โอเคครับ รีบปั่นสุดๆมาให้อ่านกันก่อนเลย เดี๋ยวต้องไปทำงานต่อละ
ขอบคุณทุกๆเม้นท์อีกครั้งนะครับ ต้องขออภัยที่อาจไม่ได้ตอบไปครบทุกเม้นท์เพราะไม่มีเวลาแล้วววว อิอิ
ไปล่ะ ติดตามเรื่องราวกันต่อเลยคร้าบ
ตอนที่16 ******************************
ในที่สุดไอ้เวรแมนมันก็หมดฤทธิ์ฟุบกับโต๊ะไปเรียบร้อยครับ หึๆ หนอย... เป็นเด็กเป็นเล็กริจะมาดวลกะกูเหรอ ไม่อยากจะคุยเว้ย กูยังไม่เคยมีแพ้ใครนะเรื่องเนี้ย พวกไอ้เอ้มันก็รู้ดีว่าในกลุ่มใครคอแข็งที่สุด เพราะงั้นถ้าคิดจะมาดวลกะพี่อ่ะ ยังเร็วไปสิบปีว่ะน้อง เหอะๆ
" พี่ครับ เดี๋ยวไปนอนกันได้แล้วนะ ดึกแล้วล่ะ ผมจะเก็บของก่อน ไอ้แมน... ถ้าไม่ตื่นจะปล่อยให้นอนอยู่นี่เลยนะ เร็ว.... ลุกๆ" มินบอกแล้วหันไปเขย่าตัวไอ้แมน
" มาๆ เดี๋ยวพี่พามันไปนอนในห้องเองครับ" ผมบอกแล้วก็เดินเซๆนิดนึงไปพยุงมัน เออ... เว้ย วันนี้สงสัยจะกินมากไปหน่อยจริงๆว่ะ อิอิ ทรงตัวยากฉิบ หัวปักไปเหมือนกัน
" อือ... อะไรอ่า ผมไม่ได้มาวนะ อึ้ก...ก กินต่ออีกยังได้เลย" ยังเรื้อนได้อีกนะมึง เหอๆ
" เออ... มึงไม่เมาเลย แต่ไปนอนได้แล้ว กูง่วง วันหลังค่อยมากินต่อ ไปๆ" ผมบอกแล้วก็หิ้วปีกมันเข้าไปในห้องของมิน แล้วก็โยนมันไว้บนที่นอนนั่นแหละ แต่จะว่าไปผมก็มึนใช่ย่อยอยู่แฮะ
แต่จะยังไงก็ตามตอนนี้ผมก็ไม่มีก้างมาขวางอีกแล้ว ในเมื่อมันหลับเป็นตายไปแล้วยังงั้น ฮ่าๆๆ
พอเดินออกมาก็เห็นมินกำลังเก็บจานไปที่อ่างล้างอยู่ ผมเลยเดินเซๆจะไปช่วยเก็บโต๊ะ
" อ๊ะ... ไม่ต้องแล้วพี่ผมเก็บจะเสร็จแล้ว เหลือแค่ไปล้างน่ะ ตัวเองก็เมาเหมือนกันน่ะแหละ ไปนั่งที่โซฟาก่อนเหอะพี่"
" อารายคร้าบ... พี่ไม่ได้เมาซะหน่อย"
" ไม่เมาเหรอ แล้วทำไมเดินเซๆ" อิอิ รู้ทันเหรอ
" แค่มึนๆน่า"
" หึๆ โอเคครับ ไม่เมาก็ได้ งั้นเดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนสิครับ จะได้นอนเลย พรุ่งนี้ต้องขับรถไปตั้งไกลนะครับ" น้องบอกกำหนดการของพรุ่งนี้ที่ผมเกือบลืมไปแล้วให้ฟัง
" อืม... จริงด้วยครับ งั้นมินก็ไปนอนเหอะ พวกนี้ไว้ล้างพรุ่งนี้ก็ได้นะ นี่ก็ดึกแล้ว"
" ก็ได้ครับ" มินบอกแล้วก็เช็ดมือกำลังจะหันหลังเดินไป แต่ผมรวบเอวกอดน้องเอาไว้จากด้านหลังซะก่อนจนเจ้าตัวสะดุ้ง
" อ๊ะ... พี่"
" หึๆ ขอกอดหน่อยนะครับ"
" อือ... พี่อ่ะ เหม็นเบียร์อ่ะครับ" ง่า... เหม็นเหรอเนี่ยเรา
" แฮะๆ โทษทีครับ แต่ว่า.... มินครับ พี่อยากขออะไรหน่อยได้มั๊ย" ผมกระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ก็ตามสเต็ปนั่นแหละครับ
" อะไรล่ะครับ"
" ไอ้แมนมันนอนห้องมินไปแล้ว มินมานอนห้องพี่ได้มั๊ยครับ นะ...." ร่างบางๆสะดุ้งอีกครั้งแล้วรีบหันกลับมาหาผมทั้งตัวทันที
" พี่อ่ะ... จะทำงั้นได้ไงอ่ะครับ" หน้าใสๆเริ่มแดงขึ้นอีกครั้งแล้วก็หลบตาผมอย่างเขินอาย เฮ้อ... ทำไมน่ารักยังงี้ว้า
" อืม... พี่ก็ไม่รู้หรอกนะครับว่ามินพร้อมหรือยัง แต่ถ้ายังพี่ก็ไม่ฝืนหรอกครับคนดี แค่คืนนี้พี่อยากจะนอนกอดกับคนที่พี่รักให้สมใจสักคืนแค่นั้นเองครับ นะ.... " อิอิ อ้อนด้วยสเต็ปนี้ซะ
" ก็... มิน..." น้องบอกแต่ก็ยังคงหลบตาผมอยู่ ตอนนี้ใจน้องเต้นแรงมากจนผมรู้สึกได้เลย ผมเลยเชยคางน้องขึ้นมาช้าๆ แววตานั้นก็ทำให้ผมแทบละลายไปเลย จนอดใจไม่ไหวเลยประกบจูบที่ปากสวยๆนั้น
มินก็คงเคลิบเคลิ้มไปเลยบีบไหล่ผมไว้แน่นเลย แต่ตอนนี้ผมรู้สึกดีเหลือเกินจนแทบจะลอยได้อยู่แล้วยิ่งบดจูบลงไปที่ปากน้อง ผมก็ยิ่งรู้สึกถึงความหวานของจูบนั้นมากขึ้นจนไม่อยากจะหยุดเลยนะ แต่ก็ต้องหยุดนั่นแหละ เฮ้อ... เสียดายจัง
" อืม... ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ แล้วผมจะไปอาบที่ห้องผมแล้วเดี๋ยวจะตามเข้าไปที่ห้องนะครับ" น้องบอกพลางยิ้มอย่างอายๆ แล้วก็รีบหันหลังวิ่งเข้าห้องตัวเองไปเลยครับ
ตอนนี้ผมรู้สึกลั่ลล้าอย่างที่สุดรีบวิ่งเข้าห้องไปอาบน้ำทันที แถมฟอกสบู่ซะทุกส่วนกะจะให้สะอาดเอี่ยมไร้กลิ่นไม่พึงประสงค์กันไปเลย พอเสร็จก็ตบท้ายด้วยโคโลญจน์กลิ่นเท่ๆซะหน่อย แล้วก็ออกมานุ่งบ๊อกเซอร์ขาสั้นเตรียมตัวเต็มที่
นั่นเสียงเคาะประตูมาแล้วเว้ย ฮ่าๆ ผมรีบบอกให้น้องเปิดเข้ามาได้เลย น้องก็เดินเข้ามาในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยืดขาวบางๆ
" มาสิครับ นอนข้างๆพี่นี่แหละ" มินเลยเดินมานั่งลงที่เตียงอีกฝั่งของผมแล้วนอนลง ผมเลยขยับพลิกตัวไปหาน้อง แต่ว่าน้องมินตอนนี้ตัวแข็งไปหมดเลยครับ พอจับมือน้องก็เห็นว่ามือเย็นเฉียบเลยอ่ะ
" อืม... มินกลัวพี่เหรอครับ หือ..."
" ก็... ผม... เอ่อ.. ผมก็กลัวน่ะครับพี่" น้องพูดตรงๆ ผมก็ยิ้มแล้วโอบไหล่น้องมากอดไว้
" งั้นก็ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่บอกแล้วว่าถ้ามินยังไม่พร้อมจริงๆก็ไม่เป็นไร พี่รอได้ครับ ไม่เป็นไรนะ" ผมบอกแล้วก็จูบหน้าผากน้องเบาๆ
" พี่ครับ... ผม ผมรักพี่มากนะครับ" คราวนี้น้องบอกแล้วก็เป็นคนประกบจูบปากผมซะเองแล้ว ผมก็ได้ทีเลยสอดมือเข้าไปใต้เสื้อยืดบางๆนั้น ไล้ไปตามยอดอกจนน้องแอ่นตัวขึ้นรับสัมผัสของผมแล้วครางเบาๆ
แล้วผมก็ถอดเสื้อน้องออกไปพลางจูบไปทั่วทั้งซอกคอและลาดไหล่ที่ขาวนวล จนได้กลิ่นที่หอมของสบู่บางๆผสมกับกลิ่นจางๆของผิวเนียนนั้น ผิวของน้องมันช่างขาวนวลเนียนซะจริงๆครับ ยอดอกนั่นก็เป็นสีชมพูอ่อนสวยเหลือเกิน ยิ่งเห็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของผมเริ่มเตลิดไปซะแล้ว
" อาา...า พี่ครับ" มินยังคงครางออกมา แต่ก็ยังคงมีอาการฝืนๆอยู่บ้างอาจเพราะว่าจริงๆแล้วมินอาจจะยังไม่พร้อมจริงๆก็ได้
และฉับพลันนั้นเองผมก็เพิ่งจะนึกอะไรออกมาได้บางอย่างจึงต้องค่อยๆหยุดทุกอย่างลง แล้วมองหน้าน้องพร้อมกับยิ้มออกมา น้องก็ทำหน้างงกับการกระทำของผม
" อืม... ไม่เป็นไรนะครับมิน ถึงมินจะยังไม่พร้อมวันนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่พี่อยากจะนอนกอดมินไว้อย่างนี้ทั้งคืนเลย ได้มั๊ยครับ" ผมบอกแล้วก็นอนกอดน้องเอาไว้หลวมๆ โดยที่ยังคงเอาหน้าผากผมแตะกับหน้าผากน้องไว้อย่างนั้น
" ครับพี่ ผมขอโทษนะครับที่เป็นแบบนี้ ผมคงยังไม่พร้อมจริงๆน่ะ" มินบอกแล้วก็ก้มหน้าลงไปอย่างรู้สึกผิด ผมว่าน้องก็คงโทษตัวเองอยู่ดี เพราะตัวเองยังมีคงปมในใจกับเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาอยู่
" ไม่เอาครับ คนดี อย่าคิดมากเลย ที่จริงน่ะไม่ใช่ว่าเราไม่พร้อมคนเดียวหรอกครับ พี่เองก็เหมือนกัน" หึๆ ใช่แล้วครับ ผมนี่แหละที่ยังไม่พร้อม
" อ๊ะ... เหรอครับ ทำไมอ่า"
" ไม่มีอะไรครับ นอนกันดีกว่าเนอะ พรุ่งนี้ก็ต้องรีบตื่นไปรับแม่มินแต่เช้าเลย"
" ครับพี่ งั้นฝันดีนะครับ" มินบอกแล้วก็จูบที่แก้มผมเบาๆ ผมมองหน้าน้องที่ยิ้มเขินๆพลางคิดไปว่า เฮ้อ... แค่นี้ก็รู้สึกดีมากๆแล้วว่ะ เหอะๆ
" ครับ ฝันดีเหมือนกันนะครับ" ผมบอกแล้วก็หลับตาลงโดยมีร่างอุ่นๆที่ผมรักเหลือเกินอยู่ในอ้อมแขนด้วย ซึ่งเป็นความรู้สึกใหม่ที่ผมไม่เคยเจอเลย ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยนอนกอดใครหรอก แต่ตอนนี้เวลาได้นอนกอดคนที่ผมรักจริงๆความรู้สึกมันช่างต่างกันมากมายเหลือเกิน
ถึงน้องจะยังไม่ได้เป็นของผมในคืนนี้มันก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะผมก็เข้าใจดีแล้วว่าน้องคงยังไม่พร้อมจริงๆและผมไม่อยากให้น้องต้องฝืนใจกับครั้งแรกของตัวเองหรอกนะ ผมอยากให้มันเป็นความทรงจำดีๆของน้องและตัวผมเอง ไม่อยากให้น้องรู้สึกแย่ๆอีกก็เท่านั้น
ส่วนที่ผมบอกว่าผมเองก็ยังไม่พร้อมถ้าต้องมีอะไรกันตอนนี้น่ะเหรอ อยากรู้มั๊ยครับว่าทำไม ก็เพราะว่าผมนึกขึ้นมาได้น่ะสิว่านี่น้องมันไม่ใช่ผู้หญิง เพราะถึงแม้ว่าผมจะมีอะไรกับผู้หญิงมามากมายแค่ไหน แต่กับผู้ชายนี่ผมยังไม่เคยจริงๆอ่ะ และนั่นแหละที่ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่า....
เฮ้ย... กูทำไม่เป็นนี่หว่า เหอๆ.................
แน่ะๆ หัวเราะเยาะผมกันอยู่ใช่มั๊ย ใช่ซี้..... ไอ้เป้งมันทำไม่เป็น เหอๆ ไม่เป็นไรคร้าบ หัวเราะกันตามสบายเหอะ ก็ผมทำไม่เป็นจริงๆนี่นา มีอะไรกะผู้หญิงผมว่ามันก็อย่างนึง อันนั้นน่ะผมระดับมาสเตอร์แล้วครับไม่ต้องห่วง แต่กับผู้ชายเนี่ยดิ ผมนึกไม่ออกแฮะว่ามันต้องเริ่มอะไรยังไงบ้าง และมันต่างกับผู้หญิงยังไง
โอเคเลย งั้นเอาไว้ต้องค่อยๆศึกษาไปว่ะ เพราะผมไม่มีข้อมูลจริงๆและอย่างที่บอก ครั้งแรกอย่างนี้ผมอยากให้น้องมันประทับใจอ่ะครับ ถ้าน้องต้องเจ็บ ซึ่งก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอนเพราะไอ้เป้งน้อยของผมมันก็ไม่น้อยอยู่หรอก อิอิ ไม่ได้คุยนะคร้าบ ไม่เชื่อมาพิสูจน์ได้
ก็เอาไว้ให้ผมลองศึกษาถึงวิธีการว่าจะทำอย่างไรให้น้องไม่เจ็บมากซะก่อนนะ และทำอย่างไรให้ครั้งแรกอย่างนี้เป็นที่น่าประทับใจ นี่ผมลงทุนนะครับเนี่ย ก็เพราะว่ารักน้องจริงๆนั่นแหละครับ
-
-
สรุปว่าผมก็ได้นอนกอดน้องอยู่อย่างนั้นทั้งคืน รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีตอนตีห้าได้ก็ยังนอนกอดน้องต่อ แหม่... มันอุ่นสบายดีจริงๆนะครับ เฮ้อ... อยากทำแบบนี้ทุกคืนจริงๆ
" พี่เป้งครับ ตื่นเหอะพี่เก้าโมงกว่าแล้วครับ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วออกไปทานข้าวก่อนนะครับ" มินมาปลุกผมอีกครั้ง ผมถึงได้ลืมตางัวเงียอยู่แล้วยิ้มให้น้องที่กำลังจัดวางหมอนที่อีกฝั่งของเตียงอยู่
" อืม... อรุณสวัสดิ์นะครับ ที่รักของพี่" ผมบอกแล้วก็ลุกนั่งพลางเอื้อมไปจับมือนิ่มๆของมินเอาไว้
" หูย... พี่อ่ะ พูดยังกะในหนังไทยสมัยก่อนเลยอ่ะครับ" มินบอกผมแล้วก็หัวเราะ เอ้ย... จริงๆดิ
" อ้าว... เหรอ แต่ก็ไม่เป็นไรนิ ก็พี่รักของพี่อ่ะ" ผมพูดพลางหอมมือนั้นไปซะหนึ่งทีจนเจ้าตัวก็ยิ้มอย่างเขินๆ
" ครับ... ไปอาบน้ำเถอะ จะได้มากินข้าว"
" ครับผม เอ้อ... แล้วไอ้แมนล่ะ"
" มันยังหลับอยู่เลยครับ เมื่อคืนมันเมามากแน่ โดนคนบางคนแกล้งเนอะ" มินบอกยิ้มๆ
" หึๆ ก็ต้องให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใครอ่ะนะ คิดจะมาดวลกับพี่อ่ะ"
จากนั้นผมก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกมาก็ได้เจอกับอาหารเช้าที่แสนจะน่ากินรออยู่บนโต๊ะอาหาร
พร้อมๆกับหวานใจสุดที่รักของผม อิอิ อิจฉาผมป่ะ....
" เอ๊ะ... นี่มันไข่กะทะนี่ครับมิน อืม... ดีเหมือนกันนะ มันก็เป็นอาหารเช้าที่เจ๋งมากอ่ะ คิดเมนูได้ยอดมากครับ" ผมเอ่ยชมน้อง ซึ่งไข่กะทะมันก็คือเราแค่หากะทะเล็กๆมาใบนึงแล้วตอกไข่ลงไป ใส่หมูยอ ไส้กรอก แฮมลงไปบนไข่เลย แล้วโรยด้วยผักชีนิดหน่อยแล้วก็เอาเข้าอบทั้งกะทะให้ไข่สุกแค่นั้นเองครับ ง่ายมากๆแต่กินตอนเช้าๆยังงี้กับขนมปังอร่อยอย่าบอกใครเลย
" ก็ถ้าทำแต่ข้าวต้มกับอเมริกันเบรคฟาสต์มันก็น่าเบื่อนะครับ ผมเองก็ไม่รู้จะทำอะไรอย่างอื่นนะ"
" ถ้าไม่งั้นก็เตรียมแค่คอนเฟลคหรือซีเรียลใส่นมไว้ก็ได้ครับ ไม่ต้องเสียเวลาทำทุกวันหรอก ง่ายๆดีครับ มีประโยชน์ดีด้วย"
" อืม... ก็อยากทำอะไรอร่อยๆกว่านั้นไว้ให้พี่กินน่ะครับ อืม... งั้นพรุ่งนี้ผมทำซีเรียลใส่ธัญพืชให้ดีมั๊ยครับ คุณค่าอาหารสูงมากๆ อร่อยด้วย" มินบอกแล้วก็ยิ้ม ผมก็ดีใจนะครับที่น้องพยายามเอาใจผมน่าดูยังงี้
" ครับผม มินทำอะไรก็อร่อยหมดแหละ อืม... งั้นเดี๋ยวเสร็จแล้วเราออกไปกันเลยนะ ทิ้งโน๊ตไว้ให้ไอ้แมนมันก็ได้ครับ เผื่อเดี๋ยวมันจะกลับไปห้องมัน" ผมบอกมินแล้วก็ทานอาหารเช้ากันต่อจากนั้นก็พามินลงมาที่รถแล้วขับออกไป
-
-
ตอนนี้เรามากันถึงตัวเมืองโคราชแล้วครับ บ้านของน้าชาญนั้นอยู่ห่างออกไปทางชานเมือง ผมขับต่อไปอีกพักนึงน้องก็ชี้ให้ผมขับผ่านตลาดเข้าไปจนมาถึงหน้าค่ายมวยแห่งนึงใกล้กับตลาดนั้น
" ที่นี่แหละครับพี่ จอดแถวนี้ก็ได้ครับ" มินบอกแล้วก็ชี้ให้ผมจอดรถที่หน้าบ้านที่ติดกับค่ายมวยนั้น
" เดี๋ยวเข้าไปหาแม่กันเลยนะครับ ป่านนี้คงรออยู่น่ะ"
ผมเดินเข้าไปในบ้านกับมินซึ่งบ้านนี้ก็น่าอยู่สุดๆ แม้ว่าจะเป็นบ้านไม้เก่า เพราะด้านหลังมีนอกชานติดกับคลองใหญ่ด้านหลังบ้าน และพอมองไปผมก็เห็นผู้หญิงวัยกลางคนท่าทางใจดีคนนึงนั่งถักเสื้ออยู่ที่นอกชานบ้าน
" อ้อ... มาแล้วเหรอลูก มิน" แม่ของมินยิ้มและเงยหน้าขึ้นเอ่ยทักมิน มินก็รีบวิ่งเข้าไปหาแล้วนั่งลงกอดกับแม่แน่นเลยครับ น้องคงคิดถึงแม่มาก
" สวัสดีครับคุณน้า" ผมยกมือไหว้แม่ของมินแล้วก็นั่งลงใกล้ๆกัน ซึ่งแม่เค้าก็รับไหว้ผมแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรมากจนผมรู้สึกหลงรักแม่ของมินเหมือนกับเป็นแม่ผมขึ้นมาเลยนะ
" ไหว้พระเถอะนะลูก เอ้อ... มินเอ้ย ไปเอาน้ำมาให้พี่เค้าหน่อยสิลูก มากันเหนื่อยๆสินะ ไปจ้ะ"
" ไม่เป็นไรครับคุณน้า ผมไม่ค่อยหิวน้ำเท่าไหร่ บ้านน่าอยู่จังเลยนะครับ" ผมเอ่ยแล้วก็มองๆไปรอบๆตัว
ผมก็ไม่ได้พูดเกินจริงไปหรอกนะ เพราะบ้านนี้น่าอยู่จริงๆแหละครับ ถึงจะดูเก่าๆแต่มันก็ดูน่าสบาย และที่ผมติดใจมากก็คือชานบ้านนี่แหละ ติดกับคลองที่น้ำก็ยังดูใสสะอาดมากๆ ไม่เหมือนคลองแถวบ้านผมหรอก ดำสนิทติดทนนานยังงั้น อีกอย่างนึงคือข้างคลองมันก็มีต้นไม้ใหญ่ๆหลายต้น ยิ่งทำให้มันดูร่มรื่นน่าอยู่เข้าไปอีก
ยิ่งเวลามานั่งอยู่ตรงนี้แล้ว รู้สึกว่ามีลมเย็นๆพัดโชยมาตลอดเวลา ทำให้รู้สึกเย็นสบายโดยไม่ต้องพึ่งแอร์เลย นี่แหละนะครับ เสน่ห์ของบ้านเก่าแบบนี้ แม้มันจะไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกอะไรแต่มันก็ยังน่าอยู่อ่ะ
" จ้า... บ้านมันก็บ้านคนจนๆน่ะนะ ลูก... คงไม่สวยหรูอยู่สบายอะไรเท่าไหร่หรอก อืม... แล้วพ่อหนุ่มชื่ออะไรล่ะลูก หือ... น้าว่า... น้าคุ้นๆหน้าเรานะ"
" ผมชื่อ เป้ง ครับ ก็อาจจะคุ้นหน้าผมสักหน่อยเพราะพี่ผมเป็นดาราน่ะครับ หน้าเค้าเหมือนผมเลยน่ะ" ผมอธิบาย
" พี่เค้าเป็นฝาแฝดกับพี่ป้างไงแม่ ที่ตอนนี้พี่เค้าเล่นโฆษณาบ่อยๆไง" มินช่วยเสริมครับ น้าเค้าเลยยิ้มเพราะนึกขึ้นมาได้
" อ๋อ... คนนั้นน่ะเอง เอ้อ... แม่ถึงว่าหน้าคุ้น อืมๆ งั้นเดี๋ยวเราไปกันเลยก็ได้นะ จะได้ไม่เสียเวลาไง" น้าอัมบอกผมแล้วก็ลุกขึ้น
" มินเอ้ย... แม่เก็บข้าวของไว้แล้วล่ะลูก อยู่นี่ไงใส่กระเป๋าไว้แล้วนะ" แม่มินบอกแล้วก็ชี้ไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ที่วางอยู่ข้างเสา ผมเลยเดินไปหยิบขึ้นมา
" คุณน้าเอาเสื้อผ้าไปอีกก็ได้นะครับ คงต้องไปอยู่ที่โน่นนานเหมือนกัน" ผมหันไปบอกกับแม่ของมิน
" ไม่เป็นไรหรอกลูก น้าก็ไม่ได้ใช้อะไรเยอะหรอกนะ ไปกันเถอะลูก ไป" น้าอัมบอกผมอีกครั้ง จากนั้นผมก็ยกกระเป๋ามาใส่ท้ายรถแล้วเปิดประตูให้น้าอัมเข้าไปนั่งด้านหลัง
ระหว่างนั้นผมก็มองเข้าไปในค่ายมวยเห็นเด็กๆในนั้นกำลังซ้อมมวยกันอย่างขะมักเขม้นอยู่ สงสัยที่ไอ้แมนพูดถึงว่ามันเคยซ้อมที่ค่ายก็คงที่นี่เองสินะ
" พี่จะเข้าไปไหว้น้าชาญก่อนป่ะครับ นั่นไงแกอยู่ตรงนั้นอ่ะครับ" มินบอกแล้วก็ชี้มือไปยังผู้ชายวัยกลางคนหน้าเข้มๆที่ยืนคุมเด็กนักมวยอยู่ข้างเวที
" เอ้อ... ก็ดีครับ ไปสิ" ผมบอกแล้วก็เดินตามมินเข้าไปหาน้าชาญ พอแกหันมาผมก็ยกมือไหว้แกเลยทันที
" อ้อ... นี่เหรอมิน พี่ที่แกบอกว่าจะช่วยเรื่องรักษาแม่น่ะ ขอบใจมากๆเลยนะครับคุณ.. อุตส่าห์มีน้ำใจช่วยเหลือคนอื่นอย่างนี้ ทั้งๆที่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันแท้ๆ" น้าชาญบอกแล้วก็ยิ้มให้ผม พลางเอามือมาจับไหล่ผมเบาๆแทนความรู้สึกขอบใจ
" ไม่เป็นไรหรอกครับ แม่มินก็เหมือนแม่ผมแหละครับ ผมช่วยได้ผมก็อยากช่วยนะ"
" นั่นแหละ น้าต้องขอบใจเรามากจริงๆ ถ้างั้นน้าก็ฝากแม่มินมันด้วยนะ"
" ครับผม ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลให้เอง งั้นวันนี้ขอตัวก่อนนะครับ" ผมบอกรับคำน้าชาญแล้วก็ไหว้ลาแก จากนั้นก็เดินกลับมาที่รถแล้วก็ขับออกมา
ระหว่างทางนั้นผมก็คุยกับมินและน้าอัมไปเรื่อยๆ ผมสังเกตดูลักษณะท่าทางของน้าอัมแล้ว ยิ่งเข้าใจนะว่าที่น้องมินสวยได้ขนาดนี้มันไม่ใช่เพราะใครที่ไหนหรอก ได้จากน้าอัมมาเต็มๆเลยครับ แม้ว่าตอนนี้น้าอัมจะดูหน้าตาหมองคล้ำลงไปมากตามลักษณะอาการของคนที่เป็นโรคไต แต่พอมองดูแล้วผมมั่นใจอ่ะครับว่า ตอนสาวๆน้าอัมต้องเป็นคนที่สวยมากอย่างแน่นอน
" น้าขอบใจมากๆเลยนะลูกที่อุตส่าห์ช่วยเป็นธุระให้ขนาดนี้ แล้วยังจะให้ยืมเงินรักษาตัวอีกนะ น้าเกรงใจเราจังเลย"
" ไม่ต้องห่วงนะครับน้าอัม ผมยินดีจะช่วยทุกอย่าง เราไม่ใช่คนอื่นกันหรอกนะครับ แม่ของน้องก็เหมือนแม่ของผมแหละ อย่าเกรงใจผมเลยนะ"
" โถ... พ่อคุณ ช่างมีน้ำใจจริงๆลูก ยังไงน้าก็ขอบคุณมากนะที่อุตส่าห์ช่วย" น้าอัมกล่าวอย่างตื้นตันใจ มินเองก็ปลื้มใจนั่งยิ้มอยู่ข้างๆผม
-
-
ตอนนี้ผมขับกลับเข้ามาถึงกรุงเทพฯเรียบร้อย จากนั้นก็ตรงไปส่งน้าอัมที่ห้องไอ้แมน ซึ่งวันนี้เป็นวันหยุดไอ้แมนมันพอดีและมันก็มานั่งรอต้อนรับพวกเราอยู่ที่ห้องแล้ว
" อืม... วันนี้น้าขอบใจมากนะลูก ถ้ามีอะไรที่น้าช่วยได้บ้างล่ะก็บอกมาเลยนะ น้ายินดีทำให้ทุกอย่าง ไม่ต้องเกรงใจนะลูก" น้าอัมบอกแล้วก็จับไหล่ผมไว้เบาๆ
" น้าก็ไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ ผมยินดีช่วยอยู่แล้ว ว่าแต่...." ผมบอกแล้วก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
" คือผมมีเรื่องอยากขอร้องคุณน้าสักสองเรื่องได้มั๊ยล่ะครับ ถ้ามันจะไม่รบกวนคุณน้าเกินไป อยากให้คุณน้าช่วยผมหน่อยน่ะครับ" ผมเอ่ยปากกับน้าอัมทันที เพราะก็เห็นว่านี่คงเป็นจังหวะที่ดีแล้วล่ะ
" คือผมอยากจะขอร้องให้น้าอัมช่วยสอนผมทำอาหารบ้างจะได้มั๊ยครับ ถือว่าผมเป็นลูกศิษย์ก็ได้ มีอะไรก็สั่งสอนผมได้เต็มที่เลยครับ คือว่าตอนนี้ผมสนใจอยากเรียนรู้เรื่องอาหารไทยโดยเฉพาะพวกอาหารไทยโบราณเอาไว้.. เผื่อวันนึงมันคงเป็นประโยชน์กับอาชีพผมได้น่ะครับ น้าจะช่วยสอนผมหน่อยได้มั๊ยครับ"
" อ๋อ... จ้ะ... ได้สิลูก เรื่องแค่นั้นเองนะ แต่ว่าเรื่องอาหารไทยเนี่ยมันก็มีความยากอยู่นะลูก ถ้าอยากเรียนจริงๆเราต้องอดทนนะ แล้วก็ต้องมีใจรักชอบจริงๆมันถึงจะทำได้ดีนะ เราแน่ใจแล้วใช่มั๊ย" น้าอัมบอกผม
" ครับ แล้วผมจะพยายามให้มากๆเลย ขอบคุณมากนะครับคุณน้า" ผมบอกแล้วก็ยกมือไหว้แก ดีใจจริงๆครับเพราะผมก็ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะว่าคงต้องหาทางฝากตัวเป็นศิษย์ของน้าอัมให้ได้
แม้ว่าจริงๆผมก็ไม่ได้ถนัดอาหารไทยอะไรมากมายนัก และผมจะชอบเรียนพวกอาหารฝรั่งซะมากกว่าด้วย แต่วิชาอาหารไทยโบราณพวกนี้เนี่ย มันก็น่าสนใจมากนะครับ ผมเลยอยากเรียนไว้ประดับความรู้ ยิ่งเป็นสูตรชาววังของแท้แบบนี้ผมไม่พลาดแน่ๆครับ
" เอ้อ... แล้วอีกเรื่องนึงล่ะลูก เราอยากให้น้าทำอะไรเหรอ"
" อืม... คืองี้ครับ ถ้าต่อไปผมจะขอเรียกน้าว่าแม่จะได้มั๊ยครับ เพราะน้าใจดีเหมือนแม่ผมเลยครับ เพราะงั้นผมก็อยากให้น้าเป็นแม่ผมอีกสักคนนะ รังเกียจที่จะรับผมเป็นลูกอีกสักคนรึเปล่าล่ะครับ ฮะๆ" ผมบอกแล้วก็ยิ้มแป้นให้น้าเค้าเลย แต่น้าอัมสิครับดราม่าซะแล้ว เพราะน้ำตาเริ่มไหลหยดเลยล่ะ ผมก็เลยตกใจไปนิดนึง
" โถ... ได้สิจ๊ะลูก ขอบใจนะที่นับถือน้ามากขนาดนั้นน่ะ" น้าอัมบอกทั้งน้ำตาแล้วก็ยิ้ม ผมเลยกราบน้าอัมที่ตัก น้าเค้าเลยกอดผมไว้แน่นเลย ส่วนมินกับไอ้แมนก็นั่งมองผมแล้วก็ยิ้มให้
แค่นี้ผมก็สบายใจได้ล่ะ ตอนแรกก็นึกกลัวอยู่ว่าน้าอัมจะยอมรับผมรึเปล่านะ จะโกรธผมรึเปล่าถ้าผมไปขอให้น้าแกสอนวิชาให้เพราะก็ไม่รู้ว่าแกจะหวงวิชาไว้รึเปล่า คนโบราณโดยมากก็จะต้องหวงวิชาไว้นั่นแหละครับ เค้าถือว่าต้องเลือกคนที่จะมาเป็นศิษย์ให้ดีๆ เพราะเค้าจะกลัวเรื่องศิษย์คิดล้างครูกันนั่นแหละ เลยต้องสกรีนคนที่จะรับมาเป็นศิษย์ให้ดีๆก่อน
ส่วนเรื่องที่อยากนับถือแกเป็นแม่เนี่ย ผมก็คิดยังงั้นจริงๆนะเพราะผมชอบแกมาก มีความรู้สึกว่าแกใจดีมากๆครับเหมือนกับแม่ผมเลยนั่นแหละ แม้ว่าความจริงแกจะเป็นแม่ยายผมอยู่แล้วก็เหอะ อิอิ
-
-
หลังจากที่ได้คุยตกลงกันแล้วว่าพรุ่งนี้ผมจะมารับน้าอัมไปคุยกับหมอที่โรงพยาบาลก่อนถึงเรื่องรายละเอียดของการรักษา ผมก็ลากลับก่อนเพื่อให้น้าเค้าได้พักผ่อนเพราะวันนี้เรานั่งรถกันมาตั้งนานมาก และระหว่างทางกลับคอนโดผมก็แวะที่ห้างแห่งนึงไปนั่งกินข้าวกับน้องมิน
แต่คราวนี้ก็อีกแหละครับ ผมว่าผมเหมือนเห็นคนมาแว่บๆอยู่แถวนั้นอีก ซึ่งผมว่าผมคงไม่ได้คิดไปเองหรอกเพียงแต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะใช่อย่างที่ผมคิดมั๊ย ถ้าใช่ก็คงจะแย่ ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นแล้วกัน
ผมกับมินก็นั่งคุยกันที่ร้านนั้นต่ออีกพักนึงก็กลับมาที่คอนโด ซึ่งแน่นอนครับคืนนี้ผมก็อยากนอนกอดน้องอีกแล้วอ่า แต่เฮ้ย... ไม่ได้ดิ ผมยังมีหน้าที่ต้องทำอยู่นะ เลยต้องทำเนียนๆไม่พูดอะไรให้น้องมันเดินกลับไปนอนที่ห้องตัวเองไปก่อน
จากนั้นผมก็ฉวยโน๊ตบุ๊คมาเข้าเนตแล้วเสิร์ชหาข้อมูลเรื่อง... อิอิ ก็เรื่องการร่วมเพศกับผู้ชายเนี่ยแหละครับ เหอๆ แต่ก็ไม่ค่อยได้เรื่องอ่ะ มันไม่ได้บอกอะไรมากไปกว่าค่อยๆสอดใส่เข้าไปนะ ซึ่งผมก็รู้อยู่แล้วเหอะ
เฮ้อ... สรุปว่าหาไปก็ไม่ค่อยได้เรื่องเลยอ่ะ แต่เอ๊ะ... มีบทความนึงเขาบอกว่าให้สอดนิ้วเข้าไปก่อนเพื่อช่วยให้ขยายช่องทางแล้วค่อยสอดใส่เข้าไปเหรอ อ่ะ... มันต้องทำงั้นเลยเหรอเนี่ย ไหนๆ ลองอ่านดูดีๆก่อน อืม... สอดแล้วค่อยๆควานเล็กน้อยให้ช่องทางขยาย จากนั้นก็เพิ่มเป็นสองนิ้วเหรอ โห... ฟังๆดูชักน่ากลัวมากกว่าแฮะ ตูดคนนะเว้ย
แต่ถ้าเค้าว่ายังงั้นมันก็คงต้องตามนั้นแหละ ซึ่งมันก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แฮะ นึกภาพไม่ค่อยออก งั้นก็... เออ... ดูคลิปแมร่งเลยละกันเอาให้ทฤษฎีปึ้กๆไปเลย
ว่าแล้วผมก็ลองเสิร์ชดูทันทีแหละ ก็ปรากฏว่าไปเห็นคลิปของฝรั่งมัน แมร่งเอ๊ย...กู ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะมาดูอะไรยังงี้เลยนะนี่ ถ้าพวกไอ้เชี่ยเอ้มันรู้ว่ากูมานั่งดูหนังเกย์อยู่นี่มันจะว่าไงวะเนี่ย เหอๆ
แต่เอาวะ เพื่อน้องมินสุดที่รักพี่เป้งทำได้ทั้งนั้นอ่ะ...............
เฮ่ย... อะไรกันวะ ไม่เห็นฝรั่งแมร่งจะใช้นิ้วอะไรเลยนี่หว่า มาถึงแมร่งก็ ป้าบๆๆ กันเลยอ่ะ ผิดสเต็ปนะเว้ยมึง เอาไงดีวะกู แต่...นี่มันมีหนังญี่ปุ่นอีกนี่หว่า ลองดูดิ๊ เออ... เฮ้ย มันใช้นิ้วว่ะ อืมๆ นั่นแหละ ยังงี้นี่เอง อ้าวเฮ่ย... มันเลียด้วยเว้ย พระเจ้าจ๊อด... มันเลียยังกะเลียไอ้นั่นของผู้หญิงเลยอ่า
แต่ว่านะ โอย... กูจะอ้วกว่ะ แมร่ง ขนตูดเยอะฉิบหาย ขยะแขยงเลยสัด ขนลุกเว้ย ไอ้คนโดนทำแม่งก็แมนซะยังงั้น สัด... แมนกว่ากูอีกมั๊ง เสือกโดนเค้าเอาซะงั้น เฮ้อ.... มันเป็นไปได้หนอ โลกเรา.........
โอเคว่ะกู เห็นภาพแล้วก็พอเข้าใจล่ะ จะได้เก็บไว้เป็นข้อมูล อย่างน้อยถ้าทำแบบนั้นได้น้องก็คงไม่ค่อยเจ็บแล้วมั๊ง
แต่ที่ผมอยากภาวนาอย่างมากตอนนี้อ่ะนะ ก็คือว่าผมขออย่าให้ส่วนนั้นของน้องมินมีขนเยอะๆเหมือนไอ้คนในคลิปนั่นเล๊ย.......ย สาธุ.............
ไม่งั้นคงมีอ้วกว่ะ............. บรื๋ออออส์
**************************************
หัวข้อ: [อาบใจด้วยไอรัก]ตอนอวสานครับ ปลายทางความรักจะเป็นอย่างไร p.39/19-03 (อ่าน 336271 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก