ต่อจากข้างบนเน้อ... หลังจากที่เรานั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหาร พ่อผมก็เอ่ยเรื่องน้องเจนขึ้นมาอีกจนได้ เบื่อจะฟังยังไงก็ต้องฟัง จนสุดท้ายผมก็ต้องบอกไปว่ารอให้เค้ากลับมาเมืองไทยก่อนก็แล้วกัน
แต่ว่าแม่ผมดิ ฟังพ่อบ่นไปก็ได้แต่นั่งตัวแข็งไม่พูดอะไรแล้วหันมามองแต่หน้าผมเพราะเค้ารู้แล้วว่าผมมีแฟน แต่ก็ไม่กล้าบอกพ่อไง ไม่งั้นจะมีระเบิดลงอีกแน่ๆ
" นี่ชั้นล่ะปวดหัวกะแกจริงๆเลยนะเจ้าเป้ง ตกลงนี่จะทำยังไง พ่อแกเค้าก็ทาบทามน้องเจนให้แกเรียบร้อยแล้วนี่ แล้วคนของแกล่ะจะดีสู้เค้าได้มั๊ย ไอ้ชั้นเองน่ะก็อยากตามใจแกอยู่หรอก ถือซะว่าคนที่จะมาเป็นแฟนแกเนี่ย แกก็ต้องเลือกเอง" แม่แอบมานั่งคุยกับผมต่อที่ริมสระว่ายน้ำในขณะที่พ่อไปนั่งดูทีวีในห้องรับแขกแล้ว
" แล้วที่จริงทางเราก็ไม่ได้เจอน้องเจนเค้ามาตั้งเป็นนานมากขนาดนี้ก็ไม่รู้หรอกว่าเดี๋ยวนี้เค้าจะเปลี่ยนไปยังไงบ้าง ถึงชั้นจะอยากได้เค้ามาเป็นลูกสะใภ้ก็เหอะ แต่ก็คงต้องดูท่าทีกันก่อนอยู่ดีแหละ แล้วถ้าแกตัดสินใจเลือกทางโน้นแล้วจริงๆชั้นก็ไม่ห้ามหรอก แต่พ่อแกน่ะสิ เค้าจะยอมรึเปล่า"
" หึ... แม่ไม่ต้องห่วงไปหรอก อย่างมากเค้าก็แค่ตัดผมออกจากกองมรดกนั่นแหละ" ผมยักไหล่ทีนึงทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดามาก
" โอ๊ย... แก ยังจะมีหน้ามาพูด ชั้นจะเป็นลม นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะเจ้าเป้ง ถ้าพ่อแกทำอย่างนั้นจริงๆชั้นคงอกแตกตายแน่ พยายามอย่าไปขัดใจเค้าเลย ยอมๆไปก่อนแล้วค่อยคุยค่อยโน้มน้าวเค้าทีหลังได้มั๊ย"
" โธ่... แม่ก็รู้ว่าพ่อเค้าเป็นยังไง เค้าไม่ฟังผมอยู่แล้ว ทุกวันนี้เค้าก็คิดได้แค่ว่าที่ผมทำอะไรๆแล้วไม่ถูกใจเค้าเนี่ยเป็นเพราะผมจงใจงัดข้อกะเค้าตะหาก เค้าไม่เคยคิดหรอกว่าไอ้ที่เค้าอยากให้ผมทำน่ะ ผมทำไม่ได้จริงๆนะ หรือว่าทำไปแล้วมันจะฝืนใจผมน่ะ เพราะเค้าก็คิดอยู่แค่ว่าผมต้องตามใจเค้า ต้องเดินตามทางที่เค้าเลือกอ่ะ ถ้าผมขัดใจน่ะเหรอ ก็หมายความว่าผมอยากลองดีไง เค้าคิดแค่นี้จริงๆ" เฮ้อ... เศร้ามั๊ยล่ะ พ่อผมช่างเข้าอกเข้าใจผมดีจริงๆ
" ถ้างั้นแกคิดว่าแกจะทำยังไงล่ะ"
" ก็คงต้องให้น้องเจนเค้ากลับมาโน่นแหละครับ ผมว่าไม่แน่เค้าก็อาจจะมีใครที่ชอบอยู่ หรือคบหากันอยู่แล้วก็ได้นะ"
" อืม... งั้นก็ขอให้มันเป็นยังงั้นไปเหอะ จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวกันอีก ว่าแต่แฟนของแกเนี่ย เค้าดีอย่างที่แกว่าจริงๆใช่มั๊ย ไม่งั้นชั้นล่ะกลัวพ่อแกจะไม่พอใจอีก นิสัยใจคอ ฐานะทางบ้านเค้าเป็นยังไงบ้างล่ะ ลองเล่ามาให้ชั้นฟังหน่อยนึงซิ" แม่เริ่มถามโยงมาถึงมินอีกแล้วครับ
" ก็ดีทุกอย่างจริงๆนั่นแหละแม่ผมมั่นใจ น้องเป็นคนที่ใช่ที่สุดสำหรับผมแล้ว พูดได้เลยว่าชีวิตนี้ผมไม่เคยรักใครจริงจังเท่านี้มาก่อนเลยล่ะ" ผมบอกด้วยสีหน้าจริงจังจนแม่มองผมอย่างแปลกใจ
" แหม... ฟังๆแล้วชั้นยิ่งอยากเจอหนูคนนี้เร็วๆซะแล้วสิ อยากจะรู้ว่าทำยังไงถึงปราบคนเจ้าชู้อย่างแกได้อยู่หมัดซะขนาดนี้" ง่า... อีกแล้วอ่ะ เอาไงดีวะเรา
แล้วความลังเลก็เข้าครอบงำผมอีกจนได้ เบื่อจังว่ะ นี่มันเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วนะที่ผมต้องตัดสินใจพูดความจริง ความกลัวผลที่จะตามมาทำให้ผมอึดอัดตามเคย โดยเฉพาะกับแม่ผมคงต้องตัดสินใจให้ดี ไม่งั้นแม่คงช๊อคแน่ แต่ว่ายังไงผมก็ต้องบอกเค้าให้รู้ความจริงอยู่ดีนี่นะ
งั้นผมจะบอกแม่ไปตอนนี้เลยดีมั๊ยว่าน้องไม่ใช่ผู้หญิง แต่ผมเลือกแล้วที่จะรักน้อง ให้ผมตัดสินใจใหม่อีกกี่ครั้งผมก็จะเลือกน้องอยู่ดี
" เอ่อ... แม่ ที่จริง...... " ผมเริ่มเอ่ยขึ้นก่อน แม่ก็มองหน้าผม เฮ้อ... นี่กูคิดถูกมั๊ยเนี่ย
*******************************************
เป็นไงบ้างครับ คงจุใจกันเต็มที่นะคร้าบ ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษ
ไว้ติดตามตอนต่อไปกันเน้อ
หัวข้อ: [อาบใจด้วยไอรัก]ตอนอวสานครับ ปลายทางความรักจะเป็นอย่างไร p.39/19-03 (อ่าน 360232 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก