---ปล่อยคนของผมซะที อยากจู๋จี๋จะแย่แล้ว
............................
.................................
ฝั่งบาร์เหล้า สระว่ายน้ำ...
เสียงบีเคาะถังสแตนเลสเรียกรวมพล
"แกร๊งงงๆๆๆ/...เร่เข้ามาๆ 20 บาทต่อช๊อต ยกเสร็จปาทิ้งทันที"
บียืนบนเก้าอี้ มี 3 คนยืนสาธิต---เก็ท แอนเดรียน่า เฟอดริเอโก้ ยืนเรียงแถว
ยกแก้วช็อตเล็กๆ เครื่องดื่มสีสันหายวาบลงลำคอ ปาแก้วใส่มุมกำแพงหินขรุขระ
('เปรี๊ยง/... ปั๊ง/...เปรี๊ยะ') วี๊ดว๊ายกรี๊ดเฮฮาลั่น
ตกเป็นเป้าสวยตาคนในงานทันที
คนฮือไปหาของเล่นชิ้นใหม่
"20ๆ หย่อนเลย บาร์เทนเดอร์พร้อม รับออร์เดอร์ด่วน!" เจ้าแม่บีชบาร์สั่งลูกทีม
"เฮ้ๆๆ / เข้าคิว---/เอาด้วยๆ~~~"
"ไหมไทย/ เอาบลูฮาวาย/ รูทเบียร์" หญิงๆ ทั้งนั้น แต่ไอ้รูทเบียร์นี่มาได้ไง
อ้าวเฮ้ย 3 ตัวเขวี้ยงแก้วเมื่อกี้ ดี๊ด๊าหน้าบานสวมบทบาร์เทนเดอร์สมัครเล่น
ยืนข้างบาร์เทนเดอร์ตัวจริงกับผู้ช่วยตัวจริงจากผับพี่พงศ์ ผสมเครื่องดื่มตามสั่งมือระวิง
เสียงแก้วแตกเปรี้ยงปร้าง เสียงเฮกลบอย่างอื่น
เหล้าขว้างแก้ว...ใครมันต้นคิดวะ
พ่อชวนป้ากับอาจารย์ร่วมโต๊ะลุกไปแจมเด็กๆ
หย่อนแบงค์ 1000 ขว้างแตก หัวเราะก้อง
คนแก่เฮฮาร่าเริง รายล้อมเด็กๆ นักศึกษา
บีเสียงดังทวนสั่งออร์เดอร์...
"น้องนกพันซ์---พี่ตั้มจินโทนิก---พี่ฟ้าโค้กผสม" อ้าว ฟ้าเอากะเค้าด้วยเหรอ ไอ้ทักษ์ไปไหนวะ ทำไมไม่คุมติดแฟนมัน
"พี่ศรีเอากามิกาเซ่ค๊า"
"มาการิต้าชอตนึง"
"มีแม่โขงมั้ย" ยังจะฮา ลูกค้าส่งเสียงรอคิวให้คึ่ก
หัวทอง น้องสาวกู ไอ้เก็ทอีกคน
โหย...ทีมงานคุณภาพจริงๆ พับผ่า
แบงค์สีเขียวปลิวว่อน ...เหล้าก็ฟรี สถานที่ไม่คิด
แก้วช็อตพ่อก็สั่งเด็กรับใช้ห้อมอเตอร์ไซค์ไปซื้อมาเพิ่มจากห้างใหญ่ใกล้ๆ มาโดยพลัน
พวกยังหน้าเลือดคิดตังค์อีกน้อ
แบงค์ 20 นี่คงเอาไปตั้งวงคิดเลขแน่แท้ เห็นนัดแนะจะนอนที่นี่ตั้งแต่ยังไม่เลิกงานโน่น
"เอาไรกินได้มา บี---แก้วนึง" ห๊า เด็กกูสั่งเพื่อน ผมยืนชิดใกล้---เหวอเลย เสียงแข็งโป๊ก หยั่งนิ่งเย็น แต่ตาขวางสุดๆ
"อ่า ลมจ๋ามาด้วยเหรอ"
"เฮ้ย ---ไอ้ลม!?"
"โรมมมมมมมี่~" 3 ตัว 3 อารมณ์ ประหลาดใจ/ตกใจ/ดีใจ (เหมือนได้เพื่อนเล่นซะงั้น)
"เอามา!" เพื่อนร่างบางออร์เดอร์เหี้ยม
"อ่า ท่านผู้ปกครองคร้าบ" บีโยกมาหาผม ขอความเห็นด่วน
"อื๊อ---จัดไป" ทำไงได้นอกจากพยักหน้า
"ของลมจ๋าฟรีจ้า---แต่พี่เหยี่ยวจ่าย" อ้าว หมวย ...ยื่นถังข้ามมาหาผม เด็กยืนข้างไม่สนซักนิด ได้แต่ควักแบงค์ 1000 หย่อน
"หมูอ้วน! ของลมจ๋า---ไอ้นั่นน่ะ" บีกระซิบ
เก็ทพยักหน้าจัดการแป๊ปๆ เครื่องดื่มใสเหมือนน้ำเปล่าตั้งป๊อก
ผมคว้ามาพิสูจน์ โดนมือสวยตาดุฉกไป กระฉอกหกไปครึ่ง ผมยังยื้อทั้งมือทั้งแก้วไว้
"แน่เหรอ?" เก็ทถามคนของมัน
"ตามนั้นล่ะ พี่เค้าให้แล้ว" เจ้าแม่บีชบาร์บงการ
"~โรมมมมมี่ 555"
อีน้องสาวกูต้องกระดกเองบ้างไม่มากก็น้อย ไม่งั้นหน้าไม่แดงแปร๊ด
ไม่กรี๊ดคนของผมโอเว่อร์ขนาดนี้ โบกไม่โบกมืออิ๊ก
“What’s your poison, sir?” ผมทองถูมือกระลิ้มกระเหลี่ยแทรกเข้ามารับออร์เดอร์ ...ไอ้มือที่สาม!
“Vodka!”
“Vodka one short, please~” ผมทองรูปหล่อน้อยกว่าผมหันไปสั่งบาร์เทนเดอร์ตัวจริง
วางป๊อกตรงหน้าเร็วพลันทันเท่าใจ ได้แต่ปล่อยมือจากแก้วเตกีล่า
รายนั้นยกกระดกพรวด หน้าหงายแล้วเหยเก ผมจัดการไวปานกัน
ปาแก้ว (เปรี๊ยะ/ปั๊ง)อย่างแรง เสียงกรี๊ดเฮลั่นกลบเสียงแก้วแตก
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน...คืนนี้มีได้เสีย
..............
...............
กระดกเสร็จ ขว้างแก้วเปรี้ยงเสร็จหันหลังทันที
“...เป็นไร?” จะเดินหนี รีบคว้าต้นแขนไว้
“ไม่-ต้อง-ยุ่ง!” ตาจิก ค้อนไม่ยอมมองหน้า
“เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย/...ม่าย-ต้อง"
"...คุณโรมมี่ครับ--เอ่อ” มือที่สามมาแทรก เด็กอ้วนคนรับใช้ในบ้าน ---ไอ้มาตกรยูนิคอร์ของกู!
“ว่า-(ผม) /นะ-นายใหญ่อยากฟังคุณโรมมี่ เอ่อ ระ-ร้อง--ร้องเพลงนี้ครับ” ยื่นกระดาษเล็กๆ ยืนเจี๋ยมเจี๊ยม
“น้ำตาแสงใต้ ---ได้ เดี๋ยวนี้เลยใช่มั้ย”
อู๋ยยย เสียงแข็งซะผมกับเด็กนั่นขนหัวลุก
ปล่อยเดินอาดๆ ไปหาเจฟฟรี่ที่ซุ้มคาราโอเกะ
ที่บ้านเรียกพ่อว่านายใหญ่ ป้านายหญิงหรือนายแหม่ม เรียกผมนายน้อย
เพลงโปรดนี่หว่า ไหงอยากฟังจากคนของผมฟะ—แด๊ดนะแด๊ด
ผมเดินไปยืนฟังข้างหลังโต๊ะผู้ใหญ่ ซุ้มวางแก้ว จานชามสะอาด
กายกับเมี่ยงคำยังนั่งโต๊ะเดียวกับพ่อไม่ไปไหน ยืนล้วงกระเป๋าพิงโต๊ะ
สายตาจับจ้องคนเสื้อขาว ถลกปลายแขนเสื้อถึงข้อศอก
มองห่างอย่างนี้แขนยิ่งเรียวเล็ก ริมฝีปากแดงรูปกระจับเอ่ยขับขานบทเพลง
[น้ำตาแสงใต้: กันต์ เดอะ สตาร์]
http://www.youtube.com/v/Cor46hTXlMQ นวลเจ้าพี่เอย คำน้องเอ่ยล้ำคร่ำครวญ
ถ้อยคำเหมือนจะชวน ใจพี่หวนครวญคร่ำอาลัย
น้ำตาอาบแก้ม เพียงแซมเพชรไสว
แวววับจับหัวใจ เคล้าแสงไต้ งามจับตา
นวลแสงเพชร เกล็ดแก้วอันล้ำค่า
ยามเมื่อแสงไฟส่องมา แวววาวชวนชื่นชม
น้ำตาแสงไต้ ดื่มใจพี่ร้าวระบม
ไม่อยากพรากขวัญภิรมย์
จำใจข่มใจไปจากนวล
นวลเจ้าพี่เอย...นวลเจ้าพี่เอย...
*****
-----------------------------------
เพลงใกล้จบ โจ๊กวนเวียนถือกล้องยื่นหน้าทะเล้นพร้อมกระดาษโน๊ตเล็กๆ ให้เจฟฟรี่ ยิ้มกันสองคน
เพลงจบ...คนของผมโดนโจ๊กประกบ วิสาสะลากแขนน้องเลิฟของมันออกมา ตรงแน่วมาที่ผมยืนอยู่
เจฟฟรี่ประกาศ---
“Lady and gentlemen, please welcome my best friend, เหยี่ยว and mister nice man---กาย”
เย้---ปรบมือกิ๊วก๊าว
ผมกำลังจะเดินไปรับร่างบาง พลันชะงัก---เล่นไรกันวะ!?
“...My love ครับ”
อินโทรเพลงขึ้น ผมกับกายเดินออกไปยืนเรียงหน้ากระดาน 3 คน
ไมค์คนละตัว ตีมือ Give me 5 ---ความสนุกจากอดีตกลับมาแย้มพราย
ตอน ม.6 งานโรงเรียน แสบซ่าจนเอียน
เจฟฟรี่---เจ้าพ่อบอยแบรนด์ (ที่ไม่เข้ากับหน้าหล่อเท่ห์ แบบเหี้ยมเข้ม มาดเซอร์ของมัน)
จับเพื่อนในทีมบาส ร้องเต้นเพลงรักบอยแบรนด์ โดยเฉพาะเพลงนี้
ขโมยหัวใจเด็กถล่มทลายหมดใน-นอกโรงเรียนไม่พอยังขโมยซีนน้องวงฮาร์ดร็อค
วงดนตรีรุ่นน้อง ม.4-5 ชนิดไม่เห็นฝุ่น
------------------------------------
โจ๊กรุนหลังเด็กนักร้องน้องรักไปยืนรอฟัง ที่เดิมที่ผมยืนเป๊ะ
เขย่งตัวขึ้นกระซิบข้างหูน้องหน้าบึ้งแล้วผละออกมาถ่ายวีดีโอต่อ
ใบหน้าสวยหวาน แม้มุมปากยกยิ้มแต่สีหน้านิ่งจนผมอยากแกล้ง
ยักคิ้วกวน---ได้ผล หน้าสวยแดงก่ำ ค้อนให้ กัดปากก่อนช้อนเงยมาสบตา...น่ารับชิบ
ริมฝีปากรูปกระจับสวยนั้นขบเม้ม-กลั้นยิ้ม สายตาจับจ้องที่ผม
---ผมเพียงคนเดียว
[My love” Westlife]
http://www.youtube.com/v/pGoUTwIWxis An empty street
An empty house
A hole inside my heart
I'm all alone and the rooms are getting smaller
...
.....
So I say a little prayer
And hope my dreams will take me there
Where the skies are blue
To see you once again, my love
Overseas from coast to coast
To find the place I love the most
Where the fields are green
To see you once again, ...my love
*****
เพลงจบ จับมือเช็คแฮนด็กัน 3 คน ก่อนเทคมือ Give me 5 อีกรอบ
เสียงกรี๊ด วี๊ดว๊าย เรียกเแสงแฟรชถล่มทลาย
เจฟฟรี่กับกายเดินไปโต๊ะผู้ใหญ่...ป้ากับพ่อให้รางวัล
ก้าวไปหยุดยืนนิ่งตรงหน้าคนๆ เดียว
ไม่เอื้อนเอ่ยคำใดๆ My love ของผมเลิกคิ้วสวย
ตาสบตา คล้ายโลกหยุดหมุนชั่วขณะ
อา...เค้าจะรู้มั้ยนะ ผมร้องเพลงนี้ให้ใครฟัง
...อยากกอด
...อยากหอม
...อยากจูบ
...อยากสัมผัส ใจจะขาด
แต่อดใจไว้...ไม่ใช่อะไร กำลังเล่นเกมส์ ---เด็กแสบนี่จะทนได้ซักกี่น้ำ
ตั้งแต่จบการแสดงเดี่ยว เห็นยืนคุยกับอาจารย์กับกรรมการผู้ตัดสินมีทักษ์ยืนคุม
แล้ววิ่งถลาออกมาหาตากับครอบครัวผม ทักทายชั่วครู่ก็ผละไปกอดตากับน้าทั้งสองของโจ๊ก
น้าจอมเงอะงะแต่กอดตอบ ตบแผ่นหลังบอบบางนั้นแน่น
น้าสะใภ้จับเนื้อตัวมันไม่ปล่อยแม้จะคุยอ้อนกับตาก็เถอะ...
จนโน่นแยกกันขึ้นรถ เด็กเปียโนถึงได้ถูกปล่อยตัว
ทว่าไม่ใช่ล่ะ ผละจากวงนั้นดันเจอวงนี้แทน
แอนเดรียน่าล็อกตัวนั่งเบาะหลังกับป้า ผูกขาดการคุยกับคนๆ เดียว
ผมต้องระเห็จนั่งหน้าคู่คนขับ สบตาผ่านกระจกมองหลัง
ปล่อยพ่อกับเฟอดริเอโก้ไปอีกคัน
ตอนทานข้าวก็นั่งฝั่งตรงข้าม ไกลโคตร ไม่ได้เอ่ยปากคุยกันซักน้อยนิด
เกมส์ทดสอบความอดทน โทษฐานลักไก่ผม อุอุ ^^
ถ้าไม่ไปเห็นกับตาคงไม่รู้
ตราประทับอยู่ในเซฟหัวเตียงห้องนอนใหญ่ และสร้อยไข่มุกของป้าด้วย
เข้าไปเจอสภาพห้องยุ่งเหยิง ที่เละสุดคือบนเตียงสีขาวหลังใหญ่
งุนงงนิดๆ ทว่ายอมรับได้ เค้าคงเพิ่งลุกไปเมื่อเช้า แม่บ้านยังไม่เข้ามา (เข้าไปตอน 9-10 โมงเช้า)
ฟูกผ้านวมไม่เก็บ โทรศัพท์ไร้สายนอนแอ้งแม้งแบตหมด สะดุดตาที่สุด คือเสื้อสีดำ
เสื้อเชิ้ตของผมสภาพผ่านสนามรบเวียดนาม ยับยู่แบนติดเตียง
มีคราบเลอะสีขาวแห้งกรัง แต่กลิ่นน้ำหอมลอยเตะจมูก...
ตัวนี้ไม่ได้ซักแน่ เพราะแขนเสื้อยังม้วนพับไม่ได้แกะ
ขวดน้ำหอมของผมนอนซุกอยู่ข้างกัน ชัดเป๊ะ...
ที่เค้าคล้ายละเมอคำพูดติดปาก 'ของลม ของลมคนเดียว'
เหยี่ยวหัวเราะก้อง กระโดดโลดเต้นชกลมอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า
มิน่า..เด็กแสบถึงหลับได้
คราบสีขาวแห้งกรังติดเสื้อดำคงเป็นผลงานเมื่อคืนวันโทรเซ็กส์โฟน
(>///<)...ร้ายกาจมาก!
พ่อจะแกล้งให้อกแตกตายเลย..คอยดู!!!
**********************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2941561 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก