น้องมินมาแล้วคร้าบ ช่วงนี้ยังไงก็อดใจรออกันสักหน่อยคร้าบ
เพราะว่ายุ่งๆหลายเรื่องจนไม่ค่อยมีเวลา แล้วไหนจะต้องแก้ไขบางส่วนของเรื่องให้สนุกขึ้น สมจริงมากขึ้นด้วยน่ะครับ
โอเค ไปติดตามกันต่อเลยคร้าบ
ตอนที่26 *********************************
ผมปลุกมินในตอนเช้าแล้วก็ออกมาทำอาหารไปบริการน้องถึงเตียงเลยครับ หึๆ นี่แหละครับสามีตัวอย่าง แต่น้องก็บอกให้เอาออกมากินที่โต๊ะอยู่ดี ผมเลยประคองน้องออกมาอย่างเอาอกเอาใจสุดๆ
" พี่อ่ะ ชอบทำเว่อร์ๆทุกทีเลย เอาใจอะไรไม่รู้เกินเหตุ" น้องบอกแล้วก็หัวเราะเบาๆ
" ไม่เห็นจะเว่อร์เลย สามีที่ดีก็ต้องเอาใจภรรยาอยู่แล้วนี่นา จริงมั๊ย" พูดจบปั๊บผมโดนตีป้าบนึงทันที หึๆ มินเขินอ่ะดิ
" บ้า... ไม่ได้แต่งงานกันซะหน่อย สามีภรรยาอะไรกัน พี่ก็พูดไปเรื่อย แล้วห้ามไปพูดให้คนอื่นเค้าฟังนะ"
" หึๆ งั้นหมั้นไว้ก่อนดีมั๊ย เดี๋ยวให้แม่พี่ไปขอกับแม่อัมดีกว่า"
" เฮ้อ... พี่อ่ะ ชอบพูดเล่นไปเรื่อย ไม่เอาแล้ว รีบทานดีกว่าจะได้รีบกลับ"
พอทานข้าวเช้ากันเสร็จผมก็ขับรถพาน้องไปส่งที่บ้าน พอไปถึงเจอไอ้แมนอยู่หน้าบ้านมันก็มาแซวผม
" หึๆ เป็นไงมั่งอ่ะพี่ ผมว่าพี่ดูอิดโรยไปเลยนะเนี่ย สงสัยต้องกินอะไรโด๊บหน่อยล่ะมั๊ง" มันมองผมหยามๆแล้วก็หัวเราะ มินก็ยิ่งอายหน้าแดงแล้วรีบเดินเข้าบ้านไปเลยครับ
" สัดนี่... น้องมันอายนะ เข้าบ้านไปแล้วนั่น แต่ขอโทษ... อย่างกูอ่ะ ฟิตเว้ย ไม่จำเป็นต้องมาโด๊บห่าอะไรหรอกว่ะ ของเค้าดีจริงโว้ย" คุยทับมันซะเลย
" หึๆ คร้าบ งั้นก็ยั้งๆไว้บ้างนะพี่ เดี๋ยวน้องผมเครื่องรวนไปซะก่อนอ่ะ" มันยังแขวะผมได้อีกว่ะ ดูมัน...
" เออ... กูไม่บ้าพลังกะน้องมึงขนาดนั้นหรอกน่ะ เห็นกูหื่นนักเหรอวะ เอ้อ... ว่าแต่... แม่ว่าอะไรรึเปล่าวะ"
" ก็ไม่นี่ครับ"
" อืม...ดีแล้ว เดี๋ยวเย็นนี้กูเลิกเรียนแล้วจะแวะมาช่วย งั้นเดี๋ยวกูเข้าไปไหว้แม่ก่อน" ผมบอกมันแล้วก็เดินเข้าไปไหว้แม่ในบ้าน แม่ก็ยิ้มให้ผมเหมือนเคย หึๆ โล่งไปครับ แอบห่วงอยู่หน่อยๆว่าแม่จะว่าไงที่เอาลูกชายคนสวยไปค้างอ้างแรมด้วยทั้งคืนยังงั้น
จากนั้นผมก็ลาแม่แล้วออกมาขับรถเข้าไปมหา'ลัย ก็ไปเข้าเรียนต่อจนเลิกครับ แล้วก็กลับมาช่วยแม่อัมที่ร้านต่ออีก ซึ่งวันนี้พวกไอ้เอ้มันก็ตามมาด้วยครับ สงสัยอยากกินของอร่อยฟรีอีก
" ที่จริงไม่ต้องมาช่วยก็ได้นี่ลูก เห็นว่าช่วงนี้ใกล้สอบแล้วไม่ใช่เหรอ" แม่อัมเอ่ยกับผม
" ไม่เป็นไรครับแม่ มันอาทิตย์หน้านู่นเลย ผมแค่ทำรายงานส่งอาจารย์เค้าก่อนสอบแค่นั้นครับ ก็ยังแวะมาช่วยที่นี่ได้บางวันแหละ ไม่ต้องห่วงครับ"
" จ้ะ... ขอบใจมากเลยนะลูก เดี๋ยวนี้ยิ่งวันลูกค้าก็ยิ่งเยอะจ้ะ เราก็ขายได้แค่วันละไม่กี่ชั่วโมงเอง ลูกค้าบางคนมาช้าก็ผิดหวังกลับไปกันเยอะเลยของมันหมดซะก่อน แม่เห็นใจลูกค้าเค้าจังเลย"
" ไม่เห็นเป็นไรเลยครับแม่ ขายแค่นี้ก็ดีแล้วครับแม่จะได้ไม่เหนื่อยมากไง ที่จริงผมอยากให้แม่พักอยู่เฉยๆมากกว่าอีกนะ แต่ก็เข้าใจครับว่าแม่ต้องอยากทำงานมากกว่าอยู่เฉยๆ"
" ก็นั่นแหละลูก แม่น่ะถ้าทำงานได้ก็อยากทำมากกว่า ไม่น่ามาเป็นไอ้โรคเวรโรคกรรมแบบนี้เลยจริงๆนะ เฮ้อ..." แม่อัมบ่นแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างท้อๆ
" เอาเถอะครับแม่ มันยังรักษาได้อยู่ หมอเค้าก็ให้แม่เริ่มเตรียมตัวแล้วน่ะครับ ช่วงนี้เค้าจะรอดูอาการไปก่อนก็คงใช้เวลาอีกแค่ไม่กี่เดือนแล้ว ถ้าผ่าตัดครั้งนี้เรียบร้อยผมว่าแม่ก็คงกลับมาเหมือนปกติได้แน่ๆครับ" ผมยิ้มให้ความหวังกับแม่ แม่อัมก็ยิ้มตอบผมแล้วจับมือผมไว้
" จ้ะลูก... แม่ดีใจจริงๆนะจ๊ะ อุตส่าห์ช่วยเหลือกันมาตลอดเลยจริงๆ ญาติโยมก็ไม่ใช่แต่ก็ช่วยโดยไม่หวังอะไรเลย ขอบใจจริงๆจ้ะ" แม่อัมพูดด้วยเสียงสั่นๆแล้วครับ แกคงดีใจและตื้นตันมากจริงๆ
ก็อย่างที่บอกครับผมน่ะก็ไม่ได้เป็นคนดิบดีเป็นพระเอกมาจากไหน แต่เรื่องแบบนี้ถ้าช่วยได้ล่ะก็ เป็นใครๆก็ต้องช่วยทั้งนั้น และผมเองก็ไม่ได้หวังว่าแม่จะต้องมาปลื้มอะไรผมในฐานะลูกเขยหรืออะไรทั้งนั้นแหละ แค่ได้ช่วยผมก็พอใจแล้วจริงๆ
-
-
วันนี้ผมแวะมาธุระเป็นเพื่อนแม่ผมที่ร้านจิลเวลรี่ในห้างแห่งนึงครับก็นั่งๆมองดูแหวนในตู้ไประหว่างที่รอแม่ พอดีเห็นแหวนวงนึงเป็นทองคำขาวทรงแบนๆเกลี้ยงๆแต่มีเพชรเม็ดเล็กด้านบน เห็นแล้วก็ถูกใจครับ สวยน่ารักดีมากๆเหมาะกับมินแน่ๆ ผมเลยนึกเซอร์ไพร์สดีๆขึ้นมาได้แต่ต้องเก็บไว้ก่อน เพราะอีกสองวันถึงจะเป็นวันเกิดมิน
" แวะมาหาหน่อยสิคร้าบ อยู่คนเดียวเหงามากงานก็เยอะอ่ะ มาแป๊บเดียวก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่ขับไปส่งเอง นะคร้าบ...." ผมแกล้งโทรไปอ้อนน้องให้แวะมาที่คอนโด เพราะวันนี้วันเกิดน้องแล้วครับ แต่ผมแกล้งลืมไม่พูดถึง เพราะตอนนี้เตรียมการทุกๆอย่างไว้อย่างดิบดีแล้วที่คอนโด
" อีกละ ขี้เหงาจังเลยนะครับ แต่เดี๋ยวพอไปก็ต้องค้างอีกอ่ะ" น้องอิดออด
" ไม่หรอกครับ มาเถอะนะ ถ้ามินอยากกลับบ้านเดี๋ยวพี่ไปส่งเอง รับรองว่าจะตามใจทุกอย่างครับ เนี่ยพี่หิวจะตายไม่มีใครกินข้าวเป็นเพื่อนเลย รีบมาเถอะครับ นะ...." ผมยังคงอ้อนกลัวน้องจะไม่มา ไม่งั้นก็แผนพังกันหมดอุตส่าห์เตรียมซะอย่างดี
" พี่อ่ะยังงี้ทุกที งั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวผมรีบไปนะ" เย่สสส.... ต้องยังงั้น
" ครับ เดี๋ยวพี่จะรอ มาถึงแล้วก็รีบขึ้นมาเลยนะครับ" ผมย้ำน้องไป ใจตอนนั้นก็ตื่นเต้นอ่ะ อยากเห็นว่าน้องจะรู้สึกยังไงกับเซอร์ไพร์สของผม
ตั้งแต่กลางวันผมไปสั่งดอกไม้หลายอย่างทั้งกุหลาบ ลิลลี่ คาร์เนชั่นและสารพัดอย่างโดยเลือกเอาที่เป็นโทนสีชมพูหวานๆหน่อยที่ร้านดอกไม้ แล้วให้เค้าช่วยรวบเป็นช่อๆสิบกว่าช่อไว้ให้ แล้วก็ไปเหมาเทียนหอมมาเป็นโหลๆเลยครับ
จากนั้นก็ไปซุปเปอร์ที่พารากอนช๊อปของสดมาเตรียมทำอาหารพิเศษเพื่อฉลองกันสองคน แน่นอนครับ ผมไม่ลืมเค้กวันเกิดแน่ๆเลยไปเลือกเค้กผลไม้หน้าตาสวยมากๆจากร้านในพารากอนเลย โอกาสพิเศษขนาดนี้ต้องเต็มที่ครับ
พอมาถึงคอนโดผมก็เอาดอกไม้มาวางตามมุม ชั้นวางของและบนโต๊ะตั้งแต่หน้าประตูเข้ามาเลย แล้วก็วางเทียนหอมให้ลดหลั่นกันมองดูสวยๆ เรียกว่าพอเปิดประตูเข้ามาปั๊บรับรองว่าน้องต้องตื่นตาตื่นใจสุดๆแน่ แค่นั้นยังไม่พอ ผมเอากลีบกุหลาบโรยเป็นทางไว้ เหมือนบอกใบ้ให้น้องเดินตรงมาที่โต๊ะอาหารที่ผมจัดเตรียมไว้แล้วทั้งดอกไม้ ทั้งเทียนหอม โรแมนติคกันให้ตายไปข้างนึงเลยเอ้า...
" ถึงไหนแล้วครับตอนนี้" ผมโทรไปหามินอีกทีครับ เพื่อให้แน่ใจว่าใกล้มาถึงรึยัง
" ผมกำลังลงจากรถหน้าคอนโดแล้วครับ พี่มีอะไรรึเปล่าเนี่ย ทำไมต้องโทรมาถามก่อนอ่ะครับ" มินถามผมอย่างสงสัย ไม่ได้การล่ะ เดี๋ยวน้องจะไหวตัวก่อน อิอิ
" อ๋อ ไม่มีอะไรครับ ก็พี่หิวอ่า งั้นรีบขึ้นมาเลยนะ"
" ครับ งั้นรอแป๊บนึงครับ ผมกำลังเดินขึ้นไปแล้ว" น้องบอกแล้วก็วางสายไป ผมก็รีบมาจุดเทียนทุกเล่ม เตรียมอุ่นอาหารไว้ในไมโครเวฟพร้อมเสิร์ฟเต็มที่ เช็คความเรียบร้อยของทุกอย่างอีกที จากนั้นก็ดับไฟจนห้องทั้งห้องสว่างไปด้วยแสงของเทียนหอม ซึ่งตอนนี้ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปหมด เยี่ยมว่ะ โรแมนติคสุดๆไปเลยเนี่ย คิดได้ไงวะ
ตอนนี้ผมหันมองไปรอบๆว่าจะไปซ่อนตรงไหนดี ก็เลยไปยืนแอบหลังพาร์ติชั่นที่กั้นครัวกะว่าพอน้องเดินผ่านเข้าไปที่ครัวเพื่อเดินไปที่โต๊ะผมจะกอดน้องจากด้านหลังให้น้องแปลกใจเล่นๆ หึๆ เป็นไงครับแผนเซอร์ไพร์สของผม
หลังจากที่ผมยืนหลบรอและแอบดูอยู่หลังพาร์ติชั่นนั้น สักแป๊บน้องก็มาถึงเพราะผมเห็นประตูถูกเปิดเข้ามาพร้อมเสียงใสๆของน้องที่เอ่ยขึ้น
" มาแล้วครับ อ๊ะ!....." มินบอกแล้วก็อุทานออกมาพร้อมกับยิ้มมองไปรอบๆอย่างแปลกใจ คงมองหาผมด้วยนั่นแหละ แต่พอไม่เห็นน้องก็เดินไปดูดอกไม้อย่างตื่นเต้นแล้วก็เดินมาทางครัวซึ่งพอน้องเดินเลยพาร์ติชั่นที่ผมซ่อนอยู่ ผมก็ออกไปกอดน้องไว้จากด้านหลัง หึๆ ตามแผนเป๊ะครับ
" อุ๊ย...." มินร้องออกมาเบาๆ หันมามองหน้าผมแล้วยิ้ม
" หึๆ สุขสันต์วันเกิดนะครับ โก๊ะหมวยของพี่"
" พี่อ่ะ อะไรกันครับเนี่ย ลงทุนจังเลยอ่า"
" ชอบมั๊ยครับ หือ..."
" ชอบมากเลยครับ ดอกไม้สวยจังเลย" น้องบอกแล้วก็เดินไปดมกุหลาบชมพูในแจกัน
" ยังไม่หมดนะครับเนี่ย" ผมบอกแล้วก็กดรีโมทเครื่องเสียงเปิดเพลงแจ๊ซช้าๆที่โรแมนติคสุดๆสร้างบรรยากาศ แล้วก็เดินไปกอดน้องจากข้างหลังไว้พลางจูบที่ต้นคอนั้นเบาๆ พร้อมๆกับยื่นกล่องแหวนออกไปให้น้องดู
" อ๊ะ... พี่ สวยจังครับ" มินบอกแล้วก็หันมายิ้มให้
" ครับ พี่ให้เค้าสลักชื่อย่อไว้ว่า M & P ด้วยนะ" ผมพลิกแหวนให้น้องดูด้านในที่สลักชื่อย่อไว้ น้องก็ยิ้มแก้มปริเลย จากนั้นผมก็หยิบแหวนมาสวมนิ้วให้น้องแล้วก็จูบที่มือนั้นเบาๆไปทีนึง มินก็ยิ้มแล้วก้มหน้าอย่างเขินอายอยู่กับอกผมนั่นแหละ
" แต่ว่านี่มันของจริงใช่มั๊ยครับ ต้องแพงแน่ๆเลย" มินเอ่ยสีหน้ากังวล
" ไม่ต้องห่วงครับ มันไม่ได้แพงอะไรมากอย่างที่คิดหรอกนะ พี่อยากให้มินเอาไว้เพราะบอกไปแล้วนี่ว่าจะขอหมั้นไว้ก่อนแล้วให้แม่ไปขออีกทีไง" ผมอธิบาย แต่พอมินได้ฟังน้องก็หลบสายตาผมไปเหมือนไม่สบายใจอย่างมาก
" ก็... ที่จริงผมดีใจนะครับ ดีใจที่พี่รักผมจริงๆจังๆขนาดนี้ แต่พี่ก็ต้องไม่ลืมนะครับว่าผมไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆ ระหว่างเรามันคงได้เพียงเท่านี้แหละครับ" มินบอกแล้วก็ก้มหน้านิ่ง คำตอบของน้องทำเอาผมใจหายจริงๆ
" ไม่เอานะครับ...ห้ามคิดแบบนี้นะ ชีวิตของตัวเราน่ะ เราจะเป็นคนเลือกมันเองไม่ใช่เหรอ ก็นี่ไงครับ พี่เลือกแล้ว... พี่เลือกมินไง ไม่ว่าตอนนี้หรือจะอีกสิบปีข้างหน้า พี่ก็จะเลือกมินอยู่ดี มินเองก็คงเลือกพี่เหมือนกันใช่มั๊ยล่ะครับ" ผมเลยกอดน้องเอาไว้แน่น มินเองก็เริ่มมีน้ำตาคลอและไหลออกมา น้องเลยกอดผมไว้แน่นเหมือนกัน
" ที่จริงพี่ก็กลัวมากนะ เพราะถึงพี่จะมั่นใจกับทางเลือกของพี่สักแค่ไหน แต่คนอื่นๆรอบข้างเราเค้าก็คงไม่ยอมรับเรากันง่ายๆหรอกพี่รู้ดี แต่ไม่ว่าจะยังไงเราสองคนจะต้องผ่านมันไปด้วยกันให้ได้นะ เพราะลำพังตัวพี่เองแค่คนเดียวคงไม่มีปัญญาฟันฝ่าไปได้หรอก และถ้าถึงเวลานั้นสัญญาได้มั๊ยครับว่ามินจะอยู่ข้างๆพี่นี่ จะไม่ไปไหนแล้วเราจะผ่านมันไปด้วยกันสองคน นะครับ..." ผมเอ่ยขอคำสัญญาจากน้องแล้วก็สบตากับน้องนิ่งอยู่
" พี่ครับ มิน... ขอบคุณมากครับ มินสัญญาครับ สัญญาทุกๆอย่างเลย ไม่ว่ายังไงจะไม่ทิ้งพี่ไปไหนเด็ดขาด จะอยู่ข้างๆพี่อย่างนี้ตลอดไปเลยครับ" น้องซบกับอกผมแล้วร้องไห้อยู่เบาๆ ผมก็ได้แต่ลูบหัวน้องปลอบใจ เพราะแม้แต่ผมเองก็น้ำตาคลอไปเหมือนกัน
" ครับ... ถ้างั้นต่อไปอย่าคิดแบบนั้นเลยนะครับ วันข้างหน้ามันจะเป็นยังไงพี่ก็ไม่รู้หรอก แต่วันนี้ตอนนี้พี่อยากให้มินมีความสุขที่สุดเพราะเราได้อยู่ด้วยกันก็พอครับ พี่ขอแค่นี้แหละ นะครับ... เอาล่ะ งั้นอย่าร้องไห้เลยวันนี้วันดีของมินนะ มาทานอาหารพิเศษที่พี่เตรียมไว้กันดีกว่า" ผมบอกแล้วก็เช็ดน้ำตาให้ มินเลยยิ้มออกมาจากนั้นผมก็รีบประคองน้องไปนั่งที่โต๊ะทันที
" เอาล่ะครับ อาหารพิเศษวันนี้..... " ผมบอกขณะเสิร์ฟจานอาหารวางตรงหน้าน้องซึ่งกำลังทำสีหน้าตื่นเต้นอยู่
" โห... น่ากินจังเลยครับเนี่ย"
" คร้าบ... เชฟเป้งขอแนะนำ เนื้อลูกวัวสอดไส้ชีสและผัก ราดซอสเครื่องเทศกับเส้นพาสต้า เสิร์ฟพร้อมสลัดด้วยนะครับ เป็นสลัดผักรวมกับแฮมอิตาเลี่ยน อ้อ... เสิร์ฟพร้อมไวน์ด้วยครับผม" ผมบอกแล้วก็เปิดขวดไวน์รินใส่แก้วไวน์ให้น้อง
" วันนี้พิเศษหน่อย ทานไวน์ฉลองด้วยแล้วกันครับ จะได้ครบเครื่อง" ผมบอก น้องก็ยิ้มๆมองผมรินไวน์ใส่แก้ว
" ครับ... ที่จริงก็เคยกินมาบ้างแล้วล่ะ สปายไงพี่ ซื้อในเซเว่นครับ" มินบอกแล้วก็หัวเราะ หึๆ ร้ายนะเรา
" อืม... อร่อยจังอ่ะครับ เนื้อนุ่มมากๆเลย ซอสก็หอมอร่อยจริงๆ" น้องเอ่ยชม
" เดี๋ยวทานเสร็จแล้วมีของหวานอีกนะครับ" ผมบอกแล้วเราก็นั่งทานอาหารกันอย่างอร่อยท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติคที่เต็มไปด้วยดอกไม้สวยๆและแสงเทียนจากเทียนหอมที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วห้อง เราได้ชนแก้วกันไปหลายทีเลยครับ จนตอนนี้แก้มมินเริ่มแดงๆซะแล้ว เฮ้อ... ยิ่งน่ารักเข้าไปอีกว่ะ เหอะๆ
" เอาล่ะ ถึงเวลาเป่าเทียนแล้ว" ผมบอกหลังจากที่ทานเมนคอร์สจานแรกหมดแล้วก็หันไปเปิดตู้เย็นจากด้านหลังหยิบเค้กที่ปักเทียนไว้แล้วเอามาวางกลางโต๊ะ มินก็ทำตาโตทันทีที่เห็นเค้ก
" อืม... เค้กก็น่ากินมากเลยนะครับ เป็นเค้กผลไม้นี่นา ท่าทางน่าอร่อย"
" คร้าบ อร่อยแน่ๆเลยล่ะ เอ้า... อธิษฐานเลยครับแล้วค่อยเป่านะ" ผมบอกเมื่อจุดเทียนให้น้องเสร็จ มินก็หลับตานิ่งๆไปแป๊บนึงแล้วเป่าเทียนจนดับ
" พี่อยากรู้จังเลยว่าอธิษฐานว่าไงบ้าง"
" เอ๊ะ... มันบอกไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับ ถ้าเราอธิษฐานแบบนี้น่ะ"
" ฮะๆ ก็ไม่มีอะไร พี่แค่อยากรู้น่ะ" ก็แอบหวังครับว่าน้องคงอธิษฐานเรื่องความรักของเรา แต่ยังไงซะผมว่าที่น้องต้องอธิษฐานแน่ๆน่ะ คงเป็นเรื่องขอให้แม่อัมหายป่วยมากกว่า
" ไม่เอาดีกว่า ไม่บอก" มินบอกแล้วก็หัวเราะคิกคักอยู่ จากนั้นก็เอามีดตัดเค้กส่งให้ผม แล้วก็นั่งกินเค้กอยู่ด้วยกันแต่อยู่ๆผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เลยลุกขึ้นแล้วหันมาโค้งให้พร้อมกับยื่นมือไปให้น้อง
" ถ้างั้นกระผมขอให้เจ้าหญิงเต้นรำเป็นเกียรติกับกระผมสักเพลงนะครับ"
" หืม... พี่อ่ะ แหม มีขอเต้นรำด้วย" น้องบอกแล้วก็หัวเราะเบาๆ
" ก็เพลงกับบรรยากาศดีๆอย่างนี้น่ะ จะอดใจได้ไงครับ มาเถอะนะ" มินเลยยื่นมือมาให้ผมจับ แล้วก็มายืนตรงหน้าผม เวลายืนด้วยกันยังงี้หน้าน้องก็อยู่แค่อกผมแค่นั้นแหละ ตัวเล็กจริงๆก็เลยยิ่งน่ารักเข้าไปอีก
" อือ... มินเต้นไม่เป็นซะหน่อยอ่ะ" น้องบ่นแล้วทำหน้ามุ่ย
" ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ พี่ก็เต้นไม่เป็น"
" อ้าว... แล้วจะเต้นกันยังไงครับ"
" ก็ก้าวเท้าไปเรื่อยๆตามใจเราอ่ะครับ โยกตัวไปเบาๆตามทำนองเพลงเหมือนในหนังฝรั่งไง"
" ยังงี้เหรอครับ" น้องถามขณะที่ผมกระชับอ้อมกอดขึ้นแล้วก้าวเท้าไปตามจังหวะเพลง
" ครับยังงั้นแหละ" มินค่อยๆก้าวตามผมไปแล้วก็เอนหัวมาซบกับอกผม แล้วก็เต้นก้าวตามจังหวะไปเรื่อยๆ แปลกดีเหมือนกันครับที่เราทำแค่นี้เอง แต่มันได้ความรู้สึกดีโคตรๆอ่ะ มินก็หลับตาพริ้มเลย ดูๆแล้วน้องคงมีความสุขมากๆเหมือนผม ต่อไปผมคงไม่สงสัยอีกแล้วล่ะว่าทำไมที่ในหนังฝรั่งเค้าเต้นกันแล้วมันเคลิบเคลิ้มไปได้ซะขนาดนั้น
" วันนี้น่ะ มินมีความสุขที่สุดเหมือนเจ้าหญิงเลย ขอบคุณนะครับ"
" พี่ก็เหมือนกันครับ อุตส่าห์เตรียมทุกอย่างไว้อย่างดีเลยนะ"
" ครับ... ขอบคุณพี่มากเลยครับ" มินยิ้มอย่างมีความสุขเต็มที่แล้วก็กอดผมไว้ เฮ้อ.... ผมงี้อยากมีอำนาจหยุดเวลาได้ตอนนี้จัง จะหยุดเวลาให้เราได้อยู่กันสองคนอย่างนี้ทั้งคืนไปเลย แต่ก็แน่ล่ะไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกรานี่นะ เพราะนี่มันก็ดึกแล้วผมเลยเตรียมตัวจะไปส่งน้อง แต่อยู่ๆน้องก็บอกผมว่า
" เอ่อ... พี่.... อยากให้ผมอยู่ด้วยมั๊ยล่ะครับ คืนนี้" มินบอกพลางจับที่แขนผมเบาๆแล้วหันหลังให้ผมอย่างเขินๆ จนผมงี้หันขวับไปเลย
" หา! อะไรนะครับ"
" ก็... พี่อ่า ยังจะถามอีก ไม่งั้นผมกลับแล้วนะ" มินพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้ได้เลยว่ากำลังเขินจัด แล้วก็กำลังจะเดินไปที่ประตูผมเลยรีบคว้าตัวไว้ซะก่อน
" เดี๋ยวดิครับ โธ่... ไม่เห็นต้องเขินพี่เลย ดีใจจังครับ คืนนี้พี่จะได้ไม่ต้องนอนเซ็งอยู่คนเดียวแล้ว เอาล่ะ งั้นเดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนเถอะครับ" ผมบอกแล้วก็กำลังจะพาน้องเข้าห้องไป
" ครับ... แต่มินจะอาบคนเดียวนะ ส่วนพี่รออยู่นี่แหละ" น้องบอกแล้วก็รีบเข้าห้องน้ำไปเลย ฮ่าๆ ผมก็ยืนขำอยู่ สงสัยน้องคงเข็ดมั๊งถ้าจะให้ผมอาบด้วย ผมเลยเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวแล้วไปอาบน้ำที่ห้องน้ำอีกห้องในห้องพักแขกนั่นแหละ
เป็นอันว่าคืนนั้นผมแค่นอนกอดอยู่กับน้องไปถึงเช้าแค่นั้นคร้าบ ใครก็ตามที่คิดว่าผมต้องหื่นฉลองกะน้องทั้งคืนจนน้องลุกไม่ขึ้นอีกล่ะก็ คิดผิดแล้วคร้าบ เห็นมั๊ย คนอย่างผมอ่ะ ใช่จะหื่นไม่มีขอบเขตนะคร้าบ
-
-
วันรุ่งขึ้นผมไปส่งน้องที่บ้านตอนเช้า พอดีเห็นว่าวันนี้แม่อัมหยุดอีกวันไม่ได้ขายของ ก็เลยเกิดไอเดียบรรเจิดว่า เดี๋ยวพาแม่อัม ไอ้แมนแล้วก็มินไปเลี้ยงอีกรอบดีกว่า ว่าแล้วก็โทรไปจองโต๊ะที่ร้านๆนึงแถวทองหล่อ
แต่ที่จริงผมลืมบอกแม่ผมไปเลยว่าเมื่อวานวันเกิดมิน พอโทรไปบอกแม่เลยบ่นผมยกใหญ่ว่าทำไมไม่บอกก่อน แม่จะได้เตรียมของขวัญให้มิน ผมเลยต้องขอโทษแม่ แล้วจึงรีบไปรับแม่ออกมาหาซื้อของขวัญให้น้องซะก่อน
ตอนแรกน่ะแม่บอกผมว่าจะซื้อทองให้น้องผมงี้ตกใจเลย ต้องรีบห้ามแม่ไว้แล้วบอกว่าน้องมันคงไม่รับหรอก ขนาดผมซื้อแหวนนั้นให้ น้องยังไม่ค่อยอยากรับไว้เลย แม่เลยคิดอยู่ว่าจะซื้ออะไรดี แต่จนแล้วจนรอดก็นึกไม่ออกอยู่ดีครับ ผมเลยแนะว่างั้นซื้อโน๊ตบุ๊คไว้ให้น้องสักเครื่องดีกว่าเพราะเดี๋ยวพอน้องไปเรียนก็ต้องมีไว้ใช้ทำงาน แม่เลยบอกให้ผมพาไปซื้อทันทีเลย
" เนี่ยแม่.... มาซื้อที่นี่ดีกว่า มันชัวร์ดีเพราะเป็นศูนย์จำหน่ายของเค้าโดยตรงอ่ะ"
" อืม... งั้นไหนชั้นดูซิ เอารุ่นที่มันดีๆหน่อยแล้วกัน น้องจะได้ใช้ทำงาน เอ่อ... โทษค่ะ ไหนขอดูรุ่นที่ดีที่สุดตอนนี้หน่อยสิคะ" แม่ผมหันไปถามพนักงานขาย
" อ๋อ... ค่ะ ตอนนี้มีรุ่นนี้นะคะ ใหม่ล่าสุดเลย" พนักงานหยิบเอาไวโอของโซนี่ตัวท๊อปมาให้แม่ผมเลยครับ นี่กะจะขายเอาค่าคอมฯเต็มที่เลยนี่หว่า
" อืม... สวยดีนะคะ รุ่นนี้นี่คือดีสุดแล้วใช่มั๊ยคะ"
" ใช่ค่ะ เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดเลย ระบบประมวลผลก็เป็นระบบใหม่ บลาๆๆๆ" พนักงานพยายามอธิบายให้แม่ผมฟังซะงั้นครับ แม่ผมคงฟังเข้าใจเหอะ
" ค่ะๆ ที่จริงก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอกค่ะ แต่ถ้ารุ่นนี้ดีสุดแล้วก็เอารุ่นนี้แหละค่ะ" แม่สรุปง่ายๆ พนักงานขายยิ้มทันที
" เอ้ย... แม่... เอาเลยเหรอครับเนี่ย" ผมแทบร้องจ๊าก แม่ไม่ถามราคาเค้าก่อนเลยเว้ย ชี้เอาทันทีเลยอ่ะ พนักงานมันก็รีบใส่กล่องให้แม่ทันทีเลยครับ
" อ้าว... ยังไงก็ต้องซื้อให้น้องมันอยู่ดีนี่ มันจะสักเท่าไหร่กันเชียว"
" สามหมื่นกว่านะแม่" โห... แม่กู สุดยอดว่ะ ทุ่มไม่อั้นเว้ย
" ก็ถ้าน้องได้ใช้ประโยชน์ แค่นี้มันก็ไม่แพงหรอกย่ะ ทีแกขอไปซื้อโน่นซื้อนี่โดยเฉพาะไอ้นาฬิกากับไอ้บรรดาของสะสมของแกน่ะ มันไม่มากกว่านี้เหรอ" แม่แขวะผมเข้าให้เต็มๆ เหอๆ ซวยเลยกู
" โธ่... มันคนละประเด็นกันนี่แม่ แล้วผมก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย ถ้าแม่ซื้อให้น้องน่ะ จะถูกจะแพงมันก็ดีทั้งนั้นแหละคร้าบ" ผมแกล้งเกาะแขนแม่แล้วยิ้มอย่างเอาใจ
" ย่ะ แล้วก็ไม่ต้องไปอิจฉาน้องมันล่ะ น้องน่ะ มันคงไม่ได้มีโอกาสดีๆอย่างเราหรอกนะลำบากมาตลอดอย่างนั้น ถ้าแค่นี้เราหยิบยื่นให้เค้าได้ก็ทำไปเถอะลูก แม่เชื่อนะ... เด็กดีๆแบบนั้นได้ของดีไปก็คงใช้ประโยขน์ได้เต็มที่อยู่แล้วล่ะ" แม่บอกกับผมแล้วก็ยิ้ม ผมก็กอดแม่ทันที ดีใจอ่ะที่แม่รักน้องซะจริงๆจังๆขนาดนี้
-
-
เย็นวันนั้นผมก็ขับรถไปกับแม่ เพื่อรับไอ้แมน แม่อัมและมินที่บ้านเช่าแล้วก็ขับตรงไปร้านที่จองไว้ทันที ร้านนี้เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นครับ แต่วันนี้ก็คนไม่เยอะเพราะเป็นวันจันทร์ ซึ่งถือว่าดีมากที่คนจะไม่พลุกพล่าน
ไอ้ที่ผมห่วงๆเนี่ยก็ไม่ใช่อะไรครับ กังวลกับบรรดาปาปารัซซี่นั่นแหละ ยังดีว่าร้านนี้เค้ามีห้องพิเศษที่มิดชิดเป็นส่วนตัวครับเลยหมดปัญหาเรื่องใครจะมาแอบถ่ายรูปผมไปลงหนังสือให้เป็นข่าวกันอีก
หลังจากที่นั่งทานกันไปอย่างอร่อย แม่ก็เอาของขวัญออกมาให้น้อง มินก็รีบแกะดูอย่างตื่นเต้นมากแต่พอได้เห็นของข้างในนั้นมินก็มีทีท่าตกใจอย่างมากๆ
" เอ๊ะ... นี่มันโน๊ตบุ้คนี่ครับ"
" จ้า... เป็นไง ชอบมั๊ยลูก แม่ไปเลือกซื้อมาเองเลยนะ ชอบสีนี้รึเปล่าล่ะ" แม่ผมยิ้มแล้วเอ่ยถามน้อง
" เอ่อ... ผมว่ามันแพงไปนะครับคุณแม่ ผม... เอ่อ...." น้องเริ่มมีทีท่าจะบ่ายเบี่ยงจะปฏิเสธซะแล้ว ผมเลยขัดขึ้นก่อน
" ไม่แพงไปหรอก... ผู้ใหญ่ให้ของก็ต้องรับไว้นะครับ ไม่ต้องมาเกรงใจหรอก อีกหน่อยถ้าไปเรียนก็ต้องได้ใช้แหละ เก็บไว้ใช้นะครับ"
" แต่ว่า...." อีกแล้ว อิอิ
" ฮ่าๆๆ มันดีแน่ๆคร้าบ ไม่ต้องห่วง เห็นมั๊ย ไอ้แมนอิจฉาใหญ่เลย" ผมแกล้งบอกน้องให้ดูไอ้แมน
" โธ่... จะไม่อิจฉายังไงไหวอ่ะครับ ก็เครื่องรุ่นนี้มันเจ๋งสุดๆไปเลยอ่ะ" ไอ้แมนบอกแล้วก็หยิบกล่องกับหนังสือคำแนะนำไปดู
" เอ่อ... คุณนายคะ แต่ดิฉันก็คิดเหมือนกันค่ะว่านี่มันจะดีเหรอคะ ของมันออกจะแพงไปหน่อยรึเปล่า" แม่อัมเริ่มเอ่ยอย่างเกรงใจขึ้นมาบ้างครับ
" โอ๊ย... ไม่หรอกค่ะ ไม่ต้องมาเกรงอกเกรงใจอะไรกันเลย หนูมินก็เหมือนลูกชั้นคนนึงเหมือนกัน อ้อ ใช่... เจ้าแมนก็เหมือนกันนะลูก หึๆ เดี๋ยวจะน้อยใจซะก่อน ยังไงแม่ก็รักเหมือนกันนั่นแหละ ส่วนที่ซื้อให้มินเนี่ยเราก็แบ่งกันใช้กับน้องไปแล้วกันนะลูก" แม่ผมหันไปบอกไอ้แมน มันก็ยิ้มแล้วก้มกราบแม่ผม
" ขอบพระคุณมากครับ แต่แค่นี้ผมก็เกรงใจจะแย่แล้วครับ เดี๋ยวผมจะแบ่งกันใช้กับไอ้มินมันเองแหละครับ"
" มินก็ต้องขอบพระคุณมากๆเหมือนกันนะครับ รับรองว่าจะเก็บรักษาเอาไว้ใช้อย่างดีเลยครับ" มินก้มลงกราบแม่ผมตามไอ้แมน
" จ้าลูก... แม่รู้อยู่แล้วล่ะว่าหนูต้องเอาไปใช้เป็นประโยชน์ได้ดีแน่ๆ" แม่ผมบอกแล้วก็ลูบหัวมินกับไอ้แมนโดยมีแม่อัมนั่งมองอยู่อย่างปลื้มใจ
แต่ยังไงคนที่ปลื้มสุดๆก็คงเป็นผมแหละได้เห็นอย่างนี้แล้วมันเหมือนมีความสุขในใจจนล้นออกมาอีกครั้ง บรรยากาศที่อบอวลด้วยอุ่นไอรักของทุกๆคนที่รักกัน ทั้งๆที่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย แต่กลับมารักและผูกพันอยู่ด้วยกันตรงนี้ได้เหมือนเป็นญาติสนิทกันขนาดนี้
และตอนนี้ผมก็คงได้แค่ภาวนาขอให้ทุกๆอย่างมันเป็นแบบนี้ตลอดไปด้วยเถอะ อย่าให้ต้องมีอะไรมาทำให้เปลี่ยนแปลงไปเลย......
******************************************
หัวข้อ: [อาบใจด้วยไอรัก]ตอนอวสานครับ ปลายทางความรักจะเป็นอย่างไร p.39/19-03 (อ่าน 336302 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก