มีคนคิดถึงพี่เป้งแล้ว อิอิ ขอบคุณคร้าบ
แต่จั่วหัวแล้วว่าตอนนี้พี่เป้งกะน้องมินสนุกกันจริงๆนะเออ ไม่ได้โม้ และนี่อาจเป็นตอนที่หลายๆคนรอมากที่สุดตอนนึงเลย
งั้นก็ต้องลองติดตามกันเอาเองว่าพี่เป้งกะน้องมินเค้าสนุกกันยังไงมั่ง
ตอนที่20 *********************************
จะไม่ให้ผมร้องเสียงหลงได้ไงล่ะ ก็น้องมินตอนนี้อ่ะดิครับอยู่ในชุดที่.... โอย... สุดจะบรรยาย หน้าก็แต่งบางๆแต่ดูสวยใสมาก ใส่วิกผมยาวไฮไลต์สีทองอ่อนซอยสไลด์ ใส่ตุ้มหูอีก ชุดก็เป็นชุดแซคเปิดไหล่ผ้าพริ้วๆค่อนข้างสั้นโชว์เรียวขาขาวสวย รองเท้าก็เป็นแบบรองเท้าสานของผู้หญิงส้นเตี้ย
ทำให้ตอนนี้ผมมองดูน้องแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อกเลยว่ะ เหอๆ ทั้งสวย น่ารัก เซ็กซี่และฯลฯ ยิ่งมองหุ่นน้องแล้วนี่ บอกตรงๆผมหื่นทันทีว่ะ เอวคอด ขาก็เรียวสวยมาก ขาวเนียนไปหมดเลย รับรองไม่มีใครรู้ว่าน้องไม่ใช่ผู้หญิง ไม่งั้นมาถีบผมได้เลยเอ้า...
" ทำไมต้องร้องอย่างนั้นอ่ะพี่ มินแต่งยังงี้ดูน่าเกลียดเหรอ ถ้าไม่งั้นไปเปลี่ยนชุดอื่นก็ได้นะครับ ก็กะว่าวันนี้ต้องปลอมตัวเป็นผู้หญิงหนึ่งวันไง" น้องบอกสีหน้าหวั่นๆอย่างไม่มั่นใจตัวเองเท่าไหร่ โห... ที่บอกว่าจะปลอมตัวนี่ จะเอาขนาดนี้เลยเหรอ แต่มันก็ดีนะจะได้ตัดปัญหาไปเลย
" ปะ... เปล่าครับ ไม่ใช่ยังงั้น มิน... เอ่อ... พี่ว่ามินดูดีเกินไปตะหากล่ะ สวยมากเลยนะครับ รู้ตัวมั๊ย" ผมยิ้มแล้วก็เอ่ยชม นี่เล่นเอาผมประหม่าปากเปิกสั่นเลยว่ะ เจอน้องมินเวอร์ชั่นนี้เข้าไป
เพราะครั้งล่าสุดที่ผมเจอน้องอีกโดยบังเอิญตอนที่น้องไปเต้นโชว์ที่งานอีเวนท์ที่ผับนั้น ผมว่าน้องก็ดูสวยมากแล้วนะ แต่พอมาเห็นยังงี้ยิ่งทำให้ผมประหม่าอย่างหนัก เพราะน้องทั้งสวยและน่ารักเกินคำบรรยายจริงๆ โอย... แทบทนไม่ไหวเลยว่ะ เหอๆ
" อืม... งั้นเราไปกันเลยนะคะ" น้องยิ้มแล้วก็จูงมือผมเดินไปทันที อ่ะ.... เมื่อกี๊พูดคะเหรอเนี่ย ผมเลยหันไปมองหน้าน้องอย่างเหวอๆอีก
" ก็ตอนนี้เป็นผู้หญิงอยู่นี่ จะให้พูดครับเหรอ" มินหันมาบอกแล้วก็หัวเราะร่า ผมก็ยิ้มให้น้องแล้วเดินลงมาขึ้นรถที่ลานจอดกัน
-
-
ระหว่างที่ขับรถอยู่ๆผมก็นึกได้ว่าไม่อยากไปจตุจักรแล้วอ่ะ วันดีๆอย่างนี้น่าจะไปที่ๆมันสนุกสนานน่าสนใจกว่านี้หน่อยดิ นึกๆไปก็เลยตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางซะ
" พี่ว่าพี่ไม่ไปจตุจักรแล้วดีกว่าครับ แต่จะพามินไปที่ๆนึง คิดว่ามินต้องชอบแน่ ไม่รู้ว่าเคยมารึยังนะ"
" หือ... จะไปไหนเหรอคะ" มินหันมาถามผมทันที พูดคะแล้วไม่ชินว่ะ อิอิ แต่ก็รู้สึกดีแฮะ น่าร๊ากก...ก
" ฮะๆ อดใจรอแป๊บนึงครับ เดี๋ยวไปถึงแล้วจะได้เซอร์ไพร์สนะ"
จากนั้นผมก็ขับเปลี่ยนเส้นทางพาน้องไปดรีมเวิร์ลเลยครับ ซึ่งผมเองไม่ได้ไปมานานมากๆแล้ว แต่นี่อยู่ๆผมก็นึกถึงขึ้นมาก็เลยว่าจะแวะมาดูซะหน่อย ป่านนี้มันจะเหมือนเดิมสมัยที่ผมมาตอนเด็กๆอยู่มั๊ย และสำหรับน้องผมเดาว่าน้องอาจจะยังไม่เคยมีโอกาสมาล่ะมั๊ง ก็ดีแล้วถ้าน้องได้ไปวันนี้คงจะดีใจมากแน่ๆ
ทีแรกน่ะผมก็ว่าจะขับพาไปทะเลแล้วด้วยซ้ำครับ แต่มานึกได้ว่าไหนๆไปทะเลทั้งทีอยากใช้เวลาให้มากสักหน่อย ก็ควรจะมีค้างคืนด้วย เพราะงั้นก็เอาไว้ก่อนดีกว่าไว้ค่อยไปไปสักตอนผมปิดเทอมโน่น จะได้มีเวลากันเต็มที่ไปเลย
ตอนนี้ผมเลี้ยวมาจอดที่ลานจอดของดรีมเวิร์ลเรียบร้อยครับ เด็กๆมาเที่ยวกันเยอะมากอยู่เพราะเป็นวันอาทิตย์ มินเห็นประตูทางเข้ากับสวนดอกไม้และหุ่นตุ๊กตาต่างๆของดรีมเวิร์ลแล้วก็ทำท่าทางตื่นเต้นอย่างมาก จากนั้นก็คว้าแว่นกันแดดมาใส่ก่อนลงจากรถ
" ดีจังเลยอ่ะ มินยังไม่เคยมาที่นี่เลยนะครับ เอ้ย.. ค่ะ" น้องเอ่ยอย่างตื่นเต้นแต่ก็ต้องเอามือปิดปากไว้ทันทีที่เผลอพูด"ครับ" ออกไป พลางทำหน้าเขินๆ
" ฮ่าๆ หลุดซะแล้ว ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวไปซื้อตั๋วกันก่อน" ผมบอกแล้วก็จูงมินไปต่อคิวซื้อตั๋ว พอได้แล้วมินก็รีบเดินนำหน้าผมเข้าไปเลยครับทีนี้ ท่าทางคงตื่นเต้นมากจริงๆ
" โห... สวยจังเลยอ่า คนเยอะจังเลยนะคะพี่" มินบอกแล้วก็ชี้ให้ผมดูสวนดอกไม้ที่มีหุ่นตัวการ์ตูนต่างๆตามข้างทาง
" ครับ พี่ไม่ได้มานี่ตั้งนานมากๆแล้วนะ ที่มาตอนนั้นพี่ยังเด็กๆอยู่เลย"
" มินก็เคยเห็นแต่ในรูปเอง จริงๆก็อยากมาตั้งนานแล้วล่ะ แต่ไม่มีโอกาสหรอกมันไกลด้วย"
" อืม... แล้วชอบรึเปล่าเนี่ยครับ ที่พี่พามา"
" ก็ชอบสิคะ ดีใจที่สุดเลยน๊า" น้องบอกแล้วก็เกาะแขนผมไว้ ในขณะที่เราเดินผ่านน้ำพุ ผมเริ่มสังเกตเห็นว่ามีคนมองผมกับมินมากขึ้นจนนึกห่วงไปว่าคนอื่นจะจำเราได้ป่าวนี่ แต่เท่าที่ดูรู้สึกจะไม่ใช่ยังงั้น เพราะเหมือนกับว่าทุกคนมองมาที่มินซะมากกว่า
จริงๆด้วยอ่ะ โดยเฉพาะไอ้พวกเด็กผู้ชายรุ่นเดียวกะมินที่มาเที่ยวเนี่ย แมร่ง... มองมินกันตาเป็นมันเลยเว้ย สราด... เมียกูนะมึง
" เป็นไรอ่ะพี่ ทำไมทำหน้ายังงั้น" มินทักผมที่ทำหน้าหงิกๆอยู่
" อ๋อ... ไม่มีอะไร แต่พี่ว่าสงสัยมินคงสวยเกินไปแล้วเนี่ย ไอ้พวกเวรนั่นมันเลยมองกันใหญ่แล้ว" มินเลยมองตามผมไปแล้วก็หันมาหัวเราะ
" พี่อ่ะ คิดมาก เค้าก็แค่มอง มินก็ไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้นซะหน่อย" เหอะ.... แค่มอง ใช่ดิ ถ้าผมไม่ยืนอยู่กะมินด้วยป่านนี้พวกมันคงมาขอเบอร์มินแล้วแน่ๆ
" ไม่รู้อ่ะ พี่ไม่ชอบให้ใครมามองแฟนพี่ยังงี้นี่ ไปกันดีกว่า" ผมบอกแล้วก็พามินเดินไปจากตรงนั้น แต่ผมสังเกตว่าน้องเริ่มมีสีหน้ากังวลแฮะ หรือว่าผมพูดยังงี้ไปแล้วทำให้น้องกังวล
" อืม พี่ขอโทษทีนะครับ พี่คงหวงมินมากไปหน่อย อย่าคิดมากน๊า เดี๋ยวเราไปนั่งอะไรสนุกๆกันดีกว่า อยากเล่นอะไรก่อนดีครับ" ผมเอ่ยขอโทษน้องไปเพราะกลัวว่าจะทำงานกร่อยซะก่อน อุตส่าห์มาเที่ยวกันถึงนี่แล้วจะมากร่อยเพราะเรื่องแค่นี้ได้ไง
" งั้นไปนั่งกระเช้าก่อนก็ได้ค่ะ อยากดูในนี้ให้ทั่วๆก่อนจะได้รู้ว่ามีอะไรน่าเล่นมั่ง" มินบอกแล้วก็ชี้ไปที่เคเบิ้ลคาร์ที่ไว้นั่งชมวิวทั่วสวน
" เอ้อ.. ก็ดีครับ ไปสิ" ผมบอกแล้วก็เดินพาน้องไปที่ทางขึ้นเพื่อรอคิว พอถึงคิวก็ขึ้นไปนั่งด้วยกัน มันก็ท่าทางตื่นเต้นมากเหมือนเดิม เพราะกระเช้าเริ่มออกตัวไปเท่านั้นแหละ มินยิ้มไม่หุบเลย ท่าทางตื่นตาตื่นใจกับวิวสวยๆเต็มที่
" เวลาอยู่บนนี้เห็นคนตัวนิดเดียวเลยเนอะ" มินบอกแล้วก็ชะโงกลงไปมองข้างล่าง
" อืม... นั่นสิ ฮะๆ นี่พี่รู้สึกว่าวันนี้มินจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยน๊า แสดงว่าชอบที่นี่มากใช่ป่ะ" ผมถามยิ้มๆ
" ใช่แล้ว มินอยากมาบ่อยๆเลยนะเนี่ย อะไรๆมันก็น่าสนุกไปหมดเลยอ่ะ เอ๊ะ... อันนั้นน่าเล่นจัง" มินชี้มือไปยังแกรนด์แคนยอน
" อ๋อ... อยากนั่งเหรอครับ แต่พี่ว่ามันจะเปียกนะนั่น"
" เอ๊ะ... เหรอคะ งั้นไม่เอาดีกว่า อืม... งั้นไปนั่งเรืออันนั้นดีกว่า คงไม่เปียกมั๊ง" คราวนี้น้องชี้ไปที่เรือจักรยานน้ำที่มันขับเล่นด้วยกันสองคนในน้ำ แต่นั่นเลยทำให้ผมเกิดไอเดียเด็ดๆขึ้นมา
" ครับ งั้นพอเล่นเสร็จแล้วเราไปเล่นบ้านผีสิงกันนะ"
" ก็ได้ค่ะ แต่ว่ามันน่ากลัวมากป่าว" น้องถามผมสีหน้าหวั่นๆ
" ไม่หรอก เดี๋ยวลองไปดูก่อนก็ได้" อิอิ เป็นไปตามแผน
จากนั้นเราก็ไปนั่งไอ้จักรยานน้ำด้วยกันกระหนุงกระหนิงเพลินเลยล่ะครับ น้องเองก็ดูสนุกสนานกับทุกๆอย่างเหมือนเด็กเล็กๆ ซึ่งผมเห็นอย่างนี้แล้วก็ดีใจอ่ะที่พาน้องมาที่นี่ คิดไม่ผิดจริงๆ
ทีนี้พอขึ้นมาจากจักรยานน้ำปั๊บผมก็รีบพาน้องมาต่อที่บ้านผีสิงทันที อิอิ ก็ไม่มีอะไรครับ ถ้าน้องกลัวจะได้กรี๊ดแล้วมากอดผมซะ นี่แหละครับแผนผม
แต่พอเอาเข้าจริงดันผิดคาดแฮะ จากไอ้ที่ตอนเด็กๆผมว่าผีในบ้านผีนี่น่ากลัวมากๆ แต่ทำไมตอนนี้มันไม่น่ากลัวเลยล่ะวะ มินก็ไม่ได้กลัวเลยอ่ะแถมหัวเราะอีกบอกว่าผีมันดูปลอมมากๆ อะไรวะเนี้ย เซ็งเลย ยังงี้มันวันรุ่นเซ็งชัดๆอ่ะ พังหมดแผนกู
" เอ้อ... มินหิวยังครับเนี่ย เที่ยงกว่าแล้ว" ผมถามหลังจากที่มองนาฬิกาตัวเอง
" ก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะ พี่อ่ะ"
" อืม... ก็นิดหน่อย งั้นเดี๋ยวไปกินกันที่ร้านแถวนี้นะ" ผมบอกแล้วก็พาน้องเข้าไปในฟู้ดเซนเตอร์ของที่นั่นไปนั่งกินข้าวกัน ก็อีกแหละครับ มีสายตาจับจ้องมาที่มินเหมือนเดิมเลย สราด...ด นี่เมียกู ห้ามมองเว้ย อยากได้ไปหาเอาเอง
พอท้องอิ่มกันน้องก็ชวนไปเล่นไอ้โน่นไอ้นี่อย่างสนุกสนานมาก โดยมากมินจะชอบเครื่องเล่นที่ซอฟๆไม่หวือหวาอะไรมาก สงสัยคงไม่ชอบเครื่องเล่นที่หวือหวาละมั๊ง จากนั้นสักพักก็ชวนผมไปโซนที่เป็นปราสาทเทพนิยายอ่ะครับ น้องก็ชอบมาก ผมเลยเอาโทรศัพท์ถ่ายรูปน้องไว้เพียบเลย แล้วก็ไปยืนดูขบวนพาเหรดตัวการ์ตูนด้วยกัน
" เนี่ยพี่เป้งรู้มั๊ยว่า มินน่ะเคยฝันอยากเป็นตัวการ์ตูนแบบนี้มากๆเลยนะ อยากเป็นเจ้าหญิงอ่ะ แล้วก็อยากเป็นทิงเคอร์เบลล์ด้วย" น้องหันมาบอกผมแล้วก็ยิ้มแป้นเลย
" อ๋อ... เหรอครับ เอ... แล้วทิงเคอร์เบลล์เนี่ยมันคือนางฟ้าตัวเล็กๆที่อยู่กับปีเตอร์แพนป่ะ" ผมบอกไปตามที่นึกได้แต่ไม่แน่ใจว่าจะใช่รึเปล่า
" ใช่แล้ว นั่นแหละ มินอยากเป็นทิงเคอร์เบลล์มากเลย น่ารักดี บินได้ด้วย ทำให้คนอื่นบินก็ได้อีก ดีออกนะ" น้องยังคงยิ้มร่า เฮ้อ... ยิ่งมองยิ่งเพลินอ่า
" ครับ ดีแล้วล่ะ เหมาะกับมินมากๆเลยนะ ถ้างั้นพี่จะขอเป็นปีเตอร์แพนได้มั๊ยล่ะ"
" ฮะๆๆ ไม่แก่ไปเหรอพี่ ปีเตอร์แพนมันต้องเด็กๆสิ" หึ...หาว่าผมแก่ซะอีก ก็นะ... แก่นี่แหละดีจะบอกให้ ไม่งั้นจะxxxกับทิงเคอร์เบลล์ยังไงล่ะ กร๊ากๆๆ ทำไมกูหื่นจังวะเนี่ย
" อุ๊ย... ไปถ่ายรูปกับพี่กระต่ายดีกว่า" น้องบอกแล้วก็ดึงมือผมเดินไปหาตัวมาสคอตกระต่ายที่ยืนกวักมือเรียกเด็กๆอยู่ มินก็ไปขอถ่ายรูป โดยกอดไอ้เจ้ากระต่ายไว้พลางยิ้มแป้นให้กล้อง แต่..... เฮ้ยๆ ไอ้กระต่าย มือมึงอ่ะ ทำไมมาอยู่ที่เอวเมียกูวะ ไม่ใช่แระเนี่ย
ผมเลยต้องรีบๆถ่ายอย่างไวก่อนที่เมียจะเปลืองตัวไปมากกว่านี้ ไอ่เวร... ผมว่าคนที่ใส่ชุดแม่งต้องเป็นไอ้กามแน่ๆเลยว่ะ ถึงต้องรีบไปจับแยกออกมาด่วน มินก็มองผมงงๆ
แล้วเราก็เดินดูโน่นดูนี่และเล่นเครื่องเล่นกันต่อจนเพลินมองนาฬิกาอีกทีก็จะห้าโมงแล้ว คงต้องเตรียมตัวกลับกันแล้วล่ะครับ แต่ท่าทางมินจะติดใจที่นี่เอามากๆซะแล้วสิ เพราะน้องดูอาลัยอาวรณ์มากๆ
" มินคร้าบ ไว้เรามากันอีกนะ อีกสักสองสามอาทิตย์ก็ได้ครับ วันนี้กลับกันก่อนเถอะนะ"
" อ๊ะ... จริงๆนะคะ" น้องบอกแล้วก็ยิ้มอย่างร่าเริงส่งสายตาวิ้งๆให้ผมอีก หึๆ ห้ามไปทำสายตาแบบนี้กับใครอีกนะที่รัก พี่หวงครับ
" ครับ ว่าแต่หิวยังเดี๋ยวไปแวะกินข้าวกันนะ" อืม... เป็นอันว่าวันนี้ก็ผ่านไปอย่างแฮบปี้อีกวัน อิอิ
-
-
ระหว่างทางกลับบ้านน้องก็ยิ้มไปตลอดจนถึงสวนอาหารเล็กๆข้างทาง ผมก็จอดแวะเข้าไปนั่งกิน วันนี้มันเป็นวันดีของผมจริงๆว่ะ มินก็เอาใจผมเป็นพิเศษจนแทบจะป้อนให้ผมเลยนะ เฮ้อ... เกือบสำลักความสุขเลยว่ะ อย่าอิจฉาเลยนะ เหอๆ
และแม้ว่าโต๊ะข้างๆจะหันมามองกันบ้าง แต่ก็นะ... ไม่สนอยู่แล้ว แค่ระวังไม่ให้ใครมาแอบถ่ายอีกก็พอ ไม่งั้นก็คงได้เป็นข่าวอีก และหลังจากที่กินกันเสร็จก็กลับไปที่คอนโดทันทีเลยครับ วันนี้เหนื่อยหน่อยเพราะเดินทั้งวัน แต่ปริมาณความสุขที่ได้รับนี่ ล้นปรี่มากครับพี่น้อง
มินเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วก็ถอดวิกผมกับตุ้มหูออกวางไว้ พลางสะบัดผมขยี้ไปมาสงสัยน้องคงรำคาญที่ต้องใส่อยู่ทั้งวัน แล้วก็หันมาหาผม
" วันนี้มินขอบคุณพี่มากๆเลยนะ อุตส่าห์พาไปเที่ยวตั้งไกลเลย พี่รู้มั๊ยว่ามินอยากไปที่นั่นมาตั้งนานแล้วน๊า แต่ไม่มีโอกาสสักที ก็เหมือนทะเลนั่นแหละ ถ้าสักวันได้ไปก็คงดี แต่ตอนนี้ก็แอบฝันไปก่อนนะ อิอิ" น้องบอก ผมเลยนั่งลงไปที่ข้างๆน้องแล้วโอบไหล่ไว้
" โธ่... ทำไมพูดยังงั้นล่ะครับ ต่อไปถ้ามินอยากไปไหนก็ตามเนี่ย บอกพี่มาคำเดียวเลยพี่พามินไปได้อยู่แล้ว แค่ว่าช่วงนี้พี่คงต้องขอไว้ก่อนเพราะว่ายังไม่มีเวลาไปไหนเลยครับ ต้องฝึกงานให้เรียบร้อยซะก่อน จะเบี้ยวหรือจะโดดก็ไม่ได้อ่ะ มันเสียเครดิตไม่งั้นคะแนนคงดิ่งเหวแน่ๆครับ ก็ทนอีกสักพักนึงนะ พี่สัญญาว่าหลังจากนั้นจะพาไปทุกที่ๆอยากไปเลย.... นะครับ"
" พี่ครับ เอ่อ... มิน...." มินเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มแต่เม้มปากไว้แน่นเหมือนน้องจะร้องไห้ออกมาเลย แล้วก็เอื้อมมือมาจับมือผมไว้แน่นอีก
" หือ... ทำไมเหรอครับ" อ่ะ เฮ่ย... น้ำตาน้องเริ่มไหลแล้ว
" มินขอบคุณพี่มากนะ นี่ถ้ามินไม่ได้มาเจอและรักกับพี่แบบนี้มินคงเป็นแค่เด็กจนๆยากไร้ ไม่มีอนาคตแน่ๆเลย ขอบคุณพี่มากจริงๆ" น้องบอกพร้อมกับเช็ดน้ำตาแล้วก็ยิ้มให้ผมอยู่ ผมเลยโอบตัวน้องมากอดไว้แนบอกแล้วลูบผมน้องเบาๆ
" ไม่เอานะครับ อย่าคิดแบบนี้อีกเลยนะ ไม่ว่ายังไงเราก็ได้มาเจอกันมารักกันแล้วไง ที่ผ่านมาจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะนะ มันผ่านไปแล้วล่ะต่อไปเราก็รักกันไปอย่างนี้แหละ เพราะพี่รู้ซึ้งดีแล้วว่าไม่มีใครจะมาดีไปกว่ามินของพี่อีกแล้วนะครับ" ผมกระซิบบอกน้องที่ข้างหู แต่อยู่ๆน้องก็เงยหน้าขึ้นมาประกบจูบผม และสบตากับผมอย่างหวานซึ้งมาก
ก็นั่นแหละครับน้องมาแบบนี้แล้วมันจะเหลือรึ ผมเองก็ไม่ไหวอีกแล้วล่ะ บอกตรงๆว่าอารมณ์มันเตลิดไปหมดแล้วครับตอนนี้ เพราะมันเริ่มหื่นมาตั้งแต่เห็นน้องตอนเช้าแล้วด้วยซ้ำ เหอะๆ
ยิ่งตอนนี้น้องมานั่งบนตักผมทั้งตัวไอ้เป้งน้อยมันก็ยิ่งออกฤทธิ์ใหญ่ ไม่ได้เกรงใจเจ้านายเลยว่ะ แต่ก็นั่นแหละ ยิ่งมินทิ้งตัวลงไปผมก็ยิ่งถูไถไปมากับก้นน้องซะจนร้อนไปหมด ไม่ไหวแล้วเว้ยยย....ย
" มะ... มินครับ... อาา...า พี่... พี่ไม่ไหวแล้ว พี่ขอนะครับ" ผมร้องขอด้วยเสียงขาดเป็นห้วงๆเหมือนจะขาดใจ ทำไมผมเตลิดไปได้ขนาดนี้วะเนี่ย เอาช้างมาฉุดก็ไม่อยู่แล้ว
" อือ...อ พี่ครับ ผมรักพี่นะ อาา...า พี่รักผมมั๊ย" มินเองก็ครางเบาๆและพูดเหมือนคนละเมอเลย
" ระ.... รักสิครับ อาา..า เป็นของพี่นะครับ... คนดี..." ตอนนี้ผมจูบไซ้ไปที่คอขาวๆของมินอย่างรุนแรงเลยเพราะอารมณ์ที่ลุกเหมือนไฟของตัวเอง จนร่างของมินสั่นสะท้านไปหมด
" อะ... อาาา พี่ครับ เข้าไปในห้องนะ อือ...อ อย่าทำตรงนี้เลยนะ" มินปรือตาขึ้นเอ่ยกับผม
" ครับ ได้สิ... อืม...ม" ผมบอกแล้วก็อุ้มน้องขึ้นแต่ปากก็ยังไม่ถอนออกจากปากน้องเลยนะ ก็ไม่อยากหยุดอ่ะครับ มันหอมหวานไปหมดเลยยังงี้อ่ะ
แล้วผมก็อุ้มน้องเดินไปบิดลูกบิดอย่างทุลักทุเลหน่อย แล้วถีบประตูเข้าไปเลย จากนั้นก็วางน้องอย่างทะนุถนอมลงบนเตียง ส่วนประตูน่ะเหรอ ไม่สนแมร่งแล้ว เปิดไว้ยังงั้นแหละ ใครจะมาขัดจังหวะได้ล่ะอยู่ในคอนโดตัวเองยังงี้แล้ว ให้มันรู้ไปดิ
" อือ...อ พี่ครับ เบาๆนะครับ อาา...า" น้องเอ่ยเมื่อผมหันกลับมาจูบไซ้ที่คอขาวเนียนต่อ และเริ่มดึงชุดแซคนั้นลงไปทางปลายเท้า ตามด้วยบราและกางเกงในตัวจิ๋ว
ขณะนี้ร่างเปลือยของมินก็อยู่ตรงหน้าผมแล้ว ทำไมมัน..... อืม... ขาวเนียนไปหมดอย่างนี้วะเนี่ย ทำเอาผมหน้ามืดหนักกว่าเก่าจูบไซ้ไปทั่วเลย มินเลยยิ่งร้องครางพร้อมกับแอ่นตัวขึ้นอย่างลืมตัว
" อ๊าา...า พ.... พี่ครับ อาา...า ดีจัง อืม..." มินร้องและเอามือมาบีบที่ไหล่ผมแน่น
" อา...า ดีใช่มั๊ย งั้นไม่ต้องกลัวนะ คนดีของพี่ อือ...อ" ผมเริ่มจูบไล่ลงต่ำไปที่ส่วนนั้นของน้องแล้ว เพิ่งได้เห็นชัดๆนะว่าตรงนี้ของน้องมันขาวสะอาดแทบไม่มีขนเหมือนกับของเด็กๆยังไงยังงั้น ผมเลยจูบไซ้ไปเบาๆโดยไม่นึกรังเกียจเลย
" อ๊ะ... ยะ... อย่าครับ ตรงนั้นมัน อา...า อย่าจูบตรงนั้นเลยครับพี่ มัน.... อะ... อืม... "
" ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ มันไม่น่ารังเกียจเลย ถ้าเราจะมีอะไรกัน มันก็เป็นเรื่องธรรมดาเองนะ" ผมยังคงจูบและเล้าโลมน้องต่อไป พลางจูบไล่ไปยังช่องทางสีชมพูนั้น ซึ่งผมล่ะโคตรดีใจที่มันไม่ได้มีแต่ขนเหมือนไอ้คนในคลิปนั่น
หากแต่มัน.... ดูขาวอมชมพูนวลเนียนยิ่งกว่าของผู้หญิงซะอีก ผมไม่เคยนึกเลยนะว่าอะไรๆของมินมันจะดูน่าหลงไหลไปได้ถึงขนาดนี้ เลยยิ่งเผลอจูบไซ้ไปที่ตรงนั้นอย่างลืมตัว
" อ๊า...า พี่... ผม อาา...า" มินบอกแล้วกดที่หัวผมพลางขยับตัวเหมือนจะกระเถิบหนีจากผมไป
" อืม... อย่ากลัวนะครับคนดี ไม่เป็นไรนะ" ผมบอกแล้วก็เริ่มใช้ปลายลิ้นลากไล่ไปที่ช่องทางนั้นจนน้องครางและหอบหายใจอย่างแรง
" อะ... อาา..า พ.. พี่ครับ มันสะ.. เสียวมากๆเลย อือ..อ"
" ดีใช่มั๊ย งั้นอย่าเกร็งนะครับ คนดี"
" อ๊ะ... อืม... คะ... ครับ อือ....อ" เสียงน้องยังคงขาดเป็นห้วงๆด้วยความเสียวซ่านนั้น ผมเลยเอี้ยวตัวไปหยิบเจลที่หัวเตียงมา ก็แน่ล่ะครับ ผมเตรียมไว้พร้อมแล้วล่ะ เพราะรู้ดีว่าต้องมีวันนี้แน่ แค่ไม่นึกว่ามันจะมาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้มาก
พอได้มาก็ทาลงไปยังช่องทางนั้นพร้อมกับเริ่มสอดปลายนิ้วลงไปจนน้องสะดุ้งเฮือกขึ้นแล้วกอดคอผมไว้แน่นเลย
" อ๊า...า พ...พี่ครับ มินเจ็บอ่ะครับ" มินบอกผมที่ข้างหู ก็คงเป็นเพราะน้องเกร็งกล้ามเนื้อไว้น่ะเอง
" โอ๋ๆ.. ไม่เป็นไรนะ มินอย่าเกร็งนะครับคนดี ปล่อยมันสบายๆนะ จะได้ไม่เจ็บ เชื่อพี่นะครับ" ผมปลอบน้องพลางจูบไซ้ไปที่ซอกคอนั้นอีก จนน้องเริ่มเผลอตัวครางออกมาเบาๆจึงเริ่มสอดนิ้วเข้าไปใหม่ซึ่งครั้งนี้น้องผ่อนคลายลงไปมากแล้ว ผมเลยเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก
" อ๊ะ... อ๊า... พี่ ผม... อาา...า เจ็บครับ ฮือ...อ" น้องร้องขึ้นอีกครั้ง ผมเลยหยุดขยับนิ้ว
" ครับๆ มินอย่าเกร็งนะ" ผมบอกแล้วก็ยิ่งจูบที่ซอกคอและติ่งหูจองน้องสลับกันไปจนน้องคลายอาการเกร็งๆนั้นลงไปจนเมื่อผมเห็นว่าน้องคงพร้อมแล้วผมเลยรูดถอดกางเกงตัวเองลงไปบ้าง
" อืม... ดีมั๊ยครับ ถ้างั้นพี่จะขอเข้าไปล่ะนะ เป็นของพี่นะครับ ที่รัก" ผมกระซิบเสียงหวานข้างหูน้องแล้วก็จูบไซ้คอน้องอีก พลางจ่อน้องชายตัวเองไปที่ช่องทางนั้นแล้วดันเข้าไปช้าๆ
" อ๊ะ... พี่ อาา...า จะ เจ็บอ่ะครับ อ่ะ... อือ.. " น้องสะดุ้งเฮือกเลยครับ ผมเลยหยุดขยับไว้ก่อนแล้วรีบเล้าโลมน้องต่อโดยเป่าลมหายใจที่ข้างหูน้องเบาๆสลับไปกับจูบไซ้ที่ซอกคอจนน้องเริ่มครางออกมา ผมถึงเริ่มขยับอีกครั้ง ซึ่งก็ได้ผลอยู่เพราะน้องก็ผ่อนคลายลงทุกครั้งที่ผมเริ่มเล้าโลมอีก
" มินปล่อยตามสบายนะครับ อย่าเกร็งนะจะได้ไม่ค่อยเจ็บ ดีครับ อาา....า" ผมเริ่มขยับช้าๆแล้วแยกขาของน้องออกกว้าง แต่ก็ไม่ได้ใส่เข้าไปจนลึกนักเพราะกลัวว่าน้องคงรับได้ไม่หมดแน่ บอกแล้วไอ้เป้งน้อยของผมน่ะมันไม่น้อยอยู่หรอก ไม่งั้นใครๆเค้าจะติดใจอย่างนั้นเหรอ
" อึ๊ก...ก อ่ะ... อ๊า...า พี่ครับ ผม... อาา...า เสียวมากเลยครับ อือ..อ" มินครางออกมาเสียงดังอย่างลืมตัวแล้วก็ขยำผ้าปูที่นอนจนยับไปหมด
" อืม... ซื้ดส์ อ่าา....าห์ ดีมั๊ยครับ ที่รัก อาา...า"
" ค... ครับ อา...า พี่ มินจะ.... อาา...า จะขาดใจแล้วครับ ฮ้าาา...า" ผมเร่งความเร็วมากขึ้นเมื่อเห็นว่าน้องไม่ค่อยเจ็บแล้ว พลางจับของน้องรูดขึ้นลงไปด้วย
" อะ... อ๊าา...า พี่ครับ อือ..อ มันเสียว... อ่า...า อ๊ะ.. อ๊าาา"
" ดีใช่มั๊ยครับ อาา...า พี่ก็เสียวมากครับ มิน... ซี้ดส์" ผมยังคงเร่งจังหวะเร็วขึ้น คิดว่าน้องคงไม่เป็นไรแล้วได้แค่ครางอย่างสุขสมเลย ส่วนหน้าของน้องตอนนี้น่ะ ยิ่งผมมองก็ยิ่งทำให้อารมณ์เตลิดเข้าไปอีก จนมันเหมือนร้อนไปหมดแล้ว เหงี่อมากมายผุดขึ้นทั่วร่างของเราทั้งๆที่เปิดแอร์จนเย็นแล้ว
" พ... พี่.. อึ๊ก.. อ๊าาา... า มิน... อ๊าาาา " มินร้องออกมาสุดเสียงก่อนที่จะปล่อยความสุขออกมานองหน้าอกหน้าท้องขาวเนียนนั้น ในขณะเดียวกับที่ช่องทางนั้นก็บีบตัวรัดน้องชายของผมแน่นจนตอนนี้ผมเองซึ่งหน้ามืดจนถึงที่สุดก็ขยับเข้าออกซะเร็ว เพราะเกือบจะถึงจุดอยู่แล้ว
" อ่ะ... มินครับ อ๊ะ.... อาาา...าห์ พี่ อ่าาาาา" ผมหอบเหมือนคนหายใจไม่ทันพร้อมกับเร่งเร้าในจังหวะสุดท้ายจนปลดปล่อยออกมาอย่างแรงภายในตัวน้องไปเหมือนกัน แล้วก็กอดน้องจูบไล่ไปที่ซอกคอนั้นอย่างหื่นกระหาย
พอผมถอนไอ้เป้งน้อยออกมาก็ตกใจนิดนึงที่มีเลือดไหลปนออกมากับน้ำขาวขุ่น ส่วนน้องก็ดูท่าทางอิดโรยอย่างมาก เหมือนเหนื่อยเพราะไปวิ่งมาไกลๆยังงั้นเลย แต่ว่าพออารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่เมื่อกี๊ของผมมันลดลงไปแล้ว ผมกลับรู้สึกกลัวนะ กลัวว่าน้องจะประทับใจกับครั้งแรกนี้รึเปล่า ถ้าไม่ล่ะ ผมจะทำไงดี
" มินครับ... เอ่อ... พี่" ผมเอ่ยขึ้นอย่างไม่ค่อยมั่นใจ แต่พอเห็นว่าน้องยิ้มแล้วหลับตาพริ้มพลางโอบกอดรอบคอผมไว้ ผมถึงได้ใจชื้นขึ้นมาหน่อย
" พี่ครับ มินมีความสุขที่สุดเลยนะ ดีใจจังครับ ผมเป็นของพี่แล้วต่อไปนี้ผมจะรักพี่ให้มากที่สุดเลยนะ ขอให้พี่ไม่ทิ้งผม แล้วก็รักผมอย่างนี้ตลอดไปได้มั๊ยครับ"
" ครับ พี่ไม่มีทางทิ้งมินไปหรอกนะ ไม่ต้องห่วงหรอก แค่นี้ก็รักจะแย่อยู่แล้ว รู้มั๊ยครับ หือม์.." ผมบอกแล้วก็เอาหน้าผากแนบกับน้องอย่างมันเขี้ยว
" จริงเหรอครับ แน่ใจน๊า กลัวว่าเดี๋ยวก็คงเบื่อมินแล้วน่ะสิ ในสต๊อกพี่อ่ะยังมีอีกตั้งหลายคน" น้องแกล้งทำยื่นปากเหมือนน้อยใจ แล้วก็ยิ้มให้ผม
" อ้าวๆ จะมาพูดยังงี้ไม่ได้นะ ได้เค้าแล้วก็ต้องรับผิดชอบเลย ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆด้วย" ผมแกล้งเล่นมุขดัดเสียงเหมือนผู้หญิง
" พี่อ่ะ บ้า... ฮะๆๆ" น้องหัวเราะร่าอยู่ในอ้อมแขนผม
" ก็ไม่รู้อ่ะ พี่ก็ถือว่าพี่เป็นของมินแล้วเหมือนกัน โดยเฉพาะข้างในนี้น่ะ" ผมบอกแล้วก็เอามือน้องมาแตะที่อกซ้ายไว้
" ต่อไปนี้มันจะเป็นของมินตลอดไป และจะเป็นของมินคนเดียวเท่านั้นครับ" พอผมพูดจบน้องก็กอดผมไว้แน่นเลย โล่งใจไปที ผมรอวันนี้มาตั้งนานเลยนะ กว่าที่น้องจะยอมรับผมได้และเราได้กลายเป็นของกันและกันอย่างนี้ ต่อไปผมก็ไม่ห่วงอะไรแล้วเพราะไอ้ที่ยังกังวลๆอยู่ก็มีแค่เรื่องนี้แหละ
วันนี้ทุกอย่างมันก็ลงตัวไปได้ดีแล้ว น้องจะไม่ต้องฝันร้ายกับเรื่องนี้อีกต่อไปเพราะหัวใจของน้องคงเปิดรับผมแล้ว ผมจะดูแลน้องให้ดีที่สุดเลยล่ะให้สมกับที่ผมต้องอดทนมาตลอด กว่าจะทำให้น้องยอมรับผมได้แบบนี้ ต่อไปไม่รู้ว่าเราจะเป็นยังไงบ้างแต่ยังไงซะผมก็ขอแค่ให้มีน้องอยู่ข้างๆผมอย่างนี้ ผมก็พอใจล่ะ
***********************************************
อ๊ะๆ ยังไม่อวสานนะ ยังอีกหลายตอนเรย
NC ไม่ค่อยตื่นเต้นถึงอารมณ์เท่าไหร่ ขออภัยนะคร้าบ กำลังหัดเขียนน่ะ ต้องฝึกอีกเยอะ
ดีใจที่เขียนมาได้ตลอดจนป่านนี้ ตั้ง 20 ตอนแลัว ไว้จะมาลงตอนพิเศษให้อีกนะครับ อดใจรออีกนิด
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดครับ
หัวข้อ: [อาบใจด้วยไอรัก]ตอนอวสานครับ ปลายทางความรักจะเป็นอย่างไร p.39/19-03 (อ่าน 360199 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก