กลับมาละคร้าบ ทั้งพี่เป้งและน้องมินผู้น่าร้าก
ช่วงนี้ก็อย่างที่บอกครับ ยังวุ่นวายหลายเรื่องอยู่เลยต้องให้ผู้อ่านรอกันหน่อยนะครับ
สำหรับตอนนี้ก็มี NC เบ๊าเบาเนื่องจากว่ายังเขียนไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าอ่านกันขำๆไปก่อนนะครับ
ตอนที่25 ************************************
ช่วงนี้ผมใกล้สอบแล้วล่ะ ก็ต้องเก็บตัวอ่านหนังสือและทำรายงานมากมายส่งอาจารย์จนไม่ค่อยมีเวลาไปช่วยมินกับแม่อัมที่ร้าน ส่วนไอ้มาร์ทเหรอครับ หลังจากที่ผมถามมันไปว่ามันชอบมินรึเปล่า มันก็ไม่ค่อยกล้าไปหามินที่ร้านอีก คิดว่ามันก็คงรู้ตัวมันดีแล้วล่ะครับ
" ผมก็ว่ามันแปลกอยู่นะพี่ ทำไมช่วงนั้นพี่มาร์ทเค้ามาถี่ยังงั้น ทั้งที่พวกพี่คนอื่นๆไม่มีใครแวะมาอีกเลยนะเนี่ย" ไอ้แมนบอกเมื่อผมลองโทรไปคุยกับมันเรื่องร้าน
" เหรอวะ อืม... สงสัยมันคงจะว่างมากจริงๆ แต่ช่วงนี้ที่ร้านยังโอเคใช่มั๊ย ขาดเหลืออะไรอีกป่าววะ" ผมตัดบทมันไปเพราะไม่อยากให้มันมากังวลเรื่องนี้ไปด้วย
" ไม่แล้วล่ะพี่ เราเปิดขายแค่วันละไม่กี่ชั่วโมงคนเค้าก็รู้ดีแหละ เดี๋ยวนี้อะไรๆเริ่มลงตัวแล้วพี่ ลูกค้าเยอะแต่ก็รับมือได้"
" งั้นก็ดูแลแม่ดีๆนะเว้ย อย่าปล่อยให้แม่ยืนนานเกินไปล่ะ คอยบอกให้แม่พักด้วย"
" ครับ เดี๋ยวนี้โดยมากมินมันจะเป็นคนตำเอง ให้แม่นั่งเตรียมของเฉยๆครับ"
" เออ... ดีแล้ว กูจะได้ไม่ต้องห่วง งั้นแค่นั้นแหละ เดี๋ยวกูทำงานต่อละ" ผมบอกแล้ววางสายไป จากนั้นก็ต้องกลับมานั่งจมกับงานมากมายที่ต้องรวบรวมทำเป็นรายงานส่งอาจารย์ก่อนสอบ เฮ้อ... ไม่รู้ทำไมมันเยอะได้ยังงี้ว้า... งานกู
" สวัสดีครับ มีอาหารมาส่งคร้าบ" เสียงประตูเปิดออกครับพร้อมๆกับเสียงใสๆของ... สุดที่รักของผมนั่นเอง ถึงว่าถ้าเป็นพนักงานส่งอาหาร ก็คงเป็นพนักงานที่สวยน่ารักที่สุด อิอิ
" อ้าว... มาได้ไงครับเนี่ย " ผมหันไปตอบน้องที่กำลังหิ้วถุงอาหารเข้ามา แล้วลุกขึ้นเดินไปหา ตาก็มองนาฬิกาไป โห... สองทุ่มกว่าแล้วนี่หว่า นี่ผมทำงานเพลินไม่ได้ดูเวลาเลย
" ก็วันนี้หยุดนี่ครับ ไม่ได้เปิดร้านน่ะ เลยทำข้าวต้มมาให้ทานครับ พี่ทานอะไรยังล่ะ" น้องถามผมแล้วก็เดินไปที่ครัว ผมก็เดินตามไปติดๆ
" อืม... คิดถึงจะแย่อยู่แล้วครับเนี่ย ขอชื่นใจหน่อยนะครับ" ผมบอกแล้วกอดน้องจากด้านหลังพลางก้มไปจูบที่แถวคอขาวๆนั่นจนน้องสะดุ้ง
" แหม... ไม่ได้เจอแค่วันสองวันเอง คิดถึงขนาดนั้นเลยเหรอครับ"
" ก็นั่นแหละ แค่นั้นก็คิดถึงจะแย่แล้วครับ นอนก็นอนคนเดียวเหงาจะตาย" ผมย้ำจูบไปที่ซอกคออีก
" อือ... พี่อ่ะ ชอบเว่อร์ตลอดเลย จะขี้เหงาอะไรขนาดนั้นครับ"
" ก็พี่คิดถึงโก๊ะหมวยคนสวยของพี่นี่นา อยากทิ้งงานไปหาเลยด้วยซ้ำ ไม่ทงไม่ทำมันแล้วเนี่ย"
" อ๊ะ... ไม่ได้นะครับ งานเยอะก็ต้องทำไป จะมาทำตัวเกเรไม่ได้นะครับ เดี๋ยวเรียนไม่จบอ่ะ" นั่น... โดนน้องสอนซะงั้น เหอๆ
" ก็มันเบื่อนี่ครับ เหงาด้วย"
" แหม... ก็ทีเมื่อก่อนตอนยังไม่ได้รู้จักมินก็อยู่คนเดียวได้นี่ครับ แต่เอ๊ะ... หรือว่าเมื่อก่อนก็ไม่ได้อยู่คนเดียวนะ" มินบอกแล้วก็ยิ้มแกล้งทำเป็นหรี่ตามองผมเหมือนไม่ไว้ใจ
" ก็คนเดียวน่ะสิ คิดว่าพี่จะมีใครล่ะครับ หือ"
" ก็ไม่รู้นี่ เห็นมีผู้หญิงในสต๊อกเยอะ"
" ฮ่าๆ หึงเหรอครับ"
" ป่าวซะหน่อย แค่เบื่อพวกที่ชอบบอกว่าเหงาทั้งๆที่มีใครต่อใครไม่รู้เยอะแยะไปหมดตะหาก" มินบอกแล้วก็ทำเมินยักไหล่ให้ผม
" โธ่... ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันแล้วครับ ตอนนี้มีมินแค่คนเดียวจริงๆน๊า"
" คร้าบ... เชื่อแล้วก็ได้ อืม... อุ่นเสร็จละ ไปนั่งที่โต๊ะสิครับ" มินพูดตัดบทไปแล้วก็หยิบข้าวต้มที่อุ่นจากไมโครเวฟออกมา แล้วก็เดินถือชามนำหน้าผมมานั่งที่โต๊ะ
" โห... หอมน่ากินจังเลยอ่ะ ข้าวต้มปลาเหรอครับ" ผมบอกขณะสูดกลิ่นหอมของข้าวต้มเข้าไปเต็มที่
" ครับ ทำสุดฝีมือเลยนะ เห็นว่าเวลานี้พี่ต้องทำงานดึกๆอยู่คนเดียวแน่เลย ก็เลยทำมาเผื่อน่ะครับ" น้องบอก ที่แท้ก็ห่วงผมนี่เอง น่ารักจริงๆว่ะเมียเรา ขยันเอาอกเอาใจอย่างนี้ผมจะไปไหนรอดวะเนี่ย ฮ่าๆ
พอตักชิมไปก็ไม่ผิดหวังแหละครับ ไม่เคยเห็นน้องทำอะไรไม่อร่อยสักครั้ง มีแต่อร่อยสุดๆ อร่อยโคตรๆ แค่นี้อ่ะ ไอ้ที่ว่าจะอร่อยเฉยๆ หรืออร่อยใช้ได้เนี่ย ไม่มีหรอก
" พักนี้ไอ้มาร์ทมันมาที่ร้านบ่อยใช่มั๊ยครับ" อยู่ๆไม่รู้นึกยังไงผมเลยลองถามคำถามนี้ขึ้นมา แต่น้องก็มองหน้าผมเฉยๆ ไม่ได้มีอาการผิดปกติหรือตกใจอะไรให้เห็น
" ก็... ครับ พี่เค้ามาช่วยเสิร์ฟตลอดเลยอ่ะ เห็นพี่เค้าบอกว่าอยากช่วยเพราะเห็นว่าร้านเราขายดี ตอนเย็นพี่เค้าก็ว่างๆไม่ได้ทำอะไร เราก็เลี้ยงข้าวพี่เค้าทุกครั้งเลยครับเป็นการตอบแทนที่มาช่วย" น้องยังคงยิ้มตอบผมอย่างเป็นปกติดี สงสัยมินคงไม่รู้หรอกว่าทำไมผมถึงถามเรื่องนี้
" แล้วมันว่ายังไงมั่งล่ะครับ ไอ้มาร์ทน่ะ"
" หือ...ว่ายังไง....? ทำไมเหรอครับ พี่เค้าจะว่ายังไงเรื่องอะไรเหรอ"
" ก็ที่ผ่านๆมามันคุยเรื่องอะไรกับมินมั่งล่ะครับ" ผมยังคงรักษาระดับน้ำเสียงให้เป็นปกติ
" ก็เรื่องทั่วๆไปอ่ะครับ หลายเรื่องแหละ แต่เอ... ทำไมพี่ถามผมเรื่องนี้อ่ะ มีอะไรรึเปล่าครับ" มินเริ่มสงสัยท่าทางที่แปลกไปของผมจึงถามขึ้นมาแบบนี้
" ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แต่พี่สงสัยว่ามินคงยังไม่รู้หรอกมั๊งว่าทำไมไอ้มาร์ทมันถึงไปที่ร้านบ่อยๆ"
" เอ๋... ทำไมเหรอครับ" น้องยิ่งทำหน้าสงสัยไปกันใหญ่
" ก็เพราะว่าไอ้มาร์ทน่ะ ตอนนี้มันชอบมินไงครับ"
" หา!! อะไรนะครับ" มินตกใจจนลุกขึ้นยืนทันที
" ก็อย่างที่บอกแหละครับ มันน่ะชอบมินอยู่แน่ๆไม่งั้นมันไม่มาอะไรกะมินบ่อยๆขนาดนี้หรอก"
" เอ่อ... แล้วพี่รู้ได้ยังไงอ่ะครับ พี่มาร์ทเค้าบอกพี่เหรอ" น้องถามผมด้วยท่าทางกังวล
" มันยังไม่ยอมรับหรอกครับ แต่พี่มั่นใจน่ะ ดูจากอาการของมันแล้วพี่ว่ามันต้องชอบมินอยู่แน่ๆ ของยังงี้มันดูกันรู้น่ะครับ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงปกติแล้วก็เอื้อมไปจับมือน้องไว้ ไม่อยากให้มินกังวลมากไปเหมือนกันครับ
" แล้ว.... พี่โกรธพี่มาร์ทเค้ารึเปล่าล่ะครับ ผมไม่สบายใจเลย เหมือนผมเป็นคนทำให้พวกพี่ต้องมาผิดใจกันเลยนะ" น้องบอกแล้วก็ก้มหน้านิ่งไป ผมก็เลยรวบเอวน้องมากอดไว้
" ไม่หรอกครับ อย่าคิดอย่างนั้นสิ พี่ไม่ได้โกรธอะไรมันหรอกเพราะพี่เข้าใจมันดีอยู่ แต่ถึงพี่จะโกรธมันพี่ก็ไม่อยากให้มินโทษตัวเองหรอกครับ มินไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อยนี่ อย่าคิดมากสิครับ แล้วที่พี่ต้องบอกมินเนี่ย ก็เพราะว่าอยากให้มินได้รู้ไว้เท่านั้นแหละว่ามันคิดแบบนี้กะมินนะ"
" ก็... ไม่รู้สิครับ ทำไมพี่เค้าถึงมาชอบมินได้มินก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่รู้สึกไม่ดีเลยครับที่พี่เค้าคิดแบบนี้ เหมือนว่ามินไปให้ความหวังเค้ายังไงไม่รู้"
" อืม... ไม่เอาแล้วครับ พี่บอกแล้วว่ามินเองไม่ได้ไปทำอะไรซะหน่อย ก็แค่อยู่เฉยๆแต่มันน่ะดันมารักมินเอง ไม่ต้องคิดมากแล้วครับ โก๊ะหมวยของพี่ ช่างมันเถอะ ไว้แล้วพี่จะคุยกับมันเองแหละ ไม่ต้องห่วงแล้วนะ ไหนยิ้มซิครับ" ผมบอกแล้วก็เอามือไปแตะดันที่มุมปากเบาๆให้น้องยิ้ม มินเลยยิ้มให้แล้วซบลงมาที่ไหล่ผม
" ครับ งั้นพี่ก็ไปคุยกันดีๆนะ มินจะได้หมดห่วง อ๊ะ... นี่ดึกแล้วนี่ งั้นเดี๋ยวคงต้องกลับก่อนล่ะครับ" น้องหันไปมองนาฬิกาแล้วหันมาบอกผม เฮ้อ... อะไรว้า ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเลยอ่ะ จะไปแระ
" อืม... งั้นคืนนี้ค้างที่นี่เถอะครับ ไหนๆก็ดึกแล้วนะเดี๋ยวโทรไปบอกไอ้แมนไว้ก็ได้นี่ครับ" เหอะๆ ไม่กล้าโทรบอกแม่อัมหรอกครับเพราะไม่รู้จะบอกเค้าว่าไง โทรบอกไอ้แมนดีแล้ว อิอิ
" แต่มัน...." น้องอ้าปากเอ่ยแต่ยังไม่ทันจบ จะมาประโยคเดิมอีกเหรอ ฮ่าๆ
" มันจะต้องดีแน่ๆคร้าบ รับรอง เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่รีบไปส่งที่บ้านแต่เช้าเลย แม่ก็คงไม่ว่าอะไรหรอกโทรบอกไอ้แมนแล้วนี่" ผมรีบพูดสวนขึ้นมาดักคอไว้เลยครับ อิอิ
" อือ... พี่อ่ะ ไม่กล้าโทรไปขอกับแม่ใช่มั๊ยล่ะ" บ๊ะ... รู้ทันอีกนะ โก๊ะหมวยนี่ หึๆ
" ป่าวซะหน่อย พี่ว่าป่านนี้แม่คงนอนไปแล้วตะหาก" แถซะ ฮ่าๆๆ
" ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย ที่จริงมินก็กลัวๆแม่จะว่าเหมือนกันแหละ"
" โธ่... แม่จะมาว่าเรื่องอะไรครับ เมื่อก่อนมินอยู่กับพี่เลยด้วยซ้ำนี่นา ไม่รู้แหละ ค้างกับพี่นะครับ พี่คิดถึงจะแย่อยู่แล้วเนี่ย ไม่ได้นอนกอดกันตั้งเป็นอาทิตย์ๆแล้วนี่นา นะครับ...." ผมกอดแล้วก็ซุกหน้าลงไปที่คอขาวๆนั้นแล้วจูบไซร้อย่างกระหายเต็มที่
" อ๊ะ... อือ... อย่าครับ"
" พี่ขอนะครับ คืนนี้อ่ะ" ผมกระซิบเสียงแผ่วที่ข้างหูน้อง
" ก็... ครับ.... แต่ว่าแค่กอดกันเฉยๆนะ ห้ามทำอย่างอื่นนอกจากนั้น" แป่ว! ... อ้าว เฮ้ยย...ย ไม่ใช่แระ
" อ่ะ... อะไรกันครับมิน" ผมผงะทันทีครับ แต่มินยังยิ้มและมองหน้าผม
" ก็พี่บอกว่าไม่ได้กอดนานแล้ว มินก็ให้กอดไงครับ"
" เดี๋ยวดิครับ พี่ไม่ได้หมายความว่างั้นนะ"
" ไม่รู้อ่ะ แต่มินหมายความว่ายังงั้นนี่ ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า" มินบอกแล้วก็รีบลุกหนีผมเข้าห้องไปแล้ว ส่วนผมก็นั่งอึ้งอยู่ตรงนั้นแหละครับ มึนไปเลยนะ แต่ก็ขำที่น้องมาแกล้งผมแบบนี้ ชักจะร้ายใหญ่แล้วนะเรา
แต่อย่างผมน่ะมีหรือที่จะยอม ผมก็ลุกตามไปทันทีสิครับเจ้าตัวดีกำลังเตรียมผ้าเช็ดตัวกำลังจะก้าวเข้าห้องน้ำพอดีผมเลยเดินเข้าไปรวบตัวมากอดไว้อีก
" อ๊ะ... พี่" ไหล่บางสะดุ้งโหยงทันทีครับ แล้วก็หันมา
" จะอาบน้ำแล้ว งั้นพี่อาบด้วยคนนะครับ ช่วยถูหลังให้พี่หน่อย" อิอิ สเต็ปเดิมครับ ผมไซร้ที่แถวคออีกแหละ เพราะนั่นมันเหมือนจุดอ่อนของมินเลยนะ น้องระทวยไปทุกทีที่ผมจูบไซร้แถวคอนี่แหละ
" อือ... ไม่เอาอ่า เดี๋ยวก็ไม่ได้อาบอย่างเดียวอีกน่ะ พี่อ่ะชอบหื่น" มินบ่น นั่น... มาว่าผมอีก หึๆ ไหน... ที่ไหน ใครหื่น ไม่มี๊.....
" โธ่... ไม่เห็นใจพี่เหรอครับ เราไม่ได้อยู่กันแบบนี้มาตั้งเป็นอาทิตย์แล้วนะ ใจร้ายกับพี่ลงเหรอครับ หือ..." ผมยังคงอ้อนวอน แต่ก็ยังคงจูบไล่ไปตามไหล่ไม่หยุด หึๆ ไม่ยอมก็ให้มันรู้ไปสิ
" กะ... ก็ได้ครับ..... อือ... แต่รีบๆอาบนะครับ ห้ามวุ่นวายมือปลาหมึกอะไรอีกนะ" มินหันมาบอก ผมก็ได้โอกาสล่ะ รีบตามน้องเข้าไปในห้องน้ำทันทีอย่างไว
" รู้มั๊ยว่าพี่นอนคนเดียวเหงามากจริงๆ คิดถึงมินทุกวันเลยนะ" ผมบอกกระซิบน้องขณะที่น้องนอนพิงอกผมอยู่ในอ่างน้ำด้วยกัน
" ทีเมื่อก่อนก็นอนคนเดียวได้นี่ครับ ตอนที่ยังไม่มีผมน่ะ"
" ก็นั่นมันเมื่อก่อนนี่ครับ แต่ตอนนี้ใจพี่ไปอยู่ที่มินหมดแล้วนี่นา ถ้ามินไม่อยู่ข้างๆพี่ พี่ก็ต้องเหงาแบบนี้แหละ" หึๆ เลี่ยนฉิบหาย พูดได้ไงวะกู
" โห... สำนวนละครมากเลยอ่ะครับ จำจากเรื่องไหนมาเหรอ" เห็นมั๊ย น้องมันแซวจนได้
" ก็ละครเรื่อง "สุดหัวใจของนายเป้ง" ไงครับ พระเอกหล่อมากๆเลยนาเรื่องนี้อ่ะ"
" บ้า... พี่อ่ะ ไม่มีซะหน่อย ชอบมั่ว" น้องบอกแล้วก็หัวเราะคิกคัก
" มีดิครับ พี่เขียนบทเองแหละ กำกับเองด้วยแล้วตอนนี้ก็เป็นบทเลิฟซีนไง พระเอกเมคเลิฟกับนางเอกในอ่างอาบน้ำอย่างมีความสุขสุดๆลยล่ะ" พอพูดถึงตรงนี้น้องก็อายหน้าแดงแล้วก้มหน้างุดๆไปเลยครับ
" เอ๊ะ... พี่อ่ะ หื่นอีกแล้วอ่า"
" นะครับ พี่ขอนะ" ผมบอกแล้วก็ประกบปากบางสีชมพูนั้น จูบแลกลิ้นกับน้องอย่างดูดดื่ม
" อ๊ะ... อือ.... พี่.... " มินครางออกมาเบาๆเมื่อผมไล่จูบลงไปที่ยอดอกนั้นพลางแอ่นตัวอย่างเสียวซ่าน
มือนึงของผมเริ่มรุกล้ำไปจับส่วนนั้นของมินที่เริ่มแข็งตัวขึ้นแล้วรูดช้าๆจนเจ้าตัวครางออกมาเสียงดังเลย โดยที่ผมยังไม่หยุดจูบไซร้เพื่อเล้าโลมน้อง จากนั้นผมก็เริ่มสอดมือเข้าไปสู่ช่องทางด้านหลังของน้อง
" อะ.... อ๊า.... พี่ครับ อือ.... " มินยังคงครางและดันอกผมด้วยความรู้สึกคับแน่น ผมเลยยิ่งรูดส่วนนั้นของน้องเร็วขึ้นจนมินเริ่มผ่อนคลายลง
" อย่าเกร็งนะครับ ปล่อยตามสบายนะ" ผมบอกแล้วก็ดึงมือออกเมื่อเริ่มเห็นว่าน้องคงพร้อมแล้ว จึงค่อยๆสอดใส่ของตัวเองเข้าไปช้าๆ ดีว่านี่เป็นในน้ำผมเลยทำแบบนี้ได้สะดวกขึ้นโดยไม่ต้องใช้อะไรมาหล่อลื่นก่อน
" อะ... อ๊ะ... เจ็บอ่ะครับ" มินบอกแล้วก็บีบที่ไหล่ผมแน่นเลย ผมเลยต้องเล้าโลมน้องอีกครั้งซึ่งก็ทำให้น้องคลายอาการเกร็งได้ดีมาก จากนั้นผมก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ
" อ่าาา...า ดีจังเลยครับ อาาา...า" ผมครางออกมาบ้างแล้วแต่มือก็ยังคงรูดของน้องไปด้วย พร้อมๆกับเริ่มเร่งจังหวะขยับเร็วขึ้น
" อ๊าาา .... พี่ ผมจะ... อาา....า อ๊าาาาา" มินจับขอบอ่างไว้แน่นเงยหน้าร้องครางลั่นสุดเสียงพร้อมๆกับอาการกระตุกและบีบรัดของช่องทางด้านหลังที่ทำให้ผมรู้ว่าน้องคงถึงจุดแล้ว ผมเลยเร่งจังหวะไม่ยั้งเลยครับ
" อือ... มินครับ พี่... อาา....า ดีจังครับ เสียวมาก อาา....า" ผมหอบหายใจถี่ รู้สึกว่าตัวเองใกล้ถึงฝั่งแล้วเหมือนกันน้องก็ยังคงพิงอกผมอยู่และครางเบาๆ จนกระทั่งผมทนไม่ไหวร้องโหยหวนแล้วดึงของตัวเองออกจากตัวน้อง ปล่อยออกมาอย่างรุนแรงมากๆเพราะก็ไม่ได้มีไรกันมาเป็นอาทิตย์ๆนั่นแหละครับ
ตอนนี้ผมนอนหอบหายใจหมดแรงซะ น้องก็หันมานอนซบที่ไหล่ผมนั่นแหละ เป็นรสชาดใหม่แฮะ มีอะไรกันในอ่างน้ำยังงี้ คลาสสิคใช่ย่อยอ่ะ เหอๆ
" เฮ้อ... ชื่นใจจังเลยครับทนนอนคิดถึงมินอยู่ตั้งหลายวันอ่ะ" ผมบอกแล้วก็จูบแถวไหล่น้องเบาๆ
" อือ... มินไม่มีแรงเลยอ่ะครับ" มินบ่นเสียงอู้อี้กับอกผม
" อ้าว... งั้นเดี๋ยวขึ้นกันเถอะครับ แล้วไปนอนเลยดีกว่า" ผมบอกแล้วก็ประคองน้องลุกขึ้นแล้วเช็ดตัวผมเองกับน้อง จากนั้นก็อุ้มน้องไปที่เตียงหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาให้น้องใส่ไว้
" งั้นใส่เสื้อนี่นอนละกันนะครับ" ผมบอกแล้วก็เดินไปใส่กางเกงบ๊อกเซอร์มานอนข้างๆน้องแล้วก็กอดไว้ เพียงแค่แป๊บเดียวแค่นั้นน้องก็หลับปุ๋ยไปซะแล้ว
" หึๆ หมดเรี่ยวแรงขนาดนี้เลยเหรอวะ เมียกู" ผมยิ้มแล้วพูดกับตัวเองเบาๆขณะที่มองหน้าสวยๆที่หลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะล้มตัวลงไปนอนกอดน้องไว้แล้วหลับไปจนเช้า
****************************************
หัวข้อ: [อาบใจด้วยไอรัก]ตอนอวสานครับ ปลายทางความรักจะเป็นอย่างไร p.39/19-03 (อ่าน 336272 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก