“ ความซวยของกู รถเมล์เชี่ย กูเกียดมึง ”มีเจ็ดตอนครับตอนที่ 5“อ๊ะ ขอโทษครับ” ผมกล่าวขอโทษเค้าอย่างเร็ว เมื่อผมรีบก้มหน้าก้มตาขึ้นรถ ด้วยอารมณ์ขุ่นมัวจนเกือบชนคนที่กำลังจะลง เกือบอายแต่เช้าแล้วมั้ยกรู
.................
..................
................
อืม
รถยังไม่เต็ม โห ยังมีอีกที่นึงว่างอีกตะหาก ผมรีบเดินไปนั่งด้วยใจเบิกบาน เฮ่อ............สุดท้ายแล้วโลกนี้ก็ยังไม่ทิ้งกรู ขอบคุณทุกอย่างเลย( ต่อไปผมจะรักโลกให้มากๆครับ จะใส่เสื้อสกรีนลายรักโลกด้วย )
นั่งเสร็จก็..................................
บรื๋อออออออออออออออ หนาวพอสมควรเหมือนทุกทีเลยนะ เช้าๆ เจอแต่รถแอร์ตลอด แถมแอร์แบบเป่าหัวมีช่องแบบเปิดตายปรับไม่ได้ด้วย
แต่มีรึผมจะพลาด นี่มันไม่ใช้ครั้งแรกผมจึงรู้วิธีรับมือ เลยใส่เสื้อคลุมเตรียมมาเลย หนาวยังไงก็บ่ยั่น ก๊ากๆ
นั่งลงไปแล้วก็เตรียมหลับเลย ซึ่งเป็นเสต็ปตายตัวของผมมาหลายวันตั้งแต่เริ่มงานใหม่วันแรก หลับเอาแรงครับ ตื่นเช้ามากนี่ ก็อาศัยหลับเอาตอนนี้หล่ะ
หลับตาไปแล้ว..................
..................................
...................................
.............................
แต่ผมรู้สึกว่าบางสิ่งในร่างกายผมเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง
..................................
.............................
เอ.............เราทำไปแล้วนี่ เราทำมันเสร็จแล้วนะ
มันไม่น่าจะเกิดขึ้นอีก
อะไรกัน ทำไมล่ะ แบบนี้กูลำบากนะ (-_-")
มาทำไมตอนนี้ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย ...........กูปวดจิต
...........................
.............................อึย
ผม .................. “ เริ่ม “ปวดฉี่” แบบตะหงิดๆครับ ”....................(-_-“)
คือมันเป็นอะไรที่อันตรายมากและทรมาณมาก กับการที่ต้องมาอั้นฉี่เป็นเวลาชั่วโมงกว่า ในสภาพอากาศหนาวจากแอร์รถ ห้องน้ำก็ไม่มีให้เข้า แถมรถยัง
กระเทือนแบบเดาจังหวะไม่ได้อีก ตายแน่ ตายแน่ๆกรู
“ทำไมกูซวยซ้ำซวยซ้อนอย่างนี้วะ” ปวดจิตจริงๆ
ก็ได้แต่หวังให้ปวดไม่มากไปกว่านี้ อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยตัวสั่นเทา รถอย่ากระเทือนมากนะ ขับนิ่มๆนะลูก นิ่มๆ .................. นิ่มๆ
เฮ้อ...................... แล้วขอให้ไปถึงเร็วๆด้วยเถ๊อะ เพี้ยง.................................
แต่อะไรๆก็มักจะไม่สมหวังหรอก ผมชอบดวงดีแบบนี้เสมอแหละ เซงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
................
อึ๊ยยยยยยยยย อย่า..........................
อย่าเพิ่งรีบสิ
อย่าเพิ่งมา
มันค่อยๆปวดมากขึ้นแล้ว ผมเริ่มนั่งหนีบ ภาวนามากขึ้นๆ แต่มันก็ยังสะสมความปวดเพิ่มขึ้นต่อไป ต่อไป
มากเกือบถึงขั้นต้องบิดตัวซ้ายขวา หาท่าทางที่เหมาะที่สุดโดยใช้มันสมองประมวลผลอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะทำให้ปวดน้อยที่สุด เราจะต้องหาท่านั้นได้สิ
มันสมองขนาดนี้ จากการประมวลผลแล้ว หนทางที่จะทำให้ได้ท่าที่ผ่อนคลายมากที่สุดคือ
“ไม่มี”
..................
ไม่มี๊
................
น้ำตาผมจะไหล แต่ถ้าไหล น้ำฉี่ผมอาจจะไหลพร้อมกันไปด้วยผมต้องอดทนไว้ ผมต้องไม่ร้องไห้ ผมต้องไม่ฉี่แตก “เด็ดขาด”
.......................
.......................
.....................
เอี๊ยด!!!!!!!!!!
อุ
อึ๊ก!
ผมรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ
“รถเบรก” ฮือๆรถเบรกง่า
รถเบรกเสียงดัง และแรงจนคนที่โหนรถอยู่โยกตัวไปข้างหน้าแกว่งไกวไปมา คิดดูถ้าผมโหนรถอยู่ ผมคงไปสวรรค์เรียบร้อยแล้ว และอนาคตผมคงจบ
หน้าที่การงานผมก็คงจบไปด้วย ไม่รุว่าถ้าฉี่แตกแล้วผมจะทำไงต่อ ผมไม่ได้คิดไว้ กลับบ้านมั้ง.....................
แล้วผมจะรับหน้ากับสถานการณ์ตอนนั้นยังไง คนอื่นที่เค้าเห็นจะเป็นยังไง โอย ผมคงรับไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้น สู้เอาหินก้อนใหญ่ๆมาทุบหัวผมให้ตายไม่ก็สลบไปเลยดีก่า ผมรับไม่ได้หรอก
แต่ยังดีที่ผมนั่งอยู่(จริงๆมันก็ไม่ได้ดีนักหรอก) นั่งแบบหนีบสุดๆ ยิ่งกว่าตุ๊ดซะอีกขาแทบไขว้กันเลย ไม่รุค้นอื่นเค้าจะสังเกตกันรึป่าวว่าผมนั่งหนีบมาก ใครจะว่ากูตุ๊ดกูก็ยอมวะ เอาตัวรอดไว้ก่อน
หลังจากรถเบรกอย่างแรง
ตัวผมก็เลยโยกไปข้างหน้าอย่างแรงหนึ่งครั้ง แล้วเด้งกลับ ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอแล้วกับความรู้สึกที่เกือบตายทั้งเป็น
นึกภาพอารมณ์ความรู้สึกผมง่ายๆนะ ตอนนี้ท้องน้อยผมมันสภาพเหมือนลูกโป่ง ที่ใส่น้ำจนลูกบวมเป่ง พร้อมจะแตกได้ทุกเมื่อ แล้วมันก็เหมือนโดนปล่อยตกพื้น ถ้ามันยังยืดหยุ่นและแข็งแรงพอมันก็จะเด้งไปมา แต่ถ้ามันบอบบางล่ะ?
ก็แตกดิ๊ แตกแหลกเหลวหมอไม่รับเย็บเลย
ฮ่า................ส์ แต่ยังดีที่ลูกโป่งของผมยังแข็งแรงพอที่จะไม่แตก หูรูดที่ช้างน้อยยังแข็งแรงดี จึงยังพอคอนโทรลได้ แต่ก็ทรมาณโข โอยยยยยย
แต่อนาคตกูจะรอดมั้ยวะ
.................
...........
ยังไม่ถึงอีกเหรอ
ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกว่าที่ทำงานมันอยู่ไกลจังว่ะ
แถมเวลาอีก หนึ่งนาทีเหมือนหนึ่งชั่วโมงเลย ก็อย่างว่าละ ความทรมาณน่ะ มันมักจะชอบอยู่กับเรานานๆ
ทีความสุขละแป๊บเดียว.........................เฮ่อ ..........ผมก็ต้องนั่งทนปวดต่อไป
“และภาวนาขอให้รถไม่เบรกแรงๆอีก ขอร้อง ฮือๆ ”
...................................
จู่ๆ อาการปวดก็เริ่มลดลง? โล่งขึ้น?
มันน่าจะดีขึ้นไม่ใช่หรือ .......................
แต่................
อืยยยยยยยยยยย ไม่ใช่หรอก
เพราะเด๋วมันจะมาอีกแน่นอน อย่าลืมว่ามันยังอยู่ในท้องน้อย แล้วเวลามันกลับมามันจะยิ่งอาการหนักขึ้นไปอีก
......................
โอ๊ย ผมกลัวจังเลย
.......................
.........................
แล้วสักพักมันก็มาจริงๆ มันเป็นอย่างที่คิดเลย มันปวดมากกว่าเดิม ผมรู้สึกเหมือนกระเพาะฉี่ผมกำลังจะฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ โอ๊ย .................. อวัยวะภายในกรู (T_T)
...
หัวข้อ: อ่านเซ็งเป็ดแล้ว.. หน้า.1),ความเหงาน.2),ไดอารี่คนดวงซวย เริ่มน.4),คุยกันหนุกๆคับ (อ่าน 92706 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก