สปอยกันเข้าไป ชิส์
5 5 5 ก็เรื่องดีๆยังงี้คงมีผ่านตากันอยู่แล้วแหละ ต๊อบ
นี่ก็ใกล้จะจบแล้วค๊าบบบบบบบบบ รออ่านกันน้า เอาให้ใจสลายกันไปเลย
****************************************************************************
ศาลาหลังเรือนเจ้าของภู เงียบและว่างเปล่าไม่มีแม้เงาของใครคนใด การินทร์นั่งรอเฟื่องฟ้าอย่างใจเย็นบางทีเจ้าหล่อนอาจจะติดภาระอยู่บนเรือนเจ้านายก็ได้ ระหว่างรอชายหนุ่มคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จิตใจเขาหวิวๆยังไงชอบกล อย่างไม่รู้สาเหตุ ในขณะที่รณวีย์ที่ทำหน้าที่ตัวเองเสร็จก็กลับไปนั่งคิดเลื่อนลอยอยู่ในห้องพัก ชายหนุ่มหยิบสมุดที่ขีดๆเขียนๆความรู้สึกลงไปในวันฝนพรำวันนั้นมาดู
….การินทร์…. ตัวหนังสือโปรยบนปกยังคงลายเส้นชัดเจน วันนี้เจ้าของเรื่องราวที่เขาขีดเขียนความรู้สึกลงไปกำลังจะไปจากที่นี่ และจากนี้คงไม่ได้เจอกับเขาอีก เพราะเขาก็จะไปตามเส้นทางของเขาอย่างที่เขาตั้งใจเอาไว้เช่นกัน
สมุดเล่มบางถูกวางลงที่เดิมเมื่อภาพเบื้องนอกดึงดูดความสนใจของคนถือ
สายตาที่มองผ่านหน้าต่างมองเห็นชัดเจนว่าเพียงฝนกำลังเดินเคียงคู่ไปกับเฟื่องฟ้า ก็ไหนว่าเฟื่องฟ้าไปรอการินทร์ที่ศาลาหลังเรือนคุณภูไง แล้วทำไมเจ้าหล่อนมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วนั่นหล่อนกำลังจะพาเพียงฝนไปไหน
“เธอไม่หลอกฉันแน่นะ เฟื่องฟ้า กานต์โดนงูกัดได้ยังไง “
เพียงฝนถามคนนำทางอย่างร้อนรน เธอกำลังจะได้ไปให้พ้นจากแผ่นดินคนบ้านป่า แล้วทำไมต้องมาเกิดอะไรแบบนี้ แวบแรกเธอก็ไม่เชื่อสาวภูที่วิ่งมาเคาะห้องเธอหน้าตื่นหรอก แต่การินทร์หายไปนานมาก และสาวภูก็มีหน้าตาตื่นกลัวเกินกว่าที่จะโกหก
“ ฟ้าจะมาโกหกคุณทำไม งานการฟ้ามีตั้งเยอะตั้งแยะ คุณนั่นแหละปล่อยให้คุณกานต์ไปตามลำพังกับคุณวีได้ไง รายนั่นเอะอะก็เอาแต่ชวนคุณกานต์ไปน้ำตกท้ายภู แล้วเป็นไงล่ะพาคุณกานต์ไปโดนงูกัดจนได้ “
“ น้ำตกท้ายภู คุณวีพากานต์ไปที่นั่นทำไม “
“ ไปถามเขาเอาเองเถอะค่ะ รีบตามฟ้ามาดีกว่า อย่าเพิ่งถามอะไรนักเลย “
เพียงฝนปิดปากเงียบเลิกสงสัยในตัวเฟื่องฟ้าเสียสนิทเมื่อเจ้าหล่อนเบนประเด็นได้สำเร็จ การินทร์กับรณวีย์นี่ชักจะยังไงนะ
.
.
.
.
ที่ศาลา แสงแดดเริ่มไล่ การินทร์สะดุ้งเมื่อโดนสะกิดตัว นี่เขาเผลอหลับไปตอนไหน
“ คุณภู “
ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเมื่อมองเห็นหนุ่มใหญ่ยืนมองอยู่
“ ทำไมมานอนที่นี่ครับ น้ำค้างแรงออก “
ปลายภูถามอย่างสงสัย
“ อ๋อ พอดีเดินสูดอากาศจนเหนื่อยเลยมานั่งพักคงเผลอหลับน่ะครับ “
การินทร์เลี่ยงที่จะตอบความจริงว่าเขามาที่นี่ทำไม ชายหนุ่มเริ่มสงสัย มันยังไงกันแน่ รณวีย์หลอกเขามาที่นี่ทำไม เฟื่องฟ้าอยู่ไหน บ้าชะมัด ป่านนี้เพียงฝนไม่โกรธเขาจนควันออกหูแล้วเหรอ
“ ผมขอตัวก่อนนะครับ “
ชายหนุ่มบอกปลายภูก่อนจะเดินลิ่วๆกลับไปยังบ้านพักตัวเอง รณวีย์ต้องการอะไรสงสัยต้องได้คุยกันหน่อย
.
.
.
เพียงฝนเริ่มไม่ไว้ใจเฟื่องฟ้าเมื่อเจ้าหล่อนพาเธอเดินออกมาใกลเกินไปจนห่างสายตาผู้คน สายตาสาวกรุงหยุดนิ่งอยู่ที่ป้ายห้ามเข้า ที่ถูกติดไว้ ระหว่างทางเดินขึ้นผาน้ำตก
“ นี่มันอะไรกันเฟื่องฟ้า “
หญิงสาวโวยลั่นหยุดเดินทันที ใจสาวหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อมองเห็นแววตาที่เฟื่องฟ้ามองกลับมา มันช่างต่างจากแววตาเมื่อครู่เสียจริง
“ ฉันจะกลับ “
เพียงฝนหมุนตัวจะเดินย้อนกลับเพราะรู้สึกกลัวขึ้นมา เสียงน้ำตกที่ดังซู่อยู่ไม่ไกลยิ่งทำให้เธอขนแทบลุก
“ เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น “
เฟื่องฟ้าดึงแขนสาวเจ้าเอาไว้พลางตวาดเสียงดังอย่างน่ากลัว
“ ปล่อยฉันนะ เฟื่องฟ้า เธอมันบ้าไปแล้วไม่ปล่อยฉันร้องนะ “
เพียงฝนขัดขืน หาหนทางที่จะไปจากที่ตรงนี้ สายตาเฟื่องฟ้าตอนนี้น่ากลัวเสียจริงกว่าอะไรที่เธอเคยเจอะมา นี่ผีห่าซาตานตนใดเข้าสิงผู้หญิงคนนี้
“ เธอมันเป็นคนที่ทำให้ทุกอย่างวุ่นวาย เธอมาที่นี่ทำไม คุณกานต์กำลังจะรักกับฉันเธอรู้มั๊ย “
เฟื่องฟ้าออกแรงบีบมือบอบบางสุดแรงทำให้เพียงฝนน้ำตาแทบใหลด้วยความเจ็บ เธอจำเป็นต้องเอาน้ำเย็นเขาลูบเพราะรู้ว่าคนอย่างเธอไม่มีทางสู้รบปรบมือด้วยวิธีเถื่อนๆกับใครได้
“ เฟื่องฟ้าฉันกำลังท้องนะ เธออย่าคิดทำอะไรบ้าๆนะ มันบาปนะเธอรู้มั๊ย ฉันไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่เพื่อแย่งกานต์ไปจากเธอนะ แต่เรากำลังจะมีลูกด้วยกันจริงๆ “
“ลูกเหรอ โกหก เธอมันโกหก คุณกานต์ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ เธอกุเรื่องมาเองใช่มั๊ย “
“ ไม่นะ ฉันท้องจริงๆ ฉันท้องกับกานต์ “
พูดจบเพียงฝนก็ต้องร้องกรี๊ดเมื่อโดนเหวี่ยงลงที่พื้นดีที่เธอยันตัวเอาไว้ได้แต่กระนั้นอาการสะเทือนที่ท้องก็เกิดขึ้นจนเธอรู้สึกได้
“ เฟื่องฟ้า เธอมีสติหน่อยสิ นี่เธอจะทำอะไรฉัน “
หญิงสาวเอ่ยเสียงเครือหน้าตาซีดเผือดแทบจะร้องให้เมื่อเห็นสาวภูย่างสามขุมเขามาหา
“ ก็จะพิสูจน์ไงว่าเธอท้องจริงๆ “
“ ไม่นะ นี่ฉันร้องนะ เธออย่าแตะต้องตัวฉันนะ “
“ ร้องเหรอ ร้องเลยถ้าคิดว่ามีใครได้ยิน แต่ถึงได้ยิน กว่าที่จะมีใครมาถึงเธอก็คงไปอยู่ก้นเหวน้ำตกแล้ว “
เพียงฝนแทบสลบเมื่อได้ยินเฟื่องฟ้าบอกแบบนั้น หญิงสาวอ้าปากเตรียมที่จะร้อง แต่ช้ากว่าที่เฟื่องฟ้าวิ่งเข้ามาอุดปากเอาไว้ด้วยมือของหล่อน เพียงฝนดิ้นขัดขืนก่อนจะสะบัดจนหลุด แล้วยันกายลุกขึ้นวิ่ง
“ ช่วยใครก็ได้ช่วยด้วย “
หญิงสาวร้องพลางร้องให้อย่างหวาดกลัว แต่คนท้องหรือจะวิ่งได้ไกล เฟื่องฟ้ารีบคว้าตัวเพียงฝนเอาไว้เมื่อดูท่าเธอจะหมดแรง
“ เฟื่องฟ้า เธอคิดจะทำอะไร “
รณวีย์ตวาดขึ้นสุดเสียงตกใจกับภาพที่เห็น เพียงฝนมอมแมมคลุกดินหญ้า ร้องให้อย่างหวาดกลัวโดยมีคนที่เขาเชื่อว่าคิดกลับใจได้กำลังจับตัวไว้ลากถูไปตามทาง
“ คุณวี ช่วยฝนด้วย “
เพียงฝนร้องบอกอย่างดีใจ พลางขัดขืนจากการเกาะกุม เฟื่องฟ้าตกใจสุดขีดที่มีคนมาเห็นการกระทำของเธอประกอบกับที่เพียงฝนดิ้นไม่หยุด หล่อนจึงออกแรงเหวี่ยงสุดแรงจนเพียงฝนกระเด็นออกจากตัว
“ กรี๊ดดดดดด!!!!!! “
เพียงฝนกรี๊ดสุดเสียงเมื่อร่างเซถลาพุงเข้าชนต้นไม้อย่างจัง หญิงสาวเจ็บเสียดแน่นที่ท้องอย่างแรงจนหน้าตาบิดเบี้ยว สองมือกุมท้องแน่นก่อนที่ร่างจะค่อยๆทรุดลงไปที่พื้น
“ เพียงฝน “
รณวีย์ตาเบิกโพลงตกใจรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างที่กำลังแย่ ชายหนุ่มมือไม้สั่นเมื่อเลือดสดๆไหลทะลักออกจากระหว่างขาของผู้หญิงที่กำลังจะหมดสติ ม่านตากำลังจะปิด
“ คุณฝน อย่าหลับนะครับ แข็งใจไว้ครับ “
รณวีย์พยายามปลุกให้หญิงสาวรู้สึกตัว เลือดข้นเปรอะเปื้อนตามเนื้อตัวเขาจนเลอะ ไม่ต้องมีใครบอกเขาก็พอจะรู้ว่าเพียงฝนกำลังตกเลือด เฟื่องฟ้าหน้าซีด ตัวสั่น ไม่หล่อนต้องไม่อยู่ตรงนี้ หล่อนต้องทำอะไรซักอย่างให้ตัวเองพ้นผิด
สาวภูออกวิ่งไปตามเส้นทางเข้าในภูทันที ปากก็ร้องตะโกนว่ามีคนโดนทำร้ายจนเป็นที่แตกตื่นของคนงานและนักท่องเที่ยว
การินทร์ หล่อนต้องบอกการินทร์ เขาต้องเชื่อหล่อนสนิทใจ ในเมื่อตอนใกล้รุ่งรณวีย์เป็นคนมาบอกให้เขาไปศาลา เพื่อรอหล่อน เฟื่องฟ้ารีบวิ่งหน้าตื่นไปทางบ้านพักการินทร์ทันที หล่อนคิดว่าการินทร์คงกลับมาแล้วแน่ๆ เหมือนโชคเข้าข้าง ร่างของการินทร์กำลังเดินอยู่พอดี
“ คุณกานต์ คุณกานต์คะ แย่แล้วค่ะคุณกานต์ “
หญิงสาวตะโกนเรียกจนคนถูกเรียกหยุดชะงักรอ
“ อะไร เฟื่องฟ้า หน้าซีดเชียวมีอะไร “
การินทร์ทักเมื่อสาวภูวิ่งมาถึง
“ คุณฝนค่ะ คุณฝนโดนคุณวีทำร้าย ที่น้ำตกท้ายภู ตอนนี้อาการแย่แล้วค่ะ ท่าทางคุณฝนจะตกเลือดด้วย “
“ หา ฝนตกเลือด “
การินทร์ทวนในสิ่งที่ได้ยินชายหนุ่มตกใจจนตัวชาเลือดโกรธแค้นสูบฉีดไปทั่งร่างกาย รณวีย์ที่แท้นายก็มีแผนแบบนี้นี่เอง เลวมาก
“ ฟ้าไปตามหมอนานะ เร็วด้วย “
การินทร์ออกคำสั่งเสร็จก็รีบวิ่งไปที่เกิดเหตุ หวังว่าเพียงฝนคงไม่เป็นอะไรมาก ชายหนุ่มวิ่งฝ่าวงล้อมจากนักท่องเที่ยวและคนงานที่รู้เรื่องไปถึง ที่เกิดเหตุในจังหวะที่รณวีย์ล้มค่อมร่างเพียงฝนเพราะสะดุดก้อนหินในระหว่างที่พยุง ภาพที่เห็นมันทำให้เขาแทบคลั่ง เพียงฝนตัวซีดหมดสติ ในสภาพแย่เอาการในขณะที่รณวีย์ตัวเปื้อนไปด้วยเลือด
“ ไอ้วี “
ชายหนุ่มตวาดลั่นก่อนจะตรงเข้าไปกระชากตัวรณวีย์ออกจากร่างคนที่กำลังจะเป็นภรรยาเขา
“ มึงทำอะไรฝน “
การินทร์ขึ้นเสียงอย่างหยาบคายอย่างที่รณวีย์ไม่เคยได้ยิน ชายหนุ่มตกใจกำลังจะอ้าปากปฎิเสธ แต่แล้วก็ต้องเซล้มคว่ำเมื่อโดนชกเต็มๆแรง
“ มึงเลวมาก มึงทำฝนทำไมไอ้วี ไอ้เพื่อนเฮงซวย “
การินทร์ไม่หยุดแค่หมัดแรกชายหนุ่มตรงเข้าไปกระชากคนที่ไม่รู้เรื่องมาต่อยซ้ำจนเลือดอาบใบหน้า ดีที่มีคนมาลากและหยุดเอาไว้แต่กระนั้นเขาก็ยังชี้หน้าคาดโทษด้วยเสียงกร้าว
“ มึงถ้าฝนเป็นอะไรไปกูเอามึงตาย ไอ้รณวีย์ “
รณวีย์ไม่รับรู้อะไรได้ไปมากกว่าความเจ็บปวดทั้งกายและใจ การินทร์ไม่ฟังอะไรเขา ชายหนุ่มลุกไม่ขึ้นใบหน้าบอบช้ำเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดจนต้องให้คนเข้าไปช่วยพยุง
“วี “
ปลายภูที่วิ่งเข้ามาถึงที่เกิดเหตุตกใจในสภาพบอบช้ำของรณวีย์ ชายหนุ่มรีบตรงเข้าไปประคองก่อนจะมองไปทางการินทร์ที่ประคองเพียงฝนซักพักทีมหมอนาก็เข้ามาช่วยเหลือด้วยความชุลมุลวุ่นวาย
เฟื่องฟ้าที่วิ่งตามมาสมทบเห็นสภาพรณวีย์ก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น การินทร์เชื่อหล่อน รณวีย์โดนเล่นงานซะจนแทบสลบไปอีกคน หล่อนจะพ้นผิดก็คราวนี้แหละ ถ้าเพียงฝนเป็นอะไรไปถึงขั้นพูดอะไรไม่ได้แล้วใครล่ะจะมาชี้ว่าหล่อนคือต้นเหตุเรื่องทั้งหมด
รณวีย์พอมีสติอยู่บ้างแต่พูดอะไรไม่ได้มันจุกแน่นและเจ็บระบมไปทั้งใบหน้า ม่านตาที่เลือนลางเพราะหยดเลือดไหลย้อยมาบดบังมองไปที่ภาพการินทร์วิ่งตามและประคองเพียงฝนอย่างห่วงใยสุดหัวใจ ทำให้จิตใจเขาแหลกสลายเป็นเสี่ยงๆ ชายหนุ่มปรายตาไปทางเฟื่องฟ้าเห็นรอยยิ้มเยาะผุดขึ้นมาจากใบหน้าหวานนั่น ก็ยิ่งรู้สึกสมเพชตัวเอง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
