ขออภัยอย่างงามๆ ศุกร์ไปตั้งกะตีห้าไม่สามารถ---เจอกันวันอังคารหน้าเลย
อัพอังคาร (6 กย.) เสร็จ 1 ตอนแล้วจะขอหักคอลาทำภารกิจ 10 วัน ไปเจอกันศุกร์ 16 โน่น
เพราะถ้าไม่ผ่านมรสุมช่วงกลางเดือน ได้หนังชีวิตแน่
ชนิดว่าลิงกิงผัก (โปรแกรมต่อไปที่คาดว่าจะเป็นรางวัลของชีวิต) ก็คงเอาไม่อยู่
ลมเหนือมีสต็อกระดับหนึ่งก็จริง แต่ยังต้องเรียบเรียง ตรวจโน่นเก็บนี่ก่อนทุกครั้งที่ลง
จึงไม่อยากปล่อยดิบออกไปให้คนอ่านเสียอารมณ์
โค้งงามๆ ในความไม่สดวก
---YMP จัดการแล้ว ขอบคุณมาก
********************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน150 รีดพิษ
------------------------------
yeaw’s
เพลงข้างนอกเปลี่ยนคู่ใหม่ เสียงฟ้าใสกับอาจารย์อาวุโสร้องคู่กัน 'โน่นแม่นกเขาคู นกมันเฝ้าดูหาชู้มัน...' อย่างเก่า
คนข้างในขยุกขยิกตัว เริ่มจีบปากแดงๆ เล่าเรื่องของที่ระลึกที่ขายในงานเมื่อกลางวัน...ผมเงี่ยหูรอฟัง
"พี่ทักษ์ให้สมุดเหมือนพี่ฟ้าแต่ละคนละสี พี่ตั้มให้ดินสอกด" อ้อ พี่ตั้มปี 4 เก่งเครื่องเป่ายังหาของมาเซ่นน้องเปียโนด้วยรึ
"อือหึ๊" เกลี่ยนิ้วทัดเส้นผมบังแก้มแดงปลั่งให้
"ลมซื้อพวงกุญแจตัวโน๊ตยกกล่อง เดินแจกทุกคนในวงเลย อาจารย์ก็หยิบด้วย" เกือบ 30 คนนะนั่น หุหุ ป๋ามาก ...เด็กกู!!!
"เฮ้ย ไอ้น้อง อย่าบอกนะ กุญแจซอลสีทองน่ะ มึงซื้อแจกทุกคน" โจ๊กหันมาท้วง
"ม่าย...คนอื่นได้โน๊ตเขบ็ดสีเงินกะสีดำ เฉพาะบุคคลพิเศษในห้องนี้ได้สีทอง" ว่ายิ้มๆ
"แล้วไป" โจ๊กยิ้มๆ นั่งขัดสมาธิกับพื้น พิงขาเจฟฟรี่อยู่ตักของกินเข้าปากต่อไป
"นี่ของบี~/เก็ทก็ได้เหมือนกันคร้าบ" สองศรีนั่งฝั่งโน้นคว้ามาอวด กวัดแกว่งล่อลูกตา
"ทำไมของพี่เมี่ยงคำได้ตัวเขบ็ดสีทองล่ะค่ะ" สุภาพสตรีหนึ่งเดียว
"พี่เมี่ยงคำเป็นเลดี้คนเดียวครับ ต้องพิเศษหน่อย ตัวเขบ็ดเล็กๆ น่ารักเพื่อเลดี้นางฟ้า" มีปะเหลาะชม ส่งยิ้มหวานข้ามไปให้สุภาพสตรี
"ขอบคุณค่ะ แต่อยากได้กุญแจซอลด้วย ~กายขา ยกให้เมี่ยงคำนะคะ นะ" อ้อนกาย ทำตาปิ๊งๆ คิกขุ
"เอ่อ..." กายตีหน้าไม่ถูก เจฟฟรี่หัวเราะ ผมยิ้มแห้ง
นี่ ไอ้กายก็ได้เหรอ---ของกูล่ะ!?
"ของพี่เหยี่ยวล่ะ!?" กระชับเอวคอด โจรกระจอกข่มขู่จะเอาของที่ระลึกในงาน
"ม่าย~รู๊" ปากแดงเปื้อนน้ำองุ่นฉ่ำ กลิ่นหอมหวาน
"ห๊ะ ไม่รู้ได้ไง!?"
"ก็ม่าย อื๋ยยย---/งั่ม!"
เหยี่ยวงับใบหูหมับเลย
คนอุตส่าห์คิดถึงเป็นบ้าเป็นหลัง เดินผ่านเห็นอะไรแว๊บๆ
หน้าคนนี้ลอยมา พ่อรูดปื๊ดๆ ยอดกระฉูด ไม่มีของตัวเอง ของฝากเด็กกูทั้งนั้น
"ลืมพี่ได้ไง ต้องลงโทษ---ฮึ่ม"
"อ๊า~คิกๆ หยู๊ดดด" ผมงั่มๆ ลำคอเด็กน้อยหัวร่ออิ๊ก
"เฮ้ยเบา คนเยอะ!" เจฟฟรี่ปราม
ใครจะสน นาทีนี้อยากนัวเนียอยู่แล้ว
ปกติถ้าอยู่ข้างนอกคนนี้หวงตัวจะตาย ต่อให้อยู่กันสองต่อสองก็เถอะ
ต้องขอบใจเตกีล่าแก้วชอตแท้ๆ
"อ้าย-เพ่-เหยี่ยว หยุ๊ดดด!" ขึ้นไอ้ครั้งสอง ...เห๊อะ
'งั่มๆๆๆ'
"อ๊าา 555"
อย่าหวัง ผมงั่มๆ แกล้งหนัก ดิ้นหนีตัวเอน หงายหลังไปชนหัวไหล่เจฟฟรี่
รายนั้นคว้าแขนหมับล็อคเข้าอก เด็กกรี๊ดเลย หัวเราะลั่น สภาพนอนหงายตัวกลิ้งกับหน้าตักเจฟฟรี่
หัวทุยไปถูหลังคอโจ๊กที่นั่งพิงขามันอยู่
"เฮ้ย---หยุด!"
"หยุ๊ดดดด---พวกมึงนี่!" กาย/โจ๊ก 2 เสียง 2 อารมณ์ ...กายหน้ายักษ์ โจ๊กยิ้มทะเล้นเล่นด้วย ดันไม่ให้ตัวน้องหนี
เป็นกายลุกพรึ่บ!!!
"กายไปไหนคะ?" หญิงสาวคนเดียวในห้องชายล้วน
"ไปเอาเก้าอี้มาเพิ่ม!"
"เอาไก่ทอดใบเตยให้บีด้วย~" เรื่องกินบีไวที่หนึ่ง
"ไส้กรอกม้วนแฮมครับ พี่กาย" เก็ทที่สอง
"หมูทอดกูด้วย" โจ๊กที่สาม ปอบสิงไม่เลิก
"เมี่ยงคำช่วยค่ะ" นางฟ้าบินตามหลังพี่ชายแสนดี
ผมคว้าคอเสื้อเจฟฟรี่ อีกมือช่วยฉุดดึงตัวบางกลับ บอกนัยๆ 'ปล่อย ---กูหวง!'
เพื่อนผมยาวยกสองมือยอมแพ้ ส่งยิ้มยักคิ้วกวนทีน
"เฮ้อ...เกือบตาย" โจ๊กหน้าแดงสนุก
"อ่า...น่วมอ่ะ" คนน้องร้องอ๋อยๆ หัวยุ่ง ผมชี้โด่เด่ หน้าขึ้นสีพอกัน
โอบประคองลูบเส้นผมรังนก ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงผมยาวขึ้น นิ่มมือชะมัด
----------------------
"ลมจ๋าลมใครไม่ลืม" บีว่าลอยๆ แทะปีกไก่ทอดใบเตยไม่เดือดร้อน
"ไม่ได้ลืมซะหน่อย!" คนเพื่อนเถียงเสียงแข็ง ฤทธิ์นักเลงเตกีล่ายังซ่า
"อ้าว ก็บอกไม่รู้นี่" เก็ทซักฟอกช่วยอาหมวย
"ก็ ม่ายรู้ หิ้วเองกับมือ ยังไม่เห็นอีก ...ตาถั่ว" คำตาถั่วหันหาผม ว่าเบาได้ยินแค่สองคน กระตุกนิ้วเกี่ยวสร้อยผมแรง
ปลื้มซิครับ พลุถูกจุดซักร้อยลูกพร้อมๆ กัน
"บอกหน่อย อะไรเอ่ย" ประเหลาะเด็ก
"ไม่!" ไม่ค้อนเปล่านิ้วกระตุกสร้อยพรึ่ด จะบาดคอกูขาดใจตายก็งานนี้
"งั้น...พี่เหยี่ยวไม่เอาก็ได้" เมินๆ เชิดๆ งอนเด็ก
"ลองดิ จะเอาไปทิ้งจากชั้นดาดฟ้าเลย คอยดู๊" โหย ดุไม่พอคว้าคอเสื้อผมหมับ สาบเสื้อเปิดกว้างเล็บครูดผิวรอยแดงเป็นทาง...ซี๊ด แสบว่ะ
"โอ๋ๆ อยากได้แล้ว ไปดูกันป่ะ" ถูกประทุษร้ายยังต้องเอาใจคนใจร้ายอีกน้อ...กู
"นี่ลม มึงเมาขั้นไหนแล้ววะ?" เก็ทจ้องนิ่งๆ เอ่ยปาก
"นั่นดิ ให้มาตั้งกี่แก้ว" บีปรายตา สอดส่องผลงาน อาหารเต็มสองไม้สองมือไม่มีว่าง
"ไม่ได้เมา ม่ายยย-ม๊าววว!" มีเถียงสู้ รู้เรื่องนะนั่น อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมาครับ
"เท่าไรพี่?" รู้กัน น้องถามว่ายกไปกี่แก้ว ผมทำนิ้วชี้ 1 กับกึ่งหนึ่ง
เหวอทั้งคู่
"หนึ่งกับครึ่ง/---ชอตครึ่ง!" บี/เก็ทแทบตะโกน
“อ้าว แล้วที่กลิ้งๆ แก้วเปล่านี่ล่ะครับ?" บีซ้ำ
"หกเลอะอยู่ ไม่เห็นเหรอ" โจ๊กแทรก ชี้หลักฐานที่พรม
"ซวยละซิ สเต็ปสอง/...งานเข้าพี่เหยี่ยวแล้ว" บี/เก็ท พร้อมใจกันดีจริงๆ น้องเอ๊ย ไม่รวมผู้ชมที่ดี เจฟฟรี่หัวเราะร่วนยิ่งกว่าดูเดี่ยวไมโครโฟน
แล้วก็โดนคนพี่จอมเจือก ปล่อยข่าวเด็ดประเด็นฮอท
"พวกมึงพลาดช็อตเมื่อกี้ มันกระชากเสื้อไอ้นี่ กระดุมขาดกิ๊งงง...กระเด็นผ่านหน้ากู ลงจานผัดไทเป๊ะๆ" โจ๊กใส่ไข่
"ไหนพี่" เก็ทเขี่ยหาในจาน
"วีดีโออ่ะ ถ่ายไว้ป่ะ!?" บีตื่นเต้น
"ไม่ กล้องอยู่โน่น" โจ๊กโบ๊ยน้องข้างนอก
"โหย ...ทำร้ายจิตใจ!" หมวยบีทำหน้าเซ็ง
"อย่างไอ้ลมต้องจับให้มั่น คั้นให้ตาย เห็นหลักฐานจะๆ" อ้าวๆๆๆ ซี้เก็ทรักเพื่อนจริงรึเปล่านั่น
"ในฐานะพี่ ตอบความจริงมา ...เรื่องไอ้ลม" นักข่าวงัดทีเด็ดท่าทางเอาจริง
"หึหึ" เจฟฟรี่จิบเครื่องดื่มส่ายหน้ายกยิ้ม
มาแล้วครับ เรื่องประจำของหมู่คณะ...นินทานิสัยคนของผม
คงรู้ว่า สองตัวตี๋หมวยเวลาเมาจะต้องเผาเพื่อนตัวเองแน่ คราวเผยไต๋เรื่องเตกีล่าก็ใช้ไม้นี้เหมือนกัน
คนจะโดนล้วงรอมร่อ หาวหวอด ซุกกับคอผมหลับตาพริ้มนิ่งไป ---เรี่ยยยยยม!
พรรคพวกยื่นหน้าล้างคอรอฟัง
"เผาขนกันเลย...” เจฟฟรี่นิ้วแตะน้ำแข็งมาจับติ่งหูตัวหาเรื่อง
"โอ๊ย---ไอ้ซาดิสต์!" ถลึงตาใส่แต่รีบหันมาเอาเรื่องกับน้อง
"ครับ/...ว่ามาเจ่เจ้?"สองศรีหน้าแดงเพราะเมรัย ยิ้มรับ
"ลมมันเจ้าชู้มั้ยวะ?" ตรงใจเผงเกินไปนะมึง!!!
"เจ้าชู้พี่"
"สุดๆ อ่ะ" สองตัวยิ้มแต้ ผมหูผึ่ง จะกระโจนไปบีบคอให้คายออกมา
"ไงวะ?" เจฟฟรี่นั่งนิ่ง ๆ ชะโงกมาแจม เปลี่ยนข้างสนับสนุนทันใด
"แฟนคลับมันนะ ไล่ตั้งแต่อาจารย์ ภารโรง รุ่นพี่รุ่นน้อง มีหมด อ้อ เพื่อนในห้องยังมีเล๊ย" เก็ทผู้ยังไม่รู้เงาหัวตัวเองหาย...พล่ามน้ำไหล
"ขยายความซิ" โจ๊กสวมวิญญาณนักข่าว
"เปียโนนี่แหละ ลมมันซ้อมเช้าตรู่กับพักเที่ยง" เก็ท
"เที่ยงปุ๊บซ้อมเลยครึ่งชั่วโมง ก่อนกินข้าว ล้างจานทำนองนั้น" บี
"วันไหนภารโรงมาสาย...ก๊อ-อด จารย์เลยปั๊มกุญแจห้องดนตรีให้มันเป็นกรณีพิเศษ คนเดียวเดี่ยวๆ แน่มั้ยล่ะ" ตี๋โอ่เพื่อนสนิท
"ช่าย ลูกศิษย์คนโปรด" บีโยนกระดูกไก่ เลียนิ้วตัวเองอร่อย
"กูนึกว่าเรื่องไร" โจ๊ก ผม เจฟฟรี่วงแตก ถอนหายใจ
"อ๊ะๆ จารย์สมรศรี ฝ่ายปกครองจอมเฮี๊ยบเลยนะพี่ ไม่รวมคนให้ดอกไม้ ขนมรายวันรายสัปดาห์อีก" บีวนนิ้วกลางอากาศ
"ลมมันไม่เคยกินของใครหรอกพี่ อยู่โรงเรียนเป็นไงอยู่นี่ก็เป็นงั้น" เก็ทรู้จักเพื่อนทะลุ
"ลมจ๋าไม่กินหรอก บอกไม่เอาแต่คนยังเอามาอยู่ดี รับๆ มายกให้บีหมดแหล่ะ" บีขยาย
"ยกเว้นนมจืด.." เก็ทสารธยาย
"ช่าย ต้องรสจืด ยี่ห้อเดียวนั้นเท่านั้น ไม่แช่เย็นด้วย เน๊อะเก็ท-เน๊อะ" บีหันไปเน๊อะกับตี๋หล่อระดับเดือนมหาลัยข้างตัว ฝ่ายนั้นพยักหน้าหงึกหงัก สนับสนุนไม่หยุด
รู้ครับ ตอนซ้อมดนตรีงานกีฬามีแฟนคลับส่งขนมเพียบ
ไม่อยากเสียน้ำใจก็รับมาโยนที่ห้องชมรมโจ๊กไม่ก็ชั้น 2 ห้องดนตรีสากลของเจฟฟรี่
ถึงจะเป็นของโปรดแต่ลมเหนือไม่เอาเข้าปากเด็ดขาด
บอกไม่เสี่ยงเข้าโรงพยาบาลจนงานเสียแน่ คนรายรอบเลยรับกรรมไป อ้วนตัวกลม โดยเฉพาะไอ้จั๊มพ์มือเบส
ไม่หมดได้หอบฝากยามฝากแม่บ้านและไอ้บิ๊กที่มอ (มีตะกร้อครอบปากแบบพังๆ ห้อยคอ)...ได้ใจตรึม
คนที่ยื่นให้แล้วคนนี้ยอมก็คือพวกในห้องนี้ล่ะ เก็ท บี โจ๊ก เจฟฟรี่ แล้วก็ผม...
และเป็นผมคนเดียวเท่านั้นที่เค้าไม่เคยถามว่าได้มาจากไหน หยิบเข้าปากโดยง่าย
เพิ่งนึกขึ้นได้... เต็มตื้นความสุขจุกปรี่ กดหอมศรีษะแมวน้อยซุกแนบอก โอบกอดกระชับแน่นเข้า
เค้าไว้ใจผม...ลมเหนือมีเพียงผมจริงๆ
..........................
..............................
"มันเคยโดนพี่ซ่า ลูกอาจารย์สมรศรีเล่นด้วยพี่ แต่ลมมันเจ๋งกว่า ตอกกลับซะหงาย 555" อ้าว เก็ทก็อกสอง...กวนน้ำขุ่น
"อ๋อ พี่เกี๊ยวซ่า แก๊งค์เด็กเลวขาใหญ่ เกเรแต่ไม่ใครกล้าแตะน่ะเหรอ ใช่ที่เคยเล่ามะ?" บียิ้มๆ ถามกลับ
"เล่ามา?" ผมอดไม่ไหว อาจารย์พอว่าแต่ไอ้เกี๊ยวซ่านี่ต้องมีเคลียร์ ฮึ่ม (=^=)
"ลมเข้ามามอ.2 โดนพี่ซ่ามอ.6 แซว ตุ๊ดงี้ ใส่กระโปรงงี้ กลางโรงหารเล๊ย ไม่มีใครกล้าช่วย ลมมันตอกกลับอย่างนิ่งยังจำได้จนถึงวันนี้” เก็ท
"...ไงวะ?" เจฟฟรี่สนใจ ---มึงทวนคำนี้สองครั้งแล้วนะเว๊ย
"ลมบอก พวกพี่น่ะเก่งแต่ผมก็มีดี นัดเจอกันหลังเลิกเรียน"
"555 วู้ เรื่องท้าดวลนั่นน่ะเหรอ" บีขำก่อน
"แค่ครึ่งชั่วโมง พวกพี่ซ่ากลายร่างเป็นหนมจีบซาละเปาออกมาเลยครับ 555" ไอ้ตี๋ขำอีกคน
"อุอุ ที่บังคับให้นั่งเก้าอี้หัวโล้น ฟังเปียโนเพลงยากๆ กระแทกๆ แบบนอนสต๊อป ครึ่งชั่วโมงใช่มั้ย" บีกลั้นหัวเราะ
"ใช่ เดินออกบ่นอุบ บอกไปโรงเรียนดัดสันดานยังจะง่ายกว่านี้ เก็ทกับพวกไอ้เฟรมเฝ้าหน้าห้อง ขำมาก กัดปากจนเลือดซิบอ่ะ"
"555 จารย์สมรศรีชอบลมจ๋าเพราะงี้ใช่มั้ย" บีผูกขาดการสนทนาเหลือแค่สองคน
"นั่นแหล่ะ คิดดู พี่มอ.6 ตัวหยั่งหย่าย เล่นบอลด้วย เดินเหี่ยวออกมา 5-6 คน ส่ายหน้าดิก---555 คิดแล้วยังขำไม่หาย" มึงจะได้ขำตายแน่ล่ะไอ้เก็ท
"จากนั้นพวกพี่เกี๊ยวซ่าห้ามไม่ให้ใครแตะต้องลมจ๋าน่ะเหรอ"บี
"งั้นล่ะ จากโดนแกล้งกลายเป็นต้องคุ้มครองมันแทน"
"ไม่มีใครกล้าหือด้วยล่ะ"
"เพียรส่งดอกกุหลาบมาให้หยั่งบ่อยด้วย แต่พี่เห็นจะฮามาก 555" ประโยคนี้จากปากไอ้เก็ทที่ทำเอาฮาไม่ออก
"...ไมวะ?" เจฟฟรี่รอบสาม แฮททริกซ์ กูอยากลุกกระทืบวงแตกตั้งแต่คุ้มครองแล้ว ติดแมวนอนหวดในกอดซบนิ่งอยู่
"ลมมันเมินแบบเฉยกริ๊บบบบบ เนียนมากกกก ไม่รับ ไม่พูด ถามมาตอบไป ไอ้พี่ซ่าบ้าไปเลย"
"มันจีบลม ว่างั้น" เจฟฟรี่กำหมัดกัดฟันถาม ผมลมจุกอก พูดไม่ออก
"งั้นซิพี่ แต่ลมมันซัดหมอบตั้งกะดอกแรก สไตล์มันแหละ---ผมมีคนชอบแล้ว จบข่าว" เก็ทผู้รู้ดีเล่าจ้อยไม่เดือดร้อน
"ลมมันมีคนชอบแล้วเหรอวะ?" โจ๊กตาตั้งฟังนิ่ง จับประเด็นไม่พลาด
"น่าจะจริง เก็ทเคยเห็นรูปด้วย"
"บีรู้ชื่อ" หมวยยิ้มหน้าแดง เหยี่ยวจะช็อคตาย เจฟฟรี่หายใจฟืดฟาด
"เฮ้ย แหล่งข่าวจ๋า บอกพี่โจ๊ก มะใช่~เจ่เจ้มาเร็วไว" โจ๊กตะล่อมสุดฤทธิ์
"ม่ายอ่ะ (เก็ท)/ นักบาสพี่ ม.3---อุ๊บ!" เก็ทตอบก่อนรีบอุดปากบีแน่น
"ไอ้ตี๋ ปล่อยอาหมวยกู๊" โจ๊กควานข้ามโต๊ะ จะเอาเรื่องน้องตี๋ตัวสูงกว่า ลูบเนื้อลูบตัวหมวยน้อยราวกับสมบัติล้ำค่า
"ไม่เอาบี เดี๋ยวลมโกรธ" ถึงเมาเก็ทก็ไม่
"เร็วหมวยจ๋า เจ่เจ้อยากรู้ม๊ากมาก~" ไอ้เตี้ย ยอมทุกอย่างจริงๆ มึง
"ผมไม่ขายเพื่อน!" เก็ทเสียงห้วน
"ช่าย...เดี๋ยวลมจ๋าดุ ไม่คุยด้วย น่ากลัวมั่ก" บีกลับลำซะงั้น เมาแค่ไหนก็แพ็คคู่สามัคคีเหนียวแน่น
วงแตกฮือ...เพราะเสียงนี้
“ถ้าต่ออีกคำเดียว กูจะไม่สนพวกมึง อีก-ต่อ-ไป!” ยะเยือกจากอกผม
สะดุ้งเฮือกทั้งห้อง โดยเฉพาะขี้เมาสองตัว
“ไอ้ลมอ่า"
"เค้านึกว่าลมจ๋าหลับอยู่” เก็ท/บี เสียงอ่อย จ๋อยไปเลยครับ
"หึหึ 555" เจฟฟรี่หัวเราะก้อง ยกแก้วขึ้นจิบพิงพนักเอ็นจอยไลฟ์
“โอ๋ๆ ยกให้ลมเป็นคาสโนว่านะ” บีปะเหลาะ
“เฮ้ย ยังต้องหัดกับตัวพ่อเยี่ยงพี่ก่อน” โจ๊กตบอกผาง ไม่ยอมเด็ดๆ โดนเจฟฟรี่บีบหลังคอหมับ
“คาสโนว่าตัวพ่อออออง...!” เจฟฟรี่ลอดไรฟัน ผมขำ เพื่อนเตี้ยตาคมชอบคุยโอ่ตอนมัธยม 'กูฟันสาวมาเยอะ-ล่าแต้มตัวยง'
“อ่อกกกกก ไอ้หมาตัวเหม็น ปล๊อยยย!” เล่นคนของมันเอง
“จริงเหรอ เจ่เจ้ผ่านมาเยอะ แบบโชกโชน โชกเลือดด้วยป่าว” บีเปลี่ยนประเด็น...ดีมากน้องรัก เพราะพี่เริ่มเครียดมาก ไม่รวมน้องชายพี่ข้างล่างด้วยยย >0<
“โห๊ยยยย พูดแล้วจะหาว่าคุย เล่าเป็นเดือนยังไม่จบ อ๊อก---” มือใหญ่ค้ำหลังคออีกรอบ
แล้วผมก็หนาวจับจิต ด้วยประโยคต่อไปนี้
“ได้ใหม่ลืมเก่าแล้วก็เริ่มใหม่ วนเวียนอยู่แค่นั้นไม่เรียกคาสโนว่าหรอกพี่โจ๊ก”
“ว่าไงนะ!?" โจ๊ก
"อ้าย---ลม!" เก็ท
"ยังไงจ๊ะ ลมจ๋า” บี สามประสาน
“สำหรับผม...ต้องลงมือให้คนๆ เดียวอยู่หมัด หลงจนโงหัวไม่ขึ้นชนิดไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน---จับให้มั่น คั้นให้ตาย รีดพิษไม่ให้เหลือซักหยด นี่ซิคาสโนว่าตัวจริง”
อึ้งกันหมด เหมือนถูกกดพอสไว้---นานมาก
เจฟฟรี่เปิดปากคนแรก ตบเข่าฉาด หัวเราะหน้าหงาย (^0^)
โจ๊กกับบีอ้าปากค้างตาโตเท่าบ้าน (0[]o)
เก็ทกุมเป้า นิ่วหน้าเสียววูบ (>[]<)
ผมอึ้งกิมกี่ น้ำลายเหนียว--- (+^+)!!!
---ใช่กูมั้ย
---ใช่กูที่โดนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันรึเปล่าหว่า
---ใช่กูที่โดนรีดพิษอยู่ชิมิ---แม่จ้าวววว T^TT
************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2941708 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก