หัวข้อ: [อาบใจด้วยไอรัก]ตอนอวสานครับ ปลายทางความรักจะเป็นอย่างไร p.39/19-03

[nongrak]

แหม น้องเค้าแทนตัวว่า ผม แล้วยังจะคิดเป็นหญิงอีก

แต่หลอกเค้าว่าเป็น ป้าง

น้องมินรู้ว่าโดนหลอกจะทำไง

[ชัดเจนกาบ]

โคตรดีใจอะ....เดาถูกอะ...ว่าแล้วมินต้องเป็นแบบที่ผมคิด...ร่างกายและจิตใจที่โดนทำร้าย....สารภาพกับแมนไปแล้วว่าชอบน้องมิน...แต่ยังมีความผิดที่โกหกนะเป้ง...น้องเขายิ่งมีความหลังเรื่องโกหกหลอกหลงด้วย...รีบสารภาพสะ....ก่อนน้องเขาจะเกลียดเอา...

มาต่อเร็วๆนะครับ

[✪PATTY✪]

"กูรักน้องมึงวะ"



โดนนนนนนนนนนน!!!


และ...


ยังยืนยันให้น้องมินรู้ซะที~

[lovevva]

  สงสารมิน ดีนะที่แมนไปช่วยทัน

แต่ขอ พี่เป้งหน่อยเถอะ ทีพูดว่ารักน้องเขายังพูดได้ แล้วทำไมไม่ยอมพูดเรื่องที่ตัวเองโกหกว่าเป็นป้างด้วยซะเลยล่ะ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[Goodfellas]

ยังไม่แน่ว่าว่างมั๊ย  แต่ค่ำๆนี้ถ้าว่างจะรีบมาอัพนะครับ

แหม น้องเค้าแทนตัวว่า ผม แล้วยังจะคิดเป็นหญิงอีก

แต่หลอกเค้าว่าเป็น ป้าง

น้องมินรู้ว่าโดนหลอกจะทำไง

ตอบคุณnongrak ครับ  ที่เป้งมันไม่รู้เพราะคิดว่าน้องมินเป็นทอมที่แมนๆหน่อยเลยพูดครับผม อะไรประมาณนั้่นน่ะครับ

ขอบคุณหมูกับชัดครับ ที่แวะมาตลอดเลย

แล้วก็ขอบคุณ คุณsamsoon@doll นะครับที่มาแชร์ประสบการณ์กัน

ส่วนเพื่อนๆพี่ๆที่ยังลุ้นกันอยู่ว่าน้องมินจะเป็นไงต่อ ก็รอติดตามกันนะครับ

[ordkrub]

สงสารมินจับใจ
ว่าแต่เป้ง....แมนสุดๆทีบอกแมนแบบนั้น

[BossZa]

     

    กูชอบน้องมึงว่ะ   

[Chinnosuke]

แมนมากเพ่
เป็นกำลังใจให้พี่น็อตน้าา

[Goodfellas]

อิอิ ขอบคุณทุกเม้นท์ครับ ที่ชอบความแมนของไอ้เป้ง

ดีัใจด้วยเว้ย เป้ง เห็นป่ะ ผู้คนเริ่มเทคะแนนให้เอ็งล่ะ

[Goodfellas]

ตอนใหม่เสร็จแล้ว  แต่... ก็ยังคงเข้มข้นเนื้อหาแน่นมากอยู่นะครับ

เพราะเป็นอะไรที่จะทำให้ทุกท่านได้เข้าใจที่ไปที่มาของพี่น้องสองคนนี้

ส่วนเป้งพอได้รู้แล้วจะทำยังไงต่อไป  เชิญติดตามได้เลยคร้าบ

ตอนที่11


                           ***********************

         สิ้นคำผมไอ้แมนก็ทำหน้าตกใจซะเหมือนตัวในการ์ตูนที่มันตกใจจนตาถลนออกมา   จากนั้นก็ลุกพรวดขึ้น

         " ห๊า.... อะไรนะพี่" 

         " อย่ามาถามกูซ้ำ  มึงได้ยินแล้วนี่  ก็ตามนั้นแหละ"  คราวนี้มันทรุดลงไปนั่งตาค้าง   มึงจะตกตะลึงอะไรกะกูมากมายเนี่ย   กูยังไม่ได้จะขอแต่งกะน้องมึงซะหน่อย

         " เอ้ย... มันยังไงกันพี่  นี่พี่เป็นเกย์เหรอ" 

         " มึงว่ากูดูเหมือนเป็นเกย์มั๊ยล่ะ"

         " ก็ไม่นี่นา  แล้วนี่มันยังไงกัน  พี่ล้อผมเล่นรึป่าว"

         " มึงไม่เชื่อกูเหรอ" 

         " ก็ป่าว...  แต่ผมงงไงว่าพี่ไปรักกับมันตอนไหนน่ะ"

         " อืม... สงสัยก็คงรักตั้งแต่เห็นมันตอนแรกเลยนั่นแหละมั๊ง   แต่จะว่าไปกูยอมรับว่ะว่าตอนนั้นกูก็ไม่รู้หรอกว่าน้องมันเป็นผู้ชาย"   เฮ้อ... ต้องสารภาพกะมันจนได้   เสียหน้าว่ะ

         " อ่ะ... ผมว่าแล้ว  ฮะๆๆ ไม่งั้นถ้าพี่รู้ก่อนพี่คงไม่ชอบมันหรอก  ใช่มั๊ยอ่ะ"  เวร... หัวเราะเยาะกูอีก   แต่ก็อาจจะจริงของมันนะ  ถ้าตอนนั้นผมรู้ก่อนว่ามินไม่ใช่ผู้หญิงล่ะ   ผมจะยังรู้สึกแบบนี้อยู่มั๊ย

         " เออ... มันก็อาจจะจริงของมึง  กูก็ไม่รู้ดิ...   แต่ตอนนี้กูมั่นใจแล้วว่ากูรักมินมันจริงๆ  เวลากูอยู่กับมันกูรู้สึกดีมาก  ไม่เคยอยู่กับใครแล้วดีเท่านี้ว่ะ  อยากกอดมันไว้ตลอดเวลา  ยังงี้มันพอจะเรียกว่ารักแล้วรึยังล่ะ" 

         " อันนี้ผมก็คงยังตอบพี่ไม่ได้หรอกนะ  แต่ตัวพี่คิดแบบนี้แล้วไอ้มินล่ะ  มันรู้สึกเหมือนกันกับพี่รึเปล่า"  มันถามกลับมา   เล่นเอาผมลังเลเหมือนกัน

         " อืม... ก็นั่นแหละที่กูยังไม่แน่ใจ  เพราะมันแค่บอกว่ามันรักใครไม่ได้  แต่ก็ดูๆมันไม่ได้รังเกียจอะไรกูนะ  แล้วมึงว่าแบบนี้จะตีความได้ว่ามันพอจะมีใจให้กูมั๊ยวะ"  ผมบอกไปมันก็ยิ้มๆแล้วจับไหล่ผม

         " ถ้ามันว่างั้นผมว่ามันคงเริ่มมีใจให้พี่มั่งแล้วล่ะ   แต่ที่ผมไม่มั่นใจเนี่ยก็คือตัวพี่เองมากกว่า  ผมบอกพี่ตรงๆนะ    ถ้าพี่อยากคบกะมันแบบนี้จริงๆผมก็ไม่ว่าพี่หรอก  แต่พี่ลองถามตัวเองดีๆละกันเพราะมันหมายความว่าต่อไปพี่ก็ต้องเป็นเกย์นะ  แล้วทางบ้านพี่ก็อีก  เค้าจะว่าไง"

         " ก็... ถ้าเป็นเรื่องนั้นมึงไม่ต้องห่วง  ไอ้ทางบ้านกูอ่ะ  ถ้ากูพูดดีๆเค้าก็คงไม่อะไรกะกูหรอก  ส่วนตัวกูเอง  กูเคยลองใจตัวเองไปแล้วหลายอย่างและกูมั่นใจว่ากูรักน้องมึงชัวร์ๆ   เหลือแค่น้องมึงว่ามันจะยอมรับกูได้เมื่อไหร่ก็เท่านั้น   กูยินดีจะรอว่ะ" 

         " โอเคพี่... ผมเชื่อพี่นะ  แล้วก็ดีใจมากถ้ามินมันจะเริ่มใหม่กะคนดีๆอย่างพี่อ่ะ  ผมขอฝากมันด้วยนะ  อย่าทำให้มันเสียใจอีกละกัน"   แล้วมันก็ยื่นมือมาจับกับผมแทนคำสัญญา  ผมเลยจับมือกับมันไว้แน่น

         " เออ... ต่อไปกูจะดูแลมันเอง  มึงไม่ต้องห่วง  กูอยากให้มันได้มีความสุขจริงๆบ้าง  มันทนทุกข์กับอดีตมาเยอะแล้ว  หลังจากนี้กูจะพยายามทำดีทุกอย่างเพื่อมันเองว่ะ  กูสัญญา" 

         " ขอบคุณมากพี่   แต่ถ้าพี่ทำไม่ได้หรือผิดสัญญาผมไม่ปล่อยพี่ไว้แน่"   หึๆ  ว่าแล้วว่ามันต้องพูดแบบนี้  ผมเลยหันไปมองหน้ามัน

         " ฮะๆ  ผมล้อเล่น  ผมรู้ดีว่าพี่ต้องทำตามที่สัญญาได้แน่  งั้นผมก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว"  มันหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

         " เออ... มึงไม่ต้องห่วง   ว่าแต่... ยังมีอีกเรื่องว่ะที่กูต้องบอกมึงนะ"   ไหนๆมึงก็ช๊อคไปแล้วนี่   กูแถมให้อีกเรื่องแล้วกัน  ขี้เกียจจะเล่นละครแล้วเว้ย

         " หา... ยังมีอีกเหรอ   พี่  อะไรอ่ะ"  คราวนี้มันถึงกับหน้าถอดสีอีกรอบ  มึงกลัวว่ากูจะบอกว่ารักมึงด้วยอีกคนเรอะไง  ไอ้ห่า....

         " ที่จริงกูไม่ใช่คนที่มึงคิดว่าเป็นหรอกนะ   เพราะจริงๆกูไม่ใช่ไอ้ป้างน่ะ"

         " อ่ะ.... ห๊า... ไม่ใช่พี่ป้าง   อ้าว... แล้วพี่เป็นใครอ่ะ"  มันถามหน้าตื่นๆเหมือนเดิมแล้วเขยิบถอยออกไปห่างผมนิดนึง  กูไม่แดกหัวมึงหรอกน่ะ  จะกลัวจนเขยิบหนีกูทำไมวะ  สราดด..ด

         " แล้วมึงจะกลัวกูทำไมเนี่ย  ห่า... กูไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวปลอมตัวมาซะหน่อย  ไอ้บ้า.."

         " งั้นพี่เป็นใครอ่ะ"

         " กูเป็นน้องฝาแฝดกับไอ้ป้างมัน  ชื่อเป้งว่ะ  สงสัยมึงนี่คงจะไม่เคยติดตามข่าวเรื่องไอ้ป้างมันเลยนะ  ถึงได้ไม่รู้ว่ามันมีฝาแฝด" 

         " อ้าวเหรอ.... เออ... จริงด้วยพี่  ผมก็ลืมไป  พี่ป้างมีฝาแฝดอยู่  ไม่นึกว่าจะเป็นพี่   แต่เฮ้ย... แล้วพี่มาหลอกพวกเราเล่นทำไมเนี่ย"  มันเริ่มโวยวายละ

         " กูไม่ได้ตั้งใจเว้ย  ตั้งแต่แรกอ่ะกูเห็นมินมันเข้าใจไปอย่างนั้นแต่ก็เฉยๆขี้เกียจอธิบาย  คิดว่ามินมันก็แค่คนๆนึงที่ผ่านมาในชีวิตกูแป๊บๆแค่กูไปซื้อตั๋วหนังกับมันแค่นั้น  แต่กูคิดผิด  เพราะใจกูเองที่ไปผูกอยู่กะมันตั้งแต่วันนั้นนั่นแหละ  จนวันนี้กูเลยไม่กล้าบอกมันเหมือนกันว่ะ  ไม่รู้มันจะโกรธกูมั๊ย"

         " เฮ้อ... พี่เอ๊ย... รับรองมันโกรธแน่ๆ  แย่ๆๆ  หายนะชัวร์ๆ  ยิ่งมันเป็นคนโกรธยาก  แต่ถ้าโกรธแล้วจะโกรธล้ำลึก  ยาวนาน  พี่เตรียมตัวง้อแบบยาวๆได้เลย  เฮ้อ..."  ไอ้แมนบ่นแล้วก็ส่ายหน้า   ผมก็พลอยเซ็งไปด้วยทันที  นี่กูจะซวยไปถึงไหนวะเนี่ย   ฟังแล้วยิ่งกลัวหนักเข้าไปอีก   

         " เออ... กูก็ขอโทษมึงด้วยนะเว้ย แมน  ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้จริงๆว่ะ   กูมันโง่เอง  ไม่น่าพลาดไปตั้งแต่ตอนนั้นเลย  ถ้าบอกมันไปก่อนแต่แรกก็คงดี"

         " เอาเหอะพี่  ทุกอย่างมันต้องมีทางแก้สิ  ค่อยๆคิดหาทางกันไปนะ  ผมว่าก็อาจหาโอกาสเหมาะๆ  ให้มันอารมณ์ดีๆอะไรแบบนี้แล้วค่อยบอกก็ได้  แต่คงต้องรีบแล้วล่ะ   นานไปคงไม่ดีแน่"  มันบอกแล้วก็ตบไหล่ผมเบาๆอีกเหมือนจะให้กำลังใจ

         " อืม... ขอบใจว่ะ  กูก็พยายามหาทางอยู่ไง  แต่ยังหาจังหวะเหมาะๆไม่ได้เลยอ่ะ  เบื่อจะเล่นละครแล้วเหมือนกันว่ะ  ใจไม่ดีทุกครั้งที่ต้องหลอกมันยังงี้"

         " ก็ต้องรอดูกันไปนะ  ถ้ามีจังหวะดีๆพี่ก็รีบบอกมันไปเลยละกัน   แล้วนี่พี่ยังมีอะไรอีกมั๊ยที่ยังไม่ได้บอกผมเนี่ย  แต่อย่าบอกนะว่าพี่เป็นตำรวจปลอมตัวมาสืบคดีอ่ะ   ผมไม่ขำแล้วนะ"   หึๆกวนตีนได้อีกนะมึง  ผมเลยนั่งหัวเราะกะมัน

         ส่วนผมเองก็สบายใจละครับ  ได้บอกมันไปทุกอย่างแล้ว  ทีนี้ก็ไม่มีอะไรต้องมานั่งปิดบังกันอีกก็เหลือแค่สารภาพกับมินว่าผมไม่ใช่ไอ้ป้างแค่นั้น   และต้องหาโอกาสให้เร็วที่สุดเลยด้วย

                                       -

                                       -

         หลังจากคุยกับมันอีกแป๊บผมก็ลงไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกับมันแถวหน้าหอ   ตบท้ายด้วยเบียร์ในเซเว่นคนละกระป๋อง  ก็นั่งกินมันตรงหน้าเซเว่นนั่นแหละ

         " เดี๋ยวเสาร์นี้กูจะขับรถไปรับแม่มึงที่ปากช่องนะ  มึงจะไปด้วยมั๊ย" 

         " อ่ะ...เหรอพี่  วันเสาร์นี้  อืม... ยังไม่แน่  ไม่รู้ผมจะลาได้มั๊ย   ที่ร้านมันขาดคนอยู่ช่วงนี้"

         " ไม่ได้ไม่เป็นไร  เดี๋ยวกูไปกะมินเอง  ไม่ต้องห่วง"

         " ครับ... ยังงั้นก็ได้  ให้แม่มาอยู่กับผมที่นี่ก่อน  ไอ้เจดไปอยู่กะเมียมันแล้ว  ก็คงสะดวกมากขึ้น" 

         " แล้วมึงมีเมียยังวะ"  ผมถามมันได้ตรงมาก

         " ฮ่าๆ  หล่อๆอย่างผมจะเหลือรึ  แต่ยังไม่ค่อยอยากให้มาอยู่ด้วยกันตอนนี้หรอก"

         " ทำไมวะ"

         " ก็... ผมว่าผมยังชอบอยู่อิสระๆแบบนี้อยู่น่ะ  ถ้าต้องมาอยู่ด้วยกันก็คงไม่อิสระแล้วล่ะ ใช่ป่ะ  งั้นผมก็ขออยู่ยังงี้ไปก่อนแล้วกัน"

         " ก็จริงของมึง  แล้ว... ถามหน่อย  มึงคิดว่าแม่มึงเป็นคนดุ  เจ้าระเบียบมั๊ย"  ผมถามมันไปอย่างหวั่นๆ  เผื่อจะได้เตรียมใจไว้ก่อน  เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าแม่มันจะว่าไงเรื่องผมจะคบกะมิน

         " ก็ไม่อ่ะพี่   แม่ผมอ่ะพูดง่าย  เข้าใจอะไรง่ายแล้วก็รักพวกเรามาก  พ่อจากพวกผมไปตั้งแต่ผมยังเด็กกันมากๆ  แม่เค้าก็ไม่อยากให้เราเหมือนมีปมด้อยน่ะ  มีอะไรก็คุยกันตลอด  ผมก็รักแม่มากนะ"

         " อืม  ก็ดีแล้วว่ะ  แล้วตอนแม่มึงอยู่ที่โน่นเค้าทำงานอะไรเหรอ"

         " เมื่อก่อนแม่เป็นครูสอนอยู่ที่อาชีวะครับ  แต่พอมาอยู่กับพ่อก็ลาออกเพราะพ่อเค้าอยากเปิดร้านอาหาร   แม่ผมทำอาหารเก่งนาพี่  เพราะสืบทอดจากยายมาอีกที  สูตรชาววังของแท้แน่นอนเลยล่ะ"  มันคุยโว  แต่ผมดิตาโตด้วยความสนใจ  มิน่ามินมันถึงสนใจเรื่องอาหารและทำอะไรๆออกมาได้ดีแบบนั้น   เพราะรับสืบทอดมาจากแม่นี่เอง

         " เหรอวะ  แล้วร้านอาหารที่พ่อเปิดเป็นไงมั่ง  ขายดีมั๊ย"

         " ร้านที่พ่อเปิดยังอยู่ดี  แต่โดนญาติทางพ่อมายึดไปตอนพ่อตายอ่ะ  จากนั้นก็ยึดบ้านที่เราอยู่ไปด้วยอีก  สุดท้ายแม่เลยต้องพาพวกผมไปอยู่กับน้าชาญญาติของแม่น่ะครับ"

         " อ้าว...ทำไมเป็นงั้นวะ  โดนยึดทุกอย่างไปหมดเลยน่ะเหรอ"

         " ครับ... คือตอนก่อนพ่อตาย  ทั้งร้านและบ้านมันก็เป็นชื่อพ่อคนเดียวน่ะครับ   พ่อเค้าคงไม่ทันคิดว่าจะเป็นยังงี้   ส่วนแม่ก็ยังไม่ได้จดทะเบียนกับพ่อ   เพราะผู้ใหญ่ทางบ้านพ่อยังไม่ยอมรับแม่เป็นสะใภ้เลย  หาว่าแม่จะมาหลอกเอาเงินพ่ออ่ะ  แม่เลยบอกว่าถ้าผู้ใหญ่ยังไม่ยอมรับก็จะไม่จดทะเบียนเด็ดขาด   เค้าก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันคงไม่ปล่อยให้ใครมาหาว่าแต่งกับพ่อเพราะหวังเงินหรอก"

         " โห... อะไรกันวะ  ยังกะละครหลังข่าวเลย  จะกีดกันอะไรกันมากมายวะ  หลานก็มีแล้วตั้งสองคนยังไม่เห็นใจทางแม่เราอีกเหรอน่ะ"

         " ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจอ่ะพี่  ปู่กะย่าหาว่าแม่หยิ่งไม่เห็นหัวพวกเค้า  งั้นก็เชิญลำบากไปคนเดียวเหอะ  ลูกเค้าตายไปแล้วก็ขอให้ขาดกันไปไม่ต้องมาเกี่ยวข้องอะไรกันอีก"

         " อะไรวะ... ทำไมพูดงี้"

         " ก็นั่นอ่ะ  ผมล่ะเสียใจจริงๆ  ทำไมเค้าตัดขาดพวกเราได้ง่ายๆยังงี้วะ   ส่วนญาติคนอื่นๆของพ่อนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ  เกลียดแม่กับพวกผมเป็นไส้เดือนกิ้งกือเลย   เห็นว่าจริงๆแล้วเค้าก็หวังสมบัติปู่กะย่าผมกันทั้งนั้น   แย่งชิงกันยังกะอะไรดี  นี่พ่อตายไปก่อนยังงี้พวกเค้าคงดีใจกันด้วยซ้ำ   ตัวหารลดลง"

         " เฮ้อ... แย่ว่ะ  พี่น้องกันแทนที่จะรักกันมัวห่วงแย่งสมบัติกันซะงั้น   ว่าแต่... งั้นนี่ก็แสดงว่าปู่ย่าของมึงก็ต้องรวยมากเลยดิ"

         " ก็แม่บอกว่า  ปู่เป็นเจ้าของไร่กะฟาร์มโคนมตั้งหลายที่ครับ  โดยเฉพาะในปากช่องใครๆก็รู้จักปู่ผมกันอ่ะ  ก็คงรวยมากแหละครับ"  ผมฟังแล้วก็สะอึกไปเหมือนกัน  นี่ผมกำลังคุยกับทายาทเจ้าของกิจการพันล้านอยู่นะ

         " โห... สุดๆเลยว่ะ  นี่มันโคตรรวยแล้วนะเว้ย  มิน่าเค้าถึงได้แย่งชิงกันยังงั้นอ่ะ  แล้วมึงเสียใจมั่งมั๊ยวะที่จะไม่มีส่วนในมรดกกะเค้าเลยน่ะ"

         " เมื่อก่อนก็เสียดายนะ  แต่อย่างที่แม่บอกอ่ะเราก็มีศักดิ์ศรีของเรา  ถ้าอะไรมันจะเป็นของเราเดี๋ยวมันก็จะกลับมาเป็นของเราได้เอง   ไม่ต้องไปดิ้นรนอะไรให้เสียเวลาหรอก   ผมก็เลยคิดว่าเสียดายไปก็เท่านั้นแหละ  เสียเวลาเปล่าๆ"

         " อืม... ดีมากว่ะ  มึงคิดงั้นดีแล้ว  แม่มึงสอนมึงมาดีมากจริงๆ"

         " ครับ  แม่จะสอนพวกผมตลอดแหละว่าถึงแม้เราจะไม่มีโอกาสมีชีวิตที่ร่ำรวยแต่ถ้าเราอยู่ด้วยตัวเองอย่างมีศักดิ์ศรี  แค่นี้ก็พอแล้ว   แม่เลี้ยงพวกผมมาได้จนโตป่านนี้ผมเองก็พอใจแล้วเหมือนกัน  ถึงเราจะจนแต่เราก็ภูมิใจอ่ะที่เรายืนบนขาเราเอง  ไม่ต้องง้อใครทั้งนั้น"   

         อืม... มันพูดมาแต่ละอย่างนี่  ผมทึ่งจริงๆ  อายุมันแค่นี้ก็คิดอะไรๆได้เยอะแล้ว   แม่มันสอนมาดีมากๆ  แม้ว่าครั้งนึงมันอาจจะหลงผิดคิดจะขโมยของผม   แต่ผมว่านั่นเพราะว่ามันจำเป็นจริงๆ  และมันก็คงสำนึกได้แล้วล่ะ

         " เออ... กูนับถือแม่มึงว่ะ  เค้าเป็นหญิงเหล็กจริงๆที่เลี้ยงพวกมึงโดยลำพังตัวคนเดียวมาจนป่านนี้ได้  แล้วตอนที่โดนยึดทุกอย่างไปหมดแล้วนั่นน่ะ  แม่มึงทำยังไงเหรอ"

         " ก็หลังจากนั้นแม่ก็เลยต้องพาพวกผมไปอยู่กับน้าชาญ  น้าเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของแม่น่ะครับ  ตอนนั้นเค้าก็เป็นครูมวยสอนอยู่ในค่ายมวยข้างบ้านแหละ  จากนั้นแม่ก็มาเปิดร้านขายส้มตำไก่ย่างเอง  ก็ขายดีมากพี่  คนติดใจเยอะแยะ"

         " จนมาช่วงปีที่แล้วนี่อยู่ๆแม่ก็ช๊อคสลบไปเลย  หมอบอกว่าแม่ไตวายนะ  ต้องฟอกไตและจะทำงานหนักๆไม่ได้แล้วด้วย   ผมกับมินก็เลยต้องมาช่วยกันขายส้มตำแต่มันก็ไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่เพราะแม่ต้องใช้เงินเยอะมาก  ฟอกไตครั้งนึงเป็นพันเลย  แล้วต้องทำเดือนละหลายๆครั้งก็เลยไม่รู้จะทำไงอ่ะครับ   จนต้องเข้ากรุงเทพมาหางานอื่นทำกัน  จะได้ช่วยกันเก็บเงิน"   

         เฮ้อ... ก็อย่างที่บอกนะครับ  ชีวิตพวกมันนี่เหมือนละครน้ำเน่าจริงๆ   แต่ยังไงมันก็เป็นชีวิตจริง คนจริง  ไม่ใช้สลิง  ไม่ใช้สตั้นท์อ่ะ
 
         " อืม... งั้นต่อไปก็ไม่ต้องห่วงละ  แม่มึงมารักษาที่นี่  ค่าฟอกไตก็จะเสียแค่สามสิบบาทนั่นแหละ  กูให้หมอที่นั่นเค้าจัดการเรื่องให้เรียบร้อยแล้ว  ถ้าโชคดีเดี๋ยวอาจให้เค้าเปลี่ยนไต  หรือไม่ก็ใส่เครื่องไตเทียมไปเลยก็ได้   จะได้หมดห่วงว่ะ"  ผมสรุป

         " โห... จริงเหรอพี่  ถ้ารักษาแม่ได้อย่างนั้นจะให้ผมทำอะไรก็ยอมทั้งนั้นแหละ   แต่สงสัยว่าผ่าตัดอะไรอย่างนี้มันคงแพงตายเลยอ่ะครับ"

         " ไม่ต้องห่วง  กูบอกแล้วว่ากูช่วยได้  แล้วก็ไม่ต้องมาเกรงใจกู  แม่มึงก็เหมือนแม่กูอ่ะ   กูไม่ปล่อยให้เค้าเป็นอะไรไปอยู่แล้ว"

         " ....................."  พอมันได้ฟังผม  มันก็มองหน้าผมนิ่งเลย แล้วก็เม้มปากแน่นๆ  แววตามันบ่งความรู้สึกมากมายอยู่  ทั้งดีใจ  ทั้งขอบคุณและชื่นชมผมไปพร้อมๆกัน

         " ขอบคุณมากนะพี่   ผม..."  มันพูดเสียงสั่นๆได้แค่นั้น  แล้วก็หันมากอดผมแต่ไม่ได้กอดทั้งตัวเพราะนั่งไหล่ชิดกันอยู่  ผมเลยเอามือตบไหล่มันเบาๆ

         " ถ้ามีอะไรที่ผมทำให้พี่ได้  พี่บอกผมมาเลยนะ  ผมยินดีทำทุกอย่าง  ทุกอย่างจริงๆพี่......"  มันพูดเสียงสั่นๆเพราะมันร้องไห้ไปเรียบร้อยแล้ว   ผมดีใจนะที่รู้สึกได้ว่ามันสบายใจเรื่องแม่มันมากขึ้นแล้ว

         เห็นมันยังงี้แล้ว  ผมว่าผมเริ่มผูกพันกับมันมากและรู้สึกเหมือนมันเป็นน้องผมอีกคนจริงๆ   และก็เชื่อเหมือนกันว่ามันก็คงรู้สึกว่าผมเป็นพี่มันเหมือนกัน   ต่อไปนี้ก็อยากให้มันมีชีวิตที่ดีกว่านี้   สบายกว่านี้  เด็กดีๆแบบมันกับมินสมควรได้รับอะไรดีๆซะบ้าง

         " มึงไม่ต้องมาทำอะไรให้กูมากมายหรอก   แค่เป็นน้องที่ดีของกูก็พอว่ะ  กูขอแค่นั้นแหละ  ให้กูได้ใช่มั๊ย"   ผมบอกมันแล้วก็หันไปยิ้ม

         " ได้ดิพี่  จะมากกว่านั้นก็ยังได้  ผมดีใจนะที่พี่รักผมเหมือนน้องได้  ทั้งที่เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย  พวกผมกับแม่โชคดีจริงๆ  ที่เราได้มาเจอพี่"

         " อืม... พวกเราคงทำบุญร่วมกันมามั๊ง  ถึงได้มีโอกาสมาเจอกันได้   เอาเหอะ  ตามนั้นนะ  วันเสาร์กูไปรับแม่มึงมานี่  โทรคุยกับเค้าให้เลยแล้วกัน  นอกนั้นกูจัดการเอง"

         " ครับผม  แล้วผมจะคุยกับแม่ไว้เลย"

         " อืม... กูกลัวอย่างนึงว่ะ  กลัวว่าแม่มึงอาจจะเกรงใจกูอีก  งั้นเอางี้บอกแม่มึงว่ากูให้ยืมเงินก็ได้  เดี๋ยวกูเอาสัญญามาให้เซ็น  เรื่องมันจะได้ง่ายขึ้น  ดีกว่ามั๊ย"

         " ได้พี่ ดีเลย  แม่จะได้สบายใจด้วย  พวกผมก็จะได้สบายใจไปด้วยครับ"

         " โอเค  ตามนั้น  อืม... งั้นกูไปล่ะ  วันเสาร์ค่อยว่ากัน"

         " ครับ  แล้วผมจะจัดการตามที่บอกครับ" 

         ผมเอ่ยลามันแล้วก็กลับมาขึ้นรถ   โล่งใจไปเยอะมากๆที่จัดการปัญหาต่างๆไปหลายอย่างละ  ตอนนี้ก็คงเหลือแค่เรื่องแม่ของมินกับไอ้ความจริงที่ต้องสารภาพนี่แหละครับ

         -

         -

         พอกลับมาถึงคอนโดผมก็ตรงดิ่งขึ้นไปที่ห้องทันทีเพราะตอนนี้อยากเห็นหน้ามินจริงๆ   จากเรื่องทุกอย่างที่ไอ้แมนเล่าให้ผมฟังนั้น   ผมยิ่งรู้สึกสงสารน้องมันมาก   และผมก็คงทำได้แค่ปลอบมันซึ่งแค่นั้นก็ยังดีแหละ

         " กลับมาแล้วเหรอครับ   ทานอะไรมารึยังอ่ะครับพี่  ผมมีข้าวผัดอร่อยๆจะให้ชิมนะครับ  สนใจมั๊ย"   มินเอ่ยทักผมเสียงใสเหมือนเคย 

         เวลาที่ผมมองน้องเต็มๆในตอนนี้  ทำให้ผมยิ่งรู้สึกว่าน้องมันก็ผ่านเรื่องร้ายๆและต้องทำใจมาเยอะมากสินะ  กว่าจะกลับมาร่าเริงมีรอยยิ้มได้อย่างนี้

         หน้าสวยๆ  ผิวใสๆ ร่างบางๆนี้สินะที่ครั้งนึงเคยสวยผุดผ่องไปหมดไม่ต่างจากผู้หญิงคนนึง   แต่ก็ต้องมาเจอกับไอ้คนเลวๆนั่น  จนแม้แต่ทุกวันนี้ก็ยังต้องฝันร้ายอยู่เพราะมัน

         ผมมั่นใจว่าผมรักน้องจริงๆ  รักทุกๆอย่างที่เป็นน้องมิน  รักที่น้องสวย น่ารัก และแสนดีอย่างนี้นี่แหละ

         และผมแน่ใจว่าผมยินดีมองข้ามความจริงที่ว่าน้องมันเป็นผู้ชายไปได้แล้ว

         เพราะตอนนี้ผมรักน้องคนเดียวจากทั้งหมดของใจผมจริงๆ

         " อ๊ะ... พี่มากอดผมทำไมเหรอครับ"  มินเอ่ยขึ้นเมื่อผมเดินเข้าไปยืนตรงหน้า  แล้วก็รวบตัวน้องมากอดไว้

         " พี่รักเรานะครับ  แล้วก็สงสารเราด้วย"  ผมพูดเสียงแผ่วราวกระซิบอยู่ที่ข้างหูน้อง  จนได้กลิ่นหอมจากผิวเนื้อขาวๆนั้น

         " เอ๊ะ... สงสารเหรอครับ   สงสารผมทำไม"

         " คือ... พี่รู้เรื่องมินแล้วครับ  เมื่อกี๊พี่ไปคุยกับไอ้แมนมา  มันเล่าให้พี่ฟังแล้วนะ"  ดวงตาสวยคู่นั้นเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ  และนิ่งไปนิดนึง

         " พี่... พี่รู้หมดแล้วเหรอครับ"  มินเอ่ยออกมาแล้วก็ก้มหน้าหลบตาผม   แต่ผมก็เชยคางน้องขึ้นมามองตาผมอีกครั้ง

         " มินอย่าโกรธพี่นะ   พี่เป็นห่วงมินมากจนทนไม่ได้จริงๆ  แค่อยากรู้ว่ามินเป็นแบบนั้นเพราะอะไร  แต่ไม่ต้องห่วงนะครับคนดี   มันผ่านไปแล้วนะ  ลืมมันไปซะให้หมดแล้วให้โอกาสพี่อีกครั้งได้มั๊ยครับ"

         " พี่.... "  ปากบางเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา

         " พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้มินต้องเสียใจอีกนะ  และพี่ก็จะยินดีรอ  ไม่ว่ามินจะยอมรับพี่เมื่อไหร่  อีกนานแค่ไหนพี่ก็จะรอนะ  ขอแค่ให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ตัวเองว่าพี่รักมินจริงๆ  พี่ขอแค่นั้นแหละครับ" 

         " ครับพี่"  มินเอ่ยสั้นๆพร้อมน้ำตาที่คลออยู่  ซึ่งตอนนี้มันหยดลงมาเปียกที่เสื้อผมเพราะน้องได้โผมากอดผมไว้แล้ว

         " ผมดีใจครับ  ที่พี่อุตส่าห์รักคนแบบผมได้   ผมไม่เคยคิดว่าจะมีใครมารักผมจริงๆได้อีกเลยไม่อยากรับรู้อะไรเรื่องความรักอีกแล้ว   แต่ถ้าพี่มั่นใจว่าพี่รักผม  ผมก็ยินดีที่จะให้โอกาสพี่นะ  ขอแค่อย่าให้ผมต้องเสียใจอีกเลยนะครับ  ผมขอร้อง  เพราะผมคงทนไม่ได้อีกแล้ว  ถ้าต้องเสียใจเพราะมันอีก"

         " ได้ครับ  ต่อจากนี้ให้พี่ดูแลเราเองนะ  เรื่องร้ายๆมันจบไปแล้วล่ะ  ต่อไปก็จะมีแค่เรา  พี่เองก็ไม่ใช่คนดีเด่อะไรหรอก  แต่พี่รักเรานะครับ   รักมากๆ  และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพี่ก็จะรักมินอย่างนี้แหละ  พี่สัญญา"  ผมกระซิบอยู่ที่ข้างหูแล้วลูบที่หลังน้องเบาๆ

         " เอ่อ... แต่มีอีกเรื่องที่พี่คงต้องบอกเรานะครับ"  ผมบอกแล้วก็มองหน้ามินนิ่งๆอยู่   เอาไงดีวะ.... ที่จริงจังหวะนี้มันก็เป็นจังหวะที่ดีมากๆแล้วนะ   ถ้าผมบอกความจริงไปตอนนี้เลยก็น่าจะได้   

         แต่ถ้าบอกไปแล้วมันไม่เวิร์คล่ะ  ถ้าอารมณ์น้องตอนนี้ยังยอมรับไม่ได้ล่ะ

         ไม่ไหว.... ขืนบอกไปน้องโกรธแน่  ดีไม่ดีอาจไม่พูดกับผมอีกเลย

         เพราะผมเล่นหลอกน้องมันตั้งแต่เริ่มยังงี้

         แต่มันก็อาจจะไม่มีจังหวะดีๆแบบนี้อีกแล้วก็ได้นะ   คงต้องบอกตอนนี้ว่ะ

         โอย.... เอาไงดีว้า

         บอก.......  ไม่บอก.........

         อยากจะบ้าตายเว้ย.......................  จะทำยังไงดี

                                 **************************

[samsoon@doll]

จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


***************************


บอกๆไปเหอะพี่ป้างงงงงงงงงงงงง จะได้ แก้ไขปัญหาใหมันจบๆไป ต่อไปจะได้หวานกันสักที 

[yayee2]

บอกไปเลยเป้ง ชั้นชื่นชมนายแล้วไง ว่านายอ่ะแมนมากกก
ลูกผู้ชายแมนๆ ต้องกล้าๆหน่อย บอกไปเถอะ บอกแล้วอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
ถ้าเผื่อมันจะเป็นปัญหาน่ะ ค่อยหาทางแก้ไปอีกเปลาะล่ะกัน
แต่น้องเค้าจิตใจดี คงเป็นคนมีเหตุมีผลอยู่มั้ง คงฟังนายมั่งล่ะ
พูดดีๆ พูดตรงๆจริงใจล่ะกัน เอาใจชวยนายนะเป้ง

[cheyp]

เชียร์ให้บอก
บอกน้าา
จะได้ไม่ค้างคา
ไม่อยากให้น้องมินงอนอ่าาา

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[stormphoenix]

ชื่อเรื่องอาบใจด้วยไอรัก


พระนางจะใช้ความรักหล่อเลี้ยงหัวใจของกันและกัน(ใช่ไหม )  แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


เริ่มอยากได้แบบเป้งสักคนแล้วนะพี่น็อต



 


แล้วออกไปกรี๊ดต่อ

[lovevva]

 o18แนะนำให้บอกไปเถอะเป้งความผิดจะได้ลดลงกึ่งนึง

[LalaBam]

ยังไม่ยอมบอกความจริงอีก
 

[puppyluv]

บอกเล่ยๆๆๆๆๆ
อยากอาบใจหวานๆ เคลือบคาราเมล จิ้มไอซ์ซิ่งเยอะๆ
ตอนหน้าบอกเลยนิ

[BossZa]

   
     บอกเลยเซ่

[love2y]

หุหุ หลังจากหายหัวไป 4 วัน ก็กลับมาอ่านต่ออีกครั้ง >_<

เป้งเอ้ยยยยย บอกเลยอย่าคิดนาน ช่วงน้องมินกำลังซึ้ง รีบสารภาพบาป เอ้ย สารภาพผิดเลย!!

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

บอกได้แล้ววววว  บอกช้าเดี๋ยวแช่งให้งานเข้าเลย
เออ  แล้วมินมันจะพาลคิดไปว่าที่บอกว่ารักน่ะ หลอกอีกป่าว
สมน้ำหน้าแกแระอิเป้ง 555

[taenu5]

พี่น็อตตตตตตต    คร้าบบบบบบ
จากที่พี่แนะนำผมก็เลยเข้ามาอ่านแล้วครับ  อ่านเพลินเลยหล่ะ  จบแบบให้ลุ้นทุกตอนเลยนะครับ
 
เนี่ยไม่กล้าเดาต่อเลยกัวเดาผิด  

อยากให้รีบบอกเลยครับเพราะประสบการณ์โดยตรงของผมที่ผมเคยเจอมา คือ

ผมโดนหลอกทุกอย่างแม้แต่ชีวิตประจำวันของเค้า เรื่องทางบ้าน  ความเอาใจใส่ ทุกๆอย่างจนผมเริ่มรักเค้าไปแล้ว แล้วเค้าเคยบอกผมว่า

"จะยังไงก็แล้วแต่ จะเคยทำอะไรไม่ดีมาก็ได้ แต่ขออย่างเดียว อย่าโกหกกัน" เลยทำให้ผมคิดว่าเค้าจะไม่โกหก

จนมาพบความจริง............ซึ่งผมรู้ด้วยตัวเอง  ผมเบลอเลย มันยากที่จะรับได้ เพราะเราจะไม่รู้และไม่มั่นใจอีกเลยว่าเค้าจะโกหกอะไรเราอีก สิ่งเค้าสารภาพอาจจะเป็นคำโกหกอีกก็ได้ ว่าเค้ารักผมเค้าเลยทำแบบนี้  เค้าไม่อยากเสียผมไป  

......ดังนั้นผมจึงเดินออกมา  (อ่าว  อินเกิน... นึกว่าเรื่องจริง  )

แต่ใจนึงถ้าบอกแล้ว  กัวหมดมุขเร็วอ่ะ อยากอ่านแบบดราม่าแรงๆ เลย  ให้คนอ่านตายกันไปข้างเลยอ่ะ สะใจ

ฝากตัวอีกครั้งนะพี่ น้อตตตตตตตตต

"ลูกเป็ดอวกาศ"

[ชัดเจนกาบ]

มินอย่าปักใจเชื่อเป้ง รักเป้งมันมาก....นั้นเป็นแค่ลมปากคนที่จะพูดยังไงก็ได้...สู้การกระทำก็ไม่ได้นะ...แต่บ้างเรื่องก็ใช้ว่าเราอย่าปิดกันมัน...เพราะบางครั้งคนเราก็ต้องการคำพูดที่มาสนับสนุนการกระทำให้มันชัดเจน....ส่วนเป้งก็ตัดสินใจบอกสะตั้งแต่ตอนนี้...เพราะถ้ามินมันรักแล้ว..จะเป็นเรื่อง..คำพูดของนายจะไม่มีความหมายอีกต่อไป...ผมเชื่อแบบนั้น.....

มาต่อเร็วๆครับพี่น็อต.......

[JipPy]

บอก เลยย ย ย ย ย ย ย

[yeyong]

ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
ให้รู้จากปากเราเอง ดีกว่าไปรู้มาจากที่อื่น หรือจับได้เอง
สู้ๆนายเป้ง  บอกไปเถอะ ผลที่ตามมาค่อยแก้ไขไป
รักเขาแล้วก็ต้องง้อออออออออออออ
แต่ถ้ายังปิดอยู่ ตัวเองนั่นแหละที่จะไม่มีความสุข

[spok1234]

อ๊ากกก พี่ น็อตต

ทำ ค้าง อีก แล้วว

บอก ไป เล้ยยยย เป้งงงงง

จัด พี่ น็อต 1 ที ฉึก ๆ

[kit]

วุ้ย กิต.ขอเดาว่า....เป้งไม่กล้าบอก
หาไม่ เรื่องจะจบเร็วเกินไป
จริงไหมคะ อิอิ 
๑๙๙ + ๑ = ๒๐๐
ขอบคุณนะคะ คุณ Goodfellas

[stormphoenix]

บอกได้แล้ววววว  บอกช้าเดี๋ยวแช่งให้งานเข้าเลย
เออ  แล้วมินมันจะพาลคิดไปว่าที่บอกว่ารักน่ะ หลอกอีกป่าว
สมน้ำหน้าแกแระอิเป้ง 555

เห็นด้วยครับ

[jobisuka]

บอกได้คำเดียวว่า บอก