หัวข้อ: “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง --“•”

[suregirl]

จบแล้วจริงๆ หรอ มาประเดิมตอนจบก่อนใคร คิคิ    มีเรื่องต่อไปอีกปะ 

[Junrai_Hyper™]

เหอเหอ

รีบจบทามมายยยยย

ยังไม่จุใจเลยคร้าบบบบบบ

 


--------------------------

ขอบคุณ centinel สำหรับเรื่องราวดีๆ

ขอบคุณ เรย์โก๊ะ สำหรับที่วิ่งเล่น

ขอบคุณ เซ็งเป็ด ที่ทำให้เรารู้จักกัน

ขอบคุณ เพื่อนๆ สำหรับมิตรภาพ

ขอบคุณครับ

 

[abcd]

   ตามมาอ่านตอนจบทีเดียวรวดเยย ซึ้งๆๆ แต่เราก็หากันจนเจอ.... 


ยินดีด้วยที่พวกนายหากันเจอ ต่างกับคนอื่นๆ ที่ยังหาไม่เจอซักที อาจจะเป็นเพราะเลือกมากเกินไปหละมั้ง <<<<<ขนาดไม่เลือกยังไม่เหงจามี
 

ความรักคือเรียนรู้กันและกันจนถึงวันสุดท้าย แล้วพวกนายจะไม่รู้เสียดายที่เกิดมาชาตินี้เลย<<<<<ถูกกกกก
 



เรื่องนี้จบได้น่าประทับใจมากมาย จบแบบสั้นๆรวดเร็วกระชับฉับไวดี ชอบๆๆ 
ขอบคุณcentinelมากเยยจ้าสำหรับเรื่องนี้ 

[gobgab]

..........ขอบคุณมากมายนะคราบ...........

..........สุดท้ายก็หากันจนเจอ.......... ......เมื่อไหร่จะหาเจอบ้างหนอ......

[Jingjoh]

มีตอนพิเศษป่าวคับ
ยังมะได้หวานกันเลยอ่ะ
 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

สร้างบรรยากาศการรับน้องได้เข้าถึงอารมณ์จริงๆ
เหมือนเข้าไปอยู่ในบรรยากาศกดดันเลยทีเดียว
 


รีบจบจังเลย กำลังสนุกดีเดียว
 

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ
ขอบคุณทั้งคนเขียนและคนตามคนเขียนมาโพส
 

[kaokao]

ทำไมสั้นจัง  ตอนที่อ่านใน g-move  มีมากกว่านี้อีกนะครับ   ช่วยนำมาต่อด้วยนะครับขอร้อง

[Poes]

ขอบคุณมากที่เอาเรื่องราวน่ารักๆมาให้อ่าน จบแบบนี้ ช๊อบ ชอบ 

[THIP]

จบแล้ว     
เรื่องนี้น่ารักดีอ่ะ ชอบมั่ก ๆ   
ขอบคุณคนแต่งสำหรับเรื่องราวดี ๆ
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ 

[@^_^@PeaZa@^_^@]

ทำไมสั้นจัง  ตอนที่อ่านใน g-move  มีมากกว่านี้อีกนะครับ   ช่วยนำมาต่อด้วยนะครับขอร้อง

เรื่องของ เจนนี่ หายไปไหนอะ ขอร้องน้าพี่ ชอบเรื่องนี้ตั้งแต่ g-move แล้ว

อยากติดตามต่ออะ เพราะอยากบอกว่า เรื่องต่อจากนี้ที่พี่เขียนก็ดีมากๆ

น่าเสียดายนะ ถ้าจะมีคนไม่ได้อ่านอีกหลายคน 

[centinel]

เพิ่มตอนพิเศษ อิอิ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


บทที่ 13



" .. มึงมาหากูทำไม " อาร์ตพูดเสียงอ้อนๆ ฟังแล้วมันขัดกับคำพูดที่ยังดูเหมือนเป็นเพื่อนกันอยู่
ตอนนี้โอ๋เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของอาร์ตไปแล้ว หลังจากที่ปิดประตู อาร์ตก็ไม่เปิดโอกาสให้โอ๋ได้เดินสำรวจห้องเลยแม้แต่น้อย
" ก็คิดถึง .. ไม่ได้เจอกันนาน " พูดจบโอ๋ก็หน้าแดงขึ้นมาถึงหู
" จริงเหรอ.. กูนึกว่ามึงจะมาลากูซะอีก " อาร์ตทำเสียงซึ้ง
" จะให้ลาไปไหนหละ ยังงัยก็ต้องเรียนให้จบ อีกตั้ง 2 ปีแหนะ "
" กูกลัวว่าจะมึงลาออก หนีกูไปเรียนที่อื่นนะสิ "
" จะบ้าเหรอ จะให้หนีไปอีกละ คนที่เราคิดถึงก็อยู่ที่นี่ " โอ๋พูดแบบเขินๆ หน้าแดงเป็นตำลึง
" อะไรนะ .. " อาร์ตฉีกยิ้มดีใจแทบถึงใบหู
โอ๋หน้าแดงเงียบ ไม่ตอบอะไรด้วยความเขิน

อาร์ตเริ่มกอดโอ๋แน่นขึ้น เอาคางมาเกินอยู่ตรงไหล่ของโอ๋ ซุกจมูกลงไปตรงซอกคอ แล้วกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู

" มึงรักกูหรือป่าว.. "

โอ๋ผลักอาร์ตออกเบาๆ ขอมองหน้าอาร์ตให้ชัดๆ
" อื้ม..! "
" อื้ม?? มันแปลว่าอะไร ..  "
" ก็แปลว่า ... รัก .. " โอ๋พูดเบาและชัดเจน แต่มันดังเข้าไปจนถึงใจเบื้องลึกของอาร์ตและยังก้องอยู่ในนั้น
สายตาที่อาร์ตมองมาดูมีความสุขและดีใจที่สุด ไม่คิดว่าจะมีวันนี้จริงๆ
อาร์ตดึงตัวโอ๋เข้ามากอดไว้แนบแน่น  เป็นเวลาที่หัวใจสองดวงอยู่ใกล้กันที่สุด
ฟังเสียงหัวใจสองดวงเต้นเป็นจังหวะสอดคล้องกัน  มันคงกำลังคุยกันและบอกรักบอกคิดถึงกันอยู่หละมั้ง

" อาร์ต.. " โอ๋พูดเสียงลากเล็กน้อย
" หื้ม " อาร์ตยังไม่อยากปล่อยโอ๋ อยากกอดต่ออีกนานๆ
" รูมเมตของอาร์ต .. จะกลับมาตอนไหน "
สิ้นคำถาม อาร์ตก็ปล่อยโอ๋ออกจากอ้อมกอดอย่างเสียดาย จับแขนซ้ายของโอ๋ขึ้นมาดูเวลาที่แสดงอยู่บนปัดนาฬิกาเรือนนั้น
แล้วจุมพิตเบาๆ ลงไปที่หลังมือ ส่งสายตาหวาน จนทำให้โอ๋หน้าแดงขึ้นมาอีกรอบ

" เดี๋ยวรูมเมตของอาร์ตะจะกลับมาละ "
" อะไรนะ " โอ๋ทำหน้างง ไม่เชื่อหูตัวเอง
" อะไร.. ก็บอกว่ารูมเมตกำลังจะกลับมาแล้ว ..งงอะไร " อาร์ตยิ้มงงๆ กับคำถามของโอ๋
" ไม่ใช่ เมื่อกี้อาร์ตเรียกแทนตัวเองว่า ' อาร์ต ' นะ "
" ......อืม  ..ก็เป็นแฟนกันแล้วจะให้พูดกูๆ มึงๆ ได้ยังงัยหละ "
โอ๋ไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้ม
" โอ๋กินข้าวมายัง? " อาร์ตเดินไปที่โต๊ะหยิบเอากุญแจรถ
" ยัง .. ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย "
"  อย่าว่าโอ๋มายืนรออาร์ตตั้งแต่เช้าแล้วนะ " อาร์ตหันกลับมาถามในทันที
" .. ชะ ใช่ " โอ๋มารออาร์ตตั้งแต่เช้า แล้วก็ไม่ได้เดินไปไหนเลย จนกระทั่งอาร์ตมานี่แหละ
ไม่มีคำพูดใดเกิดขึ้น อาร์ตมาเดินจับไหล่โอ๋ทั้งสองข้าง บรรจงจูบเบาๆ ลงที่หน้าผาก
ตอนนี้อาร์ตแน่ใจแล้วหละว่าโอ๋ก็รักอาร์ตมากเหมือนกัน อาร์ตจับมือโอ๋ พากันเดินออกจากห้องไป


ทั้งสองเดินลงมาจนถึงรถคันเดิมที่เคยนั่งซ้อนกันไปไหนมาไหนเป็นประจำ
" จะพาไปไหน "
" จะพาไปขาย .. น่ารักแบบนี้คงขายได้ราคาดี "
" พูดเป็นเล่น "
" แล้วจะพูดเล่นทำไมอะ ... ไม่มีตังค์ใช้แล้ว เมื่อวานซื้อนาฬิกาหมดตูดเลย "
" อ้า.. เอาคืนไปเลย "
" อ่าวๆๆ ... อย่าถอดออกนา ถ้าไม่อยากโดนจูบตรงนี้ ..เป็นแฟนกันวันแรก อย่าทำเป็นงอนเก่งนะ ไม่ง้อหรอก "
" .... "
" เอ้านี่ ... หมวกกันน็อคใส่ซะ ..ไม่อยากเสียค่าใบสั่ง "
" .... "
" ใส่เร็วๆ ดิ "
" จะพาไปไหนหละ "
" ไปกินข้าวคร้าบบบ เจ้านายย "
อาร์ตบิดคันเร่งวิ่งปราดออกไปอย่างรวดเร็ว .. ว่าแต่จะพาโอ๋ไปกินข้าวกันที่ไหนละ
ถ้าบังเอิญมีเพื่อนมาเห็น โอ๋กับอาร์ต กลับติดมากันเป็นปาท่องโก๋เหมือนเดิมแล้วจะว่ายังงัยนะ
แต่ก็ชั่งมันเถอะ จะเห็นจะคิดยังงัยก็ชั่งเขาเถอะ


เฮ้อ ... กว่าจะฝ่าแดดมาถึง ' โอเอซิส ' ได้ ก็อาบเหงื่อต่างน้ำไปเลย คราวหน้าขึ้นรถโดยสารมาดีกว่านะโอ๋
หรือเราจะอ้อนแม่ซื้อรถ 4 ประตูให้ซักคัน จะได้ไหมน้า ..สงสารเมีย
ไอ้โอ๋มันอุส่าห์ยอมรับและตกลงจะเป็นเมียเราแล้ว ต้องดูแลดีๆ
โอ๊ย..ไม่อยากคิดถึงคืนนี้เลย ไอ้โอ๋มันจะได้ทำหน้าที่เมียเพื่อเราอีกครั้ง .. คิดแล้วมันเคี้ยวชะมัด
พามันมาเดินห้างฆ่าเวลา รอให้พระอาทิตย์ตกดิน มืดเมื่อไหร่ไอ้โอ๋เสร็จแน่ ... แล้วเมื่อไหร่มันจะค่ำละวะเนี๊ยะ

เข้ามาในห้างเจอแอร์เย็นๆ แล้วชื่นใจจริงๆ แปปนะโอ๋
" โอ๋ๆ นั่งก่อนๆ ขอตากขนแปป " ว่าแล้วก็นั่งลงตรงม้านั่งใกล้ทางเข้าเลยทันที
" เราหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว .. เราเดินขึ้นไปก่อนนะ "
" ไม่ได้ๆ รอกันก่อน ปล่อยให้ไส้ขาดไปเลย เดี๋ยวเราต่อให้ "
" คนมันหิวนะโว้ย ..  "
" อ่าว .. เดี๋ยวดิ..รอด้วย "

สองหนุ่มวิ่งๆ เดินๆ ตามกันมาจนถึงชั้น 5 .... มุ่งตรงไปที่ศูนย์อาหาร
คนเยอะจริงๆ วันนี้วันเสาร์นี่หว่า ดีแล้วจะได้ช่วยพลางตัว เผื่อมีคนรู้จักมาเห็นเราสองคนกระหนุงกระหนิงกัน
ดูไอ้โอ๋มันไปแลกคูปองแล้วก็ซื้อมานั่งกินคนเดียว ไม่มีกะใจจะถามกันเลยใช่ไหมว่า ' อยากกินอะไรจะซื้อให้ '
ทำไมแฟนกู ทั้งโหด ทั้งเย็นชา งก ขี้งอน ..แต่มันก็น่ารัก อยากจับมือมันเดินอวดคนทั้งห้างซะเลย
" อร่อยไหมกินคนเดียว "
" อร่อย .. อ้าว อาร์ตหิวก็ไม่บอก จะได้ซื้อมาให้ " ก็ยังดีที่มันถามทีหลัง
" อาร์ตจะเอาอะไรหละ "
" ไม่เป็นไรหรอก โอ๋หิวก็กินไปเถอะ กินเยอะๆ นะคืนนี้จะได้มีแรงสู้กัน "
" อาร์ต!! "
" ไปซื้อน้ำดีกว่า "
อาร์ตลุกขึ้นไปซื้อนาที ไม่ถึงนาทีก็เดินกลับมาพร้อมน้ำแก้วเดียว - -*
" แทนที่จะซื้อมาให้ด้วย "
" หึหึ ..สมน้ำหน้าโดนเอาคืน "
แล้วโอ๋ก็ลุกพรวดขึ้นทันที หมุนตัวออกไปทางร้านค้า สงสัยจะไปซื้อน้ำ งอลซะงั้น
อุส่าห์หยิบหลอดมา 2 หลอด กะจะจู๋จี๋กันกะมันอดเลย  เอามาแล้วก็เสียบมันลงไปในแก้วทั้ง 2 หลอดนั่นแหละ
แล้วโอ๋ก็เดินกลับพร้อมกับข้าวอีกจาน ..เฮ้ย  มันคงหิวจัด ก้มดูจานข้าวจานเก่าหมดเกลี้ยงเลย มันเคี้ยวไหมนั่น หมดไวชะมัด
ก็มันยืนรออยู่หน้าห้องกูตั้งแต่เช้า ทำไมต้องทำเพื่อกูขนาดนั้นด้วยน้าาา
" มองไร "
" ป่าว .. เอ้านี่น้ำ กินช้าๆ ก็ได้ ..เดี๋ยวติดคอ "
" มัน อิ๋ว อี่ หว่า " พูดทั้งที่ข้าวยังเต็มปากยังกะเด็กๆ

แล้วเสียงโทรศัพท์ของอาร์ตก็ดังขึ้น อาร์ตกยกขึ้นมาดู เป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก
" ฮัลโหลครับ "
" ........ฮะ ... ครับ ............... ใช่ครับ "
" อ่าว ......................... เจนนี่ !! ........ อะ  เอ่อ  อืม ครับ "
เหมือนมีใครโทรมาเซอร์ไพรส์ อาร์ตเริ่มเปลี่ยนสีหน้า ทำตาหลุกหลิก
พยายามบิดตัวหลบ และพูดเสียงค่อยลง เหมือนไม่อยากให้โอ๋รับรู้เรื่องราว
" ......................หา!! เจนนี่มาเรียน มข. อ่าวไหนว่า................................. อ๋อ.. "
" ตอนนี้อยู่กับเพื่อนครับ ................ อ่า ครับๆ ...................... ครับ "
อาร์ตหันกลับมา เห็นโอ๋จ้องมาด้วยสายตาเคียดแค้นน่ากลัว ในแก้มยังมีก้อนข้าวที่ยังเคี้ยวไม่หมด
" โอ๋ .. ฟังก่อนนะ น้องสาวเราเอง "
" เรารู้ว่าอาร์ตมีน้องคนเดียว เป็นผู้ชาย!! " แล้วโอ๋ก็งอนสบัดออกจากโต๊ะไปโดยทันที
... อ่าว เวร มันเสือกรู้อีก มันรู้ได้ไงวะว่ากูมีแต่น้องชาย ไม่น่าตอบไปอย่างนั้นเลย  ...ซวยแน่
" เดี๋ยว โอ๋ ฟังก่อนซี้ "



เอ้าวิ่งตามไปง้อกันให้ได้ละกัน โจทย์เก่าโผล่มาแล้ว โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ น่าจะเขียนจดหมายมาบอกก่อนนะ - -*
แหมไอ้อาร์ต แกนี่มันเสือลายพาดกรอนหนังกลับแท้ๆ
ไม่อยากเลยเชื่อว่าหน้าเหี่ยมๆ แบบนี้จะมีสาวติดแอบตามมาถึงที่นี่

                           ............................


เห็นไหมโอ๋ สิ่งที่แกกลัวไม่ได้อยู่ไกลแกเลย คนที่โทรมาหาอาร์ต คงเป็นแฟนที่คบกันมาก่อนแล้ว
แต่อาร์ตยังมาข้องแวะอะไรกับเราอีก  .. ' เสือไบ ' เหรอ .. คงจะใช่ พวกนี้ไม่มีความมั่นคงด้านความรักแม้แต่น้อย
คงจะเล่นๆ กับเรา ปากบอกว่ารัก แต่ใจจริงก็เห็นเราเป็นที่ระบายอารมณ์ก็เท่านั้น  เอาความเป็นเพื่อนมาบังหน้าเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้
คำว่ารักของอาร์ต มันไม่ใช่ความจริง มันไม่มีความหมายอะไรนอกจากการหลอกลวง

" เดี๋ยวก่อนโอ๋ " อาร์ตเดินตามโอ๋มาอย่างรวดเร็ว
โอ๋เร่งฝีเท้า แต่ก็ยังไม่ถึงกับวิ่ง ไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว จะหนีไปให้ไกลที่สุด
" โอ๋ !! หยุด!! " อาร์ตเริ่มโกรธและพูดเสียงดัง  ยังคงก้าวเท้าเร็วๆ ตามโอ๋มาติดๆ
" ไอ้โอ๋!! " โอ๋ก็ไม่สนใจ คำพูดแบบนั่นยิ่งให้โอ๋เร่งฝีเท้าไวขึ้น
" ขอร้องหละ ... อย่าหนีเราไปไหนอีกเลย!! " อาร์ตพูดเสียงเครือและดังพอที่จะทำให้ที่คนแถวนั้นหยุดและหันมามองเป็นตาเดียวกัน
ซึ่งก็รวมถึงโอ๋ด้วย น้ำเสียงนั่นเหมือนอาร์ตเจ็บปวดมากที่โอ๋เอาแต่หนี และทิ้งให้อาร์ตไขว่ขว้าหาโอ๋มาตลอด
ใช่.. เราเองที่ไม่ยอมฟังหน้าฟังหลังให้ดีๆ แต่เราไม่อยากให้อาร์ตมีคนอื่นนอกจากเรา คำว่ารักของอาร์ตควรเป็นของเราคนเดียว
" โอ๋ ... เรากับเจนนี่ เลิกกันไปนานแล้ว "
" จริงๆ เหรอ "
" อื้อ "
" ................ ขอโทษ "

บรรยากาศที่ทั้งสอง ถูกจับตามองด้วยผู้คนรอบข้าง บางคนแสดงสีหน้ารังเกียจ บางคู่กระซิบกระซาบกันอย่างไม่เกรงใจ
ตอนนี้ การหนี กลับเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด อาร์ตก้าวท้าวไปขว้าแขนโอ๋ รีบพาออกไปจากรัศมีสายตาของคนเหล่านั้น
ต่างฝ่ายต่างกังวล หวังว่าคงไม่มีคนรู้จักมาเห็นเหตุการณ์นี้เข้าหรอกนะ อุส่าห์หนีออกมากจากมหาวิทยาลัยไกลขนาดนี้แลัว
" อาร์ต ถ้าเมื่อกี้ ...  " โอ๋ถามในขณะที่อาร์ตพาเดินตรงไปที่บันไดเลื่อนขึ้นชั้นบน
" ไม่หรอก เราคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอก "
 ..อย่างน้อยเราสองคนก็ถูกความโชคร้ายเล่นงานไปแล้ว โอ๋คงไม่รู้ว่าไอ้โรนจ์กับไอ้เปี๊ยกเห็นเรากอดกันอยู่หน้าห้อง
" อื้ม "
" ไปดูหนังกันไหมโอ๋ " อาร์ตไม่รอฟังคำตอบของโอ๋ แล้วก้าวเท้าขึ้นบันไดเลื่อนไปโดยทันที
พ้นสายตาพวกนั้นมาแล้ว ไม่มีใครอยู่บนบันไดเลื่อน  อาร์ตเอื้อมมือไปกุมมือโอ๋แล้วเขยิบเข้ามาเอาตัวบังไว้
อาร์ตบีบมือโอ๋เบาๆ และถอนหายใจยาว ..รู้สึกว่าคิดผิดแล้วที่พาโอ๋มาที่นี่
พวกเรายังปรับตัวไม่ได้กับความสัมพันธ์แบบคนรักในสถานที่แบบนี้ ..ก็เพราะไม่มีใครยอมรับความรักแบบนี้
เป็นเพราะเราผิดปกติหรือเป็นเพราะความไม่มีน้ำใจของสังคมกันแน่  อาร์ตก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน

" อาร์ต ถึงแล้ว " โอ๋รีบดึงมือออกจากมืออาร์ต ก่อนที่บันไดเลื่อนจะพาพวกเขาขึ้นถึงจุดสูงสุด
แล้วอาร์ตก็ถอนหายใจอีกรอบ  ปลอบใจตัวเองด้วยการหันมาส่งยิ้มหวานๆ ให้โอ๋
รู้ไหมว่าเราอยากจูงมือโอ๋เดินให้มันทั่วห้างให้มันรู้กันไปเลย  แต่ก็ไม่กล้าหรอก
แต่เราแน่ใจว่าสายตาของคนที่เราไม่รู้จักไม่ได้มีผลต่อความรู้สึกที่เรามีต่อโอ๋เลย
โอ๋น่าจะคิดเหมือนเราบ้างนะ  เราอยากให้โอ๋เลิกเป็นคนขี้กลัวซักที

" อาร์ต จะดูเรื่องอะไรดี " นั่นแสดงว่าไม่มีเรื่องไหนที่โอ๋สนใจ ถ้าไม่อย่างนั้นมันก็จะบอกว่า ' ดูเรื่องนี้นะ '
" โอ๋ "
" ฮะ .. อะไร " อืมดูมันอารมณ์ดีขึ้นมาละ แต่ตอนนี้เราไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้วนะโอ๋
อยากพาโอ๋หนีไปอยู่ในที่ที่เราสองคนจะทำอะไรก็ได้ โดยไม่ต้องแคร์สายตาใคร ..
อาร์ตไม่รู้ตัวว่ากำลังจะคิดเหมือนโอ๋มากขึ้นทุกวัน คิดเหมือนกับเกย์ที่พยายามปิดตัวเอง
อาร์ตกวาดสายตาไปที่โปรแกรมหนังที่จะฉายในวันนี้
" ไม่มีเรื่องที่น่าดูเลย ... " มิน่าหละไอ้โอ๋มันถึงถามว่าจะดูเรื่องไหนดี
" อื้ม .. "
" งั้นเรากลับกันเถอะ " อาร์ตชวนกลับในทันที
" อ่าว ... นั่งรถมาตั้งไกล กินข้าวจานเดียวก็กลับนะเหรอ " ..
ไม่คุ้มเลย น่าจะเลี้ยงหนังเราซักเรื่องก็ยังดี ถึงแม้จะหนังมันจะไม่โดนเท่าไหร่แต่มันก็พอดูได้นะ
" จานเดียวที่ไหนละ ... สองจาน ภายใน 5 นาที อีกต่างหาก.. มีใครทำได้ไหม
เพิ่งรู้ว่าแฟนตัวเองเป็นชูชก ฮือ ฮือ กูไม่น่าเสียตัวให้มันเลย "
อาร์ตทำท่าร้องไห้ เผลอกระหนุงกระหนิงกันจนลืมตัว
สาวสวย 2 คนที่กำลังดูโปรแกรมหนังอยู่ใกล้ๆ ถึงกับหันมามองด้วยสีหน้าเดาไม่ออกว่าตกใจหรือรับไม่ได้กันแน่

" อาร์ต.. " โอ๋เรียกเสียงลากๆ พยายามให้อาร์ตรู้ตัว
พอฝ่ายถูกเรียกได้สติขึ้นมาหน่อย ก็ทำเก๊กหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อเหลือบไปเห็นสองสาวนั่นมามองแบบแปลกๆ
" งั้นเรากลับกันเถอะ " อาร์ตหมุนตัวกลับก้าวลงบันไดเลื่อนอีกตัว โอ๋กระโดดลงบันไดเลื่อนตามมาติดๆ .. 
สองสาวยังมองตามมา  ด้วยในใจเสียดายในหน้าตาของสองหนุ่ม

มองอะไรวะ พวกกูเป็นแฟนกัน ได้เสียกันแล้ว มันแปลกตรงไหนวะ
อาร์ตคิดในใจเหมือนกับว่าตัวเองไม่เคยชอบผู้หญิงซะอย่างงั้น ( กู่ไม่กลับแล้วมั้งเนี๊ยะ )
โอ๋ตามมาไวๆ นะ .. ถ้าเอาเชือกมันโอ๋ติดไว้กับตัวอาร์ตได้คงจะดี อาร์ตไม่อยากให้เราห่างกันแม้ซักวินาทีเลยนะ รู้ไหม ^^

เดินลงมาจนถึงชั้นล่างๆ  มีร้านขายของกระจุกกระจิกเยอะแยะเลย
" โอ๋ๆ .... "
ไม่มีเสียงตอบรับจากโอ๋  พอหันกลับไปก็เห็นมันยืนอยู่หน้าร้านขายของกระจุกระจิกทำหน้าตาอยากได้เอามากๆ
หวังว่ามันคงจะไม่อยากได้กิ๊ฟติดผมนะ - -*  ถ้ามันเปลี่ยนตัวเองเป็นแบบสาวแตกเปรี๊ยะๆ กูจะทำไงวะ
แต่กูก็รักมันไปมากแล้ว คงถอนตัวไม่ทัน  อาร์ตเปลี่ยนทิศทางการเดิน มาทางร้านที่โอ๋กำลังเลือกของอะไรบางอย่างอยู่
อาร์ตก้มหัวลงไม่กล้ามองหน้าเจ๊เจ้าของร้าน .... ไม่ดีกว่ายืนหันหลังดีที่สุด ให้มันเลือกของมันไป ..
คิดภาพไม่ออกตอนมันติดกิ๊ฟเดินเล่นอยู่ในห้อง - -*

" พี่มีสีดำไหมครับ "
มันจะซื้อกิ๊ฟสีดำไปทำไม มันจะไม่กลืนกับผมดำๆ ของมึงเหรอวะ  แถมผมมึงก็สั้นจนแทบจะหนีบไม่ได้อยู่แล้ว
" เท่าไหร่ครับ "
" 200 บาทค่ะน้อง " กิ๊ฟอะไรของมึงวะไอ้โอ๋ แพงโคตรๆ อย่าบอกว่ามันมีกากเพชรติดอยู่ด้วยนะ
มันคงจะสะท้อนแสงเป็นประกายสวยงามมากสินะ T-T .... ฮือ ฮือ ... กูไม่น่าเลย
" 150 ได้ไหมพี่ " .. ไอ้โอ๋ มึง .... งกชะมัดเลย .. มึงบอกเจ๊แกไปเลยสิว่ามึงอยากได้ฟรี .. ถ้ามึงเป็นผู้หญิงแม่กูคงชอบมึงมากๆ
" โหยน้อง พี่ไม่ไหวหรอก นี่ของคุณภาพนะค่ะ " ... กิ๊ฟยี่ห้อนี้คงคุณภาพสูงจริงๆ แค่ราคาขายก็ 200 แล้ว
" 180 ละกันนะคะน้อง "
" คับๆ " เออดี ซื้อเสร็จซักที จะได้รีบๆ ไป .. อีกไม่นานกูจะได้เห็นมันใส่กิ๊ฟน่ารักๆ นั่นอวดกู
แล้วกูก็จะชมมันว่า ' น่ารักจังเลย ' .... ฮือ ฮือ   T-T
.. เสร็จแล้วใช่ไหม กูเดินไปก่อนนะ ขอรักษาระยะ 2 นาที ให้กูทำใจก่อน

โอ๋เดินตาม ... ไม่ใช่ มันวิ่งตามมาติดๆ  >.<
โอ๋ยื่นถุงพลาสติกสีทึบที่มีกิ๊ฟอยู่ข้างในให้อาร์ต อาร์ตหันกลับไปมอง พยายามทำหน้านิ่งๆ แล้วกลืนน้ำตาลงไปให้หมด
" อะไรเหรอ " มึงจะเอามาอวดกูทำไม มันคงจะสวยถูกใจมึงมากเลยใช่ไหม
" เอาดิ .. เราซื้อให้ " แล้วไอ้โอ๋มันก็ยิ้มแถมให้ด้วย  แต่กูไม่อยากติดกิ๊ฟสีดำนะ มันคงจะเข้ากับมึงกว่า
อาร์ตหยิบถุงพลาสติกจากโอ๋ ปั้นหน้ายิ้มไม่ติด แล้วก็ถือมันไว้ข้างตัวเดินต่อไป
" อ่าว .. เปิดดูก่อนดิ ..อยากให้อาร์ตใส่ให้ดู " .... จริงๆ เหรอโอ๋ ..
ตอนนี้กูยังไม่พร้อม ขอร้องหละนะ กูสัญญาว่ากลับถึงห้องแล้วจะติดให้มึงดูซัก 10 วินาทีก็คงพอ
โอ๋ก้มหน้าลง ทำสีหน้าสุดเซ็งออกไปในทางงอนมากกว่า  อดสงสารมันไม่ได้ทุกทีเลยเวลาเห็นมันน้อยใจ
กูคงต้องเปิดดูของในถุงนี่ แล้วชมว่า ' สวยดี ' อย่างน้อยมันคงหายงอนได้บ้าง .. การเป็นเกย์นี่มันยากอย่างนี้นี่เอง

อาร์ตหยุดเดิน แล้วเปิดดูของในถุงพลาสติก มันเป็นสีดำจริงๆ แต่มันดูใหญ่กว่ากิ๊ฟทั่วไป มีลักษณะคล้ายผ้า
หรือมันจะเป็น  ...  กิ๊ฟโบว์สีดำใหญ่ๆ   ตอนนี้อาร์ตตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนที่ ปีเตอร์ เคราว์ ทำแฮททริคให้ตัวเอง
พาทีมลิเวอร์พูลชนะอาเซนอล 4 - 1 ในการแข่งขันบอลพรีเมียร์ชิปเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาซะอีก
อาร์ตหลับตาหยิบโบว์สีดำขึ้นมา  แต่ถ้าไม่ลืมตาดูก็คงจะชมว่าสวยไม่ได้
แต่มันที่เห็นอยู่ในมือไม่ใช่กิ๊ฟหรือโบว์อย่างที่คิดไว้เลย  แต่มันเป็นผ้าพันข้อมือสีดำ ผ้าเนื้อดี นุ่มมือ ใส่แล้วคงรู้สึกสบาย
อาร์ตฉีกยิ้มดีใจจนแทบถึงหู แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่โอ๋ทำให้อาร์ตก็เป็นปลื้มมากแล้ว
หยิบมันออกมาจากถุงแล้วก็ใส่ปิดแผลที่ข้อมือซ้ายในทันที
หันมายิ้มให้โอ๋อีกที .. ขอบใจนะ อยากหอมแก้มเป็นการตอบแทนจริงๆ
ส่วนโอ๋ พอเห็นอาร์ตยิ้มแบบนั้นก็พอใจแล้ว นั่นแสดงว่าอาร์ตคงจะชอบ โอ๋ขอโทษนะ โอ๋ไม่มีเงินที่จะซื้อของแพงๆ
แต่โอ๋จะพยายามทำตัวดีๆ ไม่ทำให้อาร์ตเจ็บปวดเหมือนที่ผ่านมา เป็นการตอบแทนก็แล้วกัน

" เฮ้ย .. คุ้มจริงๆ เลย " อยู่ดีๆ อาร์ตก็เบรคความเงียบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
" อะไรๆ "
" แลกกะ CITIZEN ของกูเหรอเนี้ยยยยะ.. "
" ไม่เอาก็เอาคืนมา " โอ๋คว้าไปที่ข้อมืออาร์ตพยายามดึงเอาผ้าพันข้อมือออก อาร์ตพยายามวาดแขนหนี
" เฮ้ยๆ ทำไรอะ ให้แล้วก็ให้เลยดิ อาไรว้า "
พอเห็นว่าตัวเองคงยื้อแย่งกลับคืนมาไม่ได้ โอ๋จึงหยุดและเงียบไป.. ซักพักก็พูดออกมาแบบน้อยใจ
" เดี๋ยวคราวหน้าเราจะพยายามเก็บตังค์ซื้อของทีแพงกว่านี้ให้ก็แล้วกัน " พอได้ยินโอ๋พูดแบบนั้นอาร์ตก็รู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ
" .. รู้ไหมแค่มีโอ๋อยู่กับเราก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีอะไรมากไปกว่านี้เลย " อาร์ตลูบผมโอ๋เบาๆ อย่างเอ็นดู
" ปะ กลับกันเถอะ .. กลับไปนอนกอดกันที่ห้องดีกว่า " แล้วอาร์ตก็ชวนกลับในทันที


แล้วทั้งสองก็แทบจะอุ้มกันไปขึ้นรถ  แล้วเดินทางกลับมหาวิทยาลัยไปในเวลาพลบค่ำ
เวลาที่อาร์ตรอมานาน คืนนี้ไอ้โอ๋เสร็จแน่ ๆ  อิอิ


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[centinel]

ทำไมสั้นจัง  ตอนที่อ่านใน g-move  มีมากกว่านี้อีกนะครับ   ช่วยนำมาต่อด้วยนะครับขอร้อง

ทำไมสั้นจัง  ตอนที่อ่านใน g-move  มีมากกว่านี้อีกนะครับ   ช่วยนำมาต่อด้วยนะครับขอร้อง

เรื่องของ เจนนี่ หายไปไหนอะ ขอร้องน้าพี่ ชอบเรื่องนี้ตั้งแต่ g-move แล้ว

อยากติดตามต่ออะ เพราะอยากบอกว่า เรื่องต่อจากนี้ที่พี่เขียนก็ดีมากๆ

น่าเสียดายนะ ถ้าจะมีคนไม่ได้อ่านอีกหลายคน 

ต้องขอโทษจริงๆ คับ คงจะไม่ได้แต่งต่อแล้วหละฮะ
อิอิ ติดภาระกิจอื่นอยู่เลยแต่งต่อไม่ได้  แล้วก็ปวดหัวด้วยเจนนี่นี่แหละตัวการ
เจนนี่แผนเยอะ คิดไม่ไหว อิอิ

ขอบคุณทุกๆ ท่านเลยนะคับที่ อ่านเรื่องสั้นของผม

เอ่อ เรื่องสั้น แฟนตาซี จะมีคนชอบแนวนี้ไหม
คืออยากเขียนแนวแฟนตาซีอะ คับ อิอิ

[THIP]

หุหุ      ตอนพิเศษก็ได้ใจมั่ก ๆ   

[kei_kakura]

 

ได้ใจมากมาย  หุหุหุ...น่ารักมากๆ ชอบๆๆ   

[Jingjoh]

น่ารักมั่กๆ เลยคับ
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า
 

[abcd]

ตอนพิเศษ หุหุ  หลับฝันดีแระ 

[@^_^@PeaZa@^_^@]

OK รับทราบ 

ปล.แต่มาต่ออีกตอนนึงจะดีมาก เพราะจำได้ว่าเป็นตอนที่สำคัญมากๆๆๆๆๆ 

 

[min_min]

อ่า   ขอบคุณคร้าบสำหรับเรื่องดีๆๆ
แต่น่าจายาวกว่านี่สักหน่อยอ่ะ
ให้มีตัวโกงจาได้ลุ้นมันส์ๆๆ

 

[Poes]

ตอนนี้น่ารักมากๆ 

มีต่ออีกสักตอนมั้ยเพราะมันถึงตอนที่มืดแว้ว  อยากรู้ว่าอาร์ตจาทำไรต่อ 

[^ - ^A s A v I n * o *]

โห ไม่น่าจบแบบนี้เลยนะครับ

ตอนที่อ่านในจีมูฟมันยาวจริงๆ แต่ชอบนะ มันสนุกดี แต่ก้อแล้วแต่คนแต่งน้าครับ เสียดายจัง

ติดตามเรื่องต่อไปนะครับ

 

[[€]ŝĊörŦ]

อ่านรวดเดียวเรย...หุหุ

กว่าจะผ่านพ้นเรื่องราวกันมาได้ 

[artday]

อยากให้มีต่ออครับ

[fannan]

อยากให้มีต่ออ่ะมาอ่านรวดเดียวเลยหนุกมากคร้าบ

[maomao]

อ่า จบแล้วหรอ น่าจะมีต่ออีกซะตอนน๊า

[wachara]

วะ ฮะ ฮ่า            มาเป็นกำลังใจครับ   อ่านตอนนี้แล้วยิ้ม คนเดียว 

ใครจะว่าบ้าไหมนอออออ 


 จามารออ่านตอนที่ทัง ฉองคนกลับมาถึงห้องอ่ะ เห้อ เหอ  เหอ   

[natkung]

มันยังไม่จบนิครับเท่าที่ผทเคยอ่านมามันยังอีกยาวเลยนะครับ.....ใครมีอีกช่วยต่อให้ด้วยนะครับ

[nunyy]

    แอ้ ๆ ๆ ๆ ยังไม่ได้อ่านเลยอ้า ไม่ย้อมมมมม ต้องรีบไปอ่านคืนนี้

[YoOl]

 


 

 

 

 

 

อ่านเรื่องนี้แล้วหลายอารมณ์มาก สนุกมากเลยคับ ขอบคุณคับ

[ifwedo]

อ่านรวดเดียวจบเลยเรื่องน่ารัก ชอบจัง

[EDICIUS]

>>> อ่านรวดดดดเดียวจบ!!!

ตั้งแต่บ่ายๆจนจะหัวค่ำละ มาราธอน สนุกดี


พอเป็นแฟนกันเต็มตัว(???) แล้วมีหวานๆใส่กันด้วย ห้าๆๆ น่ารักกกกก


อยากให้มีตอนพิเศษต่ออีก