หัวข้อ: [อาบใจด้วยไอรัก]ตอนอวสานครับ ปลายทางความรักจะเป็นอย่างไร p.39/19-03

[yeyong]

ความจริงจะเปิดเผยหรือยัง
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[JipPy]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



เป้งจะทำไง

[DarKLasT]

รอลุ้นด้วยอีกคน

[ชัดเจนกาบ]

ทำไงละทีนี้....แต่รู้ความจริงก็ดี....มินจะได้รู้...แต่ไม่รู้มินจะรับได้รึป่าวเท่านั้นเอง....แต่กลัวว่าเป้งจะมีคู่แข่งเป็นพี่ชายตัวเองเท่านั้นแหละ....มาต่อเร็วๆนะคราบ......

[taem2love]

อุ้ยตาย ลูกเป้งโดนจัดอีเวนท์ซะแล้วสิ จะเคลียร์อย่างไรดีละเนี่ย

[stormphoenix]

 :z13:พี่น็อต


แล้วก็นั่งรออย่างมีความหวัง

[puppyluv]

งานเข้าซะแล่ววววววว
เอาน่าจัดการรวบหัวรวบหาง
แต่ก็นะ น้องใช่ว่าจะง่ายๆ รักจริงหวังแต่งก็ต้องพยายามกันต่อไปล่ะ

[MiTo™]

หุหุ

งานเข้า งานนี้ไม่น่ารอด เอิ๊กๆ

[Goodfellas]

อ่า ยุ่งมากมาย ไม่มีเวลาเล๊ย  ช่วงนี้อาจต้องรอนานกันหน่อยน๊า

เพราะกว่าจะมาพิมพ์ก็ต้องช่วงดึกๆอ่ะครับ  งานเยอะมากๆ

เอาล่ะ ติดตามต่อเลยครับ

ตอนที่7

                                              ***************************

         ดูจากถุงใส่ของที่น้องมินถืออยู่   ผมก็พอเดาได้ว่าน้องมันคงลงไปซื้อของที่ข้างล่างมา   และตอนนี้มันเริ่มจับจ้องมองไอ้ป้างอย่างสงสัยแล้วครับ   ตาย  กูตาย......... แม่งเอ๊ย  ทำไมกูต้องมาซวยแต่เช้ายังงี้ด้วยวะ   เพราะไอ้เชี่ยป้างแท้ๆ

         " อ้าว... เอ๊ะ  พี่.... อ๋อ....  พี่เป็นฝาแฝดของพี่ป้างใช่มั๊ยครับ  ผมเคยเห็นจากข่าวว่าพี่ป้างมีฝาแฝด   อ๋อ.. คือพี่น่ะเอง"  น้องมินยิ้มร่าแล้วยกมือขึ้นไหว้ไอ้ป้างเฉยเลย   ซึ่งอารมณ์นั้นผมยังงงๆอยู่  มัวนึกอยู่แค่ว่ากูตายแน่ๆ

         ส่วนไอ้ป้างเองก็ยังหันมามองหน้าผมอย่างเอ๋อๆ  ไม่เข้าใจเหตุการณ์     แต่พอได้สติปั๊บผมก็รีบเดินมาจับไหล่มินแล้วพาเดินไปที่ครัวซะก่อน

         " เอ้อ... น้องมินครับ  พี่หิวมากๆเลยอ่ะ  เดี๋ยวทำอะไรให้พี่ทานหน่อยน๊า"  มินทำหน้างงๆ  แต่ก็เดินตามมา  เออ... เข้ามาในครัวแล้ว  พ้นระยะอันตรายล่ะ

         " อ้าว... หิวแล้วเหรอครับ  งั้นได้เลยครับเดี๋ยวผมรีบทำอาหารเลยนะ  แล้วพี่...  เอ่อ พี่เค้าชื่ออะไรนะครับ  ผมยังไม่รู้เลย  ให้พี่เค้าทานด้วยเลยมั๊ยครับ"   

         " อ๋อ.... พี่เค้าชื่อพี่เป้งครับ   แต่ว่าเดี๋ยวมันต้องรีบไปแล้วล่ะครับ  คงไม่ได้มากินกับเรา   เอาไว้วันหลังแล้วกันนะ"  แถเท่านั้นกู  ชั่วโมงนี้

         " ได้ครับ  เดี๋ยวผมจะเตรียมอเมริกันเบรคฟาสต์ให้เลยนะครับ"  น้องมินยิ้มแล้วหันไปเตรียมของ   ผมก็รีบชิ่งออกมาหาไอ้ป้างที่กำลังยืนงงอยู่ทันที

         " เชี่ยไรของมึงเนี่ย   มึงพาใครมานอนด้วยวะ  มันเด็กผู้ชายหรือผู้หญิงวะ  อุ๊บ...."  ขณะที่มันกำลังยิงคำถามใส่ผม   ผมก็เอามือปิดปากมันแล้วลากตัวมันออกมาหน้าห้อง

         " ไม่มีอะไร  เอ่อ... คือ... น้องเค้าเป็นน้องไอ้เอ๊กซ์น่ะ"  เอาวะ  แถกันต่อไป   เอาให้สีข้างถลอก  สึกไปถึงซี่โครงเลยมึง 

         " หือ... ไอ้เอ๊กซ์มันมีน้องด้วยเหรอวะ   หน้าตาน่ารักยังงี้อ่ะนะ  แล้วตกลงมันผู้หญิงผู้ชายวะน่ะ"

         " ผู้ชายโว้ย   เอาล่ะ  มึงอย่ามาถามมาก  ปัญหาเยอะนักนะมึง ไสหัวกลับไปได้แล้ว"  ไล่แม่งดื้อๆเนี่ยล่ะ

         " สัดนี่.... ไล่กูอยู่ได้  แล้วทำไมเมื่อกี๊นี้เค้าเรียกกูเป็นมึงล่ะ  มึงไปหลอกเค้าว่ามึงเป็นกูเหรอ"  โอย.... ปวดหัวติ๊บ  ผมเกาหัวแกรกเลยทีนี้   มึงจะอะไรกูนักหนา  ไอ้เชรี่ยยย.....ย

         " ใช่มั๊ย  ไอ้ห่านี่  มาแอบอ้างเป็นกูทำไม  เดี๋ยวกูก็เดือดร้อนอีกนะ" มันบ่นทันทีครับ

         " เออๆ  กูปลอมเป็นมึงเอง  ก็น้องเค้าเป็นแฟนคลับมึง  อยากสัมผัสมึงแบบตัวเป็นๆแต่ไอ้เอ๊กซ์มันมาขอให้กูช่วยเพราะมันคิดว่ามึงคงไม่ค่อยว่าง  คิวทองอะไรยังงี้  ก็เลยหลอกเด็กมันไปก่อน  เดี๋ยวพรุ่งนี้มันก็จะกลับบ้านต่างจังหวัดแล้ว   ก็แค่นั้นแหละ"   เฮ้อ... แถไปจนได้  กู...คิดได้ไงวะเนี่ย  แต่งเรื่องสดๆเป็นฉากๆเลย

         " เฮ้ย... แล้วทำไมไม่บอกกูเล่า  แค่นี้เอง  กูไม่ได้ยุ่งขนาดนั้นซะหน่อย  มึงไม่น่าทำยังงี้เลยอ่ะ"

         " ไม่รู้เว้ย  ก็ทำไปแล้ว  มึงอย่ามามากเรื่องน่ะ   รับรองมันไม่เดือดร้อนมึงไปหรอกไม่ต้องกังวล  กูจัดการเอง  เดี๋ยวพรุ่งนี้น้องมันก็จะไปแล้ว  โอเคมั๊ย" 

         " เออๆ  ก็อย่าให้มีปัญหาละกัน  โธ่เอ๊ย... สงสารน้องมันว่ะ  ต้องมาเจอตัวปลอมซะนี่"  มันบ่นพลางส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ

         " เอาน่า...เค้าไม่รู้มันก็ไม่เป็นไรหรอก  มึงก็รับสมอ้างให้หน่อยละกัน  สลับตัวกันชั่วคราว  ถือว่าทำเพื่อน้องมัน  ตามนี้นะเว้ย"  ไม่ตกลงมึงก็ต้องตกลงแล้วอ่ะ   มัดมือชกแม่งเลย

         " โอเคๆ  ตามนั้น  ขยันหาเรื่องนักนะมึง"  มันยังคงบ่นอุบอิบอยู่แต่ก็เดินกลับลงไปโดยดี

         ผมงี้แทบทรุดลงไปนั่งพิงอยู่ที่หน้าประตูเลย   ดีเท่าไหร่แล้วที่น้องมินมันไม่เฉลียวใจอ่ะ

         โอย.....  หัวใจจะวาย  แมร่ง  มีแต่เรื่องให้ใจหายตลอด  สงสัยกูคงต้องไปหาพระรอดมาใส่สักองค์แล้วมั๊งเนี่ย.........................

         -

         -

         ผมเดินกลับเข้ามานั่งบนโซฟาในห้องอย่างหนื่อยๆ   ใจหายใจคว่ำลุ้นจนหน้าดำหน้าแดงซะเหนื่อยเลย   ทำให้คิดไปว่าแบบนี้มันคงไม่ไหวแล้ว  ผมต้องรีบหาจังหวะสารภาพกับน้องมินโดยด่วน   ไม่งั้นผมตายแน่  เสี่ยงจริงๆ

         แค่เมื่อกี๊ปั้นเรื่องสารพัดมาอ้างกับทั้งน้องมินและทั้งไอ้ป้างด้วยยังโคตรเหนื่อยขนาดนี้   นี่ถ้าขืนผมต้องมาเล่นละคร  เขียนบทเล่นเองแบบนี้กับคนอื่นๆอีก   ผมว่าผมคงตายสนิทแน่

         " อ้าว... พี่ป้าง  ยังไม่ไปเปลี่ยนเสื้ออีกเหรอครับเนี่ย  ทำไมเหมือนพี่ยังไม่ได้อาบน้ำอะไรเลยอ่า"  น้องมินเอ่ยขึ้น  ซึ่งผมก็สังเกตเห็นว่าน้องมันเหมือนหน้าแดงๆนิดนึงแล้วหลบสายตาผมไปอย่างอายๆ   ทำไมเป็นงั้นวะ

         พอก้มมองสภาพตัวเองตอนนี้ว่านุ่งอยู่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเพียวๆไร้ชั้นใน ถึงได้อ๋อ... เหอๆ  มิน่าทำไมมันเบาๆโหวงๆ  และเย็นสบาย  แถมผ้าเป็นสีขาวอย่างบางอีก

         " งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"

         " ครับผม  เดี๋ยวออกมาก็ทานได้เลยนะครับ  แล้วจะรับกาแฟแบบเดิมด้วยมั๊ยครับ"

         " อืม... ดีครับ   จัดมาเลยนะ  รอพี่แป๊บนึงแล้วเดี๋ยวเรามาทานด้วยกันนะ"  ผมบอกแล้วก็รีบกลับเข้าห้องไปอาบน้ำแต่งตัวเดินออกมาที่โต๊ะอาหาร

         น้องมินนั่งรออยู่ที่โต๊ะฝั่งริมหน้าต่างกำลังชมวิวด้านนอกอย่างเพลิดเพลินเพราะโต๊ะอาหารวางอยู่ชิดหน้าต่างอยู่แล้วเพื่อให้กินไปชมวิวไปด้วย   

         ผมมองไปที่อาหารเช้าที่น้องเตรียมไว้ให้อันได้แก่ ไข่ดาว  แฮมและเบคอนในจานที่มีควันฉุยส่งกลิ่นหอมน่าทาน  กับขนมปังปิ้งที่เรียงไว้สวยงามในจานใหญ่  มีเนยและแยมวางเคียงอยู่ด้านข้าง  ส่วนเครื่องดื่มก็มีทั้งกาแฟร้อนและน้ำส้มคั้นด้วย  ครบสูตรของอเมริกันเบรคฟาสต์จริงๆ

         " โห... น่าทานทุกอย่างเลยนะเนี่ย"  ผมบอกพลางเลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของมินออกมานั่ง

         " ครับผม   ทำสุดฝีมือเลยครับ  เจ้านาย  ลองชิมดูครับ"  น้องมินหันมาหาผมแล้วยิ้มแป้น

         " อื้ม...ม  ใช้ได้ๆ  แล้วรู้ได้ไงว่าพี่ชอบกินไข่ไม่สุกแบบนี้น่ะ  รู้ใจซะจริงๆเลย"  ผมยิ้มเมื่อลองตักไข่ดาวชิมดู

         " ก็เดาเอาอีกอ่ะครับ  คิดว่าน่าจะชอบกินแบบนี้" 

         " ทำไมเดาเก่งจังเลย  ยังงี้ต้องให้รางวัลละมั๊งครับ"  หึๆ  สักทีดีมั๊ย

         " หือ... จะให้รางวัลเลยเหรอครับ"  มินยิ้มตาวิ้งๆอีก  อย่าดีกว่าน้อง  ยังเช้าอยู่เลย  อิอิ

         " ครับ  อยากได้อะไรล่ะ" 

         " อืม... อะไรดีน้า...."  มินกอดอกแล้วเอียงคอทำท่าคิด  ซึ่งท่านี้มันช่าง.... เฮ้อ... ทำไมมันทำได้น่ารักอย่างนี้วะ  น่ารักกว่าผู้หญิงบางคนด้วยซ้ำ

         " อ๋อ... คิดออกแล้ว"

         " หือ... อะไรล่ะครับ"

         " แต่ไม่ดีกว่า  มันออกจะยุ่งยากไปหน่อย"

         " แล้วมันอะไรล่ะ  ไหนลองบอกพี่สิครับ"

         " อืม... ก็  มินอยากไปทะเลครับ  อยากลองไปดู  ยังไม่เคยไปเลยครับ"

         " หา... ยังไม่เคยไปเลยจริงๆเหรอครับ"   ผมตกใจเลย  ล้อเล่นน่า  คนๆนึงทั้งชีวิตจะไม่เคยไปทะเลเลยสักครั้งน่ะเหรอ  เป็นไปได้ไง

         " จริงๆครับ  ไม่เคยมีใครพาไปเลยน่ะ  เลยอยากไปนะครับ" 

         " อ้าว...เหรอครับ  แปลกนะ  ทำไมเป็นอย่างนั้น  เออ... งั้นพี่ถามหน่อย  บ้านพ่อแม่ของมินอยู่ที่ไหนเหรอ"

         " ก็... บ้านแม่อยู่ที่ปากช่องครับพี่  ผมก็เกิดที่นั่นแหละ   พ่อผมเสียไปตั้งแต่ผมยังเด็กมากๆ  จนจำหน้าท่านไม่ได้เลย"  มินเล่าแล้วก็ทำหน้านิ่งคิดอยู่   ผมว่าน้องมันคงคิดถึงพ่ออยู่นะ

         " อืม... ครับ  มิน่าถึงไม่เคยได้ไปทะเลเลย  งั้นไว้พี่ว่างแล้วเราไปด้วยกันนะ"

         " อ่ะ... จริงๆเหรอครับพี่  แต่... ไม่เอาดีกว่ามั๊ง  รบกวนพี่เปล่าๆ  เกรงใจครับ"

         " ทำไมล่ะ  ไม่เห็นจะเป็นไร  พี่ก็อยากไปอยู่  นี่ไม่ได้ไปมานานแล้วเหมือนกัน  ดีแล้วล่ะพี่จะได้มีเพื่อนไปด้วยไงครับ"  หึๆ  ถือโอกาสฮันนีมูนซะเลย

         " แต่ว่า... ช่วงเทอมนี้พี่คงยุ่งมาก   เพราะเดี๋ยวต้องฝึกงานแล้วครับ  งั้นรอให้พี่ปิดเทอมก่อนแล้วเราค่อยไปด้วยกันนะครับ  รอไหวมั๊ย" 

         " ไหวครับๆ... ดีใจจังเล้ย  จะได้ไปเห็นทะเลจริงๆซะที  ได้เห็นแต่ในทีวีก็อยากไปจะตายครับ  แต่ยังไม่มีโอกาสซะที"  มินยิ้มร่า  ตาเป็นประกายวิ้งๆ   ผมก็ชอบทุกครั้งแหละที่เห็นน้องมีความสุขอย่างนี้

         ก็ยิ่งทำให้แน่ใจขึ้นไปอีกนะว่าผมคงไม่ได้แค่หลงเสน่ห์มันเฉยๆ  แต่คงเพราะผมเริ่มรักน้องมันมากพอที่จะคบหากันได้จริงๆ   แม้ว่ามันจะไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆก็เถอะ

         และนั่นก็เป็นอีกคำถามนะที่ยังค้างคาใจผมอยู่ว่าที่จริงอย่างน้องมินนี่เราจะจัดให้เค้าเป็นอะไรดี  เป็นเกย์  เป็นกะเทย  หรือจริงๆแล้วน้องมันก็เป็นผู้ชายนั่นแหละ

         เพราะน้องมันดูเหมือนผู้หญิงทุกกระเบียดนิ้ว  โดยบุคลิกน่ะนะ  เหมือนผู้หญิงน่ารักๆที่เรียบร้อยคนนึงเลยล่ะ   แต่ก็คงไม่น่าเรียกว่ากะเทยมั๊ง   เพราะดูแล้วน้องมันก็ไม่ได้มีจริตอะไรแบบนั้นเลย

         แต่ตอนนี้ผมยังไม่กล้าไปถามมันหรอก  กลัวว่าน้องมันอาจไม่พอใจก็ได้  ผมก็ไม่แน่ใจ  เอาเหอะก็ดูกันไปก่อนยังงี้แหละนะ  เดี๋ยวก็คงได้รู้ไปเอง   

         " โอเค... วันนี้เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะครับ   ต้องไปเตรียมตัวเรื่องไปฝึกงานอีก  เบื่อเหมือนกันนะ"  ผมบอกแล้วก็ลุกขึ้นเตรียมตัว

         " คร้าบ... แล้วจะกลับมาสักกี่โมงครับ  ผมจะได้เตรียมอาหารไว้เลย" 

         " คงจะค่ำๆหน่อย  เดี๋ยวพี่โทรมาอีกทีแล้วกันครับ  อ้อ...."  ผมบอกแล้วก็หยิบเงินจากกระเป๋าตังค์ให้น้องมัน

         " เก็บเงินนี้ไว้ใช้ก่อนนะ  เผื่อเราต้องซื้ออะไรเพิ่มเติมน่ะ  หรือจะไว้ซื้อของมาทำกับข้าวก็ได้" 

         " โห... เยอะไปมั๊งครับ"

         " เอาเถอะ... เก็บไว้ เผื่อจำเป็น  ไม่ต้องใช้ทั้งหมดก็ได้"  ผมจับมือน้องมันมาแล้วก็วางเงินลงไป

         " ครับผม  งั้นขับรถดีๆนะครับ"  อืม... เหมือนลาเมียไปทำงานเลยแฮะ 

         " คร้าบ.. ดูบ้านดีๆนะ  พี่ไปล่ะ"   ถ้ามีจูบลาด้วยคงดีนะ  อิอิ

         จากนั้นผมก็รีบบึ่งรถไปมหาลัยทันที  วันนี้ผมมีคลาสที่ต้องไปฟังเรื่องการไปรายงานตัวกับสถานประกอบการที่เราจะไปฝึกงาน   ซึ่งผมได้เลือกไปฝึกงานที่โรงแรมแห่งนึงที่เป็นของญาติเพื่อนผมเอง

         โรงแรมนี้เป็นระดับห้าดาวครับและใหญ่มากด้วย  ใครๆก็อยากไปทำงานที่นี่ทั้งนั้นเพราะเงินดีมาก   เฉพาะค่าเซอร์วิสชาร์จ  หรือค่าส่วนแบ่งการบริการที่ทางโรงแรมจ่ายให้ทุกเดือนอย่างเดียวก็ได้กันเป็นหมื่นแล้วครับ  นี่ยังไม่รวมกับเงินเดือนเลยนะ

         เทอมที่แล้วอาจารย์นิเทศให้ผมมาดูงานที่นี่แล้วเรียบร้อย  และผมว่าผมโชคดีมากเพราะเพื่อนผมมันเป็นหลานเจ้าของที่นี่ไง   ผมถึงได้รับเลือกให้มาฝึกงานที่กับพวกไอ้เอ้ไอ้เอ๊กซ์แบบง่ายๆ ชิลล์ๆทั้งๆที่บรรดานักศึกษาในรุ่นผมแย่งกันจะเป็นจะตายหวังจะมาฝึกที่นี่เหมือนกัน

         จะว่าผมใช้เส้นก็เอาเหอะ  สถานที่ดีๆใครมันก็อยากไปทำทั้งนั้น   แต่ผมขอใช้เส้นแค่เรื่องที่ขอให้ทางโรงแรมรับพวกผมมาฝึกงานแค่นั้น    ส่วนเรื่องการทำงานผมจะขอใช้ความสามารถตัวเองเท่านั้นพอ   ไม่ชอบให้ใครมันมาครหาครับ   

         เพราะเพียงแค่นี้ก็เริ่มมีคนมาเขม่นพวกผมกันแล้ว  มีสายตาแปลกๆของพนักงานครัวบางคนจ้องมองผมกับเพื่อนตลอดตั้งแต่ตอนที่มาดูงานแล้ว  แต่ผมไม่สนหรอก  อย่ามาแหยมกับพวกผมก่อนแล้วกัน

         " โห... นี่ถ้ากูไม่ได้มึงนะ  กูคงไม่ได้มาทำที่นี่แน่ๆเลย  โชคดีจังว่ะ"  ไอ้เอ้บอกแล้วก็มากอดคอผม

         " เออ... กูไปขอไอ้เบสเพื่อนกูน่ะ  ลุงมันเป็นเจ้าของที่นั่นนะเว้ย  รวยสัด  โรงแรมในเครือเค้ามีอีกตั้งหลายที่ไง  มึงก็รู้นี่" 

         " ก็นั่นดิ  โชคดีโคตรๆเลยว่ะ  คนอื่นแม่งแย่งกันไปฝึกที่นี่แทบฆ่ากันตายเลย   ดีใจว่ะ  ยังงี้ต้องฉลองเว้ย"   ไอ้เอ้บอกแล้วก็ยิ้มร่า

         " เออ... ตอนนี้พวกเราน่ะโชคดี   แต่พวกมึงน่ะเตรียมตัวรับศึกหนักเอาไว้ได้เลยนะ  ไหนจะคนอื่นที่มันอดแดกไม่ได้ไปฝึกงานที่นี่   ไหนจะพนักงานขี้อิจฉาที่นั่นน่ะ  มันเขม่นพวกเราจะแย่อยู่แล้ว  มึงเตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลยว่ะ  กูขอบอก  งานนี้ไม่ง่าย"  ผมเตือนไอ้เอ้ กับไอ้เอ๊กซ์  มันก็หน้าเจื่อนๆไป

         " อืม  ก็จริงว่ะ  ตอนไปดูงาน  พนักงานแม่งก็หน้าบอกบุญไม่รับเล๊ย  พวกผู้ช่วยหน้าเตาแม่งก็ซุบซิบอะไรกันไม่รู้  ท่าจะศึกหนักจริงอย่างที่มึงบอกว่ะ  ไอ้เป้ง"   ไอ้เอ็กซ์เสริม

         " แต่พวกมึงก็ไม่ต้องไปกลัวอะไรมันมากหรอก  เพราะเราก็อยู่ของเรา  อย่ามาอะไรกะกูก่อนแล้วกัน  พวกเราก็ไม่ยอมเหมือนกันละวะ  ถ้าเราไม่ผิดน่ะ"  ผมสรุปปิดท้าย  มันสองคนก็พยักหน้ารับ

         พอดีโทรศัพท์ผมดังขึ้นผมเลยรีบเอามาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้น   แต่ก็ลองกดรับดู

         " เป้งเหรอคะ  นี่แพทเองนะ"

         " อ่อ... แพทเหรอครับ  ว่าไงครับ"   เอาแล้วไง

         " อืม... ตอนนี้อยู่ไหนเหรอคะ   แพทอยากไปเจอน่ะ  ว่างมั๊ยคะ"

         " อ๋อ... อยู่มหา'ลัยน่ะครับ  แต่เดี๋ยวผมต้องประชุมเรื่องรับน้องอีกน่ะครับอาจจะถึงดึกเลย"  เหอะ  เรื่องอะไรจะว่างล่ะวะ

         " แหม... แย่จัง  ว่าจะชวนไปดูหนังกัน  ตอนนี้มีหนังเรื่องที่แพทอยากดูมากๆน่ะ"

         " อืม...  งั้นวันหลังนะครับ  โทษทีนะ  เอ้อ... เดี๋ยวผมคงต้องไปก่อนนะครับ  เพื่อนมันเรียกแล้ว  บ๊ายบายนะครับ"  ชิ่งซะก่อนครับ  ก่อนที่จะยาวไปกว่านี้

         " เฮ้อ... กูว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้   หมาตัวไหนเอาเบอร์กูให้แพทวะ สัด"  ผมบ่นแล้วหันไปมองมันสองคน

         " ไอ้ห่า... มึงก็น่าจะรู้ว่าเค้าเป็นยังไง  พวกกูจะทำไงได้ล่ะ  ในเมื่อเค้าตื้อขอซะอย่างนั้นอ่ะ"  ไอ้เอ้ตอบหน้าเซ็งๆ

         " เออๆ  ช่างเหอะ  แม่ง... สงสัยกูคงได้เปลี่ยนเบอร์เร็วๆนี้แหง  ว่าแต่ไม่ต้องเสือกไปให้ที่อยู่เซฟเฮ้าส์กูอีกล่ะ  สัด... กูยังไม่อยากย้ายไปไหนตอนนี้เว้ย"  ใช่ครับ  ขืนไม่งั้นได้ตามจิกผมถึงที่แน่  และที่สำคัญผมมีบางคนอยู่ที่นั่นซะด้วยสิ

         และตอนนี้ผมก็ยังไม่กล้าบอกใครเรื่องมินเลยนะ  แม้แต่พวกไอ้เอ้เนี่ย....

         -

         -

         ตอนนี้ห้าโมงกว่าแล้วไอ้เอ้มันชวนผมไปฉลองเรื่องได้ฝึกที่โรงแรมอีกครับ   แต่ผมบอกว่าขอไปร้านนั่งชิลล์ๆแล้วกัน   สุดท้ายก็ไปนั่งที่ร้านกึ่งผับแถวพระรามแปด   บรรยากาศดีมากเพราะอยู่ริมน้ำเลย

         ที่จริงอยากกลับไปกินฝีมือน้องมันซะหน่อย  แต่ไม่เป็นไร  พรุ่งนี้ก็ได้น้องมันยังไม่ได้หนีไปไหน  ว่าแล้วก็โทรไปบอกน้องมันก่อนว่ายังไม่ต้องเตรียมอะไร  จากนั้นก็นั่งกินและคุยกับพวกมันเรื่องฝึกงานไป   เพราะต้องไปเริ่มรายงานตัวที่โน่นพรุ่งนี้แล้วครับ

         พอสองทุ่มกว่าก็แยกย้ายกันกลับบ้าน   พอเปิดประตูห้องเข้าไปก็เห็นน้องมินมันนั่งดูทีวีอยู่

         " อ๊ะ... กลับมาแล้วเหรอครับพี่  ยังหิวอะไรมั๊ยครับ"  น้องมินถามทันที

         " ทานมาแล้วครับ   พอดีพี่ไปฉลองกับเพื่อนมันมาน่ะ  พรุ่งนี้ก็ต้องไปฝึกงานแล้ว  แล้วเราล่ะครับทานข้าวแล้วใช่มั๊ย"  ผมถามกลับไปอย่างเป็นห่วง

         " ครับ  ที่จริงวันนี้ผมว่าจะทำไก่อบสูตรอร่อยให้ทานครับ  แต่พี่ไปกินกับเพื่อน  ไว้พรุ่งนี้แล้วกันนะครับ" 

         " อืม... ฟังดูน่ากินจัง   งั้นพรุ่งนี้นะตอนเย็นๆพี่จะรีบกลับมาละกัน  ถ้าไม่มีอะไรติดขัดนะ"

         " คร้าบ... เดี๋ยวผมจะได้เตรียมของไว้  รับรองว่าพี่ต้องชอบแน่ๆครับ"  ยิ้มร่าตาวิ้งๆอีกแล้ว   แต่ก็ชอบมองอ่ะ  ทั้งๆที่มองแล้วมันจะอยาก......  เหอๆ  หมายถึงอยากกอดจูบอะไรยังงี้นะครับ  อย่าคิดมาก  อิอิ

         ผมเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วมาเตรียมพวกเอกสารส่งตัวกับพวกบันทึกต่างๆ   ก็ต้องเตรียมตัวให้ดีครับอย่าให้ขาดตกบกพร่อง   เพราะงานนี้ผมจะพลาดอะไรไม่ได้เลย   มีแต่คนจ้องจับผิดมากมายอย่างนี้ต้องระวังให้มาก

         ก็เบื่อนะครับ  เจอแบบนี้ถ้าวันจริงพอเราไปอยู่ตรงนั้นความกดดันมันคงสูงมากๆ   คนยึดติดอีโก้ตัวเองอย่างผมจะทนไหวมั๊ยนะ  ยอมรับว่ากลัวครับแต่ทำไงได้   ผมว่าผมต้องทนให้ได้เพราะเราไม่ใช่เด็กๆแล้ว   ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ชีวิตต่อๆไปจะเอาดีได้ยังไง

         และผมก็มั่นใจนะว่าความรู้ความสามารถของผมที่สั่งสมมาจะทำให้ผมผ่านงานนี้ไปได้แน่ๆ   แค่ต้องอดทนกับสิ่งรอบตัวนั้นให้ได้ก็พอ

         " เอากาแฟอีกหน่อยมั๊ยครับพี่"  เสียงใสๆถามขึ้นขณะที่ผมพิมพ์รายละเอียดของรายงานอยู่  ผมเลยหันไปมอง

         " อ๋อ... พี่ขอเป็นชามั่งแล้วกัน  นี่เดี๋ยวต้องรีบนอนละครับ  พรุ่งนี้พี่ต้องไปแต่เช้าเลย"

         " ได้คร้าบ  รอผมแป๊บนะ"  มินบอกแล้วก็หายไปสักแป๊บและกลับมาพร้อมชาร้อน

         " เอ้อ... ดีๆ  ฝีมือชงดีมากสมกับที่ไปทำงานที่ร้านมาเลยนะ"  ผมชมน้องมิน 

         " ขอบคุณครับ  อืม.. พี่มีอะไรให้ผมช่วยอีกมั๊ยครับ  ผมช่วยจัดของก็ได้นะ"

         " อ๋อ... ไม่เป็นไรๆ  พี่ทำเสร็จพอดี  ว่าแต่ถ้าพี่ไม่ลุกตอนหกโมงครึ่งมาปลุกพี่หน่อยนะครับ  ได้มั๊ย"  ผมบอกด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

         เพราะผมมีแผนว่าจะเอาบ๊อกเซอร์มาใส่นอน  โดยเลือกตัวที่สั้นๆผ้าบางๆหน่อยกะว่าพรุ่งนี้เช้าพอมินมาปลุก   ผมจะใช้สเต็ป "โชว์หุ่นยั่วใจ" ซะเลย  อิอิ   ผมอยากเห็นหน้าน้องมันเวลาเขินอีก  ชอบจริงๆ  โรคจิตไปมั๊ยนี่กู

         " ครับผม  งั้นจะเตรียมข้าวเช้าไว้เลยนะครับ  โอเค... งั้นไม่มีอะไรแล้วพี่ก็นอนเลยละกัน  กู้ดไนท์นะครับ"

         " ว้า... พูดกู้ดไนท์เฉยๆปากเปล่ายังงี้  มันไม่กู้ดเลยน่ะ"   ผมแกล้งพูดขึ้น

         " อ้าว... แล้วจะต้องยังไงเหรอครับ"  มินเอียงคอนิดนึงแล้วทำตาปริบๆ

         " ก็ปกติในหนังฝรั่งมันต้องมี..... ด้วยไง"  ผมบอกแล้วก็ชี้มือที่แก้ม   น้องมินเลยอายหน้าแดงครับ

         " โอ๊ย.... พี่อ่ะ จะไปทำงั้นได้ไง  น่าเกลียด"

         " อะไรคร้าบ.... คิดไปถึงไหน  พี่น้องกันก็จุ๊บที่แก้มกันได้  ไม่น่าเกลียดซะหน่อย  ก็พี่น้องกัน"  ผมพูดสวนขึ้นทันที   อิอิ  อายใหญ่แล้วครับทีนี้   เฮ้อ... มีความสุขจังว่ะ

         " อือ... ไม่เอาแล้วอ่ะ   ไปดีกว่า  รีบนอนนะครับ  เดี๋ยวเช้าลุกไม่ไหวนะ"   น้องมินยิ้มอย่างอายๆนิดนึงแล้วก็รีบเดินออกไปเลย   ผมก็ยังนั่งยิ้มอยู่

         ผมมีความสุขนะ  ได้แกล้งหยอดน้องมันไปวันละนิดๆหน่อยๆ   มั่นใจว่าถ้าผมมีจังหวะดีๆผมคงบอกรักมันได้  ซึ่งผมก็ค่อนข้างแน่ใจแล้ว   ดูจากท่าทางของมันผมว่าน้องมันก็คงมีใจให้ผมอยู่มั่งแหละ   

         ว่าแต่  เฮ้ย... นี่ผมลืมไปอีกจนได้  ปัญหาใหญ่เลย  ยังต้องหาทางสารภาพกับมันอีกนี่หว่า  โธ่เอ๊ย..... กู

         เซ็งว้อยย..............ย

                                        ***********************************

[love2y]

เป้งเอ้ยยยยยยย รีบๆบอกความจริงเถอะ -*-

[kanda53]

เฉี่ยวไปเฉี่ยวมา...เพิ่งเข้ามาอ่าน(ตามการโฆษณาชวนเชื่อ) จ๊ะ

เป้งกะจะอาบรักน้องมินให้แฉะก่อนแล้วค่อยสารภาพรึไง
พี่ว่าถึงตอนนั้น...ให้น้องแช่ทั้งต้ว ทั้งดื่ม ทั้งกิน ด้วยดีกว่า...
เผื่อน้องมินจะไม่งอนมาก...

  น้องน๊อท  
กด + เป็นกำลังใจ

[samsoon@doll]

เฮียแกนี่น่ารักดีเนอะ ช้อบชอบอ่ะ ชอบมินด้วย

[Goodfellas]

ยังหารูปแทนตัวละครเอกอย่างน้องมินไม่ได้เลยอ่ะ

<-- รูปนี้อ่ะ  พี่เป้งสุดเท่นะ 

ส่วนน้องมินนี่อยากได้ชายหนุ่มหน้าสวยๆ หมวยๆ ขาวใสปิ๊งเลย

แต่ไม่รู้จาเอาใครดี  มีใครพอแนะนำได้ป่ะครับ  เอาดาราชาติไหนก็ได้ อิือิ

ให้ดูขาว สวย หมวย น่ารักก็พอ ที่สำคัญขอให้คนๆนั้นเป็นผู้ชายน๊อ ไม่งั้นจาเอารูปผู้หญิงมาเป็นน้องมินซะ

ถ้าหาไม่ได้จริงๆ

[yayee2]

เป้งเอ๊ย...โกหกนี่มันเหนื่อยจริงๆนะ
เพราะมันต้องคิด ต้องสร้างเรื่องไปเรื่อยๆ
แลวยังต้องมาเหนื่อยคอยจำเรื่องที่สร้างไว้ก่อนหน้าอีก
รีบหาทางบอกความจริงไวๆ ก่อนที่เรื่องจะไปกันใหญ่กว่านี้
รูปแทนตัวเป้ง พี่ชอบจังน้องน็อตเข้มดี

[BossZa]

   


 แล้วจะได้บอกความจริงเมื่อไหร่นิ


     โกหกไปเรื่อยๆ เด่วมารู้ที่หลังกะเป็นเรื่อง

[fuku]

โกหกมากๆ ไม่ดีนะจ๊ะ เรื่องมันจะยาวไปไม่จบไม่สิ้น



แถมอิมเมจน้องให้
คนนี้ดงเฮ หน้าหวานผู้หญิงยังอาย..


คนนี้ซองมิน (ชื่อมินเหมือนกันเลย)

[ชัดเจนกาบ]

รีบหาทางสาระภาพสะนะ...เป้ง...เดี๋ยวมาเสียใจทีหลังไม่รู้ด้วยนะ.....แล้วเรื่องผู้หญิงอีก...ถ้ามาทำร้ายน้องมิน...นายเสดแน่ๆไอ้เป้งเอ๋ย.......มาต่อเร็วๆแล้วกันนะครับ...รออยู่ครับ

[roseen]

ให้น้องมันรู้ทีเถอะ  จะดูหน้ามันดิว่าจะเป็นเช่นไรตอนที่น้องเขารู้ความจริงว่าโดนหลอก

[cheyp]

ชอบเรื่องนี้จัง
แต่ว่าเมื่อไหร่เป้งจะบอกความจริงน้องมันไปน้าว่าไม่ใช่ป้าง
เด๋วนู๋มินได้มีงอนยาวแน่ๆ
 

[✪PATTY✪]

รอต่อค่ะๆๆๆๆๆ

อยากให้น้องมินรู้ความจิงยังไงมะรุอะ

อยากรู้ว่าน้องมินจะทำยังไง

 

[stormphoenix]

พี่น็อต  พระเอกหื่นไปไหม





แต่ก้อดีนะชอบ




เหมือนรีบนครับอยากรู้ว่าถ้ามินรู้ความจริงจะเป็นยังไง



 :กอด1:เป็นกำลังใจครับ

[eiky]

น็อท พระเอกหื่นๆน่าจะจัดไปคู่กะนายพลเขาเนอะ อิอิ

สนุกขึ้นเรื่อยๆ 

[Goodfellas]

^
^
นายเค้าเหมาะกะหลวงดีแล้วนี่ครับ อิอิ

ว่าแต่เป้งมันหื่นไปเหรอครับนี่ ผมว่าไม่น๊า

ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งครับ ที่แวะมาและ+ให้ด้วย

ขอบคุณ fuku มากครับที่นำเสนออิมเมจของมินมาให้  ก็น่ารักดีมากเลย แต่รูปนั้นผมเอาไปใช้กับเรื่องไดอารี่แทนตัวนายคิมมันไปซะแล้ว

เดี๋ยวเร็วๆนี้ก็จะทำออกมาได้แล้วครับ  ตัดสินใจใช้รูปอึนเฮมาดัดแปลงเอาละกัน  น่ารักดี อิอิ  รอชมกันครับ

[Chinnosuke]

เห็นด้วยกะพี่อิ๊ก เป้งหื่นมาก

[ordkrub]

เป้งเอ้ย ยิ่งบอกช้าเรื่องมันจะยิ่งใหญ่นะ

[sang som]

แหะๆ ไม่รู้จะเม้นอะไรอ่ะ

[gtower]

อย่าบอกปลายเรื่องนะ เบื่อดราม่าน้ำตานอง 555

[JipPy]

ไม่บอกเดี่ยวเป็นเรื่องนะ


แล้วมันจะบานปลายยย   ความรักเริ่มจากความเชื่อใจนะจ๊ะ เป้ง

[j4c9y]

ชอบเป้งมาทันทีเลย

[spok1234]

ตาม มา อ่าน เรื่อง ใหม่ ครับ พี่ น็อต

เค้า ว่า กัน ว่า 'เด็ก การ โรง แรม น่า รัก ทุก คน'

555ๆ