โก๊ะหมวยกะโก๊ะเฮียมาแว้วววว
ช่วงนี้ปั่นงานกันสุดๆครับ ก็ต้องรีบพิมพ์มาให้อ่านกันก่อนนิเดี๋ยวแฟนๆจะรอนาน
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านเหมือนเคยนะครับสำหรับกำลังใจและคะแนนที่แวะมา+กัน
อ้อ สำหรับบางท่านที่อยากรู้ว่าอิมเมจไอ้แมนควรเป็นยังไง ขอนำเสนอคนนี้แล้วกันครับ น้องกาย รัชชานนท์นะ เพราะเป็นคนเดียวที่นึกออก อิอิ
ต้องขอออกตัวไว้ก่อนว่าตอนต่อๆจากนี้อาจมีการพาดพิงถึงบุคคลสำคัญบางท่าน
แต่ทั้งหมดก็เป็นเพียงแค่เรื่องสมมตินะคร้าบ มิได้เป็นเรื่องจริงแต่อย่างใด
และทั้งหมดเติมแต่งขึ้นเพื่อความสมจริงของเนื้อเรื่องเพียงเท่านั้นจริงๆ
มิได้มีเจตนาจะล่วงเกินต่อบุคคลและสถาบันใดๆทั้งสิ้นอิอิ ก็เค้ากลัวโดนฟ้องอ่ะ
ตอนที่15 *******************************
บ่ายสามกว่าแล้ว จากที่มินบอกผมว่าจะบริการพิเศษให้ ตอนนี้ผมก็มานั่งรออยู่ในห้องน้ำเรียบร้อยครับ แล้วน้องก็ตามเข้ามา
" ถอดเสื้อออกก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจะสระผมให้เองนะ"
" ถอดหมดได้ป่าว จะได้อาบน้ำไปทีเดียวเลย" ผมบอกแล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยจนมินอายม้วนไปอีก
" บ้าอ่ะ พี่... น่าเกลียด ไม่ต้องเลยนะ ใส่บ๊อกเซอร์เอาก็ได้ แต่ห้ามถอดหมดนะ"
" ฮ่าๆ น่าเกลียดตรงไหนพี่ออกจะหุ่นดี เท่ซะขนาดนี้อ่ะ" ผมบอกแล้วก็รีบถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแต่บ๊อกเซอร์ แล้วพอผมเอามือจับขอบบ๊อกเซอร์เท่านั้นแหละ มินก็รีบร้องออกมาเลย
" พอแล้ว... พี่อ่า... ชอบแกล้งจังนะ เดี๋ยวไม่ทำให้เลย" มินบอกน้ำเสียงงอนๆ
" จ้าๆ ยอมแล้ว งั้นเริ่มเลยนะ พี่นั่งตรงนี้ละกัน" ผมบอกแล้วก็ลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำเลยแล้วก็เอนหลังไปพิงที่ขอบซึ่งหัวผมมันจะโผล่พ้นขอบอ่างออกไปพอดี
" อ้ะ... ลงมือได้เลยครับ"
" อืม.. ยังงี้ก็ดีครับ ผมจะได้สระได้สะดวกๆ พี่หลับตาก่อนนะ" น้องบอกแล้วก็เอาน้ำมาฉีดราดให้ผมเปียกจากนั้นก็เริ่มต้นสระผม
" โห... สบายจังอ่ะ สบายกว่าไปให้ที่ร้านสระอีกอ่ะ ทำไมนวดผมเก่งจังครับ"
" อิอิ ก็เห็นพี่ที่ร้านเค้าทำอ่ะพี่ เค้าบอกว่านวดวนๆยังงี้นะ" ผมก็มัวฟังเพลินเพราะน้องมันนวดซะสบายจริงๆอ่ะ
" หัวพี่ทุยๆดีอ่ะ ตัดผมสั้นๆก็ดูดีนะครับ หัวดูสวยแบบนี้"
" อ่ะ... แน่นอนครับคนหัวทุยเป็นคนฉลาดด้วยนะ โบราณเค้าว่างั้น"
" อย่าเชื่อโบราณมากนักเลยพี่ เชื่อโบราณจะบานบุรีนะ อิอิ"
" แหม... มันก็ต้องมีบ้าง โบราณเค้าว่าไว้มันก็ถูกของเค้าไงครับ จริงมั๊ย" ผมบอกแล้วก็ยิ้ม
แน่อ่ะดิ แต่ผมจะเชื่อเฉพาะที่ไอ้ที่มันดีๆเข้าตัวนะ ไอ้ที่เค้าว่ามันไม่ดีอย่างเช่น คนที่มีคิ้วลักษณะแบบผมเป็นคนเจ้าชู้เนี่ย ผมจะบอกว่าอย่าเชื่อโบราณ ฮ่าๆ ผมฉลาดป่ะ เห็นมั๊ยครับคนหัวทุยแบบผมฉลาดเหมือนที่โบราณบอกจริงๆ
" อุ๊ย... พี่... ทำไมมีรอยแผลเป็นอยู่ตรงนี้ด้วยครับ เอ๊ะ... นี่ก็ด้วย" มินเอ่ยด้วยความแปลกใจ
" อ๋อ... อันนั้นน่ะเหรอ ก็พี่เป็นไอ้ขวัญไงเลยมีรอย " แผลเก่า " อ่ะครับ อย่าแปลกใจเลยจ้ะน้องเรียม" เสี่ยวไปป่าววะมุขนี้ เหอๆ
" บ้าอ่ะพี่... เล่นมุขอีกละ มุขอะไรก็ไม่รู้ด้วย ฝืดมาก" มินขำมุขผมแล้วก็ตีไหล่ผมเบาๆไปทีนึง ผมก็หัวเราะ
" เอาดีๆสิครับ ตกลงว่าพี่ไปโดนอะไรมาเหรอ"
" อืม... ก็ไม่มีอะไร เมื่อก่อนพี่มีเรื่องกับคนอื่นน่ะ อันนี้โดนขวดเหล้าฟาด อีกอันนี่โดนไม้ฟาดน่ะ" ผมบอกแล้วก็ชี้แผลให้น้องดู เพราะเมื่อก่อนผมก็เปรี้ยวมากจริงๆ ไปผับทีไรเป็นเรื่องตลอด ไม่ดีนะครับ ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง
" หา... แล้วไปมีเรื่องกันยังไงอ่า นี่แสดงว่าเกเรมากเลยใช่มั๊ยครับเนี่ย เมื่อก่อนน่ะ"
" ก็แหม... นิดหน่อยครับ แต่ตอนนี้เป็นเด็กดีแล้วน๊า" ผมว่าแล้วก็หันไปกระพริบตาปิ๊งๆให้น้อง
" หึๆ ควรจะเชื่อดีมั๊ยเนี่ย อืม... เดี๋ยวหลับตาอีกทีนะครับ ผมจะเอาน้ำล้างฟองออก" มินบอกแล้วก็เอาฝักบัวฉีดน้ำล้างให้ผม
" อืม... สบายจังเลยครับ วันหลังสระให้พี่อีกนะ ติดใจแล้วอ่ะ" ผมบอกยิ้มๆ แล้วน้องก็เอาผ้ามาเช็ดหัวให้ ผมก็ลุกขึ้นมานั่งที่ขอบอ่างให้น้องก็เช็ดหัวผมต่อ ผมเลยนั่งมองหน้าน้องเพลิน
" สระให้บ่อยๆก็ได้ครับ แต่ต้องทำตัวดีๆห้ามเกเรอีกนะครับ"
" อิอิ คร้าบ... พี่เป็นเด็กดีแล้วจริงๆนะ" ผมบอกแล้วก็รั้งตัวน้องให้มานั่งบนตักผมแล้วก็กอดเอวไว้ทั้งที่น้องก็ยังเช็ดหัวให้ผมอยู่
" ไม่รู้อ่ะ ต้องรอดูความประพฤติก่อนครับ อือ... อย่าเพิ่งสิครับ ยังเช็ดไม่เสร็จเลย" น้องบอกเพราะผมเอาหน้าไปซะใกล้เลย เฮ้อ... ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารักอ่ะ เมียใครว้า... อิอิ
" อืม... งั้นเดี๋ยวผมจะนวดไหล่กับต้นคอให้นะครับ แม่ผมเคยบอกว่านวดแล้วมันจะช่วยให้คลายเครียดได้ เดี๋ยวพี่ไปนั่งที่โซฟาก็ได้ครับ" มินบอก ผมจึงเดินออกไปนั่งพิงกับที่เท้าแขนของโซฟาแล้วเหยียดขาไปบนเบาะ
" อ้าว... แล้วมินนวดแบบนี้ได้เหรอครับ เค้าเรียกอะไรอ่ะ จับเส้น เหรอ"
" ไม่ถึงขนาดนั้นอ่ะพี่ ผมไม่ได้เรียนมาขนาดนั้น แม่แค่สอนนวดผ่อนคลายให้เฉยๆน่ะ"
" ก็คงไม่เป็นอันตรายอะไรใช่ป่ะ เดี๋ยวเกิดจับผิดเส้นขึ้นมาแล้วช่วงล่างพี่ใช้การไม่ได้อีกเลยจะทำไงครับ" ผมบอกแล้วก็หันไปยิ้มๆ มินก็ทำหน้าย่นให้
" อือ... พี่อ่ะ ชอบพูดงี้ทุกทีเลย น่าเกลียด... เดี๋ยวก็ทำให้ใช้การไม่ได้จริงๆซะหรอก"
" เฮ้ย... ไม่เอานา ขืนถ้าเป็นงั้นจริงๆก็แย่เลยดิครับ มินไม่กลัวเหรอ"
" แล้วทำไมมินต้องกลัวด้วย ฮึ..."
" ก็... มินไม่กลัวว่าพี่จะ... ทำบางอย่างกับมินไม่ได้เหรอ.... หึๆ" ผมว่าแล้วก็แกล้งหัวเราะอย่างมีเลศนัยอีก แกล้งน้องยังงี้นี่มันสนุกจริงๆนะครับ
" นี่แน่ะ... ชีกอดีนัก เดี๋ยวนวดให้ใช้การไม่ได้จริงๆเลยดีมั๊ย" น้องบอกแล้วก็ตีเพี๊ยะที่ไหล่ผมอีก
" อูย... ตีพี่ทำไมอ่า พี่แค่บอกว่าทำบางอย่างหมายถึง พาไปไหนด้วยกัน เดินเที่ยวด้วยกันยังงี้ตะหาก คิดไปถึงไหนครับเนี่ย" ผมแกล้งแถต่อ
" ก็ชอบพูดอย่างนี้อ่ะ สองแง่สามง่ามนักคนชีกอ ต้องนวดให้พิการช่วงล่างไปเลยจริงๆ จะได้เลิกชีกอ นี่ๆๆ" มินบอกแล้วก็แกล้งกดบีบที่ไหล่ผมซะแรง เล่นเอาผมต้องดิ้นไปมาทุรนทุรายอยู่บนโซฟา
" โอ๊ยๆๆ เจ็บๆๆ อาา... มิน พี่เจ็บอ่าครับ อูย....ย" ผมบอกมินแล้วก็เอามือกุมที่ไหล่ไว้
" อ๊ะ... พี่เป็นไงครับ ผมบีบแรงไปจริงๆเหรอ ขอโทษนะครับ" น้องร้องออกมาอย่างตกใจแล้วรีบจะมาประคองผม ผมเลยได้จังหวะดึงตัวน้องล้มลงมาบนตัวผมแล้วกอดไว้ จนมินทำหน้าเหวอไปเลย
" นี่แน่... โหดร้ายกับพี่เหรอ หึๆ" ผมยิ้มให้หน้าสวยๆที่ตอนนี้อยู่ห่างจากหน้าผมแค่คืบนึง แต่น้องก็เริ่มทำหน้างอนๆซะแล้ว
" เอ๊ะ... พี่อ่า แกล้งผมอีกแล้วนะ ผู้ชายอะไรร้อยเล่ห์มารยาจริงๆเลยอ่ะ มีกี่ร้อยเล่มเกวียนกันแน่เนี่ย" เหอๆ ว่าผมได้อีก แต่ว่ามันใช้กับผู้หญิงไม่ใช่เหรอครับ ที่รัก ไอ้มารยาร้อยเล่มเกวียนเนี่ย อิอิ
" อิอิ... ป่าวซะหน่อยนะครับ ไม่ได้มารยาเลย ที่ทำนี่ทำจากใจจริงๆนะเนี่ย"
" ฮึ... แสดงว่าในใจนี่คิดหื่นๆตลอดเวลาใช่มั๊ย เบื่อจริงๆผู้ชายชีกออ่ะ ไม่นวดแล้วดีกว่า" อ้าว.. เข้าตัวเลยกู เหอๆ
" โธ่... อย่าเพิ่งงอนสิคร้าบคนดี อ่ะๆ พี่ไม่แกล้งละ นวดต่อๆ" ผมบอกแล้วก็คลายอ้อมกอดออกให้น้องลุกขึ้น มินเลยเดินไปจับไหล่ผมเพื่อเตรียมตัวนวดให้
" ห้ามขยับเลยนะ ไม่งั้นจะจับเส้นให้พิการจริงๆด้วย" น้องขู่ผมแล้วก็เริ่มบีบที่ไหล่ผมทั้งสองข้างไล่ไปช้าๆ
" โห... ทำไมใจร้ายจังอ่า จะทำกับพี่ได้ลงคอเหรอ หือ...."
" ไม่รู้แหละ อยู่เฉยๆเลยด้วย ห้ามกระดุกกระดิกใดๆทั้งสิ้น"
" โห... นี่ห้ามหายใจด้วยเลยดีมั๊ย" ผมแกล้งประชด
" ดี... ไม่ต้องหายใจเลยยิ่งดี จะได้ไม่ต้องขยับ" นั่น... ใจร้ายจริงๆ อิอิ
" หูย... ทำไมหมอนวดคนนี้ใจร้ายจังอ่า หายใจก็ไม่ได้"
" ก็คนถูกนวดชอบชีกอนี่ ก็ต้องโดนแบบนี้แหละ"
" อ่ะๆ ไม่ชีกอแล้วคร้าบ อยู่นิ่งๆละ อิอิ" ผมบอกแล้วก็นั่งพิงต่ออย่างสบายอารมณ์ ก็แปลกดีครับที่มินนวดแล้วผมรู้สึกสบายขึ้นได้จริงๆ เหมือนกะน้องรู้จังหวะว่าต้องนวดเบาหนักแค่ไหนยังไงบ้าง
ยิ่งตอนนี้มินนวดไล่มาที่ข้างขมับสองข้างของผม ยิ่งทำให้รู้สึกตัวเบาไปเลยครับ โห... นี่ผมรู้สึกยังกะมีพนักงานนวดจากสปาหรูๆมานวดให้เลยนะเนี่ย
" อืม... มินนวดเก่งจัง สบายมากเลย เหมือนกะพนักงานจากสปามาเองเลยนะ เก่งจังครับ"
" ก็แม่สอนน่ะครับ"
" อ้าว... แล้วแม่ก็เรียนมาจากยายเราอีกทีเหรอครับ"
" ครับผม แม่เล่าว่า คุณยายทวดเรียนรู้วิชาตำรับอาหารชาววังกับวิชาปรุงยาและนวดแผนโบราณมาจากในวังนะครับ แล้วก็สืบทอดต่อๆกันมา"
" อ๊ะ... ดีจัง อย่างนี้มินก็ได้รับสืบทอดมาเยอะเลยสิครับ"
" ครับ แต่แม่จะสอนวิชาอาหารให้ผมเป็นส่วนใหญ่น่ะครับ ก็เป็นพวกอาหารชาววังสูตรโบราณที่เดี๋ยวนี้จะไม่ค่อยมีแล้ว มินก็ชอบนะครับ มันน่าสนใจดีน่ะ"
" เอ... เดี๋ยวนะ มินบอกว่าเมื่อก่อนคุณยายทวดเคยอยู่ในวังเลยเหรอ แล้วสมัยนั้นคุณยายทวดท่านทำงานในโรงครัวของวังเหรอครับ" ผมถามอย่างรู้สึกตื่นเต้น เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นคุณยายทวดของมินนี่แหละ คือชาววังตัวจริงเสียงจริงเลยนะ
" ครับ เห็นแม่บอกว่าคุณแม่ของคุณยายทวดท่านได้พาเข้าไปถวายตัวในวัง หม่อมท่านที่เป็นพระสนมเลยให้คุณยายทวดไปเรียนรู้งานที่โรงครัวจนได้วิชาอาหารไทยรวมทั้งเรื่องยาสมุนไพรกับการนวดแผนโบราณมาด้วยครับ อีกอย่างนึงคุณยายทวดท่านเก่งมากเรียนรู้งานจนเป็นที่พอใจของหม่อมท่าน เลยได้รับความไว้วางใจให้ถวายงานมาตลอดเลยครับ" มินเล่าอย่างภูมิใจ แต่ผมดิยังคงอึ้งอยู่ เพราะไม่นึกว่าไอ้ที่เค้าว่าชาววังน่ะ เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัวแท้ๆ
แต่ตอนนี้คนที่สืบเชื้อสายจากชาววังตัวจริงก็มานั่งอยู่ใกล้ๆผมนี่แล้ว ยิ่งทำให้ผมนึกไปถึงนามสกุลของน้องมินที่บอกผมในตอนนั้น ซึ่งผมเคยรู้สึกว่ามันคุ้นๆหูผมอยู่
" งั้นนามสกุลของมินเนี่ย ก็เป็นนามสกุลคุณแม่เหรอครับ พี่คุ้นมากอยู่นะ"
" อ๋อ... ครับ หม่อมท่านเป็นคนประทานให้ตอนที่คุณยายกับคุณปู่ทวดท่านออกเรือนไปครับ ผมถึงได้ภูมิใจนะพี่ที่เราได้ใช้นามสกุลที่มีเกียรติอย่างนี้"
" ว่าแล้ว... นามสกุลนี้พี่เคยได้ยินจริงๆด้วย เพียงแต่จำที่มาไม่ค่อยได้แล้ว ก็คิดว่าคงเกี่ยวกับวงการอาหารนี่แหละครับ อืม... งั้นไว้ค่อยไปค้นข้อมูลอีกทีแล้วกัน" ผมสรุป แต่มินยังทำหน้าสงสัย
" เหรอครับ ถ้างั้นพี่ลองค้นหาให้หน่อยสิครับว่าเคยได้ยินจากที่ไหน แล้วผมจะลองกลับไปถามแม่อีกว่าเรายังมีญาติที่ไหนอีกมั๊ย ผมก็อยากรู้เหมือนกันนะครับ"
" ได้ครับ แล้วค่อยไปลองหากันดูนะ งั้นพรุ่งนี้พี่ยังได้หยุดอีกวันเราไปรับแม่มาที่นี่ด้วยกันนะครับมิน" ผมบอกกำหนดการ
" ครับพี่ แม่คงรออยู่แล้ว งั้นไปกันพรุ่งนี้ก็ดีครับ"
พอดีกับที่มีเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมก็รีบหยิบมาดู
" เออ... ว่าไงวะ แมน"
" เฮ้ย... พี่ ไอ้มินมันหายไปไหนก็ไม่รู้ครับ เก็บเสื้อผ้ากับกระเป๋าไปด้วยอ่ะ แม่งไปไหนก็ไม่บอกเลย หรือมันจะหนีไปอยู่ที่อื่นแล้ว ทำไงดีอ่ะพี่" ไอ้แมนโวยวายแล้วใส่เป็นชุดเลยครับ ผมเองก็ดันลืมโทรบอกมันเลยว่ะ เหอๆ มัวแต่ลั้ลลากับน้องเพลินเลย
" เออๆ ใจเย็นก่อนมึง ไม่ต้องห่วงมินอยู่กะกูเอง กูพากลับมาที่คอนโดแล้วเว้ย"
" เฮ้ย... จริงเหรอพี่ อ้าว... ดีกันแล้วเหรอ โธ่... ผมก็นึกว่ามันหนีไปไหน โทรไปก็ไม่ติด แล้วไม่มีใครคิดจะบอกผมก่อนเลยเหรอเนี่ย" มันบ่น ผมเลยหัวเราะมัน
" ฮะๆ เออ... โทษทีเว้ย กูลืมมึงไปเลยว่ะ"
" อืม... งั้นก็ดีใจด้วยพี่ แต่เฮ้ย... พี่" อยู่มันก็ร้องขึ้นมาเสียงหลงเลยครับ
" อะไรของมึงวะ อยู่ๆก็เสียงดังขึ้นมาได้"
" พี่ง้อน้องผมได้แล้วใช่ป่ะ แล้วนี่พี่... เอ่อ... นี่...พี่จิ้มมันไปแล้วยังเนี่ย" มันเอ่ยถามผมซะเสียงเบาเลย แต่พอฟังมันแล้วผมงี้ระเบิดหัวเราะออกมาลั่นเลย
" อ่ะ... ก๊ากๆๆ โอ๊ย... ไอ่บ้า กูก็นึกว่าอะไร ยังโว้ย ห่า... นี่มึงเห็นกูหื่นมากมายยังงั้นเลยเหรอวะ ห๊ะ" พอผมพูดไปมินก็หันมาทำหน้าแดงแล้วหลบตาไปอย่างเขินๆน่ะครับ น้องคงเดาเอาว่าผมพูดเรื่องนี้กับไอ้แมนอยู่แหละ
" อ่าว... ก็ผมไม่รู้นี่ นึกว่าพี่จะแบบว่าลงเอยกันเข้าใจกันแล้วก็ต้องหวานซึ้งมากจนมีไรกันซะเลยไงอ่ะ แฮะๆ"
" โห... ไอ้บ้า มึงดูหนังฝรั่งมากไปมั๊ง กูไม่ไวขนาดนั้นหรอกนะเว้ย คิดได้นะมึง ฮ่าๆ" ผมยังคงขำไปกะมัน
" แฮะๆ ผมคงคิดมากไปเองอ่ะ เอ้อ... งั้นยังงี้มันน่าฉลองนะพี่ ไหนๆก็แฮบปี้เอนดิ้งกันแล้ว"
" ได้ๆ เออ... ไปกินที่ไหนดี เอ้อ... ไม่ต้องอ่ะ มาแดกกันที่คอนโดกูเลยดีกว่า ง่ายๆทำหมูกะทะกันเองเลย เดี๋ยวกูไปช๊อปของกันก่อนนะ มึงก็มาหากูเลยละกันที่ฟู้ดแลนด์สีลมนะ ไปเจอกันเลยง่ายๆดี" ผมนัดแนะให้มันมาเจอกัน มันก็ตกลง
จากนั้นผมก็แต่งตัวแล้วขับรถออกไปฟู้ดแลนด์กับมิน ก็ไปเลือกซื้อของกันกระหนุงกระหนิงอยู่สองคนครับ ซึ่งผมแฮบปี้ว่ะ อิอิ เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยอ่ะ
น้องมินเลือกซื้อของได้ฉลาดดีมาก ทั้งเลือกของสดของแห้งได้ตามหลักการ ของไหนสดไม่สดน้องก็ดูเป็นหมด ผมงี้ซึ้งเลย แม่เค้าสอนมาดีจริงอ่ะ
แต่ตอนที่ผมกำลังเพลินกับน้องอยู่นั่นเอง ผมกลับรู้สึกว่ากำลังถูกมองอยู่โดยใครบางคนที่ยืนลับล่อๆอยู่แถวแคชเชียร์ แต่พอมองไปอีกทีก็ไม่เห็นใครแล้ว
" เป็นไรไปเหรอครับ มองอะไรอยู่เหรอ" มินถามแล้วก็มองตามผมไป
" อ่อ... เปล่าๆไม่มีอะไรครับ ดูของกันต่อนะ ขาดอะไรอีกมั่งเอ่ย" ผมบอกแล้วก็เลือกของกับน้องกันต่อ ตอนนั้นก็คิดว่าอาจจะคิดมากไปเองมั๊ง ใครอาจจะคิดว่าผมเป็นไอ้ป้างอีกก็ได้เลยมามองผมอย่างนั้น คงไม่มีอะไร
" พี่ๆ ทางนี้ๆ" ไอ้แมนที่ยืนอยู่หน้าฟู้ดแลนด์กวักมือเรียกผม
" โห... ซื้อเยอะเลยพี่ มาผมช่วยถือ" มันอาสา
" เออ... ดีๆ เดี๋ยวเบียร์ไปซื้อเอาเซเว่นแถวคอนโดแล้วกันว่ะ ไปเหอะ"
จากนั้นผมก็ขับรถกลับมาแวะซื้อเบียร์ที่เซเว่นกัน ไอ้แมนยิ้มร่าเลยครับ ของโปรดล่ะสิมึง ก็ซื้อไปหลายขวดอยู่ ส่วนมินก็ซื้อขนมกับน้ำผลไม้ไปด้วย
" หูย... ซื้อเบียร์ไปตั้งเยอะเดี๋ยวก็เมากันแย่อ่ะครับ" มินบ่นตอนที่เรามาจ่ายเงิน
" ไม่หรอกน่า คงไม่ได้กินทั้งหมดนี่หรอกครับ" ผมแก้ตัว
" มึงไม่ต้องห่วงน่ะ พวกกูอ่ะคอแข็งพอหรอกเว้ย ฮ่าๆ" ไอ้แมนเสริมขึ้นมา
" คอยดู... ถ้าเมาจะปล่อยให้นอนอยู่ตรงนั้นเลยนะ" อิอิ โหดร้ายอีกแล้วนะ ที่รัก
" น่า... นานๆทีนะ ไม่เมามากหรอกคร้าบ" ผมบอก จากนั้นเราก็รีบกลับขึ้นมาบนห้องกันครับ ผมกะมินเอาของเข้าครัวไปแล้วก็เริ่มบรรเลงตระเตรียมข้าวของที่ซื้อมาทันที ส่วนไอ้แมนน่ะเหรอครับ โน่นเลย มันไปมัวเดินชมบริเวณห้องของผมเพลินเลยครับ แล้วก็ไปหยุดยืนชมวิวอยู่ตรงหน้าต่างระเบียงฝั่งแม่น้ำนั่นแหละครับ
" โห... พี่ โค-ตะ-ระ เจ๋งครับ ห้องชุดของพี่นี่สุดยอดอ่ะ วิวแจ่มมากจริงๆ เห็นโค้งน้ำเจ้าพระยามุมสวยสุดๆ ผมไม่กล้าถามเลยว่าทั้งหมดนี่ราคาเท่าไหร่อ่ะ"
" เออ... มึงไม่ถามก็ดีแล้ว เพราะห้องนี้มันไม่ใช่ของกูซะหน่อย ฮ่าๆ"
" อ้าว... แล้วของใครอ่าพี่" มันถามหน้าเหวอๆไป
" โน่น... ของพี่กูเว้ย ตอนนี้เค้าอยู่เมืองนอกว่ะ ว่าแต่เฮ้ย... ไอ้คุณชาย นี่มึงจะรอแดกอย่างเดียวเลยเหรอวะ มาช่วยก่อนเด๊ะ" ผมแกล้งด่ามัน มันก็ทำหน้าแหยๆ แล้วรีบเดินมาหาผม
" แฮ่ะๆ มาละคร้าบ จะให้ผมช่วยอะไรก็บัญชามาได้เลยครับผม"
" ไปช่วยน้องมึงก็ได้ กูจะหั่นผัก แต่... เออ... ใช่ แม่เค้าก็สืบทอดวิชาอาหารให้มึงด้วยไม่ใช่เหรอวะ ไหนแสดงฝีมือให้กูชมเป็นบุญหน่อยดิ๊" ผมนึกขึ้นมาได้ว่าแม่ก็คงสอนทั้งมันและมินไปด้วยกันเลยมั๊ง
" ง่า... ผมอ่ะเหรอพี่ ผมไม่ค่อยได้เรื่องหรอก ไม่ค่อยถนัดด้านนี้อ่ะ ต้องไอ้มินมันโน่น ศิษย์เอกของแม่เค้า นั่นน่ะแม่เค้าถ่ายทอดวิชาให้มันจนหมดแล้วมั๊ง" มันบอกแล้วก็บุ้ยปากไปที่มิน
" ก็ตัวเองไม่ใส่ใจจะเรียนจะจำเองนี่นา แม่เค้าก็สอนจนปากเปียกปากแฉะอยู่ สนใจซะที่ไหนล่ะ"
" อุวะ.. มึงนี่ ก็ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรนี่หว่า เห็นแต่ว่ามันน่าจะเป็นงานผู้หญิงเลยไม่สนใจ ใครจะไปคิดวะ ว่ามันก็น่าสนใจเหมือนกัน แถมถ้าได้เป็นเชฟ แม่งก็เงินดีอีกตะหาก" มันบ่น
" หึๆ... แล้วเป็นไงล่ะมึง งั้นต่อไปก็ต้องให้มินมันสอนมึงแล้วมั๊ง ฮ่าๆ" ผมหัวเราะมัน
" สงสัยคงจริงว่ะพี่ เหอๆ ก็คิดอยู่ถ้าสักวันได้เรียนต่อสายนี้นะ จะตั้งใจเรียนล่ะ เอาให้เป็นเชฟให้ได้เลย" มันบอก ซึ่งผมดูท่าทางมันแล้วผมเชื่อนะว่ามันจะตั้งใจจริง เพราะดูสายตามันนั่น แค่นั้นก็ยืนยันความตั้งใจของมันได้เป็นอย่างดีแล้ว
จากนั้นมันก็มาช่วยหั่นผักหั่นเนื้อกันไป ซึ่งผมก็พอใจท่าทางหน่วยก้านมันอยู่นะ เพราะมันทำอะไรดูคล่องแคล่วดีมากๆ สมกับที่แม่มันได้สอนๆมาบ้างแล้ว แม้ที่ผ่านมามันอาจจะไม่ได้ตั้งใจมากก็เหอะ
-
-
และแล้วหมูกะทะที่แสนน่ากินก็ได้ถูกตระเตรียมจนเรียบร้อยครับ แต่ผมตัดสินใจให้ออกไปนั่งกินกันที่ระเบียงซะ ควันมันจะได้ไม่อบอยู่ในห้องน่ะ ซึ่งก็เป็นที่เอนจอยของน้องๆเป็นอย่างมากครับ
" ฮ่า.....ห์ สุดยอดว่ะพี่ บรรยากาศยังงี้ วิวสวยๆอย่างนี้ นั่งจิบเบียร์บางๆ เฮ้อ... สวรรค์ชัดๆ" ไอ้แมนสาธยายความรู้สึกแล้วก็นั่งเหยียดยาวอย่างสบาย แหม... ดื่มด่ำบรรยากาศจังนะมึง
" เออ... ชอบก็ดีแล้ว แต่.. นี่กูหมั่นไส้มึงจังว่ะ วางท่าซะ... น่าถีบฉิบหาย"
" ฮ่าๆ ก็มันสบายนี่หว่าพี่ เกิดมาไม่คิดว่าจะมีบุญมานั่งชิลอยู่บนคอนโดหรูขนาดนี้เลยอ่ะ เคยอิจฉาคนรวยๆเค้า แล้วก็นึกไม่ออกเลยว่ามันจะสบายขนาดไหนถ้าเกิดเป็นคนรวยๆอ่ะนะ" มันบอกแล้วก็ยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีสุดๆ แต่คำพูดมันกลับทำให้ผมรู้สึกสะท้อนใจบางอย่างนะ
จะว่าไปแล้วพวกมันก็ไม่น่าต้องมาใช้ชีวิตลำเค็ญอยู่อย่างนี้เลย เพราะปู่กับย่าของมันน่ะรวยซะขนาดนั้น ลองถ้าได้เป็นเจ้าของฟาร์มตั้งหลายแห่งเนี่ยไม่ต้องพูดถึงแล้วครับ โคตรรวยมหาศาลแล้วนั่น แต่เค้าก็ไม่น่าตัดหลานที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขแท้ๆตั้งสองคนได้ลงคออย่างนี้เลย ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆ จะทิฐิไปถึงไหนวะ แค่ไม่ชอบแม่พวกมันเนี่ยนะ
พอพูดถึงญาติมันแล้วผมก็แค้นแทนพวกมันอีก ดีแต่แย่งชิงกันดีนักไอ้สมบัติอ่ะ ตายไปพวกมึงเอาไปได้มั่งมั๊ยวะ แล้วนี่มันก็ไม่ใช่คนอื่น มันก็หลานพวกมึงแท้ๆนะ จะแบ่งให้มันสักนิดสักหน่อยก็ไม่มี น้ำใจคนเรานี่นะ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าคนเป็นญาติกันมันจะเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้เลย
" งั้นมึงย้ายจากหอมาอยู่ห้องกะกูเลยดิ ดีมั๊ยวะ จะได้ไม่ต้องเปลืองค่าหออีก มาอยู่ห้องกับมินมันก็ได้" อยู่ๆผมก็ยื่นข้อเสนอให้มันซะยังงั้นจนมันตกตะลึงตาเบิกโพลงเลย ส่วนมินก็หันมามองหน้าผมนิ่งๆ
" เฮ่ย... พี่ ผมว่ามันคงไม่ดีหรอกครับ ผมเกรงใจพี่อ่ะ ให้ผมอยู่นู่นอ่ะดีแล้ว อย่าต้องรบกวนพี่ขนาดนั้นเลยครับ" มันปฏิเสธผมทันที
" ก็กูเคยบอกแล้ว มึงก็น้องกูนะเว้ย กูไม่เห็นมึงเป็นคนอื่นหรอก ไม่ต้องมาเกรงใจอะไรกูแล้ว เรื่องแค่นี้กูจัดการให้มึงได้สบายไม่เดือดร้อนอะไรเลย ไม่รู้เด่ะ กูอยากให้มึงกับน้องมึงได้รับอะไรที่มันดีๆซะมั่งว่ะ เพราะพวกมึงสมควรได้รับ.... ก็เท่านั้นเอง อย่าคิดมากเลยนะ" ผมอธิบาย
" อืม... ก็นั่นแหละพี่ ผมอ่ะโคตรดีใจเลยนะที่พี่รักพวกเรา แต่ถ้าต้องถึงขนาดนั้นผมคงรับไม่ไหวหรอก มันคงมากเกินไปสำหรับผมจริงๆพี่" มันก็ยังคงยืนยันความคิดเดิมของมัน
และนั่นยิ่งทำให้ผมได้รู้เลยว่า เด็กสองคนนี้มันเป็นคนใช้ได้จริงๆ นี่ถ้าเป็นเด็กอื่นน่ะเหรอ รับรองว่ามันจะรีบกลับไปเก็บข้าวของมาอยู่กับผมแล้วล่ะ ใครมันจะไม่ชอบล่ะได้อยู่สบายขนาดนี้
แต่ไอ้แมนมันกลับเลือกที่จะอยู่ที่เดิมมากกว่าเพียงเพราะมันคิดว่านั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้องและมันควรจะทำแบบนั้น ซึ่งผมภูมิใจและดีใจมากว่ะ ที่จะได้มีน้องดีๆน่ารักแบบมันอย่างนี้ ต้องขอบคุณแม่ของมันมากๆที่อบรมสั่งสอนพวกมันมาเป็นอย่างดี
และนั่นก็อาจพูดได้ว่าเลือดดีๆในตัวของมันทำให้มันสองคนเป็นคนใฝ่ดีได้อย่างนี้ ไม่หลงไปกับอะไรๆรอบตัวจนเดินทางผิดไปซะก่อน ส่วนเรื่องนามสกุลของทั้งสองคนนี่ ผมมั่นใจมากว่าผมน่าจะเคยได้ยินจากไหนสักแห่งแน่นอน
แม้มันจะยังคงเป็นปริศนาอยู่ในตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ผมจะต้องสืบรู้ให้ได้เลยว่านามสกุลนี้ของน้องมันมีที่มาที่ไปยังไงแน่
-
-
หลังจากกินกันไปจนเพลิน ตอนนี้เบียร์หมดไปห้าหกขวดละครับพี่น้อง ไอ้แมนก็ได้ที่แล้ว แมร่ง... กินเก่งฉิบ เด็กอะไรวะ ส่วนผมก็กึ่มๆเต็มที นี่ก็นั่งมองมินตาเยิ้มอยู่เลยครับ
" หือ... ตาแบบนี้เมาแล้วใช่มั๊ยอ่า" มินมองตาผมแล้วก็เอ่ยขึ้น หึๆ ที่รักผมรู้ทัน
" อ่า... ใครว่าล่ะ โน่น.. ไอ้แมนอ่ะเมาแล้ว คอพับเลยเห็นป่ะ" ผมบอกแล้วก็ชี้ไปที่ไอ้แมนที่นั่งคอพับไปแล้ว
" โห่... เพ่ อย่ามาวัยรุ่นเซ็ง มาวที่หนาย เอิ๊ก... ไม่มาวซะหน่อย" เออ... มึงไม่เมาเลยครับ ลิ้นรัวเลย
" อ่ะคร้าบ... พ่อคนคอทองแดง แน่จริงแดกอีกดิมา.. ชนๆ เว้ย" ผมแกล้งให้มันกินอีก มันก็รีบมาชนแก้วผมทันที นั่นแหละมึงกินๆเข้าไปซะจะได้หลับสบาย...............
.............แล้วไม่ต้องตื่นมากวนตอนกูจะจู๋จี๋กะน้องมึงนะ ฮ่าๆๆๆ
********************************
หัวข้อ: [อาบใจด้วยไอรัก]ตอนอวสานครับ ปลายทางความรักจะเป็นอย่างไร p.39/19-03 (อ่าน 336260 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก