หลังจากนั้นเวลาผ่านไปจนเกือบๆตีสอง...
คุณหมอกานต์ก็นั่งลูบท้องตัวเอง ปิดปากเรอเอิ๊กอย่างพยายามแสดงให้เห็นว่าตัวเองมีมารยาทพอ แต่ครั้นจะให้เสนอตัวช่วยเก็บเศษซากกองอารยธรรมที่ตัวเองเป็นผู้ทำลายมันก็...อ่ะนะ ใครเอามาคนนั้นก็เก็บเองสิ... ไม่ได้ขอให้ซื้อมาให้ซักหน่อย...
"นี่คุณไม่คิดจะช่วยผมเก็บจานมั่งเหรอ?" มาคัส ไบรอัน เลขาหนุ่มควบตำแหน่งบอดี้การ์ดถามคนที่นั่งแผ่พุงอยู่ตรงข้าม มือก็กวาดเศษอาหารลงถุง... ถ้าไม่ใช่คำสั่งเจ้านายให้มาคอยจับตาดูคุณหมอเด็กคนนี้ คนอย่างเขา...คงไม่มีวันต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้หรอก...
"อ้าว... ก็ของๆคุณอ่ะ คุณก็จัดการไปสิ... ทำไมผมต้องช่วยห๊ะ..."
"ก็...น้ำใจไงคุณ เห็นเขาบอกว่า...เมืองไทยเป็นเมืองของมิตรภาพและน้ำใจไม่ใช่หรอก...เห็นเขาบอกว่าคนไทยใจดีไง..."
"...อ้าว นี่คุณหาว่าผมเป็นคนไทยที่ใจร้ายงั้นเหรอ... นี่ผมว่าผมก็ใจดีมากแล้วนะ คุณบังคับให้ผมกินข้าวด้วย ผมก็กินด้วยแล้วนี่ไง คุณจะเอาอะไรอีก..."
"อ้าว...ก็...หนี้ไง คุณติดหนี้ผมอยู่... ผมก็ต้องทวงมั่งสิ..." พอนายฝรั่งผมทองวกเข้าเรื่องนี้ ทีนี้ทำเอาน้ำฟ้าหน้าเหวอเลย... หนี้บ้าอะไร ทั้งชีวิตหมอกานต์เคยเป็นหนี้แค่ครั้งเดียว หนี้รัฐบาลตอนเรียนหมอ...และตอนนี้ก็ใช้หนี้ครบหมดแล้วด้วย... นายฝรั่งนี่ถ้าจะเบลอ...เจอกันไม่กี่ครั้งทำมาเป็นทวงหนี้...เฮอะ
"หนี้อะไรของคุณ...เมาขนมจีบรึไงเนี่ยคุณฝรั่ง..." คราวนี้คุณหมอกานต์เท้าแขนลงบนโต๊ะแล้วมองหน้าจริงจัง... ส่วนมาคัสเมื่อกำจัดเศษอาหารลงถุงเรียบร้อยพอดีก็ลุกขึ้นยืนเตรียมรวบรวมซากจานที่ใช้แล้ว...
"นี่ก็อีกเรื่องนะคุณหมอกานต์ ทีผมยังเรียกชื่อคุณเลย... แล้วทำไมคุณยังจะเรียกผมนายฝรั่งๆอยู่นั่น...ผมชื่อมาคัส... เรียกพี่มาคัสเร็ว..." พูดจบก็หันมายิ้มใส่ตาคุณหมอกานต์ แน่ะ...ไม่ใช่เด็กนะ ทำแบบไม่น่ารักหรอก...น่าแหวะจะตาย...พี่มาคัสเหรอ...ได้ๆ
"ได้ๆ ผี-มา-คัส... พอใจมั้ย... นี่อุตส่าห์เรียกด้วยภาษาบ้านเกิดเลยนะเนี่ย... รึจะเอาแบบเหนือ...ปี้...-มา-คัส... แบบอีสาน ไอ้ ...เอ๊ย...อ้าย-มา-คัส ..ฮื้ม???" ...เพราะคิดว่านายฝรั่งนี่คงไม่ชำนาญภาษาไทย คุณหมอกานต์เลยสนุกใหญ่ที่ได้เรียกนายฝรั่งตรงหน้าด้วยคำพูดแปลกๆ แต่ทว่านายฝรั่งผมทองกลับหยุดมือที่กำลังวางจานซ้อนกันแล้วเงยมองหน้า...
"แกล้งฝรั่งเหรอคุณ... เห็นอย่างนี้แต่ผมก็สอบภาษาไทยได้เกรดสี่นะ..."
"โม้ !!! เกรดสี่สมัยอนุบาลน่ะสิ !!"
"อ้าว ! คุณรู้ได้ไงว่าผมเรียนอนุบาลที่นี่...นี่คุณก็...แอบสนใจผม จนตามสืบเรื่องผมเลยเหรอ??"
"..." หลังจากอ้าปากพะงาบๆอยู่นานเพราะหาคำพูดมาโต้ตอบไม่เจอ ก็เลยต้องใช้คำเบสิคด่าไปก่อน... "บ้า ! นายมาคัส...!! นายฝรั่งหลงตัวเอง !!...นาย...นาย..."
"เอ้า...! นายมาคัสก็นายมาคัส... พอแล้วคุณไม่ต้องด่าแล้ว ไม่ช่วยก็ไม่ช่วย แต่จ่ายหนี้ผมด้วยนะ...หนี้ค่าอาหารมื้อเนี่ย... คุณต้องเลี้ยงผมคืนด้วยล่ะ...เข้าใจรึเปล่า??"
คราวนี้คุณหมอเด็กต้องอ้าปากค้างหนักกว่าเก่า เมื่อเจอความตู่แบบหน้ามึนของนายฝรั่งหน้าเป็นนี่เข้าไป... นี่...ค่าอาหารมื้อนี้นี่เขาต้องจ่ายด้วย ! ขอก็ไม่ได้ขอ...แถมโดนบังคับให้กินอีก (เหรอ?) !!! นี่ยังซวยต้องมาชดใช้อีกเรอะ... ไอบ้า...! สมองกลับ ! ปัญญาอ่อน !
"...ฟอมาลีนซักเข็มดีมั้ยเนี่ย..." เมื่อด่าคืนตรงๆไม่ได้ ก็ของุบงิบๆเบาแล้วกัน แต่นายนั่นก็ดันหูดีอีก
"ห๊ะ...อะไรนะคุณ... จะพาผมไปเลี้ยงคืนนี้เลยเหรอ... อืม...งั้นดีเลย เพราะตะกี๊ผมกินยังไม่ถึงครึ่งกระเพาะเลยนะคุณ... ไม่รู้ใครซัดหูฉลามสามถุงหมดไปคนเดียว..." พูดแล้วนายมาคัสก็ยิ้มพร้อมส่ายหน้าเบาๆ... คราวนี้คุณหมอกานต์นอกจากปากหวอแล้วยังเบิ่งตาโตอีก... ไม่ได้การแล้ว...ฟอมาลีน...ฟอมาลีนเท่านั้นที่จะหยุดนายนี่ได้ !
"เข็ม...เข็มอยู่ไหน...เข็ม..." พูดพลางหมุนคอมองรอบตัว...
"อะไรนะ... กุญแจรถ... หาไม่เจอก็ไม่ต้องหาหรอกคุณ เดี๋ยวไปรถผมนี่แหละ เดี๋ยวผมพาไปเอง...แล้วจะแถมบริการฟรีพาคุณส่งถึงคอนโดด้วย... ของนี่ทิ้งไว้นี่แล้วกันเนอะ ...เดี๋ยวแม่บ้านโรงพยาบาลไม่มีอะไรทำ... ป่ะ...ไปกันเลยคุณ..."
"เดี๋ยวววว !!! ไอบ้า... ฉันยังหาฟอมาลีนไม่เจอ...เดี๋ยวซี่!!!"
"...ให้รีบไปเดี๋ยวนี้เลยเหรอคุณ...ได้ๆ งั้นเราก็ไปกันเลยไป... ลุกเร็วสิคุณ จะนั่งอยู่ทำไม...เฮ้อ..."
อะ...ไอบ้า !!! ฟอมาลีน...กับรีบไปเดี๋ยวนี้มันเหมือนกันตรงไหนฮ๊ะ !!! มันฟังยังไงของมันกัน !!! ไหนบอกเกรดสี่ภาษาไทยไงไอฝรั่งบ้า !!
"แล้วนายจะพาฉันไปไหน !! ฉันไม่ไป............ ไอบ้า !! ปล่อยนะ...ปล่อยฉันไปนะ...ปล่อย !!!"
"ชู่ว....เงียบๆสิคุณหมอ... เป็นถึงหมอนะทำเสียงดังในโรงพยาบาลได้ยังไง... ไม่ไหวเลยคุณ รีบไปกันเถอะ...ผมหิวมากแล้วตอนนี้ แทบจะกิน...คุณได้ทั้งตัวแล้วเนี่ย... ป่ะ เราไปกินกัน..."
"กินกับผีอะไรล่ะ...ฉันอิ่มแล้ว...ปล่อยฉันไปที่ชอบๆเถอะนะ...ปล่อยฉันไปนะ
ไอฝรั่งผมทองบ้าาาาาา !!!!"
และแล้วคุณหมอกานต์ก็โดนซิวขึ้นรถทั้งๆชุดกาวน์สีขาว... คืนนั้นตอนเวลาตีสาม คุณหมอกานต์ก็ต้องมานั่งกินผัดไทประตูผีเป็นเพื่อนนายฝรั่ง ที่ดูท่าทางจะชอบอกชอบใจกับบรรยากาศริมทางเท้าแบบนี้เสียเหลือเกิน...
-:+:-:+:-:+:-:+:-:+:-:+:-:+:-
to be continue-->>
มาลงนิดๆเพื่อให้จบตอน...เหอๆ
เดี๋ยวตอนใหม่จะตามมาเร็วๆนี้นะจ๊า ^^
ปล. รักษาสุขภาพอย่ากินแต่มาม่าเหมือนเค้ากันล่ะ เฟี๊ยววววววว
หัวข้อ: คุณแม่..ครับผม ! (---Chain of love---) <<: แจ้งข่าวหน้า 1 :>> [21/04/2014] (อ่าน 1759805 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก