หัวข้อ: (เรื่องสั้น)คืนข้ามปี 100 %+ลิ้งค์เรื่องใหม่

[pita]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[samsoon@doll]

มารอ เจ้าค่ะ

[pita]

  ดีจร้าทุกคน
ในที่สุด นิยาย ชายรักชาย เรื่องแรกในชีวิตก็เสร็จ จนได้
ขอฝากนิยายและนัก(หัด)คนนี้ไว้ในอ้อมใจทุกคนด้วยนะ ไม่อ่านไม่ว่าเข้ามาก็ยังดี

ปล ชื่อ บุคคลและสถานที่เป็นเรื่องสมมติผู้แต่งไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงถึงผู้ใดนะคะ
...........................................................................................


   เรื่องสั้น ชุด บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต : คืนข้ามปี
31 ธันวาคม 53
ผมเดินอยู่ท่ามกลางผู้คนที่ต่างออกมาฉลองปีใหม่ซึ่งกำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่นาทีแต่ในจำนวนผู้คนมากมายผมกลับมองหาแค่คนๆเดียว คนที่ผมรอมาตลอด 3ปีคนที่ผมเจอเขาแค่ครั้งเดียว ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชื่ออะไรแต่ผมกลับจำเขาได้ทุกตารางนิ้ว ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับเขาเป็นพรหมลิขิตหรือเปล่าเพราะบางทีมันอาจจะเป็นเพียงแค่ความบังเอิญ
31 ธันวาคม 50
ผมนั่งจับเจ่าอยู่ที่หน้าร้านสะดวกซื้อยอดนิยมที่เปิดบริการตลอด24ชั่วโมงแห่งหนึ่งพลางมองผู้คนที่เดินผ่าน ไป มา ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ หรือแม้แต่คู่รักที่ต่างมาฉลองช่วงเวลาแห่งความสุขด้วยกัน ท่ามกลางผู้คนมากมายในเมืองหลวงผมกลัต้องมานั่งเหงาทั้งๆวันนี้ผมมีนัดกับคนรักของผม ครับ ผมมีแฟนแล้วแต่นั่นมันก็เมื่อ10นาทีก่อนหน้านี้ผมถูก”เขา” บอกเลิกด้วยเหตุผลที่แสนง่ายคือ ผมดีเกินไปผมเฝ้าทบทวนประโยคนี้มาเป็นล้านๆรอบแต่ผมก็ไม่เคยเข้าใความหมายมันเลยสักครั้งตลอด5ปีที่คบกันมาเราสองคนไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งแต่อยู่ดีๆเขาก็บอกเลิกกับผม ผมยิ้มเยาะให้กับความซวยและโชคชะตาของตัวเอง
“โถ่เว้ย ดีเกินไปแล้วไงว่ะ” ผมตะโกนอย่างเหลืออดจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหยุดมองดูจากสายตาคงอยากเรียกเทศกิจมาจับผมเต็มแก่แล้ว(ได้ข่าวว่าเขาจับหมานะ)แต่ก่อนที่ผมจะคลั่งไปมากกว่านั้นสัมผัสเย็นๆที่แก้มทำให้ผมต้องสะดุ้งก่อนที่กระป๋องเบียร์จะถูกยื่นมาตรงหน้าโดยผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่ชุดพนักงานที่ผมนั่งอยู่
“อ่ะ ผมให้”
“ผมไม่ได้ซื้อครับ” ผมตอบตอบไปอย่างสุภาพทั้งๆที่ใจจริงอยากจะบอกว่า อย่ามายุ่งกะกูได้ไหม
“ผมไม่ได้มาขาย ผมผมเอามาให้ฟรีๆครับ”เขายิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะเปิดกระป๋องให้เสร็จ
“มาไม้ไหนเนี่ยคุณหรือคุณเป็นเกย์ครับ” ผมถามทีเล่นทีจริง
“ครับ คุณรู้ได้ยังไงครับ” เขาตอบด้วยท่าทีสบายๆทำเอาผมอึ้งไปเกือบนาทีทำไมผู้ชายคนนี้ถึงยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์กับคนแปลกหน้าได้ง่ายๆนะเพราะผมเองกว่าจะยอมรับตัวเองได้ก็ใช้เวลาเป็นปี
“คุณคงไม่รังเกียจผมใช่ไหมครับ”
“อ้อ เปล่าครับ”ผมตอบพลางค่อนขอดอยู่ในใจถ้าผมรังเกียจเขาเท่ากับผมรังเกียจตัวเองนะสิ
“เอาล่ะ ทีนี้คุณจะรับเบียร์ผมได้หรือยังครับ”
“งั้นก็ขอบคุณแล้วกันนะครับ” ผมรับกระป๋องเบียร์ก่อนจะยกขึ้นจิบ
“อกหักเหรอคุณ”จุ่ๆเขาก็พูดขึ้น
“ก็คงอย่างนั้นล่ะครับ” ผมตอบพลางยิ้มเยาะให้กับโชตชะตาตัวเอง อกหักส่งท้ายปีเก่าเลยนะผมเนี่ย
“เอาล่ะครับเหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีก็จะสู่ปีใหม่แล้วนะครับ” เสียงประกาศจากเวทีกลางดังขึ้นผมมองไปที่เวทีอย่างสนใจพลางคิดถึงใครบางคนป่านนี้เขาคงแลองอยู่กับคนที่เขารักแล้ว
“เอาคุณทำหน้าเป็นหมาป่วยอีกแล้ว”
“………….”
“อ้าวถามก็ไม่ตอบ ถ้างั้นไปฉลองปีใหม่กับคนแปลกหน้าอย่างผมหน่อยไหมครับ ปีใหม่แล้วอย่ามัวจมอยู่กับอะไรเก่าๆเลยครับ”เขาลุกขึ้นพลางยื่นมือมาให้ผมผมลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะจับมือเขาแล้วลุกตามไป เราสองคนเดินจูงกันไปตามถนนที่ประดับตกแต่งด้วยไฟหลากสีสันท่ามกลางอากาศที่ค่อนข้างเย็นแต่มือผมกลับอบอุ่นจนผมนึกแปลกใจ ความอบอุ่นทำให้หัวใจผมรู้สึกดีขึ้นทั้งๆที่เมื่อหานาทีก่อนผมยังเจ็บปวดกับความรักที่จากไปไม่น่าเชื่อว่าสัมผัสจากคนแปลกหน้าคนหนึ่งจะทำให้หัวใจผมอบอุ่นและเป็นสุขได้มากขนาดนี้
“เอาล่ะครับทุกท่าน เราจะเริ่มนับถอยกลังกันแล้วนะครับ 5 4 3 2 1 0 สวัสดีปีใหม่ครับ!!!” ทันทีที่เสียงพิธีกรจบลงพลุนับร้อยนัดก็ถูกจุดขึ้นบนฟ้า
ปุ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  พลุหลายรูปแบบหลากสีสันถูกจุดขึ้นไปแต่งแต้มลวดลายบนท้องฟ้าสีดำสนิทเป็นภาพที่สวยงามราวกับมันถูกวาดด้วยจิตกรเอก ผมมองภาพนั้นอย่างตกตะลึงไม่น่าเชื่อว่ามนุษย์ที่แสนจะจ้อยร่อยจะสามารถวาดภาพบนท้องฟ้าได้ ผมมองพลุอยู่นานจนรู้สึกถึงแรงบีบเบาที่มือก่อนที่ลมหายใจอุ่นๆจะเป่ารดที่ข้างแก้มพร้อมกับเสียงกระซิบทุ้มที่แสนน่าฟัง
“สวัสดีปีใหม่นะครับ”เขาพูดก่อนจะใข้มือประคองหน้าผมไว้ไม่รู้ว่าเพราะบรรยากาศเป็นใจหรือเพราะความเหงาทำให้เราสองคนค่อยๆโน้มหน้าเข้าหากันก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะประกบลงมา เราสองคนจูบกันท่ามกลางพลุนับร้อยที่อยู่บนท้องฟ้าความรู้สึกอ่อนโยนที่ถ่ายทอดผ่านปลายลิ้นและริมฝีปากทำให้ผมหมดแรงต้านทาน
…………………………………(จิ้นเองนะจ๊ะ)……………………………………………………………………………………………………


ผมตื่นขึ้นมาเวลาเที่ยงตรงของวันที่1ม ค พร้อมกับการปวดหนึบส่วนล่างของร่างกายผมมองตัวเองผ่านกระจกที่ปลายเตียงตัวผมเต็มไปด้วยร่องรอยที่เขาฝากเอาไว้จนแทบไม่เหลือที่ว่าง จนผมต้องรีบมองไปที่อื่นก่อนที่จะเขินตายผมมองไปรอบๆห้องแต่กลับไม่พบแม้แต่เงาของเขาคนนั้นก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับโน๊ตที่แปะไว้บนโคมไฟหัวเตียงผมหยิบขึ้นมาอ่านพร้อมกับหัวใจที่หล่นวูบ
“ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ” ผมอ่านข้อความนั้นซ้ำไปซ้ำมาหลายสิบรอบพร้อมๆกับขอบตาที่ร้อนผ่าวหยดน้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาจากตา ขอความ ไม่ได้ตั้งใจของเขาทำให้ผมแทบหยุดหายใจแปลว่าเรื่องเมื่อคืนมันคือความไม่ได้ตั้งใจใช่ไหมแล้วความอบอุ่นอ่อนโยนที่ผมได้รับมันคืออะไรสุดท้ายแล้วเขาก็เห็นผมเป็นแค่ของเล่นแก้เหงาคั่นเวลานั้นแต่จะโทษใครได้เป็นผมเองที่ยอมมากับเขาเขาไม่ได้บังคับหรือขู่เข็ญผมเลยสักนิด สำหรับเขาผมคงเป็นแค่คนใจง่ายคนหนึ่งเท่านั้นแต่เขาจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าคนใจง่ายคนนี้มันเป็นของเขาไปแล้วทั้งตัวและหัวใจ ผมยิ้มเยาะให้กับโชคชะตาของตัวเอง พระเจ้าต้องการทดสอบอะไรผมอย่างนั้นเหรอ ผมอกหักและคิดว่าเจอรักครั้งใหม่ในวันเดียวกันและอกหักอีกครั้งในวันเดียวกัน ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับผมแบบนี้  ผมทำอะไรผิดเหรอครับพระเจ้า??



ปล ถ้ามีคำผิดบอกด้วยนะ ขอบคุณล่วงหน้าคร่า

[cancan]

อ้าวว ขึ้นปีใหม่ก็เสียน้ำตาซะแล้ว   

[samsoon@doll]

เฮ่ออออออออออออออออออออ ทำไมต้องขอโทษและไมไ่ด้ตั้งใจด้วยหนา อยากอ่านต่อๆๆๆๆ

[stormphoenix]

ตามมา   น้องพิตคนเก่ง


มาลงเรื่อยๆนะพี่จะตามอ่านทุกวัน


      :กอด1:เป็นกำลังใจให้ตัวเธอนะ

[roseen]

โชคชะตาเล่นตลกกับเราเสมอ  โชคดีบ้างโชคร้ายบ้าง โชคของคุณไม่ดีไปเจอกับคนแบบนี้เข้า   เหมือนกับสายลมที่พัดผ่านมาแล้วก็เลยไป
เข้มแข็งไว้นะ

[pita]

 :pig4:ดีใจจัง นึกว่าจะไม่มีใครมาอ่านซะอีกอิอิ
อีก50เดี๋ยวเอามาลงให้พรุ่งนี้นะค่ะ

ปล ขอบคุณพี่หมูและทุกคนที่ให้กำลังใจ พิตและนายเอก
แต่อย่าเพิ่งด่วนสรุปนะ อิอิ

ไปแล้ว

[puppyluv]

ข้ามปีก็เรียกว่าเสียน้ำกันเลย น้ำข้าวไม่ว่า แต่น้ำตากับคำขอโทษนี่...ฮืออออ
ใจร้ายอ่ะ มาต่อเร็วไว มันค้างงงง

[•ไนท์คลุง•]

 
เข้ามารออีก 50% นะคร๊าบ

[takara]

ที่ว่าไม่ได้ตั้งใจน่ะคืออะไรอะ

[pita]

เด๋วดึกๆมาต่อนะ

 

รักทุกคนคร่า

[เรียกข้าว่าอิแรด]

ฟันแล้วทิ้งชิมิเนี่ย พี่พิต

[pita]

31 ธ ค 53      
ผมเดินมาถึงร้านสะดวกซื้อร้านเดิมอีกครั้ง 3ปีที่ผ่านมาผมมาที่นี่ทุกวันผมหวังเพียงแค่ว่าสักวันเขาคงกลับมาที่นี่อีกครั้งแม้มันจะผ่านมาแล้วถึง3ปีแต่ความอบอุ่นที่ผมได้รับในวันนั้นยังไม่เคยลบเลือนไปจากใจผมได้เลย
“มาแล้วเหรอพี่อิท” น้องตองพนักงานของร้านทักผมทันทีที่มาถึง ผมกับน้องตองค่อนข้างสนิทกันเพราะเวลาที่ผมมาเป็นเวลาที่น้องตองเลิกงานทำให้เราได้คุยกันบ่อยๆและน้องตองก็รู้เรื่องของผมกับเขาเป็นอย่างดีเพราะเขาเคยทำงานกะเดียวกับน้องตองมาก่อน
“เป็นไงเราวันนี้คนคงเยอะมากสิท่า”
“เยอะจนผมแทบจะเป็นลมแล้วพี่”น้องตองพูดพลางทำหน้าเหนื่อย ผมเห็นแล้วต้องอมยิ้มน้องตองเป็นคนน่ารักนะครับ ผิวขาวๆตัวเล็กๆ ถ้าไม่ติดว่าผมรักเขาคนนั้นไปแล้วนะ ผมคงจีบน้องตองไปแล้วแน่ๆ
“อย่ามาทำหน้าตาน่ารักใส่พี่นะตอง เดี่ยวพี่ทนไม่ไหวจับกดขึ้นมาจะทำไง”
“ไหงงั้นอ่ะพี่ ผมไม่ใช่เกย์นะ”น้องตองพูดอย่างหวาดๆ
“………………..”
“ผมขอโทษครับพี่อิท ผมไม่ได้ตั้งใจว่าพี่นะ”
“ฮ่าๆพี่ล้อเล่นน่า พี่ไม่ได้ปิดบังอะไรนิ ”
“พี่อิทอ่ะ ชิ งอนแล้ว”
“โอ๋ๆๆๆ ง้อๆๆ” ผมพูดพลางยื่นนิ้วก้อยไปให้น้องตอง
“อ่ะ หาย” น้องตองยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวนิ้วผม พลางยิ้มกว้าง
“เออ พี่อิท ผมถามจริงๆเถอะพี่มาที่นี่ทุกวันไม่เบื่อบ้างเหรอ 3ปีแล้วนะพี่ ”
“ต่อให้ต้องรออีก 5 ปี 10 ปี หรือตลอดชีวิตพี่ก็รอได้”
“ทำล่ะถ้าเป็นผมนะ ผมหาแฟนใหม่ไปแล้วยิ่งหล่อๆแบบพี่เนี่ยหาได้ไม่ยากหรอก”
ผมยิ้มให้น้องตองก่อนจะตอบ
“เวลาที่เราเจอคนที่ใช่หัวใจมันจะไม่เปิดรับใครอีกหรอกนะตอง สักวันถ้าตองเจอคนที่ตองรักแล้วตองจะเข้าใจ”
“เออ พี่ผมเรื่องสำคัญไปเลย!!!”
“อะไรเหรอ”น้องตองไม่พูดแต่ลากผมมาที่หลังร้านแทน อย่าแปลกใจที่ผมสามารถเข้านอกออกในที่นี่ได้ก็บอกแล้วว่าผมมาที่นี่ทุกวันและสนิทกับพนักงานที่นี่แทบทุกคน น้องตองพาผมมาดูที่จอมอนิเตอร์กล้องวงจรปิดของร้าน ภาพของผู้ชายคนหนึ่งที่เดินออกไปจากร้านทำให้ผมแทบลืมหายใจ ในที่สุดผมก็เจอเขาแล้ว
“เขามานานหรือยังตอง”
“ก็ราวๆ 10 นาทีก่อนที่พี่จะมาถึงถ้ารวมกับที่พี่คุยกับผมที่หน้าร้านก็คงราวๆ15นาทีมั้งพี่”
“ขอบคุณนะตองพี่ขอบคุณมาก”
“อย่ามัวมาขอบคุณผมเลยพี่ผมว่าพี่ไปตามหาพี่เขาดีกว่าผมว่าพี่เขาคงยังอยู่ในงานนะ”
ผมรีบวิ่งออกไปทันทีก่อนจะวิ่งไปตามหาเขารอบงาน  1 ช ม ต่อมาผมทรุดตัวนั่งลงที่เดิมด้วยหัวใจที่อ่อนล้าผมหาเขาไม่เจอความหวังที่มีพังลงมาต่อหน้าต่อตาหรือผมควรเลิกหวังสักที ก่อนที่ผมจะฟุ้งซ่านมากไปกว่านี้สัมผัสเย็นๆที่แก้มทำให้ผมสะดุ้งทันที
“อ่ะ ผมให้”กระป๋องเบียร์ถูกยื่นมาตรงหน้าผมอีกครั้งพร้อมๆกับน้ำเสียงที่ผมอยากได้ยินตลอด3ปีที่ผ่านมา ผมรู้สึกเหมือนมีก้อนแข้งๆมาจุกที่คอขอบตาร้อนผ่าวก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาอีกครั้ง
ฮึกๆๆๆๆ
“ร้องไห้ทำไมครับคุณ ผมแค่เอาเบียร์มาให้มันซึ้งขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฮึก ไอ้บ้า”
“อ้าวโดนด่าซะงั้น ชิถ้าผมเป็นบ้าจริงๆคุณนั้นแหละที่ต้องเสียใจ ”
“ไอบ้า กลับมาทำไม ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆ” ผมร้องไห้หนักกว่าเดิมจนเขาต้องดึงผมเข้าไปกอด อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น อ้อมกอดที่ผมโหยหามาตลอด 3 ปี ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเขากลับมาแล้วใช่ไหม
“โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้องนะครับ”
“คุณกลับมาทำไม”ผมถามย้ำอีกครั้ง
“กลับมาแต่งงาน”  ผมพูดไม่ออก รู้สึกเจ็บที่หัวใจเหมือนมีคนเอาค้อนมาทุบ
“ฮึก ปล่อยเดี๋ยวว่าที่ภรรยาคุณมาเห็นมันจะไม่ดี”
“ไม่”
“ปล่อย” ผมดิ้นอยุ่ในอ้อมกอดของเขา ผมไม่เข้าใจเขาจะกลับมาหาผมทำไมทั้งๆที่เขากำลังแต่งงานเขาจะทำร้ายผมไปถึงเมื่อไหร่
“นี่คุณช่วยยืนนิ่งๆแล้วก็ฟังผมสักนิดได้ไหมเนี่ย”เขาดุ
ผมทำได้เพียงยืนนิ่งๆให้เขากอดอยู่อย่างนั้นถ้านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกันผมก็ขอจดจำวันนี้ตลอดไป
“เฮ้อ นิ่งได้ซักทีที่ผมบอกว่าจะแต่งงานนะ ผมจะแต่งจริงๆ”
“งั้นคุณก็ปล่อยผมก่อนที่ว่าทีภรรยาคุณจะมาเจอ”
“นี่คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอเนี่ย ใครจะมาเจอก็ช่างเขาเถอะเพราะคนที่ผมจะแต่งงานด้วยคือคุณ”
ผมแทบหยุดหายใจหลังจากที่ได้ยินคำนั้น นี่ผมฝันไปหรือเปล่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน
“ว่าไงครับ แต่งงานกับผมนะ”
“…………………….”
“ไม่ตอบแปลว่าตกลงนะครับ” ฟอดดดดดดดด เขาพูดพลางก้มลงมาหอมแก้มผม
“ใครจะแต่งกับคุณไม่ทราบ”ผมได้แต่ซุกหน้ากับอกเขาเพราะตอนนี้หน้าผมแดงยิ่งกว่าก้นลิงซะอีก
“อ้าว ไม่มีเหรอผมนึกว่าคนแถวนี้อยากจะแต่งงานกับผมซะอีก หรือว่าคุณจะไม่รับผิดชอบคุณได้ผมนะแล้วจะทิ้งผมเหรอ”
“ไอ้บ้า”
“คำก็บ้าสองคำก็บ้า งั้นผมจับคุณกดตรงนี้ดีไหม”
“จะบ้าเหรอคุณ ที่ผมบอกไม่แต่งน่ะเพราะเราสองคนยังไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อกัรเลยนะ แล้วเรายังเป็นผู้ชายทั้งคู่ด้วย”
“ประเด็นหลังผมว่าไม่น่ามีปัญหานะครับ ผมรักคุณคุณรักผมแค่นี้ก็คงพอแล้วความรักมันไม่มีเพศหรอกจริงไหม ส่วนประเด็นแรกยิ่งง่ายใหญ่”เขาพูดพลางคลายอ้อมกอดก่อนจะถอยออกไปหนึ่งก้าว
“สวัสดีครับ ผม นาย ภาสกร ปัญญาวงค์ ชื่อเล่น กร อายุ28ปี จบปริญญาเอกสาขาฟิสิกส์จาก มหาวิทยาลัยA ประเทศ อังกฤษ ตอนนี้เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยBครับ เอาล่ะทีนี้ตาคุณแล้ว”
ผมยิ้มขำกับความคิดแบบเด็กๆของเขาก่อนจะแนะนำตัวบ้าง
“ผม นาย อิศรา พิรีจันทร์ ชื่อเล่น อิท อายุ 27ปี ตอนนี้เรียนปริญญาโทสาขารัฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยที่คุณสอนอยู่นะแหละ อาชีพยังไม่มีรอเกาะคุณกิน”
“พูดแบบนี้แปลว่าคุณตกลงแต่งงานกับผมแล้วใช่ไหมอิท”
“อืม”ผมตอบ กรดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้ง
“นี่คุณยังไม่ได้บอกผมเลยนะว่าคุณหายไปไหนมา”
“ผมไปเรียนต่อครับ ผมไม่อยากให้คุณลำบากผมคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อมที่จะดูแลคุณแต่วันนี้ผมพร้อมแล้วนะขอโทษนะครับแต่ ผมรักคุณนะอิท รักมาก รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันมันอาจจะดูตลกและไม่น่าเชื่อแต่ผมก็รักคุณจริงๆต่อไปนี้ผมสัญญาว่าผมจะอยู่เคียงข้างและดูแลคุณตลอดไป”
“ครับผมรู้ ผมก็รักคุณนะกร แต่ผมไม่เข้าใจทำไมคุณต้องเขียนโน้ตบ้าๆนั่นด้วยล่ะ”
“ก็ผมกลัวคุณโกรธนิครับ แต่วันนั้นคุณน่ารักจริงๆผมก็เลยห้ามใจไม่อยู่ ขอโทษนะถ้ามันทำให้คุณเสียใจ” กรบอก เราสองคนยิ้มอย่างเป็นสุขอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน
“อะแฮ่มๆๆ” เสียงปริศนาดังขึ้นทำให้เราสองคนคลายอ้อมกอดออกจากกัน
“ผมว่าพี่สองคนกลับไปหวานกันต่อที่บ้านดีไหมครับ ที่นี่มันที่สาธารณะนะครับคุณพี่ทั้งสองไอ้พวกกระผมจะสำลักน้ำตาลตายแล้วครับ”น้องตองพูด  เราสองคนผมมองไปรอบๆก่อนจะตกใจผมมัวแต่ดีใจที่เจอกันจนลืมไปว่าตัวเองอยู่ที่ไหนผมกับกรยิ้มเขินก่อนที่กรจะจับมือและพาผมวิ่งออกไปเราสองคนจับมือกันท่ามกลางผู้คนและความหนาวแต่หัวใจผมกลับอบอุ่น ผมลอบยิ้มให้กับตัวเองอีกครั้งไม่ว่าสิ่งที่ทำให้ผมเจอกับกรคือ พรหมลิขิตหรือความบังเอิญผมรู้แค่ว่าวันนี้ผมรักกร และกรก็รักผมอนาคตจะเป็นยังไงผมไม่รู้แค่วันนี้ผมมีกรอยู่ข้างๆมันก็เพียงพอแล้วเพราะรักไม่ต้องการเหตุผล
คุณว่าจริงไหม?









 . จบแล้วนะจ๊ะ ขอคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ 

แล้วเจอกันเรื่องหน้านะค่ะ ตอนนี้กำลังปั่นอยู่ ฮี่ๆๆ

[เรียกข้าว่าอิแรด]

สั้นจริงด้วย สั๊นสั้นเนอะ

[samsoon@doll]

อ่าส์ ที่แท้ก็ไปเรียนต่อ ? ดีจังที่จบปี้ปี้

[seaz]

อิจฉานะเนี่ย จะหาแบบนี้ได้ที่ไหนบ้าง หรือว่าจะต้องไปดักที่ร้านนั้นบ่อยๆ อิอิ

[stormphoenix]

พิตจ๊ะ  พี่อยากได้แบบนี้สักคนอ่ะ  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


อยากได้   อยากได้     อยากได้    ลงไปนอนชักดิ้นชักงอ


เนื่อเรื่องกระชับดีเนอะเรื่องสั้นไม่เยิ่นเย้อ


อ่านจบแล้วยิ้มคนเดียว


จะมีมาลงอีกไหมอ่ะ  รออ่านเสมอ

[roseen]

 

[cancan]

 

[anajulia]

“ต่อให้ต้องรออีก 5 ปี 10 ปี หรือตลอดชีวิตพี่ก็รอได้”
“ต่อให้ต้องรออีก 5 ปี 10 ปี หรือตลอดชีวิตพี่ก็รอได้”
“ต่อให้ต้องรออีก 5 ปี 10 ปี หรือตลอดชีวิตพี่ก็รอได้”


 
ขอบคุณค่ะน้องพิต

[n2]

เรื่องน่าจะยาวกว่านี้อีกนิดนะค่ะ
 

[pita]

อิจฉานะเนี่ย จะหาแบบนี้ได้ที่ไหนบ้าง หรือว่าจะต้องไปดักที่ร้านนั้นบ่อยๆ อิอิ

พิตไปทุกวันยังไม่ได้เลย

พิตจ๊ะ  พี่อยากได้แบบนี้สักคนอ่ะ  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


อยากได้   อยากได้     อยากได้    ลงไปนอนชักดิ้นชักงอ


เนื่อเรื่องกระชับดีเนอะเรื่องสั้นไม่เยิ่นเย้อ


อ่านจบแล้วยิ้มคนเดียว


จะมีมาลงอีกไหมอ่ะ  รออ่านเสมอ

อยากได้ต้องไปดักตัหัวเอาเองนะพี่หมู แต่ว่าเรื่องที่สองกำลังปั่นอยู่ค่ะ

เรื่องน่าจะยาวกว่านี้อีกนิดนะค่ะ
 

คร่าเดี๋ยวเรื่องหน้าจัดไป (เรื่องนี้ได้เท่านี้จริงแหะๆ)







ขอบคุณทุกโพสทุกเม้นนะค่ะ ดีใจอ่ะ ไม่เคยคิดว่าจะมีคนเข้ามาอ่านนิยายเราด้วย
ปลื้มสุกๆอิอิ


กำลังจะมีโปรเจกใหม่อ่ะแต่กำลังตีกับตัวเองอยู่ว่าตกลงจะเอาเมะแบบไหนดี ฮี่ๆ
แต่เคะบอกเลยว่าเป็น  น้องตองนะแหละคร่า

[toey_15]

ซึ้งไปไหนเนี่ย^^

[fay_13]

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

อ่านแล้วอยากได้แบบนี้ไว้จิ้นซักคน(??) 555+

รอเรื่องหน้าอยู่นะคะ ^^

[DeJavu~ ★]

พี่พิต

สงสัยผมคงต้องไปร้านนั้นบ่อยๆแล้วบ้างอ่า

เพื่อจะเจอแบบนี้บ้าง

ดีอ่าที่จบแบบเเฮปปี้

[stupidchild]

น่ารักมาก ก ก

[yayee2]

น้องพิต เก่งจัง ขอ :กอด1:คนเก่งที เขียนเรื่องสั้นได้น่ารักมากๆ
แล้วก็เป็นเรื่องสั้นที่กระชับ แต่ให้อารมณ์และความรู้สึกได้ดีเชียวแหละ
พี่พึ่งได้เข้ามาอ่านวันนี้เอง หวังว่าคงมีผลงานเรื่องอื่นๆ ออกมาอีกนะคะ
 

[l3asel3ase]

สั้นกระชับ ได้ใจความ อ่านแล้วยิ้มตามเลยครับ แบบนี้เป็นนักเขียนดาวรุ่งแน่ๆ 

[imsingularfc]

 :sad4:ทำไมไม่มีแบบนี้บ้างเนี่ย
รอนานจนท้อเลยอ่ะ
สวัสดีปีใหม่ความรัก