คุณแม่...ครับผม !!! Ch.27 วันนี้ทั้งวัน...น้ำฟ้าไม่ต้องทำตามคำบอกของชายหนุ่มเมื่อคืนเลยที่ว่า...จะไปไหนให้บอก...อย่าอยู่ห่างจากเขา...
เพราะ 'เขา' ที่ว่ากลับทำตัวตามติดน้ำฟ้ายิ่งกว่าปลาการ์ตูน(ม้าน้ำ)ติดดอกไม้ทะเลเสียอีก... ขณะเขาลงมือทดลองทำขนมอยู่ในครัวใหญ่พร้อมคุณพี่หมอกและหมอกานต์ที่มาลงเป็นลูกมือคอยช่วยงานเล็กๆน้อยๆที่พอทำได้... ชายหนุ่มก็พกมาคัส เตโช และนายซึโยชิมาคุยงานอยู่ในห้องครัวด้วย... โดยยึดโต๊ะอาหารใกล้ปลั๊กไฟเป็นแหล่งกบดาน...และยึดเจ้าตัวน้อยไวโอลินเป็นตัวประกัน... แต่เหมือนพวกนั้นจะมาช่วยทำให้รำคาญเสียมากกว่า... เพราะนายมาคัสกับคุณหมอกานต์เอาแต่ฟาดฟันผ่านเสียงพูดคุยในเรื่องไร้สาระทั้งดาราและหนังอยู่ไม่รู้จบ... พี่หมอกสะกิดหมอกานต์หลายทีแล้วว่าให้เงียบปากลงเพราะน้ำลายมันตกใส่จานขนม... แต่มันก็เงียบได้ไม่นานเมื่อต่างคนต่างก็ไม่ยอมกัน...นายมาคัสก็เป็นประเภทชอบแหย่...คุณหมอกานต์ก็เป็นประเภทยุขึ้น... เมื่อเจอกันมันก็เลยเกิดสงครามน้ำลายกันไม่จบไม่สิ้น...
ส่วนเจ้าหนูลินตัวน้อยก็กลายเป็นเครื่องมือหัดเลี้ยงเด็กของนายเตโชไปเสียอย่างนั้น... เพราะจู่ๆไม่รู้นายซึโยชินึกยังไงถึงได้จับเตโชสอนวิธีอุ้มเด็กและอบรมวิธีการเลี้ยงดูเด็กอ่อนแบบครบชุดให้... โดยมีผู้เรียนเป็นนายเตโชและเจ้านาย... ใช่...ฟังไม่ผิดหรอก 'เจ้านาย' ด้วยนั่นแหละ... แถมยังมีการจับสมัครเข้าเป็นสมาชิกในเว็บนมผง Dumex เพื่อรับข่าวสารในการเลี้ยงดูทารกผ่านอีเมล์อีกต่างหาก... เอ่อ...น้ำฟ้ากำลังคิดว่ามันไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้มั้ง... แล้วดูลูกชายเขาสิ...นั่งเจี๋ยมเจี้ยมเรียบร้อยเป็นตุ๊กตาเชียว...
ส่วนเขากับพี่หมอกพอทำขนมเสร็จอย่างหนึ่งก็จะโดนฝูง 'หมาป่า' (ในคำนิยามของพี่หมอก) สี่ห้าตัวที่อยู่ในห้องครัวตอนนั้นหยิบชิมคนละนิดละหน่อย จนเหลือไม่มากที่จะให้ว่าที่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวของงานได้ลองพิจารณาเลือกดู... แต่เขากับพี่หมอกก็ไม่ได้ว่าอะไรเมื่อคนที่ชิมล้วนแต่ชมเปาะกับฝีมือทำขนมไทยประยุกต์ของเขากับพี่หมอก...จนพี่หมอกอมยิ้มไม่หุบแอบทำขนมเพิ่มจนวัตถุดิบที่เผื่อไว้ทำขนมในวันจริงเริ่มถูกนำออกมาใช้...
จนเมื่อเวลาคล้อยเข้าบ่ายสาม... โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเป็นทำนองเพลงภาษาฝรั่งเศษความหมายดีอย่างเพลง Happy Aniversary...
...Le tapis blanc...L'eau d' Evian...La salade des fromages~..."ครับพี่บุ๋ม..." น้ำฟ้าเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนที่คล้องอยู่ที่คอและกดรับสายหน้าชื่น...เมื่อปลายสายเป็นพี่พนักงานในบริษัทของคุณธาดา ต้นสังกัดของเขานั่นเอง
"/ฮัลโหล ! น้องฟ้า...!! ว่างอยู่รึเปล่า พี่จะโทรมาแจ้งเพื่อทราบซักหน่อย...ฮิฮิ/" "...คุยได้ครับ...มีอะไรครับพี่บุ๋ม...เสียงสดใสมาเชียว..." น้ำฟ้าเช็ดมือให้แห้งแล้วย้ายให้ออกมาจากวงที่กำลังรุมชิมขนมถ้วยใหม่อยู่ เพราะรู้สึกว่าตั้งแต่โทรศัพท์ดังเขาก็ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนอีกแล้ว
"/...ฮ่าๆ คือพี่มีเรื่องจะโทรมาบอกเราล่วงหน้าก่อนน่ะสิ...แหม...อันที่จริงคุณหัวหน้าก็ไม่ได้อยากให้พี่โทรมาบอกก่อนหรอกนะ...แต่แหม... มันคันปากอยากบอกก่อนง่ะ.../""ครับ...แล้วเรื่องอะไรล่ะ...พี่อยากบอกมากผมก็อยากฟังมากเหมือนกัน...มีอะไรครับพี่..."
"/อะแฮ่ม...คือว่าอย่างนี้นะ...ตอนนี้น้ำฟ้าไปช่วยงานแต่งงานอยู่ที่วังน้ำเขียวใช่มั้ย.../""...ก็...ใช่ครับ" คนตอบแอบงงเล็กน้อยว่าเลขาสาวของประธานบริษัทคนนี้ทราบได้อย่างไร...
"/แล้วคืองานที่ว่าเนี่ย...มันคืองานของคุณโตยธร...เจ้าของไร่...ชื่อดังคนนั้นใช่มั้ยล่ะ... แหมๆๆ...รู้จักคนดังกับเขาก็ไม่ยอมบอกกันเลยนะ.../""คือ...ผมเปล่ารู้จักกันเป็นการส่วนตัวหรอกครับ...แค่มาช่วยงานเขาเท่านั้นเอง..."
"/ฮื้ม...ก็นั่นแหละ แล้วคืองี้ งานนี้มันเป็นงานช้าง...พวกพี่ก็ต้องไปทำข่าวใช่ป่ะ...นี่ลองทายสิ...ว่าบริษัทส่งใครไป...หุหุ/""เอ๊ะ...งานสังคมแบบนี้ก็ต้องพี่...ก้อง...ใช่รึเปล่าครับ...แล้วยังไงต่อ..." ถามไปน้ำฟ้าก็เอนตัวพิงสะโพกเข้ากับโต๊ะตัวใกล้ๆแล้วหันหน้าเข้าหาผนัง...เมื่อเหลือบเห็นทางหางตาว่ามีคนกำลังแอบฟังอยู่...และหนึ่งในนั้นก็ส่งสายตาคมกริบจ้องเสียจนไม่คำนึงถึงมารยาทเลยทีเดียว...
"/ผิดจ้า !! ฮ่าๆ บริษัทไม่ได้ส่งใครไปทั้งนั้นแหละ...เพราะอะไรรู้ป่ะ ก็เจ้าของบริษัท...คุณธาดาเธออาสาลงพื้นที่เองน่ะสิ...แล้วรู้มั้ยว่าเพราะอะไร... แหมถึงทายก็ไม่ถูกหรอกอย่างน้องฟ้าเนี่ย... เธอบอกพวกพี่หน้านิ่งม๊ากมากเลยนะ...ว่าคิดถึงแม่หนูลิน...เอ๊ย คิดถึงหนูลินที่สุดเลยขอไปทำข่าวเอง...แหม...มีประธานบริษัทที่ไหนจะลงมาทำหน้าที่ทำข่าวงานแต่งงานแบบนี้อีก...ไม่มี๊...ฮิฮิ ถ้ายังไงพี่บุ๋มฝากดูแลคุณธาดาด้วยนะจ๊ะ... นี่ก็รีบออกจากบริษัททันทีเลยพอรู้ว่าน้องฟ้าอยู่ไหน...ตอนนี้แกกำลังขับรถไปถ้าถึงแล้วก็ช่วยดูแลเทคแคร์นิดนึงนะน้องฟ้า...หุหุ แค่นี้แหละ ไปล่ะ...บ๊ายบายจ้า.../" หญิงสาววัยเลยสามสิบห้ามาเล็กน้อยกล่าวทีเดียวยืดยาวแล้วตบท้ายด้วยเสียงบอกลาแหลมสูงแล้วกดวางก่อน...
"เอ่อะ !...เดี๋ยวครับพี่บุ๋ม...!! พี่บุ๋ม...เรื่องคุณธาดามันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับพี่ !! พี่ครับ !! โธ่...วางไปแล้ว..." ปลายเสียงน้ำฟ้ายกหน้าจอโทรศัพท์มาดูและพบว่าเขาคุยอยู่คนเดียวมาสองสามประโยคแล้ว...
"อะไรๆ...เกิดอะไรขึ้น ได้ยินอะไรธาดาๆแว่บๆนะแก..." คุณหมอที่กระโดดเข้าถึงน้ำฟ้าก่อนใครเพื่อนออกปากถามก่อน... จากนั้นก็ตามมาด้วยพี่หมอกที่ยื่นใบหน้าและสายตาอยากรู้เข้ามาด้วยอีกคน...
"เอ่อ...คือเปล่า ไม่มีอะไร บริษัทแค่โทรมาบอกว่า...วันงาน...เอ่อ...พรุ่งนี้ละมั้ง...พี่ธาดาเขาจะมาทำข่าว...งานแต่งงานของน้องม่านกับคุณโตยธร..." เด็กหนุ่มบอกคนอยากรู้เสียงเบา... แต่คนอยากรู้กลับร้อง 'ห๊า' ขึ้นมาดังลั่นจนซึโยชิที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักขอร่วมแจมด้วยเมื่อตอนนี้ระดับความสนิทสนมเพิ่มขึ้นมานิดหน่อย...
"โหหห... บริษัทคุณธาดาจะอะไรขนาดนี้เนี่ยยย...ถึงขนาดส่งเจ้าของบริษัทมาทำข่าวกันเลยเรอะ...ว้าวๆๆๆ..." คุณหมอกานต์แอบทำหน้าเพ้อเล็กน้อยเมื่อตัวเองก็แอบปลื้มคุณธาดาอยู่เหมือนกัน
"เอ๊ะ...แล้วเป็นอะไร...ทำไมหน้าแดงล่ะน้องฟ้า..." พี่หมอกที่ก็อมยิ้มเผลอทักน้ำฟ้าที่ยืนหน้าแดงหูแดงอย่างเห็นได้ชัดหลังจากวางโทรศัพท์ไป... น้ำฟ้าสะดุ้งมองหน้าคนถามอย่างอึกอักแล้วเอามือมาจับหน้าตัวเองดู...
"เฮ้ยแก... อย่าบอกนะว่า...ที่คุณธาดาเขามาเองเนี่ย...เพราะเขาคิดถึงแกใช่ป่ะ...ฮ่าๆๆ... ใช่แน่ๆ ใช่มั้ยๆ..." ได้ทีหมอกานต์ก็ลงมือแซวเพื่อนด้วยความสำราญ
"เฮ้ย...! จริงอ่ะ !! คุณธาดาชอบน้องฟ้าเหรอ...!! เฮ้ย...!!" โดยมีคุณหมอกคอยเป็นลูกคู่เมื่อตัวเองก็สงสัยในความรู้สึกของคนที่กำลังจะมาถึงอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน...
"จะ...จะบ้าเหรอ !! ชอบบ้าบออะไร... พี่เขาใช่เกย์ที่ไหน... เขาแค่คิดถึงหนูลินก็เลยอยากมา...แล้วนี่มันก็งานบริษัท จะใครทำมันก็เหมือนกันนั่นแหละ...!"
"แหมๆๆ คิดถึงหนูลินหรือแม่หนูลินเอาให้ชัดๆสิ..." คุณหมอกานต์ก็ยังไม่เลิกคุ้ย เมื่อพอเริ่มเดาบทสนทนาก่อนหน้าในสายโทรศัพท์ของเพื่อนสนิทออก...
"นี่แกจะมาแซวอะไรฉันนักหนาว่ะ... พี่หมอก...มีห้องเหลือมั้ย... คุณธาดาเขาอาจจะมาถึงวันนี้ค่ำๆน่ะครับ..."
"เอ๊ะ...ห่ะมาเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ...โหยยย รุกเร็วจังว่ะ..." พี่หมอกบ่นพึมพำกับตัวเอง แต่พอเห็นสีหน้าแอบงงของน้ำฟ้าก็ทำเป็นพูดว่า... "เอ้อ...ห้องเหรอ...ไม่ว่างเลยแฮะน้ำฟ้า...เอาไงดีอ่ะ..."
"เอ้อ...เอาอย่างนี้ก็ได้ครับพี่...ให้คุณธาดาอยู่ห้องผมก็ได้... ห้องผมก็กว้าง...อยู่กันสองคนหนูลิ..."
"ไม่ได้ !" จู่ๆเสียงตวาดดังลั่นทรงอำนาจก็ดังมาจากคนอุ้มหนูลิน ทุกคนสะดุ้งหันมองต้นเสียงกันเป็นตาเดียว... แต่คนถูกมองดูจะไม่สะทกสะท้านเท่าใดนัก แถมยังยกมืออุ้มเจ้าตัวน้อยพาดบ่าอย่างทะมัดทะแมงแล้วเดินเข้าใกล้น้ำฟ้า สายตาคมหรี่มองคนตัวเล็กกว่าแล้วคว้าข้อมือขึ้นจับ... ก่อนประกาศกร้าวเสียงดัง... "...เรื่องนั้นฉันจัดการเอง..."
พูดจบรังสิมันต์ก็ฉุดแขนน้ำฟ้าพาลากออกไปจากห้อง... คนตัวเล็กกำลังอึ้งๆงงๆว่าคนตัวใหญ่กว่ามายุ่งอะไรกับเรื่องนี้ด้วยก็เผลอก้าวเท้าเดินตาม... ปล่อยคนที่เหลือให้ยืนมองปนงงและสงสัยในพฤติกรรมที่ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็น...
"นี่พี่หมอก...ผมว่านะ...ไอคู่นี้นี่มันชักจะยังไงๆไม่รู้สิ... เมื่อกี๊ตารังสิมันต์ทำท่ายังกับจะงับหัวไอฟ้าแล้วลากออกไปเลยอ่ะพี่... นี่ถ้าผมพูดว่ามันเป็นอาการของคนหึงรึคนหวงนี่มีใครจะว่าผมมั้ย..." หมอกานต์สะกิดคนที่ยืนข้างๆให้ฟัง... แต่คนตอบกลับเป็นหนุ่มญี่ปุ่นที่ยืนฟังอยู่อีกด้านแทน...
"...นั่นสิ...ช่วงนี้บอสผมแปลกๆไปนะ...ปกติแทบจะไม่เคยคุยดีๆกับคุณน้ำฟ้ามาก่อนเลย...แต่เมื่อเช้าตอนตักบาตรกันนี่บอสผมแทบจะประคองไปเลยนะครับ..." หนุ่มญี่ปุ่นตอบโต้ด้วยสำเนียงแปร่งๆ แต่ทั้งหมอกานต์และหมอกก็เข้าใจ คุณหมอกานต์เลยถามกลับ...
"ฉุดเมื่อกี๊นี้นี่เรียกว่า 'ดี' แล้วเหรอ...?"
หนุ่มญี่ปุ่นหันมามองคนถามแล้วตาโตหน้าเหรอหราใส่ แล้วก็มีเสียง 'ตุ๊บ' เบาๆลงกลางกระหม่อมหนุ่มแดนอาทิตย์อุทัยพร้อมเสียงคำรามเตือนในลำคอเป็นรอบที่สองของวัน...
"บอกว่าเรื่องเจ้านาย...ห้ามนินทาลับหลัง !" จากนั้นทั้งเตโชและมาคัสก็ลากเจ้าหนุ่มผู้ 'นินทาเจ้านายลับหลัง' ออกจากห้องตามเจ้านายไป... ทิ้งไว้เพียงหมอกและหมอกานต์ที่คิดไม่ตกว่าเขาสองคนก็ควรจะตามไปด้วยดีรึเปล่า...
-----------------------------------------------------------------------
มีคำถาม !!!!!!!!!!!
คือแว้... ถ้าคนเขียนจะหยุดแต่ง...
.
.
.
.
.
...ชื่อตอน... จะเป็นอะไรรึเปล่า = = พอดีตอนเขียนเก็บสต็อกมันลากยาวมาเลยอ่ะ
คือเค้าไม่ได้ตั้งชื่อตอนอะไรเตรียมไว้...
ทีนี้คือพอเวลาอัพเค้าเองค่อนข้างขี้เกียจมากกกกกก กะการตั้งชื่อ ห้าห้าห้า !!
มันน่าจะโดนตบกะโหลกเนอะ ! ขี้เกียจแล้วตั้งตั้งแต่แรกทำไมว่ะ !! (กะ...กะ...ก็...ก็...ก็ก็...)
แต่ว่าเนื้อหาก็จะลงไปเรื่อยๆนี่แหละจ้าาา...จะไม่มีใครตามเตะก้นเค้าใช่มั้ยยยยยย
ปล....ตอนนี้ยังไม่จบเน้อออ เดี๋ยวตื่นมาพรุ่งนี้เช้ามาอัพต่อเน้อออออ ไปละบั้บบายยย
ปล2...หนูลินยกมือบ๊ายบายพี่ๆในเล้าสิลูก... *จับมือหนูลินโบกมือลา* ..แล้วก็พากษ์.. /ป๋มจาไปนอนแล้วนะก๊าบ ป่ะป๊าตะวันกับม่าม๊าน้ำฟ้าเรียกแล้วก๊าบ/ จากนั้นก็ย่องพาหนูลินจากไป...ฮี่ฮี่ฮี่
หัวข้อ: คุณแม่..ครับผม ! (---Chain of love---) <<: แจ้งข่าวหน้า 1 :>> [21/04/2014] (อ่าน 1759747 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก